El Morya
-
Posts
221 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by El Morya
-
-
Mαγεία είναι μια λέξη που ο καθένας της δίνει όποιο νόημα θέλει.
-
Η Σιωπή είναι η ανάγκη
της Αλήθειας να μην πει ψέμματα
για τον Εαυτό της
-
Αγωνιω που με καθυσηχαζω ετσι.
Μπρος σε ολα αυτα που καταφερα να μην δω
με πιανει δεος.Απορω πως καταφερνω παντα
να αναρριχαμαι τοσο ψηλα στα βουνα
των αρετων μου και μετα να βουτω
αποτομα στο κενο τους...
Στο τελος της πτωσης μου
βρισκονται οι προποδες των
ελλατωματων μου
Με φοβιζει που με καθυσηχαζω ετσι.
Παντα ειμαι πρωταγωνιστης στο
εργο της ζωης μου.
Με τοποθετω στην σκηνη με
τα πιο πολλα φωτα με τα πιο
εξυπνα λογια με την πιο δραματικη
καταληξη.Και αποσυρομαι στο
πιο βαθυ σκοταδι σαν κλεινω
την παρασταση.
Ειμαι ηθοποιος
Αυτο θεωρουσα παντα
οτι ενσαρκωνω ρολους
ολη μου η ζωη σκηνοθετημενη
απο την ασυνειδητη διανοια μου
τεμαχιζεται αδιακοπα σε μικρα
αυτοτελη εργα.
Με κουραζει να με καθυσηχαζω ετσι.
γι αυτο θα πω την αληθεια για μια
φορα μοναχα τα τελευταια λογια
για την σημερινη παρασταση της ζωης μου
Δεν ειμαι ο Ηθοποιος
ειμαι οι κινησεις του..
Η μαριονετα του "Εγω"
-
Υπαρξη
Υπάρχει ένας πόνος πολύ λεπτοφυής που τον νιώθουν οι άνθρωποι που στοχάζονται. Είναι ο πόνος που αναδύεται από την συνειδητοποίηση ότι πιο πολύ γνωρίζουμε τα ονόματα των πραγμάτων παρά τα ίδια τα πράγματα.Δεν ξέρω για σας μα εμένα με πονάει.Μοιαζει η γλώσσα να είναι το πιο άχαρο εργαλείο για να σμιλεύσεις ένα νόημα,σαν να σου δώσανε ένα περίστροφο για να ζωγραφίσεις έναν πίνακα(μονάχα τρύπες μπορείς να του ανοίξεις,ολη η τέχνη σου δημιουργεί κενά,αυτή είναι η γλώσσα) ή σαν να σου δώσανε πινέλο βουτηγμένο σε λευκή μπογιά με λευκό καμβα. Οι λέξεις ποτέ δεν απάντησαν σε τίποτα.Και όσο και αν φαινόταν ότι κάποτε μια λέξη ήταν μια ανακάλυψη τώρα όλο και πιο πολύ αποδεικνύεται ότι οι λέξεις είναι πρόβλημα.Πιο σωστά οι λέξεις θέτουν μονάχα ερωτήματα που δεν έχουν έχουν απάντηση.Και αυτό συμβαίνει γιατί ουσιαστικά η γλώσσα δεν περιέχει καμία απολύτως πληροφορία.Είναι κενή.Απευθηνεται μονάχα στον εαυτό της.Η γλώσσα είναι επινόηση της ανάγκης μας ν?αντιληφθούμε το περιβάλλον μας διανοητικά.Γνωρίζω πως φλυαρώ.Μα αυτό θέλω να δείξω.Πως ύπαρξη είναι να φλυαρείς,να μην σταματάς να μιλάς,είτε με τα χείλη είτε με την σκέψη.
Υπαρξη είναι η αδιάκοπη μονοτονία ενός φλύαρου Θεου.Και η λέξη σιωπή δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του..
Πώς να προσδιορίσεις κάτι σαν την Υπαρξή,κάτι που αλλάξει τόσο γρήγορα;Σαν κάνω να κοιτάξω προς εμένα δεν υπάρχει κάτι σταθερό παρά η αλλαγή η ιδια.Αρεσκομαι στην φράση «είμαι το πτώμα του χθεσινού μου εαυτού,είμαι η νεκρή γνώμη που είχα χθες και άλλαξε» κάτι που ο φίλος μου ο Κελσος(γεια σου φίλε) κατανόησε επακριβώς έστω και αν δεν έχω δει τα μάτια του από κοντά.Πάντα κοιτώντας στην λακκούβα του παρελθόντος βλέπουμε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι.Το κόλπο είναι να το ξεχνάς και να συνεχίζεις.
Υπαρξη είναι το να ξεχνάς πως πάντα υπήρξες κάποιος άλλος?
Αυτό επιβάλλει το εγώ,που επιθυμεί να είναι ένα συνεχές μέσα στον κόσμο,ο επαναστάτης στο συμπαντικό γίγνεσθαι.Η ασυνειδησία είναι το θεμέλιο της ζωής,είναι αυτό που κινεί τον κόσμο και τον διατηρεί.Η συνείδηση από την άλλη είναι ένα διάλειμμα η μάλλον μια διάλειψη της ζωης.Και ευτυχώς που είναι έτσι,γιατί αν δεν λειτουργούσαμε ασυνείδητα θα είχαμε εξαφανιστεί προ πολλου.Και αυτό γιατί η συνείδηση μας είναι γεμάτη προκαταληψεις,αποστροφες,παραλείψεις,τρέλα.Τα ένστικτα μας σώζουν και ας τα υποτιμούμε τόσο.Ύπαρξη είναι η ροή που στο τέλος διακόπτει τον εαυτό της για τον δημιουργήσει ξανά ?και αυτή η βροχή που πέφτει έξω στο δρόμο και μουσκεύει τα πάντα μέσα μου γνωρίζει όπως και γώ,πως δεν θα είμαστε ξανά ποτέ οι ίδιοι σαν ξανασυναντηθούν οι στάλες της με το κορμί μου?
Όπως λέει και ο Αλκίνοος αυτός ο ποιητής που μελοποιεί τους στοχασμούς του:
//Όλα είναι εδώ και όλα περνάνε//
Υπάρχει κάτι στις νωχελικά γερμένες πλάτες που συχνά συναντάς στα λεωφορεία ή στις ουρές των δημόσιων υπερεσιών.Αν προσεχτικά κοιτάξεις μπορείς να διακρίνεις μια ανυπομονησία,ή μάλλον μια φορτική σκλαβιά που βαραίνει τους ώμους .Πρόκειται για μια επινοημένη ψυχική κατασταση, την οποία την κάναμε θεσμό και την ενσωματώσαμε στο κοινωνικό μας σωματότυπο.Ο χρόνος.Ακόμα και στην γλώσσα μας τρύπωσε και δεν ξέρω αν είναι και η αιτία για την δημιουργία της ιστορίας. Ο χρόνος έχει τρία παιδια.Το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον. Από το πρώτο οι περισσότεροι τρέχουν να κρυφτούν αν και πολλές φορές το συμβουλεύονται μολύνοντας έτσι το μέλλον με το παρελθόν τους(Αυτή είναι η Αιτία που η Ιστορία επαναλαμβάνεται),το δεύτερο δεν το κατανοουνε,και το τρίτο προσπαθούνε να το σχεδιάσουνε.Προσωπικά το παρελθόν δεν το έχω πιά,το μέλλον μου φαίνεται ένα άγνωστο τίποτα και το παρόν είναι ότι μου απομένει από την άρνηση των άλλων δύο.Το τώρα είναι ?όχι γιατί συνειδητοποιώ την κάθε στιγμή όπως πολλοί λένε-το μόνο παιχνίδι στο οποίο πάντα χάνω (να το προλάβω) αλλά δεν χάνω το ενδιαφέρον μου γι αυτό.Ο χρόνος είναι ένας δυνάστης που εφεύραμε για να μπορέσουμε να αντέξουμε την ύπαρξη μας ή μάλλον για να την δικαιολογίσουμε.
Από την άλλη ίσως η Ύπαρξη να είναι ο χρόνος ο ίδιος και εμείς απλά οι δείκτες του ρολογιού του..
Όταν άλλη αρετή δεν βρίσκω να αντέχω,αφήνομαι στην αδιακρισία του πόνου της ύπαρξης.Αυτός ο πόνος δεν είναι ίδιος με τους άλλους.Έχει κάτι δικό του σαν να επινόησε τον εαυτό του και θέλησε αμέσως μετά να το ξεχάσει,γι αυτό και δεν εμφανίζεται τόσο συχνά όσο οι πόνοι στην μέση ή στα δόντια.Είναι ο πόνος της μονοτονίας του να γνωρίζεις ότι υπάρχεις μονάχα εσύ και παράλληλα να γνωρίζεις ότι αυτή σου η γνώση είναι μαζί και ψευδαισθηση.Αυτός ο πόνος εμφανίζεται με το που αποκτάς συνείδηση(αποκτώ δεν σημαίνει ότι έχω συνέχεια κάτι).Τι υπάρχει σε αυτό το μελαγχολικό ξημέρωμα;Τι υπάρχει μέσα στους ήχους της πόλης που αγγίζει η ακοή μου,τι υπάρχει μέσα σε όλη αυτήν την Απέραντη Μορφοποιημένη Κενότητα;Yπάρχω εγώ που τα παρατηρώ.Ισως πάλι υπάρχω μόνο εγώ και όλα αυτά τα φαντάστηκα όπως τα όνειρα που κοιμήθηκα χτες.Έτσι με θέλησε το σύμπαν,να είμαι το κέντρο του και ταυτόχρονα η γωνιά του.Αυτή είναι η θέση μου και δεν μπορώ να την ορίσω επακριβώς γιατί είμαι φυλακισμένος μέσα σε ένα άπειρο κλουβί που ονομάσαμε σύμπαν.Είναι να μην σε πονά όλη ετούτη η μοναξιά;
Η ύπαρξη είναι ένας πόνος που γεννά η κενότητα,που γέμισε με πλάνες το κενό της,και που δεν αφήνει ορατές πληγές για να επουλώσεις?
Πόσα ακόμα φιλοσοφικά συστήματα θα εφεύρουμε,πόσους θεούς θα δημιουργήσουμε,πόσες αλήθειες ακόμα θα πούμε για ένα ψέμα;Πόση αμφιβολία θα σπαταλήσουμε στην Πίστη για να αντέξουμε την ύπαρξη μας; Πόσες αράδες θα γεμίσω απόψε για να καταπραΰνω την περηφάνια Της;
Το ερώτημα δεν είναι γιατί ζω αλλά γιατί δεν έχω πεθάνει ακόμα.Και είμαι σίγουρος πως αν η ζωή είχε την γιόγκα της αυτή θα ήταν ο θάνατος. Υπάρχω σημαίνει να υπνοβατώ συνειδητά προς τον θάνατο,χωρις να προλάβω να μάθω ποιος είμαι. Η ζωή είναι να αγνοείς ποιος είσαι και να διαθέτεις τόση ακριβώς ευφυΐα για να το γνωρίζεις.Και είναι αυτή η άγνοια που σε σπρώχνει να ρωτάς ποίος είμαι;Η σκέψη αυτή και μόνο είναι η άγνοια που αντηχεί στα τοιχώματα του σύμπαντος δηλαδή στο νου μου.Και πως μπορείς να μάθεις ποιος είσαι;Πρέπει να δαγκώσεις τα δόντια σου,να δεις τα μάτια σου,να ακούσεις την ακοή σου για να το ανακαλύψεις!Είναι χρόνια που με αντιλαμβανόμουνα σαν μια παρεξήγηση ανάμεσα στην ύλη και στο πνέυμα.Μια ασταμάτητη πάλη που θέλησε να με κατασπαράξει μέσα στην αντιφατικότητα της.Μια φορά σμίξανε ο ουρανός και η γή κρυφά από τα μάτια των θεών και ιδού ένα δίποδο με ψυχή φτερωτή που σέρνεται στα τέσσερα προσπαθώντας να πετάξει!!!
Να τιμάς τον Πατέρα σου και την Μητέρα σου!
Μα με ξεχάσαν!Ο ενας έγινε χώμα και ο άλλος αερας.Και ανάμεσα τους κείτεται η ορφανή συνείδηση μου που τους Γέννησε!(Που ξέρεις μπορεί να ισχύει ο νόμος της αντίστροφης αιτιότητας)
Ύπαρξη είναι η μοναξιά του θεού που ενσαρκώθηκε..και δεν έχει κανένα νόημα ούτε σκοπό γιατί πρόκειται για παιχνίδι και τα παιχνίδια φτιάχτηκαν για να αρκούνται μονάχα στον εαυτό τους.
Λοιπόν κανείς θεός δεν διεκδίκησε την δημιουργία μου και όμως-δεν πλανάμε τόσο βαθιά-δεν είμαι καν δημιουργός του εαυτού μου!Πόση ζημιά κάνει αυτό στην ανθρώπινη περηφάνια..
Ύπαρξη είναι να λες «Δεν ξέρω»,Yπάρξη όμως είναι και να λες Δεν με νοιάζει, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ
04:18 ξημερωματα Σαββάτου.Έξω ακούγονται οι πρώτη ήχοι μιας ανεπανάληπτης μέρας.Όλα συνεχίζονται αδιακοπα.Καπου πιο πέρα οι άνθρωποι υπάρχουν.Η ροή του κόσμου ρέει και όμως κανείς δεν φάνηκε να σκεφτεί απλά να σταματήσει.Ας το κάνω εγώ που πια δεν θέλω να μάθω..
Ύπαρξη είναι η αγάπη που νιώθω καθώς τώρα πλαγιάζω με εκείνους τους στίχους που δεν μοιάζουν σε μένα,μα είναι Φτιαγμένοι από την ίδια ουσία και τους ονομάζω Γυναίκα «μου».Σαν αγκαλιάζω το κορμί της μοιάζουν όλες ετούτες οι σκέψεις να βυθίζονται στην άβυσσο απ όπου γεννήθηκαν και γω ντύνομαι την γλυκιά ασυνειδησία(?) του ύπνου.
Έτσι είναι,στον ύπνο όλοι είμαστε αθώοι?
Ακόμη και η Ύπαρξη?
-
Oποιος δεν βλεπει στον σταυρο
τον Εαυτο του καρφωμενο πιστευει σε εναν
Νεκρο Ιησου.Οποιος δεν βλεπει την θυσια
στο σκοινι του Ιουδα δεν ειναι αμνος Κυριου.
Οποιος πιστευει στον Αναστημενο Εαυτο του
εχει στην καρδια του εναν Ζωσα Ιησου...
...Τετελεσθαι...
-
Δια-θηκη
Αν ειμουν καποιος
και ειχα κατι
κληρονομια θα
αφηνα σε ολους
τους ανθρωπους
Την δροσια του ποταμου που ρεει
Την καψα του απομεσημεριου στο δερμα
Τις μυρωδιες του δασους στο ημιφως
Την θερμη των εραστων στο σφιχταγκαλιαμα τους
Το φως στα ματια της μητερας που μολις γεννησε
Την απορια που εχουμε στα ματια για ολα αυτα
Μα τι λεω;
Ολα αυτα ειναι
"Δεδομενα"
-
Αυτο-Γνωσια
Οταν ο Ανθρωπος αντιληφθει οτι το αυτι
που ακουει τον Θεο
ειναι το ιδιο αυτι με το οποιο ο Θεος
ακουει τον Ανθρωπο
τοτε ισως μπορεσουμε να
μιλησουμε για Αυτο-γνωσια.
-
My Queen..
Σ'αγαπαω τοσο που θα πρεπει
να εφευρω καινουργια λεξη
ή να σωπασω για να ακουω
καλυτερα αυτο που ψιθυριζουν
τα χειλη μας σαν συναντιουνται.
...Μου χες πει...Παντρεψου την Μουσα σου...
..Απο τοτε το κανω καθε μερα..
Ενα Πρωινο με Ξυπνησες
και απο τοτε δεν κοιμηθηκα ξανα
Θεα του Κοσμου μου
Βασιλισσα του Ουρανου μου
Νυμφη του Δαιδαλωδους Δασους μου
Γοργονα του Ωκεανου μου
Ολα+Τα Παντα Εσυ
Εγω δεν ειμαι Εγω
αλλα Εσυ που μιλας
για μενα
Εσυ δεν εισαι Εσυ
αλλα Εγω που μιλω
για σενα
Εγω + Συ
τεινουμε στο απειρο~...
-
+muse said:
..και γιναμε το ..δισκοποτηρο...εκει στα τυρκουαζ νερα μιας πηγης που ποτε δεν θα παψει να ρεει..
και τα παιδια μας...θα γεννηθουν ως οι επερχομενες γενεες ..του πολυχρωμου πλανητη κοιτωντας παλι στ' αστρα ..εκει οπου οι απαντησεις θα'ναι παλι ιδιες με 'κεινες τις πρωτερες..τις εσωτερες μας..
Αληθεια μου, ..χαιρε!
Μανου,της δημιουργιας της δικης μας κοσμογονιας...χαιρε!
Βασιλια, της γης μου ..χαιρε!
Τhis is a Queen's..Ryche
-
H Σκεψη και η Γνωση
ειναι γεγονοτα του
Φυσικου Κοσμου
Ολο το οπτικο μου πεδιο
ειναι μεσα απο τον εξω κοσμο
Ειμαι επαγωγικα το Πληθος των Αλλων
Οι Αλλοι παλι ειναι η μοναξια μου
που δημιουργησε Παρεα.
-
+muse responded:
Dans ton baiser plus profond que la mort
Je sens ta tage de rentrer en terre
De retourner vers ton neant
Tu te dissous
Tu te de'truis
Nuage tu tombes
Fleuve tu cours vers ta mer
Et ma chair te recoit comme un se'pulcre*
---thetranslationexcistsonyourlips---
-
Η σιωπη αποψε εχει κατι απο
κλαμα μωρου.
Zητα επιμονα να την
αγκαλιασω..
Ισως ετσι μαθω
πως αναμεσα σε
δυο παυσεις
υπαρχει Μουσικη
-
Περι Θεου
Δαγκωσε τα δοντια σου
ακου τα αυτια σου
κοιταξε τα ματια σου
αγγιξε την αφη σου
Ειναι πολυ κοντα Σου
γι αυτο δεν καταφερνεις
να Τον δεις
Βαθια Κοιμαται
και ξυπνα
σαν σταματησεις
να φωναζεις
-
Αγρυπνη θλιψη
Η τεχνη να υφαινεις
στο πιο βαθυ σκοταδι
σε κανει να υποκρινεσαι
το φως
Ντυνεσαι την νυχτα
να σταματας τον υπνο
ντροπαλη φλογιζεσαι
μορφη ροδοπλασμενη
να παριστανεις
πως την μοναξια
σκοτωνεις
Με ολα αυτα τα καλλη
μου πες πως
Θελει ψηλα να ανεβεις
μεχρι να μαθεις να
ψηλαφιζεις τον
βυθο σου
Χρωστας ακομα
στους θνητους
καημους
και αυτοι
σου χρωστουν
αλμυρα
Κοιτα!!
Τι ναυαγιο
ξεβρασες αποψε
στις ακτες μου
//Ποιανου Θεου θλιμμενη σκεψη ειμαι;//
-
... νυχτα ακινητη
δεν παρελαυνει ανεμος
αστερια που φεγγουν χωρις
να γνωριζουν το γιατι
Ολα αποψε μοιαζουν στην καρδια μου
muse ATMA responded:
--μικρο σχολιο...--
...ολογιωμη σαν την σεληνη...που ρχεται...
θαρρω
πλησιαζει η ωρα να φανω...
ολογιωμη η καρδια μου...
χμ..αλλη μια νυχτα νικιεται αποψε
'η μου φαινεται; ποιητη μου...
*
--ενατενιση εκει αναμεσα στο παντουκαιτοπουθεναμου--
πανσεληνος και πλησιαζεις-
το αρμα του προφητη με την ανατολη θα ξεκινησει...
το ανηγγειλε η περιφορα που περασε τ απογευμα -
-θα ναι ζεστη η μερα;
-θα ρθει ο Ηλιας;
-θα ρθει ο Φαεθων;
..τι σημασια εχει αποψε η απουσια του Ηλιου;
Το Αυριο γεννιεται στις επομενες ωρες του Τωρα
---ξημερωσεμε innowordsmode.)---
-
Εργο Αγνωστου
Η καρδια μου εχει
την συννεφια του ποιητη
Τα ματια μου την ευθραυστη
γαληνη του νερου
Στο νου μου
η απορια
θετει αναπαντητα
ερωτηματα
Tο κορμι μου δεν με χρειαζεται
για να ζησει
Κανεις δεν ανελαβε την Ευθυνη
της δημιουργιας μου..
Η υπαρξη μου ειναι
Εργο αγνωστου..
-
Μικρο σχολιο
νυχτα ακινητη
δεν παρελαυνει ανεμος
αστερια που φεγγουν χωρις
να γνωριζουν το γιατι
Ολα αποψε μοιαζουν στην καρδια μου
-
Προφητεια
Θα ρθω
Οι δρομοι δεν θα με αναγγειλουν
Σαν σκια που μου μοιαζει
θα συρθω αναμεσα στα πλασματα
αυτης της κατοικημενης ερημιας
Θα αγγιξω.
Αυτους που γεννηθηκαν μια στιγμη
και πεθαινουν ολες τις αλλες
Θα πονεσω.
Αυτους με τις στενες καρδιες
και οσους δεν μαθαν να ζουν
με την φθορα τους
Θα γνωρισω
Τον ηρωα απ την πτωση του
Τον δειλο απ το τροπο
που αναρριχαται.
Τον σοφο απ το χαμογελο
Θα αποσυρθω.
απο δρομους που δεν θα αναγγειλουν το φευγιο μου
Υστερα
Ολους θα σας αφησω
στην αστοχαστια σας..
-
[+the muse ATMA responded:
..η μερα με βρηκε στον αποηχο ενος ονειρου που ειχα ξαναβαδισει..
χρονια πριν και λιγο πριν το ξυπνημα η αναγκη της εξοδου --
μα στην πυλη μια γραια μαγισσα θαρρω ηρθε να μου θεσει τα ζητηματα
προς την εξοδο κλειδια και απαντησεις μου...
θυμαμαι πια...
χρονια περασαν --τι λαθη ειχα στις απαντησεις και η εξοδος δεν ειχε βρεθει πριν τονειρο τελειωσει//και τωρα..
τωρα δα, με ξημερωσε//αερακι καλοκαιρινο και μια αναγκη..την πρωινη σου φωνη να επιβεβαiωνει την εξοδο--
περασα γεφυρες μουσκευοντας τα ποδια στα νερα--εμποδιο πια κανενα-
και ξυπνησα -σαν σε ακουσα να ξυπνας ...
τεντωθηκα απο αγαλλιαση και ακουσα πως εκανες το ιδιο..
ολα ενα...
αποσταση--συγχωνευση--παντου--πουθενα--
εγω<<εμεις>>εσυ..
ονειρο ηταν...αληθεια θαναι//
Εν το Παν...
-
ο μητος σου...Βασιλιαμου
Περπατα μαζι μου ετουτο τον Λα/βυ/ριν/θο.
Οσοι το καναν τους ειχε φερει
καποια ηδονη
Μα εσυ με φιλας στα χειλη διχως Λογο..
Ετσι ησυχα,απλα βρηκαμε την εξοδο να μπουμε
..μεσα μας..
-
στα βαθη του βυθου μου...
Συ εζησες πραγματα θλιβερα.
Εβλεπες οπως και γω το κυμα
στην ακτη που εψαχνε να βαλει
τελος..
Και το αγερι το σπρωχνε
θαρρεις και θα κερδιζε
την αθανασια του..
Στον κηπο σου
φυτευαν οι ανθρωποι
τα ροδα της προδοσιας
και συ ανθιζες αγαπη..
πανε περασαν αυτα
χρονια ηταν..σβησανε.
Στον βυθο δεν εχει χρονο
μοναχα παραξενη σιωπη
αταραχη καρδια
και ολα δωρα ειναι..
Δεν υποψιαζεται κανεις
πως στα βαθια τα χειλη
δεν χωριζουν και οποιο
φως εκει κατω φτανει
κρυβεται στα ματια σου
η Θαλασσα καημος ειναι
δροσοσταλιδες δακρυα
που δεν συγχωρεθηκαν...
και η αμμος αποσταγμενοι
ερωτες...
Ο βυθος ειναι ο τοπος μου
φωλιαζω εκει ελευθερος
ετσι ωραια που μ'αγαπας..
-
+the muse responded:
ATMA:
...μια μερα που δεν τη γεννησε μια νυχτα..
μια νυχτα που δεν γενναει μερα πως ναναι..
μια μερα ορφανη..
νυχτα..οπως χαος...
οι μερες μου
οι νυχτες μου...
--οι τελειες ..τελειες μου !--
στα βαθη του βυθου μου...
ο μητος σου...Βασιλιαμου
fromqueen2musemode...
-
topic dedcted tο
10th muse~@Atma@~..
Απ' ολη τουτη την εποχη αληθεια λειπω.
Ερχομαι αργα,σιωπηλα απο δρομο δικο μου.
Τουτα τα χωματα αγνωριστα μου ειναι.
Και σε εσας το παθος και η λυπη μου ξενη..
Μπρος στα μοτιβα κορμια ντυμενα ρολους
με στιχους θαυμαστους ν'αφηγουνται
τις ζωες αλλων..
Η παρασταση τελειωμο δεν εχει
και δεν βρηκα μια ελπιδα να προσμενω τελος.
Λενε πως απ ολους τους ηχους
ο πιο δυνατος ειναι η φωνη
που στα χειλι σου λεει την
αληθεια.
Ακομα και οταν απλως
..την ψιθυριζεις..
Μα κοιταξτε ανθρωποι αν πρεπει μεσα μου να διαβειτε
σας λεγω τουτο:
//...Ποδοπατηστε την ψυχη μου να δω που εχετε παει...//
ετσι κι αλλιως Οτι
ποιησατε αλαζονεια ειναι..
Ισως μια Μερα δεν φερει Νυχτα
και δειτε πως το Χαος πιο πολυ απ ολα
γεννιεται στα βαθια..
Φευγω αργα,σιωπηλα απο δρομο δικο μου...
-
Ο Λαο Τσου λέει:
Όταν το καλό αναγνωρίζεται μόνο στην καλοσύνη,τοτε το κακό δημιουργήται.
Ο Εl Morya θα πει
: To καλό και το κακό είναι Εφευρέσεις του ανθρώπου
Η Μαγεία τελικά είναι...
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
το φαϊ το είπα;
Nεφέλη,το πρόβλημα ξεκινάει πάντα από τις ερωτήσεις.Όταν η ερώτηση έχει τεθεί λάθος η απάντηση θα είναι πάρα πολυ γενική.Προσωπικά θα ρωτούσα το εξής:
Σε τι χρησιμεύει η μαγεία;
Kαι όχι τι είναι η μαγεία.Γιατί η μαγεία δεν είναι τίποτα περισότερο απο όλα τα άλλα.
Το υλικό είναι κοινό.Μονάχα η χρήση διαφέρει.