Jump to content

Σελήνη ? Άρτεμις ? Εκάτη


 Share

Recommended Posts

Σελήνη ? Άρτεμις ? Εκάτη

 

Η Σελήνη, Άρτεμη, Εκάτη αποτελούν την ίδια Θεότητα σε διαφορετικά πεδία του Είναι.

Κάθε μία Θεά έχει την δικιά της επιστασία στο αντίστοιχο πεδίο.

Παρακάτω θα γίνει μια μελέτη σχετικά με αυτές τις Σεληνιακές Θεότητες.

 

 

Άλλες Σεληνιακές Θεότητες είναι η Πασιφάη, Κοττυτώ (Κότυς), οι Λευκιππίδες, Ειλειθυία, Βένδις, και μερικές φορές η Ήρα στον μύθο του Ενδυμίωνα (δες παρακάτω).

 

Σελήνη:

 

Η Σελήνη είναι θυγάτηρ του Υπερίωνος και της Θείας, κατ' άλλους του Ηλίου και απ' άλλους του Πάλλαντος. Κατ' άλλους ο Ήλιος είναι αδελφός της επειδή γεννήθηκαν συγχρόνως.

Στην θεογονία των Ατλαντείων ο Υπερίων πήρε σύζυγο την αδερφή του Βασίλεια και γέννησε τον Ήλιο και την Σελήνη.

 

Έχει την επιστασία να περιέρχεται, ως ο Ήλιος την ημέρα, αυτή να φωτίζει την Γήν την νύχτα.

Άνδρα δε νόμιμο έχει τον Αέρα και εγέννησε μια θυγατέρα μόνο την Δρόσον.

 

Είδε τον Ενδυμίωνα κοιμώμενο στο όρος Λάτμον της Καρίας και εθαύμασε το κάλλος αυτού, κατέβηκε εκ του Ουρανού και είλκυσε αυτόν εις την θέληση αυτής.

Και έτσι κατέβαινε ύστερα καθεκάστη νύχτα εκεί και εγέννησε πενήντα θυγατέρες εκ του Ενδυμίωνος. Το όμορφο αγόρι του χάρισε ο Δίας αιώνια νεότητα και την κατάσταση του αιώνιου λήθαργου για αυτό η Σελήνη τον ερωτεύτηκε αφού ειναι η Θεα της νύχτας.

 

Κατ' άλλους το όρος αυτό ήταν εις την Τραχινία και ονομάζεται ασέληνον επειδή όταν κατέβαινε και κοιμόταν με τον Ενδυμίωνα εκεί δεν εφώτιζε αυτό δια να μην την βλέπουν οι Θεοί.

 

Ο Παν την αγάπησε αλλά την εξαπάτησε. Της είπε να εκλέξει ό,τι θέλει εκ των ποιμνίων αυτού και αυτή διάλεξε ένα λευκό κριό, αλλά αυτός είχε μαύρη γλώσσα. Κατ' άλλους ο Παν ενδυθείς δέρμα κριού την εξαπάτησε.

 

Τέλος γέννησε εξ αυτής και ο Ζεύς μια θυγατέρα, την Πανδείαν.

 

Είναι προστάτις της μαγείας και επικαλούνται αυτήν οι μάγισσες και μάλιστα στις ερωτικές μαγείες γιατί όπως θα δειχθεί παρακάτω η Θεά Άρτεμη είναι Θεά των γεννήσεων. Της Θεσσαλίας οι μάγισσες καυχόντουσαν ότι κατέβαζαν αυτήν στην Γη. (βλέπε κατάβαση Σελήνης στο μύθο του Ενδυμίωνα)

 

Νομίζεται και προστάτης του τοκετού.

 

Ζωγράφισαν αυτήν ωραία γυναίκα με δύο κέρατα στην κεφαλή όρθια οίον το σχήμα της νέας Σελήνης όρθιο.

 

Καθημένη εφ' αμάξης με δύο υποζύγια δύο ημιόνους ή δύο ίππους ή δύο ταύρους ή μόνο έναν ημιόνο ή ταύρο.

 

Το δε εφ' άρματος ελαύνειν δηλώνει την ταχεία κίνηση αυτής σε σχέση με τους άλλους πλανήτες.

(σημ. η λέξη πλανήτης έχει διαφορετική σημασία στα αρχαία)

 

Τα ζώα αυτά ήταν εκ του ενός μέρους λευκά και του άλλου μαύρα επειδή το ένα μέρος της Σελήνης φωτίζεται από του Ηλίου. Έπρεπε όμως να έχει μόνο δύο ή ένα υποζύγιο διότι έξι είχε ο Ζεύς και τέσσερα ο Ήλιος.στην άμαξα αυτού.

 

Τα ζώα αυτά συμβολίζουν το σχήμα της ημισελήνου, κέρατα ταύρου ή οπλές ίππου ή ημιόνου.

 

Κατέβαινε και στον Ωκεανό και ελούετο και ενεδύετο φορέματα λαμπρότερα και ούτως ανέζευγε πάλιν.

 

Το όνομα της προέρχεται από το σέλας, δηλαδή την φεγγοβολή.

 

S28.1Selene.jpg

 

Επίθετα αυτής και θεολογική ερμηνεία αυτών:

Αστρόστεπτη

που έχει για στέμα τα άστρα

 

Ουρανόστεπτη

που έχει για στέμα τον Ουρανό

 

Αιγλήεσσα: έχουσα λαμπρή δόξα

 

Η Σελήνη έχει δόξα λαμπρή και αίγλη. Είναι η Θεά στα ουράνια. Η δόξα της προέρχεται από την δράση της ως Θεά επί των όντων. Είναι το συμβολικό όριο της μετάβασης των ψυχών από το ένα πεδίο στο άλλο. Συγκεκριμένα από το Υλαίο στο Αιθέριο. Αυτή της η επιστασία της δίνει την σημαντική θέση της εποπτίας των ψυχών επί της αναγωγής τους η φιλοσοφικά επί της προόδου αλλά και της επιστροφής τους προς το Υλαίο πεδίο.

 

Ακοίμητος: αυτή που επαγρυπνεί

 

Είναι Θεά Ακοίμητος. Δείχνει την ιδιότητα της να μεριμνά και να επαγρυπνά ακούραστα για τα όντα.

 

Αρτίτοκος: που γέννησε πρόσφατα

 

Ως Θεά Αρτίτοκος λεχούσα γεννά τις ψυχές προς τα πεδία του Είναι.

 

Αυξιφαής: που αυξάνει σε φως

 

Το επίθετο αυτό έχει να κάνει με την αύξηση του φωτός στο ?πρόσωπο? της.

Η αύξηση και μείωση του φωτός στο πρόσωπο της Σελήνης είναι ένας άλλος συμβολικός κύκλος της λειτουργίας της ζωής. Γέννηση, Ζωής, Θάνατος, μετάβαση σε άλλο πεδίο και ξανά Γέννηση και ούτω καθ' εξής. Εδώ ως Αυξφαής συμβολίζει την κατάσταση της ακμής του όντος στην πορεία της ζωής.

 

Αμερσίνοος: που ξεμυαλίζει, που τρελαίνει

 

Το επίθετο αυτό ίσως να σχετίζεται με τον λεγόμενο σεληνιασμό. Δηλαδή την βιολογική επιρροή της Σελήνης στον οργανισμό του ανθρώπου.

 

Άνασσα: βασίλισσα

 

Επίθετο που δείχνει την ηγεμονία και δοξαστική λάμψη της Θεάς.

 

Αστερωπός: όμορφη σαν αστέρι

 

Που έχει όψη αστεριού, που είναι όμορφη ως αστέρι. Η Σελήνη μέσα στην νύχτα περιβάλλεται από τα αστέρια και είναι και αυτή όμορφη σαν ένα άστρο.

 

Αυξομένη: που αυξάνει

 

Επίθετο που δείχνει την δράση της Σελήνης να αυξάνει σε φως. Βλέπε και Αυξιφαής.

 

Άρσην: που ταιριάζει σε άντρα, αντρικός

 

Αυγείτηρα: (ίσως να έχει σχέση με την αυγή)

 

Αστράρχη: άρχων των άστρων

 

Ένα επίθετο που δείχνει την ηγεμονία της Σελήνης στο πεδίο το Αιθέριο. Το πεδίο των άστρων είναι το πεδίο του Αιθέρα και σε αυτό το πεδίο αρχηγός είναι η Σελήνη.

 

Βωόπις: με μάτια μεγάλα σαν του βοδιού

 

Επίθετο που παρομοιάζει την Σελήνη σαν το ολοστρόγγυλο μάτι του βοδιού.

 

Δροσόεσσα: ντυμένη με δροσιά

 

Μέσα στην νύχτα εμφανίζεται η δροσιά. Αυτή η δροσιά είναι το φόρεμα της Σελήνης.

 

Δαδούχος: που κρατά δάδα

 

Ένα επίθετο που δείχνει και την φυσική λειτουργία των ανθρώπων να κρατάνε δάδες την νύχτα αλλά και την πνευματική λάμπρυνση του νου στα μυστήρια της νύχτας που επιστάτης είναι η Θεά Σελήνη.

 

Ελικώπις: αυτή που έχει ζωηρά και έξυπνα μάτια

 

Άλλος ένας χαρακτηρισμός της μορφής της Σελήνης ως ζωηρό, έξυπνο μάτι.

 

Ευπλόκαμος: με ωραίες μπούκλες

 

Επίθετο που δείχνει τους ωραίους πλοκάμους. Πλόκαμος πνευματικά είναι η ελικοειδής ανάβαση του πνεύματος στα ουράνια δηλαδή κοντά στο Θείο. Έτσι η Σελήνη είναι αυτή που έχει ωραίους πλοκάμους δηλαδή ατραπούς που φέρνουν κοντά στο Θείο.

 

Ευώπις: έχουσα ωραία μάτια

 

Επίθετο που δείχνει την ωραία μορφή της Σελήνης ως μάτι ολοστρόγγυλο. Μεταφορικά ως το μάτι της νύχτας.

 

Εύκυκλος: με ωραία κυκλική μορφή

 

Άλλο ένα επίθετο για το σχήμα της Σελήνης.

 

Ευτρόχαλος: με ωραία κυκλική κίνηση

 

Επίθετο που δείχνει την ωραία κυκλική κίνηση της Θεάς. Κίνηση τόσο υλαία αλλά και πνευματική δείχνοντας το μυστήριο της ζωής και του θανάτου.

 

Ελικόδρομος: που τρέχει ελικοειδώς

 

Επίθετο που δείχνει την κίνηση της Σελήνης. Μπορεί να συνδιαστεί με τους πλοκάμους που αναφέρθηκαν παραπάνω.

 

Ευκέραυνος: με καλή καρδιά ως αστραπή

 

Ο κεραυνός έχει σχέση με το κεραϊζω το καταστρέφω, τον θάνατο αλλά και το κηρ-κέαρ την καρδιά. Η Σελήνη είναι ευκέραυνος δηλαδή αυτή που μεριμνά για την άνοδο της ψυχής μετά τον θάνατο και εντάσει την ψυχή στην ατραπό της καρδιάς. Έτσι ο θάνατος από κάτι το ολέθριο αποτελεί συνάμα μια αναγκαία διαδικασία για την εξέλιξη της ψυχής. Για αυτόν τον λόγο η Σελήνη είναι Ευ+κέραυνος.

 

Εννυχία: που ζει στο σκοτάδι

 

Η Σελήνη θεά της νύχτας ζει μέσα στο σκοτάδι. Δηλαδή στο πεδίο που το Είναι υπάρχει αλλά δεν φαίνεται. Μια κατάσταση που δείχνει ότι η φύση αγαπά να κρύβεται και να φανερώνεται μέσω του φωτός του Θείου δηλαδή της Θεάς Σελήνης.

 

Ημίτομος: κομμένη στη μέση

 

Επίθετο που έχει να κάνει με το σχήμα της Σελήνης στο Υλαίο πεδίο.

 

Ηλεκτρίς:

Ίσως λόγω του χρώματος του ήλεκτρου που είναι όμοιο με το ξανθό.

 

Θήλυς: καρποφόρος, θηλυκός

 

Η Σελήνη είναι η Θεά που είναι λεχούσα, γεννά τα όντα προς τα πεδία που αυτή βρίσκεται στο μέσο αυτών. Οι ψυχές που πλησιάζουν σε αυτήν τόσο μέσα τους γεννιούνται πνευματικοί καρποί αρετής. Έτσι η Σελήνη είναι η καρποφόρος Θεά για της ψυχές των όντων.

 

Ηεροφοίτης: περιπατών μέσα στον αέρα

 

Επίθετο που δείχνει το πεδίο και την επιστασία της Θεάς Σελήνης.

Το πεδίο της Σελήνης είναι ο ?Αέρας?. Περπατά μέσα στον αέρα, στο πεδίο αυτής.

Ο αέρας είναι το πεδίο των ψυχών και των πνευμάτων. Παλαιότερα οι αγνές ψυχές γινόντουσαν Ηρωες ή Δαίμονες και ενυπήρχαν στο πεδίο του Αέρα. Έτσι θεολογικά μπορούμε να πούμε ότι το πεδίο του Αέρα έχει υποστρώματα ανάλογα με τα είδη των ψυχών ή ότι αποτελείται αποκλειστικά από ψυχές ανθρώπων και οι Δαίμονες είναι σε ένα άλλο ανώτερο πεδίο ως Θεοί διάφοροι των ψυχών των ανθρώπων.

 

Θεόσσυτος: ουράνιος, θεόπεμπος

 

Η Σελήνη πέμπει τόσο την δράση της προς τις ψυχές όσο και αυτές προς την εξέλιξη τους.

 

Κύδιμος: ένδοξη, περιβόητη

 

Άλλο ένα επίθετο που δείχνει την σημαντική επιστασία της Θεάς μέσα στο Είναι.

 

Καταυγάστειρα: καταφωτιζουσα

 

Επίθετο που δείχνει την δράση της Θεάς την νύχτα. Η νύχτα αλληγορείται ως την αφανή φύση της υπάρξεως και το φως της Σελήνης την βοήθεια του Θεού στην μυστηριώδη ατραπό της εξέλιξης.

 

Λευκοπάρηος: έχουσα λευκά μάγουλα (παρειές)

 

Επίθετο που αναφέρεται στην μορφή της Θεάς Σελήνης όπως αυτή φαίνεται στο Υλαίο σύμβολο της. Το λευκό χρώμα δεικνύει την αγνότητα του Θείου. Τα λευκά μάγουλα της γυναίκας δείχνουν την αγνή ομορφιά της Θεάς.

 

Μινύθουσα: μικραίνουσα

 

Επίθετο σχετικό με τις φάσεις της Σελήνης. Βλέπε και Αυξιφαή και Αυξομένη

 

Νυκτιφανής: φαινόμενος την νύχτα

 

Επίθετο που δείχνει την δράση της Θεάς την νύχτα.

 

Νυχτιχόρευτος: που χορεύει την νύχτα

 

Επίθετο που συνδυάζει τον χορό των Μουσών με την δράση της Σελήνης την νύχτα. Ένα πολύ όμορφο ποιητικό επίθετο.

 

Νυχεία: που ξαγρυπνά

 

Επίθετο όπως το Ακοίμητος.

 

Ουρεσιφοίτις: που περπατά στα βουνά

 

Το φεγγάρι περπατά στις κορυφές των βουνών ή είναι ως φως οδηγός για τους αναβάτες του πνευματικού όρους. Επίθετο σχετικό με το διάβα στα βουνά όπως αυτά του Πανός.

 

Πλησιφαής: ολόφωτη

 

Επίθετο σχετικό με το φως της Σελήνης που δείχνει την λειτουργία της Θεάς επί του πνευματικού αλλά και υλαίου πεδίου.

 

Ποθόβλητος: ερωτοχτυπημένη

 

Επίθετο σχετικό με τον έρωτα της Σελήνης με τον Ενδυμίωνα. Ο Ενδυμίων αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο που έχει αιώνιο ύπνο δηλαδή είναι υπό της επιρροής της Θεάς της νύχτας. Ως χάρισμα έχει επίσης την αιώνια νεότητα που σημαίνει ότι μπορεί πνευματικά να μην γερνά και να αλλοιώνεται από τον χρόνο δηλαδή να στρέφει την νόηση του αιώνια προς το Θείο που είναι πηγή αθανασίας. Αυτόν τον άνθρωπο η Θεά της νύχτας τον ερωτεύεται δηλαδή ενώνεται πνευματικά μαζί του με δυνάμεις πνευματικής έλξεως και χαρακτηρίζεται Ποθόβλητη.

 

Πρωτοφαής: φέγγων νέα φορά (νέα σελήνη)

 

Χαρακτηρισμός για την νέα Σελήνη. Η νέα Σελήνη είναι μια νέα αρχή. Συμβολίζει τον ερχομό της ζωής, της γέννησης μιας νέας ύπαρξης, κάτι νέου, ένα νέο ξεκίνημα.

 

Πλήθουσα: πανσέληνος, γεμάτο φεγγάρι

 

Χαρακτηρισμός για την πανσέληνο. Η πανσέληνος είναι σύμβολο πληρότητας. Το απόγειο της δύναμης της Θεάς. Οι μέρες της πανσελήνου είναι οι πιο δυνατές για πνευματική δραστηριότητα.

 

Πότνια: σεβαστή, σεμνή, δέσποινα

 

Επίθετο που δείχνει τον χαρακτήρα της Θεάς. Σεβαστή, Σεμνή, Δέσποινα.

 

Πολυειδής: κάθε είδους μορφής, ποικίλος

 

Επίθετο σχετικό με τις όψεις της Σελήνης

 

Παλίζωος: ξαναγενημένος, αναστημένος, αναγεννημένος

 

Επίθετο σχετικό με την χάση της Σελήνης και το νέο φεγγάρι.

 

Πανδερκής: που βλέπει τα πάντα

 

Το μάτι της νύχτας η Σελήνη είναι αυτή που βλέπει τα πάντα.

 

Πάνσοφος: πολύ σοφή

 

Πάνσοφη Θεά αφού εποπτεύει όλο το Υλαίο πεδίο και γνωρίζει τα πάντα σε αυτό.

 

Τριφυής: που έχει τριπλή μορφή

 

Οι τρεις φάσεις της Σελήνης. Νέα Σελήνη, Ημισέληνος τόσο στο γέμισμα όσο και στην χάση, και Πανσέληνος.

 

Τανυσίπτερος: που πετάει γρήγορα με μεγάλες φτερούγες

 

Η Σελήνη πετάει μέσα στον Αέρα που βρίσκεται και κινείται ταχέως. Έτσι είναι σαν να έχει μεγάλες φτερούγες.

 

Τανύπεπλος: που φορά μακρύ πέπλο, μακρύ φόρεμα.

 

Το φως της Σελήνης παρομοιάζεται με πέπλο που ξεκινάει από τα ουράνια και καταλήγει στην γη.

 

Φαεινή: σελασφόρος

 

Επίθετο σχετικό με το φως (φάος), αυτός που λάμπει που ακτινοβολεί.

 

Φερέζωος: ζωοδότης

 

Η Σελήνη είναι αυτή που δίνει ζωή αυτή που είναι έφορος του τοκετού, αφού σε αυτήν συγκεντρώνονται οι ψυχές και μεταβαίνουν στο πεδίο των Θεών ή επιστρέφουν στην Γη για μια νέα ενσάρκωση.

 

Φιλάγρυπνος: φίλη της αγρυπνίας

 

Επίθετο όμοιο με το Ακοίνητος, και το Νυχεία

 

Χαροπή: έχουσα ζωηρό βλέμμα, που έχει σπινθιροβόλα μάτια, που κοιτάζει άφοβα

 

Χαρακτηρισμός σχετικός με την Σελήνη ως μάτι της νύχτας και το φως αυτής.

Ως μάτι κοιτάζει άφοβα την εξέλιξη της ύπαρξης των ψυχών.

 

Χρυσήνιος: που έχει χρυσά ηνία στην άμαξα της

 

Τα χρυσά ηνία της Σελήνης δείχνουν την ικανότητας της να είναι άξιος οδηγός των ψυχών στην πορεία της εξέλιξης.

 

(συνεχίζεται...)

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

  • Replies 37
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

...και εγώ στην ΑΡΤΕΜΙΣ. Περιμένωωωω.... :)

Link to comment
Share on other sites

Άρτεμις:

 

K6.2Artemis.jpg

 

Η Άρτεμη αναφέρεται ότι είναι όνομα που το είχαν πέντε πρόσωπα αλλά η μυθολογία επεφόρτισε τις πράξεις όλων σε ένα πρόσωπο. Έτσι οι γονείς της αναφέρεται ότι είναι, ο Δίας και Περσεφόνη, Δίας και Λητώ, Ούπις και Γλαύκη, Ουρανός και Φοίβη, Διόνυσος και Δήμητρα ή Ίσις.

 

Επισημοτέρα όλων είναι αυτή του Διός και της Λητούς και στο πρόσωπο της επεφόρτισαν τις πράξεις των άλλων.

 

Εγεννήθη κατά την κοινή γνώμη στην Δήλο μια μέρα πριν τον αδερφό της Απόλλωνα και εμαίευσε την μητέρα της Λητώ στην γέννεση του αδερφού της. Οι Εφέσιοι όμως νομίζανε ότι εγεννήθη εις την Έφεσον γιατί είχαν εκεί τον θρυλλούμενο ναό Ορτυγία στον τόπο αυτόν.

 

Άλλοι έλεγαν ότι εγεννήθη εις την Σικελία γιατί είχε και εκεί ιερό αντίστοιχο.

 

Ενώ δε ήταν βρέφος ανέβηκε στον Ουρανόν και εζήτησε παρά του Διός παρθενία αιώνιον, τόξα, βέλη, όλα τα όρη να κυνηγά, εξήντα Νύμφες Ωκεανίδες συντρόφους αυτής, είκοσι Αμνισίδας υπηρέτριες Αυτής και να είναι όλες ενναετείς και παρθένοι, έτι δε και την επιστασία του τοκετού την οποία έδωσαν εις Αυτήν οι Μοίρες.

 

Ο Ζευς δεν συγκατένευσεν εις αυτά και αυτή άπλωσε πολλές φορές το χέρι της να πιάσει τα γένεια αυτού ως παράκληση και τότε μειδιάσας κατένευσε και της έδωσε τριάντα πόλεις, πολλά νησιά, και την επιστασία των λιμένων και δρόμων.

 

Όταν ήταν τριετής εζήτησε να δει τον Ήφαιστο για να της φτιάξει τα θηρευτικά όπλα.

Έτσι η μητέρα της την έλαβε στην αγκαλιά της και την έφερε στην νήσο Λιπάραν στο χαλκείο του Ηφαίστου. Εκεί κάθισε στα γόνατα του γίγαντα Βρόντου και έπαιζε με τις τρίχες του στήθους του. Και πάνω στο παιχνίδι ξερίζωσε μερικές και από τότε εκείνο το σημείο έμεινε αιώνια άτριχο.

 

Από τον Πάνα πήρε κυνηγετικούς σκύλους για το κυνήγι των θηρίων.

 

Αφού η Άρτεμη τα ετοίμασε όλα εξήλθε στο κυνήγι κατά το Παράσιο όρος της Αρκαδίας, όπου βρήκε πέντε ελάφους χρυσοκεράτους και έπιασε τις τέσσερις μόνη χωρίς κυνοδρομία και άφησε την πέμπτη για τον τρίτο άθλο του Ηρακλή.

 

 

Επέρασε και εις τον Όλυμπο και εκεί έκοψε πεύκην και την άναψε από κεραυνό και την χρησιμοποίησε ως λαμπάδα για την νύχτα. Έτσι έγινε η Θεά των πυρών των δασών.

 

Είχε τέσσερα Ηφαιστότευκτα βέλη και θέλοντας να τα δοκιμάσει έρριψε αυτά το πρώτο εις το δένδρο πτελαία, το δεύτερο εις την δρύ, το τρίτο εις θηρίον άγριο και το τέταρτο εις τους εγκατοίκους τινός πόλεως διότι ήταν ασεβείς.

 

Εζωγράφιζαν αυτήν νέα με γυμνούς τους βραχίονες με τόξα, βέλη, φαρέτρα και κυνηγετικούς σκύλους, ενίοτε δε καθημένη και εφ' άρματος με υποζύγια τέσσερις χρυσοκέρατους ελάφους ή δύο λευκούς.

Απεικόνιζαν αυτήν και αλληγορικώς ως την Σελήνη ή Εκάτη ή Ειλειθυίαν με κέρατα στην κεφαλή και λαμπάδες στα χέρια.

 

Αλληγορία Αρτέμιδος:

Η Θεά Άρτεμις ωνομάσθη από του ?αρτεμής? επειδή ποιεί τους ανθρώπους υγιείς ή επειδή βοηθά τα βρέφη να γεννώνται άρτια και αβλαβή. Κατ' άλλους από το αήρ και τέμνω διότι εννοουμένη ως σελήνη τέμνει τον αέρα ή από το αρτεμίς, το σώος επειδή έμεινε παρθένος.

 

Η Λητώ συμβολίζει το σκότος, ο Απόλλων το φως του Ηλίου και η Άρτεμις το φως της Σελήνης.

Είναι Θεά της νύχτας. Ο Απόλλων ονομάζεται Έκατος και Εκατηβόλος και η Άρτεμη Εκάτη.

Ο Απόλλων επλάσθη ανήρ δραστικότερος έχων το φως η Άρτεμις επλάσθη γυνή δεχούμενη το φως του Ηλίου. Έτσι αλληγορείται και ως την Σελήνη.

 

Το τόξο σύμβολο της δράσης της ακτινοβολίας του φωτός.

Το βέλος σύμβολο της ακτίνας του φωτός.

 

Ο Όμηρος αλληγορεί την έκλειψη της Σελήνης με τον μύθο ότι η Ήρα έδειρε την Άρτεμη και έπεσαν τα βέλη αυτής εκ της φαρέτρας αυτής.

 

Προστάτης της θύρας. Η Σελήνη είναι συμβολικά το μεταίχμιο δύο πεδίων. Του Υλαίου και του Αιθέριου. Έτσι είναι η θύρα των ψυχών που κατέρχονται προς γέννηση και των ψυχών που προοδεύουν προς αποθέωση.

 

Ομοίως είναι προστάτης των δρόμων ή ατραπών αφού αυτή είναι επιστάτης της διαδικασίας της αναγωγής των ψυχών προς το Θείο, δηλαδή επιστάτης του Θείου δρόμου.

 

Έτσι οι ακτίνες φωτός αλληγορούνται ως φωτεινοί ατραποί προς την πηγή του φωτός τον Θείο Ήλιο την ημέρα και την Θεία Σελήνη την νύχτα για τα αντίστοιχα μυστήρια που τελούνται την ημέρα και την νύχτα.

 

Επιστάτης και του τοκετού αφού το Αιθέριο πεδίο γεννά τις ψυχές στο πεδίο της Ύλης.

 

Αλληγορείται και ως η Μοίρα των ακαίρως αποθνησκουσών παρθένων και γυναικών όθεν εφόνευσε αυτή τις θυγατέρες της Νιόβης και ο Απόλλων τους υιούς.

 

Ιερά αυτής τα όρη, τα δάση και οι λιμένες.

Ως όρος συμβολίζεται το πνευματικό όρος και η ανάβαση αυτού ο άθλος των μυστών.

Το δάσος τόπος κυνηγιού των αρετών.

Ο λιμένας ως τόπος αναχώρησις και εκκίνησης πνευματικού ταξιδιού και αναζήτησης.

 

Των δε χόρτων η Αρτεμισία, ίσως για την συνωνυμία

Των δε ζώων τα σκυλιά ως κυνηγετικά ζώα, τα ελάφια δια την ταχύτητα και επειδή ξεφεύγουν, οι γάτες επειδή και αυτές ξεφεύγουν της σύλληψης, οι κατσίκες. για τα κέρατα και τον πλούτο που δίνουν ως οικόσιτα ζώα.

Των δε ιχθύων η τρίγλα επειδή ονομάζεται Τριοδίτης σύμβολο των τριών οδών ή πεδίων του Υλαίου, Αιθέριου και Εμπύριου.

 

Η Άρτεμη ως κυνηγός συμβολίζει την επιμονή του μύστη επί το έργο της αρετής. Η Θεά κυνηγά στα όρη ελάφια χρυσοκέρατα. Το ελάφι σύμβολο της ταχύτητος εστεμένο με χρυσό στέμα της φύσης το κέρας, δείχνει το Θείο στοιχείο. Θεός εκ του θέω που σημαίνει τρέχω, ξεφεύγω του νου.

Έτσι και η Αρετή θείο στοιχείο ξεφεύγει τρέχοντας από τον νου. Αλλά όποιος πιάσει την έλαφο της Αρετής στέφεται με το Θείο στέμα της φύση, το χρυσό κέρας που είναι το δώρο του Θεού.

 

 

Επίθετα Αρτέμιδος:

Αγροτέρα (κυνηγετικός)

Η Θεία ουσία είναι κυνηγός τόσο της πνευματικής τελείωσης δλδ της Αρετής όσο και κυνηγός των θηρίων των παθών.

 

Αγνή (καθαρός για Θεούς, με μεγάλη θρησκευτική ευλάβεια για θνητούς)

Η καθαρότητα του Θείου είναι η έννοια του αμόλυντου.

Αυτήν την έννοια της Αρετής προσπαθούν οι άνθρωποι να φτάσουν με καθαρτικό βίο.

 

Ατειρής (ακάματος, ακούραστος, αδάμαστος)

Το Θείο στοιχείο είναι αδάμαστο και ακούραστο στην λειτουργία του. Όποιος μετέχει σε αυτό έχει το ίδιο ψυχικό σθένος με αυτό της Θεάς. Αυτό είναι μια βιωματική εμπειρία που ο άνθρωπος νιώθει μέσω της ψυχικής λειτουργίας περίσσια ενέργειας και ένα αίσθημα εξάλειψης κάματου.

 

Άδμητος (αδάμαστος)

 

Βλέπε Ατειρής

 

Ακαλανθίς (αγκαθωτή)

αλληγορία των ακτίνων του φωτός

 

Αγκυλότοξος (καμπυλότοξος)

 

Το τόξο συμβολίζει την δράση του συμβολικού φωτός. Δηλαδή την αναπομπή της Θείας ενέργειας προς τα όντα.

 

Αγρώσουσα (αυτή που τσακώνει, κυνηγά)

 

Χαρακτηριστικό επίθετο που δείχνει την δράση του κυνηγού να τσακώνει το θήραμα του.

 

Αργυρόπεζα (έχουσα πόδια ασημένια, κατάλευκα)

 

Το λευκό πόδι σύμβολο αγνότητας και αγνής ατραπού αφού με τα πόδια περπατάμε στις οδούς.

Έτσι και ο μύστης ακολουθεί τα βήματα της Θεάς.

 

Λευκό πόδι σύμβολο της βασιλείας του Θείου.

 

Από σύγγραμα: APOLLONIUS Soph. (A.D. 1-2), 1168 001 Lexicon Homericum

αργυρόπεζα από μέρους όλη λευκή δηλοί δε τον πόδα πέζα γαρ ο πους οίον λευκόπους όθεν και η πεζή πορεία και πεζός στρατιώτης ο μη ιππική χρώμενος.

 

4083

EUSTATHIUS Philol. et Scr. Eccl.

(A.D. 12: Thessalonicensis), 4083 001

Commentarii ad Homeri Iliadem

 

(γ 538) Ότι αλληγορικώς εν η θαλασσία Θέτις αργυρόπεζα διότι αι ωσανεί

πέζαι της θαλάσσης τουτέστι τα έσχατα, όσα προς τω αιγιαλώ αργυρέα εισίν

ως διάλευκα μελάντερα δε τα ενδοτέρω διό και ο ποιητής επί μεν αιγιαλού φησί

?θίνα εφ' άλος πολίης? ήτοι λυκής επί δε του εσωτέρω μέλανα τε και οίνοπα

πόντον λέγει σωματικώς δε κατά μύθον αργυρόπεζα η λαμπρόπους, οποία τις

εστί και η καλλίσφυρος και η παρ' Ευριπίδη ?αβρόν βαίνουσα παλλεύκω πόδι?

 

Απειθής (σκληροτράχηλος)

 

Επίθετο που δείχνει τον χαρακτήρα του κυνηγού.

 

Άστοργος (ανελέητος)

Ως θηρευτής της αρετής και πολέμιος των παθών είναι ανελέητη μπροστά στα πάθη

και δεν διστάζει να εξοντώσει τα θηρία αυτά.

 

Αβροτέρα (τρυφερή, μεγαλοπρεπής, με μεγαλείο)

 

Επίθετο που δείχνει το μεγαλείο της Θεάς ως βασίλισσα της νύχτας

 

Αρσενόμορφος (που έχει αντρική μορφή)

 

Ακραία (ακρινή, υπέρτατη, ύψιστη, εξαίρετη)

Επίθετο που δείχνει τον ρόλο της Θεάς στο άκρο-όριο του πεδίου της Ύλης.

Επίσης επίθετο μεγαλοπέπειας.

 

Αφαία

 

Άναιτις

 

Αλφειαία

Επίθετο που δείχνει τον έρωτα της Θεάς με τον ποταμό Αλφειό. Η Θεά Άρτεμις ξέφυγε από το κυνηγητό του Αλφειού καλύπτοντας (αυτή και οι ακόλουθοι της Νύμφες) το πρόσωπο της με λάσπη.

 

Αιγίναια

Από ναό αυτής, της Αιγίνης

 

Αγοραία

 

Αμαρησία

 

Αιολόμορφος (ποικιλόμορφη, ποικίλη, πολύμορφος)

Επειδή η Άρτεμις ταυτίζεται με την Σελήνη που έχεις πολλές μορφές, ονομάζεται ποικιλόμορφη.

Επίσης δείχνει την ιδιότητα του Θείου να αποκαλύπτεται σε κάθε άνθρωπο με άλλο τρόπο δηλαδή με ποικίλο τρόπο και ποικίλη ?μορφή?.

 

Ανυσιδώρα

άνυσις = τελείωση, επίτευξη, κατόρθωση και δώρο, δηλαδή αυτή που δίνει το εντελές δώρο, το τέλειο δώρο, δηλαδή τα πνευματικά δώρα ή τα δώρα της ?υγίειας?.

 

Αστρατεία

επειδή σώζει από το πλήθος των κακών, (μεταφορικά στρατιά = πλήθος)

 

Αιθιοπία

από του αίθω, το καίω, αφού ως Σελήνη καίει μέσα στην νύχτα ως δαυλός.

 

Αμφίπυρος

περικυκλωμένη από πυρ, επίθετο σχετικά με το φως της Σελήνης, η Σελήνη ως λαμπρός σταθμός των ψυχών που εκτελούν την εργασία της αναγωγής φέγγει μέσα στο σκότος που μεταφορικά είναι το αφανές μέρος του είναι.

 

Αρικινή

από την λατρεία τη Θεάς στην πόλη της Ιταλίας Ρικία.

 

Αστυρήνη

Από την λατρεία Αυτής στο χωριό της Φρυγίας Άστυρα

 

Αιτωλή

 

(συνεχίζεται...)

Link to comment
Share on other sites

Επιθέτων συνέχεια...

 

Βοηθός

επειδή είναι αρωγός των γεννήσεων τόσο των υλαίων όσο και των πνευματικών (γεννήματα ψυχής, οι αρετές)

 

Βασίλεια

ηγεμονίδα, βασίλισσα, γιατί είναι η ηγεμονίδα της νύχτας και φορεί τα άστρα για στέμμα, αλλά και ηγεμονίδα του Αιθέριου πεδίου αφού βρίσκεται στην κορυφή αυτού.

 

Βρομία

θορυβώδης, γιατί η νύχτα είναι η περίοδος που η φύση ησυχάζει και κάθε ήχος γίνεται αντιληπτός ως θόρυβος.

 

Βαρύμηνις

μανιασμένη, γιατί στις φάσεις της Σελήνης τα όντα μαίνονται επηρεασμένα από αυτήν.

 

Βριτόμαρτις

 

Βουβάστις

Βενδίς

Θρακικό επίθετο της Αρτέμιδος

 

Βραυρωνία

Γαιήοχος

που προστατεύει την γη, εδώ το επίθετο δείχνει την επίδραση της Αρτέμιδος ως Σελήνη να προστατεύει με το φως της την Γη την νύχτα όπως κάνει ο Ήλιος την ημέρα.

Έχει όμως και την σημασία της προστασίας των υλαίων (γήιων) οντοτήτων όταν εκτελούν την αναγωγή προς τον κόσμο του πνεύματος. Έτσι η Θεά εποπτεύει τα σώματα των μυστών κατά το μυστήριο της αναγωγής, αλλά είναι και προστάτιδα των σωμάτων αφού είναι έφορος των γεννήσεων.

 

Δερριάτις

αυτή που φορεί σκέπασμα από δέρμα. Επίθετο της Αρτέμιδος επειδή την απεικόνιζαν να φορεί δερμάτινα ρούχα. Ίσως να συμβολίζει την επιστασία της Θεάς επί των δερμάτινων χιτώνων των υλαίων οντοτήτων. Ως Θεά της γέννεσης των όντων είναι αυτή που τους δίνει το σώμα έτσι είναι η Θεά προστάτιδα των σωμάτων των όντων. Βλέπε και Γαιήοχος.

 

Δαδούχος

που κρατά λαμπάδα, που διαφωτίζει, επίθετο που δείχνει την λειτουργία της Σελήνης την νύχτα.

Θεολογικά η Θεά που από την κατάσταση της άγνοιας (σκότος) οδηγεί στην γνώση, το φώς.

Εδώ θεολογικά το επίθετο έχει μυστηριακό χαρακτήρα.

 

Δρυμονία

που αγαπά να προστατεύει τα δάση, μεταφορικά ως δένδρο καλείται ο άνθρωπος, ο Πλάτων την ψυχή του ανθρώπου την αποκαλούσε ουράνιο φυτό. Έτσι η Θεά αγαπά τις ψυχές και τις προστατεύει στο έργο της εξέλιξης τους.

 

Δαφναία

επειδή το άγαλμα της είχε στεφάνους από δάφνη, στην κεφαλή και έναν στο χέρι.

Επίθετο που έχει σχέση με το φως. Ο Απόλλων επειδή αλληγοτείται ως τον Ήλιο και το φως και αυτός έχει καθαρτικές ιδιότητες όπως και το φυτό δάφνη και είναι φυτό ευάναπτον και αειθαλές, έτσι και ο ήλιος είναι καθαρός και αειθαλής. Αλλά και λόγω του ονόματος διαφαίνειν = Δάφνη.

Αυτά τα χαρακτηριστικά του φωτός τα έχει και η Σελήνη ως αδερφή του Ηλίου, δηλαδή η Θεά Άρτεμη ως αδερφή του Απόλλωνος.

 

Δελφινία

Δελφύς και Δελφινία είναι η μήτρα δηλαδή αυτή που ποιεί τα τικτόμενα. Έτσι και η Άρτεμις αλληγορούμενη ως φως της Σελήνης είναι η βασίλισσα της νύχτας όπως ο Ήλιος ο βασιλιάς της ημέρας. Και οι δύο μαζί είναι αδέλφια εκ της ίδιας αρχής της Λυτους που σημαίνει σκότος.

Το φως λόγω των φωτεινών οραμάτων των μυστών θεωρείται σημείο επαφής με το Θείο. Έτσι ο Ήλιος και η Σελήνη είναι οι Θεοί που γεννάνε αυτό και αποκαλούνται Δελφίνιοι.

 

Δίκτυνα

Αυτή που κυνηγά με δίχτυ.

Το δίχτυ ίσως συμβολίζει τον ουρανό και τους αστερισμούς αυτού. Με αυτό το ουράνιο όπλο (δίχτυ) η Θεά διδάσκει μυθολογία και άγει τους μύστες στην ατραπό της αρετής. Έτσι το δίχτυ είναι ένα όπλο αρετής.

 

Ευστέφανος

αυτός που φορά ωραίο στεφάνι, αλλά και αυτός που είναι οχυρωμένος καλά με δυνατά τείχη.

 

Ευπλόκαμος

που έχει ωραίες μπούκλες ή κοτσίδες. Εδώ πλόκαμος είναι το σχήμα του κοχλία το σπειροειδές, σχήμα της ατραπού της εξέλιξης. Το σχήμα του κοχλία δείχνει την ενέργεια της ψυχής να περιστρέφεται γύρω από τα συμβάντα αλλά να μην επιστρέφει στην αρχή τους δημιουργώντας ένα κλειστό κύκλο, αλλά να προχωρά κατά ένα βήμα εμπρός δημιουργώντας το σχήμα του κοκλία.

Τούτο δείχνει την εξέλιξη.

Έτσι τα μαλλιά στο σχήμα του πλοκάμου δείχνουν την εξέλιξη των όντων και αφιερωνόντουσαν στους Θεούς επιστάτες της γεννήσεως, τα κορίτσια στην Άρτεμη και τα αγόρια στον Απόλλωνα.

 

Εύσκοπος

παρατηρών καλά, οξυδερκής.

Η Σελήνη θεωρείται το μάτι της νύχτας που βλέπει τα πάντα την νύχτα, όπως ο Ήλιος την ημέρα.

 

Ενωπίς

θεράπαινα

 

Εύδρομος

γρήγορη στο τρέξιμο. Επίθετο που χαρακτηρίζει την κίνηση της Σελήνης, αλλά και την ιδιότητα του κυνηγού να τρέχει γρήγορα.

 

Ευάντητος

καλοδεχούμενη, καλόδεχτη, ευπρόσιτη, προσηνής, ευπροσήγορος, καλομίλητη, καταδεχτική, πράος, φιλική, πρόσχαρη

 

Ευπάρθενος

περίφημη για τα τέκνα της, αγνή, ευτυχισμένη κόρη

Επίθετο που δείχνει ότι η Θεά παράγει τέκνα που για αυτά είναι περίφημη, γεννήματα όπως το πλήθος των ψυχικών αρετών. Επίσης η Θεά είναι αμόλυντη, αγνή, αμετάβλητη ον που έχει αμετάβλητη ουσία αγνότητας και αυτό την κάνει μάκαιρα δηλαδή ευτυχισμένη.

 

Ελκεχίτων

που σέρνει πίσω του μακρύ χιτώνα

Εδώ χιτώνας αλληγορείται η θεία σειρά της Θεάς που είναι οι ακόλουθοι Θεοί, Δαίμονες, Άνθρωποι, αφιερωμένα ζώα, αφιερωμένα αντικείμενα, σύμβολα κτλ.

Αυτή λοιπόν η σειρά είναι σαν ένας μακρύς χιτώνας που σέρνει η Θεά στο διάβα της.

 

Εκατηβόλος

που από μακρυά πετυχαίνει τον στόχο, από μακράν βάλλων

επίθετο σχετικό με την δράση του φωτός. Οι ακτίνες του φωτός αλληγορούνται ως βέλη που η Θεά τοξεύει και βάλλει από μακρυά. Εδώ όμως δείχνεται και η ιδιότητα του Θεού να δρά επί του Είναι χωρίς να κάνει αισθητή την παρουσία του σε τόπο ή χρόνο. Αυτή η ενέργεια ομοιάζεται σαν δράση εξ αποστάσεως.

 

Ελλοφόνος

ελαφοκυνηγός.

Επίθετο της Θεάς που δείχνει την επιμονή προς την αρετή. Κυνηγός είναι αυτός που πετυχαίνει τον στόχο του με την επιμονή. Έλαφος είναι το σύμβολο της αγνότητας και της ταχύτητας που δείχνει την οξύνοια πνεύματος την γρήγορη δηλαδή αντίληψη.

 

Ελαφοκτόνος

επίθετο όμοιο με το Ελλοφόνος

 

 

Ερημάς

μοναχική

Επίθετο που δείχνει ότι η άσκηση της πνευματικής καλλιέργειας του ανθρώπου είναι μια εργασία μακρυά από τον όχλο των πολλών που συνήθως δεν έχουν υψηλό πνευματικό επίπεδο.

 

Εφεσία

επίθετο της Αρτέμιδος στην Έφεσο

 

Ελαφιαία

βλέπε Ελλοφονος

 

Εύκλεια

που έχει καλή υπόληψη, φήμη, δόξα, κλέος

επίθετο μεγαλοπρέπειας της Θεάς

 

Ευρίππα

Ελαφιβόλος

ίσως αυτή που βάλλει τα ελάφια

 

Εκβατηρία

επίθετο της Θεάς που δείχνει την ευχαριστία των ανθρώπων προς Αυτήν για την απαλλαγή αρρώστιας. Ομοίως και η ευχαριστήρια θυσία ?εκβατηρία?

 

Ελέα

ίσως από την Ύλη, παράγει δε το Ελεάτης

 

Ελυμαίτις

 

Επίσκοπος

επιτηρητής, επόπτης, επιστάτης, φύλακας, του πεδίου των γεννήσεων και της αναγωγής των ψυχών.

 

Ενοδία

που προστατεύει τους δρόμους, τις ατραπούς.

Ατραπός εδώ είναι κάθε πνευματική στάση που οδηγεί με αναγωγή στο Εν.

 

Εκάτη

που δρα από μακρυά, ιδιότητα του Θεού να δρα χωρίς να κάνει αισθητή την παρουσία Του.

 

Ειλειθυία

από του ελθείν εις φως τα δι αυτής τικτόμενα, επίθετο της Θεάς των γεννήσεων.

 

Ηγεμάχη

αρχηγός του πολέμου

 

Ηγεμόνη

αρχόντισσα, βασίλισσα, οδηγούσα.

Επίθετο που έχει να κάνει με τον ρόλο του αρχηγού που στέκεται εμπρός και οδηγεί τους ακολούθους του. Έτσι και η Θεά είναι πνευματικός οδηγός.

 

 

Ημερησία

ανήκων στην ημέρα, της ημέρας, διαρκών μια ημέρα, καθημερινή.

Το επίθετο δείχνει να είναι ασυμίβαστο με την σελήνη που είναι εντός της νύχτας, η ερμηνεία του δεν είναι φανερή.

 

Θηροφόνος

φονέας θηρίων. Εδώ θηρία είναι τα αντίθετα των αρετών δηλαδή τα πάθη. Οι αρετές μας ομοιάζουν με τους Θεούς και οι Θεοί λάμπουν μέσα μας όπως λέει και ο Σαλλούστιος ενώ τα πάθη μας απομακρύνουν από τους Θεούς όπως λέει ο Ιάμβλιχος.

 

Θοαντεία

ίσως εκ του θοάζω, κινώ ταχέως, κινούμαι ταχέως, σπεύδω, τρέχω. Χαρακτηριστικά της κίνησης της σελήνης στον ουράνιο θόλο. Αλληγορικά η κίνηση της ζωής με διάφορες εκφάνσεις, ως αιθέρας στο αιθέριο πεδίο, ως ψυχή αυτοκινούμενη στο υλαίο πεδίο, ως ρευστή ενέργεια για τα άψυχα.

 

Θηροκτόνος

αυτή που φονεύει θηρία, αλληγορία της καταπολέμησης των παθών, βλέπε Θηροφόνος.

 

Θηροσκόπος

παραμονεύων τα θηρία. Εδώ το επίθετο αυτό δείχνει την ιδιότητα της Θεάς να δρα ως φύλακας των υπάρξεων από τα κακά, η Θεά παραμονεύει και σώζει από τα κακά τις υπάρξεις.

 

Ιοχέαιρα

Από το ιός + χέω, εκείνη που χαίρεται να ρίχνει βέλη. Αλληγορία των ακτίνων του φωτός αλλά και της ιδιότητας του Θείου να δρα εξαποστάσεως με την αγιότητα της δυνάμεως του και όχι με την φυσική παρουσία του στο πεδίο τη ύλης.

 

Ιμβρασίη

Ιέρεια

εκ του ιαίνω, δροσίζω, αναζωογονώ. Η ιέρειες γυναίκες αφιερωμένες στους Θεούς εκτελούσαν χρέη λειτουργικά. Η τελετές και η λειτουργία αυτών δροσίζουν πνευματικά και αλληγορικά την ψυχή με ιερό πνεύμα που προέρχεται από τους Θεούς. Έτσι και η Θεά Άρτεμη είναι η Ιέρεια που δροσίζει και αναζωογονεί με δροσιά ζωής κάθε ον. Επίσης οι αγνές πνευματικές εργασίες γεμίζουν με θεία ενέργεια τους μύστες προσδίδοντας τους χαρακτηριστικά ανζωογόνησης και κορεσμού θείας ενέργειας. Το τελευταίο αποτελεί βίωμα όσων ασχολούνται με πνευματικές εργασίες και αισθάνονται την αγιότητα των Θεών ως ακούραστη και αναζωογονητική δύναμη.

 

Ισώρα

Ιπποσόα

μαχόμενη από άρμα. Χαρακτηριστικό των Θεοτήτων είναι η χρήση άρματος. Το άρμα συμβολίζει το φαινόμενο που κάνει έκδηλη την έλευση και παρουσία του Θεού στην αντίληψη των ανθρώπων.

Εδώ η Θεά Άρτεμη έχει το δικό της άρμα που έχει το χαρακτηριστικό να είναι άρμα πολεμικό. Έτσι η Θεά πολεμά πάνω από αυτό.

 

 

Το άρμα της Θεάς Άρτεμης είναι χρυσό και το οδηγούν δύο ελάφια.

Έτσι το άρμα της Άρτεμης συμβολίζει την ταχύτητα του Θείου στοιχείου, (Θεός εκ του Θέω) αφού το ελάφι είναι σύμβολο ταχύτητας, την αγνότητα αφού το ελάφι είναι ζώο φιλήσυχο και απέχει από φονικά ένστικτα, άρα θεωρείται αγνό και αμόλυντο, επίσης είναι σύμβολο της αφθονίας αφού είναι χρυσοκέρατο. Το κέρας είναι σύμβολο της αφθονίας από τον μύθο της Αμαλθείας.

 

Ιοχέαιρα

εκεινη που χαίρεται να ρίχνει βέλη, (ιός + χέω). Τα βέλη εδώ συμβολίζουν την ενέργεια της Θεάς. Και η ενέργεια της Θεάς είναι η εποπτεία των γεννήσεων, η εποπτεία της μετάβασης των πεδίων από το υλαίο στο αιθέριο και το αντίστροφο. Έτσι ο θάνατος δεν υφίσταται στην πραγματικότητα. Ο ?θάνατος? στο υλαίο πεδίο προκαλεί την γέννηση στο αιθέριο. Ο ?θάνατος? στο αιθέριο προκαλεί την γέννηση στο υλαίο ή στο έμπυρο πεδίο. Ο θάνατος απλά είναι η παύση ύπαρξης σε συγκεκριμένο πεδίο αλλά και γέννηση ταυτόχρονα σε άλλο πεδίο. Επόπτης αυτής της διαδικασίας είναι η Θεά Άρτεμη. Το βέλος της Θεάς προκαλεί τον ?θάνατο? και την ?γέννηση? ταυτόχρονα.

 

Ισσωρία

επίθετο της Αρτέμιδος, όνομα εορτής της Αρτέμιδος και τόπος στην Σπάρτη από το Ισώριον όρος.

 

Ιφιγένεια

αυτή που έχει γεννηθεί με δύναμη, δυνατή, ρωμαλέα. Η Θεά έφορος και επόπτης των γεννήσεων δίνει δύναμη στα όντα που γεννιούνται. Σημείωση, γέννηση πνευματικά ονομάζεται η ενέργεια αυτή που μια ύπαρξη μεταβαίνει από ένα πεδίο σε άλλο. Στο πεδίο που εγκαταλείπει η ύπαρξη πεθαίνει και στο πεδίο που μεταβαίνει γεννιέται. Τα πεδία γενικά είναι τρία, το Υλαίο, το Αιθέριο και το Έμπυρο. Αυτά όμως χωρίζονται σε άλλα υποεπίπεδα για παράδειγμα το Υλαίο περιέχει τα επίπεδα Τάρταρος, Άδης, Γαία, Αέρας.

 

Ικαρία

παρά το ικέσθαι προς τον αέρα. Το επίθετο αυτό έχει περισσότερο σχέση με την Σελήνη παρά με την Άρτεμη. Η Σελήνη βρίσκεται στην κορυφή και άκρο του πεδίου του αέρα που είναι το πεδίο των Υλαίων Δαιμόνων και ονομάζεται Δαιμονιάρχης. Το επίθετο Ικαρία δείχνει την σχέση της Θεάς προς το πεδίο του Αέρα.

 

Καθαρά

επίθετο που δείχνει την αγνότητα της Θεάς, συνώνυμο με τα άχραντη, αμόλυντη, ανόθευτη κτλ.

 

Κελαδοδρόμος

τρέχων με βοή, κυνηγών με φωνές, χαρακτηριστικό επίθετο του κυνηγού.

 

Κολαινίς

Άρτεμις από Κολαίνου τούνομα λαβούσα κολετρώσι καταπατούσι από των τας ελαίας πατούντων, ο δη λέγουσι κολετράν, ένιοι δε ενάλλονται εις το κλον, ο δηλοί εις την γαστέραν.

(Ησύχιος)

 

Καλλίστη

επίθετο της Αρτέμιδος και της Εκάτης στον Κεραμεικό

 

Καρυάτις

επίθετο και χορός προς την Άρτεμη

 

Κυνηγέτις

αυτή που κυνηγά

 

Κλεισία

μεγάλη πόρτα, θύρα. Επειδή η Σελήνη είναι στο όριο δύο πεδίων παρομοιάζεται ως μεγάλη θύρα από την οποία μπαίνουν και βγαίνουν οι οντότητες στα πεδία.

 

Κεδρεάτις

που έχει ξόανο από ξύλο κέρδου

 

Κνακαλησία

Κνακεάτις

Κναγία

Κοκκώνα

ίσως από το κόκκων το σπέρμα ροδιού

 

Κονδυλεάτις

Κορδάκα

ίσως από το κόρδαξ, κωμικός χορός συνοδευόμενος από άσεμνες κινήσεις, χορός που θεωρείται αδιανόητος από ξεμέθυστο

 

Κορυφαία

ίσως προσδιορισμός της Αρτέμιδος αφού η Σελήνη βρίσκεται στην κορυφή του Υλαίου πεδίου και στο σύνορο του Αιθέριου.

 

Κηρκαία

Κυνδιάς

ίσως έχει σχέση με το κυνδός δηλαδή το απαράλλακτος

 

Κορυθαλιάς

κόρυθα το περιβόλαιον στέφανον, κορυθαλιάς η εστεμμένη με δάφνες

 

Λαφρία

Λευκοφρύνη

Λιμναία

Λιμνάς

 

Λυκεία

ίσως από το λύκη που σημαίνει φως, εννοείται το φως του φεγγαριού. Αλλιώς το Λυκεία μεταφράζεται φωτεινή.

 

Ο Παυσανίας αναφέρει ότι το όνομα το πήρε η θεά ύστερα από βοήθεια που έδωσε στον Ιππόλυτο να εξοντώσει τους λύκους στην περιοχή της Αργολίδας και να στήσει ιερό στην περιοχή της θεάς Αρτέμιδος. Μια άλλη εκδοχή του ίδιου του Παυσανία θέλει το όνομα Λυκεία να το έχει πάρει από τις Αμαζόνες όπου μία εκ αυτών ήταν η μητέρα του Ιππόλυτου, Αντιόπη ή Ιππολύτη.

Pausanias, Guide to Greece 2.31.4

 

Λιμενοσκόπος

προστάτιδα των λιμανιών

 

Μεγαλώνυμος

αυτή που εχει μέγα όνομα, ενδοξότατη, φημισμένη

 

Λοχεία

προστάτιδα των τοκετών

 

Λυσίζωνος

γυναίκα λύουσα την ζώνη της για έρωτα, προστάτιδα των παρθένων

 

Σούδα

Λυσίζωνος γυνή: η ανδρί πλησιάσασα αι γαρ παρθένοι μέλλουσαι προς μίξιν έρχεσθαι, ανετίθεσαν τας παρθενικάς αυτών ζώνας τη Αρτέμιδι

 

Λυσιμέριμνος

αυτή που διασκορπίζει τις λύπες και τις μέριμνες

 

Λυτηρία

αυτή που σώζει, που λύνει τις ασθένειες

 

Λυκοάτις

από την πόλη Λυκόα της Ικαρίας που είχε εκεί ιερό

 

Λυγοδέσμη

αυτή που είναι δεμένη με λυγαριά

 

Λητώη

Λητωϊάς

Λύη

επειδή διέλυε τις ασθένειες και τα φόβητρα των ζώων.

 

Λυσιζώνη

από την αφιέρωση των ζωνών των λεχώνων στην Θεά. Αλλά υπάρχει και έκφραση ?λύω την μήτρα? δηλαδή γεννώ.

 

Λαγωβόλος

Μουνυχία

από της Μουνυχίας του λιμένος της Αθήνας

 

Μυκηναία

ίσως σχέση με τις Μυκήνες

 

 

Μυσία

από την πόλη Μυσία της Μικράς Ασίας

 

Μογοστόκος

που έχει δύσκολη γέννα

 

Ναξιάς

από την Νάξο

 

Νηοσσόος

που σώζει το πλοίο

 

Ξανθή

που έχει ξανθά μαλλιά

 

Νυκτερόφοιτος

που περιφέρεται την νύχτα

 

Ορειάς

ορεινή, των βουνών. Πανέμορφο επίθετο με οπτική αναπαράσταση της Σελήνης ανάμεσα στα όρη. Μεταφορικά η πνευματική άνοδος στο πνευματικό όρος της αρετής με οδηγό την Θεά.

 

Ορεστιάς

ορεινή, δες και Ορειάς

 

Ορειβάτης

επιδιδόμενος στην ορειβασία. Δες Ορειάς.

 

Ορθία

Ορθωσία

Ουρεσίφοιτος

που περπατά πάνω στα όρη. Αλληορικά όρος είναι το πνευματικό οικοδόμημα της Αρετής που κάθε μύστης καλείται να ανέβει με αρωγό την Θεά που περπατά πάνω σε αυτό, την Θεά Άρτεμη.

 

Ούπις

ονομάζεται από τον πατέρα της ή τροφού αυτής ή υπερβόρειας γυναίκας με το όνομα αυτό ή από το οπίζεσθαι του φροντίζειν, επειδή φροντίζει περί του τοκετού. Ομοίως και η Νέμεση ονομάζεται με το ίδιο όνομα. Από το επίθετο αυτό οι ύμνοι προς τη Άρτεμη ονομάζονται ούπιγγοι.

 

Ολβιόμοιρος

από το όλβιος που σημαίνει αυτό που έχει το ύψιστο βαθμό ευτυχίας, και την λέξη μοίρα.

Έτσι η ολβιόμοιρος Άρτεμη είναι αυτή που πέμπει την αξιομακάριστη μοίρα και καθιστά τον άνθρωπο να βιώνει σε ύψιστο βαθμό την ευτυχία. Και αυτό γίνεται με την ανάβαση στο πεδίο της Θεάς νοητικά με την αναγωγή της ψυχής σε Αυτήν.

 

Ορτυγία

λόγω του τόπου γεννήσεως της Θεάς την Ορτυγία παλαιό όνομα της Δήλου

 

Ουρανία

Επίθετο που δείχνει το πεδίο της Θεάς τον Ουρανό. Σε αυτό το πεδίο καλεί η Θεά τους ανθρώπους να ανέβουν πνευματικά κοντά της και να γίνουν μακάριοι και όπως γράφτηκε προηγουμένως Ολβιόμοιροι αφού με την μέθεξη στο Θείο ο άνθρωπος βιώνει τις χάρες και ιδιότητες του Θεού μέσα στην ψυχή του.

 

Ορσιλόχη και Ορσιλοχείαν

Ονομάζεται η Ταυρική Άρτεμη από του όρω και της λοχειας, διότι διεγείρει την κύηση εις αποφυγή των ωδίνων και της δυστοκίας.

 

Παιδοτρόφος

Διότι η Θεά προστάτιδα των γεννήσεων μεριμνά για τις νέες υπάρξεις.

 

Πατρώα

Περσική

Διότι ως θεά της γεννήσεως εποπτεύει και τον θάνατο, αφού πέρσις είναι ο αφανισμός, η καταστροφή. Υπόψιν ότι καταστροφή της υπάρξεως δεν υφίσταται. Η καταστροφή μιας οντότητας γίνεται ταυτόχρονα με την γέννηση της σε άλλο πεδίο. Έτσι όταν η Θεά εφορεύει την γέννηση στο Υλαίο πεδίο ταυτόχρονα εφορεύει την καταστροφή σε άλλο πεδίο, ίσως στο Αιθέριο και αντίστροφα.

 

Προπυλαία

Προπυλαία σημαίνει προ των πυλών. Πύλες αλληγορικά νοούνται τα όρια των πεδίων. Η Θεά Σελήνη βρίσκεται στο όριο του Αιθέριου με το Υλαίο πεδίο, η Θεά Εκάτη στο όριο του Άδη με το Υλαίο και η Θεά Άρτεμις στο όριο του Αιθέριου με το Έμπυρο. Πρόκειται για την ίδια Θεότητα σε διαφορετικές επιστασίες και ονομαζόμενη με διαφορετικά ονόματα ανάλογα τον ρόλο που εκτελεί.

 

Πρωτοθρονία, Πρωτόθρονος

Αυτή που κάθεται στον ανώτερο θρόνο. Θρόνος ονομάζεται η ηγεμονία μιας ενέργειας ή η εκτέλεση μας ενέργειας στον καλύτερο δυνατό βαθμό. Η κατοχή μιας τέτοιας ιδιότητας δίνει την ηγεμονία της Θεάς επί της ενέργειας αυτής. Και η ενέργεια της Θεάς Σελήνης-Άρτεμις-Εκάτης είναι η βοήθεια των υπάρξεων στην μετάβαση των πεδίων ύπαρξης. Η ηγεμονία της ζωής και του θανάτου μεταξύ των πεδίων.

 

Πυρωνία

Η Πυρωνία Άρτεμις είναι η προστάτιδα των σιτηρών. Ο στάχυς σύμβολο της υπάρξεως στα Ελευσίνια μυστήρια όπου παράγει τον εαυτό του και ξαναθάβεται (σπορά) και ξαναβλαστεί συμβολίζει τον άνθρωπο και την μοίρα του να υπάρχει αιώνια μέσα στην ύπαρξη. Προστάτιδα του είναι η Θεά των μεταβολών της ύπαρξης, η Θεά Άρτεμις.

 

Πολιήοχος

Η Θεά Άρτεμις ως προστάτης των πόλεων. Η πόλη σημαίνει φρούριο και η Θεά Άρτεμις είναι ο φύλακας των πυλών των πεδίων του Είναι ή αλλιώς ο φρουρός.

 

Ποταμία

Παρθενία

Παρθένα είναι η αγνή η κατάσταση της πρώτης φοράς αλλά και αυτή που δεν αναμιγνύεται με κάτι και παραμένει άσπιλη. Στο Υλαίο πεδίο η κατάσταση της γέννησης διαδέχεται την κατάσταση της παρθενίας. Η γυναίκα από παρθένα γίνεται ικανή να γεννά. Αυτή η κατάσταση είναι ιερή και έχει προστάτιδα την Θεά Άρτεμη.

Στο Αιθέριο πεδίο παρθενική κατάσταση είναι η ιδιότητα να μένει κάποιος καθαρός από επιβλαβείς σκέψεις ή αλλιώς να μένει μακρυά από τα πάθη.

Στο Έμπυρο πεδίο είναι ομοίως η κατάσταση του αμόλυντου από επιβλαβείς σκέψεις αλλά ταυτόχρονα η ικανότητα να γεννά σκέψεις φωτεινές μετέχοντας στην Αρετή που είναι η θεία κατάσταση της σκέψης πάσης πνευματικής τελείωσης.

 

Περασία

Πέρασμα σημαίνει το διάβα, το πέραμα, η διέλευση αλλά και η αποβίωση. Η Περασία Άρτεμις είναι η Θεά των οδών των περασμάτων ή αλλιώς των επιλογών των σκέψεων μας. Τα περάσματα που κάνει ο νους σε όλα τα νοητικά του ταξίδια. Προστάτιδα των σκέψεων μας είναι η Θεά Άρτεμις.

 

Έθιμο της Περασίας Αρτέμιδος είναι η πυροβασία. Το συμβολικό πέρασμα πάνω από την φωτιά χωρίς να προκληθεί βλάβη στον μύστη συμβολίζει το πέρασμα της υπάρξεως από τα πεδία του Είναι χωρίς να προκληθεί βλάβη στην ύπαρξη, δείχνοντας έτσι ότι το πέρασμα από την ζωή σε μια άλλη ζωή με την διαδικασία του θανάτου δεν βλάπτει τον άνθρωπο. Επίσης στην φιλοσοφία της σκέψης τα νοητικά περάσματα, με προστάτιδα την Θεά Άρτεμη είναι πάντα ασφαλή και ποτέ επιβλαβή. Το έθιμο της πυροβασίας της Περασίας Αρτέμιδος ξεκίνησε από την πόλη Καστάβαλα της Καπαδοκίας όπου νεαρές παρθένες ιέρειες με γυμνά πόδια περπατούσαν πάνω στις ανθρακιές (αναμένα κάρβουνα) ?μηδόλως βλαπτόμεναι? όπως αναφέρει ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στο έργο του Ωγυγία.

 

Περγαία

Περγασία

από της πόλεως Πέργης της Παμφυλίας όπου είχε ναό ιδιαίτερο. Πέργυς δε είναι ο πρεσβύτης, ο πρέσβυς. Δηλαδή η Θεά σαν ενδιάμεση μεταξύ των πεδίων δρα σαν Πρεσβυτέρα για τους ανθρώπους προς τους Θεούς.

 

Πολίπτολις

Πολυώνυμος

Αυτή που λατρεύεται με πολλά ονόματα. Λόγω του πλήθους των ονομάτων ? επιθέτων της Θεάς.

 

Πασιφαής

όλος φως, φωτεινότατη, υπέρλαμπρη, φωτοφανής

 

Παμβασίλεια

βασίλισσα του παντός. Λόγω των τριών πεδίων που είναι έφορος, του ουράνιου ή έμπυρου, του Αιθέριου και του Άδη.

 

Πεληναία

Πότνια

η σεβαστή, σεμνή, έντιμη, σύνθετη λέξη είναι το Δέσποινα από το *δεμ (δόμος) + πότνια και σημαίνει η κυρία του σπιτιού

δόμος σημαίνει κατοικία, οικογένεια, ναός, κατοικία ζώων.

Έτσι Δέσποινα είναι η σεβαστή Θεά της κατοικίας, της οικογένειας, του ναού και της κατοικίας των ζώων.

 

Το λεξικό 4099 001 ETYMOLOGICUM MAGNUM vel Etymologicum magnum auctum

(A.D. 12)

 

ετυμολογεί το Δέσποινα από το δέος ποιούσα.

 

 

Πολιμέλαθρος

μέλαθρος είναι η οροφή ή η μεγάλη δοκός που κρατά την οροφή, πολιμέλαθρος ίσως είναι τα πολλά στηρίγματα της οροφής. Εδώ οροφή μεταφορικά είναι ο ουρανός και η Θεά Άρτεμις είναι τα στηρίγματα του ουρανού.

 

Σκυλακοτρόφος

ανατρέφων σκύλους. Ίσως μεταορικά Αυτή που ανατρέφει προστάτες. Δηλαδή αυτή η Θεία Δύναμη της προστασίας των θνητών, όπως η μητέρα προστατεύει τα παιδιά. Έτσι και η Θεά της γέννησης προστατεύει τα γεννήματα. Σύμβολο ο σκύλος ως προστάτης.

 

Σαόφρων

σώφρων, φρόνιμη, συνετή, εγκρατής. Από το σως (σώος) + φρην.

Φρην = νούς, ικανότητα της σκέψης, διάνοια, ψυχή, διάνοια.

Σώος = υγιής, αβλαβής, σώος, σωστός, ακέραιος

Έτσι σαόφρων ή σώφρων είναι αυτός που έχει υγιή σκέψη.

 

Σαρωνία

σάρων είναι το γυναικείο γεννητικό όργανο και σαρωνίς η γέρικη βελανιδιά.

 

Η Θεά Άρτεμη ούσα Θεία δύναμη των οδών των υπάρξεων είναι έφορος των γεννήσεων. Έτσι η Σαρωνία Άρτεμη είναι η Θεά της πύλης της γέννεσης κάθε οντότητας. Από την άλλη η βελανιδιά ή δρύς είναι ιερό φυτό του Διός. Ο Ζευς είναι ο Θεός της ζωής εξού και το όνομα του Ζευς εκ του ζην. Εδώ φαίνεται το μεγαλείο της Θεολογίας των αρχαίων Ελλήνων. Η Θεά Άρτεμη είναι η προπυλαία δύναμη των γεννήσεων. Κάθε ύπαρξη που προέρχεται από την πηγή της ζωής, δηλαδή τον Θεό Ζευ θα λέγαμε ότι την ξεγεννά η ίδια η Θεά Άρτεμη.

Έτσι ο βάλανος δηλαδή ο καρπός της βελανιδιάς (δρυς) που μοιάζει με το ανδρικό γεννητικό όργανο είναι σύμβολο της ζωής, και η Σαρωνία Άρτεμη η έφορος του τοκετού κάθε ύπαρξης.

 

(συνεχίζεται...)

Link to comment
Share on other sites

Αστάρτη

 

Αρχαία μεγάλη γυναικεία θεά των Φοινίκων, που λατρεύτηκε στην Τύρο και στη Σιδώνα, απ' όπου την πήραν και οι Κύπριοι. Ήταν θεά της γονιμότητας, του έρωτα και της γυναικείας χάρης. Για την Αστάρτη οι πληροφορίες προέρχονται από τη Βίβλο. Οι Έλληνες την ταύτιζαν με τη θεά Αφροδίτη καθώς και με την Ήρα και τη Σελήνη.

 

Σε κάθε σημιτικό λαό είχε και διαφορετικό όνομα :

Ασταρώθ

Αθάρ

Ιστάρ

Ινίνα

Βααλίς

Πίστευαν ότι είναι κόρη της Σελήνης και αδερφή τού Ηλίου και τής θεάς τού Άδη Ερεσκιγκάλ.

Link to comment
Share on other sites

Dimulator αυτά εσύ τα έχεις γράψει;

 

ναι είναι δικιά μου μελέτη από διάφορα βιβλία + κάποιες δικιές μου ερμηνείες.

 

Σας αρέσει?

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

ας συνεχίσουμε το όμορφο αφιέρωμα μας....

 

Σεμνή

Σεμνή είναι αυτή που μιλά σοβαρά και σπουδαία. Είναι αυτή που είναι σεβαστή και έντιμη αλλά και σεμνόω σημαίνει εξυψώνω μεγαλύνω τιμώ. Το σεμνός προέρχεται από το σέβω που σημαίνει ευλαβούμαι, τιμώ, θρησκεύομαι και θαυμάζω. Και όλα αυτά για το θαύμα της ζωής.

 

Σκιαδίτις

Αυτή που δημιουργεί σκιές.

 

 

Σελασφόρος

Φωτοδότης, φωτοφόρος, φέρων φως, αγλαός, φεγγοβόλος.

 

Στυμφαλία

Στυμφαλία ή στεμφυλία ή στέμφυλον είναι το αποστραγγίδι της ελιάς ή του σταφυλιού.

Στεμφυλίας οίνος είναι το ρακύ ή το τσίπουρο. Για κάποιο λόγο η Θεά Άρτεμη σχετίζεται με το στύμφαλο.

 

Σκολακίτις

Σαρπηδονία

Σαρωνίς

βλέπε Σαρωνία

 

Σώτειρα

Διότι η Θεά δρα ως σώτειρα σε δύσκολες καταστάσεις.

 

Τοξοφόρος

Επίθετο που δείχνει το σχήμα της σελήνης ως ένα τόξο, αλλά και την ιδιότητα του φωτός να ακτινοβολεί από την πηγή του, ως ένα τόξο ρίχνει ένα βέλος.

 

 

Επίσης δείχνει την ιδιότητα του Θείου να δρα από μακρυά χωρίς να γίνεται αντιληπτή η παρουσία του.

 

Τοξόδαμνος

Δεινός τοξότης, δηλαδή ο τοξότης που εμπνέει σεβασμό και τιμή. Τοξότης είναι η Θεά λόγω του φωτός που ακτινοβολεί την νύχτα, αλλά και λόγω της αρετής ? φως που βάλλει στους θνητούς και τους μεταμορφώνει σε μύστες της σεμνότητας και τις ιερής τιμής.

 

Τριμάκαιρα

Τισμακαριστή, όλοι οι Θεοί έχουν την ιδιότητα της μακαριότητας. Δηλαδή την κατάσταση να μην δημιουργείται εντός της ύπαρξης τους καμία ανάγκη που να τους επιβάλλεται στην ύπαρξη τους.

Η μακαριότητα είναι ο στέφανος της αρετής, της πνευματικής τελείωσης. Οι άνθρωποι από την άλλη έχουν εντός τους την ανάγκη να φτάσουν στην αρετή και έτσι δεν κατέχουν την κατάσταση της μακαριότητας. Εδώ η Θεά είναι τρεις φορές μακάρια λόγω της τριπλής υπόστασης της στα τρία πεδία του Είναι. Ολύμπια ως Άρτεμη στο Έμπυρο πεδίο, Αιθέρια ως Σελήνη στο Αιθέριο πεδίο και Χθόνια ως Εκάτη στο Υλαίο πεδίο. Τριπλή λοιπόν η μακαριότητα της Θεάς.

 

Ταυροπόλος

Αυτή που περιφέρεται στον ουρανό και έχει ταυρική μορφή. Χαρακτηριστικό επίθετο της Σελήνης που έχει μορφή κεράτων ταύρου και περιφέρεται στην ουράνια σφαίρα.

 

 

Ταυρική

που έχει μορφή ταυρική, το σχήμα της Σελήνης ως κέρατα ταύρου.

 

Ταυριώνη

βλέπε Ταυρική

 

Ταυροβόλος

αυτή που κτυπά τους ταύρους

 

Τιτυοκτόνος

που φόνευσε τον γίγαντα Τιτυό. Ο Τιτυός προέρχεται από την λέξη τίσις που σημαίνει ανταμοιβή, ανταπόδοση, εδίκηση. Ίσως η Τιτυκτόνος Άρτεμη είναι αυτή που εξαλείφει το πάθος της εκδίκησης .

 

Τιτανίς

 

Τοξότις

Αυτή που τοξεύει, που δρα εξ αποστάσεως, απομακρυσμένα με ακτινοβολία.

 

Ταυρόπους

Έχων πόδια ταύρου.

 

Τρικλαρία

κλάριος είναι αυτός που μοιράζει κλήρους. Τρι-κλαρία Άρτεμις είναι η Θεά που μοιράζει τρεις κλήρους. Οι τρεις κλήροι είναι οι τρεις τύχες της ύπαρξης. Αυτή η τριπλή μοίρα είναι η γέννηση, ζωή και θάνατος. Γέννηση της ύπαρξης επί την εποπτεία της Θεάς Αρτέμιδος, ζωή και μεταβολή της ύπαρξης σε διάφορες φάσεις, με την εποπτεία της Σελήνης ως σύμβολο αλλαγών φάσεων και τέλος η μετάβαση σε νέα ζωή μέσα από τον θάνατο με την εποπτεία της Θεάς Εκάτης.

 

Τριοδία

Η Θεά των σημείων των τριών δρόμων. Εδώ φαίνεται η ενέργεια της Θεάς ως επόπτης του σταυροδρομιού της ύπαρξης. Άλλες υπάρξεις οδεύουν προς γέννηση, άλλες προς αλλαγή εν βίο και άλλες προς θάνατο. Αυτοί είναι και οι τρεις δρόμοι της ύπαρξης. Το που οδηγείται η κάθε ύπαρξη είναι απόφαση της Θεάς που στέκεται ακλόνητη αρωγός στις ατραπούς της ζωής.

 

Τρίτορος

 

Ύμνια

Αυτή που υμνείται.

 

Υπομέλαθρα

Αυτή που είναι κάτω από την εσωτερική όψη της στέγης. Ίσως ως στέγη αναφέρεται ο ουρανός και η Σελήνη ως Αυτή που είναι κάτω από την στέγη του ουρανού. Δηλαδή το επίθετο αυτό ίσως να αναφέρεται στην Θεά Σελήνη.

 

Φαεσφόρος

Αυτή που φέρει φως. Επίθετο που αναφέρεται και στις τρεις Θεές, Άρτεμη, Σελήνη, Εκάτη.

Η Θεά Άρτεμη φέρει ως βέλη της ακτίνες φωτός, η Θεά Σελήνη φέγγει κάθε βράδυ στον ουράνιο θόλο και η Θεά Εκάτη φέρει δάδες αναμμένες στα χέρια της φωτίζοντας τον κάτω κόσμο.

 

Φωσφόρος

βλέπε Φαεσφόρος

 

Φοιτάς

Η περιπλανώμενη. Επίθετο χαρακτηριστικό για την περιπλάνηση της σελήνης στον ουρανό.

 

Φιλοπάρθενος

Που αγαπά την παρθενία. Εδώ παρθενία ίσως νοείται η αγνή κατάσταση της ύπαρξης πριν την κάθοδο και ενσάρκωση της ψυχής σε σώμα. Η ενσάρκωση της ψυχής σε σώμα φέρνει την ύπαρξη αντιμέτωπη με πλήθος δοκιμασιών με διάφορα πάθη. Η πρότερη κατάσταση της ψυχής που είναι εκτός των παθών ονομάζεται παρθενία.

Έτσι η Φιλοπάρθενος Άρτεμη είναι η Θεά που χαίρεται με τις ψυχές που καταφέρνουν να υπερνικήσουν τις δυσκολίες της θνητής ζωής και να επιστρέψουν στην αρχική αγνή παρθενική κατάσταση.

 

Φεραία

η των Φερών. Επίθετο της Θεάς Εκάτης.

 

Φίλοιστρος

που αγαπά τον οίστρο, την παραφορά και την μανία

 

Φιλάγρετις

λάτρισσα του κυνηγιού. Εδώ κυνήγι εννοείται το κυνήγι των αρετών και της πνευματικής τελείωσης

 

Χρυσήνιος

που έχει χρυσά χαλινάρια στην άμαξα της. Άμαξα και όχημα την φιλοσοφία λέγεται η δύναμη εκείνη που άγει την ψυχή στο Θείο. Τέτοιες δυνάμεις-οχήματα είναι ο Έρωτας, η Σοφία και η Πίστη. Ένα τέτοιο λοιπόν όχημα έχει χρυσά ηνία που δηλώνει το μεγαλείο της ψυχαγωγικής μυστικής δράσης.

 

Χρυσόθρονος

που έχει χρυσό θρόνο. Επίθετο μεγαλοπρέπειας. Ίσως και επειδή η σελήνη έχει χρώμα κίτρινο μερικές φορές και η θέση της στον ουρανό αλληγορείται ως θρόνος.

 

Χρυσεοβόστρυχος

που έχει χρυσούς βοστρύχους, πλεξούδες. Η Θεά Άρτεμις είναι η ξανθή κόρη λόγω του χρώματος του φεγγαριού.

 

Χρυσεόμιτρος

που φορεί χρυσή μίτρα ή ζώνη. Μίτρα επίσης είναι το διάδημα ή το στέμμα.

Επίθετο επίσης που αλληγορεί το χρώμα του φεγγαριού αλλά και επίθετο μεγαλοπρέπειας και δηλωτικό της Θείας εξουσίας (στέμμα, διάδημα)

 

Χιτώνη

επειδή αφιέρωναν τους χιτώνες των μικρών παιδιών

 

Χησιάς

από του Χησίου ακρωτηρίου της Σάμου

 

Χία

της Χίου

 

 

Χρυσηλάκατος

έχουσα χρυσή ηλακάτη. Ηλακάτη είναι το βέλος από καλάμι. Με άλλα λόγια η Θεά έχει χρυσά βέλη, δηλαδή χρυσή ακτινοβολία.

 

 

Χθονία

Ίσως επίθετο της Θεάς Εκάτης.

 

Ωκυλόχεια

που επιφέρει ή βοηθά σε γρήγορο τοκετό.

 

 

Επιστασίες της Θεάς Αρτέμιδος

Θεά των άγριων ζώων και του κυνηγιού

Θεά του πυρός εντός των δασών

Θεά των λιμνών και πηγών και κρηνών

Θεά του ψαρέματος

Θεά των ατραπών και λιμανιών

Θεά της αυγής και της παγωνιάς

Θεά των βρεφών, γέννησης, και παιδιών

Θεά της παρθενίας και του γάμου

Θεά του χορού των μαινάδων και του τραγουδιού

Θεά των νόσων και του ξαφνικού θανάτου των παρθένων και των νέων

Θεά της λύσσας στα σκυλιά

Θεά της θεραπείας και της καλής υγίειας

Θεά της τελετουργικής κάθαρσης

Θεά προστάτιδα των προγόνων και της προγονικής γης

Θεά των Αμαζόνων

Θεά των υπερβόρειων

Θεά της Σελήνης

Θεά του κάτω κόσμου ως Εκάτη

Θεά Δέσποινα

Θεά Βριτόμαρτις, Δίκτυνα, Αφαία

Θεά των Θρακών, Βένδις

Θεά των Αιγυπτίων Μπαστέτ

 

 

Σύμβολα:

Ελιά ή Φοίνικας ως σύμβολο της γέννησης της σοφίας του Θεού αφού η ελιά είναι αιωνόβιο δένδρο και δηλώνει ότι η σοφία αποκτιέται με την πάροδο του χρόνου. Έτσι όσο πιο γέρος είναι κάποιος τόσο πιο σοφός είναι.

 

Τόξο και βέλη ως σύμβολο της εξ αποστάσεως δράσης της Θεάς. Τα βέλη συμβολίζουν τις ακτίνες του φωτός της Σελήνης.

 

Βόδι ως σύμβολο της Σελήνης αφού τα κέρατα του μπορεί να έχουν αυτό το σχήμα της ημισέληνου. Ŏ

 

Έλαφος ως σύμβολο της ταχήτητας και του κυνηγιού της αρετής

 

Σκύλος ως σύμβολο του κυνηγιού, του φρουρού των οικειών.

 

Λύκος ως σύμβολο της ικανής όρασης στο σκοτάδι της νύχτας

 

Θύρα ως σύμβολο των περασμάτων

 

Τρίστρατο ή σταυροδρόμι ως σύμβολο της επιλογής και της διέλευσης του νου από επιογές

 

Ζωστήρας ως σύμβολο των λεχώνων γυναικών

 

Βρέφος ως σύμβολο της γέννησης

 

Σελήνη ως σύμβολο των ορίων των πεδίων του Είναι, όρια μεταξύ Υλαίου και Αιθέριου πεδίου

 

Κόκκων, το σπέρμα του ροδιού ως σύμβολο αφθονίας.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Εκάτη:

 

T16.6Hekate.jpg

Ο Ερμής οδηγεί την Περσεφόνη έξω από τον Άδη μπροστά στην Εκάτη και Δήμητρα

 

Η Εκάτη είναι θυγατέρα του Διός και της Αστερίας. Η Αστερία ήταν εγκαστρωμένη από τον Δία αλλά έλαβε άντρα τον Πέρσην και έτσι είπαν μερικοί ότι η Εκάτη είναι θυγατέρα του Πέρσου.

 

Κατ' άλλους είναι θυγατέρα του Διός και της Δήμητρας ή της Ήρας ή της θυγατέρας του Αιόλου Φεραίας.

 

Κατ' άλλους θυγατέρα του Αρισταίου η του Ταρτάρου ή της Νυκτός.

 

Τέλος κατ' άλλους του Πέρσου και κάποιας Νύμφης.

 

Οι μεν που λέγουν Αυτήν θυγατέρα του Διός και της Ήρας διηγούνται ότι ονόμασαν την Εκάτη άγγελον και την έδωσαν στις Νύμφες να την αναθρέψουν.

Όταν δε ηλικιώθη έκλεψε το κιβώτιο της μητρός Αυτής στο οποίο είχε το ερύθημα και τα μύρα και ελάμπρυνε το πρόσωπο Αυτής και το έδωσε στην Ευρώπη. (Ίσως αλληγορία σχετικά με την φάση της Σελήνης που αυξάνεται και γίνεται λαμπερή μέσα στον αερώδη ουρανό)

Μαθούσα δε τούτο η Ήρα ηγανάκτησε και ήθελε να την παιδεύση. Αλλά η Εκάτη έφυγε και κρύφτηκε στον οίκο τινός λεχούς. Εκεί ήρθε προς τινάς ανθρώπους φέροντας νεκρό εις τα μνήματα. Έτσι η Ήρα έπαυσε την καταδίωξη διότι ήρθε κοντά σε νεκρό και εμολύνθη, ο δε Ζευς εκέλευσε να καθαρίσουν την Εκάτη οι Κάβειροι.

Λαβόντες ουν Αυτήν οι Κάβειροι κατεβίβασαν Αυτήν εις τον Άδη και την έλουσαν εις την Αχερουσία λίμνη και ούτως εκαθαρίσθη. Διά τούτο έμεινε εις τον Άδη η Θεά Εκάτη και είναι Θεά πρύτανις των νερτέρων.

 

Οι δε νομίζοντες Αυτήν θυγατέρα του Διός και της Δήμητρος λέγουσι ότι είναι ανδρεία καθ' υπερβολή και ότι έπεμψε δε Αυτήν ο Δίας να ζητήση την Περσεφόνη από τον Άδη. Αυτή δε έμεινε στον Άδη με την Περσεφόνη και ωνμάσθη Άρτεμις, Φύλαξ, Δαδούχος, Φωσφόρος και Χθονία.

 

Οι δε λέγοντες Αυτήν θυγατέρα του Διός και της Φεραίας λέγουν ότι γέννησε Αυτήν η Φεραία μυστικώς εκ κλεψιγαμίας και την έρριψε εις τινά τρίοδο και ότι την βρήκαν οι ποιμένες του Φέρητος και την ανέθρεψαν. Δια τούτο αφιερώθησαν εις Αυτήν οι τρίοδοι.

 

Οι λέγοντες δε Αυτήν θυγατέρα του Πέρσου, εξιστορούν ποιητικώς όπως ο Ησίοδος ότι συνέβαλε στην εξόντωση των Τιτάνων και ετίμησεν Αυτήν ο Ζευς μεγάλως και της έδωσε εξουσία στον ουρανό, γη, θάλασσα και Άδη και όσοι την επικαλουνται να απολαμβάνουν ότι και αν της ζητήσουν.

 

0060 001

DIODORUS SICULUS Hist.

Bibliotheca historica (lib. 1-20)

 

Άλλοι αναφέρουν την ιστορική μορφή μιας γυναίκας με το όνομα Εκάτη που ήταν κυνηγετική, ανδρεία αλλά βάρβαρη. Διατριβούσα εις το κυνήγι και όποτε δεν εύρησκε θηράματα να σκοτώσει σκότωνε ανθρώπους. Ούσα δε φιλότεχνος κατεγίνετο εις εξέτασιν της ενεργείας των χόρτων και εύρε πρώτη την σύνθεση και σύγκραση πολλών θανάσιμων φαρμάκων με τα οποία δηλητηρίαζε τους ξένους αλλά τέλος δηλητηρίασε τον ίδιο τον πατέρα της και έλαβε αυτή την βασιλεία.

 

Έχτισε ναόν της Αρτέμιδος και άρχισε την ξενοκτονία θυσιάζοντας ανθρώπους στην Θεά δυσφημίζοντας την Θεά πανταχού δια ταύτην την ωμότητα. Παντρεύτηκε τον θείο αυτής Αιήτη και γέννησε την Μήδεια και Κίρκη και τον Αιγιαλέα, διά τούτων έλαβε την υπόληψιν της μάγισας και της φαρμάκου.

Πολλοί είναι δε αυτοί που συγχέουν την Θεά Εκάτη με την γυναίκα τούτη και νομίζουν έτσι την Θεά Εκάτη Θεά της μαγείας και της φαρμακείας.

 

Εις τον Άδη είναι προστάτις των νεκρών ιδιαιτέρως εκείνων που είναι 100 χρόνια έξω από τον Άδη γιατί τα σώματα τους είναι άταφα. Είναι ονειροπομός και φασματοπομπός και πέμπει στους ανθρώπους όνειρα άγρια και τρομερά τα λεγόμενα Εκάταια.

 

Ο Οδυσσέας έκτισε ναόν Αυτής εις την Σικελία δια να απαλλαγεί από τα Εκάταια όνειρα.

 

Εις την γην είναι προστάτις των βασιλείων, συμβουλείων, αγορών, κριτηρίων, πολέμων, ποιμνίων, αλλιέων, ιππέων, και πάντων των ανθρωπίνων πραγμάτων.

 

Θεωρείτε προστάτις της μαγείας και επικαλούνται Αυτήν οι μάγοι, είναι δε και φύλαξ των οίκων και κουροτρόφος δια αυτού τοποθετούσαν άγαλμα Αυτής στις θύρες των οίκων.

 

Όταν θυσίαζαν προς Άλλον Θεό θυσίαζαν και προς την Εκάτη ιδιαιτέρως ως οικιακήν μεσίτριαν και συνεργόν εις το ζητούμενο παρ' άλλου Θεού.

 

Μερικοί νομίζουν Αυτήν ως Σελήνη, Εκάτη, Άρτεμη και Περσεφόνη.

 

Σελήνη ωνομάζουν Αυτήν στον Ουρανό, Άρτεμη στην γη, Εκάτη και Περσεφόνη στον Άδη.

Όθεν και η τοσαύτη εξουσία.

 

Επίσης ωνομάζεται και Βριμώ επειδή ενεβριμήσατο τον Ερμήν βιάζοντα αυτήν εις το κυνήγιο.

 

Η δική μου άποψη περί Σελήνης, Άρτεμης, Εκάτης σύμφωνα με τα Χαλδαϊκά λόγια λέγει ότι η Θεότητα Αυτή ωνομάζεται Σελήνη στο Υλαίο πεδίο, Εκάτη στο Αιθέριο και Άρτεμη στο Έμπυρο πεδίο. Και τούτο διότι η Σελήνη έχει αφιέρωμα τον δορυφόρο της γης που θεωρείται συμβολικά το όριο μεταξύ δύο πεδίων, του Υλαίου και του Αιθέριου, άρα η Θεά Σελήνη είναι στο όριο Υλαίου και Αιθέριου πεδίου. Η Θεά Εκάτη προστάτις των πνευμάτων και Δαιμονιάρχης είναι Θεά του Αιθέριου πεδίου που θεολογικά είναι το πεδίο των πνευμάτων. Τέλος η Ολύμπια μορφή της Θεάς ωνομάζεται Άρτεμη και είναι έφορος του πεδίου του πυρός που είναι ολολαμπές-όλυμπος και είναι προστάτις των φωτισμένων υπάρξεων.

 

Ζωγράφιζαν Αυτήν τρικέφαλο με την δεξιά κεφαλή κυνός την αριστερή ίππου και την μεσαία αγριοχοίρου.

 

Άλλες φορές απεικονίζεται ως γυναίκα με μελανά ή λευκά ενδύματα με στέφανο δρυός στην κεφαλή και δόρυ ή ράβδο κρατούσα στην χείρα. Ενίοτε ακολουθούν Αυτήν και σκύλοι μέλανες.

 

Σε άλλες παραστάσεις ζωγραφίζουν Αυτήν να κρατάει λαμπάδες και να φωτίζει την νύχτα ή τον Άδη ή να κρατά τα κλειδιά του Άδη ή μυστηριακά σύμβολα όπως κάλαθοι.

 

Άλλες φορές η τρικέφαλη Θεά φορεί στην μία κεφαλή δάφνηνο στεφάνι, στην άλλη κεφαλή πίλο και στην τρίτη κεφαλή ημισέληνο σχήμα.

Την αναφέρουν και φρικωδέστατη με τρίχες ως δράκοντες αλλά δεν την απεικονίζανε ποτέ έτσι.

 

Η Θεά συμβολίζει την γέννηση ως έφορος των τοκετών, ως Σελήνη, της ζωής ως Άρτεμη και του θανάτου ως Εκάτη. Αυτόν τον συμβολισμό έχουν και οι φάσεις την σελήνης.

 

Νέα σελήνη είναι ο τοκετός και η γέννηση

Αύξουσα σελήνη η ανάπτυξη και η ζωή στην νιότη της

Πανσέληνος η μέγιστη εκδήλωση της ζωής και πιο ένδοξη περίοδος της ύπαρξης

Φθίνουσα σελήνη το γήρας

και νέα σελήνη ο θάνατος αλλά και η γέννηση μαζί.

 

Οι λαμπάδες είναι σύμβολα του τοκετού, καθώς φέρουν δηλονότι την ύπαρξη στο φως.

Οι δράκοντες σύμβολα των Εκάταιων φασμάτων και ονείρων.

Το δόρυ την προστασία των οίκων

Η ράβδος της μαγείας

Τα σκυλιά ως φύλακες των πεδίων της ύπαρξης

Οι τρίοδοι ως τα τρία πεδία της ύπαρξης, Υλαίο, Αιθέριο, Εμπύριο

 

Το όνομα Εκάτη προέρχεται παρά το Εκάς όπως ο Απόλλων Εκατηβόλος που σημαίνει “από μακρυά” και δηλώνει την δράση του Θεού να δρα εξ αποστάσεως χωρίς να γίνεται αντιληπτός με την φυσική του παρουσία. Έτσι έχει αφιερώματα τα λαμπερά ουράνια σώματα που ακτινοβολούν και φέρουν το φως εξ αποστάσεως στο δικό μας πεδίο την γη.

 

Μια άλλη ερμηνεία του ονόματος Εκάτη είναι από το εκατόν επειδη εξιλεούτο με εκατό θυσίες ή επειδή φύλατε τους άταφους νεκρούς 100 έτη.

 

Μια ακόμη ερμηνεία προέρχεται από το Φονικικό έκα που σημαίνει μόνος μιας και η Σελήνη είναι μία μόνη.

 

Η Εκάτη είναι και θεά του μυστηρίου και του απόκρυφου αφού είναι θεά του αφανούς Άδη που φωτίζει ελάχιστα το δρόμο των μυστών με δάδες, δηλώνοντας την προσπάθεια του μύστη να εντρυφήσει στο μυστήριο και εσώτερο εαυτό του.

 

Λατρεία:

Λέγεται ότι οι Αιγύπτιοι είχαν άγαλμα της Εκάτης της Σκοτίας εις το εγκόσμιο τάρταρον και ότι ο Ορφευς έφερε την λατρεία Αυτής στην Ελλάδα επειδή οι Αιγηνήτες ελάτρευαν Αυτήν διαφερόντως , έλεγαν πως ο Ορφεύς κατέστησε την τελετή που τελούσαν κατ' έτος.

 

Ειχαν ναόν στο Άργος, οι Αθηναίοι ωνόμαζαν Αυτήν Επιπυργίδα, ετίμησαν Αυτήν και οι Βιωτοί και οι Φεραίοι. Δίπλα από την Δήλο υπήρχε νησί ονομαζόμενο νήσος της Εκάτης και είχε ναόν Αυτής.

 

Οι πλούσιοι Αθηναίοι κατασκεύαζαν πλακούντα και τα αφήναν στην νέα σελήνη στο άγαλμα της Θεάς ή στις τριόδους. Και αυτά ονομάζονταν δείπνα της Εκάτης τα οποία στην συνέχεια τα έτρωγαν οι πτωχοί.

 

Επίθετα:

Αγριόμορφος

λόγω των άγριων ονείρων που πέμπει η Θεά

 

Βριμώ

λόγω του βρυχηθμού στον μύθο του βιασμού της Θεάς στο κυνήγι από τον Ερμή

 

 

Δασπλήτις

φοβερή, αποκρουστική, φρικαλέα λόγω των Εκάταιων ονείρων

 

Ενοδία

προστάτης των οδών. Οδός ονομάζεται η μοίρα της ύπαρξης και οι αποφάσεις εν βίω που ορίζουν τα γεγονότα που θα αντμετοπίσει κάποιος. Οδός επίσης ονομάζεται η φιλοσοφική και μυσταγωγική διδασκαλία που οδηγεί τον μύστη στην αναγωγή στο Θείο. Έτσι η Θεά μυημένη στα Κορυβαντικά μυστήρια της κάθαρσης οδηγεί τους ανθρώπους μέσω της καθάρσεως κοντά στον Θεό προστατεύοντας τις “Οδούς” της σκέψης.

 

Ειναλία

θαλάσσιος, λόγω της εξουσίας της Θεάς στην θάλασσα και επειδή είναι προστάτης των αλιέων.

 

Κυδνή

ένδοξη, διαβόητη, περίφανη, αξιότιμη, περίφημος, έντιμος

 

Κυνοσφανής

προς τιμήν αυτής που θυσιάζονται σκύλοι

 

Κουροτρόφος

που ανατρέφει παιδιά

 

Κροκόπεπλος

που φορεί κροκοβαφή (κίτρινο του κρόκου) πέπλο

 

Νυχία

που αγρυπνεί, επίθετο της Σελήνης που εμφανίζεται την νύχτα και διαμένει μέσα σε αυτήν

 

Ουρανία

του ουρανού, επίθετο της Σελήνης που διαμένει στον ουρανό

 

Ουρεσιφοίτις

που περπατά στα όροι, επίθετο των μυστών που είναι ορειβάτες στον ολολαμπές όρος της πνευματικής τελείωσης αλλά και ποιητικό επίθετο που δείχνει την Σελήνη να σκαρφαλώνει και να εμφανίζεται μέσα από τα βουνά

 

Περσηΐς

του Πέρσου, πατέρας της Εκάτης

 

Περσεία

του Πέρσου, πατέρας της Εκάτης

 

Σκυλακίτις

των σκύλων, επίθετο ένδηξης της φύλαξης των οίκων

 

Ταυροπόλος

Αυτή που περιφέρεται στον ουρανό και έχει ταυρική μορφή. Χαρακτηριστικό επίθετο της Σελήνης που έχει μορφή κεράτων ταύρου και περιφέρεται στην ουράνια σφαίρα.

 

Ταρταρόπαις

 

Τρίμορφος

που έχει τρεις μορφές, τα αγάλματα της Θεάς είναι τριπρόσωπα με πολλαπλή ερμηνεια του κάθε προσώπου.

 

Τριαύχην

έχων τρεις αυχένες

 

Τριοδίτις

των τριπλών οδών, οι τρεις οδοί είναι τρεις ατραποί φιλοσοφίας που οδηγούν στην αναγωγή στο Θείο. Έφορος της μυστηριακής αυτή γνώσης είναι η Θεάς Εκάτη. Οι Πυθαγόρειοι αναγνωρίζαν την λεγόμενη “τρίοδο προς το Θείο” όπου ήταν ο δρόμος του Θείου Έρωτα και η έλξη της Αρετής, ο δρόμος της Σοφίας και η έλξη της εύρεση της αλήθειας και ο δρόμος της πίστης ή του Ηλίου.

 

Βλέπε http://www.cs.utk.edu/~mclennan/BA/ETP/V.html#ascenttoone

 

Τρισσοκάρηνος

τρικέφαλος

 

Τριγέννητος

που γεννήθηκε τρεις φορές

 

Τρίγληνος

που έχει τρία μάτια

 

Τριγλαθήνη

 

Τυμβιδία

επιτάφια

 

Φηραία

των θηρίων

 

Φωσφόρος

που φέρει το φως, επειδή η Εκάτη απεικονίζεται να κρατά λαμπάδες

 

Χθονία

της γης, επειδή είναι προστάτιδα των νεκρών

 

hecate_22078_md.gif

 

Σημειώσεις διάφορες:

 

Το τρίστρατο συμβολίζει την κατάσταση της επιλογής και της απόφασης.

Μια ύπαρξη όταν βρίσκεται σε ένα τρίστρατο πρέπει να αποφασίσει ποιον δρόμο να διαλέξει.

 

Η Θεά Άρτεμις Θεά των οδών και των περασμάτων.

Λόγω της Θεολογίας της Θεά να είναι έφορος των διελεύσεων των υπάρξεων από τα πεδία του είναι, η Θεά είναι έφορος κάθε περάσματος.

Τέτοια περάσματα υπάρχουν στο Είναι και είναι κάθε τι που είναι μεταξύ δύο καταστάσεων.

Για παράδειγμα η πρωτοχρονιά είναι το πέρασμα από το ένα έτος στο άλλο και θεωρείται ως ένα χρονικό πέρασμα.

Άλλα χρονικά περάσματα είναι τα μεσάνυχτα, οι ώρες, τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, το λυκόφως που είναι η το αμυδρό φως μετά την δύση του ηλίου και πριν την ανατολή, το λυκαυγές που είναι το αντίθετο του λυκόφωτος.

Άλλο σημαντικό πέρασμα είναι οι δύο φάσεις της Σελήνης δηλαδή νέα σελήνη και πανσέληνος που είναι φάσεις αλλαγής καταστάσεων.

Άλλο πέρασμα είναι τα γενέθλια μιας ύπαρξης και ο θάνατος.

 

Άλλα περάματα είναι η νύχτα μέσα στην ημέρα δηλαδή η έκλειψη ηλίου ή σελήνης.

Άλλο πέρασμα είναι η σκιά ενός αντικειμένου μέσα στην ημέρα.

 

Γενικά ως πέρασμα θεωρείται οτιδήποτε είναι μεταξύ δύο καταστάσεων. Ο χρόνος είναι γεμάτος περάσματα τα πιο σημαντικά χρονικά περάσματα αναφέρθηκαν παραπάνω.

 

Η Αλήθεια είναι η Θεά που απεικονίζεται γυμνή.

Η Αλήθεια φανερώνεται χωρίς να έχει να κρύψει τίποτα.

Βρίσκεται στην σειρά του Θεού Διός της Θεάς Άρτεμης και Αφροδίτης γιατί οι άνθρωποι όταν κάνουν έρωτα είναι γυμνοί.

Και η Θεά Άρτεμις είναι η έφορος του τοκετού και της γεννέσεως, άρα στην σειρά της δημιουργίας της ζωής.

 

Ζευς (ο Θεός του ζην, ζωής) -> Αφροδίτη (Θεά του έρωτα, σαρκικού και ψυχικού) -> Άρτεμις (κλειδούχος Θεά των πυλών των πεδίων του Είναι)

 

Ο σαρκικός έρωτας αποβάλλει τα υλαία ενδύματα αλλά οι εραστές ενδύονται τα Θεία ενδύματα της Θεάς Αλήθειας, δηλαδή είναι γυμνοί σωματικά αλλά οι ψυχές τους φανερές.

 

Η Θεά Αλήθεια είναι και στην σειρά της Θεάς Αφροδίτης αφού η γυμνή ψυχή είναι καθαρή και πάγκαλη μπροστά στον Θεό.

 

Η Θεά Άρτεμη (Σελήνη, Εκάτη) είναι η κλειδούχος των πυλών του Είναι. Δηλαδή η έφορος της μετάβασης της ψυχής από τα ανώτερα στρώματα του Είναι (Έμπυρο πεδίο) μέχρι το Υλαίο πεδίο των ενσαρκώσεων. Αυτή ξεκλειδώνει τις πύλες των πεδίων και αφήνει να περάσει μια ύπαρξη-ψυχή από το ένα στο άλλο.

 

Οι άνεμοι είναι σύμβολα έλκυσης των ψυχών, ειδικά ο Βόρειος άνεμος που παρασύρει τις ψυχές προς την γέννηση. Έτσι ο Βόρειος άνεμος είναι σύμβολο του τοκετού της ψυχής στο σώμα και του σώματος στο Υλαίο πεδίο. Έτσι ο Βόρειος άνεμος είναι στην σειρά του Διός και της Αρτέμιδος.

Ο Βόρειος άνεμος ψυχρότερος συμπυκνώνει την ουσία και την αναγκάζει να κατέρχεται προς την Γη. Άρα συμβάλλει στην γέννηση.

Ο Νότιος άνεμος είναι σύμβολο της αναγωγής προς το Θείο διότι θερμότερος φέρει διάλυση και εξαποστέλλει την ουσία προς τα άνω. (Πορφύριος, Περί του εν Οδύσσειαι των Νυμφων άντρου)

 

Το ζώο ζαρκάδι είναι σύμβολο της καθαρότητας της όρασης, είναι ουσιαστικό του δέρκομαι που σημαίνει βλέπω καθαρά, έχω το φως μου εξού και δορκάς – άδος το βλέμα ή ματιά. Από το δορκάς παράγεται το ζαρκάδι. Η καθαρότητα της πνευματικής όρασης είναι ως σύμβολο το ζαρκάδι.

 

Ζαρκάδι ή αίξ αγρία

Αιξ παρά το αϊσσω ορμητικόν γαρ το ζώον. (Etymologicum Gudianum)

αΐσσω = κινούμαι ορμητικά, λάμπω σαν το φως, σείομαι, (μτφ.) επιδιώκω κάτι με μεγάλη προθυμία, ποθώ, συνών.: ορμάω, πηδάω, θέω, τρέχω

 

Η Θεά Άρτεμις είναι η προστάτιδα των γεννήσεων και των γενεθλίων των υπάρξεων.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Κατά τον Πλούταρχο στο έργο “Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”

στη Σελήνη γίνεται η ψυχοστασία και η κρίση των ψυχών. Κατά την κρίση άλλες άγονται στα Ουράνια κοντά στον Ήλιο για αποθέωση (Δεξιά άγουσα) και άλλες άγονται στην Γαία για γέννηση (Αριστερή άγουσα).

 

Η Σελήνη επίσης φιλοσοφικά τοποθετείται στο όριο του πεδίου του γίγνεσθαι, δια αυτό είναι ικανή να οδηγεί τις ψυχές εκτός ή εντός του.

 

moonu.jpg

 

Ο Ήλιος είναι ο σπορέας των Νόων.

Η Σελήνη διακρίνεται για δύο φάσεις της, την Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο.

Πανσέληνος, λαμβάνει το ηλιακό φως στην μέγιστη αφθονία, άνοδος ψυχών προς αποθέωση.

Νέα Σελήνη, δεν έχει ηλιακό φως αλλά το ηλιακό φως πρόκειται να γεννηθεί εις αυτήν, κάθοδος ψυχών προς ενσάρκωση.

 

Η περίοδος Νέας Σελήνης μέχρι Πανσέληνου το φως αυξάνει δηλαδή ο Νοητός Ήλιος σπέρνει Νόες στο Αιθέριο και τέλος Υλαίο πεδίο, είναι η γέννηση, η ενσάρκωση των ψυχών.

Όσο το φως αυξάνει τόσοι νέοι Νόες σπέρνονται για γέννηση.

Την ημέρα της Πανσελήνου έχουμε την σπορά στην πιο ένδοξη μέρα της αλλά ταυτόχρονα και τον “θάνατο του φωτός” αυτήν την μέρα.

Η περίοδος από Πανσέληνο μέχρι Νέα Σελήνη το φως ελαττώνεται, είναι ο Υλαίος θάνατος και η οδήγηση των ψυχών στην Σελήνη για κρίση, όσες ψυχές κριθούν ενάρετες συνεχίζουν την άνοδο τους προς τον “Ήλιο”, οι άλλες συνεχίζουν την πορεία τους προς την “Γαία”.

Στην Σελήνη ο Νους πριν να γεννηθεί στην Γη ως Υλαίο σώμα αποκτά το αιθερικό του περίβλημα που είναι η ψυχή. Όταν πρόκειται να επιστρέψει στον Νοητό Ήλιο ο δεσμός Νου – Ψυχής καταλύεται και έτσι γίνεται ο δεύτερος θάνατος και ο Νους επιστρέφει στην πηγή του.

 

Αποσπάσματα από το έργο του Πλουτάρχου “Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”

 

Θάνατος ο μεν εστί εν την γη της Δήμητρος, ο δ' εν τη Σελήνη της Φερσεφόνης και σύνοικος εστι της μεν χθόνιος ο Ερμής, της δ' ουράνιος. Λύει δ' αυτή μεν ταχύ και μετά βίας την ψυχήν από του σώματος, η δε Φερσεφόνη πράως και χρόνω πολλώ τον νουν από της ψυχής.

Ο θάνατος ο μεν επί της γης είναι της Δήμητρος, ο δε επί της Σελήνης της Φερσεφόνης και σύνοικος της μιας είναι ο Χθόνιος Ερμής της άλλης ο Ουράνιος. Λύνει όμως τούτη γρήγορα και με βία την ψυχή από το σώμα, ενώ η Φερσεφόνη πράως και σε μεγάλο χρονικό διάστημα λύνει τον νουν από την ψυχή.

 

Πάσαν ψυχήν ειμαρμένον εστίν εν τω μεταξύ γης και σελήνης χωρίω πλανηθήναι χρόνον ον λειμώνας Αίδου καλούσι.

Κάθε ψυχή είναι γραφτό από την ειμαρμένη να περιπλανηθεί στο χώρο μεταξύ γης και σελήνης τον οποίο καλούν λειμώνες του Άδη.

 

Όταν ο νους αποκριθή της ψυχής αποκρίνεται δ' ερώτι της περί τον ήλιον εικόνος, δι ης επιλάμπει το εφετόν και καλόν και θείον και μακάριον, ου πάσα φύσις ορέγεται.

Όταν ο νους διαχωρισθεί από την ψυχή, διαχωρίζεται από έρωτα για την εικόνα του Ήλιου με την οποία λάμπει και φαίνεται το επιθυμητό, το ωραίο, το θεϊκό και το μακάριο, το οποίο κάθε φύση λαχταρά.

 

Ποιεί δ' η μεν ψυχής και σώματος μίξις αίσθησιν, η δε νου και ψυχής σύνοδος λόγον.

Η ανάμειξη ψυχής σώματος προκαλεί αίσθηση, η δε του νου και της ψυχής σύνοδος προκαλεί λόγον.

 

Τριών δε τούτων συμπαγέντων, το μεν σώμα η γην τη δε ψυχήν η σελήνην τον δε νουν ο ήλιος παρέσχεν εις την γένεσιν.

Όταν τα τρία τούτα συναρμοστούν, το σώμα η γη, την ψυχή η σελήνη, τον νουν ο ήλιος παρέχει για την γένεση.

 

Τον νουν αύθις επισπείραντος του ηλίου τω ζωτικώ δεχομένη νέας ποιεί ψυχάς η δε γη τρίτον σώμα πάρεσχεν. Ουδέν γαρ αύτη δίδωσιν αλλ' αποδίδωσιν μετά θάνατον όσα λαμβάνει προς γένεσιν.

Ήλιος δε λαμβάνει μεν ουδέν απολαμβάνει δε τον νουν διδούς, σελήνη δε και λαμβάνει και δίδωσι και συντίθησι και διαιρεί και κατ' άλλην και άλλην δύναμιν ων Ειλείθυια μεν η συντίθησιν Άρτεμις δ' η διαιρεί καλείται.

Και τριών Μοιρών η μεν Άτροπος περί τον Ήλιον ιδρυμένη την αρχήν ενδίδωσι της γενέσεως, η δε Κλοθώ περί την Σελήνη φερομένη συνδεί και μίγνυσιν, εσχάτη δε συνεφάπτεται περί γην η Λάχεσις η πλείστον τύχης μέτεστι.

Τον νουν με την ζωτική δύναμη του ηλίου, που τον σπέρνει, δημιουργεί καινούργιες ψυχές, ενώ η γη τρίτη στην σειρά προμηθεύει το σώμα, διότι η ίδια η γη δεν δίνει τίποτα αλλά δίνει πίσω μετά θάνατον όσα πήρε για την γένεση,

Ο ήλιος δεν παίρνει τίποτα αλλά παίρνει πίσω τον νου που έδωσε , ενώ η σελήνη και παίρνει και δίνει και συνθέτει και διαιρεί ανάλογα με τις διαφορετικές της δυνάμεις από τις οποίες Ειλείθυια ονομάζεται αυτή που συνθέτει και Άρτεμις αυτή που διαιρεί.

Από τις τρεις Μοίρες πάλι, η Άτροπος είναι εγκατεστημένη στον Ήλιο και δίνει αρχή στην γένεση, η Κλωθώ που κινείται γύρω από την σελήνη συνδέει και αναμιγνύει, ενώ τελευταία γύρω από την γη συμμετέχει στο έργο η Λάχεσις, η οποία έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην Τύχη.

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Ύμνος στην Εκάτη

 

Ω Εκάτη εσύ που τοξεύεις από μακρυά και πέμπεις την αγιότητα σου στους θνητούς, εσένα καλώ και υμνώ!

 

Εσύ Άγγελε και μεσίτη των Ουράνιων δυνάμεων, Φύλακα, Δαδούχε, Φωσφόρε, Χθόνια Θεά.

 

Εσύ που στέκεσαι στα τρίστρατα και έχεις τις κλείδες των πεδίων των όντων.

 

Εσύ ονειροπομπέ, πέμπψε όνειρα ωφέλημα, φάσματα αγαθά για την πρόοδο της ψυχής μας.

 

Που έχεις τριπλή εξουσία, Σελήνη εις τα ουράνια, Άρτεμη εις την γην και Εκάτη εις τον Αδη.

 

Εσύ έφορε της εξόδου της ζωής στο πεδίο της ύλης (τοκετός, Σελήνη), του βίου στο πεδίο του Γίγνεσθαι (Άρτεμις) και του θανάτου (Εκάτη-Άδης).

Τέτοια εξουσία σου έδωσε ο Ύψιστος Ζευς, να πέμπεις σε κάθε στάδιο της ύπαρξης την αρετή στα όντα.

 

Ανδρεία καθ' υπερβολή, Ατρόμητη Θεά.

 

Εσύ που εποπτεύεις άγρυπνα την διαδικασία της γέννησης να είναι πάντα στο φως ω Νυχία και Φωσφόρε,

που κρατάς το δόρυ της προστασίας των οίκων και τη ράβδο της πνευματικής εξέλιξης.

 

Που στέκεις δίπλα στους ορειβάτες του πνευματικού όρους ω Ουρεσιφοίτη Θεά, Κυδνή, ένδοξη, περίφημη.

 

Γίνε αρωγός του βίου μας. Δώσε κουράγιο να στεκόμαστε απέναντι στα δεινά της ύπαρξης και να τα αντέχουμε

και όταν έρθει η φοβερή ώρα του θανάτου στάσου πλάι μας ακλόνητο στήριγμα στην ψυχή μας, κατά την ψυχοστασία και την ώρα της κρίσης.

 

Ύμνος στην Σελήνη

 

Ω αιθέρος οφθαλμός, νυκτοδεσπότις, Υπεριονίς,

 

εσένα θυγάτηρ του Υπερίονος και αδερφή του Ηλίου θα υμνήσω, εσένα που έχεις λαμπρή δόξα Αιγλήεσσα Σελήνη!

 

Ω Θεά που άγρυπνη στέκεις ανάμεσα στα άστρα,

όριο του πεδίου των ψυχών,

Ακοίμητη, εποπτεύεις το πνευματικό ταξίδι των όντων.

Που με το φως σου οδηγείς τις ψυχές στο πνευματικό όρος της αρετής εσύ Ουρεσιφοίτη.

 

Εσύ που άλλοτε αυξάνεις σε φως, Αυξιφαή και Αυξομένη

και άλλοτε χάνεσαι από τα μάτια των ανθρώπων, Μινύθουσα,

αλλά πάντα τραγουδάς στις ψυχές: “Ω άστρα που έρχεστε κοντά μου Εγώ είμαι πάντα εδώ Αστράρχης για σας,

Φιλάγρυπνη, Νυχεία, Άνασσα, και προστάτης σας,

Καταυγάστειρα να φωτίζω τις ατραπούς σας στα ταξίδια που κάνετε, Ευπλόκαμος και Ελικόδρομος

Εγώ να φροντίζω για τους πλοκάμους της εξέλιξης σας μέσα στο Γίγνεσθαι...”

 

Εσύ που είσαι όμορφη σαν άστρο, Αστερωπή,

που έχεις ωραία μάτια Ευώπη,

ζωηρά σαν την φωτιά, Ελικώπη,

μεγάλα σε μέγεθος Βωόπη,

με ζωηρό βλέμμα, και κοιτάζεις άφοβα Χαροπή,

και αδιάλειπτα Πανδερκής, μέσα στην ουσία των όντων.

 

Που λούζεσαι στον Ωκεανό, και ενεδύεσαι μακρύ λαμπρό πέπλο Τανύπεπλε,

που ζεις στο σκοτάδι Εννυχία,

και έχεις κεραύνια καρδιά Ευκέραυνε,

λευκές παρειές, Λευκοπάρηε,

και οι μύστες σου παράγουν από σένα ένδοξους ουράνιους καρπούς, Θεόσσυτε, Κύδιμη Κόρη.

 

Που περιπατάς μέσα στον αέρα ως οι ψυχές, Ηεροφοίτη,

και χορεύεις μέσα στην νύχτα, Νυχτιχόρευτη Θεά.

 

[Πρωτοφαής που φέγγεις νέα, κάθε φορά (νέα σελήνη). ]

Πλήθουσα γεμάτη φως πληροσέληνον (πανσέληνος)

 

Πότνια, σεβαστή σεμνή δέσποινα, ιλάειρα σελήνη

Παλίζωε που ξαναγεννιέσαι, και αναστένεσαι, και αναγεννάσαι.

 

Εσένα καλώ να χορηγήσεις τις αρετές σου σε μας τους ανθρώπους που ζητάμε την αρωγή σου

και να σταθείς Χρυσήνια με χρυσά ηνία , οδηγός στον βίο μας.

 

Τέλος αφιερώματος!

 

Πηγές της εργασίας αυτής:

Cd TLG

Ωγυγία, Αθανάσιου Σταγειρίτη, Εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις

Λεξικό Ματζέντα της αρχαία Ελληνικής γλώσσας Ηλεκτρονική έκδοση

Ιστοσελίδα www.theoi.com

Πλούταρχος Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης, Εκδόσεις Κάκτος

Λεξικό της Ελληνικής γλώσσας, Τεγόπουλος – Φυτράκης

Τα απόρρητα στον Πλούταρχο – Τα Μυστικά των Πυθαγορείων, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον

Περί της Σελήνης, Ψυχών, και Δαιμόνων κατά τον Πλούταρχο

Edited by dimulator
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...