Η μία μέθοδος:
Άρχισε από κάτι, οτιδήποτε, στην τύχη. Δύο τινά μπορεί να συμβούν:
α) είναι αυτό από το οποίο έπρεπε να αρχίσεις, οπότε όλα καλά.
β) δεν είναι αυτό από το οποίο έπρεπε να αρχίσεις. Τότε, θα νοιώσεις ένα σκίρτημα μέσα σου πως "κάτι δεν πάει καλά" και θα καταλάβεις πως πρέπει να ξεκινήσεις από αλλού.
Δεδομένου πως τίποτε στον κόσμο δε συμβαίνει τυχαία, μάλιστα, η απλή κίνηση του να "ξεκινήσεις" θα κινητοποιήσει δυνάμεις που αρχίζουν να σε "σπρώχνουν" προς τα κει που πρέπει.
Η άλλη μέθοδος:
Άρχισε να αμφιβάλλεις για τα πάντα όσα νοιώθεις. Μη δέχεσαι την εξήγηση "ήταν διαυγές όνειρο" ή "ήταν αστρική προβολή" χωρίς να το βασανίσεις, χωρίς να αποκλείσεις πρώτα κάθε εναλλακτική εξήγηση. Το σύνθημά σου θα είναι η κινέζικη παροιμία που λέει "όταν ανυπομονούμε για έναν επισκέπτη, μην νομίζεις πως ο χτύπος της καρδιάς σου είναι ο ήχος από τον καλπασμό του αλόγου του". Προσπάθησε να βρεις πρώτα τη λογική εξήγηση.
Θα εκπλαγείς.
Και μία προειδοποίηση:
Ό,τι και να κάνεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει η στιγμή που θα πεις "τι μ@λ@κία έκανααααααα!!!!". Μη γελάς, είναι πολύ σοβαρό αυτό. Κι αυτό φυσικά, δεν είναι δικαιολογία για να την κάνεις.