Dromos
-
Posts
64 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Dromos
-
-
...καθορίζει αυτό το εύρος των ηλικιών των παιδιών νωρίτερα από ότι λέει ο φίλος dromos. Το δείγμα προέρχεται από 64 παιδιά προσχολικής ηλικίας (3-5 ετών).
Φίλε divemaster πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα, αυτή που παρέθεσες.
Συμφωνώ με την μελέτη αναμένοντας την εξέλιξή της σε περισσότερα παιδιά διότι το σύνολο των 64 είναι άκρος ελάχιστο.
Επισημαίνω ότι τα νούμερα (ηλικίες) που παρέθεσα στο προηγούμενο μου post δεν είναι δικά μου, προέρχονται από στατιστικές της ψυχιατρικής.
-
Γιατί και πότε (δηλαδή από ποια ηλικία και μετά) δημιουργείται αυτός ο διαχωρισμός του ?φυσιολογικού? από του ?διαταραγμένου? ;
Γιατί, πως και πότε παύουμε να θεωρούμε φυσιολογικό το να πλάθουμε δικούς μας κόσμους και να ζούμε μέσα σ?αυτούς όταν θέλουμε μια ?διέξοδο? από την καθημερινότητα ;
Γιατί και πότε χάνει ο άνθρωπος το δικαίωμα στην φαντασία?;
(...θ'ακολουθήσουν κι άλλες ερωτήσεις...)
Αγαπητή Νεφέλη.
Οι ερωτήσεις σου «περπατούν» σε μια λεπτή γραμμή που στη μια πλευρά υπάρχει η αθώα παιδική φαντασία και στην άλλη η ψύχωση που κάθε άλλο παρά αθώα είναι.
Η ηλικία του «διαχωρισμού» είναι (μέσος όρος) τα 8 ? 10 έτη. Το γιατί γίνεται έχει να κάνει με μέρος του μηχανισμού του εγκεφάλου (εμπειρίες ? μνήμη ? επαλήθευση ? προσαρμογή κλπ). Μεγαλώνοντας αλλάζουν οι ανάγκες και οι «πραγματικότητες». Ένας 18χρονος δεν νιώθει τόσο την ανάγκη να παίξει με τα αυτοκινητάκια ούτε ένα παιδάκι 5 ετών να κάνει σεξ. Γενικώς αλλάζουν όλα και μαζί με αυτά είναι και ο εγκέφαλος.
Το να πλάσει κανείς δικούς του κόσμους δεν είναι καθόλου κακό. Μάλιστα πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, ζούνε πολύ έντονα στους δικούς τους κόσμους για να μπορέσουν να τα μεταφέρουν στο κοινό τους. Το πρόβλημα είναι να «εγκλωβιστεί» κανείς σε φανταστικό - εικονικό κόσμο αυτό και να αποκόπτει (σταδιακά ή άμεσα) την επικοινωνία (με την ευρεία έννοια) με την πραγματικότητα. Η ψυχιατρική το ονομάζει ψύχωση και συγκεκριμένα σχιζοφρένια. Επομένως μια διέξοδο στην καθημερινότητα είναι πολύ ανακουφιστική (π.χ. απλός διαλογισμός) και πολλές φορές μας την επιβάλει και ο ίδιος μας ο εγκέφαλος.
Από τα παραπάνω το τρίτο σου ερώτημα «Γιατί και πότε χάνει ο άνθρωπος το δικαίωμα στη φαντασία?» δεν στέκει (προσωπική πάντα άποψη) διότι η ανθρώπινη φαντασία δεν σταματά ποτέ, δεν χάνετε ποτέ και κανείς δεν μπορεί (προς το παρόν) να μας στερήσει αυτό το δικαίωμα.
Ευχαριστώ.
-
Δεν μπορώ να τα δω. Μα με τίποτα.
Δοκίμασε το εξής:
Βάλε την εικόνα με τίτλο «LOVE» (που είναι σχετικά εύκολη) σε full screen και κοίταξε την χαλαρά. Με τα μάτια πάντα στην εικόνα σκέψου κάτι στο μυαλό σου (όπως στο διαλογισμό). Αν γίνει σωστά θα αρχίσεις να κοιτάς πίσω απ την εικόνα θαμπώνοντας την (το λεγόμενο χάζεμα) . Τότε θα σου εμφανιστεί μια καρδιά και θα δεις και κάτι άλλα σχήματα. Το μυστικό είναι να εστιάσεις με τα μάτια σου πίσω απ την εικόνα Το παραπάνω πιστεύω να βοηθήσει.
-
Να βάλεις κι άλλα!!!
Τα θυμάμαι από το γυμνάσιο........
Μερικά ακόμη...
Car...
Chapel...
Drum...
Face...
Love...
No gun...
Pharaoh...
Knot...
Rings...
Καλό κουράγιο!!!!!
-
Αντίθετα, το γέλιο προκαλεί την έκκριση μιας άλλης ορμόνης (της οποίας το όνομα δε θυμάμαι.....
Σεροτονίνη και ενδορφίνες (χημικές ουσίες)
-
Ένα ευκολότερο!
-
Τα γενέθλια επηρεάζουν σημαντικά τη πορεία της ζωής. Η ημερομηνία γέννησης, μας χαρίζει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα.....
Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Νομίζω το Κινεζικό σύστημα κάπως έτσι δεν είναι;
Για τα έτη υπάρχει κάτι;
-
Με αφορμή την χορεύτρια οφθαλμαπάτη της Νεφέλης στην «Συμπεριφορά & Ψυχολογία ? Η λειτουργία του εγκεφάλου» θυμήθηκα τα στερεογραφήματα.
Είναι τρισδιάστατες εικόνες «κρυμμένες» μέσα σε πολύ μικρά χρωματιστά ή ασπρόμαυρα μοτίβα (Patterns).
Για να τα δούμε χρειάζεται ένας συγκεκριμένος τρόπος. Πρέπει να εστιάσουμε σε απόσταση μακρύτερη από αυτή που βρίσκετε η εικόνα. Το πόσο μακριά ποικίλει σε κάθε στερεογράφημα.
Μια καλή άσκηση είναι να κοιτάξετε το δάχτυλό σας και μετά πίσω από αυτό (π.χ. στην άκρη του δωματίου) βλέποντάς το «διπλό» και πάλι το δάχτυλο. Αν κατανοήσετε την κίνηση των μυών στα μάτια θα τα καταφέρετε γρήγορα.
Για να δείτε την εικόνα: (αν γίνετε βάλτε την Full Screen)
Προσπαθήστε να είναι τα μάτια σας στο κέντρο του monitor.
Χαλαρώστε αρκετά και κοιτάξτε πίσω από αυτό, βαθιά πίσω απ? την εικόνα . Σκεφτείτε ότι θέλετε να δείτε το monitor «διπλό» (σαν το δάχτυλο)
Θέλει κάποιο χρόνο για εξοικείωση μην το βάλετε κάτω γρήγορα. Υπομονή.
Αν γίνει σωστά ξαφνικά θα δείτε μια τρισδιάστατη εικόνα που σας είναι γνώριμη και τότε προσπαθήστε να είστε χαλαροί όταν εμφανιστεί το 3D γιατί θα «ξαναφύγει!!!»
Αργότερα θα παραθέσω κι άλλες εικόνες.
Καλή επιτυχία
Ανυπομονώ να ακούσω εντυπώσεις?..
-
Μερικά καλά? μέσα απ την τέχνη (της οφθαλμαπάτης).
Γριά ή νέα. Επιλέξτε.
-------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------
Κοιτάξτε επίμονα το σταυρό...
---------------------------------------------------------------------------
Αυτά προς το παρόν...
-
....
Στην αρχική τώρα φωτογραφία, η χορεύτρια κινείται δεξιά, αριστερά, καθόλου ή προς και στις 2 κατευθύνσεις;
Όλες αυτές οι «πραγματικότητες» που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός μας δεν υπάρχουν;
Στο θέτω γενικότερα το ερώτημα και όχι ειδικά για τις εικόνες του είδους (όπου άλλωστε πρωτεύον ρόλο παίζουν τα μάτια μας και όχι το μυαλό μας).
Γενικότερα αντί για την λέξη «πραγματικότητες» σε εισαγωγικά θα δεχόμουν αυτό που λες με την λέξη πιθανότητες. Τότε ναι υπάρχουν και εάν εννοείς αυτό είμαστε απολύτως σύμφωνοι.
Σε άλλη περίπτωση η λέξη πραγματικότητες με παραπέμπει στην φιλοσοφία και στον πνευματισμό και εδώ δεν θα ήθελα να απαντήσω (ίσως δεν είμαι αρμόδιος). Θα αναρωτηθώ (ρητορικά) όμως, είναι μια οφθαλμαπάτη αληθής επειδή έτσι την αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός μας; π.χ. κόβει το σώμα του στα δύο ο μάγος (ταχυδακτυλουργός αν θες), και αυτό είναι πραγματικότητα;
-
Και ποιος καθορίζει αυτό που υπάρχει; Εσύ, που το αντιλαμβάνεσαι δεν το καθορίζεις;
Άρα αυτό που βλέπει ο εγκέφαλός σου, υπάρχει.
Ένα μικρό παράδειγμα: Η σιλουέτα είναι γνώριμη στον εγκέφαλο λόγο μνήμης (εμπειρίας). Όμως λείπουν τα χαρακτηριστικά (λεπτομέρειες μάτια μύτη κλπ) που στην περιστροφή θα μας έδειχναν την κατεύθυνση και την τρίτη διάσταση. Η δε πόζα της σιλουέτας είναι τέτοια που στο πρώτο τέταρτο της περιστροφής της το χέρι και το πόδι δεν είναι ξεκάθαρο ότι περιστρέφετε. Ο εγκέφαλος, λόγω έλλειψης λεπτομερειών που θα βοηθούσαν προοπτικά την περιστροφή, βάζει την εμπειρία του και συμπληρώνει την προοπτική και την βλέπουμε να περιστρέφεται. Εκεί γίνεται και το λάθος όμως και το αντιλαμβανόμαστε μια δεξιόστροφα και μια αριστερόστροφα.
Στην παρακάτω φωτό πρόσθεσα (πολύ πρόχειρα) μερικά γνώριμα χαρακτηριστικά, βοηθώντας λίγο ακόμη τον εγκέφαλο με την προοπτική. Και πάλι μπορούμε να το δούμε αριστερόστροφα μόνο που αυτή τη φορά ποιό δύσκολα γιατί κάτι δεν μας «πηγαίνει» καλά. Εάν προσθέσουμε και άλλες λεπτομέρειες τότε θα το βλέπουμε περισσότερο προς μια κατεύθυνση.
Για να απαντήσω με σαφήνεια στην ερώτησή σου, αυτό που βλέπει ο εγκέφαλος υπάρχει, αλλά το αντιλαμβάνεται λανθασμένα σε σχέση με την πραγματικότητα. Δεν κατανοεί ότι ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ λόγω έλλειψης τρίτης διάστασης. Έτσι μας βάζει να νομίζουμε ότι περιστρέφεται.
Όπως και στη 3 φωτογραφία στην αρχή της 2ης σελίδας μπορεί να αντιλαμβάνομαι ότι οι κουκίδες κινούνται κυλινδρικά αλλά αυτό δεν σημάνει ότι κινούνται στην πραγματικότητα!
-
Να παραθέσω κι εγώ με τη σειρά μου μερικές οφθαλμαπάτες.
Πολλές φορές ο εγκέφαλος βλέπει αυτό που θέλει και όχι αυτό που υπάρχει?
-
Άργησα αλλά είδα αυτό το καταπληκτικό θέμα με τις πολύ ωραίες φωτογραφίες σας και δεν άντεξα τον πειρασμό.
Παραπέμπω τρεις φωτό που με χαλαρώνουν με την εξής συνταγή. Πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
-
Κάθε σημάδι δείχνει το διάβα του κεραυνού
Κάθε λεπτό περνά έξω απ? τη φύση του σημείου
Δεν περιμένεις αλλά ξέρεις τη γνώση σου και την ακπέμα σου
Γιατί είσε προικισμένος με χρίτια και καχριές, που σου δείχνουν το δρόμο.
Το δρόμο του κεραυνού, που στο διάβα του υπάρχει το σημάδι που τον δείχνει.
Μαζί με τρίστα και τουλίπες θα μαγευτείς.
Μαζί με σκάρκα και μπριλάντια θα γοητευτείς.
Νοιώσε την ζέστη του αέρα που σου αγγίζει το πρόσωπο και κλάψε.
Πάνω στα χέρια σου βάλε δύο βάκια και κράτα τα
μέχρι να δεις το σκύρκο να βγαίνει μέσα απ? το σπίτι του
που βρίσκετε ψηλά στη σεκόγια.
Κάνε την πρώτη οδύνη γέλιο.
Κάνε τον πρώτο πόνο να μοιάζει με ράκια και σκλίνια.
Κάνε τα μάτια σου να γλυτώσουν από τη φοβέρα του Γλίμα.
Ρίξε μόνο μια ευχή για να το ξεχωρίσεις
από το μονοπάτι έως το σκριτελέκι και από το ακρογιάλι μέχρι το μπιρίκι.
Πάνω από εβδομήντα γενιές το γνωρίζουν.
Πάνω από εβδομήντα αιώνες το ζουν.
Αρχίζει με τον Φράκη και δεν τελειώνει ποτέ.
Κάνε λίγο τα δάκρυά σου βροχή, για να ποτίσεις τα ελιάντα και τις φρόλες.
Χρειάζονται και αυτά την ηδονή που κρύβεις μέσα στην τρεσκάνα σου.
Άγγιξε ξανά το μάκρυ, το σκέρνι και έλα μαζί σε περιμένω.
Κάθε σημάδι δείχνει τη ντροπή
Κάθε λεπτό περνά στο άπειρο Ώτρα.
Η ακπέμα σου είναι τώρα κοντά στο κρίτσι της.
Γιατί δεν πιστεύεις ότι αυτό σε κάνει και υπάρχεις;
Γιατί γελάς όταν σε βλέπει μέσα απ? το σκέρχι;
Ξέρεις πόσο γράφει για σένα;
Ξέρεις αν κράτσει ή σκεβρώνει;
Ποιο το σφάλμα που πληρώνεις;
Νομίζεις δεν το είπαν και οι άλλοι;
Ο Ποσειδώνας;
Ο Πυθαγόρας;
Ο Καρτάξας και ο Σπύρας.
Κάνε την πρώτη οδύνη σκόνη απ? το φως του Ζέμα και κοίτα με βαθειά.
Κάνε τον πρώτο πόνο να ξανασκερλάσει με το άρωμα που τρέλει.
Ρίξε μόνο μια ευχή για να το πάρεις από το σκριτελέκι και να το πάς στο μπιρίκι.
Έλα μαζί μου.
Κάνε την φρατσιά σου κλότα και αναρωτήσου.
Γιατί αρχίζει με τον Φράκη και δεν τελειώνει ποτέ;
Γιατί να κάνεις τα δάκρυά σου βροχή και να ποτίσεις τα ελιάντα και τις φρόλες.
Γιατί να χρειάζονται και αυτά την ηδονή που κρύβεις μέσα στην τρεσκάνα σου.
Άγγιξε ξανά το μάκρυ, το σκέρνι και έλα μαζί σε περιμένω.
Κάθε σημάδι δείχνει τον αληθινό ομόρ
Κάθε λεπτό περνά από αυτόν.
Είναι σκιερό και βράχια το περιτριγυρίζουν αλλά αυτό δεν μιλά.
Σκέφτεται μόνο τι να κάνει σε αυτή την ύπαρξη.
Τράντα και πράτσι μαζί να κοιτούν τον ορίζοντα που δένει με το σκέρι του ουρανού.
Που να το πείς;
Είναι αληθές ή όχι;
Και ξάφνου οι αρχέγονες λέξεις που τις ξέρουν μόνο οι Ζομίδιδες ακούστικαν.
«Κράτε και δάντε. Όχι μαζι με σας θνητοί. Μόντα ξέρζι Ζομ και ού.
Κράτε και σπόρε. Κρίμα που τρέφεις τσάλια και πονάς τράντζια. Όχι θνητά όχι.
Κράτε κράτε και Ζομ. Ζόμιντε και Τζάτοι μεγάλοι πάνεστα και όχι; ΘΝΗΤΟΙ»
Το μαύρο Σύμπαν εξοστρακίζετε και αρχίζει το ΜΠΡΑΜ.
Όλα κινούνται μακριά του. Κάνει τόσα πολλά τσάκια και ρίλια.
Γιατί πρέπει να πω τη λέξει και να τελειώσουν όλα;
Γιατί να ακουστεί στους θνητούς;
Δεν πρέπει να ζρέκουμε μαζί με αυτούς ούτε και με τους Καρκάδες.
Οι Ζόμιδιδες είναι πιστοί και ξέρουν από πού το φως γεννάται.
Γιατί πρέπει να πω τη λέξει και να τελειώσουν όλα;
Γιατί να λυπηθώ πάλι μαζί με τα κρέλια;
Αφού πρέπει θα το δώσω.
«ΖΟΜ»
Δικαίωμα στην φαντασία
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted · Edited by Dromos
Πολλές πληροφορίες έρχονται από βιβλία όπως «Μεγαλώστε Ευτυχισμένα Παιδιά» της Αλεξάνδρας Καππάτου, “Children With Learning Disabilities” και “Atypical Child Development in Context” της Dr. Dabie Nabuzoka.
Άλλες πληροφορίες θα βρεις σε sites όπως:
http://www.abc.net.au/science/news/health/...ish_1628324.htm
http://www.aboutourkids.org/aboutour/articles/imaginary.html
(ποιό γενικό)
http://www.psynet.gr/index.php?option=com_...4&Itemid=26
Τα links μέσα στα sites αυτά είναι πολύ κοντά στο αντικείμενο που ψάχνουμε.