Jump to content

lampis

Νέα Μέλη
  • Posts

    24
  • Joined

  • Last visited

Posts posted by lampis

  1. Προσωπικά η προσευχη ειναι μια επικοινωνια με τον θεο....το θεμα για μενα ειναι αν η επικοινωνια αυτξ ειναι μια ψευδαιστηση η αν πραγματικα υπαρχει...Σε συζητησεις φιλων εντοπισαμε το ενδεχομενο απλα να ειναι ολα στο κεφαλι των ανθρωπων γιατι ειτε ψαχνουν δυναμη ειτε ψαχνουν το ανωτερο...και οτι αισθανονται καλυτερα οχι γιατι τους βοηθαει αλλα γιατι αυτοι πιστευουν οτι τους βοηθαει...

    πειτε μου τη γνωμη σας παρακαλω...

     

    Ευχαριστω

  2. Εγω θέλω να σας θεσω ενα ερωτημα πανω στο αρχικο θεμα,πιστευεσται πως ο θεος ειναι ενας και απλα οι διαφορετικες θρησκειες τον ονομαζουν αλλιως και δινουν τα διαφορετικα χαρακτηριστηκα?η μηπως μας επισκεπτεται με διαφορετικη μορφη,πειτε μου τη γνωμη σας...

    το εχω συζητηση και με φιλους και θα ηθελα να ακουσω και τη γνωμη σας.

     

    Ευχαριστω

  3. To ποιος ειναι καλλιτεχνης και τι τεχνη ειναι κατι το τελειως υποκειμενικο!Οπως επισης δεν υπαρχει καλη η κακη τεχνη.Τέχνη(καθε ειδους τεχνη) ειναι ενα μεσο να αναπτυσησεις συνεχως το πνευμα σου,η τεχνη εξιπσωνει τον ανθρωπο και τον κανει ενα ανωτερο ον,ανωτερο ακομα κι απο τον θεο...(προσωπικα παντα!)

    Επειδη αναφερθηκατε για αληθινο καλλιτεχνη...αληθινος καλλιτεχνης ειναι αυτος που απλα ασχολειται μονο με τη τεχνη και μονο με τιποτε αλλο οπως χρημα η κοινωνικη προβολη...αυτος ειναι και ο πραγματικος,αυθεντικος καλλιτεχνης.

    Επισης πιστευω πως ενας καλλιτεχνης πρεπει να εχει καποια δικα του προσωπικα δυνατα,ισχυρα οσο πρεπει,για να τον κανουν να δημιουργησει ειτε αυτα φερνουν λυπη ειτε χαρα...γιατι ετσι θα εκφρασει και τους ιδιους τους αναγνωστες του η οτι αλλο ειναι,μεσα απο αυτα θα βρουν τον ευατο τους....τοτε ο καλλιτεχνης θα εχει πετυχει,οταν αυτο που λεει θα εκφραζει πολλους,οταν ο καθενας θα δει διαφορετικα και θα βρει το εαυτο του μεσα στο εργο του...

     

    Ευχαριστω

  4. Λοιπον...εγω ειμαι αγνωστικιστης...σεβομαι ολες τις θρησκειες...αλλα οι περισσοτερες απλα ειναι μπαμπουλες(οπως πολυ ωραια ειδα σε ενα τοπικ στο σιτε μας) η καποιοι τις εχουν μετατρεψει για να μας ελεγχουν...

    Εγω απλα πιστευω στη Δύναμη των ανθρωπων

     

    Ευχαριστώ...

  5. Επεισόδιο 17

     

    Μας πλησίαζε αργά. Ήταν μια εξαθλιωμένη φιγούρα, βρώμικος και με κουρελιασμένο τον μανδύα, ένας ζωντανός νεκρός. Στο μέτωπό του ήταν ευδιάκριτο ένα μαύρο τετράγωνο. Μας κοίταξε και χαμογέλασε.

    -Σας στείλαν εδώ χωρίς τη σφραγίδα;

    Δεν απαντήσαμε, είχαμε παγώσει.

    Πλησίασε κι άλλο και έβγαλε από την θήκη του ένα στιλέτο. Έκανα ένα βήμα πίσω τραβώντας τη Σαγήνη, αλλά πίσω μας υπήρχε μόνο ένας μεγάλος βράχος. Είχαμε παγιδευτεί σε ένα εντελώς άγνωστο μέρος. Όταν οι κινήσεις του βρώμικου άντρα έγιναν πιο απότομες ένιωσα το χέρι της Σαγήνης να κινείται αστραπιαία. Έβγαλε το χρυσό στιλέτο του Ζακ και το κούνησε απειλητικά στον άντρα. Ακολούθησε παράδοξη εικόνα. Ο άντρας δεν έδειξε φόβο αλλά έκπληξη και χαρά. Το στιλέτο φάνηκε να δονείται και ο άντρας με ένα τεράστιο χαμόγελο έσκυψε και γονάτισε.

    -Το ήξερα! το ήξερα ότι ο αφέντης θα έπερνε τα μηνυματά μου. Αλλά άργησε, άργησε τόσο που έχασα κάθε πίστη. Καθώς μιλούσε δάκρυζε και ταυτόχρονα γελούσε. Εμείς δε ξέραμε τι γινόταν.

    "Σας έστειλε εκείνος. Πλέον έκλεγε με λυγμούς και το κεφάλι του ακουμπούσε στη γη"

    Η Σαγήνη έκανε ένα βήμα μπροστά, πήρε μια ανάσα. Αυτό που θέλαμε και οι δύο να μάθουμε είναι που βρισκόμασταν αλλά έπρεπε να κινηθούμε βάσει μιας σωστής στρατηγικής ώστε να αποκρυπτογραφήσουμε τα παράξενα λόγια του ανθρώπου χωρίς να κινδυνέψουμε.

    -Ξέρεις ποιος μας στέλνει; είπε η Σαγήνη.

    -Μα φυσικά ο αφέντης Κόρχεν, θα αναγνώριζα αυτό το στιλέτο όσα χρόνια και αν περνούσαν. Το μυαλό μου γύρισε δέκα τούμπες μέχρι να θυμηθώ που ήξερα το όνομα. Στο μάθημα της μαγικής ηθικής μέσα στα λόγια του Ούτις είχε αναφερθεί ως ένας από τους υδριτές των μοναχών του Σουέζ! Φυσικά είχε πεθάνει από χρόνια.

    Η σαγήνη παίρνοντας το ανυποψίαστο βλέμμα που χρησιμοποιεί όταν λέει ψέματα άρχισε το "ψάρεμα"

    -Ναι αυτός μας έστειλε. Αλλά τα μυνήματά σου δεν ήταν ξεκάθαρα και έτσι δε ξέρουμε γιατί βρισκόμαστε εδώ.

    -Θα σας τα πω όλα από την αρχή. Συγχώρεστε μου τη σύγχηση, είναι από τον ενθουσιασμό μου. Είμαι ο Τάρονας, νεκρομάντης και από τους πιο πιστούς υπηρέτες του μεγίστου Κόρχεν. Βρέθηκα σ' αυτή την άθλια φυλακή γιατί είχα την ατυχία να δολοφονήσω έναν από τους μάγους του βουργουνδικού μαγικού συμβουλίου. Τότε δεν είχε σφραγιστεί αυτό το μέρος και στέλναν ακόμη μάγους εγκληματίες. Θεωρώ ότι είμαι από τους τελευταίους που κατέληξαν εδώ. Συνδίασα τα στοιχεία και μια ανατριχιαστική ιδέα σχηματίστηκε στο νού μου.

    -Πόσο καιρό υπολογίζεις ότι βρίσκεσαι στην Λέχεια; Η Σαγήνη με κοίταξε εμφανώς ταραγμένη

    -Δε καταλαβαίνεις το πέρασμα του χρόνου εδώ.

     

    Από την απάντηση καταλάβαμε κι οι δύο ότι η ιδέα μου ήταν σωστή. Βρισκόμασταν στη Λέχεια την θρυλική φυλακή όπου στέλναν τους μάγους εγκληματίες μέχρι και την εποχή του ύστερου μεσαίωνα! Ο τόπος αυτός αναφερόταν στις παραδόσεις σαν μία πραγματική κόλαση.

    Η Σαγήνη πήρε θάρρος από την δική μου επιτυχημένη εκτίμηση και προχώρησε ένα βήμα παραπέρα.

    -Και από τον Κόρχεν ζητούσες τη σωτηρία σου;

    Γέλασε

    -Όσο έχω αυτό (έδειξε το μέτωπό του) ξέρω ότι είμαι δεμένος μ' αυτόν το καταραμένο τόπο και δε μπορώ να φύγω όσο δυνατή μαγεία κι αν χρησιμοποιήσω. Κόμπιασε. Μου φαίνεται βέβαια απίστευτο που δεν ξέρεις γιατί προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του. Που είχα αφήσει τη διήγησή μου;α ναι, βρέθηκα λοιπόν εδώ απογοητευμένος. Ο κόσμος αυτός τότε γεμάτος καταδίκους. Οι πιο πολλοί λυτρώθηκαν σε μας που μείναμε είναι σχεδόν αδύνατος ακόμη κι ο θάνατος. Κι όμως λίγοι γνώριζαν τι κρύβεται στο μοναδικό βουνό της Λέχειας. Το βλέπετε; (μας έδειξε έναν μεγάλο ύψωμα στο βάθος του ορίζοντα). Κάποια μέρα ένας από τους φίλους που έκανα εδώ μέσα, με πήρε και με πήγε εκεί. Περάσαμε μια μυστική πόρτα και μπήκαμε στο εσωτερικό του λόφου. Εκεί αντίκρυσα ένα ποτάμι λάβας. Ήταν θέαμα απίστευτο. Ο φίλος μου μου είπε ότι στο βάθος από αυτό το ποτάμι βρισκόταν ένας οφθαλμός αυτό τουλάχιστον μαρτυρούσαν οι γραφές των τοίχων. Ξοδέψαμε πολύ χρόνο προσπαθώντας να βρούμε έναν τρόπο για να περάσουμε αλλά μάταια. Ο φίλος μου λυτρώθηκε εκεί σ' εκείνο το ποτάμι. Κι εγώ σκέφτηκα να τον ακολουθήσω αλλά μετά θυμήθηκα τον αφέντη και τη προσπάθεια που έκανε να βρει τους οφθαλμούς και βάλθηκα να στείλω ένα μονάχα μήνυμα. Και απ' ότι φαίνεται εισακούστηκα!

    Ψηθύρισα στη Σαγήνη

    -Αποκλείεται να είναι τόσο απλό.

    -Γιατί;! Όλα βγάζουν νόημα... ο άνδρας με το ρολόι... αυτός πάντα μας οδηγεί στα σωστά μέρη!

     

    Ήμουν σιγουρος ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με προορισμό το μοναδικό βουνό της λεχείας

     

    Μολις ολοκληρωσα την ιστορια σου φοιβο.

    Τα λογια ειναι περιττα...

    Εχω διαβασει παρα πολλα βιβλια και πραγρατικα σου λεω ειναι απο τα καλυτερα!

    Θα το διαδώσω! :clapping:

  6. Ιχώρ ξέρη κανείς τι είναι ? Κάτι είχα διάβαση ότι είναι το αίμα των θεών αλλά θέλω να ξέρω καλύτερα

    Ευχαριστώ

    Αυτα που ξερω εγω ειναι οτι:

    Το ιχωρ ειναι ουσια που υπαρχει μονο στο αιμα των ελληνων.

    Ειναι πολυ δυνατο.Περναει απο γενια σε γενια πολυ ευκολα,απλα πρεπει να εχεις καποια πιζα ελληνικη.

    Δηλαδη εστω και σε μικρο ποσοστο να εισαι ελληνας θα το εχεις.

    Το κληρονομησαμε απο τους Προγονους μας(δε το προσδιοριζω).

    Μας δινει πιο ευκολη πνευματικη αναπτυξη και μας δινει τη δυνατοτητα να κανουμε πραγρατα που αλλοι λαοι δεν μπορουν.

    Λενε επισης οτι ο εγκεφαλος μας οξυγονονεται καλυτερα.

     

    Αυτα τα εχω μαθει απο συζητησεις φίλων αλλα και απο κειμενα που εχω διαβασει.

    Φυσικα και δεν ειναι Σιγουρα,απλα σας παραθεσα καποιες αποψεις για το Ιχωρ.

    Ευχαριστω :whistling:

×
×
  • Create New...