Fan4fun
-
Posts
419 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
1
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Fan4fun
-
-
Γνώριζα την διαδικασία αναστάσεως και μπορούσα να τον τον φέρω πίσω, αλλά δεν είχα το δικαίωμα.
Είπε ποιός, πότε και σε ποιόν;;;;
-
Η αβεβαιότητα είναι το φοβερότερο κακό,
ως τη στιγμή που έρχεται η πραγματικότητα...
...και μας κάνει να νοσταλγούμε την αβεβαιότητα
~ Ρισπέν (νομίζω) ~
...Σχόλια ;
Αβεβαιότητα για την έκβαση μίας υπόθεσης ή το αύριο;; Σημαίνει ελπίδα για ένα θετικό αποτέλεσμα. Προσπάθεια για να φτάσω. Γλυκιά αναμονή. Πρόκληση. Ρίσκο. Νομίζω ότι είναι ένα από τα κίνητρα για να ζούμε και να προσπαθούμε. Ο ερχομός της πραγματικότητας είναι το τέλος της αναμονής. Η μαγεία χάθηκε. Το αποτέλεσμα έχει επέλθει. Αρνητικό ή θετικό.
Αβέβαιότητα ώς προς την γνώση; Λίγο δύσκολο ως έννοια. Και δεν ξέρω αν ήθελε να πει αυτό ο φιλόσοφος. Αλλά και πάλι νομίζω ότι η αβεβαιότητα περιέχει την ομορφιά της έρευνας για να φτάσεις στο βέβαιο. Οταν φτάσεις πλέον δεν υπάρχει τίποτα να περιμένεις.
-
Κάποιο φιλόσοφος έγραψε ότι δεν ερωτευόμαστε κάποιον άνθρωπο, αλλά ερωτευόμαστε την ευχαρίστηση που μας προσφέρουν οι στιγμές που είμαστε μαζί του. Μάλλον χωράει και αυτό πολύ κουβέντα.
-
Είμαι τις άποψης ότι όλες οι σχέσεις υπακούουν στον εξής κανόνα
'Ότι δώσεις... το ίδιο θα εισπράξεις.'
Βεβαια καλούμαστε να επιλέξουμε ΣΕ ΠΟΙΌΝ θα δώσουμε. Και αυτό γιατί ανάλογα με τον άνθρωπο μπορεί να προσφέρουμε για αρκετό καιρό μέχρι να λάβουμε κάτι αντίστοιχο.
Επίσης σχετικά με την προσφορά μας σε μία σχέση πρέπει να είμαστε αντικειμενικοί σε αυτό που δίνουμε και να μην ονειροβατούμε. Γιατί έτσι θα πάρουμε τα αντίστοιχα. Προυποθέτει λοιπόν πολύ καλή γνώση του εαυτού μας πρώτα. Ξέρω τί δίνω, τί ζητάω, τί θέλω..
Αρα το παραπάνω ρητό μπορεί να αποδωθεί και έτσι
'Συμφωνα με αυτό που είσαι.. κάτι αντίστοιχο θα βρεις
-
Ο θάνατος ίσως είναι το πιο σημαντικό γεγονός της ζωής μας εδώ στη γή. Άλλοι τον θεορούν ΘΑΝΑΤΟ και άλλοι ΖΩΗ. Τελικά είναι λύτροση να πεθαίνει κάποιος; Και πρέπει να χερόμαστε για αυτό; Ή είναι δυστηχία; Πόσο καλό θα είναι για ένα νεκρό να βλέπει να κλένε πάνω απο το πτόμα του; Επιρεάζη άραγε(και σε πιο βαθμό!) η συναισθηματική κατάσταση του ετημοθάνατου τον τόπο που θα βρεθεί στην τέταρτη διάσταση;
Νομίζω ο το Θέμα αυτό έχει μπόλικο ζουμί για κουβέντα...
Ο φόβος για τον θάνατο στηρίζεται και ενισχύεται από δύο πράγματα.
Το γενετήσιο ένστικτο της αυτοσυντήρησης που σε οποιαδήποτε στιγμή κινδυνέψουμε επεμβαίνει με σκοπό να μας κρατήσει στην ζωή. Ετσι ενεργοποιούνται μηχανισμοί στην ψυχοσύνθεσή μας για να φοβόμαστε τον θάνατο, άρα να προφυλασόμαστε.
Το δεύτερο είναι οι κοινωνικές καταβολές. Μέσα από την παιδεία, θρησκεία, θεσμούς και οποιαδήποτε καθημερινότητα βιώνουμε τον θάνατο σαν το χείριστο συμβάν και απεχθές γεγονός. Αυτό συμβαίνει στην κοινωνία της Ελλάδας, τουλάχιστον. Ξέρω ότι σε άλλες κοινωνίες και θρησκείες (ελάχιστες) όντως ο θάνατος σημαίνει λύτρωση.
Αρα για εμάς τους απλούς Ελληνες, Χριστιανούς Ορθόδοξους αλλά και για αυτούς που είναι άλλης εθνικότητας και θρησκείας αλλά έχουν ζήσει στο δικό μας κοινωνικό μοντέλο μόνο ως λήτρωση δεν τον βλέπουν αλλά ως την πιό δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Λίγοι μπορεί να χαίρονται με τον ερχομό του και σε ειδικές περιπτώσεις που βιώνουν τεράστιο σωματικο ή ψυχικο πόνο.
Αν λάβουμε ως δεδομένο ότι αυτός που έχει χάσει την ζωή του υπάρχει ως ψυχή, ενέργεια, πνεύμα στην διάστασή μας, άρα μας ακούει και μας νιώθει, σίγουρα δεν είναι χρήσιμο και καλό για αυτόν να τον κλαίμε και να προσπαθούμε να τον φέρουμε κοντά μας. Δεν προκειται έτσι να ηρεμήσει η ψυχή του. Επίσης θεωρώ ότι δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο σε κάποιον ο οποίος είναι ετοιμοθάνατος. Λένε ότι η ψυχή του ανθρώπου πρέπει να είναι ήρεμη την στιγμή αυτή. Να υπάρχει μία συνειδητότητα και αποδοχή της κατάστασης του. Στο πρώτο επίπεδο αμέσως μετά τον θάνατο παραμένει χρονικά σύμφωνα με την ψυχική του κατάσταση πριν πεθάνει. Παράδειγμα είναι ότι ο έρωτας έχει κρατήσει πολλές ψυχές που έφυγαν αιφνίδια από την ζωή, να περιφέρονται ανάμεσα στους ζωντανούς. Ετσι λοιπον για να μεταφερθεί στα επόμενα επίπεδα, τα οποία είναι διαφορετικά σύμφωνα με την κάθε θρησκεία, ώσπου τελικά να βρει την γαλήνη πρέπει να έχει προετοιμάσει την ψυχή του και το πνεύμα του.
-
'Η θεραπεία του Σοπενάουερ' του Ιρβιν Γιάλομ.
Καταπληκτικό. Μυθιστόρημα που σε εισάγει σε βασικές πρακτικές της ομαδικής ψυχολογίας αλλά και με πολλές φιλοσοφικές έννοιες. Ερεθίζει το πνεύμα, καθώς σε βάζει σε διλλήματα και ξυπνάει τον μικρό φιλόσοφο μέσα μας.
-
Να προσθέσω και την άποψη του Νίτσε που λέει ότι ο άνθρωπος ζει με τον φόβο του θανάτου, συνεπώς συνειδητά και υποσυνείδητα προετοιμάζεται σε όλη την διάρκεια της ζωής του. Ετσι λοιπόν και όπως φιλοσοφεί ο Νίτσε 'μόνο οι νεκροί ηρεμούν γιατί δεν πρόκειται να ξαναπεθάνουν'.
Να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος φιλόσοφος δεν πίστευε σε ότιδήποτε μεταφυσικό.
-
Εγώ θα αφήσω μπόλικη θετική ενέργεια για τον επόμενο αλλά θέλω να τον ρωτήσω πως θα την αξιοποιήσει.
-
Ιχθύες..
Ρε παιδιά εγώ ρωτάω πάντα όνομα πριν. Αλλά πάντα το ξεχνάω μετά. Συγκεντρώνομαι αλλού μάλλον...
-
Πολύ καλή μεταφορά όντως. Καλύτερη από το βιβλίο δεν το νομίζω γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να το πετύχεις αυτό. Ομως νομίζω ότι έγινε αξιόλογη δουλειά.
-
αλλά λυπητερό..
-
Εκτιμώ ότι η έννοια της λέξης αγάπης δεν είναι σίγουρα ερωτική ή αδελφική. Σημαίνει δέχομαι, παραδέχομαι, απλαμβάνω, εκτιμώ, αρέσκομαι και τείνω συνηθίζοντας να 'αγαπήσω'. Ποιόν όμως? Αυτόν που μου προσφέρει την Θαυμασμό του. Επικροτεί τις πράξεις μου, τις επιλογές μου, το εγώ μου. Με λίγα λόγια μου προσφέρει κάτι που αρέσκομαι να ακούω. Την επιβεβαίωση. Θέλω λοιπόν να το απολαμβάνω, το δέχομαι ευχαριστα. Παράλληλα τρέφω συναισθήματα ευχαρίστησης προς το προσωπό του. Αρχίζω να τον 'αγαπώ'. Γιατί αναγνωρίζω ότι με έχει βάλει ψηλά στα σκαλοπάτια της αξιολόγησής του. Υπερέχω σύμφωνα με αυτόν.
Δεν θα αγαπήσω όμως ποτέ κάποιον που θαυμάζω. Θα του εκφράσω τον θαυμασμό όταν νιώσω την ανωτερότητά του. Θα του δείξω ότι υπερέχει και αυτός θα με αγαπήσει. Δεν θα του ανταποδώσω τον συναίσθημα όμως γιατί τον ΖΗΛΕΥΩ. Εκείνος μπορεί να κάνει κάτι καλύτερα από εμένα, είναι περισσότερο επιτυχημένος. Εγώ δεν μπορώ. Ζηλεύω, και η ζήλεια ξεκινά από τον εγωισμό.
Πορευόμαστε σε μια ζωή που το εγώ μας έρχεται πρώτο. Μετά ότιδήποτε άλλο. Λίγες φορές έως ποτέ αναρωτιώμαστε τί θα κερδίζαμε αν βάζαμε λίγο πέρα τον εγωισμό μας. Πολλά!! Εχουμε όμως αφεθεί στα ένστικά μας, μας έχει πάρει η κατηφόρα και η ταχύτητα που έχουμε αναπτύξει είναι μη αναστρέψιμη. Φρενο λοιπον και ίσως με την βοηθεια του Εσωτερισμού να μάθουμε ότι πρέπει να αγαπάμε και αυτούς που είναι ισάξιοι και καλύτεροι από εμάς και τους θαυμάζουμε.
-
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι η λύπηση σαν συναίσθημα είναι κακό. Είναι σημάδι ότι νοιαζόμαστε όταν κάποιος είναι σε μία άσχημη φάση. Μπαίνουμε στην θέση του, νιώθουμε τον πόνο του, και παράλληλα ευχόμαστε να μην συνεβαινε κάτι τέτοιο ούτε σε εκείνον αλλά ούτε και σε κανέναν. Και πιστεύω ότι αυτό είναι η λύπηση να μοιραζόμαστε τον πόνο ή την άσχημη κατάσταση κάποιου. Θεωρώ επίσης ότι μπορούμε να βοηθάμε χωρίς να λυπόμαστε. Τότε δεν είναι το κίνητρό μας το συναίσθημα απλά ένα χρέος ίσως ή μία ηθική αξία.
Δεν έχουμε μάθει δυστηχώς να δεχόμαστε την λύπηση είτε από άλλους, είτε από τον εαυτό μας λόγω του εγωισμού και της περηφάνειας που διακατέχει σε μεγάλο βαθμό όλους μας. Μπορεί να πονάμε αλλά δεν θα ζητήσουμε βοήθεια. Και όταν κάποιος μας κοιτάξει όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο μας νιώσει και μας πονέσει συνήθως αρνούμαστε το χέρι βοηθείας του.
Θα ξεφύγω λίγο από το θέμα και θα πω ότι λόγω του εγωισμού κάποια στιγμή θα καταστραφούμε. ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΊΣ, ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ, ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ.
-
Χαίρομαι που σε ξαναπετυχαίνω Μystic.
Ενδιαρέρον και ανάλαφρο φαίνεται. Θα το έχω στα υπόψιν.
-
'Το Αρωμα'!!!!
Καταπληκτικό βιβλίο. Το διάβασα πριν 10 χρόνια περίπου, Ισως λίγο πιό παλιά.
Πολύ καλή μεταφροά και στον κινηματογράφο.Την είδα το Σάββατο.
Τα προτείνω..
-
Λοιπόν την αποψή μου την είπα κάπου πιο πάνω. Τώρα θα σας μεταφέρω κάτι άλλο που άκουσα στην τηλεόραση. Γνωστός αστέρας του Χολιγουντ γυρνάει την 6η κατά σειρά ταινία με τίτλο ΡΟΚΥ. Ποιός άλλος από τον Σταλόνε ό οποίος έκανε εντατικές προπονήσεις για να έρθει σε απόλυτη φόρμα για τις αν΄γκες τις ταινίας. Βεβαια αυτό που έχει ενδιαφέρον για το θέμα μας είναι ότι απείχε από το σεξ σε όλη την διάρκεια της προτοιμασίας του που ήταν μήνες για να χρησιμοποιήσει όλη την ενέργειά που διέθετε.
Τελικά η φύση έχει καθορίσει πως για να δημιουργήσεις μία νέα ζωή χρειάζεται να σπαταλήσεις πολύ ενέργεια....
-
Η ηθική, ναι, μεταβάλεται και αλλάζει συνεχώς. Είναι άμεσα συνιφασμένη με την συνήθεια και την νοοτροπία. Αντιστέκεται όσο μπορεί στην εξέλιξη (επιστημονική) αλλά πάντα υποκύπτει. Μόνο η ιστορία μπορεί να μας διδάξει αν ένα ηθικός κανόνας στάθηκε σωστός και χρήσιμος σε κοινωνικό επίπεδο. Η αποδυνάμωση θεσμών όπως οικογένεια, θρησκεία σε συνδιασμό με την τάση για μία γενικότερη 'ελευθερία' βούλησης κάνει την ηθική περισσότερο ευμετάβλητη.
Πάντως είναι οξύμορο το σχήμα στον ίδιο δικτυακό χώρο(κι όχι μόνο) να γράφουμε για τον υπερπλυθησμό και τις συνέπειές του και από την άλλη να αναζητούμε την οδό προς την απόλυτη ΄ίαση'. (λίγο ισοπεδωτικό)
Νομίζω ότι η ιστορία θα δείξει.
-
Χωρίς Πάγο ο Βόρειος Πόλος μέχρι το 2040 (15/12/2006)
Με πρωτοφανή ταχύτητα λιώνουν οι πάγοι του Αρκτικού Κύκλου, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Σύμφωνα με τελευταία μελέτη που πρόκειται να δημοσιευθεί στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό που πιθανώς να μην υπάρχει ούτε ένα τετραγωνικό εκατοστό πάγου στον Βόρειο Πόλο το καλοκαίρι του 2040.
«Οι συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου αρχίζουν δυστυχώς να φαίνονται με τον πιο δραματικό τρόπο» λέει ο Μαρκ Σερέζε, ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Πάγου και Χιονιού του πανεπιστημίου του Οχάιο.
Όπως διαπιστώθηκε κατά την τελευταία έρευνα, η έκταση που καλύπτει ο πάγος κάθε Σεπτέμβριο μειώνεται συνέχεια. «Ο πάγος θα είναι αρκετά σταθερός μέχρι το 2025 και ξαφνικά θα πάψει να υπάρχει, θα εξαφανιστεί» λέει η Μαρίκα Χόλαντ, ερευνήτρια στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας της Ατμόσφαιρας.
Αυτό, όπως εξηγεί, σημαίνει ότι η παραδοσιακή εικόνα που έχουμε για τον Βόρειο Πόλο, το κατάλευκο παγωμένο τοπίο, όπου ζει ο Άγιος Βασίλης με τους ταράνδους του, θα πάψει να υπάρχει, οι πάγοι στο σημείο αυτό της υδρογείου θα λιώνουν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ήδη από το 2040. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από τα πρότυπα που δημιουργήθηκαν σε ισχυρότατους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το 2040 θα παραμένει μόνο ένα ελάχιστο κομμάτι από την αιώνια παγωμένη θάλασσα στις βόρειες ακτές της Γροιλανδίας και του Καναδά, ενώ όλος ο υπόλοιπος Αρκτικός Κύκλος δεν θα έχει πάγους ακόμα και τον Σεπτέμβριο.
Αν και η περιοχή που θα πληγεί στη συγκεκριμένη περίπτωση από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι γεωγραφικώς απομακρυσμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, τουλάχιστον από τις κατοικημένες περιοχές, η τήξη των πάγων θα μεταβάλει ριζικά το παγκόσμιο οικοσύστημα, όλο το ζωικό βασίλειο σε στεριά και θάλασσα, αλλά και τον καιρό, την ναυσιπλοΐα και βέβαια τις αμυντικές ανάγκες των ΗΠΑ.
«Σίγουρα σε αυτό το παιχνίδι υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι αλλά η ισορροπία είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Για τον Καναδά η κατάσταση μπορεί να πυροδοτήσει μία νέα οικονομική άνθηση, ενώ και για τη Ρωσία οι δρόμοι της ναυσιπλοΐας θα παραμείνουν ανοικτοί και πιθανώς να υπάρξουν οικονομικά οφέλη». Εξέχουσας σημασίας θα είναι και ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσουν τα κράτη του πλανήτη, ενώ η προσαρμογή των ζώων και των ψαριών στις νέες συνθήκες θα είναι πολύ δύσκολη.
«Φυσικά υπάρχουν και άλλα γεωστρατηγικά ζητήματα» εξηγεί ο Μιντ Τρέντγουελ, πρόεδρος της Επιτροπής Αρκτικών Ερευνών. Οι ΗΠΑ, παραδείγματος χάριν, ίσως θα πρέπει να τοποθετήσουν στρατιώτες που θα περιπολούν τα σύνορα στη βόρεια Αλάσκα, αλλά και να ετοιμαστούν για την αντιμετώπιση πετρελαιοκηλίδων σε απομακρυσμένες περιοχές καθώς θα ανοίξουν οι νέοι δρόμοι της ναυσιπλοΐας.
Τέλος, Αμερικανοί ερευνητές έκαναν γνωστό τον μήνα που πέρασε ότι τα μικρά των πολικών αρκούδων στη Θάλασσα του Μπιούφορτ έχουν σήμερα πολύ λιγότερες πιθανότητες να επιζήσουν συγκριτικά με αυτές που είχαν πριν από μία εικοσαετία. Επίσης, η έλλειψη ψυχρότερου καιρού που σήμερα προκαλεί η ύπαρξη πάγων στον Αρκτικό Κύκλο, θα μεταβάλει σε άλλες περιοχές τα μετεωρολογικά πρότυπα, περιορίζοντας τις ευκαιρίες χειμερινών αθλημάτων στο Κολοράντο και μεταβάλλοντας τις εποχές της σποράς.
(Reuters)
-
Χαίρετε φίλοι μου.
Εχω ΄πληροφορηθεί τα εξείς σχετικά με το σεξ, τα οποία πιθανότατα να είναι λόγοι αποχής. Η μεγάλη επιθυμία για σεξ που νιώθουμε όλοι μας οφείλεται στο ένστικτό της αναπαραγωγής που υπάρχει παντού ςτην φύση και ακόμα πιό έντονα στον άνθρωπο. Η συνεχή προσπάθεια για να καλύψουμε και να ικανοποιήσουμε τις ενστικτώδεις ανάγκες μας, μας κρατά μακριά ή φρενάρει την πνευματική και ψυχική εξέλιξη. Είναι αυτές οι ανάγκες (κοινωνικοποίησης, αυτοσηντήρησης, αναπαραγωγής) που σου διαγράφουν μία πορεία ζωής χωρίς την ουσιαστική και πραγματική ανάπτυξη που πρέπει να έχει η ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου αλλά μία ανούσια υλιστική άποψη ζωής που υιοθετούμαι όλοι μας. Είναι πολλές οι φορές που δεν διαφέρουμε διόλου από τους φίλους μας τα ζώα.
Εχει ειπωθεί, επίσης, ότι δεν πρέπει να κάνεις σεξ συχνά γιατί η ενέργεια που αναλώνεται κατά την πράξη είναι τεράστια και δύσκολα αναπληρώνεται. Νομίζω ότι αυτό το έχουμε όλοι συμπεράνει.
Ισως να είναι κάποιοι από τους λόγους που πρέπει να νηστεύουμε από το σεξ.
-
Νομίζω ότι η σάτυρα έχει να κάνει με το χιούμορ περισσότερο, παρά με την ειρωνία. Δεν μου αρέσει το στυλ του, η αύρα του και η φάτσα του (μου θυμίζει παπά). Εντάξει που και που λέει κανά πετυχημένο αλλά δεν μου 'κάνει' ο τύπος.
-
Fan4fun, αναφέρομαι σε όλα τα συναισθήματα.
Έχεις δίκιο σ'αυτό που λες βέβαια, στο ότι η κοινωνία μας εθίζει σε μια πληθώρα συναισθημάτων, εθισμός ο οποίος μπορεί να ενισχύεται και από την επιρροή των ενστίκτων του ανθρώπου. Στο βαθμό όμως που μπορείς να αποτρέψεις κάτι τέτοιο μεγαλώνοντας, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξεφύγεις από αυτές τις επιρροές, επιλέγοντας εσύ ο ίδιος το δρόμο που σε εκφράζει καλύτερα (φυσικά δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο).
Και όταν μιλάμε για εθισμό σε ένα συναίσθημα, μιλάμε για μια κατάσταση στην οποία ενδίδουμε, είτε είναι υγιής για την ψυχική μας υγεία, είτε όχι.
π.χ. με την κοινωνικότητα που θίγεις (αν και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί συναίσθημα), είναι θεμιτό και υγιές το να θέλεις να βγαίνεις ας πούμε και να γνωρίζεις καινούριο κόσμο... Όταν όμως εθίζεσαι σ'αυτό, δεν μπορείς να κάτσεις ούτε καν για λίγες ώρες στο σπίτι γιατί σε πιάνει κατάθλιψη, ή τα νεύρα σου, ή ότι άλλο μπορεί να διακατέχει έναν άνθρωπο όταν δεν ενδίδει στον εθισμό του για κοινωνικότητα. Αυτό ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα.
Ουσιαστικά μ'αυτόν τον τρόπο ίσως "σκάβουμε το λάκκο μας".
Αυτό με τα ένστικτα το εννοούσα κάπως ανάποδα. Δηλαδή τα συναισθήματα που πηγάζουν απο τα ένστικτα ενισχύονται από τις τάσεις της κοινωνίας μας. πχ είναι στην φύση του ανθρώπου να ερωτεύεται, αίσθημα που προέρχεται απο το ένστικτο αναπαραγωγής. Στις μέρες μας, με την αυξημένη ροή ερεθισμάτων από τα μέσα ενημέρωσης (με στόχο τον καταναλωτισμο) και από την γενικότερη σεξουαλική απελευθέρωση που συμβαίνει νιώθεις την ανάγκη να ερωτεύεσαι πολύ συχνότερα. Και εκεί ποντάρουν αυτοί που θέλουν να ερεθίσουν το συναίσθημα σου με σκοπό το κέρδος. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την δίψα, την πίνα κτλ.
Συμπερασματικά εθίζεσαι τελικά περισσότερο από αυτό που σου επιβάλει η φύση με σκοπό να διατηρήσει τον ανθρώπινο γένος επηρρεασμένος από τις διάφορες τάσεις.
Πάτνως σίγουρα δεν είναι και το καλύτερο. Για αυτό λένε ότι για να φτάσεις σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο διανόησης πρέπει να κρατήσεις σε χαμηλό επίπεδο την ανάγκη σου να βιώνεις όλα αυτά τα συναισθήματά γιατί το αντίθετο σε κρατά σε χαμηλά επίπεδα και δεν σε αφήνει να εξελιχθείς..
-
Εθιζόμαστε στα συναισθήματα που τρέφουμε στην καθημερινότητά μας?
Δηλαδή, γίνεται να υιοθετήσουμε κάποια συναισθήματα σε βαθμό που να προσαρμοστούμε (=συνηθίσουμε) σ'αυτά, ώντας πλέον εθισμένοι σ'αυτά?
Μάλλον πρέπει να δώσεις μία διευκρίνιση για πια συναισθήματα μιλάς. Πρόκειται για τον έρωτα, την πίνα, δίψα, την ανάγκη για κοινωνικότητα, την ανάγκη για αναγνώριση/αγάπη, φόβος, ανάγκη να παραμείνω στην ζωή; Διότι αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν από τα γενετήσια ένστικτα του ανθρώπου άρα σίγουρα δεν τα υιοθετείς. Γενιέσαι εθισμένος σε αυτά και δεν πάυεις να τα εκδηλώνεις μεχρι την τελευταία στου πνοή (και λίγο μετέπειτα). Η ανάγκη σου να ικανοποιήσεις κάποια περισσότερο εξαρτάται απο πολλά πράγματα όπως συνθήκες ζωής και το πως έχεις διαμορφώσει το εγώ σου.
-
Λειτουργεί, αλλά, επειδή έχω δει ανθρώπους να γερνούν σ' αυτά τα πράγματα, για τους ίδους λόγους που επικαλείσαι έχω τις αμφιβολίες μου, όχι ότι "λειτουργεί" αλλά...
...αλλά σ' εκείνο το "προσωρινά" είναι τα λεφτά. Μόνο αν δεις όλο το έργο μπορείς να πεις: Λειτούργησε! Σε 50-100 χρόνια να 'χουμε την ευκαιρία να το ξαναδούμε...
Πολλά "λειτουργούν" αλλά στο τέλος δεν "του έργου" δείχνουν ανεπαρκή. Φυσικά αν το χρησιμοποιείς (όπως καταλαβαίνω) ως "εργαλείο", συνειδητά και με σαφείς στόχους - ξέροντας τι κάνεις - φυσικά και είναι χρήσιμο για την δουλειά που προορίζεται και λειτουργεί. Εκείνο που λέω είναι ότι άν κάποιοι βασίζονται σ' αυτό ως πανάκεια θα απογοητευτούν.
Θα συμφωνήσω με τον Ούτις και θα συμπληρώσω με το να νομίζεις και να αυθυποβάλεσαι ότι είσαι καλά όντως το πιστεύεις κάποια στιγμή και νιώθεις καλύτερα. Απλά προσπερνάς συνηδειτά το πρόβλημα χωρίς όμως να το αντιμετωπίσεις. Υπάρχει στο υποσυνήδειτο και κάποια στιγμή θα βγει. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα συμπλέγματα, ανασφάλειες και φοβίες. Και άντε βγάλε άκρη μετά γιατί τα κουβαλάς.
Και η συνέχεια στην ιστορία της Νεφέλης είναι ότι μετά από ένα τρίμηνο κι ενώ νομίζεις ότι το έχεις ξεπεράσει σου βγαίνοντας και διασκεδάζοντας, χαλαρώνεις και τρως την πραγματική φρίκη. Είναι το σύνηθες λάθος που κάνουν όλοι μετά από την ερωτική απογοήτευση.
-
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΛΛΟΝ : ΠΙΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ
Και βέβαια μπορούν. Εχει παρατηρηθεί ότι άνθρωποι ή κοινωνικές ομάδες ή πολιτισμοί με χαμηλό μορφωτικόκαι διανοητικό επίπεδο αναπτύσουν κάποιες ικανότητες όπως διαίσθηση, τηλεπάθεια, ικανότητα να 'ματιάζουν' και άλλα σε μεγάλο βαθμό. Δεν έχουν αναπτύξει την λογική και ορθολογιστική σκέψη αρκετά άρα πιστεύουν περισσότερο στο ανεξήγητο, το μεταφυσικό. Η πίστη είναι το πρώτο βήμα για να ξεκινήσεις. Αντίθετα με τον επιστήμονα ή τον δικηγόρο ή κάποιον που συνήθως δεν θα ασχοληθεί με 'κατινίστικες' ασχολίες και έχει μάθει να χρησιμοποιεί την πρακτική λογική του σε καθημερινή βάση είναι τρομερά δύσκολο να σκεφτεί διαφορετικά, να πιστέψει, να αναζητήσει και να κάνει κτήμα του αυτό που ονομάζουμε 'μαγεία'.
Περί "αναστάσεως"
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Πάμε λοιπον.
"Γνώριζα". Πως γνώριζες; Με ποιό τρόπο; Εχει σημασία. Αποκλείεται να το διάβασες στο Focus. Μία τέτοια γνώση είναι τεράστιας σημαντικότητας.
"Δικαίωμα". Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να γνωρίζεις; Γιατί σου μετέφερε την γνώση; Ησουν έτοιμος; Θεωρώ ότι ήσουν. Είχες εξελιχθεί πνευματικά και ψυχικά τόσο όσο χρειάζεται να για την λάβεις. Ποτέ κάτι τέτοιο δεν θα αποκαλυφτεί τυχαία. Αρα έχεις το δικαίωμα να κρίνεις αν και πότε θα την κάνεις πράξη και σε ποιόν με την σειρά σου θα την μεταφέρεις.
"Διαδικασία αναστάσεως και μπορούσα". Αν υπάρχει τέτοια διαδικασία και θεωρούμε ότι κάποιος την κατέχει πρέπει να την έχει δοκιμάσει. Αλλιώς πως γνωρίζει ότι είναι αποτελεσματική; Πως είναι σίγουρος ότι μπορεί; Πως γίνεται κάποιος να είναι σίγουρος ότι έχει την δυνατότητα να φέρει κάποιον που έχει περάσει στην άλλη όχθη πίσω, αν δεν το έχει κάνει ο ίδιος ή δεν έχει δει να πραγματοποιείται έστω από άλλον; Επίσης αν κάποιος δύναται να πράξει κάτι τέτοιο σίγουρα μπορεί να γνωρίζει αν ο μελλοντικά ή ήδη αποθανών θέλει να ζήσει.
"Ανάσταση". Είμαι σίγουρος ότι σημαίνει και θεραπεία. Πεθαίνουμε από κάποια πάθηση. Αρα η ανάσταση σημαίνει και ίαση. Διαφορετικά θα αποβιώσουμε πάλι την επόμενη στιγμή.
Εχω την εντύπωση πως η ερώτηση δεν είναι φιλοσοφικά ορθή.