Jump to content

Άσε τους ανθρώπους ήσυχους...


Recommended Posts

γιατί να βλέπουμε τον εαυτό μας τόσο ξεχωριστούς και να μην θεωρούμαστε κομμάτια τις κοινωνίας. βελτιώνοντας την κοινωνία θα ζήσουνε καλύτερα οι απόγονοι μας... δεν είναι σημαντικό αυτό;

12078[/snapback]

 

Από τις σημαντικότερες κουβέντες που έχουν διατυπωθεί εδώ μέσα (κατά την γνώμη μου).

 

Η απάντηση βέβαια εύκολη. Εϊναι στην φύση του ανθρώπου, βαθιά ριζωμένο στα ένστικτά του να ενδιαφέρεται πρώτα για το ατομικό του βραχυπρόθεσμο καλό και όχι για το κοινωνικό συμφέρον που τελικά καταλήγει υπέρ του.

 

Πολύ σημαντικό θέμα αυτό αν και νομίζω ότι βγαίνουμε λίγο εκτός θέματος.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 58
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Μάλιστα. Απ' ότι βλέπω είναι η εβδομάδα του. Τρίτη φορά που μου δίνεται η ευκαιρία-αφορμή να το πω.

Κανείς δε μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ο καθένας μπορεί μόνο να αλλάξει τον εαυτό του, κι αν το κάνουν αρκετοί, θα γίνει και ο κόσμος καλύτερος. Δε μας χρωστάει τίποτα η ζωή, το Σύμπαν ο/οι Θεός/Θεοί. Εμείς χρωστάμε. Ότι σπέρνει κανείς θερίζει.

1. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και το ξέρουν.

-Άλλοι το παραδέχονται.

-Άλλοι όχι.

2. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και δεν το ξέρουν.

3. Υπάρχουν κι αυτοί που ζουν χωρίς ονειροφανασίες και αντέχουν την Αλήθεια, όποια κι αν είναι.

Οι της περίπτωσης 1,α είναι τίμιοι και πάω πάσο. Θέλει κι αυτό κουράγιο και δείχνει συνειδητοποίηση και ένα βαθμό αυτογνωσίας. Κρίμα βέβαια, γιατί χαραμίζονται. Οι της 1,β είναι πιο εκνευριστικοί απ'όλους. Καλύτερα να μην ασχολέιται κανείς μαζί τους. Δε χρειάζεται. Θα φάνε εν ευθέτω χρόνο τα χαστούκια τους και θα κάνουν τις επιλογές τους. Οι μόνοι που "δικαιολογούνται" να γκρινιάζουν και να μεμψιμοιρούν είναι της 2. Διότι δεν ξέρουν. Οι υπόλοιποι δεν έχουν δικαιολογίες. Και δε χρειάζεται να είναι κανείς ευγενικός μαζί τους. Κοστίζει βέβαια, για τους της 3. Είναι οι σπαστικοί της υπόθεσης, που σπάνε τις σαπουνόφουσκες των υπολοίπων. Κι αυτοί οι υπόλοιποι μπορεί να είναι συγγενείς, "φίλοι", κοντινοί... Γιατί έβαλα τη λέξη φίλοι εντός εισαγωγικών? Γιατί αν λογίζονται φίλοι, και μετά την Αλήθεια απομακρυνθούν ενοχλημένοι, ή κάνουν τις πάπιες, τότε....sorry, αλλά δεν είναι φίλοι.

Πολλοί φοβούνται τη "μοναξιά" και υποχωρούν, ξέρουν την αλήθεια, δεν τη λένε, για να μη μείνουν μόνοι, εγλωβίζοντας την ψυχή τους σε γήινα θέλω και φοβίες. News flash. Δεν υπάρχει "μοναξιά" γιατί όλοι μόνοι μας είμαστε. Η διαπίστωση-δήλωση με μια δόση δήθεν αγανάκτησης "μα, άνθρωπος είμαι στο κάτω κάτω" δεν παίζει. Όσοι μπορούν δηλαδή τι είναι, aliens? Ζουν τελικά ανάμεσα μας?

Μεγάλη παγίδα ο εγωισμός κυρίες και κύριοι. Και συχνά μετονομάζεται σε "αξιοπρέπεια", "περηφάνια" και άλλα τινά... δεν είναι έτσι. Προσοχή, δε λέω ότι δεν υπάρχουν, απλά είναι δυσδιάκριτα τα όρια... Ότι πονάει να το παραδεχτούμε ή να το κάνουμε είναι απλός γήινος εγωισμός. Too bad, η τέχνη θέλει θυσίες... Οποιαδήποτε τέχνη. Ιδιαιτέρως δε η του "κατ'αλήθειαν ζειν".

Καλή δύναμη.

 

 

ΥΓ Σας είπα ότι η υπομονή είναι η αρετή των δυνατών?!

Link to comment
Share on other sites

Κανείς δε μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ο καθένας μπορεί μόνο να αλλάξει τον εαυτό του, κι αν το κάνουν αρκετοί, θα γίνει και ο κόσμος καλύτερος. Δε μας χρωστάει τίποτα η ζωή, το Σύμπαν ο/οι Θεός/Θεοί. Εμείς χρωστάμε. Ότι σπέρνει κανείς θερίζει.

Σ? αυτό, συμφωνώ απόλυτα! :cheerful:

Η βελτίωση έρχεται από την μονάδα και απλώνεται στην μάζα... όχι το αντίστροφο!

 

1. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και το ξέρουν.

-Άλλοι το παραδέχονται.

[...]

Οι της περίπτωσης 1,α είναι τίμιοι και πάω πάσο. Θέλει κι αυτό κουράγιο και δείχνει συνειδητοποίηση και ένα βαθμό αυτογνωσίας. Κρίμα βέβαια, γιατί χαραμίζονται.

Γιατί πιστεύεις ότι χαραμίζονται;

Ή μάλλον... να θέσω καλύτερα την ερώτηση: τι δεν κάνουν και είναι κρίμα που δεν το κάνουν;

 

1. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και το ξέρουν.

-Άλλοι όχι.

[...]

Οι της 1,β είναι πιο εκνευριστικοί απ'όλους. Καλύτερα να μην ασχολέιται κανείς μαζί τους. Δε χρειάζεται. Θα φάνε εν ευθέτω χρόνο τα χαστούκια τους και θα κάνουν τις επιλογές τους.

Κι εδώ συμφωνώ απόλυτα ^_^

 

3. Υπάρχουν κι αυτοί που ζουν χωρίς ονειροφανασίες και αντέχουν την Αλήθεια, όποια κι αν είναι.

Κοστίζει βέβαια, για τους της 3. Είναι οι σπαστικοί της υπόθεσης, που σπάνε τις σαπουνόφουσκες των υπολοίπων.

Εδώ σηκώνει ανάλυση και... ίσως κάνω λιγάκι τον «δικηγόρο του διαβόλου» στην πορεία (ανάλογα το πως θα εξελιχθεί η συζήτηση :angel: ).

Τι είναι «Αλήθεια»; Ποιός και πως την ορίζει; Και πως ξέρει ότι ?αυτή? είναι η Αλήθεια κι όχι η άλλη του ?διπλανού?; (υποθέτω ότι μιλάμε για αντικειμενική Αλήθεια κι όχι υποκειμενική)

Έχουμε μια καθαρή απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα; Αν ναι, θέλω πολύ να την ακούσω.

 

Αν όχι, συνεχίζω:

Εάν η μια και μοναδική αντικειμενική Αλήθεια είναι ότι... όλοι μα όλοι κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε, κι αυτό που ονειρευόμαστε, είναι η δική μας υποκειμενική Αλήθεια... Τότε συνειδοποιώντας αυτό, δεν συνειδητοποιούμε και την αντικειμενική Αλήθεια;

(εάν δεν γίνομαι κατανοητή, παρακαλώ πείτε το, ώστε να ξανα-προσπαθήσω)

 

Πολλοί φοβούνται τη "μοναξιά" και υποχωρούν, ξέρουν την αλήθεια, δεν τη λένε, για να μη μείνουν μόνοι, εγλωβίζοντας την ψυχή τους σε γήινα θέλω και φοβίες.

Οκ, εδώ ψοφάω να κάνω τον «δικηγόρο του διαβόλου»... το τραβάει ο οργανισμός μου! :drooling2:

 

Γιατί να διαχωρίσουμε την ύλη από την ψυχή; Δεν είναι αλληλένδετα; Όταν η ψυχή είναι χαρούμενη/ικανοποιημένη, αυτό δεν φαίνεται στην ύλη; Όταν η ύλη τρέφεται, πράττει, ζει σωστά και με φροντίδα, δεν ικανοποιείται και η ψυχή;

Η ύλη είναι σίγουρα το «περίβλημα» της ψυχής... αλλά είναι και το σπίτι της. Και τα 2 θέλουν φροντίδα. Είναι σωστό να λειτουργούμε με τρόπο τέτοιο που το ένα να είναι «βάρος» στο άλλο; :huh:

 

Δεν υπάρχει "μοναξιά" γιατί όλοι μόνοι μας είμαστε.

Την μοναξιά την βιώνει μονάχα αυτός που δεν έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του. Κι αυτός, ακόμα κι αν είναι εν μέσω όχλου, πάλι μόνος του θα νιώθει. Τα πάντα από μέσα μας ξεκινάνε (όπως συμφώνησα σ? αυτό απ' την αρχή).

Ναι, είμαστε μόνοι, διότι δεν έχουμε ανάγκη τίποτε άλλο. Θα νιώθουμε όμως μόνοι, όσο δεν ανακαλύπτουμε την ομορφιά που κρύβουμε μέσα μας, ξεκινώντας με το να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας.

 

...και το «παράδοξο» εδώ, είναι πως όταν νιώθουμε γεμάτοι κι έχουμε συμφιλιωθεί με τον εαυτό μας, δεν θα βιώσουμε ποτέ την απουσία των ανθρώπων γύρω μας. Οι άνθρωποι έλκονται από τους γεμάτους ανθρώπους, νιώθουνε υποσυνείδητα την γαλήνη που έχουν μέσα τους και αναζητούν να είναι κοντά τους, ώστε να... μάθουν κι αυτοί «το κόλπο».

 

Αλλά, μιας και αυτό το thread άνοιξε με Καζαντζάκη και συγκεκριμένα τον Ζορμπά του Καζαντζάκη, γι αυτό το σημείο ας αφήσω τον ίδιο Καζαντζάκη να τα πει καλύτερα από μένα:

 

«Σίγουρα η καρδιά του ανθρώπου είναι ένας κλειστός λάκκος αίμα, κι άμα ανοίξει, τρέχουν να πιούν και να ζωντανέψουν όλοι οι διψασμένοι απαρηγόρητοι ίσκοι, που ολοένα και πυκνώνουνται γύρω μας και σκοτεινιάζουν τον αγέρα. Τρέχουν να πιούν το αίμα της καρδιάς μας, γιατί ξέρουν πως άλλη ανάσταση, δεν υπάρχει.»

- Ν. Καζαντζάκης, από την εισαγωγή στο «Βίο και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» -

 

:smilewink:

Link to comment
Share on other sites

1. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και το ξέρουν.

-Άλλοι το παραδέχονται.

-Άλλοι όχι.

...

Οι της περίπτωσης 1,α είναι τίμιοι και πάω πάσο. Θέλει κι αυτό κουράγιο και δείχνει συνειδητοποίηση και ένα βαθμό αυτογνωσίας. Κρίμα βέβαια, γιατί χαραμίζονται.

12080[/snapback]

 

Η Αμελί χαραμίστηκε άραγε;

Link to comment
Share on other sites

1. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και το ξέρουν.

-Άλλοι το παραδέχονται.

-Άλλοι όχι.

...

Οι της περίπτωσης 1,α είναι τίμιοι και πάω πάσο. Θέλει κι αυτό κουράγιο και δείχνει συνειδητοποίηση και ένα βαθμό αυτογνωσίας. Κρίμα βέβαια, γιατί χαραμίζονται.

Η Αμελί χαραμίστηκε άραγε;

Αν και δεν το θυμάμαι καλά το έργο έιναι ένα πολύ καλό παράδειγμα.

 

Ίσως και να χαραμίστηκε από άποξη χρόνου, αλλά τουλάχιστον συνηδοτοποίησε οτί η χαρά που έδωσε στον κάτοχο, ήταν πολύ πολυτιμότερη από το δικότης χρόνο.

 

Τέτοια μικρά πραγματάκια είναι που θα κάνουν τον κόσμο καλύτερο... επειδή καλυτερεύουμε οι ίδιοι.

Link to comment
Share on other sites

... Κανείς δε μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ο καθένας μπορεί μόνο να αλλάξει τον εαυτό του, κι αν το κάνουν αρκετοί, θα γίνει και ο κόσμος καλύτερος. Δε μας χρωστάει τίποτα η ζωή, το Σύμπαν ο/οι Θεός/Θεοί. Εμείς χρωστάμε. Ότι σπέρνει κανείς θερίζει.

 

Αγαπητή μας φίλη Eiranwen,

 

Διάβασα μέ ενδιαφέρον τήν θέση σου.

 

Βέβαια, μού στάθηκε λίγο δύσκολο νά αποδεχτώ τήν κατηγοριοποίηση πού προτείνεις, γιατί διαβάζοντας τό κείμενο, μού ήρθαν στό νού ορισμένες ερωτήσεις πού στίς παραθέτω μέ τήν σειρά ακριβώς πού μού δημιουργήθηκαν:

 

1. Σέ ποιό επίπεδο ο άνθρωπος αναμιγνύει συναισθήματα καί ιδέες;

 

Στό συνειδητό επίπεδο ή Β. Γιατί αυτό είναι τό επίπεδο τής καθημερινής λογικής λειτουργίας μας καί γιά τό οποίο αφιερώνεται τό 25% τής δυναμικότητας τού επιπέδου.

 

2. Σέ ποιό επίπεδο ο άνθρωπος μπορεί νά επικεντρωθεί σέ καθαρές ιδέες;

 

Στό επίπεδο Α ή υποσυνείδητο όπου μέ τήν χρήση τού 95 ? 100% τού δυναμικού τού επιπέδου αυτού, οι ιδέες διαχωρίζονται από τά συναισθήματα χωρίς αυτό νά σημαίνει αναγκαστικά καί απόρριψή τους. Μάλλον, λόγω τής μεγάλης ισχύος επικέντρωσης, τά ζητήματα νά είναι ξεκάθαρα τακτοποιημένα.

 

Θά ήθελα νά σημειώσω επίσης, ότι τό Α, είναι τό επίπεδο διαλλογισμού.

 

3. Σέ ποιό επίπεδο ο άνθρωπος μπορεί νά ασκήσει ενορατική λειτουργία;

 

Στό υπερσυνείδητο επίπεδο τό οποίο μπορεί νά προσεγγιστεί μέσω τού «προχωρημένου» διαλλογισμού.

 

Είναι λοιπόν de facto ότι ο κάθε άνθρωπος στήν καθημερινότητά του καί κάτω από τήν πίεση καταστάσεων αναμιγνύει συναισθήματα καί ιδέες.

 

Δέν πιστεύω νά διαφωνήσουμε στό ότι η καθημερινότητα μοιάζει νά είναι ένας τρικυμισμένος ωκεανός.

Στόν «ωκεανό» αυτό λοιπόν, άλλοι αφήνονται νά παρασυρθούν στά βάθη του, άλλοι εγκλωβίζονται κάπου καί παραλύουν, μετέωροι καί αναποφάσιστοι καί άλλοι τό παλεύουν καί στήν ανάγκη καβαλάνε ένα όχημα «ονειροφαντασίας» μέ τήν ελπίδα ότι θά τούς βγάλλει κάπου ...

 

Γνωρίζουμε ότι η εικόνα - παρομοίωση τής καθημερινότητας μέ ωκεανό - είναι σχετική.

Γνωρίζουμε επίσης ότι οι καταστάσεις ? παράσυρση, εγκλωβισμός, διαφυγή - πού βιώνονται είναι ασταθείς γιατί σχετίζονται κύρια μέ συναισθήματα καί ανατρέπονται από τήν μιά στιγμή στήν άλλη.

 

...Γράφω «γνωρίζουμε» γιατί θεωρώ ότι όλοι ανεξαιρέτως, μέ τόν ίδιο τρόπο τό βιώνουμε καί ταλαιπωρούμαστε καθημερινά. Ασχέτως άν κάποιοι, ελάχιστοι, στό τέλος τής ημέρας θά προσπαθήσουν, μέ όχι εγγυημένα αποτελέσματα, νά βάλλουν κάποια τάξη...

 

Είναι γεγονός, ότι η τακτοποίηση τών ζητημάτων απαιτεί γνώση, εκπαίδευση καί πάνω απ΄όλα τήν ισχυρή ενέργεια τής βούλησης τών ατόμων.

Ενα πράγμα είναι "πανάκριβο" στίς ημέρες μας: Η Ενέργεια!

 

Κλείνοντας, έχω νά κάνω μία κατάθεση στόν λογαριασμό τού «κατ΄αλήθειαν ζείν»!

 

Ολοι, στήν καλύτερη περίπτωση παραδέρνουμε μέ τά ...ονειράκια μας!

Ολοι τρέφουμε ελπίδες γιά κάτι καλύτερο πού συνήθως δέν ξέρουμε πώς καί γιατί ξεφύτρωσαν.

Ολοι έχουμε ανάγκη από έναν θετικό λόγο σέ στύλ: "...πές τον καί ρίξτον στόν γυαλό...", γιατί κανείς δέν ξέρει τί καί πόσο καλό μπορεί σέ κάποιον από εμάς, «τυχαία», νά κάνει!

 

ΥΓ: Σέ ευχαριστώ πολύ πού μού έδοσες τήν αφορμή γιά τό συμμάζεμα καί τό νοικοκύρεμα κάποιων ιδεών πού μέ απασχολούν έντονα - ανεξιχνίαστο τό γιατί - τόν τελευταίο καιρό.

Link to comment
Share on other sites

Δύσκολος αλλά και ευστοχότατος ο τρόπος που επιλέγεις αγαπητέ seirie να αφήσεις το σημάδι σου με χαρακτηριστικότατη έμπνευση.

Αν επιχειρούσα να απλουστεύσω κάπως τα πράγματα, θα κατέληγα στο ότι υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόποι με τους οποίους μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει και να αλλάξει -ή όχι- τον κόσμο, να αναγνωρίσει και να ξεχωρίσει -ή όχι- την αλήθεια και φυσικά οι συνθήκες -ο ωκεανός όπως πολύ ωραία τις παρομοιάζεις- παίζουν καίριο ρόλο στη διαμόρφωση της εκάστοτε αντιμετώπισης.

Συνεπώς, δε γνωρίζω αν θα ήταν παραλογισμός το να ισχυριστεί κανείς πως υπάρχουν αρκετοί -ή και παράλληλοι!- ωκεανοί. Αν όμως δεν είναι παραλογισμός, τότε πρέπει να παραδεχτούμε πως δε μπορούμε πάντα να έχουμε πλήρη εικόνα της αλήθειας ή της πραγματικότητας -ή και του ονειρικού κόσμου αν θέλετε- του συνανθρώπου μας...

Κάπως έτσι χάνουμε το μέτρο και ξεφεύγουμε στα όρια της ισοπεδωτικής αντικειμενικοποίησης.

Οπότε, είναι θεμιτό να ΜΗ βιαζόμαστε να κάνουμε διαχωρισμούς στο ποιοί κοιμούνται και ποιοί χαραμίζονται...

Όσον αφορά την ενέργεια που διαπραγματεύεσαι και πολύ περισσότερο την τελευταία σου παράγραφο seirie (...γιατί κανείς δέν ξέρει τί καί πόσο καλό μπορεί σέ κάποιον από εμάς, «τυχαία», νά κάνει!), το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να δείξω σεβασμό συμφωνώντας!

Συνέχισε να μας κάνεις σοφότερους με τις καταπληκτικές τοποθετήσεις σου. :worthy:

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...
Οπότε, είναι θεμιτό να ΜΗ βιαζόμαστε να κάνουμε διαχωρισμούς στο ποιοί κοιμούνται και ποιοί χαραμίζονται...

Συμφωνώ... αν και θα έλεγα, όχι να μην βιαζόμαστε, αλλά να μην τον κάνουμε τον διαχωρισμό ποτέ.

 

...Διότι ποτέ δεν ξέρεις την έκβαση των πραγμάτων, όπως επίσης πάντα υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις από τα "παρασκήνια"...

Link to comment
Share on other sites

Πείρα αιώνων ?

 

Γι αυτό σου λέω μην κοιμάσαι , είναι επικίνδυνο ? μην ξυπνάς θα το μετανιώσεις .

 

Θ. Λειβαδίτης

13898[/snapback]

Προτού κοιμηθώ

 

Αδελφέ μου, μη μ' αφήσεις να κοιμηθώ

Δε θα ναι τίποτα πια ίδιο όταν ξυπνήσω

Μπορεί ο Χριστόδουλος να μου 'χει πει τι θα ψηφίσω

Μπορεί ο Μπους να αποφασίσει αν θα πρέπει να ζήσω

Να με στείλουν στο Ιράκ να πάω να πολεμήσω

Όσο κοιμάμαι φοβάμαι πως θα ξυπνήσουν αυτοί

Και θα σύρουν την ψυχή μου έξω από τη σάρκα αυτή.

 

(στίχοι από το «Προτού κοιμηθώ» των Στίχοιμα και το άλμπουμ τους «H πτώση των αγγέλων»).

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
Η ύλη είναι σίγουρα το «περίβλημα» της ψυχής... αλλά είναι και το σπίτι της. Και τα 2 θέλουν φροντίδα. Είναι σωστό να λειτουργούμε με τρόπο τέτοιο που το ένα να είναι «βάρος» στο άλλο;

 

 

πρεπει να γινεις πολυ μικρος για να σου φαινεται το κλουβι σου ενας ολοκληρος κοσμος.

 

 

Περσοναλ ντατα

 

επισης αν ποτε ο κοσμος ξυπνησει, θα κλεισει μονος του τα ματια του για να μη τυφλωθει...(ΝΟΤ ΜΙΝΕ)

 

Καπως ετσι ξυπνας

τον κοσμο απ'τον καθρευτη συνηθιζεις να κοιτας....

Αλλο ενα πρωι>Ψοφιοι κοριοι???

 

 

(Calvert / Rudolph)

hashish hashin

hashish hashin

hashish hashin

hashish hashin

hashish hashin

hashish hashin

hashish hashin

 

black september

black september

black september

black september

black september

black september

black september

 

death unto all infidels in oil.

guide us o thou genie of the smoke.

lead us to a thousand and one nights.

in the perfumed gardens of delight.

 

petro dollar

petro dollar

petro dollar

petro dollar

petrol d'allah

petrol d'allah

petrol d'allah

(petro dollar)

 

it is written

in the soul of the desert

it is written

in signs in the stars

it is written

in the sands of the hour-glass

it is written

it is written

in the eye of the falcon

it is written

in the shade of the scorpion

it is written

in the wealth of the sun

it is written

it is written

man's truth is a mirage

it is written

that death's an oasis

it is written

for all unbelievers

it is written

it is written

 

Hackwind, Hassan I Sabha(Assassins of allah)

"Quark, Strangeness And Charm" (1977)

 

 

Reminding of anything

ESPESIALLY

"guide us o thou genie of the smoke. :headb: :witch: :censored: :evilbl:

lead us to a thousand and one nights. :crying::crying::crying::crying:

in the perfumed gardens of delight." :cloud9::cloud9: :zipped: :worthy:

 

:offtopic:

Ασχετο να ουμε αλλα το γουσταρω πολυ... :blblbl:

Link to comment
Share on other sites

αν ποτε ο κοσμος ξυπνησει, θα κλεισει μονος του τα ματια του για να μη τυφλωθει...(ΝΟΤ ΜΙΝΕ)

Για να μην τρελλαθεί, θα έλεγα εγώ...

Link to comment
Share on other sites

Αυτο εννοει το ποιητη, ομως ποια ειναι η διαφορα? αφου ολοι θα την βλεπουν!!!

Φοβουνται την αλλαγη και κανουν τα παντα να την κρατησουν ως εχει,εκει ειναι το σπιτι τους, εκει βρισκουν συμπονια συμπαρασταση και οτι αλλο χρειαζονται για να τα βγαλουν περα(πραγμα ΟΧΙ και τοσο ευκολο)

Ομως το να φτιαχνεις φανταστικους κοσμους(εχοντας τη δυνατοτητα για κατι το καλυτερο)ειναι δειχνει μια ατομιστικοτητα.

Αν κανεις κοιταξει την αλληθεια καταματα θα τρελλαθει συμφωνα με αυτους

που Καθημερινα Αυτοπρογραμματιζονται Στη Εθελοτυφλια(Personal Data PD)

αλλα αν της ριξει μια γρηγορη ματια θα καταλαβει οτι ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ συνεργασια

Συνεργασια σε ενα επιπεδο ΠΟΛΥ προσωπικο και ταυτοχρονα ΚΑΘΟΛΙΚΟ(οχι με τη θρησκευτικη εννοια)

εξου και ορισμενα "παραληρηματα" απο τα χτεσινα(δε τα κανω

για προσωπικους λογους
Link to comment
Share on other sites

Αυτο εννοει το ποιητη, ομως ποια ειναι η διαφορα? αφου ολοι θα την βλεπουν!!!

Όταν πλέον όλοι θα την βλέπουν, τότε δεν θα υπάρχει και κανένας λόγος να κλείσει κανείς τα μάτια.

 

Το πρόβλημα είναι στο «μεταίχμιο». Όταν από την κατάσταση ύπνου βαθύ που τώρα βρισκόμαστε, ξαφνικά ξυπνάμε... και ανακαλύπτουμε πως όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα και σταθερά, είτε είναι σαθρά είτε δεν υπάρχουν καν.

Κι εκεί φαίνεται η δύναμη του καθένα. Άλλοι θα ξανακλείσουν τα μάτια διότι δεν το αντέχουν, άλλοι θα τρελαθούν... θα υπάρξουν όμως κι αυτοί που θα θαυμάσουν :smilewink:

 

http://artofwise.gr/forum/index.php?showto...4529entry4529

Link to comment
Share on other sites

Ακριβως, στο μεταιχμιο οπως ειπες ειναι το ζουμι,

εκει θελω να επικεντρωθω περισσοτερο

ο συγγραφεας εννοει οτι και ικανοι να ειμαστε(που ημαστε)

(Τωρα θα βαλω κατι δικο μου)

Αυτοπρογραμματιζομαστε στην Εθελοτυφλια

κλεινουμε τα ματια μας, παιζουμε τυφλομυγα... κλπ κλπ

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...