Jump to content

Αρχάγγελος

Ομάδα Συντονιστών
  • Posts

    1,867
  • Joined

  • Last visited

  • Days Won

    35

Posts posted by Αρχάγγελος

  1. "Μικροί", "μέτριοι" και "μεγάλοι"... σε τι, συγκρινόμενοι με τι και με ποιά κριτήρια;

     

     

     

    (συμφωνώ, πάντως  :P )

     

    Σε ηλικία, συγκρινόμενοι με το 2αχ + 3βψ / 3νωχ, όπου χ= ο μέσος όρος ηλικίας της προηγούμενης γενιάς, ψ= ο μέσος όρος ηλικίας της επόμενης γενιάς, ω= ο μέσος όρος ηλικίας της ίδια γενιάς, α,β,ν= σταθερές που βρίσκονται από τους πίνακες του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, του Ληξιαρχείου και της ενορίας του Αγίου Φανουρίου στην Τούμπα , τα κριτήρια είναι τα αντικειμενικά κριτήρια της Εφορίας και ισχύει πόθεν έσχες βάση του νόμου 5346, ΦΕΚ65/Α/31-02-2082 

     

    Είναι εμφανές ότι ενδιαφέρθηκες για τα πρόσωπα, άρα με αυτά ασχολείσαι. Ο επόμενος  :P

     

    Μα το κριτήριο είναι "με ποιους ασχολείσαι!"

     

    Ακριβώς, αυτό είναι γεγονός. Εσύ λοιπόν ασχολείσαι με γεγονότα :P

     

    Τελικά είχα πολύ καλή ιδέα :P

  2. Αλλά ας μην ξεχνάμε και αυτές τις ελάχιστες φορές που, ναι, μας φταίει ο ίδιος ο άνθρωπος για απόλυτα απλούς και κατανοητούς λόγους.

    Π.χ.: εάν πεινάω του κερατά, βρώ επιτέλους κάτι να φάω και έρθεις εσύ και μου το πάρεις από τα χέρια, απλά και μόνο για να κάνεις πλάκα (το τονίζω αυτό διότι θα μπορούσε να είναι και άλλος λόγος και να περιπλέξουμε τα πράγματα)... Ε, μου φταις εσύ και μόνο εσύ και για ολοφάνερο λόγο.  

     

    Κατανοώ την οπτική σου, αλλά δεν συμφωνώ με αυτήν.

     

    Είναι σωστό σε ένα σύστημα, να θεωρούμε ότι μόνο το ένα μέρος συμβάλει στην δράση;

     

    Διαφωνώ στο ότι φταίει ο ίδιος άνθρωπος (συμφωνώ στο ότι συμβάλει, διότι αποτελεί μέρος του συστήματος). Αυτό που σε ενοχλεί είναι ότι δεν σου επιτρέπεται να ικανοποιήσεις μία ζωτική σου ανάγκη. Έστω ότι δεν είμαι εγώ αυτός που κάνει την πλάκα, αλλά το παιδί σου, η μάνα σου, ένα κοράκι, μία μαϊμού, ένας σκύλος, το αφεντικό σου, ένας άγνωστος. Αλλάζει το συναίσθημα και η ένταση; Αλλάζουν οι σκέψεις;

    Αν αυτός που σου έκανε πλάκα, το έκανε ως αντίποινα διότι του έκανες το ίδιο πριν μερικές μέρες, αλλάζει η κατάσταση;

     

    Αν δεν πεινούσες τόσο, θα άλλαζε η κατάσταση;

     

    Τελικώς, πόσοι είναι οι παράγοντες που συμβάλουν στο φαινόμενο και σε τι ποσοστό επιδρά ο καθένας;

    Πόσοι από αυτούς είναι εσωτερικοί και πόσοι εξωτερικοί;

    Ποιους μπορεί το άτομο να επηρεάσει και ποιους όχι;

    Πού αξίζει να επικεντρώνεται για την σωστή διαχείριση και πού δεν έχει κανένα απολύτως νόημα;

  3. Σας χάνω....

     

    Μήπως να ξεκαθαρίσουμε σε ένα άλλο θέμα το τί θεωρούμε φύση.

     

    Νομίζω είναι το ίδιο υποκειμενικό όσο η ηθική και η πραγματικότητα.

     

    Θα το ξεκινήσω εδώ γιατί προσωπικά το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον και χρήσιμο το θέμα.

  4. Βέβαια το σχόλιό μου δεν είναι αν πρέπει ή όχι να ταραχτούμε, ούτε αν πρέπει να συγκρατήσουμε την αντίδρασή μας ή όχι.

    Από την στιγμή που δημιουργείται ένα συναίσθημα, καλώς δημιουργήθηκε και θεωρώ ότι πρέπει να βιωθεί. Δεν το αγγίζω αυτό το θέμα στην παρούσα.

    Το ζητούμενο είναι: Όταν μας ταράζει π.χ ένας άνθρωπος, είναι λύση να στραφούμε εναντίον του;

     

    Είναι ο άνθρωπος που μας ενοχλεί; Είναι η συμπεριφορά του; Είναι η δική μας ερμηνεία στην συμπεριφορά αυτή; Μήπως είναι ο εαυτός μας που μας ενοχλεί;

    Προς τα που πρέπει να στραφούμε ώστε να σταματήσει αυτή η ταραχή (εφόσον μας ενοχλεί);

  5. Επειδή μπερδεύτηκα λιγάκι, η συζήτηση είναι γύρω από ικανότητες-δεξιότητες ή γύρω από την ψυχολογία;

     

    Επίσης, για όσους δεν έχουν παιδιά ίσως θα ήταν πιο εύκολο η ερώτηση να μεταφερθεί σε πιο προσιτό επίπεδο του στυλ ''αν οι γονείς σου δεν έχουν υγιείς σταθερές ψυχολογικές βάσεις, πώς θα δημιουργήσουν για εσένα;''

     

    Καλό θα ήταν επίσης, να διευκρινήσουμε τον όρο ''ψυχολογία''. Εγώ προσωπικά τον αντιλαμβάνομαι ως ''διαχείριση συναισθημάτων''.

     

    Με τα δεδομένα αυτά, η άποψή μου είναι η εξής.

     

    Η ψυχολογία δημιουργεί συγκεκριμένες συμπεριφορές και συγκεκριμένες συμπεριφορές διαμορφώνουν μία κάποια ψυχολογία. Αν υπάρχει μία παθολογική ψυχολογική κατάσταση στον γονέα, μέσω της συμπεριφορά του μεταφέρεται το μήνυμα στο παιδί. Το παιδί αναπαράγει την συμπεριφορά αυτή, η οποία θα του δημιουργήσει μία επίσης παθολογική ψυχολογική κατάσταση. Είτε την ίδια, είτε διαφορετική, αλλά σίγουρα παθολογική.

     

    Δηλαδή, ''αμαρτίες γονέων πεδεύουσι τέκνα'' (εσκεμμένο ''ορθογραφικό λάθος'' βλέπε πέδηση). 

  6. Δεν βλέπω την σύνδεση μεταξύ του πρώτου μισού και του δεύτερου στο κείμενό σου.

     

    Θα απαντήσω στο πρώτο μισό όπως το αντιλαμβάνομαι.

    Πρώτα όμως θα προσθέσω μία αντωνυμία στην φράση αναφοράς: ''...ο Θεός είχε μια κάποια επιλογή όταν δημιούργησε τον κόσμο ΜΑΣ''

     

    Διότι ίσως ο Θεός είχε περισσότερες επιλογές και επέλεξε να δημιουργήσει έναν κόσμο για κάθε επιλογή. Πώς ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν άλλοι κόσμοι;

     

    Στην δεύτερη ερώτηση ''Γιατί συμβαίνει αυτό'', είναι διότι απλά τα δύο παιδιά δεν είναι ίδια, ούτε και οι συνθήκες είναι ίδιες, όσο και αν φαίνονται έτσι. Εξ'αρχής ήταν δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι και έτσι παρέμειναν.

  7. Εγώ θα επισημάνω ότι το σκοτάδι είναι απουσία φωτός. Δεν είναι δύο οντότητες, αλλά μία. Το Φως. Είτε υπάρχει, είτε όχι.

    Όπου υπάρχει φως, εξ'ορισμού δεν υπάρχει σκοτάδι και όπου υπάρχει σκοτάδι, εξ'ορισμού δεν υπάρχει φως.

     

    Επιπλέον, το φως είναι ενέργεια και απαιτεί δαπάνη ενέργειας για να υπάρξει. Το σκοτάδι, απλά υπάρχει χωρίς δαπάνη ενέργειας.

     

    Όσα ανέφερα ισχύουν στην Φυσική επιστήμη, αλλά φυσικά ο λόγος μου είναι συμβολικός και αναφέρεται στον ίδιο συμβολισμό του αποσπάσματος.

     

    Το να ασπαστεί κάποιος το Σκοτάδι, σημαίνει απλά αδράνεια, όχι απαραίτητα ''παραγωγή αρνητικής ενέργειας''. Το να ασπαστεί το Φως, σημαίνει δαπάνη ενέργειας, άρα παραγωγή έργου, άρα δράση. 

    Ο Άνθρωπος, είναι ικανός να παράξει Φως, όμως έχει την επιλογή να μείνει άπραγος και απλά να επανέλθει η κατάσταση του Σκότους.

  8. Στην πραγματικότητα, το έχουμε ξανασυζητήσει με τη Νεφέλη και μάλιστα σε συνθήκες που αντιλαμβανόμασταν και οι δύο ν διαστάσεις (όσα τα ποτήρια που κατεβάσαμε).

    Τα συμπεράσματά σου είναι λάθος διότι ζεις σε άλλη πραγματικότητα.

     

     

    Πέραν όμως της πλάκας, μου άρεσε αυτό που είπες Speedy. Όχι για την σπηλιά του Πλάτωνα, αυτό το γνώριζα ήδη, αλλά το άλλο για τις διαστάσεις. Το αναλύει λίγο παραπάνω; 

  9. Όχι δεν είναι έτσι. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι εσύ δεν είναι η πραγματικότητα αλλά μια σκιά της πραγματικότητας και μάλιστα η όψη της σκιάς από δική σου μεριά..

    Σε παραπέμπω στην αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, στο βιβλίο 7 της Πολιτείας.

     

    Αυτό είναι η δική σου πραγματικότητα για εμένα :P

    Διότι (στην δική μου πραγματικότητα) δεν ξέρεις σχεδόν τίποτα για εμένα.

  10.  

    Άρα η ηθική είναι κάτι προσωπικό και όχι κοινωνικό/ομαδικό;

     

    Προφανώς είναι κάτι κοινωνικό, απλά εγώ αντιλήφθηκα ότι το ερώτημα είναι πώς την αντιλαμβανόμαστε εμείς και τι νομίζουμε εμείς ότι είναι Ηθική, όχι η κοινωνία.

    Αν θες να σχολιάσουμε την Ηθική κάποιας κοινωνικής ομάδας, πες μου σε ποια ομάδα αναφέρεσαι και αν ξέρω, θα σχολιάσω.

     

     

    Αλλά το θέμα μας είναι η αντικειμενικότητα ή μη της ηθικής μέσα σε μια κοινωνία... 

     

    ...ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων...   :ermm:

     

    Ζητώ συγνώμη, μάλλον κατάλαβα λάθος. Write wrong (όπως θα έλεγε και μία φίλη μου).

     

  11.  

    ΕΣΥ είσαι μέρος μιας ομάδας/κοινωνίας και συνεπώς θα πρέπει να σεβαστείς τις κοινά αποδεκτές αξίες και κανόνες. 

    Όντας λοιπόν μέσα σε μια ομάδα, θες δεν θες, θα έρθουν οι στιγμές που ενώ εσύ θα χαρακτηρίσεις κάτι ως "ανήθικο" η ομάδα σου θα διαφωνήσει ή και το αντίθετο.

    Δεν είναι, λοιπόν και τόσο εύκολο να τραβήξεις διαχωριστικές γραμμές.

    Αλλιώς πάρε τα βουνά και κάνε ότι θέλεις μόνος σου.   :018bleh:

     

    Είναι διαφορετικό αν σέβομαι ή όχι τις κοινά αποδεκτές αξίες και άλλο αν έχω δικό μου αξιολογικό σύστημα.

    Μπορώ να σέβομαι των άλλων, ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή όχι. ''Σέβομαι'', δεν σημαίνει αποδέχομαι, σημαίνει ανέχομαι.

    Μπορώ να τραβήξω διαχωριστικές γραμμές χωρίς να πάρω τα βουνά. Δεν επιβάλω την ''ηθική'' μου σε κανέναν, ούτε αντιστέκομαι σε αυτή των άλλων (εκτός από ακραίες περιπτώσεις).

    Επίσης μην ξεχνάς, ότι τα έχω πάρει τα βουνά :P

     

     

    Ποιός είναι "συναισθηματικά υγιής"; Ποιός το ορίζει αυτό και με ποιά κριτήρια;

     

    Εγώ, με δικά μου, προφανώς :P

     

    Από πότε οι απόψεις γίνανε αντικειμενικές:018bleh:

     

     

    Aν ένα ψυχικά υγιές άτομο προκαλεί σωματικές βλάβες σε έναν μαζοχιστή, ή, αν ένας σαδιστής προκαλεί σωματικές βλάβες σε ένα ψυχικά υγιές άτομο, ή, αν ένα ψυχικά υγιές άτομο προκαλεί σωματικές βλάβες σε ένα ψυχικά υγιές άτομο, πάντα με πλήρη συναίνεση και έλεγχο και ελευθερία παύσης, υπάρχει θέμα ανηθικότητας? Μπορεί να τεθεί καν θέμα ηθικής? 

     

    Ναι, όχι, ναι. Ναι

     

     

    Σε έναν κυνηγό που έμαθε να κυνηγάει από παιδί από τον πατέρα του, που είχε μάθει να κυνηγάει από τον παππού του, που είχε μάθει να κυνηγάει από τον πατέρα του.. και που πλέον (ο τωρινός κυνηγός) δεν νιώθει καμία ενοχή από το να κυνηγάει (πουλιά και αγριογούρουνα) και το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό. Είναι ψυχικά υγιής? Είναι ηθικός?

     

    Ναι. Ναι.

     

    Διευκρίνηση: Μιλάμε για κυνηγό, όχι για χομπίστα, ούτε για λαθροκυνηγό.

  12. Επισημαίνω το εξής 

    Μιας και θίχτηκε σε άλλο θέμα tread  θα ήθελα να συζητήσουμε το τι νομίζετε ότι είναι η Ηθική και πως την αντιλαμβάνεστε.

     

     

    Ηθική ορίζεται ως το σύνολο κανόνων και αξιών με τους οποίους ορίζεται τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται και τι οφείλουμε να κάνουμε στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.

     

    Ο ορισμός με βρίσκει σύμφωνο.

    Η ερώτηση λοιπόν μετατίθεται στο ''με ποιο τρόπο θεωρείς ότι πρέπει να ορίζονται οι κανόνες και οι αξίες;''.

    Η απάντησή μου λοιπόν αναφέρεται στο τι ΕΓΩ θεωρώ ότι είναι ηθικό ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ δικούς μου κανόνες και αξίες.

    Κάθε λαός και κάθε ομάδα ανθρώπων έχουν δική τους ''ηθική'', δική του ετικέτα (etichetta, etica, ηθική). Η ηθική λοιπόν είναι υποκειμενικό, προσωπικό ζήτημα και όχι αντικειμενικό.

     

     

    Τότε γιατί συχνά ακούμε σχόλια τύπου "αυτή η μουσική είναι ανήθικη" ή "αυτή η ζωγραφιά είναι ανήθικη" κ.ο.κ.;

     

    Γιατί πρόκειται για άλλο σύστημα αξιών από το δικό μου.

    Προσωπικά δεν πιστεύω ότι τα αντικείμενα έχουν τέτοιου είδους ποιότητες.

    Το κερί δεν είναι ρομαντικό, το χαλί δεν είναι επίσημο, η ζωγραφιά δεν είναι ανήθικη, το ρούχο δεν είναι προκλητικό.

    Αυτές είναι ποιότητες συμπεριφοράς και σκέψης, όχι αντικειμένων.

    Κάποιος που θα επιλέξει να έχει ένα κερί σε ένα δείπνο, προσπαθεί να φτιάξει ρομαντική ατμόσφαιρα. Έχει ρομαντική συμπεριφορά (γεγονός που δεν αποδεικνύει ότι είναι ρομαντικός, διότι μπορεί απλά να υποκρίνεται).

    Κάποιος που φοράει στρατιωτική στολή σε συγκέντρωση αντιεξουσιαστών, έχει προκλητική συμπεριφορά. Δεν είναι η στολή που είναι προκλητική.

     

    Αν δείξεις την εικόνα ενός αντρικού μορίου σε μία καλόγρια, θα σου πει ότι είναι ανήθικη (άσχετα με το τι θα σκεφτεί, το θέμα είναι το τί θα δείξει). Αν την δείξεις σε μία ''ελαφριά'' θα σου πει ίσως ότι έχει δει και μεγαλύτερα. Αν την δείξεις σε έναν ανδρολόγο θα σου πει τι παθήσεις μπορεί να έχει. Αν την δείξεις σε μία κατσίκα θα την φάει. Αν την δείξεις σε ένα σκύλο θα την μυριστεί.

    Την ποιότητα και το μήνυμα του αντικειμένου τα ορίζει το μυαλό του ανθρώπου, όχι το ίδιο το αντικείμενο.

     

     

     

    Συνεπώς, κάθε χαζοχαρούμενος που περνά κάτω από τα μπαλκόνια μας με την μουσική τσίτα στα ηχεία, είναι ανήθικος (διότι σίγουρα κάποιος θα υπάρχει που δεν θα γουστάρει την μουσική που έχει βάλει). 

    Προσωπικά, έχω μια ποικιλία χαρακτηρισμών γι'αυτούς τους τύπους, αλλά σίγουρα το "ανήθικος" δεν είναι ένας απ' αυτούς.

    Εδώ πράγματι θα επισημάνω το σημείο ''ενός συναισθηματικά υγιούς ατόμου''.  Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, η συμπεριφορά αυτή είναι ένας τρόπος για να τραβήξει το άτομο την προσοχή των άλλων. Όχι κάποιου συγκεκριμένου, αλλά γενικώς την απρόσωπη προσοχή. Δεν θα τον έλεγα ανήθικο, αλλά άνθρωπο που έχει την εσωτερική ανάγκη να του δώσουν σημασία. ( Όχι γενικά και αόριστα. Δύο πολύ συγκεκριμένα άτομα. Δεν το αναλύω, δεν είναι επί του παρόντος).

    Επομένως όχι, δεν είναι ανήθικος.

     

     

    1) Δυστυχώς, το παράδειγμά σου είναι μια πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους (αν θέλεις, αναζήτησε μελέτες για την ψυχοσύνθεση των σαδιστών και μαζοχιστών για να καταλάβεις τι εννοώ).

     

    2) Αυτός που προκαλεί σωματική βλάβη, εξακολουθεί να είναι ανήθικος εάν το "θύμα" του είναι εκεί οικειοθελώς...;

     

    3) Το αυτοβούλως "θύμα", είναι ανήθικο;

     

    1) Ναι, το ξέρω (απλά δεν ήθελα να σοκάρω όσους δεν το ξέρουν)

    2) Αν είναι ψυχικά υγιής, ναι. Το ανέλυσα ήδη αυτό (ξαναδιάβασε την προηγούμενη απάντηση). Αν όμως ανήκει στους σαδιστές και ασκεί βία σε έναν μαζοχιστή, τότε όχι. 

    3) Όχι, είναι ψυχικά διαταραγμένο. Τελεί εν αγνοία.

  13. Η Ηπειρώτικη μουσική δεν είναι συμπεριφορά. Συμπεριφορά είναι οι πράξεις κάποιου ανθρώπου.

    Αν κάποιος σε αναγκάσει να ακούς Ηπειρώτικη μουσική, παρά την θέλησή σου, αυτός διαταράσσει την ψυχική σου γαλήνη. Δρα με τρόπο ανήθικο και σου προκαλεί ψυχική βλάβη. 

    Αν κάποιος σου δώσει ένα κομμάτι του καταπληκτικού Πετρολούκα Χαλκιά και δεν σου αρέσει (καταρχήν έχεις πρόβλημα :P ), τότε έχεις την επιλογή να μην το ακούσεις. Αυτός δεν διαταράσσει την ψυχική σου γαλήνη, άρα δεν δρα ανήθικα.

     

    Πιάνω ένα ακραίο παράδειγμα.

    Έστω ότι ένα παιδί δεχόταν σωματική βία και την έχει εκλάβει ως συμπεριφορά αγάπης και ενδιαφέροντος (λέμε τώρα). Μεγαλώνοντας, προκειμένου να νιώσει επιθυμητό, αποδεκτό, αγαπητό κλπ επιθυμεί να του ασκείται σωματική βία, προκειμένου να έχει ψυχική γαλήνη (τραβηγμένο από τα αυτιά). Αν κάποιος δικαιολογηθεί λέγοντας ότι ''έτσι του αρέσει'', τότε δεν μπορεί να θεωρηθεί ηθικός διότι προκαλεί σωματική βλάβη, παρατείνει μία ψυχική και αναφέρεται σε άτομο το οποίο δεν είναι ψυχικά υγιές.

×
×
  • Create New...