ChaoticDeathKnight666
-
Posts
84 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by ChaoticDeathKnight666
-
-
Και ο πιο μεγάλος έρωτας είναι καταδικασμένος να τελειώσει.
Οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε σε παραμύθια, είναι το μοναδικό κόλπο (και όπλο) που έχουμε για να μην πεθάνουμε από βαρεμάρα.
Και όπως όλοι ξέρουμε, κάποια στιγμή τα παραμύθια τελειώνουν και εμείς φεύγουμε σε αναζήτηση νέων. Όσο και αν αλληλοσυμπληρώνεσαι με τον άνθρωπό σου, όσο καλά και αν σε καταλαβαίνει, όσο και αν νομίζεις ότι είναι το μοναδικό άτομο στον πλανήτη, όσο καλό κρεβάτι και αν κάνετε, όσο, όσο όσο.... Κάποια στιγμή έρχεται η φάση του ξενερώματος.
Κάποια στιγμή δεν προετοιμάζεσαι με τις ώρες στον καθρέφτη, φροντίζοντας μετά μανίας εκείνη την διαλεμένη τούφα που δεν λέει να κάτσει στην θέση της. Κάποια στιγμή σταματάς να έχεις άγχος για αυτά που θα πεις, για το αν θα κάνεις καλή εντύπωση, για το αν θα φανείς αρκετά "κινηματογραφικός".
Γιατί? Γιατί θα μένετε μαζί. Θα βλέπει ο ένας τον άλλον στις καλύτερες, αλλά (εδώ είναι το σημαντικό) και στις χειρότερες φάσεις, τις πιο απομυθοποιητικές (φαντασία έχετε, χρησιμοποιήστε την).
Κάποια στιγμή θα κουραστείς να μιλάς για τον εαυτό σου στον πληθυντικό αριθμό ("θα πάμε εκεί", "θα δούμε εκείνο", "θα φάμε φιλέτο"...) και θα σου λείψουν οι ώρες της μοναξιάς. Το κάποτε παραμύθι έχει γίνει ρουτίνα και αυτό αδυνατείς να το δεις, και όντως πιστεύεις πως το πρόβλημα πίσω από τους συνεχόμενους καυγάδες σας είναι τα αφημένα τσιγάρα στο τασάκι και οι τρίχες στην μπανιέρα.
Κάποια στιγμή θα βγείτε για ποτό και θα δεις ένα άλλο άτομο να σε κοιτάει. Εκείνο το βλέμμα... Τι σου θυμίζει ? Κάτι που έχεις πολύ καιρό να ζήσεις... Το σφίξιμο στο στομάχι... Μα ναι? Πως μπόρεσες και ξέχασες?
Κάποια στιγμή θα χωρίσεις, θα θρηνίσεις και μετά θα ξαναζήσεις...
Μην αναζητάτε ανθρώπους που σας καταλαβαίνουν, που νιώθουν τον πόνο σας. Δεν υπάρχουν. Γεννηθήκαμε και θα πεθάνουμε μόνοι. Θα είμαστε τυχεροί αν έχουμε τουλάχιστον αρκετές εικόνες για να φέρνουμε στο μυαλό μας. Συλλέγουμε στιγμές και τίποτε περισσότερο.
-
Οι τιμωρίες είναι σωφρονιστικές.
Ο σκοπός μιας τιμωρίας πρέπει να είναι ΠΑΝΤΑ να αποδώσει τον εγκληματία πίσω στην κοινωνία, αποκαθαρμένο. Το να τον βγάζεις εκτός κοινωνίας πρέπει να είναι η τελευταία εναλλακτική, για ανίατες περιπτώσεις.
Η θανατική καταδίκη δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, υπό αυτό το πρίσμα (χώρια που έχουν υπάρξει και δικαστικές πλάνες).
Μπορεί να διαφωνώ με τον Πλάτωνα, πάντως είχε κάποιες καλές ιδέες περί σωφρονισμού. Ο γενικός κανόνας είναι να κάνεις τον παραβάτη να συνειδητοποιήσει για ποιο λόγο ήταν κακή η πράξη που έκανε. Για τους δολοφόνους, πρότεινε να αναλάβουν να ετοιμάζουν νεκρούς για την κηδεία, ώστε να καταλάβει πόσο πόνο φέρνει ο θάνατος. Εντάξει, αυτό ισχύει για μια παλαιότερη κοινωνία, όχι τη σημερινή που οι κηδείες έχουν γίνει "φάμπρικα".
Ποιο ήταν το θέμα μας;
Μόλις αποδείχτηκε φίλε μου ότι οι τιμωρίες είναι θεωρητικά σωφρονιστικές. Στην ουσία όμως είναι καθαρά εκδικητικές. Δεν έχουμε αλλάξει και πολύ σε αυτόν τον τομέα από το στάδιο του Μεσσαίωνα. Και ποιός μας λέει ότι δεν υπάρξει ένα realiy στο μέλλον, όπου θα βλέπουμε ζωντανά τις εκτελέσεις αυτών των...τεράτων ?
Ας μην γελιόμαστε. Προηγουμένως ρωτήσατε, και ποιός είναι ο άλλος που ορίζει το αν πρέπει κάποιοι να ζήσουν ή να πεθάνουν... Ε, και ποιοί είμαστε εμείς που ορίζουμε το ηθικά ορθόν, και ορίζουμε το ποιός πρέπει να τιμωρηθεί, συγγνώμη, "σωφρονιστεί"...
Είναι καθαρά θέμα επιβίωσης. Αυτό που έκανε η Bathory από την δικής της οπτική γωνία, είναι σωστότατο, καθώς βασιζόταν πάνω στα χυμένα άιματα η ίδια της η επιβίωση. Όμως, από την οπτική γωνία του κοινωνικού συνόλου ήταν κάτι απαράδεκτο, για λόγους καθαρά επιβίωσης.
Είναι τα τέρατα που καραδωκούν εκεί έξω και εμείς κλειδώνουμε τις πόρτες μας τα βράδια για να μην μας βλάψουν. Είναι το "Κακό" που κυριεύει την νύχτα και εμείς προσέχουμε τα παιδιά μας και τα προειδοποιούμε για αυτούς. Χμ... Κάποιος ευθυμογράφος θα μπορούσε να πει, ότι χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε ούτε η τάξη ούτε η ηθική. Χωρίς αυτούς θα ερχόταν το χάος, καθώς δεν είχαμε το αντιπαράδειγμα.
Δεν θέλουμε να τους σώσουμε, ούτε να τους διδάξουμε το σωστό. Θέλουμε να τους εξαφανίσουμε, να τους περιθωριοποιήσουμε, να κάνουμε σαφές το ότι είμαστε διαφορετικοί από εκείνους. Θα μου πείτε... αυτό είναι κακό ? Μα όχι, ποιός θα έλεγε κακό, αυτό που είναι στη φύση μας να κάνουμε ? Απλά, ας κόψουμε τα παραμύθια.
-
Εγώ όσον αφορά τον άνθρωπο θα ήθελα να ρωτήσω κάτι(γιατί δε το έχω βρει πουθενά γραμμένο). Σύμφωνα με το Χριστιανισμό κλπ πιστεύεται ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό τους. Σύμφωνα με τους Παγανιστές πως δημιουργήθηκε; Πιστεύουν κι αυτοί ότι τον άνθρωπο τον δημιούργησαν οι Θεές - Θεοί τους;
Για ποιό λόγο πρέπει οι θρησκείες να έχουν άποψη σχετικά με την προέλευσή μας? Λες και δεν έχουν χωθεί αλλού, παριστάνοντάς το εμπειρογνώμονες...
Η προέλευσή μας είναι ένα θέμα που καλείται να το απαντήσει η επιστήμη και η βιολογία.
Τώρα, σχετικά με το θέμα...
Συζήτηση στο παρόν :
Παρατηρητής : Τι είναι ο άνθρωπος ?
Βιολόγος : Ζώο !
Φιλόσοφος : (έρχεται να συμπληρώσει). Ζώο μεν, έλλογο δε !
Συζήτηση στο μέλλον (μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια) :
Παρατηρητής : Τι είναι ο Άνθρωπος ?
Πλοκαμοειδής, με πολλαπλά οματίδια, οντότητα : Ποιός είναι τι ?
-
Όταν δεν έχεις γκόμενα, έχεις ένα πρόβλημα.
Όταν έχεις γκόμενα, έχεις χίλια...
Χρειάζεται αιτιολόγηση ? :smilewink:
-
Καλημέρα !
Διαβάζοντας τους τίτλους από τη σημερινή στήλη των 5 πρώτων τελευταίων άρθρων στη κεντρική σελίδα του αβάπτιστου, παρατήρησα την εξής σειρά τίτλων...
- Το παιχνίδι των 5 λέξεων
- Τι είναι ο άνθρωπος ?
- Είναι βλακεία ή κάτι άλλο ?
- Γάτες
- Θαύμα ή απάτη ?
Τα συμπεράσματα δικά σας
-
-
εγω θα εκανα 1 ευχη να γνωρησο την πραγματηκη αγαπη 2 να δω την πραγματηκη αληθεια για την ζωη και 3 να μπορω να πεταξω
Κοινώς ζητάς να χάσεις τα λογικά σου...
Εγώ τι θα ζητούσα ?
Ένα μπουκάλι νερό το κέρατό μου !!! Στη περίπτωση που το ξεχάσατε βρίσκομαι στη μέση μιας freaking ερήμου !!!
-
Σ' ευχαριστώ νυχτεριδούλα
Ξέρω ότι το κείμενό μου είναι λίγο κατεβατό και υπέθεσα ότι πολλοί θα βαρεθούν να το διαβάσουν. Εσύ μάλλον δεν ανήκεις σε αυτή τη κατηγορία...
(Άσχετο. Την απάντησή μου στο μήνυμά σου σχετικά με το site μου την έλαβες ?)
-
Όλα όσα γράφεις Νεφέλη είναι πολύ ωραία και πολύ ενημερωτικά. Εγώ απλά έτσι για να βάλω το λιθαράκι μου, θέλω να τονίσω 2-3 σημαντικά σημεία του γοτθικού ρεύματος...
Φιλοσοφία ή Μόδα ?
Τίποτα από τα δύο για την ακρίβεια. Τουλάχιστον όχι στην ουσία (τώρα το πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας είναι ένα άλλο θέμα)
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, είναι ρεύμα. Το γοτθικό ρεύμα που έχει επηρεαστεί από διάφορες φιλοσοφίες και άλλες θεωρίες. Δεν έχει βέβαια τίποτα να κάνει με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το να είσαι goth δεν προϋποθέτει να πιστεύεις στον Σατανά, ή να είσαι παγανιστής, βουδιστής, χριστιανός κλπ. Για την ακρίβεια μάλλον προϋποθέτει το αντίθετο, καθώς στον λογοτεχνικό χώρο του ρεύματος συναντούμε μια αθρησκεία (και όχι αθεϊσμό). Παρόλα αυτά πολλοί goths έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση σε σταυρούς (όχι τα φλώρικα μικρά κοσμήματα - μιλάω για τις μαύρες κουμούτσες !) ή άλλα σύμβολα παγανιστικής ή θρησκευτικής φύσης.
Το θέμα της εμφάνισης τώρα...
Είναι ένα λυπηρό για μένα κεφάλαιο, καθώς πολλοί goths έχουν μείνει μόνο σε αυτό. Για πολλά άτομα σήμερα, το να είσαι goth σημαίνει να είσαι ντυμένος στα μαύρα, να βάφεσαι σαν γερμανός εξπρεσιονιστής και να ακούς διάφορα συγκροτήματα που γκαρίζουν μέσα στην καφρίλα, μιλώντας για τις "burning times" ή να φωνάζουν "jesus was a cunt" και άλλα τέτοια.
Η εξωτερική εμφάνιση των goths εμφανίστηκε στη δεκαετία του 80 ως δειλή διαδοχή των punks (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι δεύτεροι έχουν εκλείψει) και έχει τις ρίζες της στην ανάγκη του νέου να διαμαρτηρηθεί για όλα όσα των ενοχλούν μέσω του ντησίματός του. Να κάνει statement δηλαδή. Μιλάμε για την περιθωριοποίηση στην οποία εκείνοι οι άνθρωποι δεν φοβόντουσαν να οδηγηθούν, βγαίνοντας εκτός κοινωνίας, κατηγορώντας και απορρίπτοντάς την.
Τα νεανικά αυτά κινήματα διαδέχθηκαν το ένα το άλλο, με τη σειρά :
Hippies --> Punks --> Goths
και μετεξελίχθηκαν από το αγνό και ανέμελο, στο brutal και τελικά στο μακάβριο.
Αλλά ακόμη και τότε, στους πρώτους Goths, υπήρχε ένας διαχωρισμός μεταξύ τους. Κάποιοι πιστέυανε ότι η εξωτερική εμφάνιση είναι απαραίτητη προϋπόθεση ενώ άλλοι έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στην βαθιά περισυλλογή, γνώση του εαυτού και μόρφωση πάνω στη λογοτεχνία, ποίηση και κινηματογράφο (προφανώς στα θέματα που αφορούν το γοτθικό ρεύμα).
Αυτός ο διαχωρισμός τότε είχε μια συνοχή μεταξύ του, καθώς υπήρχαν πολλά άτομα που βρίσκονταν στο "ενδιάμεσο". Σήμερα έχει μάλλον μετατραπεί σε σχίσμα, με ισχυρότερη τη πλευρά της επιφανειακής προσέγγισης.
Το Σύστημα όμως έχει τρόπο να βάζει το χέρι του παντού (αρχικά ως δάχτυλο και τελικά ως fist fuck). Οι χίπιδες ξεπαστρέφτηκαν από τα ναρκωτικά που προωθήθηκαν σε αυτούς (από εμφανισιακούς και όχι ιδεολογικούς χίπιδες).
Οι punks ξεχάστηκαν, καθώς κάποια στιγμή σταμάτησε ο κόσμος να ασχολείται μαζί τους και τελικά οι goths όχι απλά δεν είχαν να κάνουν κάτι με την περιθωριοποίηση, αλλά έγιναν μόδα. Το gothic πλέον θεωρείται σέξι και βλέπουμε καθημερινά να βιάζεται το είδος μέσα από τη μουσική βιομηχανία καθώς και την πανίσχυρη βιομηχανία του θεάματος.
Οπότε Νεφέλη απαντάω εν μέρη στο θέμα σου λέγοντας ότι το γοτθικό κίνημα ναι, έχει γίνει μόδα. Αλλά αυτό που στην ουσία έγινε μόδα είναι η "επιφανειακή" του πλευρά.
Η προσφορά του ρεύματος στον χώρο της λογοτεχνίας (κυρίως) και του κινηματογράφου (έπειτα) είναι τεράστια και αυτό είναι κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ.
Τελικά τι είναι gothic ?
Gothic είναι η ρομαντική τάση να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο μέσω της μελαγχολίας, μέσω του σταδίου της μελάνωσης. Το γοτθικό ρεύμα δεν έχει καμία ψύχωση με τον σωματικό θάνατο. Ο θάνατος αντιλαμβάνεται με την ίδια έννοια που έχει και στα Ταρό. Η σημασία της αλλαγής (ναι της βίαιης αλλαγής) της εξέλιξης, της απόλυτης καταστροφής και δημιουργίας εκ θεμελίων. Η γνώση ότί τίποτα δεν κρατάει για πάντα και ότι ο κάτοχος της αλήθειας θα είναι και ο κάτοχος της λύπης.
Όλα είναι εφήμερα και τελικά γίνονται λίπασμα και η γνώση αυτήν για έναν πραγματικό goth είναι ο λόγος που δεν επιλέγει να είναι μέσα στη μαύρη μαυρίλα, αλλά η αιτία που απολαμβάνει την ζωή, προσπαθώντας να συλλέξει όσες πιο πολλές στιγμές και εμπειρίες είναι δυνατόν να κάνει. Να ζήσει, να πονέσει, να αγαπήσει, να ερωτευτεί, να μισήσει. Τελικά, να δημιουργήσει (γνωρίζοντας όμως ότι η καταστροφή θα ακολουθήσει). Αυτός είναι και ο λόγος που στο γοτθικό ρεύμα συναντάμε μια τόσο σπάνια και υγιή τάση αυτοσαρκασμού και μαύρου χιούμορ.
Αλλά για να ξεπαστρέψουμε κάθε παρανόηση, να γράψω και μερικές γραμμές για τη λογοτεχνία. Ακόμη και σε αυτόν τον χώρο (καθώς και στις ταινίες) πολλοί πιστεύουν ότι το gothic στοιχείο έχει να κάνει καθαρά με τον τρόμο, με αποτέλεσμα οτιδήποτε spooky και splatter να το θεωρούμε gothic. Δεν είναι όμως έτσι.
Το γοτθικό ρεύμα στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο έχει να κάνει φυσικά με τη βίωση του απόλυτου τρόμου και της ανείπωτης φρίκης (άντε βάλε και λίγο διαστροφή στη συνταγή), αλλά με την έννοια της κατάρριψης κάθε ανθρώπινης αξίας, καθώς όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με το απόλυτο σκοτάδι, όλα τα άλλα που καθόριζαν την ζωή του φαίνονται μάταια και μικρά.
Αυτό όμως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα μέσω της οπτικής γωνίας του ίδιου του καταραμένου πλάσματος και όχι του "ήρωα" που θα το αντιμετωπίσει. Έτσι μόνο μπορούμε να μυηθούμε πραγματικά στον τρόμο, μέσω της σκοτεινής ύπαρξης, κατανοώντας την, δικαιολογώντας την και τελικά θέλοντας να γίνουμε εκείνη.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπήρχε θεατής που να είχε δει τον Δράκουλα του Κόππολα (ίσως μία από τις μεγαλύτερες gothic ταινίες και μια καταπληκτική δουλειά του Κόππολα που πήρε το κλασσικό βιβλίο τρόμου και το μετέτρεψε σε gothic είδος) που να μην είχε συμπαθήσει και λυπηθεί τον Δράκουλα. Ακριβώς ίδια προσέγγιση στον τρόμο βλέπουμε και σε ταινίες όπως το "Κοράκι" και τον "Ψαλιδοχέρη". Ειδικά στον ψαλιδοχέρη γίνεται πολύ έντονος παραλληλισμός στην απόρριψη του "παράξενου" και "μακάβριου" - μα ταυτόχρονα πανέμορφου - από τους "φυσιολογικούς" ανθρώπους.
Ακριβώς ίδιες τάσεις υπάρχουν και στην λογοτεχνία (όπως θα διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας έργα των Λάβκραφτ, Πόε, Μπλέικ αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι και πιο καινούργιους όπως τον Στήβεν Κίνγκ).
Δεν χρειάζεται όμως μεγάλο ψάξιμο, καθώς το γοτθικό ρεύμα εμφανίζεται και στα πιο λαμπρά έργα της λογοτεχνίας όπως το "Φράνκεστάιν" της Μέρυ Σέλεϊ. Ακόμα και εκεί η προσέγγιση του κακού γίνεται μέσα απο΄τα ίδια τα μάτια του τέρατος, αποδεικνύοντας τελικά, πως δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα μοναχικό πλάσμα, που η απόρριψη των άλλων και η συμπεριφορά της κοινωνίας ήταν αυτή που τον είχε κάνει τέρας. Ενώ αυτό δεν αναζητούσε τίποτε άλλο από συντροφικότητα.
Τελικά, το να είσαι gothic πάει να πει να μην έχει παρωπίδες και να είσαι έτοιμος να βιώσεις τα πάντα. Να αντιλαμβάνεσαι τη ζωή μελαγχολικά, αλλά και όμορφα και να σιχαίνεσαι τον ρεαλισμό, λατρεύοντας τον σουρεαλισμό και την φαντασία, (καθώς κάθε μεγάλη ιδέα είχε ως αφετηρία την φαντασία). Ο γκοθάς προτιμά να ζει στον κόσμο του και όχι στον κόσμο τους...
Και όσον αφορά την ανεγκέφαλη "μοδάτη" τάση των δήθεν (αλλά πολλών) σημερινών goths εγώ δεν θα ανησυχούσα. Το ρεύμα παραμένει πιο ζωντανό από ποτέ με άπειρες επιρροές και εξελίξεις και τελικά θα διαπιστώσετε και οι ίδιοι πως όσο περνάει ο καιρός οι πραγματικοί goths είναι πάρα πολλοί, μόνο που δεν ξέρουν ότι είναι goths ! Απλά σκέφτονται και γράφουν σύμφωνα με το ρεύμα. Όσον αφορά για τα ποζέρια.... μόδα είναι θα περάσει.
Οπότε, αν οι πραγματικοί goths υπάρχουν εκεί έξω αλλά δεν το ξέρουν και οι "αναγνωρισμένοι" goths (από τον εαυτό τους) είναι απλά ποζέρια, τότε αυτό είναι όμορφο. Σημάδι ότι άλλη μια ταμπέλα θα απορριφθεί και ποιος ξέρει? Ίσως επικεντρωθούμε στην ουσία...
-
ΤΙ ΜΠΟΥΡΔΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ !!! :headb:
Το σενάριο ήταν ό,τι να 'ναι και η σκηνοθεσία υβρίδιο μεταξύ matrix και εξορκιστή! Και ο Ρηβς κάτι σαν blade μόνο που αντί για βαμπίρ κυνηγάει δαίμονες!
Ρε παιδιά δεν γίνεται να σας άρεσε αυτό το πράγμα, κλασσική Χολυγουντιανή μπαρούφα ήτανε και όσον αφορά τον Γαβριήλ, εγώ πιο πολύ φρίκαρα με το πεντικιούρ του παρά με το αν ήταν έκπτωτος ή όχι!!!
Άσε που η ταινία μας πάει τελείως πίσω με την απαράδεκτη θεωρία : "The devil made me do it !" :evilbl:
Το μόνο που βρήκα ενδιαφέρον ήταν ότι δεν έδειχνε καλούς και κακούς, αλλά ότι και οι δύο πλευρές χρειάζονται για την ισορροπία (θυμάστε που και οι "άλλοι" είχανε την δική τους βίβλο). Αλλά ακόμη και αυτό δεν ήταν αρκετό για να σώσει την ταινία.
ΑΙΣΧΟΣ ! :headb: :headb: :headb:
(και το χειρότερο στη δική μου περίπτωση είναι ότι πήγα να δω αυτή τη βλακωδία μαζί με μια γνωστή μου, που η ηλίθια δεν κατάλαβε την υπόθεση ! Φαντάσου να της έλεγα να δούμε την Malholand drive...)
Τζάμπα τα λεφτά μου - ακόμη να ξεπεράσω το σοκ. Η μόνη ταινία που είδα πριν το Constantin που το ξεπέρασε στην ηλιθιότητα ήταν το Hellboy.
-
Και για να περάσουμε στην underground σκηνή, διαβάστε και μελαγ-χολή-στε....
Artist: Milla Lyrics
Song: Rocket Collecting Lyrics
Rocket collecting dust
Hidden from all memory
Bathed in outrage and rust
Waiting for you and me
To own it
Watch you as you douse the ceiling
Light up all the evil dreams
Till they ignite screaming into the night
And we run away clean
Chorus:
I wish i was half electronic
The last shreds of skin are in the sweet sunlight
And i've turned into this smiling, snarling monster
As i watch the walls descend
As i watch the walls descend like stars
Half submersed
I reach your island at night
Washed up tangled on these stones
A gorgeous wreck crashing
To lay here for the next 600 years
The storm will play out there for miles on every side
So tell me who's got the dominoes
But you'll have to leave your lightning outside
Chorus:
the weeds reach the top of the trees
(θα έβαζα εδώ ένα smilie που θα είχε πικρό χαμόγελο, αλλά - φυσικά - δεν υπάρχει τέτοιο)
-
Ζόρικο, έτσι;
Ζόρικο δεν λες τίποτα... Αλλά για αυτό είναι όμορφη η ζωή. Φαντάσου έναν άνθρωπο που μια μέρα θα έχει όλες τις απαντήσεις. Τι θα έκανε μετά? Θα αυτοκτονούσε? Τι νόημα θα είχε να ζει ?
Ίσως τελικά η Αλήθεια να μην είναι κάτι το οποίο προοριζόμαστε για να φτάσουμε. Ίσως απλά να λειτουργεί σαν πυξίδα για να ξέρουμε προς τα που να κοιτάμε, προς τα που να κινούμαστε στο ταξίδι της ζωής μας. Ένα ταξίδι στα Κύθηρα...
-
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το μυθιστόρημα του Λεωνίδα Χατζηνικολάου, "Το ελιξήριο της αθανασίας" :
"Μιλάω για τους τροχονόμους του διαδικτύου, τους λεγόμενους Internet Traffic Managers, που κατευθύνουν τις ροές της πληροφορίας", είπε ο Ζιμάνσκι.
"Για μισό λεφτό ! Θέλεις να πεις ότι η εξυπηρέτηση των πρωτοκόλλων του διαδικτύου δεν είναι τελείως αυτοματοποιημένη;", τον ρώτησε έκπληκτος ο Ίαν.
"Ασφαλώς και είναι, αλλά εγώ δεν μιλάω για τα bits και bytes των υπολογιστών, αλλά για τη διακίνηση της πληροφορίας μεταξύ των χρηστών, δηλαδή της επικοινωνίας με νόημα και σημασία. Οι τροχονόμοι του διαδικτύου εστιάζουν την προσοχή τους στις περιοχές όπου γίνεται ανταλλαγή απόψεων για διάφορα θέματα. Παρεμβαίνουν με διάφορα ψευδώνυμα, σαν απλοί επισκέπτες, και ανάλογα με την περίπτωση ανοίγουν μία νέα συζήτηση, εκτροχιάζουν άλλη, ή απαξιώνουν εντελώς με ορισμένες φράσεις-κλειδιά ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Απ'ότι γνωρίζω, σε ορισμένες ομάδες συζητήσεων οι εικονικές παρεμβάσεις φτάνουν το 80% της συνολικής συμμετοχής..."
"Και τί νόημα έχει να στήνεις όλο αυτό το σκηνικό για ένα 20%;" τον διέκοψε ο Ίαν.
"Σοβαρολογείς;" ρώτησε έκπληκτος ο Ζιμάνσκι. "Νομίζεις ότι όλα αυτά γίνονται για τους ελάχιστους που στέλνουν μηνύματα; Το ξέρεις πολύ καλά ότι σε κάθε μήνυμα των πολυσύχναστων ομάδων συζητήσεων αντιστοιχούν χιλιάδες σιωπηλοί αναγνώστες - οι lurkers, όπως τους αποκαλούν. Γι' αυτούς στήνονται οι "συζητήσεις". Για παράδειγμα, έχω ένα γνωστό που κάνει τον τροχονόμο στην ομάδα συζήτησης alt.binaries.e-book, για λογαριασμό ενός μεγάλου οργανισμού με συμφέροντα στον τομέα αυτό - εννοώ στην πνευματική ιδιοκτησία".
"Πληρώνεται γι' αυτή τη δραστηριότητά του;"
"Αδρά. Αυτός, λοιπόν, έχει δημιουργήσει κάποια προσωπεία δήθεν διαφορετικών χρηστών, που αντιδρούν με πάγιο και προβλέψιμο τρόπο ώστε να διατηρούν την ταυτότητά τους, και δεκάδες άλλα πρόσκαιρων "επισκεπτών". Αν διαβάσεις μερικά από τα μηνύματα της ομάδας αυτής, αμέσως θα καταλάβεις τι εννοώ:
Ο ένας από τους "μόνιμους" παίζει το ρόλο του "κακού", που ενοχλεί ή απειλεί τους πάντες και τα πάντα, ο άλλος του "σχολαστικού", που απαιτεί την τήρηση των κανόνων του FAQ της ομάδας από τους πάντες και τα πάντα, κι ένας είναι ο "καλός" που τροφοδοτεί την ομάδα με παράνομα αρχεία.
Όπως καταλαβαίνεις, ο συγκεκριμένος τροχονόμος έχει στήσει εκεί ένα θέατρο ανδρεικέλων... βάζει τα προσωπεία των δήθεν χρηστών να εμπλέκονται σε ατέρμονες συζητήσεις και καλοπληρώνεται γι' αυτό".
-
Τα παραπάνω ίσως και να ισχύουν για εικονίδια με πρόσωπα....... αποτελείται από τρεις εαυτούς (εκ πρώτης όψεος). Τον εαυτό που προβάλουμε προς τα έξω, τον εαυτό που νομίζουμε ότι έχουμε και τέλος αυτό που πραγματικά είμαστε (που μπορεί να αναλύεται σε χιλιάδες πρόσωπα)......Αλλιώς θα ηθελα 1 παράδειγμα, με Νυχτερινούς Ουρανοξύστες (από τη μία - ως εικονίδιο) και τους 3 εαυτούς (από την άλλη - με εξήγηση "Πιραντέλο") για έναν Έλληνα.
Οπότε δεν είναι "passe-partout" ο ψιλομάταιος Πιραντέλλο ......... Οπότε ψιλομάταιος ο στόχος αυτού του παιχνιδιού ......Για ποιό λόγο να είναι ο Πιραντέλλο passe-partout ? Δεν θυμάμαι να τον αναφέρω ως λύση σε κάθε θέμα και post. Τώρα για το αν είναι μάταιος, τι να πω... Ίσως εσύ να έχεις γράψει καλύτερα θεατρικά έργα από εκείνον.
Μεγαλύτερη ματαιότητα θα υπήρχε σε κάθε προσπάθεια ανάλυσης του παραδείγματος με τους ουρανοξύστες, καθώς εγώ δεν είπα ότι έχω τις απαντήσεις, ούτε τις λύσεις πίσω από κάθε πρόσωπο, πίσω από κάθε εικόνα - κάτι που επιχειρείτε να κάνετε με αυτό το παιχνίδι.
Το μόνο που είπα είναι ότι είναι άπειρες οι αναλύσεις του εαυτού και υπερεαυτού, με αποτέλεσμα να μη ξέρουμε που σταματάει το αληθινό και ξεκινάει το ιδεατό.
-
Σκέφτηκα να περάσω εδώ τους στίχους από αυτό το κομμάτι των Cradle of Filth. Αναμφίβολα, κάποιοι από εδώ μέσα θα το βρούνε ενδιαφέρον...
Πάμε λοιπόν! :yeah: :rock:
Swansong For A Raven
Forgive the day's
Last serenades
Her skies they bruise like Nordic women
Deep crimson stains
That Death would claim
His robes of office swim in
As would I
For his dark eye
Has fixed, a basilisk, a scythe
On charred remains
With shared disdain
For those I chose to mortify
Their cries
Have paralysed
And the smoke has choked these vistas
But still I lie
Though tears have died
On the grave of my Clarissa
A verse for her whispered to the earth
(A lover's curse is a see-through coffin)
Praises her curves so oft concurred
Though she was:
No Snow White on the night she died
Her shadower's boon when the moon glazed over
Lipped with blood and secrets pried
For on and in they spread her wide
That seraph bride
The Devil's pride
Shalt soon avenge with swift reprise
But they would writhe
For my dark eye
Bewitched, was fixed like Mordecai's
On Esther's reign
And in this vein
I saw their lust still stain her thighs
Their cries
Have paralysed
And the smoke has choked these vistas
But still I lie
Though tears have died
On the grave of my Clarissa
Beneath these trees where the mist enwreathes
Her spirit flees, seeing chains of torches
A fleeting kiss stirring leaves of poetry:
I was:
No dark knight, breaking men like ice
I was like a lycanthrope until the moon glazed over
Lipped with blood and last goodbyes
Now I dream
Enwrapt in pure clouds of the sweetest oblivion
Where beauty streams
Freed from the teeth of those beasts that had come
To tear out her spells
In red lettered cells
Wherein even the crown prince of Hell
Come out of his arrogant shell
Would falter to better
But her face soon dispels
And as black feathers fell
From heaven's smoke
So I woke to insanity
Her exquisite corpse
Found fit for their sport
Of course...
Would burn on the morrow with me:
And there on this night
Strung up in my sight
Naked she sways
Displayed for their vulgar delight
I scream through my bars at the stars
That for these crimes of mine solace me
I will fear not the flames
That to passion are tame
Not nearly the same searing pain
(I pray) As held sway upon losing her
Nor the mettle of roars
That will settle like ashes and scores
As with our ghosts in the fog
When we both turn no more...
-
Προς Whitedevil :
Από διάφορες φράσεις σε διάφορα posts σου κατάλαβα ότι έχεις μπερδευτεί σε μερικά θέματα όσον αφορά το γοτθικό ρεύμα. Οι επιρροές του υπάρχουν όχι μόνο στο ντύσιμο και στη μουσική, αλλά κυρίως στη λογοτεχνία, ποίηση και κινηματογράφο.
(Πολλές από τις γκοθούδες, ενώ είναι μεν εκθαμβωτικές αγννοούν δε το γεγονός αυτό και νομίζουν ότι gothic είναι απλά το να φαίνεσαι dark και να ακούς καφρίλες - α ναι, και να είσαι μέσα στη μαύρη ψυχολογική μαυρίλα)
Για να μη γράφω όμως 10 σελίδες κείμενο, τσέκαρε το παρακάτω Link. Έχω εκεί ένα αφιέρωμα στην ιστορία του γοτθικού ρεύματος, που μπορεί να το βρεις ενδιαφέρον:
http://www.geocities.com/chaoticdeathknight666/GOTHIC_01
Και κάτι ακόμα...
Είπες ότι καλά θα ήταν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα "μεσαιωνικά" χωριά που να διατηρούν το γενικότερο ύφος. Μα φυσικά και υπάρχουν! Αν έχεις όρεξη για ψάξιμο, θα ανακαλύψεις ότι υπάρχουν πολλά τέτοια χωριουδάκια σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπως Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία και Ρουμανία.
Στη Γερμανία συγκεκριμένα, υπάρχει ένα χωριό (του οποίου το όνομα μου διαφεύγει) στο ίδιο ύφος, όπου κάθε χρόνο γίνεται το πανευρωπαϊκό gothic festival, και για όλες τις μέρες που διαρκεί, το χωριό γεμίζει "κοράκια", με άντρες και γυναίκες ντυμένους ανάλογα.
-
Outis, αυτά που γράφεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Όπως κατάλαβες η προσωπική μου επαφή με το θέμα έγινε από εποχή Μπαλάνου και έπειτα, οπότε δεν γνώριζα όσα έγραψες για τις προηγούμενες λογοτεχνικές αναφορές.
Εδώ όμως το θέμα παίρνει μια διαφορετική τροπή, καθώς αν όσα ισχυρίζεσαι ισχύουν, τότε η Έρπουσα Σκιά δεν είναι τίποτε άλλο από μια φανταστική οντότητα που γεννήθηκε από το μυαλό ενός συγγραφέα και όχι κάτι που προέκυψε απο΄πραγματικές μαρτυρίες.
Ίσως τότε να κυνηγάμε χίμαιρες
-
Σε ευχαριστώ πολύ Νεφέλη και σένα και όλα τα παιδιά που απάντησαν
Μου δώσατε αρκετά για να πιαστώ και αυτό μου αρκεί για να ξεκινήσω το δικό μου ψάξιμο.
-
Σ'ευχαριστώ πολύ !!! :wow:
Χαίρομαι που απάντησες κατευθείαν στο θέμα και δεν έγγραψες κάποιο χαοτικό κατεβατό.
:wizard:
Αν μπορείς να με κατευθύνεις και σε κάποια βιβλιογραφία θα σου χρωστάω χάρη.
Ε? ε?
-
Η αλήθεια είναι ότι ως άνθρωποι αυτομαστιγωνόμαστε σχετικά με τέτοια ηθικά θέματα, καθώς πολλές φορές λειτουργούν ενάντια στις φυσικές μας ορμές.
Για παράδειγμα, ας πάρουμε την θυσία ενός ατόμου (προσώπου στον άνθρωπο)
Από μια οικοσφαιρική λογική, η πράξη αυτή δεν είναι κατακριταία, καθώς δεν μπορεί να διαταράξει την ισορροπία. Αν μάλιστα μιλάμε για την θυσία ενός ανθρώπου, ίσως και να την ευνοεί.
Όμως, από μια ανθρωποκεντρική λογική, η πράξη αυτή είναι ηθικά απαράδεκτη.
Η αλήθεια είναι πως και εγώ δεν είμαι άνθρωπος της βίας. Αλλά η άποψή μου δεν είναι ότι πρόκειται για ένα αναγκαίο κακό, καθώς αυτή είναι μια λάθος αντιμετώπιση.
Έχω δει για παράδειγμα την ακραία συμπεριφορά συναδέλφισσας παγανίστριας, να βάζει τα κλάματα επειδή έκοψα ένα λουλούδι!
Ένας παγανιστής που ξεχνάει να βλέπει τα πράγματα από μια βιολογική σκοπιά, είναι πολλές φορές επικίνδυνος ή στην καλύτερη περίπτωση στην κοσμάρα του, καθώς πολλοί κάνουν το λάθος να δίνουν στους διάφορους φυσικούς οργανισμούς ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Όμως η φύση δεν λειτουργεί έτσι.
Το να κόψεις ένα λουλούδι δεν είναι έγκλημα. Το να ξεριζώσεις όμως ένα ολόκληρο λόφο, εξαφανίζοντας το είδος του λουλουδιού είναι, γιατί αυτό μπορεί να διαταράξει την ισορροπία.
Βέβαια, πολλοί δεν συμφωνούν με αυτήν την άποψη, όπως για παράδειγμα ο Michel Serres που έγγραψε το 1990 ότι τα φυσικά "αντικείμενα" πρέπει να θεωρούνται ως αντικείμενα δικαίου και να λαμβάνουν την ίδια αντιμετώπιση με τους ανθρώπους, όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους.
Με λίγα λόγια οι απόψεις διύστανται. Προσωπική μου άποψη είναι η κάθετη διαφωνία απέναντι στην ανθρώπινη βία, καθώς τις περισσότερες φορές γίνεται ενάντια στους νόμους της Φύσης.
Αλλά όσον αφορά τη βία αυτή καθαυτή, παραθέτω το απόσπασμα του R. Jeffers από το έργο του "Ο καταραμένος πρόγονος"...
"Κι αν για τα κοφτερά λυκόδοντα φταίνε τα γρήγορα της αντιλόπης πόδια;
Αν δίνει ο φόβος στα πουλιά φτερά, κι η πείνα είναι που κοσμεί του γερακιού την κεφαλή με τέτοια μάτια;
Η βία γεννά ολάκερου του κόσμου τις αξίες"
-
1
-
-
Τις πρώην μου!! Μπορούν να γίνουν πολύ σκύλες...
Χωρίς πλάκα τώρα, όλοι έχουμε έναν βαθύ φόβο, πολλές φορές κάτι που δεν το έχουμε ανακαλύψει καν και θα το αναγνωρίσουμε τη στιγμή που θα μας ορμήσει.
Υπάρχουν διάφορα πράγματα που με ανατριχιάζουν, αλλά σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους, μου ... αρέσει αυτό το αίσθημα.
Όχι δεν είμαι μαζόχας, απλά θεωρώ τον φόβο ένα υγιές αίσθημα και δεν αναζητώ όλη την ώρα "καλά" συναισθήματα.
Κάτι όμως που πραγματικά να το φοβάμαι? χμ...
Τα όρια της ανθρώπινης λύσσας. Ναι αυτό είναι. Όταν βλέπω φωτογραφίες από τα κρεματόρια των Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν μπορώ να φάω για δύο μέρες.
-
Ρε παιδιά δεν υπάρχει κάτι να ανακοινώσουμε. Δεν γίναμε δα και βρικόλακες. Εγώ πιστεύω ότι πάνω κάτω όσοι μας ξέρουν πραγματικά, δεν χρειάζεται να "διαφωτιστούν" από καμιά μας ανακοίνωση. Μου φαίνεται δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιος πριν ανακαλύψει τον παγανισμό (ή whatever) δεν ήταν άτομο που γενικά ψάχνεται, διαβάζει βιβλία κλπ.
Οπότε όσοι μας αγαπάνε, το πολύ πολύ να πούνε "σιγά την είδηση. Το περίμενα!"
Όσοι δεν μας αγαπάνε θα πούνε "κλασσικά, μια ζωή βλαμμένος/η !"
(μπορεί βέβαια να γίνει και το ανάποδο)
Για μένα δεν υπάρχει η ανάγκη να "βγούμε στον κόσμο"! Δεν είμαστε αίρεση, δεν είμαστε ομάδα, δεν είμαστε πολιτική παράταξη. Είμαστε μοναχικοί μελετητές και τουλάχιστον εγώ διαχωρίζω τον εαυτό μου από τα σούργελα που μαζεύονται στα βουνά και χορεύουν με τα σεντόνια.
Θα σας πρότεινα να ρίξετε μια ματιά στην παρακάτω διεύθυνση:
Θα το βρείτε αρκετά έξυπνο, ενδιαφέρον και ίσως να σας προσφέρει εναλλακτικές οπτικές γωνίες για πολλά που πιστεύατε μέχρι στιγμής.
Όπως και να 'χει, είναι κλασσική πλέον η δήλωση "Μάντεψε... Είμαι μάγος/ισσα !" και ακόμη πιο κλασσική η μορφή αυτού/ης που την κάνει: Περιθωριοποιημένο γυμνασιάκι που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή.
-
Παιδιά, δεν θέλω να σας το χαλάσω, αλλά πολλοί από εσάς έκαναν ένα βασικό λάθος σε αυτό το παιχνίδι.
Αρχίσατε να περιγράφετε τα διάφορα μέλη επακριβώς σε αναλογία με τις εικόνες που έχουν διαλέξει. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι το παιχνίδι δεν έχει και πολύ νόημα, καθώς ενώ μπορεί για ορισμένους οι εικόνες τους όντως να παρουσιάζουν αντιστοιχία με τον εαυτό τους, για πολλούς είμαι σίγουρος ότι απλά εκφράζουν αυτό που θα ήθελαν να είναι.
Καταρχήν δεν θέλω να παρεξηγηθεί κανείς. Μιλώντας καθαρά από ψυχολογική σκοπιά, είναι γνωστό ότι όλοι μας μέχρι ενός σημείου συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο που θέλουμε να μας βλέπουν οι άλλοι. Συνήθως αυτό που προβάλλουμε είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που πραγματικά είμαστε, ώστε να υπάρξει μια ισορροπία. (πχ ένας άντρας που έχει αμφιβολίες για τον ανδρισμό του, σε κάθε δυνατή ευκαιρία θα προσπαθεί να αποδείξει πόσο αντρούκλας είναι !)
Ο Πιραντέλο είχε γράψει ότι καθένας από εμάς αποτελείται από τρεις εαυτούς (εκ πρώτης όψεος). Τον εαυτό που προβάλουμε προς τα έξω, τον εαυτό που νομίζουμε ότι έχουμε και τέλος αυτό που πραγματικά είμαστε (που μπορεί να αναλύεται σε χιλιάδες πρόσωπα).
Οπότε ψιλομάταιος ο στόχος αυτού του παιχνιδιού... :headb:
-
Ίσως να έπρεπε να βάλω αυτό το θέμα στο "Ιστορία-Αρχαιολογία".
Από την άλλη κολλάει και στον εσωτερισμό.
Δεν ξέρω!
Νεφέλη ό,τι νομίζεις εσύ καλύτερο.
Ο αντρας των ονειρων
in Γενικά Θέματα
Posted
Τράγου Κέρατο, μόλις διάβασα το site "Why will I never have a girlfriend", στο οποίο παραπέμπει το link σου...
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ !
Περιττό να σου πω, ότι ακόμα και τώρα που γράφω, γελάω με το έξυπνο υλικό του τύπου που έφτιαξε την σελίδα. Δεν συμμερίζομαι βέβαια τον πεσσιμισμό του, αλλά γουστάρω μέχρι αηδίας το υφάκι του.
Και ακόμα πιο perfect, είναι το e-mail που του έστειλε εκείνη η υστερική, φανατισμένη, χριστιανή, φεμινίστρια (όλα τα κακά μαζεμένα) γκόμενα, που τον προειδοποιεί για την οργή του θεού.
Απίστευτο !