Αρχάγγελος
-
Posts
1,867 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
35
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Αρχάγγελος
-
-
Τι διαφορές και αηδίες.....
Εγώ τις βρήκα αμέσως. Μάτι βγάζουν!!!! Αρκεί να συγκεντρωθείς λιγάκι στις φωτογραφίες.
Tsk,tsk,tsk....amateurs...
-
Είμαστε λοιπόν σαν τα πρόβατα στη σφαγή???
-
Άρα είτε φταίει για την δημιουργία τους είτε όχι, η ηγεσία φέρει το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης σε ότι και αν συμβαίνει..[/b]
Γιατί πολύ απλά αυτός είναι ο ρόλος της και αν δεν μπορεί να το κάνει τότε παύει να είναι πραγματική ηγεσία..
Μήπως εκεί ακριβώς επαναπαυόμαστε και στην συνέχεια
[...] είναι όλα τόσο καλά σχεδιασμένα από τους πάνω, αιώνες προσπάθειας δικής τους, που δεν κινούμαστε,[...] Ισως δεν επιμένουμε όσο πρέπει, ίσως...δεν νοιαζόμαστε και τόσο!
Φταίει ο μύκητας που μούχλιασε το ψωμί ή αυτός που το άφησε στην υγρασία και δημιούργησε ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξή του?
Μπορεί το ψάρι να βρωμάει από το κεφάλι, αλλά ο σοφός λαός λέει επίσης ''κλείδωνε το σπίτι σου για να μην κάνεις τον γείτονά σου κλέφτη''.
Και όπως φαίνεται εμείς δεν κλειδώναμε το σπίτι μας.
Εγώ, προσωπικά, συμφωνώ με την Saginie.
-
No worries hrakleitos
Παιδιά, μην φεύγετε από το θέμα.
Δεν ρώτησα αν η θρησκεία πρέπει να είναι λειτούργημα ή επάγγελμα. Η απάντηση είναι αυτονόητη.
Εγώ ρωτάω... ΠΟΙΟΣ φταίει που η θρησκεία από λειτούργημα ΕΓΙΝΕ (είτε το θέλουμε είτε όχι) επάγγελμα??? Και διορθώνοντας ξανά τον εαυτό μου. Ποιός φταίει περισσότερο (κλήρος και ηγεσία ή πιστοί)???
-
Γιατί επαναλαμβάνεις την ερώτησή μου?
Χωρίς κακία
-
Το ερώτημα δεν το έθεσα τόσο απαίδευτα. Ήμουν σίγουρος ότι κάποιος θα σκεφτόταν έτσι και προσπάθησα εξαρχής να περιλάβω μέσα στην ιστορία τις απαντήσεις. Όπως κατάλαβες η ιστορία είναι συμβολική, μην κάνεις το λάθος να τα πάρεις όλα τοις μετρητοίς. Προσπάθησε να ξεφύγεις από τις λεπτομέρειες και δες το σκεπτικό μου.
Με το ότι δεν κατέληξε στην λύση του Μπαμπούλα ή της βίας, αλλά δοκίμασε πιο ''παιδαγωγικούς'' τρόπους πρώτα, θέλω να δείξω ότι αυτός είχε όλη τη διάθεση να το κάνει με άλλους τρόπους, αλλά τα παιδιά ήταν ''ανεπίδεκτα μαθήσεως'', λόγω του νεαρού της ηλικίας και λόγω ανωριμότητας.
Οι πόλεμοι, οι σκοτωμοί κλπ που αναφέρεις, ανήκουν στην περίπτωση του ''μη ενάρετου'' δασκάλου και είπα να μην το λάβουμε υπόψην για να μην περιπλέξουμε το θέμα.
Ποιός είπε ότι πρέπει να κάνουμε όλα αυτά που ανέφερες??? Και αυτό προέβλεψα και για αυτό ανέφερα τους ''δήθεν'' Χριστιανούς. Αν δεν κάνω λάθος, ο χριστιανισμός βασίζεται στη διδασκαλία του Χριστού. Ανέφερε κάπου ότι πρέπει να νηστεύεις, να κοινωνείς κλπ κλπ? Όπως και να έχει δεν είναι αυτό το ερώτημά μου. Μην ξεφύγεις από το θέμα και μην το αλλάξεις.
Αν η ερώτησή μου δεν ήταν σαφής να μου ζητήσετε να την αποσαφηνίσω. Ο σκοπός που έκανα την ερώτηση δεν ήταν να περάσω την ώρα μου γράφωντας ή να κάνω τον έξυπνο.
Δεν απαιτώ μία απάντηση τώρα αμέσως. Απαντήστε κατόπιν σκέψεως.
Και σας παρακαλώ. Διαβάστε καλά το τι έγραψα. Μελετήστε το όπως το μελέτησα και εγώ πριν το δημοσιεύσω. Δεν είστε υποχρεωμένοι να απαντήσετε. Όταν καταλάβετε τι θέλω να πω ελάτε να το συζητήσουμε. Προσπαθήστε να καταλάβετε όμως.
Δυστυχώς, δεν μπορώ να εκφραστώ με περισσότερο σαφήνεια. Ζητώ συγνώμη.
-
Και πάλι παρακινούμενος από προηγούμενη απορία μου (αυτό είναι το κακό, κάθε λύση δημιουργεί νέα προβλήματα) ( http://artofwise.gr/forum/index.php?s=&sho...indpost&p=24415 ) ερωτώ,
(Τονίζω ότι αναφέρομαι στον Χριστιανισμό και τον χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα, γιατί είναι η μόνη θρησκεία την οποία ζω καθημερινά. Θεωρώ ότι το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες θρησκείες)
Ποιός λοιπόν ευθύνεται για την παρακμή και διαφθορά της Εκκλησίας??? Ευθύνεται ο κλήρος και η ηγεσία της ή οι πιστοί??? Για να είμαι πιο σωστός....Ποιός ευθύνεται περισσότερο???
Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι σε κάθε μνημόσυνο που κάνουμε για τον παππού και την γιαγιά μου, μετά το τέλος της όλης ιστορίας, ο θείος μου, ο πατέρας μου και η συμπεθέρα, κυνηγάνε τον ιερομόναχο για να του δώσουν λεφτά (10-20 ? ο καθένας). Και όταν λέω κυνηγάνε το λέω με όλη τη σημασία της λέξης!!! Κυνηγητό ανάμεσα στα μνήματα!!! Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, κάνει αυτό που θεωρεί σωστό και που τον ευχαριστεί. Επίσης είναι ο μόνος θεωρώ, που καταλαβαίνεις τι λέει (δεν βάζει την κασσέτα να παίζει και άντε να τελειώνουμε). Δηλώνει κάθε φορά ότι έχει μισθό και ότι του αρκεί και αρνείται να πάρει τα λεφτά. Τελικά τα παίρνει, λίγο πριν φτάσει σε σημείο να γελοιοποιηθεί τρέχοντας ανάμεσα στα μνήματα.
Ποιός ο λόγος λοιπόν να διαφθείρουμε αυτόν τον άνθρωπο? Γιατί μετά παραπονιόμαστε ότι οι παπάδες ζητάνε ''φακελάκια'' και βάζουν ταρίφα σε εκκλησίες και νεκροταφεία??
Αν στα 5 λεπτά του μνημόσυνου, πλέον του μισθού, ο ιερέας βγάζει 30,40,50? και οι πιστοί χαίρονται που τα πήρε, γιατί αυτό να μην αποτελέσει κίνητρο για έναν νέο να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα, ανεξάρτητα από την ένταση της πίστης του??? Και εφόσον το βλέπει σαν επάγγελμα και όχι σαν λειτούργημα γιατί να μην αυξήσει το εισόδημά του??? Αυτό δεν κάνουν όλοι οι επαγγελματίες??? Είναι κατακρητέο?
Ποιός μετέτρεψε την θρησκεία από λειτούργημα σε επάγγελμα??
-
Οποτε οδηγουμαστε στο οτι η θρυσκεια ειναι αποκύημα του ανθρωπου. Μηπως τελικα και ο θεος (σε οποιον και αν πιστευουμε) δεν ειναι και αυτος πραγματικος? Μηπως τελικα ολα αυτα δημιουργηθηκαν πρωτον απο την αναγκη του ανθρωπου να καληψει την αναγκη του για εξηγηση του αγνωστου και δευτερον για να χαλιναγωγιθει η μαζα? Ισως να ειμαι
, αλλα μου δημιουργηθηκαν αυτες οι σκεψεις διαβαζοντας τα παραπανω...Επειδή και εγώ αυτό ακριβώς σκέφτηκα μεταπηδάω στο http://artofwise.gr/forum/index.php?s=&sho...indpost&p=24415
Το νέο ερώτημα με απασχολεί περισσότερο από το παρών.
-
Σκεφτόμενος το προηγούμενό μου ερώτημα ( http://artofwise.gr/forum/index.php?s=&sho...indpost&p=24346 ) και λαμβάνοντας υπόψην μου τις απαντήσεις σας, όπως και άλλα θέματα συζήτησης, μου δημιουργήθηκε νέο ερώτημα.
Ξεκινάω με μία ιστοριούλα....
Ένας καλός και ενάρετος δάσκαλος σε ένα νηπιαγωγείο, έχει να ελέγξει μία τάξη αποτελούμενη από 50-60 (επίτηδες μεγάλος αριθμός) νήπια.
Φτάνει η ώρα του φαγητού. Αντί να επιβληθεί με την βία, επιλέγει να εξηγήσει στα νήπια την σημασία της διατροφής με λαχανικά, ώστε να τα φάνε. Τους μιλά λοιπόν για βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, ινώδεις ουσίες. Και αυτά τον κοιτάνε αποχαυνωμένα. Σκέφτετε...πώς να καταλάβουν τα παιδάκια, ας τα πω πιο απλά. Τους λέει λοιπόν ότι αν δεν φάνε τα λαχανικά τους δεν θα μπορούν να κάνουν τα κακάκια τους, δεν θα βλέπουν καλά, δεν θα γίνουν μεγαααάλα. Σε άλλα πιάνει, σε άλλα όχι. Τα πιάνει στο φιλότιμο.... Φάτε μία μπουκιά για τον μπαμπά, φάτε μία μπουκιά για την μαμά. Πιάνει όλο το σόι και το φέρνει βόλτα δυό-τρεις φορές. Το κόλπο πιάνει όλο και λιγότερο με τον καιρό. Τα παιδιά αρχίζουν και γκρινιάζουν και λένε πως θέλουν σοκολάτα. Ένα από αυτά (ένα τροφαντό) βγάζει ένα πακέτο σοκολάτες και αρχίζει να τις μασουλάει. Σκέφτετε ο δάσκαλος...''Ευκαιρία να τους δώσω ένα μάθημα''. Αφήνει λοιπόν τον χοντρούλη να κατασπαράξει τις σοκολάτες του. Μετά από καμμιά ώρα ο πιτσιρίκος αρχίζει να νοιώθει αδιάθετος, να έχει πονόκοιλο, διάρροιες, εμετούς κλπ κλπ. Εξηγεί στα πιτσιρίκια ότι αυτά είναι τα αποτελέσματα της βουλημίας και ότι αν τρώνε λαχανικά δεν θα πάθουν κάτι τέτοιο και επιπλέον θα είναι ακόμα πιο δυνατά. Παρότι το παράδειγμα ήταν ζωντανό και πραγματικό, αυτά δεν δείχνουν να πείθονται. Τότε βλέπει μερικά από τα παιδάκια κοντά στο παράθυρο τρομαγμένα. Ρωτάει τι έχουν και του δείχνουν έναν ρακένδυτο ζητιάνο που περνάει απ'έξω. Ένα γεροντάκο με άγρια όψη, γένια, μαλλούρες, άσχημο, βρώμικο. Συνειδητοποιεί τη δύναμη του φόβου και τους πλασσάρει το παραμύθι. Αυτός είναι ο κακός - και πετάς ένα μυστηριώδες όνομα π.χ- Μπαμπούλας που βασανίζει/τρώει/κλέβει/σκοτώνει τα κακιά παιδάκια....και αυτά που δεν τρώνε τα λαχανικά τους. Πέφτουν λοιπόν όλα με τα μούτρα και αδειάζουν τα πιάτα τους. Αυτός χαίρεται που κατάφερε να τα ελέγξει και χρησιμοποιεί τον Μπαμπούλα για να ελέγχει τα παιδιά, χωρίς να γίνεσαι ο ίδιος κακός. Ξαφνικά ένα παιδάκι αρχίζει να κλαίει...Κλάματα, λυγμοί, αναφιλιτά!!!! Γιατί κλαίς μικρέ μου??? Αφού όλοι φάγαμε τα λαχανικά μας και είμαστε καλά παιδάκια γιατί ήρθε ο Μπαμπούλας??? Όντως, συνειδητοποιεί ότι ο γεροντάκος περνάει έξω από το σχολείο!!! Τώρα, λέει, την κάτσαμε. Και του έρχετε φαϊνή ιδέα!!!!! Μην ανησυχείτε παιδάκια!!! Ο καλός κύριος Διευθυντής (ο οποίος δεν πατάει ποτέ στο σχολείο, άρα τα παιδιά δεν τον ξέρουν) δεν τον αφήνει να μπει μέσα. Αυτός είναι πιο δυνατός και μπορεί να ελέγχει τον Μπαμπούλα. Ο κύριος Διευθυντής μας αγαπάει όλους και μας προστατεύει. Τα παιδάκια ηρεμούν. Πριν χάσει όμως το παιχνίδι, συμπληρώνει... Όταν κάποιο παιδάκι δεν είναι καλό, ο καλός κύριος Διευθυντής αφήνει τον κακό Μπαμπούλα να μπεί μέσα. Αλλά το κάνει επειδή μας αγαπάει (οξύμορο το σχήμα). Εκεί θολώνει τα νερά, μπερδεύει τα παιδάκια και αυτά παύουν να το σκέφτονται άλλο. Τους αρκεί να ξέρουν ότι κάποιος τα προστατεύει από τον κακό.
Η βουλημία όμως του χοντρούλη φίλου μας, υπερνίκησε τον φόβο του. Αυτός συνέχισε να τρώει σοκολάτες (σε μικρότερες ποσότητες πλέον), παρά τις απειλές του δασκάλου. Μετά συνειδητοποιεί, αυτός όπως και οι υπόλοιποι, ότι ο Μπαμπούλας αδιαφορεί για αυτόν. Δοκιμάζει ο καθένας να κάνει μία μικροσκανδαλιά για να δει αν όντως τιμωρηθεί, αλλά ο Μπαμπούλας προσπερνάει και φεύγει....όπως πάντα. Χαμός λοιπόν στην τάξη!!! Αναρχία. Ο δάσκαλος χάνει πλέον την υπομονή του, πιάνει το πρώτο που περνάει ουρλιάζοντας χαρούμενο από μπροστά του και το μαυρίζει στο ξύλο!!! Τα υπόλοιπα τα χάνουν!!! Τρόμαζουν από την συμπεριφορά του δασκάλου (του τόσο αξιαγάπητου μέχρι τότε). Δεν κατανοούν τα κίνητρα αυτής της πράξης και την καταδικάζουν. Και ύστερα τον μισούν. Τον φοβούνται και τον μισούν. Δεν τολμούν να του αντιταχθούν, δεν έχουν τη δύναμη. Αλλά τον μισούν.
Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι τα παιδιά (σίγουρα όχι όλα) να μεγαλώσουν και να καταλάβουν ότι ο δάσκαλος τα αγαπούσε και ότι η ακραία συμπεριφορά τού οφείλοταν στην δική τους ανωριμότητα. Επίσης, θα συνειδητοποιήσουν ότι λόγω αυτής της συμπεριφοράς παρέμειναν σε τάξη, διατράφηκαν και μεγάλωσαν σωστά σε αντίθεση με τον χοντρούλη που έτρωγε κρυφά σοκολάτες και πέθανε νωρίς λόγω παχυσαρκίας και καρδιακών προβλημάτων.
Μου φαίνεται εξαιρετικά ''διαβολική'' η σύμπτωση των παρακάτω. Νήπια-Λαός, Δάσκαλος-Ιερείς, Μπαμπούλας- Σατανάς (οποιαδήποτε έκφραση του Κακού, μην κολλήσουμε εκεί), Διευθυντής-Θεός (οποιοσδήποτε θεός), λαχανικά-ενάρετη συμπεριφορά, σοκολάτα- αμαρτία.
Φυσικά στην παραπάνω τάξη ο δάσκαλος θα μπορούσε να μην είναι και τόσο ενάρετος, αλλά ας μην ξεφύγουμε πολύ.
Και θέτω την ερώτηση.
Μήπως, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες της κάθε θρησκείας (και τώρα μου ήρθε νέα απορία που θα την εκφράσω αμέσως μετά), είναι ο μόνος τρόπος για κάποιους ''πνευματικά ενήλικες'' να επιβάλλουν την τάξη στο νήπιο-λαό και να τον προστατεύσουν? Μήπως δίνουμε πολύ σημασία στο γιατί ο Διευθυντής μας αγαπάει και μας προστατεύει, ενώ ο ζητιάνος είναι κακός και μας μισεί και επομένως τελικά να μην βγάζουμε νόημα, επειδή και μόνο δεν υπάρχει??? Μήπως αντί να αλλάζουμε σχολείο (θρησκεία) και να ξεκινάμε από την αρχή, να τρώμε τα λαχανικά μας και να το τελειώσουμε το ριμάδι, να αποφοιτήσουμε, να ενηλικιωθούμε????
Αντί να κρίνουμε τους άλλους, μήπως θα ήταν καλύτερα να κρίνουμε τον εαυτό μας??? Μήπως αντί να κατακρίνουμε τον Χριστιανισμό (μιλάω για αυτόν γιατί αυτόν διδάχθηκα και γνωρίζω καλύτερα) ή οποιαδήποτε άλλη θρησκεία, να κρίνουμε το πόσο καλοί (όχι δήθεν) Χριστιανοί είμαστε??? Πως μπορούμε να κρίνουμε την διδασκαλία κάποιου από τα αποτελέσματά της, όταν εμείς δεν την εφαρμόσαμε σωστά??? Δε φταίει η διδασκαλία, φταίμε εμείς. Εμείς την εκφυλίσαμε. Το ίδιο κάνουν και οι Μουσουλμάνοι και οι Βουδιστές και οποιοσδήποτε.
Αν δεν κάνω λάθος ο Χριστιανισμός βασίζεται στο ''αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν'', το μόνο λάθος αυτού που το σκέφτηκε είναι ότι δέχθηκε σαν δεδομένο ότι αγαπάμε τον εαυτό μας.
-
Μου δημιουργήθηκε η εξής απορία... την οποία δεν ξέρω πως να διατυπώσω, γι' αυτό δείξτε κατανόηση.
Αν ο κόσμος ήταν ικανοποιημένος με την θρησκεία του, όποια και αν ήταν αυτή, πως αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός? Που βασίστηκε αρχικά ο Χριστιανισμός για να αναπτυχθεί? Μη μου πείτε ότι αναπτύχθηκε με διωγμούς, Σταυροφορίες, Ιερές Εξετάσεις κλπ. Εγώ μιλάω για πιο πριν, όταν ακόμα ήταν μειωνότητα.
Διώχθηκαν ή όχι οι πρώτοι Χριστιανοί όπως μας έμαθαν στο σχολείο? Αν ναί, γιατί υπέστησαν αυτά τα μαρτύρια? Τι δεν τους κάλυπτε από την προγενέστερη θρησκεία και αναζήτησαν και ασπάστηκαν μία καινούρια? Για ποιό λόγο διώχθηκαν?? Γιατί αποτελούσαν απειλή και σε ποιόν?
Πόσο εύκολο είναι να αλλάξεις την θρησκεία ενός έθνους (ή ενός μεγάλου πληθυσμού τέλος πάντων) εάν η προγενέστερη τον κάλυπτε?
Αν δεν είναι σαφές αυτό που ρωτάω, ζητήστε μου επεξηγήσεις.
-
Σηπτός
-
Θα σας πω ένα ανέκδοτο που σχετίζετε με το θέμα "Το ημερολόγιο ενός σκύλου..." στο "Μητέρα Γη και Μητέρα Πατρίδα".
Κάθονται λοιπόν τρία σκυλιά στον προθάλαμο του κτηνιατρείου, περιμένοντας την σειρά τους. Λαμβάνει χώρα η εξής συζήτηση μεταξύ τους.
-Και εσένα για ευθανασία σε έφεραν ε?
-Ναι, ναι....
-Γιατί τί έκανες?
-Να μωρέ... είχε το αφεντικό δεξίωση στον κήπο, μπουφέδες απ'εδώ μπουφέδες απ'εκεί, κόσμος, πανικός. Εμένα είχε σπάσει η μύτη μου από τις μυρωδιές. Δεν είχαν δέσει καλά την αλυσίδα και κατάφερα να την λύσω. Βλέπω που λες πάνω στο τραπέζι κάτι κεφτέδες, λουκάνικα, μπριζόλες... μου έτρεχαν τα σάλια. Ήξερα ότι δεν είναι σωστό να ανέβω στο τραπέζι, αλλά έπρεπε να βρω μία λύση. Λέω μέσα μου...δεν μπορεί, τόσος κόσμος, κάποιος θα με λυπηθεί και θα μου πετάξει κάτι. Τρέχω λοιπόν στο τραπέζι να πάρω θέση, αλλά όπως έτρεχα μπερδεύεται η αλυσίδα στα πόδια του σερβιτόρου και του πέφτει ο δίσκος πάνω στην κυρία. Χάλια την έκανε. Εγώ στεναχωρέθηκα πολύ και άρχισα να τη γλύφω για να την καθαρίσω. Αυτή όμως εξαγριώθηκε...και να'μαι εδώ....Εσύ??
-Εγώ? Εγώ ήμουνα με την οικογένειά μου για πολύ καιρό. Με αγαπούσαν πολύ. Είχαν και ένα μικρό παιδάκι που με αγαπούσε και αυτό πολύ. Και εγώ το αγαπούσα. Παίζαμε μαζί και το φρόντιζα πάντα. Χθες, θυμάσε τι καλό καιρό που είχε....Παίζαμε με τον μικρό στον κήπο και οι γονείς του μας κοίταζαν και χαίρονταν. Ξαφνικά βλέπω μία σφήκα να πηγαίνει κατευθείαν στο αυτί του μικρού. Παίρνω φόρα και πηδάω να την πιάσω πριν τον τσιμπήσει. Καταλάθος όμως του δάγκωσα λιγάκι το αυτί, ίσα που κοκκίνισε. Τα αφεντικά έγιναν έξω φρενών...και με έστειλαν εδώ....
-Εσύ ρε μεγάλε τι έκανες?
Ρωτάνε τον τρίτο της παρέας, ένα μεγάλο Ντόπερμαν
-Εγώ καθόμουνα χθες αραχτός στην πισίνα και λιαζόμουνα. Ξαφνικά έρχετε η γυναίκα του αφεντικού. Μία μ**νάρα!!!! Πετάει την πετσέτα και ήταν ολόγυμνη!!! Σκύβει να απλώσει την πετσέτα στην καρέκλα και τα βλέπω όλα!!!! Παίρνω φόρα λοιπόν και της τον φερμάρω....
-Και σε έφεραν για ευθανασία έ???
-Τι ευθανασία καλέ???Λίγο τα νύχια ήρθα να μου πάρουν.
Το ανέκδοτο θέλει να δείξει την διαστροφή του ανθρώπου, από τη μια, και το πόσο λίγο καταλαβαίνει τα ζώα, από την άλλη.
-
!!!!!!! Μόνο τώρα είδα ότι υπάρχουν 7 σελίδες στο "φιλοσοφία και θεοσοφία"!!!!!!!!!
Πωπώ διάβασμααααα.
Τώρα που μαθαίνω πως να χειρίζομαι το forum, μήπως μπορείτε να μου πείτε πως και που μπορώ να λαμβάνω ανακοινώσεις των απαντήσεων σε θέματα που με ενδιαφέρουν?
Ε....συγνώμη για το άσχετο της απάντησης.
Καλύτερα απαντήστε μου σε προσωπικό μήνυμα για να μην σπάμε τα νεύρα των άλλων.
Συγνώμη και πάλι.
-
Όσον αφορά στην αθανασία, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Τώρα που θα το παιδέψω λιγάκι ίσως τοποθετηθώ.
Πάντως αυτό στο οποίο δεν συμφωνώ καθόλου είναι ότι ένα από τα αποτελέσματά της θα ήταν ο υπερπληθυσμός.
Αν ο άνθρωπος ήταν αθάνατος ποιός ο λόγος να διαιωνίσει το είδος του? Για ποιό λόγο να κάνει παιδιά??? Για να κληροδοτήσει σε κάποιον τα όσα δημιούργησε (εκδοχή του πλούσιου), για να έχει κάποιον να τον γηροκομήσει (εκδοχή του μικρομεσαίου) ή γιατί είναι η μόνη του ευχαρίστηση και ένας τρόπος να έχει εργατικό προσωπικό?
Αν υπήρχε αθανασία δεν θα υπήρχε φτώχια. Ο πληθυσμός της γης θα ήταν ελεγχόμενος από τους ζώντες, θα ήταν όλα μοιρασμένα και τακτοποιημένα.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο συντηρείται η φτώχια και η ανέχεια σήμερα είναι για να υπάρχει φτηνό εργατικό δυναμικό, το οποίο είναι αναλώσιμο. Όταν θα πάψει να είναι αναλώσιμο, θα μετατραπεί σε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό το οποίο θα χειρίζεται μηχανές και θα είναι εξαιρετικά αποδοτικό. Ένας τέτοιος εργάτης δεν μπορεί να αντικατασταθεί εύκολα, γιατί με τα χρόνια συσσωρεύει πείρα και γνώση, και γίνεται αποδοτικότερος. Ο ίδιος θα αποκτήσει την γνώση για να επισκευάσει την μηχανή που χρησιμοποιεί, ο ίδιος θα την βελτιώσει κ.ό.κ.
Και γιατί κάποιος να δουλεύει διπλές και τριπλές βάρδιες για να πάρει ένα καλό αμάξι???? Αν δεν το πάρει στα επόμενα 3 χρόνια θα το πάρει στα επόμενα 30. Σίγουρα θα έχει χρόνο να το ευχαριστηθεί. Γιατί να ξενυχτάει διασκεδάζοντας και να πηγαίνει το πρωί στη δουλεία αΰπνος??? Για να χαρεί τα νιάτα του??? Αυτή η έννοια δεν υφίσταται πια.
Για να μην λέω πολλά και σας κουράζω, θέλω απλώς να περάσω το μήνυμα ότι μία τέτοια δυνατότητα θα άλλαζε την μορφή του πλανήτη και την καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Δεν ξέρω αν θα ήταν ευτυχισμένος, πάντως θα ήταν πιο ήρεμος και λιγότερο επιθετικός. Και αυτό το πιστεύω, διότι όλα τα "κακά" πηγάζουν από τον φόβο και το μόνο που φοβάται ο άνθρωπος είναι ο θάνατος. Αν "νικηθεί" ο θάνατος, θα αφανιστεί ο φόβος και θα σταματήσουν τα "κακά".
Τέλος, ίσως ο άνθρωπος επιτύχει την μακρυζωΐα, αλλά ποτέ την αθανασία. Πάντα θα είναι φθαρτός και ευάλωτος στα στοιχεία της Φύσης.
(Είχα δε είχα....έγραψα πάλι ολόκληρο δοκίμιο &^$(^% ^#$@$%#! )
-
Όσον αφορά την μετενσάρκωση:
Σίγουρα ακούγεται γοητευτικό το να ζεις και να ξανα-ζεις μέσα στον θνητό κόσμο, περνώντας απ? όλα τα «στάδια» και βιώνοντας τόσες διαφορετικές φύσεις. Λέγεται όμως (και προσωπικά, έχω λόγους να το πιστεύω) πως όταν γευτείς -έστω και για λίγο- την αίσθηση της ελευθερίας από την θνητή φύση, ο θνητός κόσμος είναι ιδιαίτερα δυσάρεστος. Αυτήν την αίσθηση ελευθερίας, όλοι μας θα την γευτούμε με τον θάνατο της ύλης μας... Φαντάσου λοιπόν μετά απ? αυτήν την «γεύση» που θα πάρεις, να αναγκάζεσαι να επιστρέφεις στην θνητότητα... Καθόλου ευχάριστο.
Στο site το άρθρο για την μετενσάρκωση είναι "υπό κατασκευή". Στο forum δεν ξέρω αν έχει συζητηθεί το θέμα, αλλά δεν βρήκα κάτι σχετικό και δεν έχω χρόνο να ψάξω περισσότερο.
Θεωρώ ότι για να συνεχιστεί η συζήτηση πρέπει να διευκρυνιστούν οι απόψεις μας για την μετενσάρκωση και γενικώς να κατατοπιστούμε στο θέμα, ώστε να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε τον βαθμό "τιμωρίας" που παραθέτει ο Εμπεδοκλής και ύστερα να δούμε αν αυτή αρμόζει στα "εγκλήματα". Προφανώς, όλοι συμφωνούμε ότι η δολοφονία και η επιορκία δεν συμβαδίζουν με την ηθική.
Για να μην μακρυγορώ, εάν υπάρχει ήδη κάτι σχετικό, σας παρακαλώ να με παραπέμψετε. Εάν όχι, με την πρώτη ευκαιρία θα θέσω το ερώτημα ή ακόμα καλύτερα, θα μπορούσε να το κάνει η Νεφέλη.
Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να συνεχίσω και αν το κάνω θα βγω εκτός θέματος.
Αναμένω περαιτέρω οδηγίες...
-
Συμφωνώ απολύτως.
Με την μόνη διαφορά ότι τουλάχιστον εκεί σου προσφέρουν κάτι το "ουσιαστικό", αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Και το λέω αυτό γιατί τα Υακίνθια δεν είναι μία γιορτή, είναι εκδηλώσεις και κυρίως συναυλίες. Τουλάχιστον είναι μία πολιτισμική και ψυχαγωγική απάντηση στον "Άγιο Βαλεντίνο", στα αρκουδάκια και στις καρδούλες του.
Το ερώτημα όμως παραμένει, κατά πόσο είναι σωστό να αφιερώνουμε (μόνο) μία μέρα για κάτι τόσο σημαντικό. Όπως φυσικά και ένα σωρό άλλες γιορτές, όπως Γιορτή της Μητέρας, Ημέρα της Γυναίκας, Ημέρα Περιβάλλοντος κλπ κλπ
-
η ελληνική αντιστοιχία της γιορτής των ερωτευμένων(αλλά δεν νομίζω πωςαφορά σε αγοραστικές λαίλαπες..) έρχεται από την Κρήτη και γιορτάζεται με τον αγιο Υάκινθο..--δεν θυμάμαι τώρα την ακριβή μέρα εορτασμού κ συμπληρώστε με---
Κοίταξε το link http://www.yakinthia.com/bindexgr.html . Αφορά στα Υακίνθια που γιορτάζονται στα Ανώγεια. Ίσως σε ενδιαφέρει...
-
Με ευκαιρία τη σημερινή εορτή (Αγίου Βαλεντίνου), ήθελα να ρωτήσω ποια είναι η σημασία της για εσάς???
Προσωπικά θεωρώ ότι ο έρωτας αποτελεί από μόνος του μία γιορτή. Ο ερωτευμένος γιορτάζει την κάθε μέρα, γιατί αυτό είναι το συναίσθημα που του προκαλείται. Είναι ανόητο να αφιερώνουμε μία εορτή για να γιορτάζουμε μία άλλη, η οποία εορτάζεται καθημερινά. Σα να λέμε ότι κάθε 14 Φεβρουαρίου θα γιορτάζουμε το γεγονός ότι στις 28 του Μάρτη γιορτάζω τα γενέθλιά μου (όχι λοιπόν τα γενέθλιά μου, αλλά το γεγονός ότι τα γιορτάζω), που ας θεωρήσουμε αυθαίρετα ότι εγώ γιορτάζω κάθε μέρα.
Δεν ξέρω αν το ερώτημα και η τοποθέτησή μου είναι σαφής. Δυστυχώς, δεν μπορώ να τα διατυπώσω με άλλο τρόπο.
Αν δεν είμαι σαφής, πείτε απλώς τη γνώμη σας για την συγκεκριμένη γιορτή...
-
Έγω θα δώσω ένα παράδειγμα από τη φύση.
Όλοι πιστεύουν ότι ο θάνατος ενός πευκοδάσους είναι η φωτιά. Λίγοι όμως ξέρουν ότι την φωτιά την προκαλεί το ίδιο το δάσος (όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με οικολογία, δασολογία ή γεωπονία)
Σκεφτείτε λοιπόν τα εξής για να καταλάβετε τι λέω. Τα πεύκα ρίχνουν πευκοβελόνες και δημιουργούν το υπόστρωμα για να επεκταθεί η φωτιά, παράγουν ρετσίνι το οποίο είναι εύφλεκτο και όταν αναφλέγονται, τα σπόρια από τα κουκουνάρια εκτινάσσονται σε μεγάλες αποστάσεις διασπείρωντας την φωτιά, χωρίς όμως να καταστρέφονται τα ίδια. Το μόνο που απομένει....είναι κάποιος να ανάψει το φυτίλι.
Και γιατί αυτή η τάση αυτοκαταστροφής??? Μα για την αναγέννηση και ανάπτυξη του δάσους φυσικά. Τι άλλο??? Ύστερα από τη φωτιά, τα υπόλοιπα ανταγωνιστικά φυτά έχουν καταστραφεί, όπως και οι σπόροι τους. Έχουν παραμείνει μόνο τα σπόρια από τα πεύκα. Ύστερα από την φωτιά, ως γνωστόν, απομένουν μόνο στάχτες. Άλατα, δηλαδή, που αποτελούν θρεπτικά συστατικά για τα νέα "πευκάκια".
Οι σπόροι του πεύκου λοιπόν βρίσκονται σε ιδανικό υπόστρωμα για την ανάπτυξή τους, χωρίς άλλα ανταγωνιστικά φυτά, και χωρίς την παρουσία ζώων. Μέχρι να ξεκινήσει η ανάπτυξη άλλων φυτών (ανταγωνιστική) αυτά είναι ήδη αρκετά μεγάλα για να επιβιώσουν και να ξανασχηματίζουν το δάσος.
Κάτι δηλαδή παρόμοιο με τον Φοίνικα, που αναγεννάται από τις στάχτες του.
Αυτό που θέλω λοιπόν να πω, είναι ότι ο δικός μου θάνατος είναι ένα γεγονός ασήμαντο. Είμαι μέρος της Φύσης και όπως όλα τα πλάσματα, γεννιέμαι και πεθαίνω, για να συνεχιστεί ο κύκλος της Ζωής.
Το μόνο για το οποίο πρέπει να ανησυχώ είναι για την εξέλιξη και Αθανασία της Ψυχής μου. Αν στο χρονικό διάστημα που είχα στη διάθεσή μου κατάφερα να την εξελίξω, τότε θα παραμείνει ζωντανή. Αν την δηλητηρίασα λόγω της υπερβολικής μου "λατρείας" στην ύλη, τότε θεωρώ επέρχετε ο Θάνατος της Ψυχής.
Νομίζω έτσι είναι...
-
«Όποιος αμαρτήσει και μιάνει τα μέλη του με φόνο κι όποιος εκουσίως επιορκήσει σε όρκους που έδωσε στο όνομα των αιώνιων πνευμάτων, για 30.000 χρόνια πλανιέται μακριά από τους μακάριους (θεούς) περνώντας όλα αυτά τα χρόνια απ? όλες τις θνητές μορφές»
~ Εμπεδοκλής ~
(Πλούταρχος, Περί Φυγής)
Δύο ενδιαφέροντα θέματα προκύπτουν απ? αυτά τα λόγια του Εμπεδοκλή:
1 ~ Η δολοφονία και η επιορκία, είναι εξίσου σημαντικά εγκλήματα.
2 ~ Και τα δύο αυτά εγκλήματα, μπορούν να κοστίσουν στην ψυχή, αφ? ενός την απόσταση από την μετά θάνατον γαλήνη, αφ? ετέρου την επί 30.000 (!!) χρόνια αναγκαστική επαναφορά στον υλικό (θνητό) κόσμο... κι όχι πάντα με ανθρώπινη μορφή.
...Σχόλια;
Εγώ βασικά δεν κατάλαβα ούτε την τιμωρία αλλά ούτε και το έγκλημα....
Δηλαδή αν ξαναγυρίσω στον θνητό κόσμο για 200 χρόνια σαν δέντρο ελιάς, μετά ακόμα μία 50ρα σαν έλατο κλπ κλπ μέχρι να εξαντλήσω τα δέντρα, άλλα τόσα χρόνια σαν άλλα φυτά, μετά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ημέρες για να καλύψω την μορφή εντόμων, μετά τα διάφορα ζώα, πρωτόζωα, μικρόβια, παράσιτα, μύκητες.....ατελείωτη η λίστα.
Αυτό μου μοιάζει με ευχή. Κάθε άνθρωπος λοιπόν που σκοτώνει ή προδίδει τον όρκο του εξασφαλίζει ζωή στον πλανήτη μας για 30.000 χρόνια.
Και τι θεωρείται φόνος???? Άμα μου επιτεθεί ένας ληστής και για να αμυνθώ στρέψω το όπλο του εναντίον του γίνομαι αυτόματα φονιάς??? Ποιός με κρίνει???
Άμα σκοτώσω τον δυνάστη μου, που καταπιέζει και εκμεταλλεύται τη ζωή μου και τη ζωή άλλων χιλιάδων είμαι φονιάς???
Άμα, σφάξω ένα ζώο επειδή πείνασα και σαν παμφάγο πρέπει να καταναλώσω σάρκα θεωρούμε φονιάς??? Ή το να αφαιρέσω ζωή από "υποδεέστερο ων" δεν θεωρείται φόνος????
Και επιπλέον....άμα δεν δώσω όρκο στο όνομα των αιώνιων πνευμάτων??? Και στο κάτω κάτω εγώ δεν θέλω να δίνω όρκους, πολλές φορές όμως υποχρεώθηκα να το κάνω. Έπρεπε να δώσω όρκο για να πάρω το πτυχίο μου, ώστε να μπορέσω να κάνω αυτό που μου άρεσε και που να δουλέψω όπου μπορούσα να προσφέρω περισσότερο, για να ζήσω. Πρέπει να δώσω όρκο λοιπόν για να δουλέψω ώστε να ζήσω. Έπρεπε να δώσω όρκο στη "μάνα πατρίδα", γιατί είμαι υποχρεωμένος να την υπηρετήσω, είτε το ήθελα είτε όχι. Έπρεπε να δώσω όρκο στο δικαστήριο γιατί έτυχε να είμαι στο λάθος μέρος, σε λάθος ώρα και με κάλεσαν ως αυτόπτη μάρτυρα. Άμα, πατήσω τον όρκο πειράζει???Εγώ αυτό τον όρκο δεν τον πίστευα, ούτε και τον έκανα στο όνομα κάτι ιερού για εμένα. Ήταν ιερό για τους άλλους, αυτούς που με υποχρέωσαν να ορκιστώ.
Όταν ορκιστώ σε κάτι ιερό για εμένα, θα ορκιστώ επίσης για κάποια ιερή πράξη που συμβαδίζει με την πίστη μου, ανώτερη από την ζωή μου. Η πιθανότητα λοιπόν να μην κάνω αυτό που ορκίστηκα είναι μηδαμινή.
Κατά την προσωπική μου γνώμη τα λόγια του Εμπεδοκλή είναι λόγια επιπόλαια που αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Δεν ξέρω ποιός ήταν ο Εμπεδοκλής, δεν γνωρίζω τον βίο του, ούτε για ποιο λόγο ανέφερε τα παραπάνω. Εμένα δεν μου προσφέρουν τίποτα και είναι σα να μην τα διάβασα.
Πείτε μου για ποιο λόγο σφάλω.
-
Δικό μου το πνεύμα, δικό μου και το σώμα. Εγώ θα αποφασίσω ποιά θα είναι η τύχη του μετά την αναχώρισή μου και έχω το δικαίωμα να το προκαθορίσω.
Κανείς δεν μπορεί να με περιορίσει, όσο το πτώμα μου δεν αποτελεί κίνδυνο για την δημόσια υγεία.
-
... ναι...
πήγα να αγοράσω ένα βιβλίο που μου φάνηκε γενικών γνώσεων και έμεινα με το στόμα ανοιχτό άκους εκεί 57Ε!!!
ΒΡΕ ΝΕΦΕΛΗ ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΤΙΜΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ!!!
Ανεξάρτητα από την τιμή......ποια ήταν η πραγματική αξία του βιβλίου???
Έτσι αξιολογείς μία τιμή. Ίσως, λέω ίσως, το βιβλίο να ήταν τσάμπα. Αυτό βέβαια δεν το ξέρεις πριν διαβάσεις το βιβλίο. Συνήθως τα λεφτά σου τα κλαις στο τέλος.
Πάντως, για να το προτείνει η Νεφέλη θα τα αξίζει τα λεφτά.
Άλλωστε 57? είναι 2-3 βραδυνές εξόδοι. Το βιβλίο θα κρατήσει πολύ περισσότερο...
-
Ίσως φανεί ότι η απάντησή μου είναι εκτός θέματος, ίσως και να είναι. Το γεγονός όμως το ερέθισμα για αυτά που γράφω, το πήρα από ό,τι διάβασα παραπάνω με εντάσει στη συζήτησή σας.
Η προσωπική μου άποψη για τα βιβλία είναι ότι είναι "επικίνδυνα". Όχι για αυτά που γράφουν, αλλά κυρίως για αυτά που δεν γράφουν. Θεωρώ πολύ δύσκολο το να μάθει κανείς κάτι από ένα βιβλίο, γιατί ποτέ δε δίνει ολοκληρωμένη γνώση και το πρόβλημα είναι ότι ο αναγνώστης δεν μπορεί να καταλάβει και να ελέγξει εύκολα το τι λείπει. Αν πάρεις αυτά που λέει ένα βιβλίο "τοις μετρητοίς" κινδυνεύεις να χάσεις τον δρόμο σου και θα βρεθείς σε αδιέξοδο.
Δεν είμαι εναντίον των βιβλιών και σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να εννοηθεί κάτι τέτοιο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι το κάθε βιβλίο αποτελεί ένα κομμάτι ενός πελώριου puzzle το οποίο (puzzle) είναι διαφορετικό για το κάθε άτομο, άρα κανείς δεν ξέρει πιο κομμάτι λείπει σε κάποιον άλλο και αν τα κομμάτια που έχει ήδη, ανήκουν και στο puzzle άλλων ατόμων, για να του τα επιδείξει.
Επιπλέον, αν λάβουμε ως δεδομένο ότι οι προαναφερθείσες δυνάμεις (τηλεκίνηση, μαντεία κλπ κλπ) αποτελούν έμφυτες ικανότητες του ατόμου, τότε αρκεί να ψάξει μέσα του και να της βρεί. Ίσως τα βιβλία να σου δώσουν το ερέθισμα να ψάξεις μέσα σου, ίσως όχι. Ίσως σου δείξουν λάθος δρόμο και να σε αποπροσανατολίσουν.
Θα σου πρότεινα να διαβάσεις τον Αλχημιστή του Paulo Coelho και να μην παραλείψεις τον πρόλογο του συγγραφέα, είναι πολύ σημαντικός. Τότε θα καταλάβεις τι θέλω να πω.
Αν το έχεις διαβάσει, τότε θα σου εξηγήσω τι θέλω να πω με παραδείγματα από το βιβλίο.
-
Καθόλου χαζομάρα! Συμβαίνει σε περισσότερους απ'όσους φαντάζεσαι! :smilewink:
Δεν έχεις παρά να σκέφτεσαι τα άτομα που θέλεις πολύ να δεις...
Η δύναμη της σκέψης...Όλα αυτά καλά ρε παιδιά....
εμένα που μου συμβαίνει το ίδιο χωρίς να εκφράζεται επιθυμία, τι γίνεται?? Για να γίνω πιο σαφής, περνάνε εικόνες από το μυαλό μου (ένα τραγούδι, μία παλιά ταινία, κάποιο πρόσωπο) χωρίς ντε και καλά να θέλω να δω ή να ακούσω, ίσως και να μην το θυμάμαι καν (το τραγούδι την ταινία, το πρόσωπο). Έ...αυτό σε λίγο χρονικό διάστημα θα το βιώσω (θα ακούσω, θα δω, θα συναντήσω).
Ποιά δύναμη σκέψης????Αφού εγώ δεν ήθελα να το σκεφτώ, απρόσκλητο ήρθε. Και μάλιστα όσο γρήγορα ήρθε, τόσο γρήγορα έφυγε. Συνειδητοποιώ ότι το σκέφτηκα μόλις πραγματοποιηθεί και τότε προβληματίζομαι.
Και μάλιστα είναι ιδιαίτερο συναίσθημα, δεν είναι απλώς ένα ταξιδάκι του μυαλού σε ώρα χαλάρωσης. Και μη βιαστείτε να μου μιλήσετε για deja vu. Καμμία σχέση. Πλέον ξέρω ότι αν το νοίωσω, δεν αργεί να εμφανιστεί. Γιατί γίνετε??? Σε τί με ωφελεί??
Αν θέλετε να πιάσει τόπο η απάντησή σας (δηλαδή να καταλάβω τι μου λέτε και να με βοηθήσετε) απαντήστε μου με απλά λόγια και χωρίς "μυστικιστικά" υπονοούμενα. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε ή δεν υπάρχει τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο, τότε μην απαντήσετε. Ίσως το ανακαλύψω με το χρόνο.
Θρησκεία. Λειτούργημα ή επάγγελμα??
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Και γω που ήλπιζα σε μία απάντηση από τη Νεφέλη....