Fever
-
Posts
217 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
1
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Fever
-
-
...Μπορει να ξερουμε οτι συμβαινει κατι με τον διπλανο μας,αλλα εμεις δεν εχουμε δικαιωμα να αναμειχθουμε.....και στην αδερφη μου να συνεβαινε π.χ δε θα ειχα εγω λογο σ'αυτο...εαν δε μου το επετρεπε η ιδια.
Πες για παράδειγμα οτι ο άντρας της αδελφής σου την δέρνει, και αυτή δεν κάνει τίποτ γτ φοβάται/τον αγαπαει/... Στην τελική έχει και η ίδια μερίδιο της ευθύνης, γιατί δεν κάνει κάτι για να τον εμποδίσει. Ας πούμε λοιπόν οτι εσύ τα βλέπεις όλα αυτά. Αμα δεν΄της μιλήσεις για να κάνει κάτι δεν φταις και εσύ που συνέχίζει να τις τρώει; Και αν της μιλήσεις και δεν κάνει τίποτα, δεν έχεις και εσύ ένα μερίδιο ευθύνης που δεν πήγες να μιλήσεις σε κάποιον ή που δεν προσπάθησες πιο σκληρά να την πείσεις να κάνει κάτι;
Και ένα άλλο ψιλοσχετικό παράδειγμα... αν ο αντρας της αδερφής σου ξενοπηδάει, και το ξέρεις.... αν δεν της το πεις δεν θα φταις και εσύ;;;;
-
Το να υπομένεις (είτε συμβαίνει σε σένα, είτε είσαι θεατής) μια επανηλειμένης (ή και όχι) αρρωστημένης κατάστασης δεν σε καθηστά αυτομάτως ένοχο, αφού με την στάση σου επιτρέπεις στην διαώνιση της;;;;
-
νομίζω οτι αυτό που προτείνεις dimulator είναι ανέφικτο. όσοι γίνονται γονείς δεν ήταν απαραίτητα "ενημερωμένοι" σε τέτοιου είδους θέματα.
Όλοι μας λέμε για το πόσο σημαντική είναι η ελευθερία επιλογής και ελευθερης βούλησης. Ωστόσο τα ΠΙΟ σημαντικά πράγματα στη ζωή μας δεν τα διαλέγουμε εμεις. Κανένας δεν μπορεί να διαλλέξει πότε θα γεννηθεί, από ποιόν, πού....... Και πέρα απο την πλάκα αυτά είναι τα βασικά πράγματα που μας στιγματίζουν και μας καθορίζουν (τουλάχιστον σε ένα γενικό πλαίσιο). Αν κάποιος γεννηθεί σε ένα χωριό, βαθιά θρησκευόμενο, υστερικά συντηριτικό κοκ. προφανώς και ΔΕΝ θα ασχοληθεί με την Τέχνη. Ωστόσο, άν το ίδιο άτομο (ίδιο DNA) γεννιόταν κάπου αλλού και αναθρεφόταν σε ένα άλλο περιβάλον πιθανόν να γινόταν εξαιρετος σε αυτό. Βεβαια... στην πραγματικότητα δεν θα ήταν το ίδιο άτομο...
Δεν υπάρχει κάποιος (και ΕΥΤΥΧΩΣ) που να ορίζει ποιος μπορεί να ασχοληθεί και ποιος όχι. Αν ασκει την τέχνη με λανθασμένους σκοπούς, ο ίδιος (έστω και υποσυνείδιτα) θα ξερει οτι κάνει λάθος, και στην πραγματικότητα δεν θα έχει καμία διαφορά απο έναν κλέφτη ή δολοφόνο... Αν πάλι είναι τελείως ¨ΑΧΡΗΣΤΟΣ¨ δεν θα έχει καμία διαφορά απο έναν ανεύθυνο (δημόσιο)υπάλληλο. Και στις δύο περιπτώσεις, όσο και να νευριαζουμε και να ζητάμε τιμωρία/κυρώσεις είναι κάτι που θα πρέπει να υπομένουμε... γιατί δεν υπαρχει απαλλαγή.
τώρα για την ηλικία θα πω, οτι υπάρχει σωστή ηλικία, και είναι η ηλικία που κάποιος αποκτα μια συνειδιτοποίηση όσον αφορά το τι συμβαίνει γύρω του, και την κριτική ικανοτητα να αναγνωρίζει τη μούφα απο το πραγματικό, και το ψέμα απ την αλήθεια. Άλλοι το πετυχίνουν αυτο μετά τα 14-15 και άλλοι προσπαθούν πολύ μέχρι να τα καταφέρουν.
-
ένα αφύσικο κ μόνιμο προεξόγκωμα
-
ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ!!!
και ενώ το κοιτούσε αηδιασμένη
-
ελεος... που την πηγατε την ιστορια???? αρνουμαι να συνεχίσωωωωω! χαχαχαχα :teehee: -
εσωτερισμός - εσωτερικός - υπόγειος - υποχθόνιος - θεός - ένοποίηση
Εν
-
βίος και πολιτεία του σκρουντζ μακ ντακ - βιος και πολιτεία του ζορμπα - καζαντζακης
τελευταίος πειρασμός
-
και ενώ σηκώνονταν είδε ένα
-
ποιητής... μεγάλη κουβέντα.....
όποιος γράφει κάτι που να φέρνει σε ποιήμα είναι ποιητής? όχι...τι και αν έχει εκδόση κάποιος ποιήματα του....θυμάστε τον Φανφάρα από την ταινία "Ξύπνα Βασίλη"? κάτι τέτοιοι όχι μόνο δεν είναι ποιητές..."αμαυρώνουν" (δεν βρίσκω κάτι άλλο ως λέξη) την τέχνη της ποιησής.... ας προσπαθήσουμε να συμπεριφερόματε ως ποιητές....ίσως τότε να ξαναρθουν καλύτερες μέρες και για την ποιηση....
χρόνιαααα πολλαααααά μετά...
τι είναι όμως ο ποιητής και τι η ποίηση; ποιος μπορεί να ορίσει το ποίημα για να πει και τι είναι αυτό που "του φέρνει"... Δεν μπορείς να κάνεις κάτι δημιουργικό χωρίς να έχεις μια "εσωτερική πίεση" και ανάγκη. Το ποίημα δεν είναι μια φόρμα που πρέπει να ακολουθήσεις. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Σκευτεσαι με το στυλό σου. Ζωγραφίζεις με λέξεις πάνω στο χαρτι. Αυτό χρειάζεται. Και χρειάζεσαι ανθρώπους που να στο δίνουν αυτό το πράγμα. Όταν γράφεις, συνειδητοποιείς πολλά πράγματα. Ιδιαίτερα αν γράφεις με το συναισθημα, αν αρχίζεις να γράφεις και το αφήσεις να σε οδηγήσει όπου θέλει, και να αφήνεις την λογική στην άκρη. Δεν μπορείς να ακολουθήσεις κανόνες για να γράψεις ποίηση, τουλάχιστον τους κανόνες που διαμορφώθηκαν μια άλλη εποχή. Μπορείς να γράψεις με τους δικους αου όρους και κανόνες. Να διαμορφώσεις την τέχνη σου, όπως ορίζει η ιδιοσυγκρασία σου. Και τότε είσαι ποιητής. Και αλλώστε, θα μπορούσε κανείς να είναι ποιητής στα 14, στα 16, χωρις να έχει "διδαχτεί" να το κάνει.... Αρκεί να μην έχει διδαχτή την απόρρυψη για κάτι τέτοιο, την κοροηδία, την υποκρισία πολλών, μα πάνω απ' όλα την κενότητα του πνεύματος μερικών "δασκάλων".
Δεν συμφωνώ με την φράση. Δεν χρειαζόμαστε ποιητές περισσότερο απο καθηγητές. Χρειαζόμαστε καθηγητές που δίνουν έναυσμα καλλιτεχνικό, δημιουργικό στα παιδιά, και δεν τα κλείνουν μέσα στους "4 τοίχους" της ύλης που πρέπει να βγει και της τετραγονοποιημένης λογικής, της αποστασιοποίησης. Πρέπει τουλάχιστον να γίνει το σύστημα λιγότερο απρόσωπο και κρύο...
-
και ετοιμάστηκε να περάσει καλά!
-
(ενέργεια - κίνηση - δύναμη - γνώση)
φιλοσοφία
-
όμορφος και επικοδομητικός διάλογος
-
"Πρέπει να σκεφτεί κανείς τόσες πολλές έννοιες για την κίνηση, ώστε να μπορέσει σιγά σιγά να αντιληφθεί ότι εκείνο το οποίο ονομάζει πεπρωμένο, βγαίνει μέσα από τον άνθρωπο, δεν του έρχεται από έξω. Όπως για πολλά χρόνια είχαμε κάνει λάθος για την κίνηση του ήλιου, έτσι ακόμη κάνουμε λάθος για την κίνηση του επερχόνεμου. Το μέλλον μένει σταθερό. Εμείς κινούμαστε στον απέραντο χώρο."
Ράινερ Μαρία Ρίλκε
Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό;
νομίζω οτι εννοεί οτι ο χρόνος δεν υπάρχει. Είναι κάτι που εμείς έχουμε φανταστεί, γιατί το μυαλό μας είναι φτιαγμένο έτσι ωστε να λειτουργεί με μια σειρά. Το μυαλό μας "αρχειοθετεί" γεγονότα, πληροφορίες κοκ. Γιαυτό έχει δημιουργήσει την αίσθηση του χρόνου. Τον χρόνο τον αντιλαμβάνονται διαφορετικά οι άνθρωποι απο τα μυρμίγγια κι απο τα άλλα πλάσματα. Οι ρυθμοί σε μικρότερα πλάσματα είναι ταχύτεροι, πράγμα που επιταχύνει όλες της λειτουργείες. ¨Ομως ο χρόνο είναι κάτι τελίως πλασματικό και ανθρώπινο, και δεν "υπάρχει".
Μα δεν μπορούμε να προχωράμε προς αυτό σύμφωνα με την Ρίκλε..
είναι..σαν να είσαι σε ένα κυλιόμενο διάδρομο μήκους δύο χιλιομέτρων
με ταχύτητα που μεταβάλλεται ώστε να είναι σύμφωνη με το βήμα σου
και να προσπαθείς να φτάσεις στην άκρη του..μπορεί να "προχωράμε"
αλλά ουσιαστικά είμαστε σταθεροί στο παρόν..{και σταθεροί ΩΣ πρός
το παρόν,το παρελθόν και το μέλλον...}
μ'αρέσει πολύ αυτή η παρομοίωση... περιγράφει επακκριβώς τις απόψεις του μέσου ανθρώπου για το χρόνο, αλλά με έναν πιο "ψαγμένο"τρόπο.
-
Δεν ήθελα να το αποκαλύψω, αλλά με πιέζεις... Ο Fever περπατάει στο νερό...
(totally OFF TOPIC
τώρα που με κάρφωσες ζακ θα αποκαλύψω κι άλλα.... απο καιρό μπορώ να περπατάω πάνω στο νερό.... τώρα τελευταία προσπαθώ να κάνω και κατακόρυφο αλλα με το που στέκομαι με τα χέρια... αρχιζω να βουλιάζω....... ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!! )
-
(τραπέζι - τράπεζα - χρήμα - κρίση - απελπισία)
καταστροφή
-
(πιτζάμα πάρτυ - πάρτυ - τεκίλα - εξωτικό ποτό - παπάγια)
κορνφλέικς
-
και συνάντησε μια απότομη σκάλα...
-
είμαστε συνοδοιπόροι και αποσκοπούμε στον ίδιο προορισμο. Ο καθένας μας παίρνει διαφορερικό δρόμο, κάνει διαφορετικές επιλογές, προχωράει με μεγαλύτερη εντατικότητα... όταν ψάχνεις μέντορα ψάχνεις κάποιον που έχει ήδη φτάσει. Ή που έχει κάνει μεγαλύτερο δρόμο πο σένα. Απο εκεί και πέρα το τι θα κάνεις με τον μέντορα σου είναι άλλο θέμα. Αυτός μπορεί μονοδιαστατα και προκατηλημμένα να σε οδηγήσει απο έναν δρόμο που μπορεί όμως να μην ταιριάζει για σένα. Το να βρεις έναν μέντορα που θα ξέρει τι σου ταιριάζει, και θα μπορεί να στο διδάξει, χωρίς όμως να σου δίνει μασημένη τροφή, θα είναι το πολύ δύσκολο. Αν δεν τα καταφέρεις να βρεις κάποιον τέτοιον (πράγμα πολύ πιθανόν) αναζήτησε συνοδοιπόρους και όχι αυθαιντίες (και ψευτοαυθαιντίες)... πάνω απο όλα κριτική σκέψη... κΑι όπως λένε, αμά σου ζητάν να εμπιστευτείς κάποιον με κλειστά τ μάτια... θα είσαι χαζός να μην κρυφοκοιτάξεις και λίγακι... :teehee:
-
(παρθενώνας - μάρμαρα - λουβρο - πυραμίδα - αρχαία αίγυπτος - θεός ΡΑ)
ήλιος
-
...να δώσει μια προσφορά αίματος...
-
Dimulator, όταν μιλάς για ενέργεια, πνεύμα, κανονικά δεν θα έπρεπε να επηρεάζει όλους τους ανθρώπους...; Γιατί μόνο τους πνευματικά ανεπτυγμένους;
σε περιπτωση που υπήρχε κατι τετοιο (που όπως είπα μαλλον δεν πιστεύω) είναι λογικό να επιρρεάζει μόνο τους πνευματικά ανεπτυγμένους. Γιατί αυτοι έχουν πρώτον το γνωστικό κριτηριο και δευτερον την απαραίτητη ευαισθησία (και προετοιμασία[-διαβασμα] για να εκτελέσουν ένα τέτοιο έργο ελέους)
-
Τώρα τι είναι μαγεία... ας ανατρέξουμε στα λατινικά.
Αν θυμάμαι καλά, πάει μέχρι τι λέξη μάγους (που ήρθε από μέση ανατολή νομίζω?) που σημαίνει σοφός. Αρα μαγεία (η πνευματικές δυνατότητες όπως το προτιμώ) είναι αυτή η γνώση/σοφια που μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε τις "κρυφές" δυνατότηες μας...
Προέρχεται απο την λέξη Μαγουσαίος, που σημαίνει ιερέας της αρχαίας περσικής θρησκείας...
-
(?)
και βρέθηκε μπροστα σε μία...
Η ανοχή είναι ενοχή;
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted
Λοιπόν πέρασα ένα αρκετα μεγάλο ενοχικό διαστημα τον τελευταίο καιρό, και έχω αρχίσει να βλέπω τα πραγματα κάπως διαφορετικά απ'ότι πριν. Η άποψη μου είναι, οτι απο την στιγμή που είμαστε νοήμονα όντα είμαστε ενοχοι για οτιδιποτε προκλειεται απο τους υπολοιπους... Και αυτό λόγω της ανοχής μας σε διάφορα θέματα. Η βασική μου ιδέα βασικά δεν ήταν για τις διαπροσωπικές σχέσεις... αλλά για πιο γενικευμένα πράγματα όπως η καταστροφή του περιβάλλοντος, η διαφθορα μεγάλου μέρους (αν όχι όλου) του πολιτικού συστήματος και οποιασδίποτε άλλης μορφής εξουσίας. Είμαστε ανεκτικοί σε βαθμό κακουργήματος. Αλλά ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, όπως είπε και η Σαμπρίνα, η ανοχή σε κάποιες καταστάσεις δειχνει έλλειψη αυτοεκτίμησης και κάθε επιθυμία για προσωπική ευδαιμονία/ευτυχία. Όπως αναφέρει και η "Αντιγόνη" του Ανούιγ πρέπει να τα ζητάει κανείς όλα μαζί και να μην δέχεται να δεχθεί τίποτα λιγότερο... Όλα ή τίποτα που λένε. Δεν είναι γελοία πολλές φορές αυτή η προσποιητή ευτυχία, ενω απο μέσα φωλιάζει η ενοχή; Η ενοχή για κάθε τι που δεν προσπάθησες να αποκτήσεις, ενοχή για την κατάσταση στην οποία έφερες τον εαυτό σου και αυτούς που αγαπάς λόγω της ανοχής σου και του συμβιβασμού σου με κάποιες καταστάσεις...
Όπως είπα πέρασα ένα διαστημα πνιγμένος στις ενοχές. Αλλά για να πω την αλήθεια η ιδέα μου ηρθε διαβάζοντας κάποια απάντηση, κάποιου μέλους σε κάποιο τόπικ του φόρουμ πριν απο κάποιο καιρό....