Awaken
-
Posts
458 -
Joined
-
Days Won
1
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Awaken
-
-
Κατ' εμέ είναι σημαντικό να τις γνωρίζουμε, αν μπορούμε να τις ελεγξουμε, αλλιώς, αν δεν μπορούμε, δεν έχει σημασία...Ποσο σημαντικο είναι να ξερουμε τις αντιδρασεις μας?
Σπάνια με θυμώνουν μέλη! Προσωπικά θυμάμαι μόνο μία περίπτωση σε αυτό το φόρουμ, αν και δεν θυμάμαι με ποιο μέλος είχα θυμώσει!Όταν μας θυμωνει ένα μελος πως εχουμε επιλεξει να αντιδρουμε και γιατι και πως αντιδουμε τελικα?
Σε αντίθεση με τον Αυγερινό, θα μείνω μόνο στο δογματισμο. Ή μάλλον καλυτερα στη στενομυαλιά (όχι οτι εγώ δεν είμαι στενόμυαλη.. χαχα!).Κι η στενομυαλιά περισσότερο με ενοχλεί παρά με θυμώνει..Ποια πραγματα μας θυμωνουν ποιο πολλη τον καθενα προσωπικα εννοω,μεσα σε αυτό το φορουμ?
Κι αυτό είναι σημαντικό. Κατα τη γνώμη μου, τους άλλους εύκολα θα τους κοροιδέψεις. Τον εαυτό σου δύσκολα.Ποσο σημαντικο πιστευει ο καθενας ότι είναι να ειμαστε ειλικρινεις με τους εαυτους μας πρωτα?
Στο φόρουμ ή γενικότερα? Στο φόρουμ, εμένα με ενοχλεί πχ η στενομυαλιά, όπως είπα και πιο πάνω... Τώρα γενικότερα... δεν ξέρωΤι μας θυμωνει ακριβως?
Κάποιοι είναι, κάποιοι όχι. Εγώ πάντως σίγουρα διεκδικώ τον τίτλο της πιο φοβιτσιάρας του φόρουμ! ΧεχεΕιμαστε αρκετα ειλικρινης να παραδεχτουμε τον φοβο μας?
Ωραία ερώτηση.. Ο δικός μου θυμός μπορεί να πηγάζει απο το οτι δεν ξύπνησα καλά το πρωί! Τότε με την παραμικρή αφορμή που θα μου δώσεις, θα φωνάξω, θα σου τα χώσω, θα τσιρίξω για 5 λεπτά, και μετά όλα μέλι-γάλα... Τώρα μπορεί να πηγάζει κι απο άλλα πράγματα. Αλλα συνήθως δεν <<συσσωρεύω>> αρνητισμό..Ο θυμος από πού πηγαζει?
Να τον ειρωνευτούμε (που σύμφωνα με κάποιους ψυχολόγους είναι ο χειρότερος τρόπος άμυναςΠοιοι είναι οι τροποι να εκτονωσουμε ένα αρνητικο συναισθημα για καποιον εκτος από το να τον βρισουμε?
), ή να το αφήσουμε να ξεθυμάνει χωρίς να πούμε/κάνουμε τίποτα (αλαλ έτσι συσσωρέυουμε αρνητισμό).
Πολλές φορές βολεύεινα τα ρίχνουμε στους άλλους, αλλά αυτό εξαρτάται κι απο το πόσο ειλικρινής είναι ο καθένας, τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους γύρω του.Θελουμε να καταλαβουμε πως λειτουργουμε η προτιμαμε καλυτερα να τα ριχνουμε όλα στους αλλους?
Αυτή η ερώτηση είναι πολύ δύσκολη για μένα! Δε γνωρίζω αρκετά για τους Αρχαίους Έλληνες. Αλαλ θα μπορούσα να συμφωνώ με τον ΑυγερινόΓιατι οι αρχαιοι ελληνες θεωρουσαν τοσο σημαντικο το γνωθις εαυτον?Πως ερμηνευουμε εμεις?πως το χρησιμοποιουμε καθημερινα πρακτικα δηλαδη στη ζωη μας?
Γιατί όπως είπα και πιο πάνω στον εαυτό σου δεν μπορείς να πεις ψέμματα!Γιατι λενε ότι ο εαυτος μας είναι ο μεγαλυτερος αντιπαλος μας?Συγκεκριμενα ηταν μια πολλη ωραια παροιμια νομιζω κινεζικη πηγαινε καπως ετσι
Ολους τους εχθρους του κοσμου να νικησεις,αν δεν νικησεις τον εαυτο σου δεν νικησες κανενα.
Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τον προλαλήσαντα Αυγερινό! Σε ένα φόρουμ θέλεις να ανταλλάξεις γνωσεις, απόψεις, εμπειρίες κλπ.. Αγάπη δίνεις/παίρνεις ή έστω αναπτύσσεις (νομίζω οτι ο όρος είναι λίγο αδόκιμος) αλλού. Τώρα το αν ενστερνιστείς κάποιες απόψεις άλλου προσώπου μέσα απο ένα φόρουμ, κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθείς συναισθηματικά, αυτό δεν έχει να κάνει με την αγάπη!Κοιταμε να αναπτυσετε η αγαπη μας μιλωντας σε ένα φορουμ η μονο τη γνωση κυνηγαμε?αναπτυσομαστε συνειδητα συναισθηματικα εννοω η μονο λογικα?
Ίσως όσοι βρίζουν, να "μαθαίνουν" με βρίσιμο. Προσωπικά θεωρώ οτι δεν έχει αξία να βρίσω κάποιον για να μάθει. Δε θέλω να επιβάλλω απόψεις με το ζορί! Για όνομα! Ωστόσο μπορεί να χρησιμοποιήσω κάποιες μεθόδους (όχι βρίσιμο!) για να κάνω κάποιον να σκεφτεί.Νιωθουμε ότι αν βρισουμε καποιον η αν τον πληγωσουμε με τα λογια μας στο φορουμ θα μαθει?Μηπως το κανουμε για τον ιδιο μας τον εαυτο?
Πιστεύω οτι και να θέλει κάποιος να παραμείνει απόλυτα στάσιμος, αυτό δε γίνεται! Όλοι αλλάζουμε έστω και στο ελάχιστο, συνειδητά ή ασυνείδητα, προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο με το πέρασμα του χρόνου.εχουμε καμια αλλαγη να κανουμε η οπως ειμαστε μας αρεσουμε μια χαρα?αποδεχομαι τον εαυτο μου σημαινει παραμενος στασιμος γιατι μου αρεσω μια χαρα?
Αποδεχόμαστε τον εαυτό μας = Δεν είμαστε κομπλεξικοί άνθρωποι. Για μένα, το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου με τα ελαττώματα και τα προτερήματα του, σημαίνει οτι έχεις αναγνωρίσει αυτά τα ελαττώματα και προτερήματα σου. Η αναγνώριση θεωρώ πως είναι το πρώτο βήμα για την βελτίωση!
Ναι.Νιωθουμε την αναγκη να ζητησουμε συγνωμη όταν κρινουμε κατι λαθος στο φορουμ? -
Και ναι λοιπόν, το διάβασα πρώτη!!!!
:cheerful: :cheerful:
Εύγε Φοίβο!!!
Θέλουμε τη συνέχεια!!!
-
Δίκαιο έχεις, τώρα που το κοίταξα.Θα ηθελα να κανω μια διορθωση,φιλολογικης σημασιας.Η φραση "μακαριοι οι φτωχοι τω πνευματι",δεν σημαινει μακαριοι οι τρελοι ουτε οι ανοητοι,αλλα οι ταπεινοι.
Τελικά είναι παρεξηγημένη φράση.
-
Προσωπικά αυτή τη μορφή άγνοιας εγώ θεωρώ ευλογημένη! Γιατί ναι μεν δεν γνωρίζεις κάτι, αλλα επιπλέον δεν γνωρίζεις οτι υπάρχει αυτο το κάτι που δεν γνωρίζεις, και έτσι δεν σε νοιάζει... Άρα είσαι ευτυχισμένος!..Διπλή είναι η άγνοια όταν κανείς αγνοεί κάτι και ταυτόχρονα δεν έχει αντίληψη ότι το αγνοεί.Στους Μακαρισμούς λένε: "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"! Νομίζω οτι ο συγκεκριμένος μακαρισμος αναφέρεται στα άτομα με διπλή άγνοια (ή/και στους τρελούς..).
-
Κουράνη και Χρήστο, διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τη συζήτηση σας! Και συμφωνώ σε όλα, εκτός απο το συνειρμό του Χρήστου.
Για την ακρίβεια δεν έχω καταλαβει το συνειρμό του Χρήστου στο εξής κομμάτι:
Μήπως θα μπορούσες να εξηγήσεις Χρήστο, πώς πάς απο την έλλειψη φόβου για το αντίθετο στην αγάπη?αληθεια=ελειψη φοβου για το αντιθετο(ολα απο το φοβο ξεκινανε)=αγαπη=ενοτητα(ειμαστε ολοι πρωτα απο ολα ανθρωποι)=παραδεισος,νιρβανα,σαμαντι.Ευχαριστώ!
Χαχαχαχ... Άτιμε Korzybski! Αυτός φταίει για όλα!O Kouranis θα παλαβωσει κι αλλο αν συνεχισει να μιλαει ετσι (σε 3ο προσωπο) -
Χμ, ίσως και να μου φαινόταν χρήσιμο.
Είχα δοκιμάσει κι εγώ παλιότερα ένα αντίστοιχο αλλά αναγνώριζε μόνο αγγλικά σαν γλώσσα, δε θυμάμαι πώς λεγοταν. Μπορούσες και να δώσεις και φωνητικές εντολές στο pc κι εκείνο να πράξει ανάλογα... Μέτριο και δύσχρηστο μου είχε φανεί.
Παρόμοιο πρόγραμμα πάντως, έχω την εντύπωση οτι είναι και ο Ηλεκτρονικός Λογογράφος.
Δεν τον έχω δοκιμάσει..
Καλή ιδέα για κατέβασμα πάντως!
-
παράδεισος - παράδεισος Αμαρουσίου- Αθήνα - χάος..
-
Σεικωφάντυ!!!!
-
Ας μυν κωλαμμαι στα ωρθωγραφυκα λάθοι!
-
Ο solomon είπε:
...Σε ενα διαλογο κατατιθενται αποψεις και αποψη ειναι να συμφωνεις και με καποιον.Εμενα μου αρεσει ο διαλογος μονο και οχι ο αντιλογος παντως....κι ο hrakleitos σχολίασε το παραπάνω και είπε
αυτο αντιτιθεται στους νομους του διαλογου(Παρεπιπτόντως συμφωνώ με τον hrakleito και εξήγησα την άποψη μου σχετικά με αυτό στο προηγούμενο post μου)
Πού μπερδευτήκαμε?
-
Καλησπέρα solomon! Καλησπέρα σε όλους!
Τότε [λυπάμαι που] χάνεις όλη την ουσία της συζήτησης, διότι μέσα απο την αντιπαράθεση έρχεται ο επικοδομοιτικός διάλογος! Είναι σημαντικό να υπάρχει η αντίθετη άποψη. Αν υπάρχει μόνο μία άποψη κι όλοι συμφωνούνμε αυτή, αυτό δεν είναι διάλογος, είναι μονόλογος! Και δεν υπάρχει και λόγος να γίνεται..Σε ενα διαλογο κατατιθενται αποψεις και αποψη ειναι να συμφωνεις και με καποιον.Εμενα μου αρεσει ο διαλογος μονο και οχι ο αντιλογος παντως.Λες:
Για τους περισσότερους ανθρώπους ο πατέρας μας είναι μία μορφή που αγαπάμε, σεβόμαστε, τιμούμε, εκτιμούμε αλλα και φοβόμαστε. Και ειδικά σε νεαρές ηλικίες, όταν κάνουμε λάθη, ο πατέρας μας θυμώνει, μας μαλώνει και μας τιμωρεί. Κι όταν πράττουμε σωστά, πολλές φορές επιβραβεύει.. Όταν έχεις τον Θεό σαν πατέρα σου, σημαίνει οτι τον αγαπάς όπως τον πατέρα σου, τον σέβεσαι όπως τον πατέρα σου, κι ακόμη τον φοβάσαι όπως τον πατέρα σου!Ο χριστιανος δεν φοβαται τον Θεο "η αγαπη εξω βαλλει τον φοβον" και ουτε περιμενει ανταλλαγμα "ως Συ θελεις Πατερα και ουκ ως εγω"Φαντάσου λοιπόν κάποιον χριστιανό που απο μικρός δέχεται διδασκαλίες και κατηχήσεις για τον Θεό, που είναι Πατέρας όλων μας κλπ. Γιατί να αντιμετωπίζει το Θεό διαφορετικά απο τον πατέρα του? Κι αφού Θεός δύναται να θυμώνει... κι ο χριστιανός φοβάται!
Κι αν υποστηρίξεις οτι ο Θεός είναι όλο αγάπη και ούτε θυμώνει ούτε οργίζεται, αλλά κάνει μόνο το καλό ή έστω παραμένει απαθής, υπάρχουν πάμπολλες αναφορές των Διαθηκών σχετικά με τον θυμό ή την Οργή -αν προτιμάς- του Θεού! Συγκεκριμένα:
Παλαιά Διαθήκη:
«Εθυμώθη οργή Κύριος σφόδρα (Αριθ. 11:10),
«Μεγάλη η οργή Κυρίου, η εκκεκαυμένη εν ημίν» (Δ΄ Βασ. 22:11),
«Έκχεον επ΄ αυτούς την οργή σου, και ο θυμός της οργής σου καταβάλλει αυτούς» (Ψαλμ. 68:25),
«Ποιήσω εν οργή και θυμό εκδίκησιν εν τοις έθνεσιν…» (Μιχ. 5: 14),
«Οργήν μεγάλην εγώ οργίζομαι» (Ζαχ. 1:15).
Καινή Διαθήκη:
«Και περιβλεψάμενος αυτούς μετ΄ οργής…» (Μαρκ. 3:5),
«Ο απειθών τω Υιώ ουκ όψεται ζωήν, αλλά η οργή του Θεού μένει επ΄ αυτόν» (Ιωάν. 3:36),
«Αποκαλύπτεται οργή Θεού απ΄ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων…» (Ρωμ. 1:18),
«Δια ταύτα έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» (Εφ. 5:6),
«Πέσατε εφ΄ ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του Καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου, ότι ήλθεν η ημέρα της οργής αυτού, και τις δύναται σταθήναι;» (Αποκ. 6:17),
«και αυτός πατεί την ληνόν του οίνου του θυμού της οργής του Θεού του παντοκράτορας» (Αποκ. 19:15).
Το έχω υπόψιν μου αυτό το χωρίο, όπως επίσης έχω υπόψιν μου και την εξήγηση:2ον. Το αν ο Θεός δίνει αυτό που είναι πραγματικά καλό...είναι αρκετά αμφιλεγόμενο. Γιατί ένας Θεός που δίνει αυτό που είναι πραγματικά καλο, να δίνει δυστυχία, πόνο, πολέμους, αρρώστιες, πείνα, θάνατο σε αθώους και μικρά παιδάκια? Τροφή για σκέψη, για το αν ο Θεός δίνει κάτι τελικά...Κατα τον χριστιανισμο αυτα δεν τα δινει ο Θεος ,αλλα ο διαβολος,ο αρχοντας του κοσμου τουτου οπως λεει στην Αγ.Γραφη.
(σύμφωνα με το βιβλίο "O τελωνισμός των ψυχών" Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ’ Αγίου Βλασίου Ιερόθεου Βλάχου)Βασικό χωρίο το όποιο ερμηνεύουν οι Πατέρες της Εκκλησίας αναφορικά με τα τελώνια είναι το λεγόμενο από τον Χριστό λίγο πριν το Πάθος Του: «έρχεται γαρ ο του κόσμου άρχων και εν εμοί ουκ έχει ουδέν» (Ιω. ιδ', 30). Ο άρχων του κόσμου είναι ο κοσμοκράτορας του κόσμου, ο διάβολος. Λέγεται κοσμοκράτορας όχι γιατί είναι πραγματικά ο άρχων και εξουσιαστής όλου του κόσμου, αλλά επειδή εξουσιάζει τον κόσμο της αδικίας. Ο Χριστός διακηρύσσει ότι ο διάβολος δεν έχει εξουσία πάνω Του. Αναφέρεται, βέβαια, εδώ στον διάβολο και τον θάνατο.Άσχετα πάντως με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ στο οτι υπάρχει διάβολος, ή στο οτι αν ο διάβολος είναι ο άρχοντας ή καταστροφέας του κόσμου, έχω να κάνω μερικές διαπιστώσεις απο μία ουδέτερη σκοπιά:
1. Είναι πολύ εξυπηρετικό να φορτώνουμε όλη τη δυστυχία του κόσμου στον διάβολο. Αποποιούμαστε τις ευθύνες μας ως άνθρωποι, και τα ρίχνουμε όλα στο διάβολο που πλάνεψε και έκανε και έδειξε τους ανθρώπους!..
2. Τα πάντα στη φύση υπάρχουν σε ισορροπία.. Η ύπαρξη ενός Θεού τόσο καλού, τόσο αγαθού με τόση πολλή αγάπη, έκανε τη ζυγαριά να γέρνει απότομα. Η ύπαρξη του διαβόλου ως "το απόλυτο κακό", "ο καταστροφέας" κλπ έφερε τη ζυγαριά στη θέση της!
Αυτά.
Για αρκετά απο τα υπόλοιπα, νομίζω με κάλυψε η Νεφέλη!
-
Τότε βέβαια, το αντίτιμο ήταν να χάσεις το κεφάλι σου αν σε πιάσουνε! Χμ.Οι πρώτες προσευχές γινόντουσαν σε κατακόμβες χωρίς λιβάνισμα, κεριά και τάματα... απλές δεήσεις ήταν απο την εκκλησία (σύνολο πιστών) χωρίς αντίτιμα.Στην πορεία ήρθαν τα υπόλοιπα.Νομίζω οτι λιβάνι πάντα υπήρχε, αλλα δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά.
-
Τα αντίτιμα είναι τόσο υλικά όσο και μη υλικά.
Στη μαγεία, ο χρόνος σου, η ενέργεια σου, το λιβάνι που θα κάψεις, το κερί που θα ανάψεις, το κρασί που θα κάνεις χοή είναι πιθανά "αντίτιμα"..
Όπως και στο Χριστιανισμό, όταν τάζεις κάτι για να εκπληρωθεί κάποια χάρη, αυτό μπορεί να είναι μια φανουρόπιτα, μία λαμπάδα, να ανεβείς γονατιστός τα σκαλιά στην Τήνο, να πας να προσκυνήσεις στο Αγ. Όρος, να βαφτίσεις Μαρία το πρώτο σου παιδί, ή να κρεμάσεις χρυσαφικά και κοσμήματα στη Θαυματουργή εικόνα του Αγίου που ζητάς την χάρη..
Και μια ιστορία λίγο πολύ γνωστή!...
...Ο Ιωακείμ και η Άννα είχαν γεράσει άτεκνοι. Παρακαλούσαν νύχτα μέρα τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, και έκαναν τάμα να του το αφιερώσουν. Έτσι γεννήθηκε η Μαρία. Για να εκπληρώσουν το τάμα τους, όταν το παιδί έγινε τριών χρονών το πήγαν στο Ναό και το παρέδωσαν στον ιερέα Ζαχαρία...
Πάντα υπάρχει ένα αντίτιμο που πρέπει να πληρώσεις. Το θέμα είναι οτι αν δεν είσαι διατεθιμένος να το πληρώσεις, καλύτερα να μη ζητήσεις...
-
Φίλε Anor, έχεις ακουστά τα "τάματα"?Σαφώς και ζητάς κάτι... αλλά εδώ είναι και το αντίθετο με την μαγεία...δεν υπάρχει αντίτιμο να πληρώσεις.Στην μαγεία κάθε επίκληση , (μιλάμε για ξόρκια και εκπλήρωση επιθυμιών έτσι; ) φέρει σχεδόν πάντοτε ενα αντίτιμο που πρέπει να "πληρώσεις" προσωπικά για να εκπληρωθεί η επιθυμία σου. -
Για ποια προσευχή μιλάς Anor ?Η δέηση-προσευχή προς τον Θεό , δεν είναι μαγεία καταρχάς. Είναι ενας τρόπος διαλογισμού που ηρεμεί το πνεύμα και δεν αποζητά αντίτιμο ή κάτι άλλο σαν κερδοςΦαντάζομαι όχι για την προσευχή του τυπικού προσευχόμενου Χριστιανού κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί. Η οποία πάνω κάτω αποτελείται απο το Πάτερ Ημών κ μέτα το "Θεέ μου σε παρακαλώ, έχε καλά τον τάδε, την τάδε, τους τάδε [..παράθεση μελών της οικογένειας..], τους φίλους μου [..παράθεση ονομάτων..] και τα πρόσωπα που αγαπώ, φώτιζε και φύλαγε μας"...Δι' ευχών ..κλπ
Διότι εδώ ζητάς κάτι.
-
Αγαπητέ solomon,
ωραίο θεματάκι άνοιξες!
(Αν και θα σε στεναχωρίσω λίγο, γιατι λίγο ή πολύ έχει συζητηθεί στα παρακάτω threads:
Κανείς δεν ξεφεύγει από την μοίρα..., ...σωστά...?
Η ψευδαίσθηση ( ; ) της ελεύθερης βούλησης
αλλά αν δεν πουν τίποτα οι συντονιστάδες, εμένα δεν μου πέφτει λόγος
-
Καλησπέρα κι απο μένα!!
...Για τους χριστιανους η προσευχη ειναι μια πραξη αγαπης προς το Θεο,δοξολογιας και τελες αιτησης βοηθειας.Ενας χριστιανος καποια στιγμη μεσω της προσευχης αισθανεται πλημμυρισμενος απο την αγαπη του Χριστου και δεν ζηταει τποτα πια.Αρχικα,επικοινωνει με το Θεο ,οπως θα μιλουσε με τον πατερα του,και εκεινος δινει οχι αυτο που εμεις θεωρουμε σωστο,αλλα αυτο που ειναι πραγματικα καλο.Στην προσευχη δεν υπαρχει εγω,υπαρχει ταπεινωση-αγαπη στο θειο.Αντιθετα,στη μαγεια ζητας για την ικανοποιηση του εγωισμου,ακομα και αν φαινομενικα το κανεις προς ωφελεια των αλλων.
....
Λοιπόν, φίλε solomon, τα κείμενα σου έχουν αρκετό ζουμάκι για σχολιασμό!
Καταρχήν, μου αρέσουν οι αντιπαραθέσεις, οι διαφωνίες, και γενικά ο διάλογος/αντίλογος! Και θεωρώ ανούσιο να λέει κάποιος κάτι κι οι υπόλοιποι να συμπληρώνουν "Ναι, συμφωνώ...". Αυτό σαν παρένθεση, προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης!
Προς στιγμήν δεν τάσσομαι υπέρ/κατά ούτε του Χριστιανισμού, ούτε της Τέχνης.
Αλλά προσωπικά διαφωνώ εν μέρη στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη μαγεία και την προσευχή.
Και θα εξηγήσω αμέσως γιατί.
Καταρχήν, θεωρώ οτι είναι τουλάχιστον παράδοξο κάποιος που εξασκεί την Τέχνη, να μην πιστεύει σε κάποια Ανώτερη/Θεία Δύναμη. Οπότε βάζω στην άκρη τους Άθεους, προς το παρόν.
Λες λοιπόν:
Το ίδιο και για τους εξασκούντες την Τέχνη. Κι εκείνοι εκδηλώνουν την αγάπη τους προς το Θείο, κι όχι μόνο αυτό! Εξασκώντας την Τέχνη, προσπαθούν να το ευχαριστήσουν, να συντονιστούν με αυτό, να το αισθάνθούν, να το κατανοήσουν, να το φέρουν κοντά! Κι όλα αυτά γιατί πραγματικά απολαμβάνουν τη διαδικασία.Για τους χριστιανους η προσευχη ειναι μια πραξη αγαπης προς το Θεο,δοξολογιας και τελες αιτησης βοηθειαςΕπίσης, λες:
Δυό σχολιάκια πάνω σε αυτό.Αρχικα,επικοινωνει με το Θεο ,οπως θα μιλουσε με τον πατερα του,και εκεινος δινει οχι αυτο που εμεις θεωρουμε σωστο,αλλα αυτο που ειναι πραγματικα καλο.Αρχικα,επικοινωνει με το Θεο ,οπως θα μιλουσε με τον πατερα του,και εκεινος δινει οχι αυτο που εμεις θεωρουμε σωστο,αλλα αυτο που ειναι πραγματικα καλο.1ον. Ο εξασκών την Τέχνη μπορεί να έχει ακόμη πιο κοντά κι απο πατέρα του τον Θεό, γιατί είναι απαλλαγμένος απο τον φόβο του αυστηρού-πατέρα-Θεού, του πατέρα-Θεού-τιμωρού, του πατέρα-Θεού-που-ντρέπεται-να-αντικρύσει. Επίσης, δεν λατρεύει το Θεό περιμένοντας κάποιο αντάλλαγμα..
2ον. Το αν ο Θεός δίνει αυτό που είναι πραγματικά καλό...είναι αρκετά αμφιλεγόμενο. Γιατί ένας Θεός που δίνει αυτό που είναι πραγματικά καλο, να δίνει δυστυχία, πόνο, πολέμους, αρρώστιες, πείνα, θάνατο σε αθώους και μικρά παιδάκια? Τροφή για σκέψη, για το αν ο Θεός δίνει κάτι τελικά...
(Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Θεός δεν δίνει τίποτα.. τα πάντα εξαρτώνται απο το πόσο θέλει ο άνθρωπος να συμβούν)
Τέλος, λες:
Όσο για τις αιτήσεις βοήθειας που ανέφερες πριν, πάλι κατα την προσωπική μου άποψη, όταν ζητάς κάτι, απ' όπου και να το ζητήσεις, είναι το ίδιο πράγμα. Τόσο οι χριστιανοί, όσο και οι μάγοι θέλουν παρόμοια πράγματα.Στην προσευχη δεν υπαρχει εγω,υπαρχει ταπεινωση-αγαπη στο θειο.Αντιθετα,στη μαγεια ζητας για την ικανοποιηση του εγωισμου,ακομα και αν φαινομενικα το κανεις προς ωφελεια των αλλων.Η διαφορά τους είναι οτι οι μεν ασκούν τη μαγεία ασυνείδητα, ενώ οι άλλοι συνειδητά.
Κι επειδή ίσως υπάρξουν αντιδράσεις, θα γίνω πιο σαφής:
Είναι ή δεν είναι μαγεία να θυμιάζεις/λιβανίζεις κάθε τόσο το χώρο σου ώστε να τον "καθαρίσεις"/"καθαγιάσεις"?
Είναι ή δεν είναι μαγεία να ανάβεις ένα κερί/ένα καντήλι ενώ προσεύχεσαι στο Χριστό με όλο σου το είναι, ώστε να πραγματοποιηθεί κάποια επιθυμία σου?
Είναι ή δεν είναι μαγεία να μεταλαμβάνεις τη Θεία Κοινωνία, που ουσιαστικά είναι ψωμί και κρασί, αλλά να αισθάνεσαι πραγματικά οτι έχεις γίνει ένα με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού?
Αν κάποιος υποστηρίξει οτι όλες αυτές οι πράξεις δεν περιέχουν μαγεία, τότε ούτε η Τέχνη περιέχει μαγεία, ούτε οι μάγοι είναι μάγοι και δεν υπάρχει ούτε Θεός....Και τα ισοπεδώσαμε όλα.
-
Το κανα κι εγώ το τεστάκι. Και τα δύο τεστάκια.
Σχεδόν όλα τα μουσικά δείγματα μου προκαλούσαν είτε κατάθλιψη, είτε περιέργεια (δεν είχε αυτη την επιλογή...) είτε περηφάνεια...Πουθεν,α χαρά, πουθενα ευτυχία πουθενά όλα τα υπόλοιπα.
Όσο για τα χρώματα και τα γράμματα...
Το μόνο που κάνω είναι να συνδυάζω χρώματα με πόλεις/χώρες.
Για μένα το Ηράκλειο είναι κίτρινο,
η Αθήνα είναι μπλε σκούρο,
η Θεσσαλονίκη καφετί,
η Λιβαδειά πράσινο ανοιχτό,
η Σκωτία πράσινο σκούρο,
η Ισπανία πορτοκαλί,
η Γαλλία ροζ και
η Σουηδία ανοιχτό γαλάζιο(πιο ανοιχτο απο αυτό, προς το άσπρο).
Περα απο αυτά, κανένα άλλο ίχνος συναισθησίας...
-
Sucore, βλέπω έδωσες μια άλλη διάσταση στο "Όσο λιγότερα εικονίδια, τόσο το καλύτερο"...! Δεν άφησες τίποτα!
-
Μου πήρε λίγο καιρό, αλλά τελικά συνειδητοποίησα τι μου συμβαίνει με τους ηθοποιούς!
Όταν μου αρέσει ένας ηθοποιός, δεν μου αρέσει αυτός καθεαυτός ο ηθοποιός (σαν εμφάνιση). Ως επί το πλείστον ερωτεύομαι τον χαρακτήρα που υποδείεται!
Τώρα αν ο ηθοποιός είναι όμορφος ή όχι, (κρίνοντας απο κάτι τύπους που έχω συμπαθήσει τελευταία..
) αυτό για μένα έρχεται σε δεύτερη μοίρα! Το ίδιο παθαίνω και στους άντρες! Η καλή εμφάνιση δεν με συγκινεί απο μόνη της...
-
Blue
Πού ήσουν?
17/11/2006
Night falls
I fall
And where were you?
And where were you?
Warm skin
Wolf grin
And where were you?
I fell into the moon
And it covered you in blue
I fell into the moon
Can I make it right?
Can I spend the night?
High tide
Inside
The air is dew
And where were you?
While I
I died
And where were you?
I crawled out of the world
And you said I shouldn't stay
I crawled out of the world
Can I make it right?
Can I spend the night
Alone?
Άλλο ένα απο τα αγαπημένα μου λυπητερά τραγούδια.
Υπάρχει εδώ!
-
Χμ, να ποστάρω κι εγώ καμία φωτό απο τους αγαπημένους μου ηθοποιούς?
Edit: Υπόσχομαι να βρω όσο πιο γυμνές γίνεται!
-
Καλε πλάκα έκανα. Δεν πιστεύω να παρεξηγήθηκες!
-
Silence
Σιωπή.
13/11/2006
Give me release
witness me
I am outside
give me peace
Heaven holds a sense of wonder
and I wanted to believe
that I'd get caught up
when the rage in me subsides
In this white wave
I am sinking
in this silence
in this white wave
in this silence
I believe
Passion chokes the flower
'til she cries no more
possessing all the beauty
hungry still for more
Heaven holds a sense of wonder...
I can't help this longing
comfort me
I can't hold it all in
if you won't let me
Heaven holds a sense of wonder...
In this white wave
I am sinking
in this silence
in this white wave
in this silence
I believe
I have seen you
in this white wave
you are silent
you are breathing
in this white wave
I am free
Σίγουρα το κομμάτι αυτό διεκδικεί τον τίτλο των περισσότερων διασκευών..
Κατα τη γνωμη μου, το original mix είναι μακράν το καλύτερο. Και υπάρχει εδώ!
ψυχολογια του φορουμ
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted
Πιστεύω οτι η συγχώρεση μας βοηθά να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι. Να κατανοήσουμε το "λάθος" του συνανθρώπου μας, χωρίς απαραίτητα να το έχει κατανοήσει ο ίδιος, να χαμογελάσουμε και να προχωρήσουμε παραπέρα... Δεν θεωρω οτι γνωρίζω πολλά πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Νομίζω οτι αξίζει απο μόνο του ένα τόπικ, αν δεν έχει ήδη!
Αυτά απο μένα, Ευχαριστώ!
Χρήστο, το θέμα περι θυμού με είχε απασχολήσει κι εμένα αρκετά παλιότερα! Είχα ανοίξει και το πρώτο μου τόπικ τότε, με τίτλο: ΘΥΜΟΣ & ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ Χεχε! Αν σε ενδιαφέρει, ρίξε μια ματιά!
σσ. Το δευτερο ποστ το έκανα επειδη .. δεν μου έφτασαν τα quotes! Ανώτατο όριο Παραθέσεων/Ποστ = 15 .. !