Leaderboard

Είχα διαβάσει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το 'Blink', (σας το προτείνω) που προσπαθούσε να εξηγήσει ορθολογικά και επιστημονικά την δύναμη του υποσυνειδήτου και το πως αυτό, τις περισσότερες φορές, βγάζει καλύτερα συμπεράσματα από το συνειδητό και λογικό μας μέρος! Η ερμηνεία του ήταν πως... όταν για παράδειγμα γνωρίζεις έναν καινούριο άνθρωπο, το υποσυνείδητο σου δέχεται μία πληθώρα πληροφοριών στις οποίες ο συνειδητός νους δεν δίνει σημασία, γιατί δεν έχει το processing power να το κάνει. Πληροφορίες όπως την στάση του σώματος του άλλου, το βλέμμα του, τον τρόπο που μιλάει και δεκάδες άλλα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, το υποσυνείδητο, αφού έχει επεξεργαστεί υπογείως όλες αυτές τις πληροφορίες, βγάζει τα συμπεράσματά του, τα οποία μας επικοινωνεί με την μορφή της 'αίσθησης', η του ενστίκτου. Και νιώθουμε μια επιφύλαξη, η μια συμπάθεια προς αυτό το άτομο, την οποία δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε με την λογική ή με επιχειρήματα. Κι εγώ πιστέυω άπειρα σε αυτές τις αισθήσεις και δεν με έχουν προδώσει ποτέ ως τώρα! Όσο για το τι είναι αυτές οι αισθήσεις, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Προσωπικά πιστεύω οτι η επιστήμη και η ψυχολογία είναι ακόμη πολύ πίσω σε σχέση με τους σοφούς και τους φιλόσοφους στην ερμηνεία αυτών των φαινομένων. Και ερμηνεύω αυτά τα φαινόμενα με τρόπο μεταφυσικό. Για το συγκεκριμένο φαινόμενο, έχω τελευταία αρχίσει να πιστεύω πάρα πολύ στην μετεμψύχωση, αλλά όχι με την έννοια του ο Βασίλης ή η Νεφέλη η ο Νίκος έχουν ξαναυπάρξει σαν πρόσωπα αλλά... Ο Βασίλης και η Νεφέλη και ο Νίκος έχουν ένα σετ από core beliefs and attitudes, από πιστεύω και πράγματα στα οποία πάντα πίστευαν, χωρίς να ξέρουν το γιατί, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Έχουν επίσης ένα σετ από συγκεκριμένα συναισθήματα και προορισμούς στην ζωή, τα οποία τους είναι και τους ήταν πάντα οικεία. Αν αναλύσουμε κάθε άνθρωπο και βγάλουμε μετά απο πολύ απόσταξη ένα 'αιθέριο έλαιο' αυτών των βασικών του πιστεύω, αυτό είναι για μένα η ανθρώπινη ψυχή. Και αυτό το 'αιθέριο έλαιο' , ότι κι αν είναι, υπήρχε πολύ πρίν από τον κάθε Βασίλη, πριν καν η ανθρωπότητα αρχίσει να μιλάει, χωρίς να έχει όνομα, και θα υπάρχει μετά από αυτόν, απρόσωπα και άχρονα, μέχρι ο άνθρωπος να σταματήσει να υπάρχει. Αυτό το 'αιθέριο έλαιο' αναγνωρίζουμε κατ εμέ κάθε φορά που βλέπουμε κάποιον για πρώτη φορά και νιώθουμε πολύ έντονα πράγματα και συναισθήματα. Παρακάτω ένα παραδοσιακό βορειο-ευρωπαϊκό τραγούδι του 1700 για αυτό (περίπου) το θέμα, επανεκτελεσμένο από έναν τρομερό άνθρωπο και τροβαδούρο, τον Alan Stivell. Μιλάει για μία ιστορία αγάπης που ξεκινάει και τελειώνει με την κοπέλα να ρωτάει τον χαμένο ναυτικό τον οποίο βλέπει για πρώτη φορά: ''Από πού γνωριζόμαστε; Νιώθω λες και σε ξέρω... '' Δεν είναι πολύ όμορφο και μαγικό να βλέπεις ότι αυτά που νιώθεις και που σκέφτεσαι, τα ένιωθαν, τα σκέφτονταν και τα τραγουδούσαν άνθρωποι πολύ πριν απο εσένα; Alan Stivell - Tri Martolod