Τράγου Κέρατο
-
Posts
3,677 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
49
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Τράγου Κέρατο
-
-
-
-
Εγώ από την άλλη θα έλεγα πως είναι μια μάλλον ακαδημαϊκή διάκριση η οποία αργότερα επικράτησε, όταν ο Diels κυκλοφόρησε τα Fragmenter der Vorsokratiker καθιερώνοντας τον όρο. Εκεί είχε κατατάξει τους φυσικούς φιλοσόφους, τους Σοφιστές και το Δημόκριτο. Και ναι μεν ο Δημόκριτος ήταν σύγχρονος του Σωκράτη αλλά θεωρείται πως το ρεύμα του δεν επηρεάστηκε από το Σωκράτη. Υπό την οπτική αυτή, όλα τα επόμενα ρεύματα, με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, επηρεάστηκαν από τη Σωκρατική φιλοσοφία.
-
άρα μιλάμε για τρισυπόσταση και όχι τριπροσωπία...
Αυτός είναι από τους μεγαλύτερους παραλογισμούς στο χριστιανισμό. Τόσο μάλιστα, που ακριβώς για το συγκεκριμένο θέμα ειπώθηκε το περίφημο "πίστευε και μη ερεύνα", ο δε (άγιος) Τερτυλλιανός είπε και το περίφημο "Παράλογο, άρα πιστεύω" (absurdum, ergo credo).
τώρα. όσο αναφορα τους Αγίους..πράγματι ο Αγιος Πατέρας Παϊσιος μίλησε για "ΜΕΣΗΤΕΣ" κ όχι για 2ης κλάσης θεους..Πλην όμως, στην Αγία Γραφή ο Χριστός λέει "μόνος μεσίτης είμαι εγώ" (από τα κύρια επιχειρήματα των πεντηκοστιανών).
Μόνο που υπάρχει μια μέγαλη ΑΓΝΟΙΑ όλων μας περι Αγίων στην χριστιανική θρησκεία.. οι Άγιοι στην Ορδοδοξία δεν είναι πάνω απο 15 .. όλοι οι άλλοι ειναι ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΠΑΤΕΡΕΣ, ΟΣΙΟΙ, ΜΑΡΤΥΡΕΣ κλπ κλπ...Υποθέτω πως ο διαχωρισμός αυτός είναι εμφανής στα δίπτυχα της Αρχιεπισκοπής; Στο ημερολόγιο δηλ. αναγράφεται καθαρά ποιος είναι τι στην ημέρα που εορτάζεται η μνήμη του;
Μια και άνοιξες αυτό το ζήτημα, υπάρχει μια κατάταξη, π.χ. άγιος είναι πιο ψηλά από τον όσιο, όπως π.χ. στους καθολικούς ο Santo είναι ανώτερος του Beatus ή είναι απλώς μια κατηγοριοποίηση στον τρόπο με τον οποίο "άγιασαν" να το πω λαϊκά;
αυτή η διαφορα πιστεύω ότι λύνει πολλές απορίες...όταν γιορτάζουμε τη μνήμη Τους είναι σαν να κάνουμε Μνημόσυνο.. μια ΑΝΑΜΝΗΣΗ..
Σε αυτό συμφωνώ. Τώρα, κατά πόσον το οποιοδήποτε μνημόσυνο είναι σύμφωνο με την Αγία Γραφή, είναι προς συζήτηση.
ο ΘΕΟΣ ειναι ΕΝΑΣ και μοναδικός.. ακόμα και οι Πολυθεϊστηκες έχουν 1 Πατερα, αρχηγό Θεο..Υπεραπλούστευση έως διαστρέβλωσης.
-
Στον Τζονάκο ακόμα κι εγώ έχω αδυναμία. Ήταν και συγκλονιστικός ως "Ψαλιδοχέρης", μμμ... δεν είπα πως λατρεύω και τον Τιμ Μπάρτον!
-
Αν και αυτά τα κείμενα τα δίνουμε μόνο στους μυημένους... τεσπα, πήρα ειδική άδεια:
Οι Τέσσαρες Βασικές ΚοσμοθεάσειςΑπό το βιβλίο «Ες Παγάν..» του Βλάση Γ. Ρασσιά, Αθήναι 2001
Α) Μονοθεϊσμός: Η θέση του δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των Θεών, αλλά με το ότι τοποθετεί το Δημιουργικό Αίτιο έξω από τον Κόσμο, άρα έχουμε δημιουργία εκ του μηδενός, άρα ο Κόσμος έχει αρχή και συνεπώς θα πεθάνει σε κάποιο μελλοντικό χρονικό σημείο. Τους νόμους που διέπουν τον Κόσμο, τους έχει θέσει το εξωτερικό (και μόνο αιώνιο) Αίτιο, το οποίο δικαιούται να ασκεί αυταρχία προς το δημιούργημά του.
Β) Αθεϊσμός - Υλισμός: Μία σχετικά πρόσφατη θέση. Κατ' αυτήν, ο Φυσικός Κόσμος (υλικός) είναι η μόνη πραγματικότητα. Δεν δημιουργήθηκε από κανένα εξωτερικό Αίτιο και υπάρχει, κινείται και εξελίσσεται μηχανικά, δίχως την ύπαρξη ανωτέρων συνειδήσεων μέσα σε αυτόν ή έξω από αυτόν (κατά προέκταση ούτε ο ίδιος μπορεί να έχει συνείδηση).
Γ) Πανθεϊσμός: Η θέση του αναγνωρίζει, όπως και στην προηγούμενη Κοσμοθέαση, τον αιώνιο Κόσμο ως μοναδική πραγματικότητα. Εδώ όμως ο (αυτογέννητος) Κόσμος ταυτίζεται με τον Θεό που είναι παντού και διαπερνάει τα πάντα. Ο Κόσμος έχει συνείδηση. ΕΙΝΑΙ Θεός που δεν πληθύνεται όμως σε επιμέρους ατομικότητες με ιδιαίτερες λειτουργίες και ζώνες αρμοδιότητος, άρα δεν χρειάζεται λατρεία για να επικοινωνήσει κάποιος με αυτόν.
Δ) Πολυθεϊσμός: Εδώ όπως και πιο πάνω, ο Κόσμος (ως ζώσα ύλη) έχει αναδυθεί αφ' εαυτού και είναι αιώνιος. Δεν υπάρχει εξωτερικό δημιουργικό Αίτιο και εκ του μηδενός δημιουργία, οι Θεοί έχουν αντιθέτως γεννηθεί (ως πλήθυνση του Ενός σε ιδιαίτερες ενσυνείδητες Ενέργειες), μέσα από αυτόν για να εξυπηρετήσουν την δική του αέναη πορεία. Ο Άνθρωπος, ως κάτοχος και χρήστης του Λόγου, μπορεί να επικοινωνεί με τους τελευταίους, μέσω ιεροπραξιών, σε κάποιες μάλιστα παραδόσεις είναι εξελίξιμο είδος, λίγα σκαλοπάτια κάτω από τους Θεούς. Η ιεροπραξία ικανοποιεί αλλά και μορφώνει Θεούς και θνητούς σε σημείο που ανταλλάσσονται χαρακτηριστικά. Υπό αυτή την έννοια έχουμε ατομικές, οικογενειακές, φυλετικές ή εθνικές αποχρώσεις λατρευομένων Θεών.
Πηγή: http://www.ysee.gr/index.php?type=article&f=4cosmotheaseis
Το κείμενο αυτό βεβαίως περιγράφει τα πολύ βασικά και κυρίως δεν κάνει διάκριση μεταξύ του πανθεϊσμού βεριτάμπλ (που περιγράφει) και του πανθεϊσμού ως αμυντική θέση του μονοθεϊσμού.
Αυτά για την ώρα.
-
1. Le destin fabuleux d' Amelie Poulain του Jeunet
2. Το φάντασμα της Ελευθερίας του Luis Bunuel (ο λατρεμένος μου σκηνοθέτης)
3. Amadeus του Milos Forman, σε σενάριο του καταπληκτικού Peter Schaeffer
4. Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών του Peter Weir (άλλος αγαπημένος σκηνοθέτης)
5. Προστάτης Οικογενείας του Νίκου Περράκη (αγαπημένος μου έλληνας)
-
Δεν κατάλαβες!
Τον βρήκανε στ' αλήθεια, και για να το κουκουλώσουν, είπαν πως είναι φάρσα!
-
Ο γάιδαρος του Χότζα είχε πεθάνει κι ο Ναστρεντίν έκλαιγε απαρηγόρητος. Περνούσαν οι χωρικοί και τον ρωτούσαν:
-Βρε Χότζα, τι θρηνείς και κλαις τόσο πολύ; Τόσο πολύ δεν έκλαψες ούτε για την πρώτη σου γυναίκα!
-Ναι, αλλά όταν έχασα την πρώτη μου γυναίκα όλοι μου λέγατε "δεν πειράζει Χότζα, θα σου βρούμε άλλη γυναίκα". Τώρα κανείς δε μου λέει πως θα μου βρει γάιδαρο!
Black humor!!!
Ααααχχχ... Καλώς σας βρήκα, μόλις γύρισα από τις διακοπές μου και μπαίνω στο ζουμί.
Πρόσεξε λοιπόν φίλε Ιχώρ πώς αυτό το μαύρο χιούμορ στηλιτεύει την αντιμετώπιση των γυναικών στην τότε κοινωνία. Και πώς αποδεικνύεται πως πιο εύκολα παραχωρείς την κόρη σου παρά το γάιδαρό σου, αφού η κόρη είναι οικονομικό βάρος, ενώ ο γάιδαρος είναι εργαλείο της δουλειάς. Εν ολίγοις, με πόσο αποστομωτικό τρόπο τους βρίσκει όλους παραδόπιστους.
Ευχαριστώ Νεφέλη! :blblbl:
-
Μεγιστοτεράστιος!!!
Ο Ναστρεντίν χρειαζόταν ένα καινούργιο παντελόνι. Πάει το λοιπόν στο ράφτη. Του παίρνει τα μέτρα και τον ρωτάει ο Ναστρεντίν:
-Πότε θα είναι έτοιμο;
-Σε μια εβδομάδα, αν θέλει ο Αλλάχ.
Περνάει έτσι ο Ναστρεντίν την επόμενη εβδομάδα από το ραφτάδικο. Αλλά...
-Δεν είναι έτοιμο το παντελόνι σου Ναστρεντίν, ατυχίες, αναποδιές...
-Καλά, πότε θα το έχεις έτοιμο;
-Αν θέλει ο Αλλάχ, σε τρεις μέρες.
Περνάει μετά από τρεις μέρες ο Ναστρεντίν, αλλά πάλι δεν ήταν έτοιμο το παντελόνι.
-Ξέρεις Ναστρεντίν μου, μου είχε πέσει περισσότερη δουλειά από τις προηγούμενες μέρες που δεν είχα τελειώσει...
-Εντάξει, πότε θα το έχεις έτοιμο;
-Αν θέλει ο Αλλάχ, μεθαύριο.
-Βρε, βγάλε τον Αλλάχ απ' έξω και πες μου, πότε θα το έχεις έτοιμο;
**************
Μια φορά, ο Ναστραδίν Χότζας ήταν νηστικός για πολλές μέρες. Μα πιο νηστική από την κοιλιά του, ήταν η τσέπη του. Τι να κάμει; Έξυνε το κεφάλι του να κατεβάσει καμιά ιδέα. Εκεί που λιαζόταν και σκεφτόταν κι έξυνε τη γη με το ραβδί του, βλέπει ένα σκουριασμένο καρφί. Αμέσως κάτι έλαμψε στο μυαλό του. Το βρήκε! Συμμαζεύει το καρφί, το σκουπίζει, το τυλίγει στο μαντήλι και το βάζει στην τσέπη της καρδιάς. Μια και δυο ξεκινά για το χωριό. Στην πλατεία βρήκε αρκετούς τεμπέληδες που ρουφούσαν ραχατλίδικα το ναργιλέ τους.
Παίρνει κι ο Χότζας μια καρέκλα και κάθεται κοντά τους. Γρήγορα έπιασε κουβέντα και δεν άργησε να γίνει το κεντρικό πρόσωπο της συζητήσεως. Τους έλεγε διάφορα άσχετα και κυρίως για τα μυστήρια του σύμπαντος. Πως ο ήλιος βουτάει πίσω απ' τα βουνά και χάνεται στη θάλασσα χωρίς να πνιγεί, πως ταξιδεύει όλη νύχτα για ν' ανατείλει το πρωί, πως το φεγγάρι μικραίνει γιατί το τρώει ένα μεγάλο ποντίκι σαν αυτά που τρώνε το τυρί, πως η καρυδιά που είναι θεόρατο δέντρο έπρεπε να κάνει τα καρπούζια ενώ η καρπουζιά που δε μπορεί να σταθεί όρθια αλλά σέρνεται έπρεπε να κάνει καρύδια κι άλλα τέτοια μυστηριώδη και θαυμαστά.
Οι χωριάτες παράτησαν τους ναργιλέδες και κρεμάστηκαν απ' τα χείλη του. ?Έφθασε η στιγμή? σκέφτηκε ο Χότζας και συνεχίζει:
-?Φανταστείτε τι περίεργα και θαυμαστά υπάρχουν σ' αυτό το ντουνιά... σαν αυτό το καρφί παραδείγματος χάριν? και με αργές, μεγαλοπρεπείς κινήσεις βγάζει από την τσέπη της καρδιάς το μαντήλι. Όλων τα μάτια έπεσαν πάνω σ' αυτό. Με ακόμη πιο προσεκτικές κινήσεις, σα να ήταν κάτι πολύτιμο που μπορούσε να σπάσει, ξετυλίγει το μαντήλι, παίρνει με προσοχή το σκουριασμένο καρφί και το υψώνει μπρος στα έκπληκτα μάτια όλων.
-?Το βλέπετε αυτό το καρφί; Μ' αυτό μπορώ να κάνω τη νοστιμότερη σούπα του κόσμου!?.
-?Πάψε Χότζα? πετάγεται ο μουχτάρης του χωριού, ?αυτό είναι μεγάλο παραμύθι?.
Ατάραχος ο Χότζας αρχίζει να ξανατυλίγει το καρφί του, δήθεν στενοχωρημένος.
-?Αφού δε με πιστεύετε το διπλώνω στο μαντήλι και φεύγω. Αλλά δε μου λέτε, τι θα σας στοιχίσει να δοκιμάσετε; Ένα τσουκάλι, μια κουτάλα και δυο δαυλιά για φωτιά χρειάζομαι. Είναι πολλά αυτά;?
-?Όχι, όχι? φώναξαν όλοι εν χορό.
Για να μην τα πολυλογούμε, ανάβουν φωτιά στη μέση της πλατείας, στήνουν τη πυροστιά, το τσουκάλι με το νερό. Όλα έτοιμα περίμεναν. Εν τω μεταξύ το νέο μαθεύτηκε σ' όλο το χωριό και πολλοί μαζεύτηκαν γύρω-γύρω. Άντρες, γυναίκες, παιδιά. Όλοι περίμεναν να δουν το θαύμα!
Όταν το νερό πήρε να βράσει ο Χότζας ρίχνει στο τσουκάλι με κινήσεις μεγαλοπρεπείς, το καρφί. Και αρχίζει ν' ανακατεύει, ν' ανακατεύει... Σε λίγο φέρνει τη κουτάλα στο στόμα, φυσάει για να μη καεί και ρουφά λίγο απ' την... σούπα!
Γύρω σιγή νεκρική. ?Υπέροχη σούπα? κραυγάζει ο Χότζας πλαταγίζοντας τα χείλη και μισοκλείνοντας από ευχαρίστηση τα μάτια. -?Ωραία, ωραία, πολύ ωραία σούπα. Μα αν είχε και λίγο σέλινο θα γινόταν θαύμα?. -?Εγώ θα σου φέρω λίγο σέλινο? πετάχτηκε μια νοικοκυρά απ' το πλήθος. Ήλθε το σέλινο και ψιλοκομμένο έπεσε στο τσουκάλι. Ξανά ανακάτεμα με την κουτάλα, ξανά δοκίμασμα, ξανά επιδοκιμασίες.
-Μωρέ τι θαύμα σούπα είναι αυτή; Αν είχα και λίγο καρότο θα ήταν απίθανη!
-Θα σου φέρω εγώ Χότζα μου! πετάχτηκε άλλη νοικοκυρά.
Ήλθε το καρότο κι αυτό ψιλοκομμένο κι έπεσε στο τσουκάλι. Ήλθε με τον ίδιο τρόπο το λάδι, η τομάτα, το ρύζι, το αλάτι, η πιπεριά και ότι άλλο κάνει μια σούπα να μοσχοβολά. Και δώστου ανακάτεμα ο Χότζας, και δώστου δοκίμασμα με την κουτάλα όλο και πιο γεμάτη. Δοκιμάζοντας και ρουφώντας, ρουφώντας και δοκιμάζοντας χόρτασε ο Χότζας.
Αφού χόρτασε ρούφηγμα, τραβάει με πολύ προσοχή το καρφί, το σκουπίζει με ευλάβεια, το δείχνει σε όλους με επισημότητα και λέει: -?Πράγματι θαυματουργό καρφί. Δοκιμάστε και θα δείτε. Αυτό το καρφί πρέπει να το προσκυνάτε?. Και το βάζει μετά πολλής προσοχής στην τσέπη της καρδιάς. ?Θα χρειαστεί? σκέφτηκε ?και γι' άλλο χωριό?. Σκοτωμός στο δοκίμασμα. Επιδοκιμασίες. Θαυμασμός. Μπράβο στο καρφί. ?Χότζα το καρφί και τα μάτια σου!?.
Ο Χότζας, ικανοποιημένος για το θαυματουργό καρφί και κυρίως χορτάτος, ξαπλωμένος στη σκιά της καρυδιάς που κακώς δε κάνει καρπούζια, καμαρώνει ακόμη την εξυπνάδα των χωριανών του.
*****************
Ο γάιδαρος του Χότζα είχε πεθάνει κι ο Ναστρεντίν έκλαιγε απαρηγόρητος. Περνούσαν οι χωρικοί και τον ρωτούσαν:
-Βρε Χότζα, τι θρηνείς και κλαις τόσο πολύ; Τόσο πολύ δεν έκλαψες ούτε για την πρώτη σου γυναίκα!
-Ναι, αλλά όταν έχασα την πρώτη μου γυναίκα όλοι μου λέγατε "δεν πειράζει Χότζα, θα σου βρούμε άλλη γυναίκα". Τώρα κανείς δε μου λέει πως θα μου βρει γάιδαρο!
*****************
Περνάει ένας γείτονας του Χότζα.
-Ναστρεντίν, θα μου δανείσεις το γάιδαρό σου που χρειάζεται να πάω σήμερα στο παζάρι;
-Αχ, τι άτυχος είσαι, πριν από λίγο τονε δάνεισα σε έναν άλλο γείτονα που μου τον ζήτησε.
Εκείνη την ώρα, ατυχής σύμπτωση, αρχίζει ο γάιδαρος να γκαρίζει... από την πίσω αυλή του σπιτιού του Χότζα!
-Βρε Ναστρεντίν, γιατί μου λες ψέμματα; Αφού εδώ τον έχεις το γάιδαρό σου!
-Πωπωωωω τι παράξενος άνθρωπος που είσαι! Δεν πιστεύεις εμένα και πιστεύεις το γάιδαρό μου;
*****************
-Ναστρεντίν, γιατί απαντάς στις ερωτήσεις με άλλη ερώτηση;
-Έτσι κάνω;
-
Ακριβώς Νεφέλη.
Πρόσεξε, earendil, τίποτα συγκεκριμένο δεν μπορώ να σου πω, αλλά θα σου δώσω κάποια κλου:
Σκέψου μόνο πως, οι εργαζόμενοι στα ριάλιτι είναι απλοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν τη βάρδια τους, βαριούνται, νυστάζουν, αραιά και πού πιάνουν κουβέντα μεταξύ τους, παραγγέλνουν φαγητό απ' έξω, τους διακόπτει ο προϊστάμενος για κάποιο "σημαντικό θέμα" κ.ο.κ. ....
Τό'πιασες; :smilewink:
-
Η καλύτερη ερμηνεία της Αποκάλυψης είναι η παρακάτω, εκφράζεται από στόματος καθηγητού Γουάτικινς, του φημισμένου κολλεγίου του Αγίου Σεντ του Κέμπριτζ:
Αυτό που πρέπει να καταλάβεις, νεαρή μου δεσποινίς, είναι ότι οι Έλληνες δεν αρκέστηκαν να κυριαρχήσουν στον πολιτισμό ολόκληρου του Κλασικού κόσμου, αλλά πραγματοποίησαν το σπουδαιότερο και όπως λένε πολλοί, το μοναδικό έργο δημιουργικής φαντασίας αυτού του αιώνα. Αναφέρομαι φυσικά στα δρομολόγια των ελληνικών πλοίων. Ένα έργο υπέροχης μυθοπλασίας όπως θα σε διαβεβαιώσει οποιοσδήποτε έχει ταξιδέψει στο Αιγαίο. Χμ, ναι. Έτσι νομίζω....
Το ήξερες, μικρή μου δεσποινίς ότι η Αποκάλυψη έχει γραφτεί στην Πάτμο; Πράγματι εκεί γράφτηκε. Από τον Άγιο Ιωάννη. Εμένα προσωπικά μου φαίνεται σαν κάτι γραμμένο την ώρα που περιμένει κανείς το καράβι. Ναι, πραγματικά, αυτό νομίζω. Ξεκινάει με αυτήν την ονειρική κατάσταση που σε πιάνει όταν θέλεις να σκοτώσεις τον καιρό σου, εκεί που βαριέσαι κι αρχίζεις να φαντάζεσαι πράγματα, και ανεβαίνει προοδευτικά σ' ένα αποκορύφωμα παραισθησιακής απελπισίας. Πολύ αποκαλυπτικό."
Douglas Adams, "Ο Ντερκ Τζέντλυ ακολουθεί τη γάτα"
-
Τι κακό κι αυτό... τα τελευταία 1,400 χρόνια όποτε ενσαρκώνομαι σε χριστιανική χώρα, το ίδιο ακούω...
-
Η σφραγίδα ήδη παράγεται από τη Μotorolla για τη Mondex και είναι βιολογικό microchip.Έχει σχεδιαστεί να μπει στο δεξί χέρι, ανάμεσα στον αντίχειρα και στον δείκτη. Θα περιέχει τα στοιχεία (ταυτότητα) του κάθε ανθρώπου και χωρίς αυτό δεν θα μπορεί αν γίνει καμία συνναλαγή.Επίσης στέλνει σήματα εντοπισμού (GPS). Ήδη χρησιμοποιείται από κάποιους που ζουν στον τρόμο απαγωγής! Το έχουν δεχθεί 20 χώρες περίπου προς το παρόν...
Έχει μέγεθος κόκου ρυζιού και φορτίζεται από τον ηλεκτρισμό που παράγει το σώμα.
Εάν αφαιρεθεί με εγχείρηση, το chip αυτοκαταστρέφεται αφού ειδοποιήσει τους αρμόδιους.
Εύγε!!!
ps: Λίγο offtopic. Το έγραψα για να το γνωρίζετε απλά. Μην αναπτυχθεί
Τα έχω διαβάσει αυτά και είναι Urban Legend.
-
Δεν το ξέρεις αυτό το παλιό και κλασικό;
Δυο χρόνια είχα να σε δω,και σε συνάντησα ξανά σ' ενα ISP.
Περνούσες patches, service packs σ' ένα θηρίο
και τα καλά σου φόραγες, σαν να' σουν πωλητής.
*****
Δεν ήσουνα programmer, για να πω "καλά να πάθεις",
μα ούτε web developer, για να πω "βάλε μυαλό".
Solaris κι HP admin 2 χρόνια κι 6 μήνες,
system shutdown έκανες, και είπες "άντε γεια".
*****
Το ξέρω, ζήτησες δουλειά σε χιλια δύο αφεντικά,
κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία.
Μα μόλις είδανε κι αυτοί ότι δεν ήξερες ΝΤ,
σε διώξανε σαν το σκυλί και δεν σ' αφήσανε να πεις
μια δικαιολογία...
*****
Και είπες στην αρχή "καλά", κι αλλού εζήτησες δουλειά.
Κι αλλού ξανά, κι αλλού τα ίδια και τα ίδια.
Μα ήσουν άτυχος πολύ, γιατί έπεσες και σ' εποχή
που όλοι δουλεύανε ΝΤ κι εσύ είχες OpenBSD
κι' αυτό το OS, το ξέρεις, φέρνει ανεργία.
*****
Κι ερχόντουσαν και τα crash dumps κάθε που νύχτωνε,
σε τυραννούσαν reinstalls μέσα στο βράδυ.
Κι είναι μαρτύριο τρομερό, το βίτσιο αυτό το βρωμερό
που σου' μαθέ το point n' click
εκείνος ο κοντός απ' τον Πουλιάδη.
*****
Σου λείπει το FreeBSD, το ξέρεις πως δε φταις εσύ.
Φωτιές σου καίνε το κορμί, κουτάκι και εικόνα.
Και έκανες υπομονή, γιατί φοβόσουν τα ΝΤ,
τα λόγια μέσ' την μοναξιά και τα mails που ερχόντουσαν
απ' τον Exchange Server.
*****
Μέχρι να σου βγει η ψυχή, δε θα ξεχάσεις μια στιγμή,
κάποια βραδιά που σκόνταψες πάνω στο UPS.
Κι είπανε τ' άλλο το πρωί στο 15 το PC,
ότι βιάσανε οι παλιοί τον sysadmin τον Μήτσο
*****
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο VT σου,
είπαν "αυτός είναι από ώρα πια νεκρός"...
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει.
*****
Πέντε βδομάδες τώρα υπέφερες το ξέρω.
Το ξέρω, σου έλειψε το /bin/tcsh.
*****
Και μου 'λεγες "εκεί ξανά δεν θα γυρίσω,
βαρέθηκα blue screens κάθε λεπτό,
σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω"...
*****
Δυο χρόνια είχα να σε δω,
και σε συνάντησα ξανά σε ISP.
Περνούσες patches, service packs σ' ένα θηρίο
και τα καλά σου φόραγες, σαν να' σουν πωλητής.
-
-
Το ξαναγράφω γιατί δεν το πήρε πρέφα κανείς.
Ξέρω σκηνικά σε ριαλιτοπαίχνιδα, όπου παίκτες ξέφυγαν από τις 40 κάμερες και τους 100 νοματαίους που τους παρακολουθούσαν και κατάφεραν να κάνουν αταξίες.
-
Όταν Πλάτωνας, Μαρξ, Μακιαβέλι, Γαλιλαίος, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μπιλ Γκέιτς αραδιάζονται έτσι τσουβαληδόν, όχι, δε μου φαίνεται καθόλου αστείο.
-
Παίδες, ξέρω αρκετές περιπτώσεις σε ριαλιτοπαίχνιδα όπου παίκτης/παίκτρια διέλαθε της προσοχής και κατάφερε να κάνει κάποιου είδους αταξία. Με 40 κάμερες πάνω τους κι 100 νοματαίους να τους παρακολουθούν.
:smilewink: -
-
Βρε Ζακ, συμφωνούμε... Αυτά τώρα τα "σας" και τα "μας" μου φαίνεται πως μας διαιρούν χωρίς να υπάρχει λόγος... Τι λες;
-
-
Zak, για να είμαι ειλικρινής, ούτε κι εμένα (νομίζω) θα ήταν η καλύτερή μου να έβλεπα κάποιο παιδί μου ομοφυλόφιλο. Ωστόσο, αυτό πιστεύω πως έχει να κάνει με ένστικτα (υποσυνείδητα παίρνω το μήνυμα πως το παιδί μου δεν πρόκειται να τεκνοποιήσει, οπότε δε θα διαδοθούν τα γονίδιά μου - εξελικτική ψυχολογία).
Και, βεβαίως, το παιδί σου παραμένει παιδί σου και θέλεις να είναι ευτυχισμένο. Οπότε... τι να έκανα;
-
Αν δεν κάνω λάθος, οι αραβικοί αριθμοί βγήκαν γύρω στον 10ο αιώνα, μπορεί κι αργότερα, οπότε αυτή ίσως να είναι μια μεταγενέστερη εξήγηση η οποία "ήρθε και κόλλησε".
Αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι άκυρη....
μια αληθίνη ιστορία.....................
in Τα μέλη γράφουν...
Posted
Δεν κατάλαβα τίποτα. Ποιος το έγραψε; Έχει ακουστά για κάτι που λέγεται "σημεία στίξης";