Phevos
-
Posts
533 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Phevos
-
-
Επεισόδιο 11
Άνοιξα τα μάτια μου στην αυλή του σχολείου. Βρώμικος και πολύ κουρασμένος ένιωθα μια απόκοσμη αγωνία να με κυριεύει. Τα γεγονότα που είχαν συμβεί λίγη ώρα πριν ήταν τόσο καταιγιστικά που δεν άφηναν περιθώριο για σκέψη. Γύρισα και είδα ξαπλωμένη την Saginie εμφανώς καταβεβλημένη κι αυτή. Αναζήτησα με το βλέμμα μου τον Ζακ αλλά δε μπόρεσα να τον εντοπίσω. Ήμουν ζαλισμένος και μπερδεμένος όσο ποτέ. Όλες αυτές οι πληροφορίες που είχαν εισβάλει μαζί με το φόβο και την ένταση είχαν κάνει τον εγκέφαλό μου κιμά. Προσπάθησα να βάλλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Όλες οι εικόνες εκείνου του πρωινού που μέχρι εκείνη τη στιγμή ανακυκλώνονταν αεικίνητες στην οθόνη του μυαλού μου άρχισαν να μπαίνουν σε μία σειρά.
Πρώτα είδαμε ένα καράβι με τη σημαία των μοναχών του Σουέζ. Μετά είδαμε (ο Ζακ δλδ που μπορούσε να δει μακρυά χάρη σε ένα ξόρκι) δύο μαυροντυμένους άντρες να κατεβαίνουν με ένα υποβρύχιο όχημα στο βυθό. Αφού συμβουλευθήκαμε το χοντρό βιβλίο των μαγικών μεταφορών και αφού πειραματιστήκαμε αρκετά καταφέραμε να περικλείσουμε το ιπτάμενο χαλί μας και εμάς φυσικά μέσα σε μια μεγάλη φυσαλίδα και έτσι καταφέραμε να κατεβούμε κι εμείς αρκετά βαθιά. Έπειτα διακρίναμε κάτι που έμοιαζε με είσοδο υποθαλάσσιας σπηλιάς και μη βλέποντας το υποβρύχιο όχημα που σύμφωνα με το σχέδιο ακολουθούσαμε αποφασίσαμε να μπούμε. Τελικά μέσα υπήρχε αέρας και έτσι η προχειροφτιαγμένη φούσκα μας έσκασε αφήνοντάς μας να συνεχίσουμε τη διαδρομή στο στεγνό δάπεδο της σπηλιάς. Προχωρήσαμε αρκετά μέτρα στον γεμάτο στροφές διάδρομο μέχρι που άρχισαν να αχνοφαίνονται στο θαμπό φως που οι εξέπεμπαν κάποια περίεργα σχέδια στους τοίχους της σπηλιάς οι δύο άντρες. Κρυφτήκαμε πρόχειρα μέσα σε μία εσοχή με την ελπίδα πρώτον να μη μας ανακαλύψουν και δεύτερον να μπορέσουμε να ακούσουμε τι έλεγαν. Και ο χειρότερος φόβος μας επιβεβαιώθηκε όταν ανακαλύψαμε ότι συζητούσαν για το πως θα ανοίξουν τον οφθαλμό. Ήταν πολύ ενθουσιασμένοι, και ομολογώ ότι ακόμα κι εγώ ένιωσα μεγάλο δέος ξέροντας ότι βρισκόμουν τόσο κοντά σε κάτι τόσο θρυλικό. Στη συνέχεια πήραν το δρόμο του γυρισμού, όταν περνούσαν από μπροστά μας κρατούσαμε ακόμα και τις ανάσες μας αλλά από ότι αποδείχτηκε δε διαλέξαμε την καλύτερη κρυψώνα. Ο πρώτος τύπος συνέχισε ατάραχος τα βήματά του αλλά ο δεύτερος αφού μας προσπέρασε για κάποια μέτρα γύρισε καχύποπτα σημαδεύοντας με το ραβδί του. Είχα παγώσει όταν ένιωσα ένα δυνατό τράβηγμα από τη Σαγήνη. Τρόπος διαφυγής προς το νερό δεν έπαιζε καθώς οι δύο υποψήφιοι διώκτες βρίσκονταν σ' αυτή τη κατεύθυνση και έτσι αρχίσαμε κι οι τρεις το τρέξιμο προς το εσωτερικό. Οι μαυροντυμένοι άντρες προς στιγμήν πάγωσαν αλλά σύντομα μας ακολούθησαν. Η σπηλιά όχι μόνο ήταν αδιέξοδη αλλά στο βάθος διακρίνονταν και μια πύρινη στήλη. Σε κλάσματα δευτερολέπτου θυμήθηκα το παράδοξο όραμα που είχα μέσα στη σπηλιά πριν λίγο καιρό και μετά από ένα σύντομο δισταγμό βλέποντας τους δύο άνδρες να μας σημαδεύουν με τα ραβδιά έκανα το μεγάλο βήμα. Αυτή τη φορά ο πόνος ήταν μεγαλύτερος, πραγματικά ένιωσα ότι ίσως αυτό ήταν το τέλος αλλά ένα δυνατό τράνταγμα με έσπρωξε στην άλλη μεριά της λάβας. Γύρισα και φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα τη Σαγήνη. Μετά από κλάσματα δευτερολέπτου περνούσα κι αυτή τη πύλη.
-Το όνειρο!!! Ούρλιαξε
Ο Ζακ ήταν ο τρίτος που πέρασε αλλά το τραυματισμένο του χέρι έδειχνε ότι τον είχαν πετύχει οι επιθέσεις.
-Γμτ! Τι κάνουμε τώρα;;
Ήμασταν παγιδευμένοι, και τελείως απελπισμένοι. Είχαμε μαζευτεί σε μια γωνία και κοιτούσαμε τον εντυπωσιακό χώρο. Το δωμάτιο ήταν μικρό και θολωτό σαν αρχαίος τάφος. Στο κέντρο υπήρχε κάτι σαν πηγάδι πάνω στο οποίο υπήρχε μια μεγάλη σφαιρική πέτρα. Στους τοίχους υπήρχαν παντού επιγραφές σε διάφορα αλφάβητα. Αναγνώρισα κάποιες ελληνικές επιγραφές όμως δε κατάφερα να βγάλω κάποιο νόημα. Πέρασε λίγη ώρα ώσπου να δούμε έναν από τους τύπους να ξεπροβάλει από τη πύρινη είσοδο
-Ποιοι είστε;
Είχα παραλύσει από το φόβο και το μόνο που άκουσα ήταν ο ψίθυρος της Σαγήνης.
-το μεταφορικό κλειδί...
Είδα τον Ζακ να της πιάνει γερά το χέρι, το ίδιο έκανα κι εγώ και ενώ μας πλησίαζε ο Μοναχό τους Σουέζ, η Σαγήνη έτριψε το κλειδί.
Κάπως έτσι βρέθηκαμε λοιπόν στην αυλή του σχολείου, με ένα τσούρμο παιδιών γύρω μας να αναρωτιέται τη μας συνέβη.
-Που είναι ο Ζακ;
Την ίδια απορία με τη Σαγήνη την είχα κι εγώ αλλά δε μπορούσα να τον βρω με τίποτα.
-Σαγήνη, έλα πάμε στη Νεφέλη... Πρέπει να της πούμε.
-Όχι πρώτα πρέπει να βρούμε τον Ζακ!
-Που;!
Μας πλησίασε ο Αυγερινός που αφού διέλυσε το πλήθος ζήτησε να μάθει τη συναίβει. Λίγες λέξεις αρκούσαν για να μεταφέρει τη συζήτηση στο γραφείο της διευθήντριας.
Η διήγηση της Σαγήνης ήταν γρήγορη αλλά ουσιώδης και η Νεφέλη είχε εμφανώς ταραχτεί. Όταν τελείωσε η διευθύντρια ξεκρέμασε από το τοίχο ένα μεγάλο χρυσό κλειδί και αφού μας έδωσε το χέρι της για να πιαστούμε μας μετέφερε σε ένα κτήριο γνωστό. Στο κτήριο του Μαγικού συμβουλίου.
Μετά τις απειλητικές διαθέσεις κάποιων μελών νομίζω ότι όφειλα επεισόδιο. Πολύς καιρός πάει ε; ελπίζω το επόμενω να μπορεσω να το προωθήσω συντομότερα...
-
Έχετε δίκιο ότι και να λέτε αλλά αυτή την εποχή πνίγομαι κυριολεκτικά. Αν θέλει κάποιος άλλος ας μου στείλει πμ να του πω κάποια πράγματα και να συνεχίσει αυτός.
-
Johny ούτως ή άλλως τα συγκροτήματα που κατατάσονται στην τρίπ χοπ συχνά δεν εμφανίζουν ομοιογένεια καθώς ακόμα και ο ίδιος ο ορισμός αυτού του είδους είναι ιδιαίτερα "απλωμένος". Όσο για τους massive attack προσωπικά τους θεωρώ απλά κορυφαίους, νομίζω ότι αποτελούν και τους πρωτεργάτες της trip hop και παίζουν ηλεκτρονική μουσική που δύσκολα περιγράφετε με λόγια. ένα κράμμα από διάφορες επιρροές θα έλεγα μάλλον.
-
μην ξεχάσουμε τους portishead!!!!!
Aλίμονο! Αποτελούν κατά τη γνώμη μου τη καλύτερη πρόταση των τελευταίων ετών. Πρωσοπικά λατρεύω τη μουσική τους όπως και των Hooverphonic που κινούντε σε παρόμοια μουσική διάσταση. Το είδος μουσικής που παίζουν συνηθίζεται να αποκαλείται trip hop και περιλαμβάνει και άλλα πολύ ενδιαφέροντα συγκροτήματα όπως οι Massive Attack που ειδικότερα στα τελευταία τους cd γ*****ν και δέρνουν με τους όμορφους πειραματισμούς τους!
-
Sorry παιδιά εδώ δουλιές με φούντες πάντως πιστεύω θα γράψω επεισόδιο μεσα στη βδομάδα...
-
Για αρχή προτείνω από Bjork το post και το Medulla (all the fucking money)
-
U Suck κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση...
-
Ως φανατικός της γενετικής ψυχολογίας ξέρω πως αν πάρω θέσει είμαι καταδικασμένος να φάω τομάτες γι αυτό σιωπώ (δεν ανέχομαι αντίθετες απόψεις και κριτική εκ γεννετής
)... -
τρισάθλιο κι ελεεινό χούμορ...
Tι να σου πω, γούστα είναι αυτά... Πάντως μου είχε αρέσει φοβερά η ταινία και νομίζω ότι το χιούμορ τους είναι ανατρεπτικό και καθόλα έξυπνο. Με είχε ενθουσιάσει η αναρχική προσέγγιση του θέματος όταν το είχα πρωτοδεί.
-
Έβγαλα 230 καί πλέω μέ παπαφίγγο (πλωριό πανί)... αμέτρητα χρόνια τώρα!
Προσοχή, γιατί ο ούριος άνεμος έρχεται από πίσω :blblbl: :blblbl: :blblbl: ...
Α, έχω και μια πρόταση ό Μr. 60 να μετονομαστεί από Johny σε Γιακουμής
-
Υπάρχει κάποια σελίδα με βάση δεδομένων όπου να περιέχει όλη(η μεγάλο μέρος) της Αρχαιοελληνικής γραμματείας στο αυθεντικό κείμενο μαζί με τη μετάφραση;
Αν ναι, πείτε ρε παιδιά που είναι κι έχω φάει το τόπο!
Αν όχι, δε θα έπρεπε να υπάρχει κάτι τέτοιο;;
-
Tαινία σταθμός. Φοβερού λυρισμού αναρχική πανδαισία για να περάσει (κατά τη γνώμη μου) το μνμ της επιστροφή κοντά στο πρωτογενή μας εαυτό και στα ένστικτα μας από όπου έχουμε απομακρυνθεί χάρη στον αλλοτροιωτικό τρόπο ζωής. Μακρυά από τη σχιζοφρένεια και τα "δήθεν" του υπερκαταναλωτισμού λοιπόν και ελεύθεροι από κοινωνικές συμβάσεις βρισκόμαστε σε μία τελείως ρηξικέλευθη στα όρια της σχιζοφρένιας λύτρωση. Ενδιαφέρουσα αλληγορία, καταιγιστική δράση, έντονο σασπένς και όμορφες ερμηνείες. Οι παρατηρήσεις του Τραγοκέρατου δίνουν άλλη μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάγνωση της ταινίας που από όποια σκοπιά και να ιδωθεί αξίζει τη προσοχή μας!
-
(....εκ των οποίων όμως η μια έβλεπε τα θέματα των εξετάσεων στον ύπνο της,)
Πως θα γίνει να κάνουμε κανένα κονέ??
-
Καταρχάς να εκφράσω τον θαυμασμό μου στο άτομο που έφτιαξε αυτό το εμότικον --->
πραγματικά κορυφαίο!!!και καταδευτέρας να στείλω ένα καινούργιο επεισόδιο μιας και έχει περάσει αρκετός καιρός από το τελευταίο.
Επεισόδιο 10
Αυτή τη φορά αν και δε τολμούσα να το πω ήθελα να μπω όσο τίποτε σ' αυτή τη περιπέτεια. Ήθελα να ανακαλύψω τι ήταν αυτό που μου είπε μέσα σε εκείνο το όραμα ο περίεργος γέροντας. Συναντήθηκα με τη Saginie το άλλο πρωί και την είδα κι αυτήν απόλυτα αποφασισμένη. Με το κλειδί της Saginie μεταφερθήκαμε στο σπίτι της. Ήταν ένα τυπικό σπίτι οικογένειας μάγων, γεμάτο με περίτεχνα και επιβλητικά έπιπλα και βαριά αρώματα. Ήταν λίγο μεγαλύτερο από το δικό μας σπίτι. Η Saginie αφού διασφάλισε ότι όλοι έλλειπαν από, μου είπε να περάσω στο σαλόνι και να περιμένω μέχρι να φέρει από το κελάρι τις προμήθειες που είχε ετοιμάσει. Πέρασα και κάθισα σε ένα βυσσινί ανάκλιντρο παρατηρώντας ανιχνευτικά το γύρω χώρο. Ξαφνικά άκουσα μια περίεργη φωνή κοντά μου και τρόμαξα πολύ. Ακούστηκε σαν μια βραχνή αντρική φωνή ταυτόχρονα με έναν ήχο που θα μπορούσα να το περιγράψω σαν ένα ποντίκι που τρώει ένα ξύλινο αντικείμενο (έναν ήχο που γραπτά θα μπορούσε να αποδοθεί ως γκρουτσμγρστσς)
-...γκρουτσμγρστσς...Καλημέρα...γκρουτσμγρστσς
Κόκαλο εγώ. Λέω μας πιάσανε. Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα στο σαλόνι η Saginie κρατώντας μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα και ανησύχησε βλέποντας το ύφος μου.
-Ξέρεις, νομίζω ότι άκουσα μια περίεργη φωνή.
-Ααα, ξέχασα να σου πω! Μην ανησυχείς, είναι ο Νούλης...
-Ποιος είναι...;
-Ο Νούλης κατοικεί μέσα στο βιολοντσέλο, είπε δείχνοντας ένα παμπάλαιο βιολοντσέλο που βρισκόταν ακουμπισμένο σε μία γωνία του δωματίου, ανήκει σε μια εξαιρετικά σπάνιο είδος ομιλούντος μύκητα. Είναι κατά κάποιο τρόπο οικογενειακό κειμήλιο... κατοικεί σ' αυτό το σπίτι πάνω από 100 χρόνια.
-γκρουτσμγρστσς...λοιπόν..γκρουτσμγρστσςSaginieγκρουτσμγρστσς...δε...γροτζ..θα..μου..τζκρακ.. συστήσεις...γκρουτσμγρστσς..τον...επισκέπτηγκρουτσμγρστσς;
-Δε καταλαβαίνω ποιον λες;
Με πήρε από το χέρι και με τράβηξε έξω από το σπίτι.
-Τώρα τη κάτσαμε, ο Νούλης είναι μεγάλο καρφί!
-Καλά τι σόι πράγμα είναι αυτό που έχετε μέσα στο σπίτι σας! Αλήθεια το όνομα από που βγήκε;
-Εγώ τον έβγαλα έτσι όταν ήμουνα μικρή, τον λένε Επαμεινώνδα κανονικά αλλά τώρα το Νούλης έχει καθιερωθεί...
Ενώ συζητούσαμε για το αλλόκοτο κατοικίδιο προχωρούσαμε σε μια κατηφόρα κατευθυνόμενοι προς το σπίτι του Ζακ που όπως μου είπε η Saginie μας περίμενε. Το σπίτι του ήταν πολύ μεγαλύτερο από της Saginie και είχε ένα στυλ που το έκανε τρομακτικό. Μπήκαμε κρυφά από ένα πέρασμα ανάμεσα στο φράχτη, ανεβήκαμε με μια ταρζανιά από ένα περβάζι στο μπαλκόνι του δωματίου του Ζακ όπου και μας περίμενε. Συστηθήκαμε και μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση αν και ομολογουμένως ήμουν αρκετά προκατηλημένος καθώς πήγαινε στο ΜΕΘ που είχε τη φήμη ότι έβγαζε κυρίως σκοτεινούς μάγους. Η αλήθεια είναι ότι φαινόταν αρκετά υπερήφανος για το σχολείο του και φρόντιζε με εκνευριστικό τρόπο να τονίζει την ανωτερότητα της Θρακικής μαγείας. Αφού προσπεράσαμε της συζήτηση για το σπάσιμο του πάγου μπήκαμε στο ζουμί του θέματος. Αρχικά ξαναδιηγήθηκα με κάθε λεπτομέρεια όσων είχα δει μέσα στη σπηλιά.
-Ζακ, νομίζεις ότι μπορείς να μας μεταφέρεις εκεί;
-Χαλαρά... Περιμένετε μόνο να φέρω ότι θα χρειαστούμε.
Γύρισε φορτωμένος με ένα μεγάλο δερματόδετο βιβλίο κάποια πολύχρωμα βαζάκια και ένα μεταλλικό ραβδί.
-Πήρες καινούργιο ραβδί; Ρώτησε η Saginie καθώς κατεβαίναμε τα σκαλιά συνωμοτικά για να μη μας πάρει χαμπάρι κανείς από το σπίτι.
-Ναι, το προηγούμενο από οξιά ήταν σκέτη παλιατζούρα. Αυτό ήρθε ειδική παραγγελία από Ιαπωνία. Φοβερό ραβδί, έχει αποθηκευμένα και 15 ξόρκια.
Περάσαμε από έναν μακρύ διάδρομο και βρεθήκαμε σε μεγαλοπρεπές καθιστικό με μια τεράστια μπαλκονόπορτα.
-Ελάτε βοηθήστε με να αδειάσουμε το χαλί από ότι έχει επάνω.
Απομακρύναμε κάποια έπιπλα και κατάλαβα ότι το μεταφορικό μέσο που θα χρησιμοποιούσαμε θα ήταν η παχιά βυσσινοκοραλοκαφεκόκκινη μπουχάρα που πατούσαμε. Αν και στην αρχή απόρησα που ο Ζακ δέχτηκε με τέτοια προθυμία να συμμετάσχει σε κάτι τόσο ριψοκίνδυνο σύντομα κατάλαβα ότι είχε τη "παρανομία" στο αίμα του και ότι κάτι τέτοια τα συνήθιζε.
Η διαδικασία πάντως ήταν σχετικά απλή. Αφού διάβασε πολύ προσεκτικά της οδηγίες από το βιβλίο "Αι μαγικαί μεταφοραί" πήρε τα βαζάκια και άλειψε με κάποιες σκόνες τις γωνίες του χαλιού. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας φώναξε κάποια λόγια και το χαλί ανυψώθηκε με μαγικό τρόπο μισό μέτρο από το πάτωμα.
-Επιβιβαστείτε! Φώναξε ενθουσιασμένος και πήδηξε πάνω στο χαλί.
Δίστασα για λίγο αλλά ανέβηκα και 'γω. Ένιωθα ένα περίεργο αίσθημα άνεσης και ήταν πολύ όμορφο. Η Saginie είχε περισσότερους δισταγμούς να ανεβεί. Χρειάστηκε να το δοκιμάσει πολλές φορές με τα χέρια για να σιγουρευτεί ότι ήταν ασφαλές και μετά ανέβηκε.
-Και δε μου λες ξάδερφε, εσύ ξέρεις να το οδηγείς αυτό το πράγμα;
-Καλά πρώτη φορά ανεβαίνετε, δεν είναι τίποτα, απλά λες το προορισμό σου! Είστε έτοιμοι;
Είπαμε ναι και ο Ζακ φώναξε "Πάμε στο θαλάσσιο χώρο νότια της Σαμοθράκης", τότε ένιωσα τις ίνες του χαλιού να μεγαλώνουν αστραπιαία, να με τυλίγουν και να με σφίγγουν πάνω στο χαλί. Και έπειτα ένιωθα ότι κινούμασταν με ιλλιγιώδη ταχύτητα. Δεν έβλεπα τίποτα καθώς κλωστές είχαν σκεπάσει και τα μάτια μου. Ήταν σαν να βρίσκομαι σε ένα ασφυκτικό νημάτινο κουκούλι που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα. μετά από άγνωστο πόση ώρα ένιωσα ότι αρχίσαμε να φρενάρουμε και η κλωστές άρχισαν να χαλαρώνουν. Σταματήσαμε, ξετυλιχτήκαμε και ανακαλύψαμε ότι βρισκόμαστε στη μέση της θάλασσας.
-Ωραία, ήρθαμε. Τώρα τι ψάχνουμε; Ρώτησε εύλογα ο Ζακ.
-Μακάρι να ήξερα. Ένα σημάδι ψάχνουμε μάλλον. Θυμάσαι Saginie το μάθημα με τον Αλκηβιάδη που μας είχε πει να διαβάζουμε οιωνούς
-Καλά άμα περιμένεις να δεις εδώ τίποτα... Εδώ είναι τελείως ήσυχα και έρημα. Ζακ, μπορούμε να προχωρήσουμε λίγο; Εξάλλου το "νότια της Σαμοθράκης" δεν είναι και κάτι πολύ συγκεκριμένο.
-Δίκιο έχεις. Είπε και έπιασε δύο κρόσσια από το μπροστινό μέρος του χαλιού που φαινόταν πιο μακρυά από τα άλλα και που από ότι κατάλαβα αποτελούσαν ενός είδους τιμόνι. Προχωρήσαμε αρκετά και αρχίσαμε να μαλώνουμε για το αν πήραμε σωστή κατεύθυνση. Προσπαθούσαμε να προσανατολιστούμε με τον ήλιο πράγμα που δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο και κατηγορούσαμε ο ένας τον άλλο που δε σκεφτήκαμε να πάρουμε μια πυξίδα η ένα χάρτη. Τα πνεύματα ηρέμησαν αρκετά όταν η Saginie έβγαλε τα σάντουιτς που είχε ετοιμάσει και το τάπερ με τους κεφτέδες.
-Ε, δε πειράζει, τουλάχιστον δε κλειστήκαμε στο σπίτι.
-Ρε παιδιά μιας που είδαμε μέχρι εδώ δε πεταγόμαστε μέχρι τη Θεσσαλονίκη να φάμε μια μαγική μπουγάτσα με τυρί (
) ρώτησε ο Ζακ.Ήθελα να μείνουμε λίγο παραπάνω αλλά δεν ήθελα να χαλάσω και την μέρα των αλλονών γιατί δεν υπήρχε κάτι που πραγματικά μπορούσαμε να ψάξουμε. Ίσως ήταν όντως ανόητη ιδέα.
Λίγο πριν φύγουμε όμως η Saginie είδε στην άκρη του ορίζοντα ένα ιστιοφόρο καράβι.
-Ζακ, μπορείς να πας κατά 'κει προσεκτικά;
-Νομίζω ότι δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Αν μας δούνε πάνω στο χαλί θα μπλέξουμε. Ξέρεις ακόμα εκκρεμεί εις βάρος μου πειθαρχική δίωξη.
Στο κατάρτι διακρινόταν μια χρυσή σημαία.
-Saginie φέρε το τάπερ από τη τσάντα.
-Ορίστε. Τι το θες;
-Κοίτα εσύ πάντα διαβάζεις, θα θυμάσαι το μάθημα στο Τραγοκέρατο για τη μεταμόρφωση αντικειμένων.
-Και τι θες να κάνεις το τάπερ;
-Κάτι σαν κιάλια η τηλεσκόπιο... η κάτι τέτοιο τέλος πάντων!
-Σοβαρέψου λίγο, αυτό που ζητάς είναι προηγμένη μαγεία εμείς μάθαμε απλή σύνταξη που μετατρέπει παρόμοια αντικείμενα.
-Προσπάθησε!
-Καλά.
Ο Ζακ παρακολουθούσε χωρίς να παρεμβαίνει προσέχοντας να κρατάει μεγάλη απόσταση από το καράβι όσο η Saginie σκεφτόταν. Τελικά η απόπειρα ήταν τελείως αποτυχημένη, τζάμπα το τάπερ.
-Κάτσε έχω μια ιδέα. Στο σχολείο είχαμε κάνει πολλές γητείες έκτασης των αισθήσεων.
-Τι εννοείς Ζακ;
-Ας πούμε πως να οξύνεις σε μεγάλο βαθμό την ακοή σου και τα λοιπά... Α ναι το θυμάμαι το ξόρκι.
ψιθύρισε κάτι και ξαφνικά τα μάτια του πήραν ένα απόκοσμο γαλάζιο χρωματισμό. Κοίταξε προς το καράβι.
-Δες λίγο τη σημαία.... Του είπα καθώς είχα κάτι στο νου μου.
-Είναι χρυσή με ένα μεγάλο πράσινο κύκλο που στη μέση έχει μια βούλα.
-Saginie!!! Αυτό δεν είναι το σύμβολο των μοναχών του Σουέζ;;;;!!!
-
(ο Bill Gates σας λέει κάτι?).
Όποιο σκ@τό και να σηκώσεις θα τον βρεις από κάτω...
-
Κάτι δε μου βγαίνει... Λογικά εννοώ.
...Ιt's magic!
-
μα που εισαι διακοπες?
το καλό (
) αργεί... :censored: Επεισόδιο 9
Δεν άκουγα ψίθυρους. Άκουγα μόνο τη φωνή της Saginie να γίνεται όλο και πιο θολή και απόμακρη. Και μετά τα αυτιά μου κατακλύστηκαν από σκληρούς μεταλλικούς ήχους και γύρω μου έβλεπα δυνατές λάμψεις. Βρέθηκα ξαφνικά σε ένα άλλο μέρος. Χαμένος σε ένα λαβύρινθο από διαδρόμους. Έτρεχα για πολύ ώρα χωρίς να βρίσκω άκρη. Αμέτρητο χρόνο αναζητώντας μία έξοδο. Αλλά μάταια. Οι τοίχοι γινόταν όλο και πιο αποπνικτικοί. Ήταν τόσο δυσάρεστο που ένιωθα ότι θα πέθαινα εκεί μέσα. Συνέχισα με τις λίγες δυνάμει που μου είχαν απομείνει μετά τη πολύωρη μου ταλαιπωρία και μετά από μία στροφή είδα στο βάθος ένα κόκκινο πυρακτωμένο όγκο. Πλησίασα γρήγορα και ανακάλυψα ότι επρόκειτο για μια στήλη λάβας. "Μη φοβάσαι" άκουσα μια ανδρική φωνή από μέσα. "Μη φοβάσαι"
Δε ξέρω γιατί αλλά η φωνή αυτή γαλήνεψε για λίγο όλους τους φόβους μου και το ενδεχόμενο να περάσω μέσα από τη πύρινη μάζα φαινόταν όλο και πιο πιθανό. Τελικά άφησα το σώμα μου ελεύθερο και έκανα ένα απότομο άλμα. Βρέθηκα μέσα στο καυτό υγρό και ένιωσα ξαφνικά τον εαυτό μου να αποδομήται και να ρέει προς τα παντού. Ήταν βασανιστικός πόνος αλλά κατά κάποιο τρόπο λυτρωτικός. "Βιάσου" για άλλη μια φορά άκουσα αυτή τη φωνή. Ένιωσα μια τεράστια επιθυμία να ξεφύγω και να περάσω απέναντι. Σε λίγα δευτερόλεπτα το σώμα μου είχε ανασυγκροτηθεί και βρισκόμουν στην άλλη πλευρά πραγματικά πολύ μπερδεμένος με όλα όσα συνέβαιναν. Στην άλλη μεριά με περίμενε ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα με μια μεγάλη γενειάδα και που στο λαιμό του κρεμόταν ένα ασημένιο ρολόι.
-Άργησες.
-Που βρίσκομαι;
-Καμία σημασία. Άκου, δεν έχεις πολύ χρόνο γι αυτό δώσε προσοχή. Αυτό που θα σου πω έχει σχέση με τους οφθαλμούς. Πρέπει να πας νότια της Σαμοθράκης γρήγορα
-Τι; Τι εννοείς;
Η εικόνα του ξεθώριασε ξαφνικά καθώς και όλα όσα μας περιέβαλλαν. Από το βάθος διέκρινα ένα φως. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και μπόρεσα να διακρίνω τη φιγούρα του Αλκηβιάδη και του Ιχώρ.
Μας έβγαλαν έξω, ο ήλιος είχε δύσει από ώρα και ήμουν φοβερά ζαλισμένος. Μας πρόσφεραν ένα πιάτο φαΐ και νερό τα οποία μας έδωσαν λίγες δυνάμεις και στη συνέχεια πέσαμε για ύπνο δίπλα στη φωτιά.
Το πρωί ξύπνησα αρκετά αναζωογονημένος. Η Saginie είχε ξυπνήσει πριν από μένα και φαινόταν εξίσου καλά. Δεν ανταλλάξαμε πολλές κουβέντες με κανένα τους. Όλα φαινόταν πολύ περίεργα. Σαν να είχε αλλάξει ο κόσμος τις ώρες που ήμουν εκεί μέσα. Ακόμα και το φως του ήλιου μου φαινόταν πολύ διαφορετικό. Ετοιμάσαμε τα πράγματά μας για να φύγουμε. Λίγο πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι της επιστροφής ο γερο-Αβάπτιστος πλησίασε εμένα και τη Saginie και μας έβαλε από ένα δερμάτινο πουγκί στα χέρια. Στο δρόμο της κατηφόρας πιάσαμε πάλι τη κουβέντα.
-Ξέρετε είδα κάτι μέσα στη σπηλιά που θα ήθελα να σας ρωτήσω...
-Όχι Φοίβο. Αυτά που είδες πρέπει να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου και να τα κατανοήσεις μόνος σου. Είναι κάτι αυστηρώς προσωπικό. Η απάντηση του Αλκηβιάδη με αποθάρρυνε από το να συνεχίσω αλλά δε μπορούσα ούτε στιγμή να σκέφτομαι το γενειοφόρο γέρο που είδα μέσα στις παραισθήσεις μου στη σπηλιά.
-Αλήθεια τη είναι αυτό το πουγκί που μας έδωσε ο Αβάπτιστος; Ρώτησε η Saginie.
-Μέσα υπάρχει κάτι σαν κόκκινο βότσαλο. Λέγεται λίθος του διλήμματος. Το δίνει σε όλους όσους περνάνε τη δοκιμασία με τη σπηλιά και σύμφωνα με το θρύλο μπορεί να σου δώσει απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις, αλλά δε πρέπει να το χρησιμοποιείς συχνά γιατί χάνει τη δύναμή του.
-Εσύ Ιχώρ το έχεις χρησιμοποιήσει; ρώτησα γεμάτος περιέργεια για το περιεχόμενο του δερμάτινου πουγκιού που φούσκωνε τη τσέπη του μπουφάν μου.
-Μπα όχι. Αλλά πιστεύω ότι είναι πιο πολύ κάτι σαν τιμητικό μετάλλιο. Κάπως έτσι το βλέπω.
Φτάσαμε στα σπίτια μας αργά το απόγευμα. Εκεί άρχισα να τρώω σαν κτήνος για να βγάλω τα αποθυμένα μου. Η συνέχεια των γιορτών ήταν πολύ ήσυχη αλλά δεν έπαψα ούτε λεπτό να σκέφτομαι όσα είχα δει στη σπηλιά και τελικά αποφάσισα να το συζητήσω με τη Saginie με τη πρώτη ευκαιρία.
Αυτή η ευκαιρία δόθηκε τη πρώτη μέρα που γυρίσαμε από τις διακοπές των Χριστουγέννων στο σχολείο. Πρώτη ώρα είχαμε μαγικό προγραμματισμό με τον Αυγερινό και καθίσαμε μαζί.
-Θέλω να σου μιλήσω για κάτι που είδα μέσα στη σπηλιά.
-Ξέρεις... αυτό που είπε ο Αλκηβιάδης το πιστεύω... Εννοώ ήταν κάτι που δε χρειάζεται να το μοιραστείς.
-Έχει σχέση με τους οφθαλμούς
-Λέγε!
-Νόμιζα ότι ήταν κάτι καθαρά προσωπικό...
-Έλα μη με σκας!
Της εξήγησα λοιπόν στα γρήγορα (και να ήθελα οι συνεχείς παρατηρήσεις του Αυγερινού δεν επέτρεπαν μια πληθωρική διήγηση)
-Φεύγουμε αύριο δηλαδή!
-Πας καλά ρε Saginie; Και πως θα πάμε;
-Ε, τι σκατά μάγοι είμαστε. Καλά για το πως θα πάμε μην ανησυχείς θα τα κανονίσω εγώ με το ξάδερφό μου τον Ζακ.
-Αυτό το παιδί που πάει στο ΜΕΘ(μαγικό εκπαιδευτήριο Θράκης);
-Ναι, είναι καλό παιδί μην ανησυχείς. Και ξέρει απ' αυτά.
-Και άντε και πάμε, που διαφωνώ βέβαια, τι ακριβώς θα ψάξουμε.
-Πάμε πρώτα και βλέπουμε!
-Πάλι σε μπελάδες θα μπλέξουμε.
-Καιρό έχουμε!
-Καλά θα το σκεφτώ...
-Δεν έχεις να σκεφτείς τίποτα. Να, συμβουλέψου και το λίθο του Διλήμματος.
-Δε ξέρω πως λειτουργεί.
-Αυτοσχεδιάζεις! Με το που είπε αυτό έβγαλε από την τσέπη της τη κόκκινα πέτρα και άρχισε να τη τρίβει μανιωδώς.
-Δε πας καλά!
-Πας στοίχημα ότι θα μου δώσει απάντηση. Δε πρόλαβε να ολοκληρώσει και χάρη στον υπερβολικό της ζήλο και σε μία λάθος κίνηση η πέτρα προσγειώθηκε στο κεφάλι του μπροστινού μας που άρχισε να φωνάζει προκαλώντας ένα μπάχαλο στη τάξη.
-Εσείς οι δύο μετά στο γραφείο! Ακούσαμε για πρώτη φορά τη φωνή του Αυγερινού θυμωμένη, κακό σημάδι.
Στο γραφείο πετύχαμε και τον Speedy καθώς είχε αρχίσει ήδη η μετακόμιση και είχαμε μια σύντομη ευχάριστη συζήτηση. Θυμόταν μάλιστα το άρθρο της Saginie και της πρότεινε και μελλοντική συνεργασία κάτι που την έκανε ιδιαίτερα χαρούμενη. Μέσα βέβαια τα πράγματα δεν ήταν τόσο ευχάριστα. Ακούσαμε ένα γερό κύρηγμα και στο τέλος η Νεφέλη μας έδωσε τιμωρία μια ημέρα αποβολή για τον καθένα όχι βέβαια μόνο για το σημερινό συμβάν αλλά και συνολικά για τη στάση μας κάτι που μας εξόργισε. Κάναμε ένα γερό καβγά και τελικά φύγαμε φουρκισμένοι από το γραφείο.
-Κοίτα, έχουμε αύριο όλη την ημέρα ελεύθερη. Μπορούμε πάμε αύριο.
-Ε, δε σε πιστεύω ρε Saginie. Έχεις κολλήσει.
-Δεν ακούω κουβέντα. Αύριο κανονικά στην ώρα που θα πηγαίναμε σχολείο θα έρθουμε εδώ στην αυλή. Θα συναντηθούμε και μετά θα χρησιμοποιήσουμε το δικό μου μεταφορικό κλειδί και θα πάμε στο σπίτι μου(είχα ακούσει ότι με ένα μεταφορικό κλειδί μπορούν να μεταφερθούν μέχρι και τρία άτομα). Οι γονείς μου θα λείπουν και θα μπορούμε να οργανωθούμε. Θα πω και στον Ζακ να κάνει κοπάνα και να έρθει από το σπίτι μας και θα τη κάνουμε.
-Ακόμα κι αν συμφωνούσα ότι έχει νόημα όλο αυτό, τη μέρα που έφαγα αποβολή να φύγω κι όλη τη μέρα προς άγνωστη κατεύθυνση δεν είναι λίγο χοντρό.
-Για τους γονείς λες ε; Έλα μωρέ θα τους περάσει γρήγορα, δεν υπάρχει πρόβλημα.
-Επιμένεις να το κάνουμε όλο αυτό αύριο;
-Ναι αύριο στις οχτώ εδώ. Μη με στήσεις!
Γύρισα στο σπίτι όπου και άκουσα τη θρυλική ατάκα: ?Έφαγες αποβολή επειδή πέταξες πέτρα; Κανόνισε η επόμενη να είναι επειδή έκλεψες γλειφιτζούρι από συμμαθητή!?
Η απόλυτη ξεφτίλα...
-
Τώρα που επέστρεψες ιλούζιον θα κονταροχτυπηθούμε για τη τηλεθέαση και τα διαφημιστικά έσοδα!!!
-
Ταρατατζουμ! καινούργιο επεισόδιο
Επεισόδιο 8
Το επόμενο πρωινό όλοι περίμεναν τις εξαγγελίες της Νεφέλης. Άλλη έβαζαν στοίχημα ότι θα υποκύψει αλλά οι περισσότεροι πίστευαν ότι θα ετοίμαζε αντεπίθεση. Τελικά η Νεφέλη επιχείρησε με ένα πολύ διπλωματικό τρόπο να πετύχει το σκοπό της. Αφού συγκεντρώθηκαν όλα τα παιδιά ανέβηκε σε ένα σκαλοπάτι και άρχισε το λόγο της.
-Μετά τα χθεσινά έκτροπα ο σύλλογος των καθηγητών συνεδρίασε εκτάκτως και πήρε την εξής απόφαση, να διεξαχθούν εκλογές στο σχολείο όπου δικαίωμα ψήφου θα έχουν όλοι οι μαθητές αλλά και οι καθηγητές. Στη ψηφοφορία θα τεθεί το θέμα αν πρέπει ή όχι να εγκατασταθεί ο Speedy και τα μαγικά νέα στο χώρο του σχολείου. Πριν όμως αρχίσει η διαδικασία θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι το μαγικό συμβούλιο μόλις ενημερώθηκε για τη πρωτοβουλία μας δεσμεύτηκε να στηρίξει τη προσπάθεια με μια καλή οικονομική ενίσχυση. Αυτό σε συνδυασμό με τη ήδη καλή οικονομική κατάσταση του Ιδρύματος θα μας επιτρέψει, σε περίπτωση που δεχθούμε φυσικά την εγκατάσταση της εφημερίδος, να πραγματοποιήσουμε μια εκδρομή στο παγκόσμιο συνέδριο των μάγων που φέτος θα γίνει στην Αργεντινή.
Αυτά είπε και ξεσήκωσε θύελλα συζητήσεων. Οι πιο σκληροπυρηνικοί φωνάζανε για εκβιασμό και δωροδοκία αλλά οι πιο μετριοπαθείς βλέπανε με πολύ καλό μάτι αυτό το ταξίδι στην Αργεντινή. Δε κρύβω ότι και εγώ το ίδιο πίστευα. Τελικά ψηφίσαμε σε κάτι κάλπες που τοποθετήθηκαν στη μεγάλη σάλα και μετά από δύο ώρες βγήκαν τα αποτελέσματα. Οριακά αποφασίστηκε να εγκατασταθεί στο σχολείο η εφημερίδα των μαγικών νέων. Χάσαμε άλλη μια ώρα από τις διαμαρτυρίες μερικών που μιλούσαν για καλπονοθεία αλλά τελικά το ζήτημα έκλεισε και όλοι πήγαν στις τάξεις τους. Εκείνη την ώρα είχαμε μάθημα με τον Τραγοκέρατο ο οποίος ήταν εμφανώς νευριασμένος από το όλο τζέρτζελο.
-Χρειαζόταν λίγος εκφοβισμός και όλα αυτά θα είχαν αποτραπεί. Λοιπόν χάσαμε ήδη 2 ώρες ξέρετε τι σημαίνει αυτό;; Πρόχειρο διαγώνισμα. Βγάλτε όλοι μια κόλλα!
Παγωμάρα έπεσε στη τάξη αλλά σιγά σιγά αρχίσαμε να βγάζουμε χαρτιά. Έριξα μια τελευταία ματιά στο μαγικό συντακτικό μπας και καταφέρω να συγκρατήσω τίποτα τελευταίο και άνοιξα το τετράδιό μου για να κόψω ένα φύλλο χαρτί.
-Να γράψετε μια κατάρα που θα αλλάζει το χρώμα όποιου τη δέχεται σε μπλε.
Πέρασε κανένα δεκάλεπτο όταν ενώ αγωνιωδώς αναζητούσα τη σωστή λέξη για το κλείσιμο της κατάρας άκουσα ένα δυνατό κρότο από τα πίσω θρανία. Γυρνώντας είδα στο προτελευταίο θρανίο της διπλανής σειράς εμφανώς τρομαγμένο με ξεσκισμένα χαρτιά μπροστά του.
-Έπρεπε να ξέρετε ότι στη τάξη μου υπάρχει ειδική αντισκονακική προστασία. Άλλη φορά να είστε πιο προσεκτικοί.
Μετά από αυτό μας περίμενε ένα δίωρο με τη Sabrina και άλλη μια ώρα φιλοσοφία με τον Σείριο. Στο τέλος είχαμε μια ώρα με τον Αλκηβιάδη που μας υπενθύμισε την εκδρομή.
Τελικά κατάφερα με τα χίλια ζόρια να πίσω τους γονείς μου. Ο πατέρας μου δεν έφερε και πολύ αντίσταση αντίθετα με τη μάνα μου που θεωρούσα απαράδεκτο να φύγω "Χριστουγεννιάτικα". Τελικά αφού τους έπεισε δεν έμεινε παρά να περιμένω τις γιορτές. Όσο περνούσαν οι μέρες γράφαμε όλο και περισσότερα διαγωνίσματα. Μας έμεινε μόνο το μάθημα του Outis που θα το γράφαμε μετά τις γιορτές.
Και έτσι 27 Δεκεμβρίου με το σακίδιο στον ώμο έτριψα το μεταφορικό μου κλειδί και βρέθηκα στο σχολείο. Εκεί με περίμενε ο Ιχώρ και η Saginie η οποία είχε φέρει μαζί της μια βαλίτσα που στοιχημάτιζα ότι χωρούσε δύο πτώματα άνετα. Αφού είπαμε τα κλασικά χρόνια πολλά άρχισα την επίσης κλασική γκρίνια.
-Καλά τη το πήρες όλο αυτό το μπαούλο ρε συ! Που νομίζεις θα πας!
-Τα πιο βασικά πήρα! Ιχώρ μπορείς να μας δώσεις μια ιδέα για το που θα πάμε;
-Πίσω από το βουνό που βλέπετε μπροστά... Και ούτε εγώ νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα η βαλίτσα σου Saginie. Βλέπεις μας περιμένει αρκετή πεζοπορία.
-Έχει και ροδάκια ρε παιδιά!
-Καλά αλλά όσο και να παρακαλάς δε σου τη κουβαλάμε, έτσι Ιχώρ;
-Αφού είστε μικρόψυχοι ρε! Τέλος πάντων, πες μας Ιχώρ γιατί ακριβώς πάμε κατά κει. Τι το φοβερό αξιοθέατο θα δούμε.
-Δε θα ήθελα να σας προκαταβάλλω αλλά αξίζει το κόπο...
Ο Αλκιβιάδης ήρθε αργοπορημένος κατά ένα τέταρτο και αφού έπεισε τη Saginie να αποχωριστεί με πόνο ψυχής κάποια από τα τσιμπράγκαλά της και να αρκεστεί σε ένα σάκο ξεκινήσαμε τη πορεία. Αρχίσαμε νωρίς τα χαράματα και φτάσαμε όταν η νύχτα είχε πέσει για τα καλά. Εντωμεταξύ είχε αρχίσει να ρίχνει χιονόνερο πράγμα που έκανε ακόμα πιο δύσκολη τη πολύωρη πεζοπορία. Φτάνοντας στον προορισμό μας μας υποδέχτηκε μία μεγάλη φωτιά που αλώβητη από τη χιονόπτωση εξακολουθούσε να καίει. Πίσω της διακρινόταν η φιγούρα ενός πολύ γέρου άντρα. Όταν λέμε πολύ γέρου, εννοούμε ΠΟΛΥ. Το ένα πόδι στο τάφο και το άλλο κουτσό. Τα μούσια του και τα λιγοστά μαλλιά του φτάνανε τη γη πράγμα που δεν ήταν βέβαια ιδιαίτερα δύσκολο καθώς λόγω γηρατειών είχε μαζέψει και ήταν ιδιαίτερα κοντός. Ο άγνωστος, σε μας, άντρας αγκαλιάστηκε με τον Αλκηβιάδη και τον Ιχώρ και έγνεψε φιλικά προς τα εμάς. Έπειτα πήρε ένα τσουκάλι που βρισκόταν δίπλα στη φωτιά και μας σερβίρισε ένα ζεστό χυλό από κάτι που έμοιαζε με φάβα. Το φάγαμε μια και η πείνα μας είχε φτάσει στο απροχώρητο παρά τα αμέτρητα κρουασανάκια που είχε βάλει η μάνα μου στο σάκο μου και που τρώγαμε σε κάθε στάση. Αν και περιμέναμε να μας συστήσει κάποιος με το παππού δεν έγινε κάτι τέτοιο. Τελικά μας οδήγησε μέσα σε μια σπηλιά όπου μας έδειξε μια γωνία με πολλά άχυρα και μεγάλα δερμάτινα καλύμματα για να κοιμηθούμε. Εγώ με τη Saginie είχαμε πάθει ένα μικρό σοκ αλλά δε πολυμιλούσαμε και περιμέναμε να γίνει κάτι! Τελικά στρώσαμε τα sleeping bang και πέσαμε για ύπνο. Ο Αλκηβιάδης πήγε έξω με τον παππού και εμείς βρήκαμε ευκαιρία να βομβαρδίσουμε τον Ιχώρ με ερωτήσεις.
-Λοιπόν λέγε γρήγορα τι παίζει εδώ!
Αν και ο Ιχώρ φαινόταν ενοχλημένος που δεν τον αφήναμε να κοιμηθεί δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς καθώς τόνος της ερώτησης της Saginie ήταν επιτακτικός.
-Εδώ ερχόμαστε για χαλάρωση αποτοξίνωση και άσκηση.
-Αυτός ο παππούς ποιος είναι;
-Δεν έχω ιδέα, τα παιδιά που ήταν παλιά στο μάθημα του δάσους τον έλεγαν Αβάπτιστο. Πάντως ο Αλκηβιάδης τον σέβεται και τον θαυμάζει πάρα πολύ.
-Μιλάει ποτέ αυτός;
-Χαχα. Την ίδια απορία είχα κι εγώ. Πάντως εγώ δεν τον έχω ακούσει. Εντάξυ φυσιολογικό είναι να φρικάρετε, όλοι έτσι είναι τη πρώτη φορά αλλά θα κερδίσετε πολλά από αυτή την εμπειρία.
Οι επόμενε 3 μέρες περάσαν πολύ ήσυχα. Καλά που είχα και την Saginie και αντάλλαζα καμιά κουβέντα. Όλοι μέρα διαλογισμό, αυτοσυγκέντρωση και τέτοια. Και το φαγητό από το κακό στο χειρότερο. Με άδειο στομάχι τι να διαλογιστείς όλο στο νου μου, ειδικά τις πρώτες μέρες, ερχόταν η τεράστια χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα που είχαμε στο σπίτι. Τη τέταρτη μέρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Το πρωί αφού ξυπνήσαμε είδαμε τον Αλκηβιάδη να μαζεύει τα πράγματα
-Δε θα μέναμε άλλες δύο μέρες; ρώτησε η Saginie χωρίς να δείχνει και ιδιαίτερα πειραγμένη όμως.
-Απλά θα πάμε σε ένα μέρος λίγο πιο νότια.
Ο Αβάπτιστος Βγήκε από τη σπηλιά έκλεισε τα μάτια και σε κλάσματα του δευτερολέπτου μεταμορφώθηκε σε αετό. Πέταξε πάνω από τα κεφάλια μας και προσγειώθηκε σε μια ρεματιά αρκετή απόσταση πιο κάτω
-Τσ τσ επιδειξίας, μου ψιθύρισε στο αυτί η Saginie και ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια.
-Πάμε κι εμείς... Με αυτή τη φράση του Αλκηβιάδη ξεκινήσαμε τη διαδρομή που όμως ήταν πολύ πιο δύσβατη από αυτή του ερχομού. Μετά από κανένα μισάωρο που παλέβαμε με θάμνους και βράχια φτάσαμε σε ένα σημείο μπροστά από μία σπηλιά. Ο Αβάπτιστος στεκόταν εκεί και κάπνιζε από το αυτοσχέδιο τσιγάρο του. Ξέχασα να αναφέρω το συνήθειο του γέρου αυτού να πίνει χυμό καπνού και να καπνίζει μανιωδώς όταν δεν διαλογιζόταν. Τον λόγο πήρε τότε με πολύ σοβαρό ύφος ο Αλκηβιάδης.
-Λοιπόν παιδιά ήρθε η ώρα να βιώσετε μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Να αντιμετωπίσετε όλες τις φοβίες και τα όρια σας. Να παλέψετε με τον εαυτό σας και αν τα καταφέρετε θα βγείτε πολύ πιο δυνατοί.
-Τι ακριβώς θα κάνουμε; ρώτησα ελαφρά τρομαγμένος
-Ελάτε μαζί μου. Ο Αλκηβιάδης μπήκε μπροστά με ένα δαυλό. Ακολουθήσαμε εγώ και η Saginie. Ο Ιχώρ έμεινε πίσω μαζί με τον Αβάπτιστο πράγμα που με παραξένεψε.
-Ιχώρ δε θα έρθεις
-Το έχω περάσει αυτό εγώ παιδιά. Να είστε δυνατοί.
Μέσα στη σπηλιά υπήρχαν παντού ζωγραφιές με διάφορες μορφές. Μπήκαμε πολύ βαθιά μέχρι ένα σημείο που άρχιζε μια ρηχή λιμνούλα.
-Αυτή είναι η ?δοκιμασία? σας. Να μείνετε εδώ για εφτά ώρες. Μπορείτε να γυρίσετε πίσω στο φως τώρα αλλά νομίζω ότι θα χάσετε κάτι πολύ σημαντικό.
-Μια στιγμή! τι νόημα έχουν όλα αυτά. Ο Αλκηβιάδης πριν ακόμα ακούσει την ερώτηση της Saginie είχε γυρίσει και κατευθυνόταν προς την έξοδο.
-Εμείς θα μείνουμε; ρώτησα έντρομος
-δε ξέρω... μου απάντησε εκείνη.
-Θα μείνουμε...
-Αν μείνεις θα μείνω κι εγώ
-δηλαδή μένουμε;
-νομίζω ναι...
-Πες μια φορά όχι σε κάτι που με τρομάζει ρε Saginie. Πάντως εδώ μέσα έχει φοβερή μπόχα.
-Σσσσ. Ακούς κάτι ψίθυρους;
-
Επεισόδιο 7
Η πίσω σελίδα των μαγικών νέων περιείχε μια έκκληση του Speedy για βοήθεια καθώς τους έκαναν έξωση από τα γραφεία όπου στεγαζόταν η εφημερίδα και ζητούσε τη στήριξη των αναγνωστών. Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη εφημερίδα έπαιζε σημαντικότατο ρόλο στη ζωή της μαγικής κοινότητας και θα ήταν μεγάλο κρίμα να σταματήσει η κυκλοφορία της.
Το επόμενο πρωινό μόλις έφτασα στο σχολείο ανακάλυψα ότι επικρατούσε μια μικρή αναμπουμπούλα δίπλα στην είσοδο όπου η Νεφέλη πάνω σε ένα βάθρο φώναζε όλα τα παιδιά να συγκεντρωθούν γύρω της. Πλησίασα προς τα εκεί όπου συνάντησα και την Saginie.
-Τι γίνεται;
-Δε ξέρω αλλά πολλά ακούγονται.
Περιμέναμε κανένα 10λεπτο ακόμα και αφού πρώτα ησύχασε λίγο το πλήθος άρχισε να μιλάει:
-Όπως πολλοί από σας γνωρίζετε ένα ιστορικό έντυπο της μαγική κοινότητας λόγω έλλειψης χώρου στέγασης πρόκειται να κλείσει. Θεωρώντας κάτι τέτοιο τελείως οδυνηρό για την κοινότητα μας, το συμβούλιο των καθηγητών αποφάσισε με απόλυτη πλειοψηφία να παραδώσει κάποιους χώρους του σχολείου που μένουν αχρησιμοποίητοι, και συγκεκριμένα οι αποθήκες του πίσω βοτανικού κήπου, στον διευθυντή των "μαγικών νέων".
Με το άκουσμα των τελευταίων της λόγων άρχισε να επικρατεί ένα σούσουρο που εξελίχτηκε σε κάποια σημεία σε γιουχάισμα της διευθύντριας. Όλοι γνωρίζαμε ότι στις αποθήκες του πίσω βοτανικού κήπου σύχναζαν "παράνομα" κάποιοι τριτοετείς, κυρίως, και οι φήμες για το τι γινόταν εκεί μέσα ήταν αμέτρητες! Η Νεφέλη περίμενε λίγο ώστε να επανέλθει μια υποτυπώδη ησυχία για να συνεχίσει.
-Και επειδή ξέρω πως αν και η είσοδος εκεί μέσα απαγορεύεται όχι μόνο μπαίνετε αλλά και έχετε γεμίσει το χώρο με κάποια πράγματα σας δίνω την ευκαιρία να αδειάσετε την αποθήκη σήμερα από ότι δε θα θέλατε να πέσει στα χέρια μας. Επίσης το συμβούλιο των καθηγητών αποφάσισε ότι εφόσον θα έχουμε τη τύχη να φιλοξενούμε στις κτιριακές μας εγκαταστάσεις τον Speedy θα του αναθέσουμε τη θέση του συντονιστή στο μαθητικό έντυπο απαλλάσσοντας από αυτή την ευθύνη τη Κασσιόπη.
Σ' αυτό το σημείο έγινε πανικός, οι υστερικές εκδηλώσεις των πιστών ακόλουθων της Κασσιόπης ξεκινούσαν από έντονες αποδοκιμασίες και κατέληγαν σε γοερά κλάματα, έλεος δλδ! Αφού είπε αυτά η Νεφέλη έχοντας ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη κατέβηκε από το βάθρο και το κουδούνι για μέσα χτύπησε. Αλλά παραδόξως κανένας δεν έδειχνε να μπαίνει μέσα. Συζητούσα με τη Saginie τα όσα είπε η Διευθύντρια όταν μας πλησίασε ο Ιχώρ.
-Τα μάθατε για τη Κατάληψη
-Όχι για πες. Η Saginie φάνηκε να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα.
-Λοιπόν, τώρα θα πάμε να κάνουμε κατάληψη της αποθήκης με αίτημα να μην την δώσουν στην εφημερίδα.
-Αχ ωραία θα έρθουμε!
-Όπου γάμος και χαρά η Saginie πρώτη
-Εσύ άμα δε θές μην έρχεσαι θα πάω με τον Ιχώρ!
-Σας περιμένω και του δύο. Άντε σας αφήνω τώρα πάω με τους άλλους να οργανωθούμε.
Ένα μεγάλο μπούγιο παιδιών αντί να πάει προς την είσοδο άρχισε να κινείται προς το πίσω μέρος του κτηρίου.
-Θα έρθεις; με ρώτησε δήθεν αδιάφορα η Saginie
-Άντε πάμε...
Στο δρόμο η Saginie φρόντισε να με ενημερώσει για τις πιο γνωστές ιστορίες για την αποθήκη. Για παράδειγμα ένας μαντικός ναργιλές που αποτελεί αυστηρά απαγορευμένο αντικείμενο και που λεγόταν ότι υπήρχε σε ένα από τα δωμάτια της αποθήκης! Η το στοιχειωμένο σαξόφωνο που παίζει απαλή τζαζ συνεχώς ή τα ξωτικά της μουριάς που βρίσκεται ακριβώς έξω από την είσοδο της αποθήκης και που πετάνε ώριμα μούρα σε όποιον πάει να μπει μέσα.
Φτάνοντας στη επιβλητική σιδερένια είσοδο του βοτανικού κήπου κόμπιασα λίγο αλλά βλέποντας την Saginie τη σκαρφαλώνει χωρίς δεύτερη σκέψη την ακολούθησα.
-Πρόσεχε εδώ μέσα, υπάρχουν φυτά ιδιαίτερα επικίνδυνα.
Η αλήθεια είναι ότι και χωρίς τη συμβουλή της Saginie θα ήμουν ιδιαίτερα προσεκτικός γιατί ο θείος μου ο Μανώλης που είχε φοιτήσει στο ΝΕΜΕ συνήθιζε να λέει τη περιπέτεια που πέρασε σ' αυτόν εδώ το κήπο όταν έπεσε θύμα μιας κληματαριάς σφιγκτήρα. Ευτυχώς εμείς δεν αντιμετωπίσαμε κάτι αντίστοιχο και φτάσαμε σχετικά εύκολα στην εν λόγω αποθήκη.
-Ευτυχώς αυτή την εποχή δεν έχει μούρα και τα ξωτικά...ώχ. Δε πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και ένα κομμάτι από σοβά με βρήκε στο δόξα πατρί. Τα ξωτικά της μουριάς χαχανίζαν με το κατόρθωμά τους και αποφασίσαμε να βιαστούμε να μπούμε κάτω από το υπόστεγο της εισόδου που θα μας εξασφάλιζε μια σχετική ασφάλεια. Ακουγόταν μεγάλη φασαρία από μέσα και πήγαμε να μπούμε. Αλλά στην είσοδο βρισκόταν μια ακόμα ομάδα πρωτοετών, κυρίως τα παιδιά από το βούκινο, που μάλωναν άγρια με κάποιους μεγαλύτερους.
-Το ξεκαθαρίζουμε, πρωτοετείς δε μπαίνουν στη κατάληψη! Μόνο βάρος θα είστε.
Φωνές κακό αλλά τίποτα ανένδοτοι οι από μέσα. Εντωμεταξύ είχε μαζευτεί κι άλλος κόσμος και γινόταν ψιλοπανικός. Τελικά αποφασίστηκε οι πρωτοετείς να καταλάβουν το εγκαταλελειμμένο σπιτάκι του κηπουρού κάτι που μου φάνηκε ιδιαίτερα γελοίο. Τελικά έπεισα τη Saginie να φύγουμε από το ετοιμόρροπο καλύβι όταν ανάρτησαν με ένα πρόχειρο ξόρκι ένα τεράστιο πανό που έγγραφε WE LOVE CASSIOPE!
-Χάνουμε όλο το σκηνικό ρε ξενέρωτε!
-Πιο σκηνικό μωρέ αφού δε μας αφήνουν να μπούμε στην αποθήκη που ήθελες εσύ. Προκειμένου να είμαστε με όλα τα μπάζα σε μια ετοιμόρροπη καλύβα οτιδήποτε είναι καλύτερο.
-Και τώρα που θα πάμε;!
-Πάμε στον Αλκηβίαδη που να τελειώσουμε και εκείνες τις ονειροπαγίδες που παιδευόμαστε τόσο καιρό.
-Καλά.
Πήγαμε και τον βρήκαμε να κοιμάται στην αιώρα του. Καθίσαμε σε ένα μικρό ξέφωτο παράπλευρα για να τελειώσουμε την εργασία σχολιάζοντας ταυτόχρονα και την όλη κατάσταση. Ο Αλκηβιάδης ξύπνησε αρκετή ώρα αργότερα και ενώ κοντεύαμε να τελειώσουμε με τις ονειροπαγίδες. Μας πρόσφερε έναν αηδιαστικό καφέ πολτό που ευγενικά αρνηθήκαμε, και τον ενημερώσαμε για τη κατάσταση στο σχολείο.
-Χαχα το Νεφελίδιο θα τα βρει σκούρα!! Αλλά δε νομίζω να υποκύψει, είναι αγύριστο κεφάλι! Ωραία μια που έχουμε όλη τη μέρα μπροστά μας τι θα λέγατε να κάνουμε κανένα φίλτρο θεραπείας.
Συμφωνήσαμε και πήγαμε να μαζέψουμε τα υλικά που θα χρειαζόταν από το δάσος. Τελειώνοντας κι ενώ είχε σχεδόν μεσημεριάσει απολαύσαμε λίγο από το φίλτρο και αν και δεν είχαμε κάποιο τραύμα μας αναζωογόνησε πολύ. Πριν φύγουμε ο Αλκηβιάδης μας είπε κάτι που μας ξάφνιασε ιδιαίτερα ευχάριστα.
-Ξέρετε παιδιά, συνηθίζω μαζί με τους μαθητές μου να κάνω μια εκδρομή στο βουνό μόλις αρχίζουν οι διακοπές των Χριστουγέννων. Είναι κάτι που το κάνω κάθε χρόνο και αποτελεί πολύ καλή εμπειρία! Θα σας συνιστούσα να πείσετε τους γονείς σας γιατί θα χρειαστεί η άδειά τους.
Όπως είναι φυσικό ήθελα να πάω σ' αυτήν την εκδρομή κι έτσι μόλις γύρισα στο σπίτι άρχισα το ψήσιμο...
-
Δεν ήξερε τον παθητικό αόριστο του βάλλω (
) -
To επόμενο τrend θα μπορούσε να είναι η γλώσσα μηχανής
00100001100011100000000101011111110001101010110111111000110000000011100001010110101
-
Ωραίο το ΑΙ αλλά για ταινεία με τεχνητή νοημοσύνη ψιφίζω αβλεπί 2001 space odyssey! (
) -
χίλιοι καλλοί χωράνε στην υπόθεση το θέμα είναι να βρω λίγο χρόνο να γράψω κάνα επεισόδιο
Lost bodies
in Γέλιο & Αερολογίες
Posted
Μετά από πολύμηνη απουσία επιστροφή! και τη επιστροφή, με τόπικ σπέσιαλ...
απολαύστε
http://lostbodies.gr/ndx.html
προσωπικό favorite από δισκογραφία--> mp3 --> tsimpoukia (τίτλος τραγουδιού) και φυσικά solines!
All the fuckin' money!