Jump to content

Phevos

Mέλη
  • Posts

    533
  • Joined

  • Last visited

Posts posted by Phevos

  1. Για τον θεό ήλιο, μια προσωπική (καλά όχι τόσο προσωπική τη έχουν πει κι άλλοι πολλοί και σπουδαιότεροι) ερμηνεία (που δε ξέρω κατά πόσο θα ενθουσιάσει το τράγου) έχει να κάνει με μία αρχέγονο μορφή του συλλογικού ασεινήτου, το δεος και ο θαυμασμός που προξενεί το φως, το βίωμα του πρώτου φωτός που αντικρύζει ο άνθρωπος με την γέννηση του. Λίγο φλου αρτιστίκ, αλλά νομίζω ότι οι αρχαίοι θεοί όλοι λίγο πολύ αποτελούσαν ένα αρχέτυπο διαφόρων εκφάνσεων τη φύσης καθώς και των ανθρωπίνων συναισθημάτων και φόβων.

  2. Κάπου είχαμε ποστάρει πριν από καιρό ένα άρθρο που μιλούσε για γενετική 'μεταβίβαση' επίκτητων ταλέντων από γονείς σε παιδιά... Π.χ. εάν στον πατέρα άρεσε να παίζει κιθάρα και την 'γρατζουνούσε' συχνά-πυκνά, το παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να γεννηθεί (!!!) με ταλέντο στην κιθάρα.

     

    Αυτό δε το έχω ξανακούσει και μου φαίνεται αρκετά περίεργο, τουλάχιστον από βιολογική σκοπιά. Ξέχασα να αναφέρω ότι είναι οι μεταλλάξεις δε δημιουργούνται για τη προσαρμογή στο περιβάλλον. Δημιουργούνται τυχαία και αν βοηθούν στην προσαρμογή τότε απλά είναι ευκολότερο να διαδοθούν.

  3. Δε καταλαβαίνω τι δε καταλαβαίνει :018bleh:

    ακολουθεί αναλυτικό πρήξιμο...

     

    Είναι ο μπαμπάς σου, έχει μέσα του από τότε που γεννιέται κάτι άωρα γεννητικά κύτταρα όπως και η μαμά σου τα οποία μόλις οι γονείς σου φτάσουν στην ηλικία της εφηβείας θα αρχίσουν να παραγάγουν αντίστοιχα σπερματοζοάρια και ωάρια. Καθένα από αυτά θα περιέχει μισό γενετικό υλικό ουτωςώστε όταν ενωθούν εσύ να περιέχεις τη σωστή ποσότητα γενετικού υλικού. Όμως ενδέχεται (δλδ σχεδόν σίγουρο είναι) ότι λόγω κάποιων πολλών παραγόντων κάποια από τα γονίδια αυτών των κυτάρων (των αναπαραγωγικών) να αλλοιωθούν ελαφρώς δημιουργώντας σε μικρές κι σταδιακά γενιά με τη γενιά μεγαλύτερες βιοχημικές μεταβολές. Ε οπότε εσύ γεννιέσαι με μια μετάλαξη που σε κάνει πιο ερωτεύσιμο ( :clapping::clapping: ) και αντί για ιδρώτα αναδύεις axe (είτε να είσαι πιο ψηλός, η πιο γρήγορος, ή πιο δυνατός)... Οπότε όλα τα κορίτσα σε κυνηγούν, κι εσύ σαν μεγαλόψυχος χαρίζεις αφειδώς το σπέρμα σου που περιέχει τη axeογόνο μετάλλαξη. Και έτσι τα παιδιά σου βγαίνουν κι αυτά τέτοια. Φυσικά δεν είναι όλες οι μεταλάξεις "καλές" γι αυτό και η φύση επιλέγει τα πιο δυνατά χαρτιά (να τη η φυσική επιλογή!)

  4. Αυτή είναι η λειτουργία της φυσικής επιλογής. Όποιος μετά από τυχαίες μεταλλάξεις αποδειχτεί ο πιο προσαρμοσμένος στις συνθήκες της εκάστοτε εποχής-περιοχής αυτός θα κάνει περίσσοτερους απογόνους περνώντας στην επόμενη γενιά τη τυχαία μετάλαξη που τον βοήθησε να προσαρμοστεί καλύτερα στο περιβάλλον του.

  5. Ανύπαρκτος είσαι και φαίνεσαι κι εσύ κι ο θεός που πιστεύεις, όποιος κι αν είναι!

     

     

    Kαταλαβαίνει ότι αν ο αντίπαλος ομιλιτής είναι άθεος και αρκετά έξυπνος ώστε να μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του ευτού του, το επιχείρημα σου μένει τελείως ξεκρέμαστο και εσύ εκτεθιμένος! :blblbl:

  6. Είναι παραπάνω από προφανές ότι τα περι ανωτερότητας του ελληνικού DNA είναι αντιεπιστιμονικά μυθεύματα (τώρα θα μου πεις ύπαρχουν και επιστημονικά μυθεύματα? ε όλο και κάτι θα υπάρχει...) που προέρχονται από ακροδεξιούς-εθνικιστικούς χώρους.

  7. Φοβούμαι ότι θα παρεξηγηθώ μ'αυτή την έκφραση ως απρεπής και αγενής αλλά νομίζω ότι δε θα μπορούσα να μην εκφέρω κι εγώ μια γνώμη σε τούτο το αγωνιστικό τόπικ...

     

    ΙΧΩΡ: ΟΣΟ ΤΙΣ ΠΟΡΩΝΕΙΣ, ΤΟΣΟ ΤΙΣ ΚΑ@$@ΝΕΙΣ

  8. σ' ευχαριστώ πολύ Ολυμπία. Και λίγοι στίχοι ακόμα

    Αν γυρίσεις τον κόσμο

     

    Κι αν εκπαιδεύσουμε την άστατη σελήνη

    ώστε να κάνει λάγνα ακροβατικά

    και αν λουστούμε δύο λίτρα από βενζίνη

    καθώς πηδάμε μέσα από τη φωτιά

    Δε θέλω να φοβάσαι

    χόρευε μη λυπάσαι

     

    Γιατί γεμίζουμε τον κόσμο

    με αλλοπρόσαλλο έρωτα

    γιατί σπάμε τους δρόμους

    και φυτεύουμε έλατα

     

    Κι άμα γυρίσουμε τον κόσμο σε μια μέρα

    Ψάχνοντας απλά για συντροφιά

    Κι αν ανοίξουμε έναν λάκκο στη τρέλα

    για να θάψουμε τη μοναξιά

    Δε θέλω να φοβάσαι

    και κάθε πόνο ξέχνα

     

    Γιατί σνιφάρουμε στάχτη

    Από πυρά διασταυρούμενα

    Γιατί γελάμε στα δάση

    γυμνοί παίζοντας τύμπανα

  9. Ας ανασύρουμε από τη πηχτή λάσπη της λήθης αυτό το θέμα, μπας και βρεθεί κανένας ακόμη επίδοξος στιχουργός. Προς το παρόν ρίχνω στη πίστα λίγους δικούς μου στίχους

     

     

    Το γκρίζο τραγούδι

     

    Ένα τραγούδι αδέσποτο και γκρίζο

    Ένα τραγούδι χαραγμένο στο τοίχο

    Τους παλιούς φόβους μου ξορκίζω

    Πάνω σ? ένα ξεχασμένο στίχο

     

    Δε θα μιλάει για δαίμονες και δράκους

    Ούτε για φίλους νεκρούς και σαπισμένους

    Μονό για όσους απομείνανε ακόμα

    Εχθρούς τρελούς κι απελπισμένους

     

    Χαμένες νότες σπασμένη μελωδία

    Παλιό φανάρι που αμυδρά φέγγει

    Αν και θα θύμιζε χαμένη υμνωδία

    Σε κάθε μεθυσμένο ψεύτη

  10. Εχουμε ψάξει μέσα στο μυαλό σας. Εχουμε ψάξει σε κάθε οπή που έχετε για να βρούμε κάτι που ονομάζεται παρατηρητής. Και δεν υπάρχει κανείς στο σπίτι. Δεν υπάρχει κανένας στον εγκέφαλο.

    Δεν υπάρχει κανένας στις φλοιώδεις περιοχές του εγκεφάλου. Δεν υπάρχει κανείς στις υποφλοιώδεις περιοχές

    ούτε στο μεταιχμιακές περιοχές του εγκεφάλου. Δεν υπάρχει κανείς εκεί που να ονομάζεται παρατηρητής.

     

    Όλες τις οπές; :blink: :blblbl:

     

    Εκλαμβάνω τον παρατηρητή ως μια νοήμων ζωτική δύναμη, κάτι που σε προηγούμενο ποστ απέδωσα στην έννοια "πνεύμα".

     

    Κάτσε λίγο όμως αδερφέ, πριν απο λίγο μας έλεγες βούληση τώρα παρατηρητής, έννοιες αρκετά διαφορετικές. Δε γίνεται δουλειά έτσι :018bleh: . Πάντως αυτός ο Fred Wolfe δε δίνει και την καλύτερη εντύπωση από το site του...

  11. Εσύ είπες που "εικάζουν" που εμπεριέχει την αμφιβολία... Άρα φάσκεις και αντιφάσκεις :018bleh::018bleh::018bleh::018bleh::018bleh: (πάντα περίμενα την ώρα που θα το πω αυτό!!)

     

    Πάντως η "εικασία" των επιστημόνων δεν είναι μια αυθαίρετη εντύπωση αλλά στηρίζεται σε αποτελέσματα ερευνών, ενώ η δική σου ερμηνεία εκτός από ενδιαφέρουσα λογοτεχνικά αποτελεί μια προσωπική ερμηνεία μιας αμφισβητούμενης οντότητας που προς το παρόν είναι αδύνατο να παρατηρηθεί...

  12. Αν βρεις συγκεκριμένο μέρος που εικάζουν οι επιστήμονες ότι "βρίσκεται η βούληση", θα χαρώ να το ακούσω. wink_anim.gif

     

    Η ελεύθερη βούληση μάλλον εδράζεται στον προμετωπιαίο φλοιό, και ίσως μπορούμε να την εντοπίσουμε στο έσω-κοιλιακό προμετωπιαίο φλοιό. Stephen Pinker, How the Mind Works

     

    γώ μίλησα για "πνεύμα"

    Τι είναι αυτό που ορίζεις ως πνεύμα?

  13. Φίλτατε Τζόννυ θα διαφωνήσω μαζί σου, φοβούμαι γαρ ότι στηρίζεις στο επιχείρημα σου σε λίαν σαθρή βάση (καλά διαβάστε κι εσείς 4 ώρες αρχαία κατεύθυνσης να δούμε αν θα γράφετε καλύτερα...)

    Είδα την απάντηση σου και χθες αλλά λίγο η καλοκαιρινή ραστώνη λίγο κλασική βαρεμάρα δεν έγραψα απάντηση. Ήλπιζα ότι θα μπω σήμερα και ότι κάποιο μέλος θα έχει γράψει μια μακροσκελέστατη και ακριβή απάντηση επί του θέματος με βιβλιογραφικές αναφορές 5-6 τσιτάτα διασήμων ανδρών και καμιά δεκαριά σχεδιαγράμματα που θα αντέκρουαν πειστικά τα όσα γράφει ο Johny, οπότε θα μπορούσα να βάλω από κάτω :clapping::clapping: και να κλείσει το θέμα. Κάτι τέτοιο δεν έγινε οπότε αποφάσισα ότι πρέπει να γράψω εγώ μια μακροσκελέστατη απάντηση (και όπως βλέπετε τα πάω μέχρι τώρα πολύ καλά) ώστε όλοι να βαριούνται να τη διαβάσουν και να μη δει κανένας τα λάθη που ενδέχεται να κάνω.

     

    Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από τη δεκαετία του 90' και μέχρι σήμερα παρατηρείται μια εντυπωσιακή ανάπτυξη ενός επιστημονικού κλάδου που περικλείει της λεγόμενες νευροεπιστήμες. Από νευροβιολογία μέχρι νευροψυχολογία έχουν όλοι τους βαλθεί να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά εν γένει του νευρικού συστήματος αλλά με τη μεγαλύτερη βαρύτητα όπως είναι φυσικό να πέφτει στον εγκέφαλο. Μάλιστα προχωράει τόσο γρήγορα η όλη διαδικασία της έρευνας που συχνά ακούμε από τα ΜΜΕ ότι οι λειτουργίες του εγκέφαλου θα έχουν πλήρως αποκρυπτογραφηθεί (ψιλολάθος ακούγεται αυτή η έκφραση αλλά νομίζω ότι γίνομαι κατανοητός) το αργότερο σε μία δεκαετία. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει πέσει σε κάποιες βασικές λειτουργίες όπως μνήμη, μάθηση και βούληση. Όπα νάτος νάτος ο οδηγός. Αν υπήρχε ένδειξη ότι κάτι λείπει από το σύστημα για να εξηγηθεί η διαδικασία της βούλησης κάτι που δε πρέπει να το ψάξουμε στον εγκέφαλο, δεν θα έπρεπε να γίνει έστω κάποια αναφορά από τον επιστημονικό κόσμο;

     

    Ας περάσουμε τώρα στο κυρίως πιάτο, στην ύπαρξη της ψυχής. Εδώ το θέμα γίνεται αρκετά hardrock allelouja. Θα χρησιμοποιήσω ένα πολύ γνωστή αθεϊστική θέση προσαρμοσμένη βέβαια ανάλογα. Έστω ότι δεν υπήρχε ψυχή ο άνθρωπος δε θα εφεύρισκε την ιδέα της? Εδώ το ερώτημα έχει μια απάντηση πολύ περισσότερο προφανή από την αντίστοιχη στην ερώτηση περί θεού. Εδώ πλέον παρεμβαίνει η προσωπική ματαιοδοξία της αιώνιας ζωής. Ε όχι και να γίνουμε μια χούφτα χώμα...

     

    Αυτά τα τρύπια είχα να πώ, αϊνα δούμε τι θα γένει

  14. Πιστεύεται ότι ο ανθρωπος είνα μια σύνθετη χημική μηχανή. Όλες οι αντιδράσεις μας είναι αποτέλεσμα χημικών μεταβολών που που δημιουργούνται μέσα στο σώμα μας ή υπάρχει κάτι παραπάνω (λέγε με ψυχή, θεϊκή πνοή η όπως σε βολεύει)

     

    Vitruvian1.jpg

  15. Επεισόδιο 13

     

    Ζακ?! Η Σαγήνη έτρεξε αμέσως προς το μέρος του. Παρατήρησα το μέρος όπου είχαμε μεταφερθεί. Ήταν ένα μικρό δωμάτιο χτισμένο με σκούρες πέτρες κα κοιτώντας από το παράθυρο μπορούσε να καταλάβει κανείς ότι βρισκόταν σε ένα αρκετά ψηλό κτήριο.

    -Που βρισκόμαστε; Ρώτησα με μια δόση καχυποψίας καθώς η εικόνα του άνδρα με τα ρολόγια ήταν καρφωμένη στο μυαλό μου.

    -Εδώ είναι το αρχηγείο κατά κάποιο τρόπο των μοναχών. Με έφεραν εδώ αφού με συνέλαβαν. Το έπαιξα κινέζος αλλά δε το έχαψαν και πολύ. Εδώ βέβαια είναι μια χαρά. Είμαι ελεύθερος να γυρνάω μέσα στο κτήριο και να κάνω καμιά βόλτα στην αυλή με τη συνοδεία εννοείται των φρουρών. Σχεδόν όλοι λείπουν τώρα στην αποστολή στον οφθαλμό, εδώ έχουν μείνει ελάχιστοι. Μόνο για τη φρούρηση. Εσείς πως περάσατε;

    -Πλάκα κάνεις? όταν δεν σε είδαμε κοντέψαμε να τα παίξουμε. Μετά μας πήγαν για ανάκριση στο συμβούλιο. Άσε τραγική η κατάσταση, να φανταστείς...

    -Σαγήνη συγγνώμη που σε διακόπτω αλλά πρέπει να φύγουμε από εδώ!

    -Ωχ... έχετε κάποιο σχέδιο γιατί όλες οι πύλες ελέγχονται.

    -Δεν έχουμε σχέδιο αλλά κάτι θα βρούμε.

    -Λοιπόν, έχω να σας πω κάτι. Καθώς ερχόμασταν με το ξόρκι να σε βρούμε είδα πάλι κάτι σαν όραμα με εκείνο τον τύπο με το ρολόι...

    -Δε μας βγήκε και πολύ σε καλό η συμβουλή του τη πρώτη φορά πάντως. Παρατήρησε ειρωνικά ο Ζακ.

    -Δε ξέρω αλλά όσο το σκέφτομαι τόσο σιγουρεύομαι ότι πρόκειται για τον άρχοντα του χρόνου... ξέρετε αυτόν που εξουσιάζει τον οφθαλμό του χρόνου. Έλα ρε παιδιά δε θυμάστε που σας έλεγα ότι ο οφθαλμός του χρόνου είναι ο μόνος που δεν έκλεισε αλλά απλά χάθηκε...

    -Ναι, πιθανότατα έχεις δίκαιο Σαγήνη, αυτός τέλος πάντων μου είπε ότι υπάρχει έξοδος στην αίθουσα με τα τρόπαια. Μου είπε και πιο σημείο νομίζω μια επιτύμβια πλάκα ή κάτι τέτοιο... Ξέρεις που είναι αυτή η αίθουσα με τα τρόπαια Ζακ;

    -Ναι... καμία άλλη ιδέα υπάρχει;

    Μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιωπής αρχίσαμε να κατεβαίνουμε μια στενή σκάλα ακολουθώντας τον Ζακ και φροντίζοντας να κάνουμε όσο το δυνατόν λιγότερη φασαρία. Μετά από μια διαδρομή ανάμεσα σε διακλαδιζόμενους διαδρόμους και απότομες σκάλες βρεθήκαμε μέσα σε μια μεγαλόπρεπη αίθουσα, γεμάτη εντυπωσιακά αντικείμενα. Πανοπλίες, σπαθιά και χρυσόδετα βιβλία όλα σε περίοπτη θέση.

    -Τι είπαμε ότι ψάχνουμε; ρώτησε ο Ζακ καθώς προχωρούσαμε μέσα στο χώρο.

    -Κάτι σαν πλάκα... Δε θυμάμαι ακριβώς.

    -Παιδιά εδώ! Φώναξε η Σαγήνη

    Πλησιάσαμε και είδαμε έναν τοίχο γεμάτο στήλες με σκαλισμένα γράμματα...

    -Τέλεια!! Ήταν περισσότερο επιφώνημα απελπισίας παρά ενθουσιασμού αυτό που εξέφρασε ο Ζακ.

    -Μισό λεπτό, όταν είδα τη παλιά στήλη με τα ιερογλυφικά επανήλθαν αμέσως στη μνήμη μου τα λόγια του άνδρα από το όραμα.

    Πλησιάσαμε όλη την αρχαία πλάκα και αρχίσαμε να ψάχνουμε για κάτι σαν μοχλό. Δεν ήταν ιδιαίτερα κρυμμένος και σε λίγα δευτερόλεπτα ο Ζακ τον εντόπισε στο πλάι της. Μόλις το πίεσε άνοιξε ένα μικρό άνοιγμα στον τοίχο. Πρώτη πέρασα η Σαγήνη παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και μας είπε ότι πίσω από το άνοιγμα βρισκόταν μια σκάλα. Στη συνέχεια πέρασε ο Ζακ. Πριν μπει όμως μέσα άρπαξε από ένα διπλανό πάγκο ένα ασημένιο στιλέτο. Τον αγριοκοίταξα.

    -Έτσι κι αλλιώς άμα με πιάσουν την έχω βάψει, τουλάχιστον να έχουν έναν ουσιαστικό λόγο!

    Αυτή ήταν η λογική του Ζακ. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα σκαλιά που εκτός από πολύ στενά επιπρόσθετα γλιστρούσαν υπερβολικά κάνοντας τη κατάβαση ιδιαίτερα επίπονη για τους κώλους μας. Τελικά φτάσαμε σε μια μικρή λιμνούλα στην άκρη της οποίας ήταν δεμένη μια βάρκα.

    -Μη χειρότερα έχτισαν το κάστρο πάνω από υπόγεια λίμνη. Μου φάνηκε πολύ περίεργο.

    -Ακόμα στο κάστρο έχεις μείνει; Ρε συ το δωμάτιο των τροπαίων ήταν στο πιο ανατολικό σημείο του κτηρίου με τη σκαλίτσα έχουμε φύγει αρκετά μακριά από εκεί.

    Μπήκαμε διστακτικά μέσα στη βάρκα και με τα κουπιά που βρήκαμε μέσα αρχίσαμε να κινούμαστε μακριά από τη μικρή αποβάθρα. Η βάρκα φαινόταν παμπάλαια και αυτό μας προξενούσε σίγουρα μια ανησυχία. Τελικά μετά από κανένα δεκάλεπτο αρχίσαμε να βλέπουμε μια μικρή έξοδο. Τελικά βρεθήκαμε με τη βάρκα σε ένα υπέργειο ποταμάκι, το οποίο όμως οδηγούσε σε ένα έλος. Γυρνώντας είδαμε ότι το κάστρο των μοναχών, εντυπωσιακό και τρομακτικό ήταν πλέον πολύ μακριά. Με το που βάρκα μας έπιασε γη πηδήξαμε έξω κι αρχίσαμε το τρέξιμο. Τρέχαμε και γελούσαμε σαν τα καθυστερημένα αλλά νιώθαμε μεγάλη χαρά που είχαμε καταφέρει να φύγουμε. Δε σταματήσαμε να τρέχουμε μέχρις ότου ο ήλιος είχε δύσει τελείως. Σταματήσαμε και παρατηρήσαμε το περιβάλλον.

    -Τα καλά νέα φίλοι μου είναι ότι αποδράσαμε επιτυχώς... τα κακά ότι είμαστε στην έρημο.

    Ο Ζακ είχε δίκιο. Βρισκόμασταν σε μια βραχώδη περιοχή τελείως άγονη.

    -Εγώ λέω να καθίσουμε σ' αυτή την εσοχή των βράχων και να περάσουμε εδώ τη νύχτα.

    Η ιδέα της Σαγήνης μας φάνηκε καλή μάλιστα εκεί δίπλα βρισκόταν κι ένα πηγάδι που όμως δυστυχώς ήταν ξερό. Διψούσαμε και ήμασταν κουρασμένοι αλλά πέφτοντας ανακαλύψαμε ότι υπήρχε και ένα άλλο πρόβλημα. Όσο έπεφτε το βράδυ τόσο αυξάνονταν το κρύο. Η ιδέα να ανάψουμε φωτιά δεν έπαιζε καθώς μπορεί να μας έψαχναν και έτσι στριμωχτήκαμε και οι τρεις και περιμέναμε το ξημέρωμα.

    Μόλις με είχε γλυκοπάρει ο ύπνος όταν ένιωσα μια δυνατή σκουντιά από τη Σαγήνη. Άνοιξα τα μάτια και έντρομος είδα καμιά δεκαριά άντρες με κουκούλες να κάθονται δίπλα στο πηγάδι...

    Προσπαθούσα να κρατήσω ακόμα και την ανάσα μου και αντάλλαζα αγωνιώδεις ματιές με τη Σαγήνη και τον Ζακ.

×
×
  • Create New...