Jump to content

Zak

Mέλη
  • Posts

    955
  • Joined

  • Last visited

  • Days Won

    2

Posts posted by Zak

  1. Νομίζω ότι κάπου μπερδευτήκαμε όλοι μάζι...

     

    Ο οδηγός και ο κάθε Οδηγός και αναφέρομαι σε αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά είναι και όχι σε τραρλατάνους, έχει τον δικό του τρόπο για να σε σπρώξει στο μονοπάτι... Το θέμα είναι αν ο Οδηγός θα είναι αντικειμενικός και θα σε βοηθήσει να πάρεις τον δρόμο που είναι κατάλληλος για σένα ή υποκειμενικός, που θα σε βάλει αυτός σε κομμάτια που θεωρεί σωστά για σένα...

     

    Το να κρίνεις και να αξιολογείς μία κατάσταση δεν είναι τόσο κακό... Όπως και το να κρίνεις τον Οδηγό και αυτά που σου λέει... Ούτε πρέπει να τον αμφισβητείς σε όλα που λέει, αλλά ούτε και να τον ακολουθείς πειθήνια... Έχει διαφορά, το "ακολουθώ τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις κάποιου" από το "ακολουθώ στα τυφλά ότι μου λέει"... Όποιος ακολουθεί στα τυφλά, μπορεί να σκοντάψει...

     

    Το ότι είναι Οδηγός, αυτό δεν σημαίνει και ότι αυτομάτως γνωρίζει για σένα τον ίδιο τι είναι σωστό και τι όχι... Σε μία σχέση Οδηγού και μαθητευόμενου, ο ένας παίρνει από τον άλλο. Συνεργάζονται μεταξύ τους. Αν δεν δείχνεις στον Οδηγό την κλίση σου, τότε ναι, αυτός θα σε πάει αλλού. Ναι, ακολουθείς συμβουλές, πράγματα που σου λέει, αν σου λέει ότι είναι πολύ νωρίς κλπ κλπ κλπ... Αλλά είσαι κι εσύ σε όλο αυτό...

     

    Και συνεχίζω ως προς την κρίση... Η κρίση, μας βοηθάει σε ότι κι αν κάνουμε στην ζωή μας... Με ότι ασχοληθούμε... Πρέπει να κρίνεις σωστά κάθε κατάσταση... Να την αξιολογείς ως προς το πως πρέπει να κινηθείς... Μην ξεχνάμε, ότι η Τέχνη, δεν είναι μόνο ανάβω ένα κερί και λέω μερικά λόγια... Μέσα από την Τέχνη, μαθαίνεις φιλοσοφία, μαθαίνεις να φιλοσοφείς την ζωή... Μαθαίνεις να αλληλεπιδράς καλύτερα και πάνω απ' όλα να ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ...

     

    Αυτά είχα να πω... Γνώμη μου πάντα...

  2. Χμ... Μετά από πολλά χρόνια, αρκετό διάβασμα, διαμόρφωση της σκέψης... Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι...

     

    Ακολουθώ το πνεύμα μου... Τι μου λέει ο εσώτερος εαυτός... Αφού φυσικά τα σκεφτώ και τα αναλύσω... Γιατί την Μαγεία, λοιπόν... Πιστεύω ότι πάντα ένιωθα διαφορετικά μέσα μου, υπήρχε ένα κομμάτι που φώναζε και με το να το ανακαλύψω, ισορρόπισε μέσα μου. Θα παραμείνω στην αρχική μου απάντηση ότι ξεκίνησε από έναν ανορθόδοξο τρόπο, αλλά η αίσθηση υπήρχε πάντα...

     

    Είμαι της άποψης ότι κάποιες φορές, είσαι γεννημένος για κάποια πράγματα. Δεν έχει σημασία πως θα τα ανακαλύψεις, κάτω από ποιες συνθήκες, αλλά αν είναι συνυφασμένα μαζί σου, τότε, θα έρθουν...

     

    Άρα, γιατί την Μαγεία...; Γιατί η Μαγεία σε επιλέγει και όχι εσύ αυτήν...

     

    Γνώμη μου πάντα...

  3. Ναι, αλλά και να δώσουν ρεύμα, δεν σημαίνει ότι η ψυχή θα γυρίσει πίσω... Άν κοπεί η επαφή, κόπηκε... Εκτός αν μείνει κάπου εκεί κοντά, χωρίς να προχωράει και να περιμένει πότε θα ξεπαγώσουν το σώμα και θα το βάλουν σε λειτουργία...

     

    Άσε που αντί γι' αυτήν, μπορεί να κατοικηθεί από κάτι άλλο... Και μετά, ποτέ δεν ξέρεις σε τι δίνεις ζωή...

     

    Υ.Γ. Πολύ επιστημονική φαντασία;

  4. Για μένα, η ψυχή, δεν μένει στο σώμα, από την στιγμή που αυτό παγώνει... Το ότι μπορεί να είναι αυτό το όχημα, μπορεί, αλλά η ψυχή φεύγει από εκεί και πέρα... Η ψυχή δεν μπορεί χωρίς λειτουργικό μέρος, και όταν το λειτουργικό μέρος, σταματήσει να λειτουργεί, η ψυχή πάει αλλού...

     

    Γνώμη μου πάντα...

  5. οι συμπτώσεις δεν είναι απαραίτητα κάτι διαφορετικό απο το θαύμα. (μάλον ορίζω διαφορετικα το θαυμα απο οτι εσύ) :ermm:

     

    Μάλλον... Για μένα, θαύμα έχει να κάνει όταν π.χ. το νερό γίνεται κρασί, να αναφέρουμε κάτι και από Χριστιανισμό...

  6. Το παιχνίδι είναι απλό. Αρχίζω μία πρόταση με 5 λέξεις και την συνεχίζετε με άλλες 5 λέξεις, και ο επόμενος συνεχίζει την πρόταση του προηγούμενου με άλλες 5 και πάει λέγοντας. Είναι ευχάριστο παιχνίδι και πάντα η ιστορία που "βγαίνει" έχει πολύ γέλιο!Αρχίζουμε λοιπόν...

     

    "Ένας μαγούλης κάποτε, ήθελε να..."

     

    Και επειδή πάει ο μαγούλης, κάπου τον χάσαμε στην μέση της Ιστορίας, πάμε αλλιώς...

     

     

    "Ήταν μία μικρή μαγισσούλα, που..."

     

     

     

    Υ.Γ. Μην τολμήσει κάποιος να πει ότι αντιγράφω..... :teehee:

  7. Είναι μοναχικό μονοπάτι αλλά το έχουν περπατήσει και άλλοι πριν από εμάς και μας έχουν χαρίσει κομμάτια από τις δικές τους γνώσεις και εμπειρίες. Η γνώση τους γίνεται γνώση μας και οι εμπειρίες μας θα γίνουν γνώσεις αυτών που ακολουθούν... (κάτι τέτοιο λέω)

     

    Έτσι το δέχομαι... :teehee:

    Ναι, έτσι είναι... Μαθαίνουμε από άλλους και άλλοι μαθαίνουν από εμάς... Αυτό είναι το ωραίο...

  8. Ίσως εκείνες τις στιγμές προετοιμάζεσαι για την μετάβαση... Και αυτούς που βλέπουν ή σε αυτούς που μιλάνε, μπορεί να είναι ο φύλακας ο άγγελος ή ο οδηγητής τους, που παίρνει την μορφή που ο ίδιος ο ετοιμοθάνατος του δίνει... Δεν ξέρω απόλυτα, υποθέσεις κάνω...

×
×
  • Create New...