Zak
-
Posts
955 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
2
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Zak
-
-
Όπως είπαν και παραπάνω, δεν είναι καλό κι ας είναι της φαντασίας σου, πόσο μάλλον όταν αυτό σε επηρεάζει...
Μήπως τώρα τελευταία διάβαζες κάτι παρόμοιο ή κάτι που έχει να κάνει με τις φωνές που ακούς; Πολλές φορές "βλέπουμε" πράγματα να συμβαίνουν γύρω μας απλά και μόνο γιατί κάπου διαβάσαμε ή ακούσαμε για αυτά... Πέρα από αυτό, κλείσε τον εαυτό σου, όπως ανάφερε και η Βελανιδιά... Γιατί και σε περίπτωση που είναι της φαντασίας σου θα σε βοηθήσει να το σταματήσεις...
Μπορείς να το κάνεις λέγοντας και στον εαυτό σου ότι οι φωνές δεν υπάρχουν...
Υ.Γ. Αν δεν σε βοηθήσει, τότε μιλάμε για κάτι που δεν έχει να κάνει με σένα! Αλλά αφού λες ότι δεν ασχολείσαι με καμία εργασία, τότε το πιο πιθανό είναι να αυθυποβάλλεσαι (αν το έγραψα σωστά...)!
-
Και κάτι άλλο, οι υπόλοιποι δεν ακούνε τίποτα απολύτως;;;
-
Συγγνώμη, να σε ρωτήσω κάτι;;; Όταν λές ακούς;
Δεν είναι χαζή η ερώτηση, απλώς θέλω να καταλάβω ακριβώς τι μου λες... Ακούγεται στο χώρο ή μέσα στο μυαλό σου; Έχει διαφορά... Και τι εννοείς να σε φωνάζουν απέξω; Πως την αντιλαμβάνεσαι την φωνή;;; Ότι όντως κάποιος σε φωνάζει ή νιώθεις ότι κάποιος σε φωνάζει;
-
Τι ωραίο που είναι να είσαι μεγάλος #3
Εγώ και ο άνθρωπος με τα φτερά
Και φυσικά, μην ξεχάσω να σας αναφέρω για αυτόν τον άνθρωπο με τα φτερά? Ήταν πριν πάω στο δημοτικό αν θυμάμαι καλά που είχα γνωρίσει στο όνειρό μου έναν άντρα με πολύ μεγάλα λευκά φτερά και μακριά ξανθά μαλλιά, ντυμένο στα λευκά και μου μιλούσε και μου έδειχνε πράγματα?
Θυμάμαι ότι το όνομά του ήταν σαν το δικό μου, αλλά όλα τα υπόλοιπα τα ξέχασα και δεν χρειάζεται κιόλας να τα ξέρω, γιατί από ότι μου είπαν δεν βλέπουμε αγγέλους (έτσι τον ονόμασε ο μπαμπάς μου) στον ύπνο μας, μόνο όνειρα και ότι ήταν της φαντασίας μου.
Εμένα στην αρχή δεν μου άρεσε αυτό που μου έλεγαν γιατί μάθαινα πολλά πράγματα και έβλεπα πολλά διαφορετικά μέρη μαζί με τον φύλακα ? άγγελό μου (μετά από χρόνια κατάλαβα ποιος ήταν), αλλά οι γονείς είχαν πάντα δίκιο και όχι τα παιδιά, δηλαδή αυτό μου είπαν όταν έφερα αντίρρηση και επίσης ότι οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο και ότι όταν θα μεγάλωνα θα το καταλάβαινα?
Και ήθελα να μεγαλώσω, να έχω κι εγώ δίκιο και να ξέρω τόσα πολλά όσο και αυτοί! Έτσι, αποφάσισα να σταματήσω να του μιλάω (για τον φύλακα ? άγγελο εννοώ), αλλά κάθε βράδυ ήταν εκεί, πάντα με μία καινούργια ιστορία, πάντα με καινούργια πράγματα να μάθω και πάντα με καινούργια μέρη για να δω?
Δεν πήγαινε άλλο? Έπρεπε να μεγαλώσω, γιατί αυτά που έβλεπα ήταν παράλογα και μου έκαναν κακό! Έτσι μου είπε ο μπαμπάς μου όταν του είπα ότι κάθε βράδυ ερχόταν ο «φύλακας» ? άγγελος στον ύπνο μου. Και ο μπαμπάς σίγουρα ξέρει παραπάνω? Αλλά έλα μου που κάθε βράδυ ήταν στο όνειρό μου?
Ήξερα τι έπρεπε να κάνω! Σταμάτησα να κοιμάμαι? Δεν μπορούσα να τον δω και όταν ερχόταν το πρωί και έπεφτα για ύπνο από την εξάντληση, δεν έβλεπα τίποτα, μόνο κάτι ξεθωριασμένες εικόνες! Και κάθε μέρα γινόταν το ίδιο, το βράδυ ξύπνιος και κοιμόμουν το πρωί και ευτυχώς δεν ερχόταν στο όνειρό μου και δεν με ενοχλούσε άλλο? Μεγάλωνα και ένιωθα πολύ χαρούμενος?
Μετά από λίγο καιρό, άρχισα πάλι να κοιμάμαι κανονικά, αλλά για καλή μου τύχη, τίποτα? Πάλι αυτές οι εικόνες? Χαιρόμουν!!!
Ακόμα, όταν κοιμάμαι τα βράδια, δεν υπάρχει τίποτα, οι ίδιες εικόνες, απλώς τώρα με άλλα πρόσωπα και σε άλλα μέρη, αλλά ο φύλακας ? άγγελός μου πουθενά?
Τελικά, τι ωραίο που είναι να είσαι μεγάλος?
-
Ακολουθεί άλλη μία Ιστοριούλα, πιο μικρή αυτή τη φορά...
Ελπίζω να σας αρέσει! Αν και εμένα καμία δεν μου άρεσε...
-
Γκουχ, Γκουχ... Συγνώμη, αλλά και οι δύο είστε σωστοί και οι δύο λάθος...
-
Όντως, Αλκιβιάδη, εκεί είναι η ουσία αυτών των Ιστοριών, αλλά δεν έχει να κάνει καθόλου με φαντασιοπληξία και προσπαθώ να το ξεχωρίσω λέγοντας εκφράσεις όπως "έτσι μου έλεγαν" και άλλα τέτοια...
Δεν εκφράζω πουθενά την άποψη του παιδιού πάνω σε αυτά τα ζητήματα... Στην αρχή άρνηση σε αυτό που λέει κάποιος μεγάλος, γιατί πολύ απλά το παιδί τα βλέπει και τα βιώνει διαφορετικά, αλλά επειδή του έχουν περάσει αυτό το "οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο και τα ξέρουν όλα", πολύ απλά ακολουθεί αυτό που του λένε...
Στο συμπέρασμα είσαι απόλυτα σωστός, αλλά δεν βάζω το παιδί (εμένα στην συγκεκριμένη περίπτωση) να είναι αποκυήματα του μυαλού και της φαντασίας του, αλλά όντως να ζει αυτές τις εμπειρίες...
Θέλω να περάσω και άλλο μήνυμα (Νομίζω...)... Που έχει να κάνει με τον εσωτερισμό, αλλά δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο...
Υ.Γ. Μην με ρωτήσετε!!!! Δεν θα σας πως ποιο είναι, αλλά φαίνεται (Νομίζω πάλι...
) σε κάποια σημεία... -
Τι ωραίο που είναι να είσαι μεγάλος #2
Εγώ και το μικροσκοπικό ανθρωπάκι
Τώρα που αναλογιζόμουν την ιστορία για τις κυρίες με τα πράσινα, θυμήθηκα άλλη μία και είπα να σας την πω? Αν θέλετε βέβαια να την διαβάσετε γιατί νομίζω θα την βρείτε πολύ βαρετή!!! Έχει να κάνει με μένα και μία συνάντηση που είχα μέσα στο σπίτι μου, με ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι? Σίγουρα πάλι το μυαλό μου έφτιαχνε σενάρια γιατί μικρός μου λένε ότι έπλαθα συνέχεια ιστορίες?
Σαν τώρα το θυμάμαι? Ήταν λίγος καιρός πριν «συναντήσω» τις κυρίες με τα πράσινα και είχα μείνει μέσα στο σπίτι γιατί έξω έβρεχε πάρα πολύ. Βαριόμουν να παίξω με τον αδερφό μου και έτσι είχα κλειστεί στο δωμάτιό μου και χάζευα την βροχή?
Είχα μείνει πολύ ώρα ακίνητος και είχα μαγευτεί τόσο πολύ από αυτό που έβλεπα, που δεν κατάλαβα ότι κάποιος μου μιλούσε.
Ανθρωπάκι: Ε, μικρέ!
Γύρισα αργά το κεφάλι μου προς την μεριά που είχε ακουστεί μία ψιλή φωνούλα και αντίκρισα, λέει, έναν μικροσκοπικό ανθρωπάκο να κάθετε στην άκρη του κρεβατιού μου και να με παρατηρεί. Παραξενεύτηκα? Δεν είχα ξαναδεί τέτοιο πλάσμα και μου φάνηκε λίγο περίεργο και λίγο αστείο με τα μικροσκοπικά χαρακτηριστικά του?
Εγώ: Σε μένα μιλήσατε;
Ανθρωπάκι: Ναι, σε σένα?
Ε: Με θέλατε κάτι;
Α: Να σου κάνω μία ερώτηση!
Ε: Μάλιστα! Κι εγώ μπορώ να σας κάνω μία ερώτηση;
Α: Ναι, σε ακούω?
Ε: Τι είστε και πως βρεθήκατε εδώ πέρα;
Α: Αυτές είναι δύο ερωτήσεις, αλλά θα σου απαντήσω? Είμαι ξωτικό, όπως πρέπει να κατάλαβες και μόνος σου και περνούσα απ? έξω, σε είδα και μπήκα για να σε χαιρετήσω?
Ε: Μα εγώ δεν σας είδα να περνάτε απ? έξω και επίσης δεν είστε καθόλου βρεγμένος!
Α: Το απ? έξω είναι μία πολύ σχετική έννοια, γιατί δεν σημαίνει μόνο έξω από το σπίτι και δεν με είδες γιατί δεν κοιτούσες σωστά?
Βέβαια δεν κατάλαβα τι είχε πει και τι εννοούσε, αλλά δεν με ένοιαζε και πολύ?
Ε: Εντάξει? Τι θέλατε να με ρωτήσετε;
Α: Βασικά ήθελα να σε ρωτήσω, αν θα ήθελες κι εσύ να γίνουμε φίλοι? Μπορώ να έρχομαι και να κάνουμε παρέα και να μαθαίνει πράγματα ο ένας από τον άλλο? Τι λες;
Ε: Θα μου άρεσε πάρα πολύ, του απάντησα?
Α: Ωραία, τώρα όμως πρέπει να φύγω, θα ξαναπεράσω αύριο και θα μείνω πιο πολύ?
Και μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου είχε εξαφανιστεί? Όλη την υπόλοιπη μέρα το σκεφτόμουν και δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου? Έτσι το βράδυ ήθελα να ρωτήσω τι μαμά μου αν ήξερε τι πλάσμα ήταν αυτό? Αν ήταν καλό ή κακό?
Πήγα λοιπόν και την βρήκα που διάβαζε ένα βιβλίο και της είπα την Ιστορία με το μικροσκοπικό ανθρωπάκι? Η μαμά μου χαμογέλασε κάπως περίεργα, που δεν καταλάβαινα γιατί ώσπου μου απάντησε.
Μαμά: Ξέρεις, Zak, κάποιες φορές φτιάχνουμε φανταστικούς φίλους για να έχουμε παρέα και να μην νιώθουμε μόνοι?
Εγώ: Ναι μαμά, αλλά αυτό το ανθρωπάκι ήταν μπροστά μου, μου μιλούσε και το άκουγα.
Μ: Zak, δεν υπάρχουν τέτοιου είδους πλάσματα, μόνο στα βιβλία και στην τηλεόραση!
Ε: Μα, αφού καθόταν στο κρεβάτι μου!
Μ: Σου είπα ότι δεν υπάρχουν.
Ε: Μα αφού μου είπε ότι θα ξαναέρθει?
Μ: Όλα ήταν μέσα στο μυαλό σου, εσύ το έλεγες στον εαυτό σου?
Ε: Μαμά, δεν σε καταλαβαίνω!
Μ: Δεν υπάρχουν αυτά που μου λες? Ήταν μία ιστορία από το μυαλό σου και θέλω να το σταματήσεις τώρα!
Ε: Το είδα σου λέω!
Μ: Όχι, δεν το είδες! Δεν υπάρχουν αυτά τα πλάσματα! Δεν υπάρχουν!
Σίγουρα είχε δίκιο? Οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο, έτσι λένε όλοι, οι μεγάλοι? Και φυσικά πρέπει να ήταν στο μυαλό μου και έπρεπε να το σταματήσω?
Την επομένη ήρθε πάλι το ανθρωπάκι, όπως μου το είχε πει?
Α: Γεια σου και πάλι?
Ε: Φύγε!
Α: Τι;
Ε: Φύγε!
Α: Γιατί;
Ε: Γιατί δεν υπάρχεις?
Α: Μα υπάρχω?
Ε: Όχι δεν υπάρχεις!
Α: Ε, αφού δεν υπάρχω, πως με βλέπεις;
Ε: Είσαι μέσα στο μυαλό μου και δεν θέλω, φύγε!
Α: Μα?
Ε: Όχι, εξαφανίσου, του είπα και έκλεισα τα μάτια μου? Δεν υπάρχεις, Δεν υπάρχεις, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ!!!
Άνοιξα τα μάτια μου και είχε φύγει και εγώ χάρηκα πάρα πολύ όπως και εσείς φαντάζομαι γιατί σιγά σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ήταν μία ιστορία από το μυαλό μου, μου το είπε και η μαμά μου άλλωστε, που σαν μεγάλος, κάτι παραπάνω ξέρει?
Μεγαλώνω? Χαιρόμουν πάρα πολύ γιατί άρχισα να σκέφτομαι πιο σωστά, σαν μεγάλος?
Τελικά, τι ωραίο που είναι να είσαι μεγάλος?
Υ.Γ. Η Μαμά στις ιστορίες μου είναι ένα υποκειμενικό πρόσωπο?
-
Ωραία... Νομίζω δεν θα σας χαλούσε άλλη μία Ιστοριούλα που ξέθαψα μέσα από το Ημερολόγιο μου...
Αυτή είναι λίγο μεγάλη, αλλά η επόμενη θα αργήσει καμία εβδομάδα, οπότε...
Υ.Γ. Περιμένω σχόλια όπως πάντα...
-
Καταρχήν, να σας πω, ότι συμφωνώ με την άποψή σας εκατό τοις εκατό... Από εκεί και πέρα, η Ιστορία μου είναι λίγο παραπλανητική... Εννοείται πως δεν το πιστεύω αυτό που λέω και ότι ειρωνεύομαι κάπως με την αρχική πρόταση και με το συμπέρασμα... Ίσως βέβαια να μην το βγάζει αυτό η Ιστορία και να φαίνεται μόνο σε μένα...
Αυτό που θέλω να δείξω μέσα από το Ημερολόγιο του Ζακ είναι κάποιες ιστοριούλες που αφορούν τα παιδιά, την επαφή τους με τον άλλο κόσμο και τις αντιδράσεις τον μεγάλων... Πως επηρεάζουν τις απόψεις των παιδιών και φυσικά πως τα απομακρύνουν από κάποια πράγματα που για τα ίδια είναι πολύ φυσιολογικά...
Το μπέρδεψα λίγο το θέμα...
Αν θέλετε μπορείτε να ρίξετε μία ματιά και στις επόμενες ιστοριούλες και θα χαρώ πολύ να μου τις σχολιάσετε...
Υ.Γ. Ένα παιδί πιστεύει πολύ εύκολα, ενώ ο μεγάλος;;;
Τα συμπεράσματα δικά σας... -
Τι ωραίο που είναι να είσαι μεγάλος #1
Εγώ και οι κυρίες με τα πράσινα
Λοιπόν, θα σας πως μία ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια για να καταλάβετε το πόσο ωραίο είναι τώρα που μεγάλωσα και θα χαρείτε κι εσείς με την σειρά σας που δεν είστε πια παιδιά.
Τις προάλλες είχα πάει στο χωριό του μπαμπά μου και έμεινα μία βδομάδα? Είχα να το κάνω πάρα πολύ καιρό. Θυμάμαι τα καλοκαίρια όταν ήμουν ακόμη μικρός μέναμε πάντα εκεί, καθ? όλες τις σχολικές διακοπές. Έτσι, πάντα κουβαλούσα ένα σωρό θησαυρούς για τα δικά μου μάτια και είχαν μείνει πολλοί από αυτούς πίσω? Αποφάσισα, λοιπόν, να ψάξω?
Βρήκα κάτι βόλους, κάποια στρατιωτάκια, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που έλειπαν τα μισά πιόνια, κάποιες κάρτες που μάζευα και βρήκα και κάτι άλλο? Παράξενο σκέφτηκα? Ήταν μία σφαίρα τριπλάσια στο μέγεθος από τον βόλο και είχε πολύ έντονα χρώματα από το πράσινο στο καφέ και από το μπλε στο χρυσαφί?.
Τότε θυμήθηκα μία ιστορία και έσκασα στα γέλια? Όταν ήμουν μικρός που λέτε μου άρεσε πολύ να φτιάχνω φανταστικές ιστορίες με το μυαλό μου, έτσι μου λένε όλοι? Και να δείτε, ένα καλοκαίρι είχα φτιάξει την πιο απίστευτη ιστορία.
Ήμουν τότε 7 χρονών και μου άρεσε πολύ να ξεκινάω από το σπίτι μου και να γυρίζω μέσα στα χωράφια και πάνω στο βουνό και να πηγαίνω στις πηγές που μου είχε δείξει ο παππούς μου. Και όπως προχωρούσα έφτιαχνα ιστορίες με μάχες, με πλάσματα από άλλους κόσμους και άλλα πολλά. Έτσι, έκανα και μία ιστορία με κάτι κυρίες με πράσινα?
Ήταν μία μέρα πολύ ζεστή και εγώ ήθελα να ανέβω πάνω στο βουνό. Μετά από πολύ ώρα δίψασα και πήρα τον δρόμο για την πιο κοντινή πηγή. Εκεί λέει ήταν που είδα αυτές τις πολύ όμορφες κυρίες με τα λευκά πρόσωπα και χέρια και τα πράσινα φορέματα. Και να δείτε, την ζούσα της ιστορία, γιατί ντρεπόμουν λέει να πλησιάσω όπως τις έβλεπα να κάθονται γύρω από την πηγή και να γελάνε και να τραγουδάνε? Έτσι περίμενα σιωπηλός.
Τότε μία από αυτές τις κοπέλες, γιατί φαινόντουσαν μικρές και μεγάλες ταυτόχρονα, με κοίταξε και με πλησίασε? Με πήρε από το χέρι και με οδήγησε κοντά τους? Ήταν όλες πολύ όμορφες σαν καθαρά νερά. Συνέχισαν το τραγούδι τους και εγώ έμεινα εκεί να τις ακούω για πολύ ώρα, ή έτσι μου φάνηκε? Τότε σταμάτησαν, λέει, και με κοίταξαν. Έπειτα αυτή η κοπέλα που με είδε στην αρχή, μου άνοιξε την παλάμη και μου έδωσε αυτήν την σφαίρα. Χάρηκα πάρα πολύ και ήθελα πολύ να μείνω, αλλά μου είπαν ότι έπρεπε να γυρίσω στο σπίτι.
Έτσι, σηκώθηκα και πήρα πάλι τον δρόμο για το χωριό? Αχ, τι ωραίες που ήταν σκεφτόμουν? Όταν έφτασα, πήγα να βρω την μαμά μου για να της πω τι είδα?
Εγώ: Μαμά, μαμά, μάντεψε τι μου συνέβη?
Μαμά: Έπαθες τίποτα;
Ε: Όχι καλέ μαμά, μια χαρά είμαι.
Και της διηγήθηκα την ιστορία?
Μ: Τι σου έχω πει, δεν πρέπει να λες ψέματα.
Ε: Μα δεν λέω ψέματα, αλήθεια τις είδα?
Μ: Όχι, φτιάχνεις ιστορίες με το μυαλό σου.
Ε: Σου λέω τις είδα.
Μ: Σταμάτα να λες ψέματα.
Ε: Μα λέω την αλήθεια, να κοίτα, και της έδειξα την σφαίρα που μου είχαν δώσει?
Μ: Από πού το πήρες αυτό, πήγαινέ το αμέσως πίσω, δεν κάνει να κλέβεις
Ε: Μα δεν το έκλεψα! Μου το έδωσαν?
Μ: Θέλω να σταματήσεις αυτή τη στιγμή.
Ε: Μα?
Μ: Όχι, δεν ακούω τίποτα?
Έτσι, πήγα στο δωμάτιο και έκλεισα την πόρτα.
Τελικά πρέπει να έχει δίκιο η μαμά, πρέπει να σταματήσω να φτιάχνω ιστορίες με το μυαλό μου? Αλλά νόμιζα ότι ήταν αλήθεια? Ωραία, την επόμενη μέρα θα πάω ξανά εκεί να το διαπιστώσω?
Αλλά δυστυχώς την επομένη φύγαμε και γυρίσαμε κακήν κακώς στο σπίτι στην πόλη και δεν κατάλαβα γιατί. Όμως με τον καιρό κατάλαβα κάτι άλλο? Η μαμά είχε δίκιο και εγώ άδικο. Έμαθα ότι δεν υπάρχουν αυτά τα πλάσματα, κάπου το διάβασα και μου το είπε και ένας κύριος που μας επισκέφτηκε, γιατρός πρέπει να ήταν και μου είπε επίσης ότι ήταν μέσα στο μυαλό μου?
Και αμέσως όλα ξεκαθάρισαν? Όπως και με τις μάχες που δημιουργούσα, έτσι και οι κυρίες με τα πράσινα ήταν μέσα στο μυαλό μου. Δηλαδή αυτό μου είπε ο κύριος αυτός γιατί τον είδα και άλλες φορές.
Την τελευταία μέρα θυμάμαι που είπε στην μαμά ότι ήμουν ένα πολύ καλό παιδί και ότι θα μεγάλωνα φυσιολογικά σαν όλα τα άλλα? Εγώ χάρηκα? Δεν ήθελα να διαφέρω? Νομίζω χάρηκε και η μαμά μου!!! Τις κυρίες με τα πράσινα δεν τις είδα ξανά μόνο καμιά φορά στον ύπνο μου και μου μιλούσαν αλλά εγώ τις απέφευγα?
Τελικά είναι ωραίο να είσαι μεγάλος γιατί δεν φτιάχνεις ψεύτικες ιστορίες με το μυαλό σου!
Υ.Γ. Η σφαίρα υπάρχει ακόμα στα πράγματα μου, αλλά ποτέ δεν θυμήθηκα που την βρήκα πραγματικά, μόνο την ιστορία για τις κυρίες με τα πράσινα θυμάμαι?.
-
Δεν σας πειράζει να επαναφέρω το θέμα, ε;
Ας αρχίσω κι εγώ λέγοντας ότι έχω διαβάσει και τα 7 βιβλία του Harry Potter πάνω από 5 φορές το κάθε ένα είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά και να πω, ότι με μάγεψε αυτός ο κόσμος, δημιουργόντας μου την αίσθηση ότι κι εγώ ήμουν εκεί, συμμετέχοντας σε όλες τις προκλήσεις από το πρώτο μέχρι το τελευταίο βιβλίο. Αν και θα συμφωνήσω ότι το πρώτο και λίγο το δεύτερο ήταν σε πιο παιδική γραφή, ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Harry Potter ήταν ακόμη παιδάκι, ίσως και η συγγραφέας να ήθελε να ταυτιστούν οι μικροί αναγνώστες μαζί του (όπως και έγινε) και να μεγαλώσουν και μαζί του.
Λοιπόν, εγώ θα ήθελα πολύ να ίσχυε κάτι τέτοιο, αλλά να σου πω την αλήθεια, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας κόσμος σαν αυτόν που περιγράφουν τα βιβλία (γνώμη μου, κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν υπάρχει ή όχι, αν δεν ανήκει μέσα σε αυτόν) και γενικά είμαι από τους ανθρώπους που κάποια πράγματα δεν τα πιστεύουν αν δεν τα δουν με τα ίδια τους τα μάτια...
Τώρα, το ότι είναι πολλοί αυτοί που άρχισαν να ενδιαφέρονται για την μαγεία μετά από αυτά τα βιβλία, είναι αλήθεια, όπως και ότι πολλοί όταν ανακάλυψαν ότι δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως τα περιγράφουν, έχασαν το ενδιαφέρον τους για αυτήν και την Τέχνη γενικότερα και αυτό ίσως είναι το καλύτερο απ' όλα... Δεν θα ήθελα να δω τον κάθε άσχετο να ασχολείται με θέματα που δεν μπορεί να καταλάβει και να κάνει πράγματα καταστρέφοντας την ζωή των άλλων και του ίδιου... Γιατί πολύ απλά, δεν διορθώνονται όλα με μία κίνηση του ραβδιού.
Φυσικά, θα μου άρεσε κι εμένα κάτι σαν σχολείο που θα σε κατεύθυνε σωστά για να ανακαλύψεις κάποια πράγματα εσύ ο ίδιος, χωρίς να σου τα δίνει έτοιμα... Κακά τα ψέματα, μέσα από το Internet δεν είναι και τόσο κατανοητά κάποια πράγματα ούτε και μέσα από τα βιβλία... Και πιστεύω ότι τα άτομα που θα δίδασκαν σαφώς και θα είχαν την λογική και τη γνώση να σε κατευθύνουν σωστά. Έτσι, θα σου έμεναν περισσότερο κάποια πράγματα, παρά να τα διαβάσεις μόνο γιατί με τον διάλογο μαθαίνεις πολύ περισσότερο...
Θα συμφωνήσω με πολλά posts που γράφουν ότι γίνεται αναφορά σε κάποια στοιχεία της μυθολογίας και γενικά σε όλα τα στοιχεία εκείνα που κάτα κάποιο τρόπο είναι ιστορικά, άσχετο αν δεν έχουν αποδεικτεί... Είναι κάποια πράγματα που τουλάχιστον από την ελληνική μυθολογία γνωρίζουμε αρκετά για να μπορούμε να τα κατανοήσουμε... Δεν θα πω ότι θέλει να περάσει κάποιο μήνυμα με όλα αυτά τα στοιχεία που χρησιμοποιεί, γιατί δεν το πιστεύω και κανείς δεν μπορεί να ξέρει για ποιο λόγο έγραψε αυτά που έγραψε, πέρα μόνο η ίδια η συγγραφέας, άντε και μερικά άλλα άτομα (αν και πάλι, μόνο η ίδια ξέρει στην ουσία).
Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή και μου άρεσε είναι η λατινική χρήση στα ξόρκια που κάνει ο μικρός μας φίλος... Αυτό το καμμάτι μου πρακαλούσε την αίσθηση της μαγείας περισσότερο από τα υπόλοιπα μέσα στο κείμενο και αυτό γιατί τα λατινικά είναι κάτι που υπάρχει και είναι ιστορικά αποδεδηγμένο και φυσικά ακόμα μαθαίνουνμε αυτή την γλώσα που είχε κυριαρχήσει στην Ευρώπη για κάποια περίοδο. Φυσικά πιστεύω ότι δεν θα ήταν το ίδιο αν χρησιμοποιούσε κοινή γλώσσα (όπως κάποιες φορές στην ελληνική έκδοση των βιβλίων).
Αυτά... Το τελειώνω λίγο απότομα, αλλα...
-
Λοιπόν, μπήκα στο site που δίνει το βιβλίο για τον Lemony Snicket... Τσέκαρε το...
Δεν είναι και πολύ κατατοπιστικό... Τι λες;
-
Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω καταλάβει τι γίνεται ακριβώς... Γιατί κάποια στιγμή στο δεύτερο βιβλίο αναφέρεται στον Lemony Snicket στο τρίτο πρόσωπο και γενικά, στο τέλος του κάθε βιβλίου λέει σε ποιο σημείο θα βρίσκεται η συνέχεια για να την πάρει ο εκδότης... Αναφέρεται σε κάποια σημεία ότι μία αυτός που μιλάει είναι ο Snicket και μία ότι είναι ο εκδότης... Τώρα διαβάζω το τρίτο, οπότε, δεν μπορώ να σου πω τι γίνεται παρακάτω, αλλά αυτό που λέει, είναι ότι ο Snicket ψάχνει την ιστορία των παιδιών αυτών και ακολουθεί τα βήματά τους και κάνει λεπτομερή καταγραφή του τι τους συναίβει... Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τι γίνεται...
Θα μπορούσε να είναι ένα κόλπο διήγησης ώστε να φαίνεται ότι είναι αληθινή ιστορία... Δώσε μου λίγο χρόνο και θα το ψάξω στο net... Αν και γράφει, τώρα που το βλέπω, ότι αυτός έχει καθήκον να γράψει αυτές τις ιστορίες και το υπογράφει ο ίδιος...
Τέσπα, θα το τσεκάρω και θα απαντήσω...
Υ.Γ. Το δικό μου βιβλίο δεν λέει τα ίδια πράγματα για τον Snicket...
-
Εμμμ, μην με παρηξηγήσετε παιδιά γι' αυτά τα βιβλία που θα προτείνω...
Απλώς τώρα τελευταία, διαβάζω νεανική / παιδική ξένη λογοτεχνία και μπορώ να πω ότι είναι απίστευτη... Τα παιδιά της νεότερης γενιάς δεν ξέρουν από καλά κλασικά βιβλία... (Ούτε καν τους μύθους του Αισώπου) Θα σας αναφέρω λίγα από αυτά που έχω διαβάσει και αν μπορέσει να με βοηθήσει κάποιος σε μία ερώτησή μου...
Λοιπόν, έχω διαβάσει τα Χρονικά της Νάρνια (C.S.Lewis), τον θαυμάσιο μάγο του Οζ (Frank L. Baum) και τώρα διαβάζω τα Μία σειρά από ατυχή γεγονότα (Lemony Snicket)...
Αξίζει να τα διαβάσει κανείς γιατί ολόκληροι πολιτισμοί μεγάλωσαν με αυτά!!!! Τουλάχιστον με τον Οζ και την Νάρνια...
Τώρα, η ερώτηση που έχω να κάνω, αφορά τον Θαυμάσιο μάγο του Οζ... O Frank L. Baum, μετά από αυτό το βιβλίο έγραψε πολλές συνέχειες για την χώρα του Οζ, αλλά το μόνο που μπορώ να βρω στο net είναι την αγγλική έκδοση που τα έχει όλα σε ένα... Ποιος μπορεί να με κατευθύνει για να το βρω στα Ελληνικά... Αν δεν το βρω, τότε στα Αγγλικά, αλλά αν έχει κάποιος κάποια ιδέα...
-
Κάπως έτσι, απλώς δεν είναι εύκολο να αναφερθεί κάποιος του τι είναι μάγος ή ποια τα χαρακτηριστικά του ή το οτιδήποτε...
Και πάλι όμως θα τονίσω ότι αφορά τον καθένα προσωπικά, λόγω του τι πιστεύει ο ίδιος, γιατί μπορεί εγώ να αναφέρω π.χ. κάτι για μάγους σαν τον Harry Potter, αλλά και πάλι, το ότι εγώ το πιστεύω ή εν μέρει το έχω δει δεν σημαίνει ότι το αποδέχεται αυτό και ο άλλος... Μπορεί ούτε καν να τον προβληματίσει αν όντως είναι αλήθεια αυτό που λέω και αμέσως να πει ότι "πετάω στα σύννεφα"...
Αυτό εννοούσα... Ότι δηλαδή, έχει να κάνει και με την εικόνα που έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας...
Και πάλι, υποθετικά μιλώντας... Μην δένετε τις απαντήσεις μου σχοινί-κορδόνι γιατί πολλές φορές μπορεί να κάνω και λάθος! :unsure5:
Ευχαριστώ...
-
Συγνώμη, αλλά αν ψάχνετε συγκεκριμένες απαντήσεις πάνω σε αυτό το θέμα, δεν θα τις βρείτε, δυστυχώς... Πολύς λόγος έχει γίνει και δεν ξέρω, ίσως και να το έχω ξεχάσει πια, αν κάποιος πήρε την απάντησή του και αν αυτή τον ικανοποίησε πλήρως. Είναι ένα μονοπάτι που πρέπει να το διασχίσει κανείς μόνος του για να ανακαλύψει τι κρύβεται στην άλλη άκρη... Δύσκολα θα βρει κανείς κάποιον που θα τον πάρει από το χεράκι, θα διασχίσουν μάζι το μονοπάτι και όλα τα εμπόδια που υπάρχουν πάνω σε αυτό, ώστε να τον αφήσει στο τέρμα. Μου το είχαν πει πάρα πολλές φορές αυτό και αν και δεν έχω βρει ακόμα το μονοπάτι το δικό μου έχω αρχίσει να καταλαβαίνω το πόσο δύσκολο είναι να βρεις το μονοπάτι σου, πόσο μάλλον να υποδείξεις σε κάποιον το δικό του μονοπάτι...
Αυτά είναι μία γενικότητα... Τώρα, μάγος ή μάγισσα όπως πολύ σωστά είπε και η sabrina εξαρτάται πως το ορίζει ο καθένας, δηλαδή, για να το επεξηγήσω, το πως θεωρεί ο καθένας τον μάγο ή τη μάγισσα και πως αυτός τον / την έχει στο μυαλό του... Μην σας φαίνεται παράλογο... Κάποιοι θεωρούν τους σημερινούς μάγους σαν τον Harry Potter, άλλοι σαν τον Gandalf, άλλοι όπως αναφέρεται η Μάρα Μεϊμαρίδη Στις μάγισσες της Σμύρνης... Γι' αυτό το λόγο, κάποιος πρέπει μόνος του να ψάξει και οι απαντήσεις δεν είναι δεδομένες... Μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχουν μάγοι όπως ο Harry Potter ή ο Gandalf;
Πολλά θα σας πουν, κάθε ένας με τις γνώσεις, τα βιώματα και τις συζητήσεις που έχει κάνει θα σας δώσει μία απάντησει που εσείς μπορεί να την δεχτείτε εν μέρει... Αν όμως βρεθεί κάποιος που σας δώσει μία απάντηση αβάσιμη, για την οποία εσείς έχετε θετική άποψη, τότε μπορεί να την ενστερνιστείτε χωρίς δεύτερη κουβέντα...
Σας μπέρδεψα; Ωραία... Διαβάστε, ανοίξτε τους ορίζοντες και η γνώση θα έρθει σιγά σιγά μόνη της, πιστέψτε με, αυτό θα συμβεί σίγουρα...
-
Λοιπόν, δεν ξέρω για σας, εγώ έχω ένα σωρό προτάσεις να κάνω...
Καταρχήν, όπως σίγουρα θα έχετε ακούσει όλοι, οι γάτες είναι από τα ζώα με την μεγαλύτερη ψυχική σύνδεση ανάμεσα στον δικό μας, στο περιβάλλον γύρω μας, όπως επίσης και στον "αόρατο" κόσμο που συνυπάρχει με τον δικό μας. Λόγω της διαίσθησής τους, λέγεται ότι καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα πράγματα...
Επίσης, επειδή γενικά νιώθουν διαφορετικά και βιώνουν διαφορετικά, πιστεύω, μπορούν να νιώσουν την αύρα του καθενός... Επειδή λοιπόν μία θεωρία λέει ότι τα συναισθήματά μας, υπάρχουν σε αυτό το αόρατο μαγνητικό πεδίο που μας περιβάλλει, θα μπορούσε στην συγκεκριμένη περίπτωσει η γάτα αυτή απ' τη μία να σε φοβάται, ενώ από την άλλη να την μαγνητίζεις... Μην ξεχνάται ότι οι γάτες είναι από τα πιο δύστροπα ζώα και το λέω αυτό, γιατί ο χαρακτήρας τους είναι τόσο ανέμελος... Έτσι, μπορεί να θέλει να σε τεστάρει για κάτι (μην σας παραξενεύει το γεγονός).
Περίμενε... Δες γιατί και πως... Δες ακριβώς τις κινήσεις της... Πότε ακριβώς σε κοιτάει; Μήπως όταν κάνεις κάτι συγκεκριμένο; Μην ξεχνάς ότι τα ζώα συνηθίζουν σε κάποιες κινήσεις και τις συνδέουν με κάτι συγκεκριμένο! Π.χ. αν κάθε φορά που πηγαίνεις στην κουζίνα δίνεις στη γάτα σου κάτι και το κάνεις αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε αυτή η γάτα, συνηθίζει έτσι και πολλές φορές θα σε ακολουθήσει μέχρι εκεί για να το πάρει πιο γρήγορα...
Ίσως κάτι τέτοιο να είναι και τώρα...
Μετά μας είπες ότι είσαι πολύ ψηλός! Μην ξεχνάς, ότι αν έβλεπες ένα θηρίο μπροστά σου θα το φοβόσουν (τουλάχιστον εγώ ναι)... Μπορεί έτσι να συμβαίνει κι εδώ και ο λόγος που να έρχεται στο σπίτι να είναι επειδή ταίζεις όλες τις γάτες!
Μπορεί και τίποτα από όλα αυτά...
Πάντως γνώμη μου, μην προσπαθείς να την πλησιάσεις.Αν θέλει θα έρθει αυτή σε εσένα. Αν πάλι δεν θέλει...
-
Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που διάβασα, γιατί δυστυχώς δεν είχα την πολυτέλεια να τα διαβάσω όλα.
Λοιπόν, κάπου πήρε το μάτι μου ότι ο λόγος που φοβάται κάποιος το σκοτάδι είναι επειδή ενυπάρχει ο φόβος για το άγνωστο και συνεπώς ο φόβος του θανάτου... Δεν είναι όμως απαραίτητο αυτό! Μπορώ να πω ότι εγώ δεν φοβάμαι το θάνατο, αν και με λειπεί το γεγονός ότι κάποιος σταματάει να ζει... Ηζωή είναι ωραία!
Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...
Δεν αντιλέγω ότι σχεδόν πάντα, είμαστε εμείς οι ίδιοι που προκαλούμε αυτόν τον φόβο, αλλά απλώς δεν είμαστε όλοι ικανοί να τον ξεπεράσουμε! Η Νεφέλη είπε κάποια στιγμή, ότι μπορεί να λειτουργήσει ο τσαμπουκάς... Για μένα δυστυχώς όχι! Το προσπάθησα!
Απλώς έχω καταλάβει ότι αυτό τελικά που φαβάμαι είναι το τι κρύβει το σκοτάδι... Τίποτα, αλλά και τα πάντα... Εκεί οι φόβοι πέρνουν ζωή! Όλοι οι φόβοι... Όπως διάβασα και κάπου αλλού, βλέπεις ποιος πραγματικά είσαι (βλέπεις μέσα σου)... Ναι, αλλά βλέπεις και πως πραγματικά είναι και τα πράγματα γύρω σου...
Τώρα, δεν ξέρω αν το σκοτάδι ενισχύει τον φόβο του καθενός, αλλά αναρωτιέμαι, αν ο φόβος αυτός υπάρχει και απλώς την μέρα δεν τον καταλαβαίνεις γιατί, μία ο Ήλιος, μία η φασαρία σου αποσπούν την προσοχή. Αλλά και πάλι, το βράδυ, όταν πάλι υπάρχει φως και φασαρία, πάλι δεν έχω την αίσθηση του φόβου κι ας είμαι σπίτι μόνος... Αλλά οι ώρες εκείνες, πριν ξημερώσει που είναι απόλυτο το σκοτάδι και πυκνό, αν μου επιτέπεται να πω, τότε τι;
Πάντως αυτό που με φοβίζει εμένα, δεν ξέρω ακριβώς τι είναι! Νιώθω ότι υπάρχουν παρουσίες μέσα στο σκοτάδι...
Έχετε νιώσει ποτέ την αίσθηση ότι κάτι σε παρακολουθεί και παραμονεύει εκεί τριγύρω; Ε, λοιπόν, αυτήν ακριβώς την αίσθηση έχω εγώ με το σκοτάδι, αλλά δεν θα το φοβόμουν αν ήταν μόνο αυτό. Δυστυχώς, την αίσθηση αυτή την έχω βιώσει πολλές φορές όταν περπατάω βράδυ σε άδειους δρόμους ή καμιά φορά όταν οδηγάω σε ερημιές κι ας έχω το ραδιόφωνο ανοιχτό... Και πέρα από αυτό, να μην ξεχάσω να αναφέρω το γεγονός, ότι κάποιες φορές έχω την ίδια πάλι αίσθηση και μέρα μεσημέρι ότι κάποιος με παρακολουθεί, απλώς τότε δεν με φοβίζει τόσο πολύ! Το μόνο που παθαίνω είναι να τεντώνονται οι αισθήσεις μου για να δω αν είναι όντως της φαντασίας μου...
Για αυτόν λοιπόν το λόγο είχα γράψει και στην αρχή ότι το φαβάμαι όταν μένω μόνος!
Ίσως τελικά να είναι απλώς της φαντασίας μου και να μου παίζει παιχνίδια η σκιά μου, δεν μπορώ να ξέρω...
Αυτά...
Υ.Γ. Επίσης, μην ξεχνάτε, όσοι δεν φοβάστε το σκοτάδι, ότι υπάρχουν πολύ ύπουλα πράγματα μέσα σε αυτό, όπως μία γωνία, μία καρέκλα, ένα τραπεζάκι, ένα ΠΌΜΟΛΟ!!!
-
Εγώ δεν έχω δει την ταινία ακόμα...
Πάντως από τα βιβλία, μπορώ να πω ότι πιο πολύ μου άρεσε ο Έραγκον παρά ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών... Ο Τόλκιν είναι λίγο έως πολύ μπορώ να πω βαρετός... Όπως είπες Anor ναι, μπορεί ο Τόλκιν να δημιούργησε έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο, αλλά για μένα, δεν τραβάει σε κάποια σημεία! Δεν λέω ότι δεν ήταν υπέροχα και ότι οι ταινίες φανταστικές...Από την πλευρά του Έραγκον, ο Παολίνι, είναι ένα παιδάκι, αλλά αυτό το παιδάκι, κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον και όχι μόνο αυτό, να περιμένω πότε θα βγει το επόμενο βιβλίο... Το διάβασα με άνεση, σε αντίθεση με τον άρχοντα...
Και ένα τρίτο, κατα την γνώμη μου, πάλι, ενώ στο άρχοντα μιλάει για μαγεία, δεν είδα σε πολλά σημεία κάτι που να το επιβεβαιώνει! Αντίθετα στον Έραγκον και αναφέρεται στη μαγεία και αυτή γίνεται απτή...
Αυτά! Ελπίζω να μην μου έρθει τίποτα στο κεφάλι!
-
Τι είναι αυτό που κάνουν στα κακόμοιρα...
Ντροπή!!! :angry: Έβαλα κι εγώ την δική μου υπογραφή... -
17.Αισθησιασμός και κοινωνικότητα
Η ζωή είναι γενναιόδωρη μαζί σας και εσείς, με τη σειρά σας, δείχνετε την ευγνωμοσύνη σας. Κοινωνικοί και συνεργάσιμοι, κερδίζετε αμέσως τις συμπάθειες. Η επικοινωνία είναι ένα
παιχνίδι που γνωρίζετε πολύ καλά και σας βοηθά να κάνετε πολλούς φίλους και γνωστούς. Σας αρέσουν πολύ οι πολυτέλειες και οι απολαύσεις. Σπινθηροβόλοι, έξυπνοι και αισιόδοξοι,
απολαμβάνετε τη φιλία και τον έρωτα.
Αστρολογικά επηρεάζεστε από τον Ερμή.
Το ξέρω ότι με επηρρεάζει ο Ερμής, τίποτα καινούργιο;;; Πλακίτσα...
Πολύ καλό πάντως! 
-
Μα συγνώμη, να ρωτήσω κάτι, μία προφητεία, βγαίνει πάντα αληθινή; Αλλά και να βγει αληθινή, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να την αλλάξουμε (μιλάω γενικά...);
-
Ιχώρ, νομίζω εξαρτάται από τις περιπτώσεις, γιατί μπορεί κάποιος να θέλει να περάσει κάτι στον κόσμο, αλλά αυτό πιστεύω δεν έχει να κάνει με τον εγωισμό, γνώμη μου... :cheerful:
Άγιος Δημήτριος
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Χμ... Που τα ξετρυπώνεις αυτά τα θέματα βρε sabrina;
Λοιπόν, το έψαξα ελάχιστα και βρήκα ότι αυτός που απεικονίζουν ότι λογχίζεται από τον Άγιο Δημήτριο είναι ο Λυαίος, ένας ειδωλολάτρης παλαιστής που στην ουσία δεν τον δολοφόνησε ο Άγιος Δημήτριος, αλλά ο Νέστορας.
Ο Άγιος Δημήτριος ευλόγησε τον Νέστορα, τον μαθητή του, μέσα από την φυλακή για να σκοτώσει τον Λυαίο...
Και βασικά από ότι κατάλαβα, έγινε Άγιος επειδή δεν απαρνήθηκε τον Χριστιανισμό και επειδή εκεί που τον έθαψαν άρχισε να αναβλύζει μύρο, κάτι που αυτόματα το συνδέουν με τον Θεό...
Παραθέτω το site wikipedia για να ρίξετε μία ματιά...
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%...%B9%CE%BF%CF%82