Initiate4
-
Posts
590 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Initiate4
-
-
Το λυπηρό είναι ότι (συμφωνώ με το αρχικό ποστ) ο κόσμος κάνει χρήση χωρίς δεύτερη σκέψη.. Μα δεν είναι μόνο η φάση του πονοκεφάλου, είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Ότι έχει σερετονίνη, το υπερ-καταναλώσαμε! Βάλιουμ, Πρόζακ κ.ο.κ. Δεν είναι μόνο αντισώματα που πρέπει να δημιουργεί ο οργανισμός μας. Είναι και καλή διάθεση για ζωή. Αν κάτσουμε να μιλήσουμε φυσικά μ' ένα γιατρό ή μ' ένα φαρμακοποιό (που θα κάνουν κι' οι δυο μάρκετινγκ των φαρμάκων) θα μας πουν ότι είναι αναγκαία κακά. Ας πού ένα αντι-υπερτασικό χαπάκι. Κάλλιστα μπορούμε να ρίξουμε την υπέρταση με πιο καλή ζωή (μείωση του τσιγάρου, πιο καλή διατροφή άσκηση κ.ο.κ.). Τώρα αν είναι επικύνδυνο να κόψουμε απότομα την παροχή αυτού άλλη κουβέντα. Η ιστορία γίνεται ακόμη πιο θλιβερή, γιατί στο τέλος πρέπει να κάνουμε χρήση δυο φαρμάκων ένα να μην μας κάνει 'έλκος' από την πολλή χρήση του άλλου, και το άλλο ξέρω γω γιατί χρειάζεται! Είναι τραγική ειρωνία αλλά ακόμη κι' ο διαβητικός πρέπει να πίνει την ''γλυκόζη'' του, (γλουκοφάζ κ.τ.λ.) και ταυτοχρόνως να μην κάνει κατανάλωση ζάχαρης και αυτών των υδατανθράκων που κρύβεται ζάχαρη, όπως άσπρο ψωμί, καλαμπόκι κ.τ.λ.
Δυστυχώς είναι λίγο ουτοπικό να μην χρεισημοποιήσουμε καθόλου φάρμακα. Υπάρχουν κάποιες φάσεις (που νομίζω μπορούμε όλοι να ανακαλέσουμε δεκάδες) που τα επίγοντα δεν μας επιτρέπουν να μην.. Π.χ. ουρολημόξεις, κλιμακτήριος, χρόνιες ασθένειες, ψυχικές διαταραχές, αλλεργίες, ιώσεις, νευροπάθειες κ.ο.κ. Είμαι όμως και γω στην αντίπερα όχθη, αρκετά εναντίο στην χρήση και κατάχρηση αυτών. Όποτε επέμβηκε ο άνθρωπος να 'φτιάξει' κάτι το κάνει στην αρχή χειρότερο για να εξομαλύνει μετά αυτό το λαθάκι.. Μπορεί σε μια δεκαετία ας πούμε να έχει πιο πολλή επίγνωση ο κόσμος, όσον αφορά την χρήση των φαρμάκων
-
όχι μόνο ο jung που γίνεται πολύ σωστά από Johny αναφορά, γιατί έχει να κάνει με αρχέτυπα. Το συλλογικό ασυνείδητο ίσως να είναι τα ακασικά αρχεία.
Και η Blavatsky και θεοσοφιστές έκαναν λόγο γι' αυτά. Έχουμε πρόσβαση μέσω του ήχου, έτσι αποθηκεύονται οι πληροφορίες στα Ακασικά Αρχεία, αλλά δεν πιστεύω να έχει όποιος κι' όποιος (χωρίς παρεξήγηση) σ' αυτά τα αρχεία.
Το να μάθεις στ' αλήθεια τι έγινε στο παρελθόν νομίζω αποσκοπεί στην αποκατάσταση της αλήθειας. Το να μάθεις όμως (και ν' αλλάξεις) το μέλλον μπορεί να επηρεάζει την 'ροή' της συμπαντικής ιστορίας, πράγμα που είναι αχρείαστο, γιατί έχει μερικά πράγματα που πρέπει να γίνουν
Ο Λόμπσαν Ράμπα (θα έρθω γι' αυτόν με περισσότερες πληροφορίες) έκανε αναφορά για πρόσβαση στα ακασικά αρχεία με βοήθεια δασκάλων από το Θιβέτ, αλλά τα γραπτά του είναι γεμάτα ανακρίβειες και είναι πολύ αμφιλεγόμενη προσωπικότητα σαν τον Καστανέντα.
-
φυγη απο καποια πραγματα
ακριβώς,
ο καθένας ''φεύγει'' για διαφορετικούς λόγους...
ο εθισμός με τη ζωή τουτέστιν, ερωτεύομαι την ζωή σε σημείο που αν βλέπω κάποιον επικείμενο θάνατο να μην το αποδέχομαι, γιατί με ''συνεπήρε'' αυτό το της ζωής μου σενάριο
Το πρώτο πληθυντικό είναι στην φάση που το ατομικό πρόβλημα γίνεται πρόβλημα ολονών μας, και βρίσκουμε τις ρίζες που οδηγούν κάθε άνθρωπο στην χρήση σκληρών ναρκωτικών
Είναι πολύ σημαντικό ότι κάποιος άνθρωπος επιλέγει να είναι απόντας. Είναι πολύ σημαντικό στην φάση που λούζεται κανείς με βενζίνη και αυτοπυρπολείετε να δούμε την ψυχή του που καίεται, γιατί ίσως θέλει να κάψει κανείς μαζί και τα ιδανικά. Τώρα πέφτω στην παγίδα που εγώ τοποθέτησα, ότι μπορώ να καταλάβω... Κανείς το επαναλαμβάνω δεν μπορεί να καταλάβει την έμφυτη ανάγκη ή επίκτητη, των γύρω του να κάνουν χρήση.
-
Με το θάνατο προ των πυλών θα βρεθείς
Εδώ διακρίνω ένα ''ψυχικό'' εθισμό με την ζωή αυτού που γράφει το ποίημα;;; (διόρθωσέ με αν είμαι λανθασμένος)...
γενικά με συνεπήρε ένα κύμα απογοήτευσης, όχι για την ποιότητα, αλλά για την απογοήτευση...
Με το θάνατο προ των πυλών θα βρεθείςπώς μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε;
το δεύτερο ενικό μπορεί να γίνει και πρώτο (εγώ...) και πρώτο πληθυντικό (εμείς...) στην περίπτωση των ουσιών...
Ακόμη και η μαγιονέζα μπορεί να μας φέρει προ των πυλών αν την κάνουμε ''ουσία εθισμού''...
Η ρουτίνα μπορεί να είναι εθιστική/η μη ρουτίνα μπορεί να είναι εθιστική...
όχι δεν νομίζω όμως να μπορεί να μπει ''κανείς'' στην θέση ''τους'' αν δεν υπήρξε ο ίδιος χρήστης
-
μου θύμισε αυτό του Όσσο:
Όταν επιλέγεις είσαι δέσμιος της επιλογής σου.. Όταν δεν επιλέγεις πάλι είσαι δέσμιος της μη επιλογής σου... Ναι νομίζω συμφωνώ με φίλο Johny παίζει και λίγο λογοπαίγνιο εδώ
Όσο με συνεπαίρνει ο ''χριστιανισμός'' έρχεται ο ''βουδισμός'' να υπερτερίσει. Μετά ο Σουφιμός, ο Σαμανισμός, να μην μιλήσω για την λατρεία του ''Μηδενός'' και έπειτα της ''Οφιολατρείας''
Μα...
Όλες είναι λέξεις... Και η θρησκεία είναι λέξη. Και ο Θεός λέξη είναι αν δεν θέλουμε να σημαίνουν κάτι άλλο... Και όταν επιλέγω τον αλτρουισμό γίνεται κάθε άλλο παρά αρετή όταν το κάνω για την λέξη κι' όχι αυθόρμητα και λιγάκι ''απερίσκεπτα''...
Τρέχουμε να σώσουμε τις λέξεις ή την ουσία; Αν θέλω να σώσω την θρησκεία θα λέω τρεις φορές την μέρα ''Αγάπα τον πλησίον σου'', αν θέλω να σώσω τον πλησίον μου όμως θα το πράττω ''τρεις φορές την μέρα''...
Υπάρχει γενικά ένα χάσμα μεταξύ των προθέσεων και των πράξεων...
-
ν' απαντήσω με ερώτηση ή με απάντηση;
Αφού θα είμαι λανθασμένος και στα δυο :blblbl:
-
η διάκριση να μην νομίζεις ότι το άτομό σου είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο..Μια ουμανική αφ' ενός κοσμοθεώριση και αφ' ετέρου μη ανθρωποκεντρικός τρόπος να βλέπει τα πράγματα κανείς...
η θυσία είναι ευλογία όταν γίνεται πιο πολύ ασυνείδητη και όχι ενσυνείδητα όμως (άποψή μου)...
-
Ελεύθερη Απόδοση:
''Καμιά γνώση/σοφία δεν είναι χρήσιμη/ες αν
α) δεν έχουν πρακτική εφαρμογή στην ζωή μας και
β) δεν γίνονται προσβάσιμες ανεξαιρέτως από όλους τους ανθρώπους
Τι πιστεύετε;;
Υποστηρίζω αυτή την θεωρία και παραθέτω το πιο κάτω παράδειγμα:
κάνοντας ένα 'τελετουργικό αυτοβελτίωσης' υποθετικά βοηθώ το άτομό μου. Ταυτοχρόνως βοηθώ και τους δίπλα μου να δουν κι' αυτοί τα θετικά του εαυτού τους. Αν μάθω κι' ένα άλλο άτομο να σέβεται τον εαυτό του/της σημαίνει ότι είναι προσβάσιμη η 'τελετουργία' και μπορεί να με σεβαστεί κι' εμένα και τους άλλους
-
Theatre of Tragedy
Odes of Ecstacy
Dead Can Dance
Enigma/Era/Sacred Garden
Radiohead
Hawkwind
και γιατί όχι Nirvana
-
"Find your personal Jesus" λέει και ο τρελός σόουμαν...
Νομίζω υπάρχει τελικά μια διαφορά από τον ατομικό Θεό και αυτόν που υπάρχει. (Αν υπάρχει).
-
Θα ασχοληθώ με τον συμβολισμό του Σταυρού και όχι με την χριστιανική ορθόδοξη απόδοση. Βρίσκεται στο ''Τσάκρα'' της Καρδιάς, εξού και η 'καρδιακή προσευχή' εσωτεριστών μοναχών: ''Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ Θεού Ελέησόν με''...
Η θυσία δεν αποτελεί μόνο θυσία του Θεανθρώπου για να λυτρώσει τον άνθρωπο. Η θυσία είναι να περάσουμε από το ατομικό καλό (εγωκεντρισμός) στο συλλογικό καλό (ουμανισμός). Ο τρόπος είναι επίπονος, είναι σαν μια ατομική σταύρωση, γι' αυτό και επιλέχθηκε αυτό το σύμβολο, που στην τελική μας προκαλεί (εμένα τουλάχιστο) δέος. Πρόκειται για μια διαδικασία, αποκοπής από εμπάθειες, βάζουμε τον δίπλα μας πιο ψιλά από εμάς, βλέπουμε πιο πολύ το καλό του δίπλα μας, μόνο και μόνο για να περάσουμε από την στενή πύλη (που είναι πιο εύκολο να περάσει η καμήλα από την τρύπα της βελόνας παρά ο...) του εγωισμού που σταυρώνεται και λυτρώνεται σε θέωση. Μπορεί να γίνεται καθημερινά, κάθε δευτερόλεπτο, μπορεί να τεθεί σε λειτουργία άμα αποφασίσουμε να ''υπηρετίσουμε'' τους άλλους, μπορεί να γίναι μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, μόλις αποφασίσουμε ότι ο εαυτός μας, δεν είναι το πιο σημαντικό άτομο στην ζωή μας, δηλ. μόλις αποφασίσουμε ότι ο εγωκεντρισμός δεν μας πάει...
Γι' αυτό και σταυρός! Κουβαλούμε το βάρος του, πρέπει να τον σηκώνουμε, πρέπει να ανεχτούμε τις συνέπειες αυτού του Γολγοθά...
-
"The true nature of the gods is that of magical images shaped out of the astral plane by mankind's thought, and influenced by the mind." -- Dion Fortune, The Mystical Qabalah
Ο άνθρωπος δημιούργησε τον Θεό (γέννημα του εγκεφάλου μας) ή ο Θεός τον άνθρωπο; Πέραν της εξελικτικής θεωρίας, και πέραν των φιλοσοφικών σχολών υπαρξισμού και μηδενισμού, θα ήθελα να ξέρω την δική σας άποψη.
Εμένα κινείται μεταξύ αυτού του quotation που παραβάλλω πιο πάνω και τις ιδέας του Νίτσε περί Ζαρατούστρα.
Πιστεύω επίσης ότι ο ανθρώπινος νους είναι τόσο δυνατός που μπορεί να δημιουργήσει τις θεότητές του, όπως παραδείγματως χάριν έγινε με την μυθολογία του Λάβφκραφτ, όπως έγινε με τους συμβολισμούς της βίβλου, του Ταλμούδ και τόσων άλλων θρησκειών που όντως δεν είναι λίγες.
Πιστεύω όμως ότι οι θρησκείες εξυπηρετούν συμφέροντα, οπόταν πρέπει να γίνει διαχωρισμός θρησκείας και θεού! Ακόμη πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός Θεού και τι πιστεύει ο καθένας ότι είναι Θεός, γιατί ο ατομικός θεός είναι η συνείδησή μας!
Εσείς τι πιστεύεται; Η ''παντοδυναμία'' του υπάρχει; Αυτός; Γιατί ζούμε στην εποχή της αμφιβολίας;;;;;
-
Αγαπητέ Άμαζων νομίζω ότι αυτός ο τίτλος (έχεις δίκαιο) είναι λίγο παρατραβηγμένος, γιατί η θεματική του κειμένου αφορά λίγο πολύ την κατάχρηση και την χρήση της ύλης. Αν το πάρω πολύ μακριά όμως θα έλεγα ότι συνήθως από τους ''δαίμονες'' ο κόσμος ζητά πλούτη, υλικά αγαθά, άντε καριέρα και αγάπη...
Συμφωνώ με κρέας και αλκοόλ, φυσικά είναι λίγο δύσκολο (τουλάχιστο το κρέας) γιατί περιέχει μερικά συστατικά που μας είναι 'δυστυχώς' αναγκαία.
Φαντάζεσαι ξαφνικά να "ξύπναγε" όλος ο κόσμος
Ναι μου θύμισες λίγο μάτριξ, και όχι μόνο. Το να είμαστε μηχανές (εκπορνεύεσαι κουρέλι, στην κουρελοκοινωνία έλεγε ο Άσιμος) εξυπηρετεί όντως μερικούς, αλλά πάλι υπάρχουν μορφές και μορφές μηχανών. Όταν συνειδητά επιλέγουμε τη δουλειά μας, την ζωή μας, όταν είμαστε παρώντες σ' αυτές μας τις δραστηριότητες, συνεισφέρουμε στο της δουλειάς και κοινωνικό γίγνεσθαι, και κρατάμε και λίγα ψιλά για την ψυχή μας τότε μπορεί να είναι η τέλεια αρμονία. Πάντως προσωπικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει με λίγα. Μπορεί να έχει ένα μεταφορικό, ένα σπίτι πάνω απ' το κεφάλι, ένα πιάτο φαί (αφού πάλι θα είμαστε στις εξαιρέσεις όσον αφορά τα ποσοστά αναλφάβητων/τριτοκοσμικών λαών) τότε τι άλλο θέλουμε;
Εδώ ακριβώς αρχίζει το παιχνίδι.. Η εσωτερική αναζήτηση, γυρεύουμε άλλα μάτια, να δούμε άλλες αλήθειες όχι τόσο χειροπιαστές. Συνήθως άμα ευτραφούμε και μπούμε μέσα στον νεοπλουτισμό όντως είναι δύσκολο να αντισταθούμε στην ρηχότητα/πεζότητα που τείνει να διακατέχει τον σύγχρονο άνθρωπο.
Το ανέφερε η Μαρτίνα σε ένα άλλο ποστ. Η επόμενη ασθένεια που θα μαστίσει την ανθρωπότητα είναι η ανία. Οπόταν φιλάγεται τα ρούχα και τις ''ορέξεις'' σας/μας για να έχουμε/τε τα μισά!
-
Γράφω με αφορμή της θυσίας των ζώων που έκαναν οι Σατανιστές...
Κι' όμως αν είναι να πάρουμε λίγο πιο μακρυά το θέμα... Σ' αυτή την Γη που ζούμε πέστε μου πώς είναι αδύνατο να μην κάνουμε χρήση ή και κατάχρηση των αγαθών... Αφού καθημερινά χρησιμοποιούμε κρυστάλλους (ο χαλαζίας στα ρολόγια, κρύσταλοι στον Ηλ. Υπ.). Χρησιμοποιούμε βότανα, αιθέρια Έλαια, αν όχι άμεσα έμμσα. Είμαστε (έπειτα κάποιων εξαιρέσεων) παμφάγοι, οπόταν, κοτόπουλα, αρνιά, γουρούνια, μαρούλια κ.ο.κ. Φοράμαι βαβμακερά, λινά, μάλινα, παίρνουμε χρώματα, παίρνουμε μυρουδιές, μπαχαρικά, γενικά κάποτε μες της κρεπάλης το Αμάλθιο Κέρας μαγειρεύουμε σαμπώς και θα πεθάνουμε την επομένη και δεν θα προλάβουμε να γευτούμε όλες τις λιχουδιές του πλανήτη...
Όσο κι' αν νομίζεται ότι υπερβάλλω κάνεται ένα search για ασθένειες που κουβαλούν οι Ευρωπαίοι, νομίζω θα εστιάσουμε σ' ένα ουσιώδη συμπέρασμα ότι οι περισσότερες (σόρρυ για την γενίκευση) οφείλονται στις αλκοολούχες καταχρήσεις, στις καταχρήσεις στην διατροφή, στην άλογη συσσώρευση υλικών αγαθών, έπειτα άγχος πώς να αποκτήσουμε κι' άλλα και δώσ του διαβήτες, σάγχαρα, αρτηριακές πιέσεις, εμφράγματα...
Δεν είμαι καθόλου απαισιόδοξο πλάσμα, το μόνο που με ανησυχεί είναι το γεγονός ότι κάναμε Θεό την 'Ύλη' σε αντίθεση με κάποιους άλλους λαούς που ακήμη λατρεύουν το ηλιοβασίλεμα και την θάλασσα...
Εστιάζουμε (πάλι σόρρυ για την γενίκευση) στην ύλη, και το πνεύμα διακατέχεται από μια πεζή κατατονική ανεπάρκεια...(ο Παρνασσισμός ((υπερβολική χρήση λέξεων και εξοραϊσμένων επιθέτων)) οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε υπέροχη γλώσσα ας την χρησιμοποιήσουμε).
Ας κάνουμε λοιπόν μιαν αρχή, μια στροφή προς τα έσωθεν, ας αναζητήσουμε για λίγο την ψυχή μας...
-
Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να ξεχάσει αυτό που είχε
Ναι το πιστεύω αυτό.. Είναι πολύ σημαντικό στην ψυχική μας υγεία, να ξεχνάμε, για να συνεχίζουμε! Δεν είναι τυχαίο ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός! Κάποτε ναι κάποτε όχι όσο κλισέ κι' αν ακούγεται...
Η μνήμη του παραδείσου όμως θεωρείται ένα πολύ εσωτερικό θέμα και με πόνο και νοσταλγία μπορούμε να βρούμε νομίζω τον εσωτερικό μας παράδεισο..
Το πιστεύω ότι και η κόλαση και ο παράδεισος είναι ψυχολογικές καταστάσεις και μοτίβα που ξεκινούν από τη Γη... Απλά αν συνεχίζει η ψυχή το ταξίδι της, τα κουβαλά σαν αιώνιες παρακαταθήκες μαζί της
-
''Δεν ξέρω καν γιατί ήρθε το καλοκαίρι αυτό...''
''Στα νεύρα μας μπερδέυεται όλη η φύσις''...
''...Σαν γράμματα που έχασαν τον προορισμό τους...''
Ο πλαίον απαισιόδοξος ποιητής Κ/νος Καρυωτάκης σφράγισε την ποίησή του με την πράξη της αυτοκτονίας του...
Καμιά φορά δεν είναι θέμα να υπαιρβείς των προσωπικών σου προβλημάτων... Καμιά φορά δεν είναι θέμα να βρεις εναύσματα να ζήσεις
Καμιά φορά όταν πεθάνουν μέσα σου μερικά συναισθήματα, όταν ξεκινάς να ''κοινωνάς'' το μεγάλο μηδέν τότε το θέμα είναι επιλογή θανάτου και όχι αυτοκτονία. Και ναι το λέω χωρίς φόβο και πάθος, αν γύριζαν αυτού του είδους οι αυτόχειρες που απεχθάνονται τη ζωή τον χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα έκαναν
...Θάνατος είναι οι κάργιες που χτυπιούνται...
-
δεν χρειάζεται να αγοράσεις ένα ολόκληρο βιβλίο για να διαβάσεις μισή σελίδα που αφιερώνει περί του θέματος...
Απλά μπορείς να κάνεις μια ανεξάρτητη έρευνα πάνω στο θέμα των Ενεργειακών Κέντρων (τσάκρα) και τον Ινδουισμό (Κουνταλίνι) για να δεις πώς συνδέονται τα δυο. ¨Επειτα μπορείς να διαβάσεις διάφορες ερμηνείες του μύθου των πρωτόπλαστων, ακόμη και ο Γιουνγκ και ο Φρόυντ ασχολήθηκαν με τα αρχέτυπα της Γένεσις. (Ο δεύτερος μάλιστα λέει περισσότερα για το φίδι στην ιστορία και την ''φαλλική'' ενέργεια). Αν βγάλεις οποιαδήποτε συμπεράσματα δεν σημαίνει ότι είναι νόμοι ή κατ' ανάγκιν ορθά. Προσωπική μου μελέτη έδειξε ότι η ''απαγορευμένη γνώση'' ή η ''γνώση του καλού και του κακού'' έγινε επειδή ''ξύπνησαν'' ή αφέθηκαν και τους τα ''ξύπνησαν'' αυτά τα εγκεφαλικά κύτταρα της επίγνωσεις αυτές οι πρακτικές (οι ταντρικές).
Δεν είμαι καθόλου απόλυτος. Αν ρωτήσω τον εαυτό μου σε τι αποσκοπεί ο μύθος των πρωτόπλαστων θα πω ότι: 1) Γενική αρχική ντροπή περί θεμάτων σεξουαλισμού, 2) Η κάθοδος από την ''αγνή εφηβεία'' στην νεαρή ηλικία μέσω του έρωτα 3) Η δύναμη της επιλογής 4) Η δύναμη του έρωτα ειδικά όταν γίνεται με σκοπό να δημιουργήσουμε μάγεια 5) Η δύναμη της σάρκας και ο ρόλος της, να εξισορροπεί τις ενέργειες μέσα μας, τον εγκέφαλό μας, την ψυχή μας
-
(1)
Εδώ λέει ότι είναι το φίδι που συμβολίζει την κουνταλίνιThe story of Adam and Eve might be said to represent this fall from grace, the garden of Eden being a state of total awareness, the apple representing maya, and the serpent representing kundalini, divine knowledge.(2)
The Secret History of Lucifer: Evil Angel or the Secret of Life Itself? (Hardcover)by Lynn Picknett
Αναφέρεται εκτός άλλων και στις ερωτικές πρακτικές των πρωτοπλάστων ούτως ώστε να ''ξυπνήσουν'' αυτή την κοσμική ενέργεια...
Όχι δεν αστειεύομαι, απλά αυτή η βέρσιον και ερμηνεία του μύθου της Γέννησης είναι λίγο αιρετική. Δεν θέλω να προσβάλω τις πεποιθήσεις σου, ή κανενώς άλλου. Νομίζω υπάρχει ελευθερία έκφρασης όταν σεβόμαστε;;
Θα έρθω και με άλλες αναφορές!
-
γεύτηκαν τον καρπό του απαγορευμένου δέντρουεπειδή έφαγαν από το Δέντρο της Γνώσης...
Κουνταλίνι (σπειροηδής ενέργεια, συσπειρωμένη στη βάση της σπονδυλικής στήλης)...
Έτσι ξύπνησαν την γνώση οι πρωτόπλαστη... Με πρακτικές ταντρικού έρωτα και όχι με μήλα ή δαμάσκηνα
-
''Έχασαν τον παράδεισο που τοποθετούνταν ανατολικά της Εδέμ...''
Βλακείες πιστεύω ... Αν η πτώση ήταν το αποτέλεσμα της ελεύθερης μας βούλησης, τότε ευτυχώς που επιλέξαμε την Γη, τουλάχιστον εδώ είμαστε ελεύθεροι
Εν το μεταξύ υπάρχει πιστεύω μια κρυφή σύνδεση μεταξύ της πτώσης των Πρωτοπλαστων με την πτώση των Δαιμόνων μαζί με τον Σατανά
Για τους πολύ διαβασμένους υπάρχει και ο Ανώτερος εαυτός (εκτώ άλλων μίλησε και γι' αυτόν ο Κράουλη) και όταν τιμάμαι πιο πολύ τα της σαρκός, τότε κάνουμε μια μικρή κάτωδο... και το do what thou wilt that's be the whole of the law ''χωρίς να ενοχλάς κανένα κάνε ότι θες'' είναι αφιερωμένο για τον ανώτερο εαυτό και όχι τον κατώτερο
-
Μην ξεφεύγεις εκτός θέματος,
Είναι ωραίο το θέμα που άνοιξες...
Πιστεύω ότι υπάρχει αυτός ο διισμός που λες στον κόσμο, για να διατηρείται η ''συμπαντική ισορροπία''.
Στην Καββάλα, πιστεύουν στις Κλιφοθικές Θεότητες, που είναι κάτι σαν αρχιδαίμονες και αναρρικνύεται (ναι σαν φυτό) επάνω τους το καλό και προχωρά. Και οι χριστιανική θρησκεία πιστεύει στον Δαίμονα, και τους διαδόχους του στην ιεραρχία. (Ναι πιστεύουν όμως ότι η πιο ''χαμηλή'' εκπροσώπιση των δαιμόνων στην γη είναι οι μάγοι/μάγισσες τέλοσπάντων). Ο william blake ipe to iperoxo ''if there is light there has to be obscurity, if there is God there has to be daimon''... Αν το δούμε από άλλοι παράμετρο όμως οι Θεότητες των Παγανιστών (Πάνας, Παν, Διόνυσος κτλ) δαιμονοποιήθηκαν από τον Χριστιανισμό γιατί αυτό εξυπηρετεί συμφέροντα...
Οι δαίμονες είναι λίγο πολύ μέσα μας... Είναι το υποσυνείδητό μας, (Αυτά τα ενστικτώδη, αυτά που δεν ελέγχουμε, αυτά που μας ''διηκούν''...) και η έξυπνη φράση i met my demons... μπορεί να σημαίνει πολλά με την έννοια ότι ''πάλαιψα με το υποσυνείδητό μου, με τα ένστικτά μου κ.ο.κ.
''Έχασαν τον παράδεισο που τοποθετούνταν ανατολικά της Εδέμ...''
-
Ναι είναι πιθανόν να γίνει αυτό, αφού τα 'λευκώματα' τις μνήμης δεν είναι αποκομμένα το ένα από το άλλο...
Οπόταν αν π.χ. πριν τρία χρόνια είχαμε ένα οσφρητικό ερέθισμα (μυρουδιά δυόσμου ας πούμε) και ακούγαμε ταυτόχρονα Μπαχ... αυτό καταγράφηκε σαν ακουστικό ερέθισμα, μπορεί και να γράφτηκαν στο ίδιο λεύκομα μνήμης...
Οπόταν σήμερα μπορεί να χρεισημοποιώ δυόσμο, ή να ακούω Μπαχ και να ανακαλέσει η μνήμη ένα από τα δύο λευκώματα (αυτό που έγραψε και τα δυο ερεθίσματα, ή αυτό του ήχου ή της όσφρησης), πόσο μάλλον να παίζει καταλάθως στο ραδιόφωνο μπαχ και να κάνουμε τσάι δυόσμου, ανακαλώντας την μνήμη θα πούμε έντρομοι, αυτό το έχω ξαναδεί... Τότε δεν είναι ντε ζα βου, είναι απλά αναλαμπή...
-
Ο Καντίσκυ άκουε Βάγκνερ και ''έβλεπε'' χρώματα μέσα από τη μουσική του Βάγκνερ...
Θα έρθω με περισσότερες λεπτομέριες
-
:KaoAni052:
καλώς μας όρισες
πώς μπορεί
in Τα μέλη γράφουν...
Posted
πώς μπορεί να κρύβεται σ' ένα φλύντζάνι η ζωή;
μα
(σσσ...)
Και σ' ένα σπόρο κρύβεται ένα δένδρο, μια ανεμόνα, ολόκληρη η οικουμένη
πώς μπορεί ν' αγαπά ένας τόσο δα μυς με τόση δύναμη;
μα
(σσσ...)
Κι' ο νους μικρός να συλλάβει την αγάπη
Πώς μπορεί να μην ξεχνάς, να θυμάσαι μνήμες τόσο παλιές
μα
(σσσ...)
Ζεις χρόνια τώρα για να ''ξυπνήσεις'' αυτά τα δάση
Μνήμες , μνήμες πολλές μνήμες παντού σε κάθε γωνιά του νου
Πνεύμα του νερού Θυμάμαι
Πνεύμα της φωτιάς Θυμάμαι
Πνεύμα της γης Θυμάμαι
Πνεύμα του αέρα Θυμάμαι
Πνεύματα της Πεμπτουσίας Θυμάμαι
Ξυπνείστε Ξυπνείστε αγγέλοι του χωρικού
Ξυπνείστε Μοίρες του παραμυθιού
Ξυπνείστε Νεράιδες, Ξωτικά, Γνώμοι, Στυλφίδες, Σαλαμάνδρες
Ξυπνείστε Δράκοντες, στοιχειακά, πνεύματα καλά, ωκεανών ανεράδες
(Σσσ...)
Θυμάσε; Θυμάσε όταν ήσουν παιδί με πιο μυρωμένο τραγούδι σε κοίμηζ' η μάνα σου
Θυμάσε; Θυμάσε την μνήμη της φωτιάς στο τζάκι να ενώνει καρδιές;
Θυμάσε;
Θυμάμε που με συνάντησες σ' ένα όνειρο και ξύπνησε μ' απορία στο κρεβάτι σου;
Θυμάσε; Θυμάσε που με γυρεύεις χρόνια κάτω απ' το μαξιλάρι σου;
(Σσσ...)