irenicus777
-
Posts
999 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
2
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by irenicus777
-
-
Στο Φως των Τριών Φεγγαριών
(Μια αλληγορική Ιστορία της Μυθολογίας Κθούλου)
Ήμουν μόνος. Το σκοτάδι που κάλυπτε τα πάντα γύρω μου έσπαγε σε μερικά σημεία από τα φωτισμένα παράθυρα των σπιτιών, αποκαλύπτοντας ένα στενό, βρώμικο δρόμο. Γύρω μου η βροχή έπεφτε σαν καταρράκτης, κάνοντας τα πάντα πιο υγρά, πιο βρώμικα. Το νερό κυλούσε , σε ρυάκια μπροστά μου, κατηφορίζοντας ποιος ξέρει πού. Τα σαπισμένα φύλλα των δέντρων πεσμένα στα πεζοδρόμια, ανέδιναν μια γήινη μυρωδιά, που η υγρασία έκανε ακόμα πιο έντονη. Κανείς άλλος δεν κυκλοφορούσε σε αυτόν το δρόμο, κανείς δεν ήθελε να είναι έξω μια τέτοια νύχτα. Ήμουν μόνο εγώ σε αυτόν το δρόμο, σε μια κακοφωτισμένη στάση, περιμένοντας το σωτήριο λεωφορείο που θα με πήγαινε στη γειτονιά μου.
Ο θόρυβος του νερού που έπεφτε ήταν εκκωφαντικός. Είχε αρχίσει να κάνει κρύο. Το λεωφορείο δεν ερχόταν. Περίμενα, προσπαθώντας να αγνοήσω τη βροχή που με μούσκευε και το κρύο που έκανε το σώμα μου να ριγεί. Περίμενα, υπομονετικά, και φανταζόμουν το ζεστό σπίτι μου να με υποδέχεται. Περίμενα.
Και τότε άκουσα τον ήχο μιας καμπάνας. Χτυπούσε αργά, ρυθμικά. Ένας, δύο τρεις, τρεις χτύποι. Έλεγε την ώρα; Αλλά δεν μπορούσε να είναι σωστή, αφού ήταν μόλις έντεκα το βράδυ. Το άκουσα όμως. Χτύπησε τρεις φορές. Και τότε συνειδητοποίησα ότι άκουσα μια καμπάνα να χτυπά, σε μια γειτονιά χωρίς εκκλησία.
Η βροχή δυνάμωσε. Το λεωφορείο δεν ερχόταν. Μου φάνηκε πως ο δρόμος έγινε πιο σκοτεινός, το φως από τα παράθυρα πιο χλωμό. Νόμισα ότι είδα μια κίνηση στα δεξιά μου, ήταν όμως σκοτάδι και δεν μπόρεσα να διακρίνω κάτι. Ίσως ήταν κάποια γάτα, ή ποντίκι. Ξαφνικά, σηκώθηκε ένας δυνατός άνεμος. Η βροχή έπεφτε σαν καταρράκτης, και ο αέρας παρέσερνε τις σταγόνες του νερού, ρίχνοντάς τες λοξά. Η ατμόσφαιρα έγινε πιο κρύα. Ο άνεμος σήκωνε τα πεσμένα φύλλα από τα πεζοδρόμια, δημιουργώντας ένα στρόβιλο βροχής, λάσπης και φύλλων. Και τότε άκουσα ξανά την καμπάνα.
Χτυπούσε αργά, βασανιστικά αργά και ρυθμικά. Χτυπούσε σε μια γειτονιά χωρίς εκκλησία. Μα τι συνέβαινε; Ο στρόβιλος του αέρα, της βροχής και των φύλλων κινούταν με μεγάλη ταχύτητα, στριφογύριζε μπροστά μου. Και στο κέντρο του νόμισα ότι είδα κάτι να λάμπει, με ασημένιο φως. Το ενιωθα να με καλεί. Όλες μου οι ασθήσεις με προειδοποιούσαν να μην προχωρήσω, να μην αφήσω τη θέση μου. Αλλά η μικρή αυτή λάμψη με καλούσε. Δεν μπορούσα να αντισταθώ. Πλησίασα, και έσκυψα να δω τι ήταν αυτό που έλαμπε. Έμοιαζε με ένα κλειδί. Ένα λαμπερό, ασημένιο κλειδί. Άπλωσα το χέρι μου και το πήρα. Το κλειδί έλαμπε στην παλάμη μου, με ένα εκτυφλωτικό φως. Συνέχιζα να ακούω τον ήχο της καμπάνας, αργό και ρυθμικό.
Και τότε κοίταξα μπροστά μου, στο κτίριο απέναντι, και είδα μια πόρτα. Μια παλιά, ξύλινη πόρτα, λιτή, χωρίς ιδιαίτερα στολίδια, εκτός από την κλειδιαριά της. Μια ασημένια κλειδαριά. Αυτή πρέπει να ήταν η πόρτα που άνοιγε με το κλειδί στο χέρι μου. Και πάλι οι αισθήσεις μου, η λογική μου, μου φώναζαν να μην κάνω τίποτα. Όμως η πόρτα με καλούσε, το κλειδί με έβαζε σε πειρασμό να το χρησιμοποιήσω. Έτσι, πλησίασα. Έφτασα στο κατώφλι και έβαλα το κλειδί στην κλειδαριά. Το γύρισα, μια, δυο, τρεις φορές. Η πόρτα παρέμενε κλειδωμένη. Συνέχιζα να γυρίζω το κλειδί, έξι, εφτά, οχτώ, εννιά φορές. Και τότε άκουσα έναν ήχο, και η πόρτα άνοιξε. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, πήρα το κλειδί και έκανα ένα βήμα μπροστά. Και όλα γύρω μου χάθηκαν.
Σκοτάδι. Παντού σκοτάδι. Ήταν σαν να μην υπήρχε τίποτα γύρω μου, σαν να βρισκόμουν στο Κενό, στην απόλυτη ανυπαρξία. Κοιτούσα γύρω μου απεγνωσμένα, προσπαθώντας να βρω κάτι, ένα δρόμο, μια έξοδο. Τίποτα... Ξαφνικά, το κλειδί στο χέρι μου άρχισε να λάμπει. Μπροστά μου, κάπου μακριά, ένα φως αχνοφαινόταν. Δεν είχα άλλη επιλογή. Άρχισα να τρέχω, να τρέχω προς αυτό το φως, τη μοναδική μου ελπίδα. Το έφτασα, και άπλωσα το χέρι μου να το αγγίξω. Και τότε τα πάντα γύρω μου φωτίστηκαν, και το Κενό απέκτησε ύπαρξη.
Βρέθηκα σε μια έρημο. Ήταν νύχτα. Μια τεράστια αμμώδης έκταση απλωνόταν μπροστά μου. Στα δεξιά μου, πέρα μακριά, είδα να ορθώνεται μια μεγαλοπρεπής πυραμίδα. Πάνω της, στον ουρανό, δέσποζαν τρία λαμπερά φεγγάρια. Αν και βρισκόμουν μακριά, μπορούσα να διακρίνω μια φιγούρα μπροστά από το κτίσμα. Ήταν ένας άνθρωπος, μόνος του. Κάτι περίμενε. Εμένα ίσως; Έπρεπε να μάθω.
Περπάτησα. Μου φάνηκε ότι περπατούσα ώρες ολόκληρες, μέσα στο απόκοσμο φως των τριών φεγγαριών, ώσπου έφτασα μπροστά στη μεγάλη πυραμίδα. Ο άγνωστος στεκόταν ακόμα εκεί. Ήταν ψηλός, πιο ψηλός από οποιονδήποτε άνθρωπο είχα δει ποτέ μου. Φορούσε έναν μαύρο, μακρύ μανδύα, με κουκούλα ριγμένη στο κεφάλι του. Είχε την πλάτη του στραμμένη σε μένα και κοιτούσε ψηλά, τα τρία φεγγάρια που έλαμπαν στο νυχτερινό ουρανό. Πλησίασα, έτοιμος να του μιλήσω. Πριν όμως προλάβω να ανοίξω το στόμα μου, ο άνγωστος γύρισε και με κοίταξε.
Πάγωσα. Ο άγνωστος δεν είχε πρόσωπο! Αντίθετα, εκεί που έπρεπε να είναι το πρόσωπό του, υπήρχε σκοτάδι, μόνο σκοτάδι. Ο απρόσωπος άγνωστος σήκωσε το χέρι του, και με ένα μακρύ δάχτυλο έδειξε προς το μέρος μου.
“Τι ζητάς ;”. Η φωνή του ήταν μελωδική και ταυτόχρονα παγερή, απόμακρη και παραδόξως οικεία.
“Ποιος είσαι ;”, ρώτησα τρέμοντας. “Δεν υπάρχει γαλήνη μέσα από την Πύλη”, απάντησε αινιγματικά ο ξένος.
Και τότε θυμήθηκα. Θυμήθηκα όλες τις ιστορίες που διάβαζα παλιά. Όλες τις ιστορίες που με μάγευαν. Όλα όσα θεωρούσα απλές ιστορίες. Και σταμάτησα να τρέμω. Ο φόβος μου είχε περάσει. Ένιωθα οικειότητα με το πλάσμα μπροστά μου, φιλία.
“Είσαι αυτός που όλοι φοβούνται”, είπα με σιγουριά. “Είσαι ο Νυαρλαθοτέπ”. Ο απρόσωπος ξένος παρέμεινε σιωπηλός. “Είσαι ο Αιώνιος Περιπλανώμενος, η Φωνή των Παλαιών”. Ήμουν σίγουρος γι'αυτό. Μπροστά μου βρισκόταν το Ερπον Χάος.
“Τι ζητάς ;”, με ρώτησε πάλι. Η απάντηση βγήκε αυθόρμητα από μέσα μου, χωρις καν να το καταλάβω.
“Αναζητώ την ονειρεμένη πόλη, με τις λαμπερές πυραμίδες, το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα, και τον αρχαίο πύργο από όνυχα”.
Ο Νυαρλαθοτέπ έριξε το κεφάλι του πίσω, κάνοντας έναν ανατριχιαστικό ήχο. Μάλλον γελούσε. “Πολλοί έχουν αναζητήσει την Καντάθ, νεαρέ ονειρευτή, λίγοι όμως κατάλαβαν το νόημά της”.
“Ποιο είναι το νόημα της Καντάθ;” τον ρώτησα. “Αγάπη”, μου απάντησε.
“Και πώς θα βρω την Αγάπη;” του φώναξα, αλλά αυτός έμεινε σιωπηλός.
Όλα γύρω μου άρχισαν να σκοτεινιάζουν. Ο Νυαρλαθοτέπ γέλασε ξανά. “Είσαι ο αγγελιαφόρος μου στον κόσμο”, είπε. “Θα βρεις την Αγάπη”.
“Πώς;” του φώναξα, αλλά αυτός χάθηκε μέσα στο σκοτάδι που κάλυπτε τα πάντα.
Βρέθηκα πάλι μέσα στο Κενό. Γύρω μου σκοτάδι και ανυπαρξία. Και πάλι, άκουγα την καμπάνα να χτυπά. Κοίταξα το κλειδί στο χέρι μου, αλλά αυτό δεν έλαμπε πια. Ήμουν πάλι μόνος, μέσα στο Κενό.
Το σκοτάδι ήταν απέραντο, ολοκληρωτικό. Η καμπάνα συνέχισε να καλεί με τους μελαγχολικούς της χτύπους, αργά και ρυθμικά. Εγώ συνέχιζα να φωνάζω, να καλώ τον Νυαρλαθοτέπ. Και τότε τον άκουσα πάλι. Άκουσα την φωνή του Αιώνιου Περιπλανώμενου. Και μίλησε σε μένα, και μέσα από εμένα, και μου ζήτησε να γίνω εγώ η φωνή Του, να φέρω το μήνυμά Του στον κόσμο.
“Μέσα από Φωτιά και Χάος περνάμε, αλλά στο τέλος βρίσκουμε την Αγάπη, την Αγάπη και τη Θέληση. Ψάχνοντας μέσα μας, βρίσκουμε το δρόμο προς το Όνειρο...”. Και έπειτα σώπασε.
Το σκοτάδι έφυγε. Ένιωθα την αίσθηση της βροχής, και άκουγα τον ήχο του νερού που έπεφτε. Κοίταξα το χέρι μου, αλλά το κλειδί δεν βρισκόταν εκεί. Κοίταξα γύρω μου. Βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό δρόμο, σε μια κακοφωτισμένη στάση. Δεν άκουγα πια τον ήχο της καμπάνας. Και πέρα μακριά, έβλεπα να έρχεται το λεωφορείο, που θα με πήγαινε στη γειτονιά μου.
-
Όχι δεν το ξέρεις καλά...
Καταρχήν πρέπει να είσαι κορίτσι. οπότε αν πας 12 τα μεσάνυχτα στον καθρέφτη όπως σε γέννησε η μάνα σου και ανάψεις ένα μαύρο κερί και γράψεις με κόκκινο κραγιόν που να το έχεις χρησιμοποιήσει στον καθρέφτη 666 σου βγαίνει ο διάολος μέσα στον καθρέφτη... Αλλά μπορεί να σου 'ρθω κι εγώ αντί για το διάολο...
χαχαχααααααααα! λολ!
Ναι... το ίδιο μου είπε και η τηλεφωνήτρια....
Βηλφεγώρ, καταλαβαίνω την οργή σου και συμπάσχω. Οι μαύρες είναι οι χειρότερες!
-
Ναι... και μπορείς να δεις και το διάβολο, αν πας και κοιτάξεις μεσάνυχτα σε έναν καθρέφτη και πάρεις τηλέφωνο το 666... (πληροφοριακά, το έχω δοκιμάσει. Εννοείται ότι δεν έγινε τίποτα)
-
Όταν γράψω το δικό μου Νεκρονομικόν - το οποίο θα στείλω στη Lulu και θα τα τσεπώσω, μουαχαχα :devil: - θα βάλω αυτό το κομμάτι σαν τον Μεγάλο Ψαλμό που ξυπνά τους Τιτάνες/Μεγάλους Παλαιούς:
"Ευχαρίστω πόλυ
Έτσι κι έτσι
Γεια σου καλημέρα
Γεια σου καληνύχτα
Γεια σου Καληνότσες!"
Και θα πω ότι ήταν ορφικός ύμνος προς τον Νυαρλαθοτέπ. Τι στοίχημα πάτε πως θα υπάρξουν άνθρωποι που θα το πιστέψουν;
-
Γιατί απαγορεύεται το σεξ με ανηλίκους; Τη λέξη "παιδοφιλία" την έχεις ακουστά; Ή μήπως νομίζεις ότι μπορεί να είναι υγιής η "σχέση" ενός 50άρη - γιατί στην κρίση των 50 συνήθως πιάνουν τον άνδρα τέτοιες ανωμαλίες - με ένα 10χρονο, ή ενα βρεφος; Αυτά τα πράγματα θέλουμε να αποφύγουμε, γι'αυτό και υπάρχει ο νόμος. Στις ηλικίες 15-16-17 ετών βέβαια τα πράγματα είναι πιο γκρίζα... ωστόσο και γι'αυτούς ισχύει ο νόμος, γιατί πολλοί "sugar daddies" κυκλοφορούν...
Το όριο των 18 έχει μπει αναγκαστικά, γιατί κάποιο έπρεπε να μπει. Μπορεί η "ωριμότητα" να είναι κάτι ρευστό και ένας 17αρης να μην διαφέρει πολύ από ένα 18αρη, αλλά για τον νόμο πρέπει να υπάρχει ένα διακριτό όριο... το γιατί ειναι 18, και όχι 21 όπως στις ΗΠΑ, ή 17, 16... δεν το ξέρω.
-
Nέο Update:
Το δικαστήριο, κατά πλειοψηφία 4 προς 3, απέρριψε το αίτημα του Σαραλιώτη για αναγνώριση ελαφρυντικού προτέρου εντίμου βίου, ενώ ομόφωνα αρνήθηκε να του αναγνωρίσει και το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη.
-
Ξεθάβω το θέμα, επειδή σήμερα ανακοινώθηκε η ετυμηγορία για τους δυο ειδικούς φρουρούς:
Ένοχο έκρινε το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Άμφισσας τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα, για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.Κατά πλειοψηφία, επίσης, οι δικαστές έκριναν ένοχο για απλή συνέργια και τον δεύτερο κατηγορούμενο, ειδικό φρουρό Βασίλη Σαραλιώτη.
Σε μια κατάμεστη, από κόσμο, αίθουσα η πρόεδρος του δικαστηρίου, Αντζελίτα Παπαβασιλείου εκφώνησε την απόφαση, επί της ενοχής, του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για τους δύο ειδικούς φρουρούς, που κατηγορούνται για το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Σύμφωνα με την απόφαση, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας με ψήφους 4 προς 3 κρίθηκε ένοχος για δυσμενέστερη κατηγορία από αυτήν που του είχε απαγγελθεί. Οι τέσσερις δικαστές μετέτρεψαν την ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο στη βαρύτερη κατηγορία της ανθρωποκτονίας με άμεσο δόλο.
Στην απόφαση αυτή μειοψήφησαν η πρόεδρος, ένας τακτικός δικαστής και ένας ένορκος που έκριναν ότι ο Κορκονέας πρέπει να δικαστεί ως έχει, δηλαδή για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο. Το δικαστήριο επίσης αποφάσισε να μην δώσει κανένα ελαφρυντικό στον Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Το δικαστήριο επίσης έκρινε ένοχο για συνέργια τον Βασίλη Σαραλιώτη με πλειοψηφία 6 προς 1. Ο δικαστής που μειοψήφησε είχε την γνώμη ότι ο δεύτερος ειδικός φρουρός πρέπει να κηρυχθεί αθώος λόγω αμφιβολιών.
Αυτή τη στιγμή το δικαστήριο είναι σε διάσκεψη προκειμένου να αποφασίσει εάν θα δοθούν ελαφρυντικά στον Βασίλη Σαραλιώτη.
Ο εισαγγελέας έδρας, Χαρ.Λακαφώσης, βέβαια, πρότεινε στο δικαστήριο να μην του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό.
Πρότεινε την απόρριψη και του ελαφρυντικού του προτέρου εντίμου βίου και του ελαφρυντικού της καλής συμπεριφοράς, μετά την πράξη, που ζήτησε η υπεράσπιση του κατηγορουμένου να αναγνωριστεί.
Οπως ανέφερε ο κ.Λακαφώσης, ο πρότερος έντιμος βίος δεν δίνεται για να επιβραβευθεί απλώς ένας καλός οικογενειάρχης και ένας καλός επαγγελματίας. «Απαιτεί θετική και επωφελή για την κοινωνία δράση και συμπεριφορά. Τέτοια ούτε επικαλείται ο κατηγορούμενος, ούτε προέκυψε από τη διαδικασία».
Για το δεύτερο ελαφρυντικό, ο κ.Λακαφώσης είπε, ότι καλή συμπεριφορά μετά την πράξη έχει νόημα και ουσία, όταν εκδηλώνεται υπό καθεστώς προσωπικής ελευθερίας και όχι υπό καθεστώς περιορισμού και εν συνεχεία υπό καθεστώς περιοριστικών όρων.
Μάλιστα, ο εισαγγελέας χαρακτήρισε, «προσπάθεια δημιουργίας καλής εικόνας», που δεν πρέπει να αποδεχθεί το δικαστήριο, την προσφορά αίματος για πεντάχρονο παιδί, στην οποία προέβη ο Σαραλιώτης στο διάστημα που είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, στην Άμφισσα.
πηγή:
-
Ωπα, ώπα, εδώ κάποιος έχει παρανοήσει κάτι. Η εξελικτική ανωτερότητα δεν αντικατοπτρίζεται απαραίτητα στην πολυπλοκότητα του DNA, ούτε και στην ποσότητά του. Αυτο το κάστρο έχει πέσει χρόνια τώρα...
Και εξηγούμαι.
Μέτρο σύγκρισης του DNA των οργανισμών είναι το λεγόμενο "απλοειδές γονιδίωμα" (για συντομία τιμή c). O λόγος που χρησιμοποιούμε αυτό σαν μονάδα σύγκρισης και όχι το πλήρες γονιδίωμα είναι για να έχουμε ένα κοινό έδαφος σύγκρισης, και να αποφύγουμε περιπτώσεις του τύπου πολυπλοειδία (δηλαδή πολλά αντίγραφα του γονιδιώματος - κάτι που συμβάινει ιδιαίτερα σε κάποια φυτά και μύκητες).
Κανονικά θα περίμενε κανείς ότι οσο πιο "ανώτερος" είναι ένας οργανισμός, τόσο περισσότερο DNA θα έχει (και κατά συνέπεια, μεγάλη τιμή c). Τα νούμερα δείχνουν το αντίθετο... έτσι ο άνθρωπος (Homo sapiens) έχει c=3x109 bps (ζεύγη βάσεων DNA). Ο καπνός όμως έχει έχει περισσότερο, 4x109, το πεύκο 8x1010 . Ακόμα και το μονοκύτταρο πρωτόζωο Paramecium caudatum έχει περισσότερο (8χ109). Μαλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις η διαφορά είναι απίστευτη, ακόμα και σε συγγενικά είδη που διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους.
Με άλλα λόγια η ποσότητα του DNA δεν εκφράζει απαραίτητα τη δομή του οργανισμού (αυτό είναι γνωστό ως παράδοξο της τιμής c).
όσο για την πολυπλοκότητα... αρκεί να πω το εξής. Το ανθρώπινο γονιδίωμα έχει μόλις 28.000 γονίδια. O νηματώδης σκώληκας Caenorhabditis elegans , που έχει μόλις 1000 κύτταρα, έχει 10.000 γονίδια. Αν σκεφτείς το πόσο διαφέρουν οι δυο οργανισμοί μεταξύ τους, είναι αξιοσημείωτο το ότι η διαφορά τους περιορίζεται σε τόσα λίγα γονίδια... το ερώτημα αυτό δεν μπορεί όμως να απαντηθεί αν δεν ξεκαθαριστούν όλοι οι μηχανισμοί στους οποίους εμπλέκονται τα διαφορα γονίδια... και αυτό το τοπίο είναι θολό ακόμα...
Συγνώμη που έβαλα τόσα ακαδημαϊκά δεδομένα, αλλά θεώρησα ότι το συγκεκριμένο έπρεπε να γίνει κατανοητό. Ουσιαστικά αυτό που λέω είναι αυτό που λέει και ο Αυγερινός στο 1, δηλαδή
1. Η πολυπλοκότητα του DNA πρέπει να είναι υπερσύνολο όλων των άλλων ιδιοτήτων, έτσι ώστε το σύνολο {DNA} να είναι πάντα μεγαλύτερο από το σύνολο {ΤΑΔΕ_ΙΔΙΟΤΗΤΑ}, να περιέχει όλα τα στοιχεία του και να μην είναι ποτέ ίσο.Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να διατυπωθεί μαθηματικά γιατί είναι διαφορετικής ποιότητας μεγέθη.
Σχετικά όμως με το θέμα της ανωτερότητας... ποιο είναι το κριτήριο για να χαρακτηρίσουμε έναν οργανισμό ανώτερο από κάποιον άλλο; το ότι εμφανίστηκε μετά από κάποιον; Το ότι είναι πιο εξελιγμένος; Το ότι έχει καποιες καλύτερα διαμορφωμένες δομές;
Αυτά τα ερωτήματα μας απασχολούν εμάς τους βιολόγους (ελπίζω να γίνω μια μέρα κι εγώ...) χρόνια τώρα. Απάντηση δεν πήραμε. Το μόνο κριτήριο με το οποίο μπορούμε να κρίνουμε με σιγουριά το "επίπεδο" ενός εοργανισμού είναι ο συνδυασμός των εξελιγμένων δομών του σε σχέση με το περιβάλλον του, και την ικανότητα του να ζει μέσα σε αυτό... μπαίνει παλι η φυσική επιλογή στο παιχνίδι. Και πάλι όμως, δεν μπορύμε να πουμε ότι κάτι είναι ανώτερο από το άλλο, ειδικά αν οι εξελικτικές αποστάσεις δεν είναι πολύ μακρινές...
Γι'αυτό και έχει επικρατήσει και η κλαδιστική προσέγγιση πλέον. Η κλασσική εξελικτική ακολουθούσε υπερβολικά αιτιοκρατικές θεωρήσεις, σε ένα σύμπαν που λειτουργεί στοχαστικά...
-
Και μόνο το ότι ξεκινάς με υπόθεση, η θεωρία είναι σαθρή.
Sorry Νεφέλη, αλλά εδώ σε βρίσκω λάθος... τα πάντα από υποθέσεις ξεκινούν. Αν η υπόθεση περάσει το κατώφλι των ελέγχων, γίνεται θεωρία.
-
Αυτό που λες κανονικά ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη (στη Βρετανία μέχρι και θρησκεία Jedi υπάρχει!). Αλλά ειδικά εδώ στην Ελλάδα, κάθε υποψήφιο θρήσκευμα περνά πρώτα από έλεγχο επιτροπής της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής και της Ιεράς Συνόδου, για να διαπιστωθεί αν είναι σύμφωνο προς τα "χρηστά ήθη".
Βλεπεις εδώ έχει τόσο συνδεθεί στο μυαλό μεγάλης μερίδας του κόσμου το "Έλληνας=Χριστιανός" που δεν μπορούν να δουν τίποτε άλλο... αναλογίσου πχ την κατάσταση στη Θράκη με τους μουσουλμάνους (που οι δικοί μας τους λένε περιφρονητικά "τουρκους", δίνοντας έτσι πάτημα και στους απέναντι για τη διεκδίκηση δικαωμάτων πάνω στην περιοχή). Επίσης, σκέψου πχ ότι ενώ έχουν γίνει προτάσεις να χτιστεί τζαμί στην Αθήνα, τελικά ποτέ δεν δίνεται η άδεια...
-
Μια μερα ο Κωστας και ο Νικος,δυο καλοι φιλοι,συναντηθηκαν στο σπιτι του Κωστα.Ο Νικος ηταν παντρεμενος και εφερε και την γυναικα του μαζι,την Αννα.Αφου μαζευτηκαν στο σπιτι του Κωστα αρχισαν μετα απο λιγο να παιζουν χαρτια.Καποια στιγμη πεφτουν απο τα χερια του Κωστα τα χαρτια.Οταν σκυβει να τα πιασει διαπιστωνει οτι Αννα ειχε ανοιχτα τα ποδια της και δεν φορουσε εσωρουχο!!!Αφου απολαυσε το θεαμα σηκωθηκε αναστατωμενος,πηγε να παρει ενα ποτηρι νερο.Ξαφνηκα ερχεται και η Αννα και του λεει:
Αννα:Πως σου φανηκε το θεαμα?
Κωστας:Πολυ ωραιο..
Αννα:Μπορεις να το απολαυσεις με 1000 Ευρω..
Κωστας: (Αφου σκεφεται λιγο)Ενταξει!
Αννα:Αυριο 7:00 το απογευμα που θα ειναι ο αντρας μου στο γραφειο.
Κωστας:Εγινε.
Αφου περασαν ενα υπεροχο απογευμα δινει ο Κωστας δινει τα 1000 Eυρω και φευγει.To βραδυ ερχεται και ο Νικος και ρωτα την Αννα:
Nικος:Περασε απο εδω ο Κωστας?
Αννα: (Πανικοβλητη)Ναι μωρο μου.
Nικος:Σου εδωσε 1000 Ευρω?
Αννα: (Πανικοβλημενη ακομα περισσοτερο,αλλα χωρις να χασει την ψυχραιμια της λεει)Ναι μωρο μου αλλα γιατι ρωτας!?!
Nικος:Να μωρε ηρθε το πρωι απο το γραφειο μου, και μου ζητησε 1000 Eυρω δανικα,και εγω σαν καλος του φιλος τα εδωσα,λεγοντας μου οτι θα περασει απο το σπιτι να τα αφησει το απογευμα!!!
--------------------------------------------------------------
Βγαίνει κάποιος από έναν οίκο ανοχής και τον βλέπει ένα πιτσιρίκι το οποίο αρχίζει να φωνάζει:
- Είδα από πού βγήκες, είδα από πού βγήκεςΙ!
Ο άνθρωπος το παρακαλάει:
- Σε παρακαλώ αγόρι μου, πήγαινε στο σπίτι σου κι άσε με ήσυχο.
Το πιτσιρίκι τον ακολουθεί μέχρι το σπίτι του και του φωνάζει:
- Ξέρω και που μένεις, Ξέρω και που μένεις!
- Σε παρακαλώ αγόρι μου, λέει ο άνθρωπος και μπαίνει σπίτι του.
Το αγοράκι πηγαίνει σπίτι του ξαναμμένο και η μητέρα του που κατάλαβε ότι κάτι τρέχει, το ρωτά τι αταξία έκανε και είναι έτσι. Το παιδί της περιγράφει τι έγινε και η μητέρα του, του λέει:
- Αγόρι μου, αυτό που έκανες είναι αμαρτία, να πάς να εξομολογηθείς.
Το αγόρι πάει στην εκκλησία και μόλις μπαίνει μέσα, αρχίζει να φωνάζει:
- Ξέρω πούδουλεύεις, ξέρω πού δουλεύεις!!!
----------------------
Στην κεντρική πλατεία ενός χωριού ήταν δύο αγάλματα. Ένα αντρικό και ένα γυναικείο.
Επειδή λοιπόν τα αγάλματα αυτά ήταν πολύ αγαθά και θεοσεβούμενα, μια μέρα ο Θεός έστειλε έναν άγγελο να τους πραγματοποιήσει μια ευχή. Αυτά απο κοινού αποφασίσαν ότι θα ήθελαν μισή ώρα μόνα τους, ύστερα από αιώνες απόλυτης ακινησίας.
Κοιτάχτηκαν ντροπαλά στα μάτια και προχωρήσαν προς κάτι θάμνους.
Μέσα σε δευτερόλεπτα οι θάμνοι εκεί άρχισαν να σείονται στο ρυθμό τους.
Μετά από δεκαπέντε λεπτά, τα αγάλματα επέστρεψαν μπροστά στον άγγελο.
-Εχετε ακόμη δεκαπέντε λεπτά, τους είπε ευγενικά.
Και τότε γυρνάει ο άντρας στη γυναίκα και λέει:
-Ωραία, σειρά σου να κρατάς το περιστέρι ενώ εγώ θα χ3ζω πάνω του.
-----------------------------------
Ένας βλάχος ενώ κυκλοφορούσε κοντά σε ένα σχολείο στην Αθήνα, άκουσε τον δάσκαλο να λέει στους μαθητές:
- Μάθετε ρε μοσχάρια γράμματα για να γίνετε άνθρωποι!
Τρελάθηκε ο βλάχος. Δεν το ήξερα λέει ότι όταν μάθουν τα μοσχάρια γράμματα γίνονται άνθρωποι...
Μια και δυο πηγαίνει στο χωριό του και αφού παίρνει ένα μοσχάρι από το κτήμα του, γυρνάει στο σχολείο. Πηγαίνει στον επιστάτη και του λέει ότι θέλει να αφήσει το μοσχαράκι του να μάθει γράμματα για να γίνει άνθρωπος και πότε πρέπει να έρθει να το πάρει.
Ο επιστάτης πονηρά σκεπτόμενος του λέει να έρθει σε τρία χρόνια να το πάρει.
Πραγματικά ο βλάχος μετά από τρία χρόνια, συνεπής στο ραντεβού του, πάει στο σχολείο. Συναντάει ένα καινούργιο επιστάτη και τον ρωτάει για την τύχη του μόσχου του.
- Παρακαλώ ήρθα να πάρω τον μόσχο μου.
(Συμπτωματικά τον διευθυντή του σχολείου τον έλεγαν Μόσχο)
- Τον Κ. Μόσχο; Ρωτάει ο επιστάτης
- Όοπα! Κύριος; Το μοσχαράκι μου;
- Δεν σας καταλαβαίνω του λέει ο επιστάτης, αλλά αν θέλετε τον Κύριο Μόσχο περάστε στην τρίτη πόρτα δεξιά.
Πηγαίνει λοιπόν ο βλάχος μας συγκινημένος και βλέπει ένα κουστουμαρισμένο και κομψό κύριο.
- Μοσχαράκι μου! του λέει, τι κάνεις; με θυμάσαι;
- Σας παρακαλώ κύριε... του λέει ο διευθυντής.
- Μοσχαράκι μου δεν με θυμάσαι που σε έφερα από το χωριό, έμαθες γράμματα και έγινες άνθρωπος, σε μένα το χρωστάς.
- Περάστε έξω κύριε αλλιώς θα φωνάξω την αστυνομία.
Εξωργισμένος ο βλάχος φεύγει και σε μια εβδομάδα επιστρέφει με μια αγελάδα στο σχολείο.
Νευριασμένος ανοίγει την πόρτα του διευθυντή κρατώντας τον από τα πετά και δείχνοντας του την αγελάδα του λέει:
- Καλά ρε κwλοπαιδο, εμένα δεν με θυμάσαι, την μάνα σου ρε δεν την θυμάσαι;;;
---------------------------------------
Ο κύριος της ιστορίας μας είχε ένα φοβερό πάθος στην ζωή του. Αγαπούσε υπερβολικά ένα φαγητό: Τα βραστά φασόλια! Του άρεσαν πολύ, αλλά του δημιουργούσαν μια μάλλον προσβλητική για τους άλλους αντίδραση, που παράλληλα τον έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση.
Κάποτε συνάντησε μια όμορφη κοπέλα και την ερωτεύθηκε. Όταν ήταν προφανές ότι η σχέση τους οδηγούσε σε γάμο, σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσουν σε μια τέτοια ενέργεια αν δεν έκανε κάτι πάνω στο πάθος που τον είχε κυριεύσει. Έτσι, αποφάσισε να κάνει την ύστατη θυσία: Εγκατέλειψε τα φασόλια!
Λίγους μήνες αργότερα, καθώς γύριζε από την δουλειά, το αυτοκίνητό του χάλασε. Καθώς η δουλειά του ήταν εκτός πόλης, έπρεπε να περπατήσει αρκετά πριν μπορέσει να φτάσει στο σπίτι του και τηλεφώνησε για να ειδοποιήσει την γυναίκα του ότι θα αργούσε λιγάκι παραπάνω εκείνο το απόγευμα.
Όταν πέρασε έξω από ένα τοπικό μικρό εστιατόριο, το μαγευτικό άρωμα των βραστών φασολιών πλημμύρισε την μύτη του. Καθώς είχε ακόμη αρκετά χιλιόμετρα να περπατήσει, σκέφτηκε ότι με το περπάτημα, οι δυσάρεστες παρενέργειες των φασολιών θα είχαν εξασθενήσει φτάνοντας στο σπίτι. Μπήκε λοιπόν μέσα και έφυγε μόνο όταν είχε φάει τρία σπέσιαλ μεγάλα πιάτα από το αγαπημένο του φαγητό. Σε όλη την διάρκεια του
περπατήματός του, συνεχώς άφηνε πίσω του χαρακτηριστικά την μυρωδιά του. Τις αμόλαγε συνεχώς στην ανηφόρα και στην κατηφόρα και θα έλεγε κανείς ότι σημάδευε τον δρόμο πίσω του. Όταν, λοιπόν, έφτασε έξω από την πόρτα του, ένιωσε αρκετά ασφαλής και εκτονωμένος. Η γυναίκα του άνοιξε την πόρτα και του φάνηκε ότι ήταν κάπως ξαναμμένη. Του εξήγησε ότι του είχε την πιό απίθανη έκπληξη για το βραδινό του φαγητό και ότι η καθυστέρησή του δεν ήταν τίποτα εμπρός σε αυτό που θα του σερβίριζε!
Του πέρασε ένα μαντήλι γύρω από τα μάτια και τον οδήγησε στην καρέκλα στο κεφάλι του τραπεζιού και του ζήτησε να της υποσχεθεί ότι δεν θα κρυφοκοίταζε. Ακριβώς εκείνη την στιγμή, ένιωσε μια πίεση στο εσωτερικό της κοιλιάς του, να κατεβαίνει προς τα κάτω.
Την ώρα που η γυναίκα του ετοιμαζόταν να του βγάλει το μαντήλι και να του εμφανίσει την έκπληξη, το τηλέφωνο χτύπησε. Τον υποχρέωσε να της ξαναϋποσχεθεί ότι δεν θα κρυφοκοίταζε μέχρις ότου γυρίσει από το τηλέφωνο και πήγε να απαντήσει. Όσο εκείνη έλειπε, άδραξε την ευκαιρία, στήριξε το βάρος του στο ένα πόδι και την άφησε να φύγει. Δεν ήταν μόνο δυνατή αλλά βρωμούσε και σαν χαλασμένο αυγό. Ακόμη και ο ίδιος δυσκολεύτηκε να ανασάνει και γι αυτό, πηρε την χαρτοπετσέτα του και άρχισε να την κινεί γύρω του, ανακινώντας τον αέρα.
Μόλις είχε αρχίσει να νιώθει πιό καλά όταν μια ακόμη βιαστική εμφανίστηκε. Σήκωσε το πόδι του και ππρρρρρρρρρρρρτ, την άφησε ελεύθερη. Ακούστηκε σαν ντηζελομηχανή που αγκομαχούσε στην ανηφόρα και βρωμούσε ακόμη χειρότερα. Αρχισε να κουνά τα χέρια του τριγύρω, ελπίζοντας ότι η μυρωδιά θα αραίωνε, όταν η γυναίκα του θα επέστρεφε από το τηλέφωνο. Η κατάσταση άρχισε να επανέρχεται στο φυσιολογικό όταν την ξανάνιωσε.. Στηρίχτηκε στο άλλο πόδι του και την ελευθέρωσε. Αυτή ήταν πραγματικά φαρμακερή! Τα παράθυρα έτριξαν, τα πιάτα στο τραπέζι ταρακουνήθηκαν και ένα λεπτό αργότερα τα λουλούδια στο βάζο είχαν
μαραθεί. Καθώς προσπαθούσε να κρατάει και τον νού του στην κουβέντα της γυναίκας του που βρισκόταν στο χωλ και κρατώντας την υπόσχεσή του να μην κρυφοκοιτάξει όση ώρα απουσίαζε, πέρασε το επόμενο δεκάλεπτο κλάνοντας και κουνώντας τα χέρια του με την χαρτοπετσέτα.
Όταν άκουσε τους τηλεφωνικούς αποχαιρετισμούς, πράγμα που σήμαινε ότι το τηλεφώνημα έφτανε στο τέλος του, προσεκτικά δίπλωσε την χαρτοπετσέτα του και την άφησε δίπλα στο πιάτο του, στο σημείο που βρισκόταν από την αρχή. Χαμογελώντας συγκαταβατικά, ήταν η εικόνα της αθωότητας, όταν η γυναίκα του μπήκε στο δωμάτιο.
Ζητώντας συγνώμη που άργησε τόσο πολύ στο τηλέφωνο, τον ρώτησε αν είχε κρυφοκοιτάξει στο τραπέζι και όταν βεβαιώθηκε ότι δεν είχε κάνει ζαβολιά, εκείνη τράβηξε το μαντήλι και φώναξε :
-ΕΚΠΛΗΞΗ!!!!
Με ένα μεγάλο σοκ και με τρόμο, ανακάλυψε ότι δώδεκα άτομα ήταν καθισμένα γύρω από το τραπέζι, μαζεμένοι για το πάρτυ γενεθλίων του!
------------------------------------------------------------ -----
Και ένα με την Αννουλα - τη θυμάστε αυτή;
Ήταν η Αννούλα που λέτε και γύριζε το βράδυ από τη βόλτα της.
Αποφάσισε λοιπόν να "κόψει" δρόμο από ένα στενάκι στο οποίο δεν υπήρχαν φώτα. Εκεί που περπάταγε λοιπόν την αρπάζει κάποιος και την βιάζει.
Αφού τελείωσε ο βιασμός λέει η Αννούλα:
-Ρε φίλε με γάμ..ες που με γάμ..ες, δεν μου δίνεις τώρα και ένα τσιγάρο;
Της δίνει ο τύπος τσιγάρο και όπως ανάβει τον αναπτήρα φαίνεται το πρόσωπό του.
Οπότε κάνει η Αννούλα:
-Μπαμπά...!!!!!!
-Αννούλα! Καπνίζεις;;;
-
Όχι, δεν πρέπει να έχουν οι θρησκείες κοσμική εξουσία. Οι λόγοι που δεν πρέπει να έχουν είναι παρα πολλοί και θα μπορούσαμε να τους γράψουμε, αλλά πολύ απλά δες την πορεία της καθολικής εκκλησίας και τις συνέπειες αυτής. Σταυροφορίες, Ιερά Εξέταση, διωγμοί, συγχωροχάρτια... όχι ότι οι ορθόδοξοι ήταν καλύτεροι βέβαια...
-
Και αν δεν πιστεύεις σε αυτούς τι κάνεις;
Καλείς κάτι άλλο τότε, στο οποίο να πιστεύεις. Πχ, για να σου φέρω ένα ακραίο παράδειγμα τέτοιας διαδικασίας, δες αυτό.
Ο λόγος ουσιαστικά που καλείς αυτούς τους τέσσερις αρχαγγέλους στις συγκεκριμένες κατευθύνσεις είναι για να έχεις προστασία απέναντι στα τέσσερα στοιχεία της φύσης (Ραφαήλ για Αερα, Γαβριήλ για Νερό, Μιχαήλ για Φωτιά και Ουριήλ για Γη), αφού σύμφωνα με τις παραδοσιακές αντιστοιχίες αυτοί οι αρχάγγελοι είναι σχετικοί με τα στοιχεία. Δεν σου αρέσουν αυτοι; Κάλεσε κάτι άλλο στοιχειακό. Δεν δουλεύεις με στοιχεία αλλά με πλανήτες; Κάνε κάτι αντίστοιχο.
Και δηλαδη αλλη δουλεια δεν ειχαν οι αρχαγγελοι απ το να κατσουν ν ασχοληθουν μαζι σου?????
Και αν εχεις παρε-δωσε με δαιμονες τι σχεση εχει αυτο???? Δηλαδη τοτε ποιος θα σε σωσει???
Προφανώς δεν έχουν αλλη δουλειά. Όπως δεν έχει άλλη δουλειά απ'το να ασχοληθεί μαζί σου και ο Θεός όταν θα πεις πχ το Πατερ Ημών, ή η Ιστάρ όταν θα πεις την προσευχή εξαγνισμού της, ή οποιοσδήποτε άλλος στον οποίο προσεύχεσαι.
Όσο για τα πάρε-δώσε με δαίμονες... σύμφωνα με τις επικρατούσες απόψεις, πάλι οι αρχάγγελοι/θεοί/enter name here θα σε σώσουν, αρκεί η πρόθεση σου να μην είναι αρνητική (για να μιλήσω με όρους Aleister Crowley, αρκεί η μαγική εργασία να έχει απώτερο σκοπό την επικοινωνία με τον Άγιο Φύλακα Άγγελο). Θα σου φέρω ένα παράδειγμα από ένα κλασσικό σύστημα, αυτό του Hermetic Order of the Golden Dawn. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλες οι εργασίες του GD ξεκινούν με το ίδιο ακριβώς μοτίβο, τον Καμπαλιστικό Σταυρό, ένα κάλεσμα ουσιαστικά προς τον Άγιο Φύλακα Άγγελο.
Άσχετο, αλλά πώς περάσαμε από τις αυπνίες στη συζήτηση περί κύκλου;
-
Dimulator:
Η πιο παλιά αναφορά του μαγικού κύκλου είναι μεσοποταμιακή όντως, αν και δεν θυμάμαι αν είναι βαβυλωνιακή ή σουμεριακή συνήθεια. Ο κύκλος χρησιμοποιείται για προστασία από εξωτερικές οντότητες και επιρροές, ωστόσο δεν παίζει κανένα ρόλο στην επικοινωνία με ένα θεό. Όταν "μιλάς" με το θεο τον καλείς μέσα σου και γύρω σου, ανοίγεσαι σε αυτόν και μένεις μπροστά του ακάλυπτος. Οπότε ναι, ο κύκλος δεν παίζει ρόλο σε αυτό. Ωστόσο, ήταν - και συνεχίζει να είναι στα διάφορα συστήματα- κοινή πεποίθηση στους λαούς που χρησιμοποιούσαν τον κύκλο οτι κατά την επικοινωνία αυτή αρνητικές οντότητες μπορούσαν να τους επιτεθούν. Οπότε, χρησιμοποιούσαν τον κύκλο σαν προστασία. Το γιατί είναι κύκλος και όχι κάποιο άλλο σχήμα σηκώνει μεγάλη συζήτηση βέβαια πάνω στα σύμβολα...
Οι αρχαίοι έλληνες και οι χριστιανοί μάγοι (εννοώ τη λαϊκή μαγεία του βυζαντίου όχι την αναγεννησιακή, του τύπου Σολομωνική, κυπριανάρια κλπ) δεν χρησιμοποιούσαν κύκλο, για τον λόγο που πολύ εύστοχα ανέφερες:
Στην αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα όλη η φύση είναι ιερή και οι Θεοί είναι παρόντες στο κάθε τι.
Στο δένδρο, στο νερό, στον αέρα, στην γη, στην σκέψη, στην ψυχή.... στα πάντα.
Οπότε εκεί δεν χρειάζεται να δημιουργήσεις "ειδικό χώρο" για να καλέσεις έναν Θεό όπως λέει ο Ιρένικος.
Αυτή η πεποιθηση δεν υπήρχε, όυτε υπάρχει στους λαούς της Μ.Ανατολής.
Η έννοια του κύκλου πέρασε στο δυτικό εσωτερισμό μέσω της Καμπάλα, σε συνδυασμό με κάποιες Γνωστικές ιδέες για την "αμαρτωλή ύλη" (βλ. πχ τον Rex Mundi των Καθαρών). Από εκεί κι ύστερα, τον ένταξαν στην πρακτική τους τα μέλη της G.D., μετά ο A.Crowley στο Α.Α. και στο Ο.ΤΟ., και από εκεί το πήρε και ο Gardner και το εισήγαγε και στη Wicca. Και φυσικά, και όλοι όσοι επηρεάστηκαν από το έργο της GD, του Regardie και του Crowley, και αργότερα του Grant, τον καθιέρωσαν.
@ Dalia:
Πολύ καλή ερμηνεία του καλέσματος / invocation. Πληροφοριακά, και η "απλή" προσευχή σε αυτήν την κατηγορία ανήκει.
Όσο για το τρίγωνο, το σχήμα του το κάνεις στη διαμόρφωση του χώρου πριν την τελετή. Αλλά το πραγματικό τρίγωνο όπως και ο πραγματικός κύκλος χαράσσονται αστρικά μέσω οραματισμού.
Συγνώμη για την αργοπορία, είμαι στο πατρικό μου για "γέμισμα μπαταριών" και σήμερα ήρθα σε ένα net cafe.
-
Η καμπάνα πλέον έχει τη χρήση που περιγράφει τόσο εύστοχα ο Βηλφεγώρ... Αλλά ας αναρωτηθούμε λίγο, πώς καθιερώθηκε το χτύπημα της καμπάνας σαν θρησκευτική διαδικασία;
-
"You Invoke a God into the Circle, you Evoke a Spirit into the Triangle". Αυτή είναι μια βασική αρχή της επικλητικής μαγείας.
Στην εργασία με θεομορφές καλείς τη θεομορφή μέσα στον κύκλο, όπου βρίσκεσαι κι εσύ. Ο κύκλος δεν σε προστατεύει από αυτήν, αλλά από άλλες εξωτερικές επιρροές - όπως το πνεύμα που επικαλείσαι στο τρίγωνο, για παράδειγμα, ή από τα διάφορα "αστρικά σκουπίδια".
-
Ένας ταχυδρόµος δουλεύει για τελευταία ηµέρα πριν βγεί στην σύνταξη.
Όλοι στις γειτονιές, που τόσα χρόνια παρέδιδε τα γράµµατα, τον ξέρουν και επίσης ξέρουν ότι αυτή είναι η τελευταία του µέρα στη δουλειά.
Έτσι, από το πρωί παίρνει διάφορα δωράκια από τους κατοίκους της περιοχής, σε κάθε σπίτι που πηγαίνει...
Στο τελευταίο σπίτι της διαδροµής του, ανοίγει αυτή η πανέµορφη ξανθιά γυναίκα, η οποία του λέει:
-"Επειδή σήµερα είναι η τελευταία σου µέρα στην δουλειά, θα ήθελα να κάνω κάτι για σένα. Να σου φτιάξω ένα πρωινό ? ".
Ο ταχυδρόµος δέχεται και µπαίνει στο σπίτι. Καθώς τρώει το πρωινό του, εκείνη µπαίνει στην κρεßατοκάµαρα και φοράει κάτι πιο άνετο, πιο σέξυ και ξαναπηγαίνει στην κουζίνα. Όταν έχει τελειώσει το πρωινό του, τον πιάνει από το χέρι και τον οδηγεί στην κρεßατοκάµαρά της. Εκεί, ο υπάλληλος απολαµßάνει το καλύτερο σεξ που είχε κάνει ποτέ στην ζωή του.
Λίγο αργότερα και καθώς ντύνεται, η ξανθιά έρχεται και του δίνει 5 euro.
Εκείνος την κοιτάζει απορηµένος και της λέει:
"Μου προσέφερες ένα θαυµάσιο πρωινό και έκανα µαζί σου το καλύτερο σεξ της ζωής µου. Αυτό, τώρα, τι είναι;"
Η ξανθιά του εξηγεί:
-"Ήξερα ότι σήµερα ήταν η τελευταία µέρα στην δουλειά σου αλλά δεν ήξερα τι να σου δώσω. Έτσι, ρώτησα τον άντρα µου και εκείνος µου είπε:
-"Γ@µησέ τονε µωρέ και δώσ'του εκεί κανά πεντάευρο"!!!!
-
Θα συμφωνήσω πως τα καμένα μαλλιά είναι λίγο ύποπτα - χωρίς να σημαίνει κάτι απαραίτητα αυτό - αλλά πέρα από αυτό θα έλεγα να μην ανησυχείς. Τέτοιου είδους μαγικές εργασίες - αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, που αμφιβάλλω λίγο - που ανήκουν στην κατηγορία της συμπαθητικής μαγείας (φαντάσου κάτι σαν τη λαϊκή μαγγανεία ή αυτό που στο χόλυγουντ λένε βουντού - οκ αρκετά σε τρόμαξα...
) έχουν να κάνουν με την παρουσία κάποιου αντικειμένου ή κομματιού του... "στόχου" και αφου κανένας σαν δεν έχει σχέση με τα "βαμμένα κόκκινα μαλλιά", μάλλον δεν ήταν για σας... μην πετάξεις το καημένο το φυτό, κρίμα είναι. Φύτεψέ το κάπου και μην ανησυχείς. -
Δες κι αυτό:
http://www.ubuntusatanic.org/screenshots.php
Όσοι λένε ότι τα windows είναι του διαβόλου ίσως κάνουν λάθος τελικά...
και για να κόψω τα offtopic,
Μόνο που την κάρτα και το κινητό αν δε τα θέλετε δε τα παίρνετε, όμως το τσιπάκι θα το έχουν υποχρεωτικό, όποιος θα αρνείται θα θεωρείται παράνομος και θα φυλακίζεται με την παραμικρή αφορμή... Δε θα τον πιάνουν για αυτό θα βρίσκουν άλλες κατηγορίες όπως κάνουν τώρα με τους αναρχικούς "συνήθεις υπόπτους".Δεν νομίζω πως θα κάνουν τον κόπο να πιάσουν όποιον δεν δεχτεί. Αν γίνει καθεστώς το τσιπάκι, πιστεύω ότι θα γίνει με το να καταργηθεί το παραδοσιακό χρήμα. όλες οι συναλλαγές θα γίνονται με το τσιπ, και πολύ απλά, όποιος δεν το έχει, δδεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Έτσι αναγκαστικά θα κυριαρχήσει η χρήση του... (θυμάμαι είχα δει μια ταινία, του Σταλόνε μάλιστα, με ένα τέτοιο theme, δεν θυμάμαι τον τίτλο όμως...)
Ελπίζω να μην συμβεί ποτέ...
-
παλιότερα που διάβαζα πιο συχνά την Αποκάλυψη, κατι που με μπερδευε είναι αυτό: ο Αντίχριστος είναι το Θηρίο ή ο Ψευδοπροφήτης; (απ'ό,τι θυμάμαι σύμφωνα με την Αποκάλυψη θα υπάρχει το Θηρίο και ο Ψευδοπροφήτης που θα μιλά υπέρ του)εχνάμε
2012 ή 2013; Οι απόψεις διίστανται...
και μην ξεχνάμε: ο firefox είναι ο browser του Σατανά...
http://www.artofwise.gr/forum/index.php?/topic/4586-adhaaaeaoaoothooaa-oii-firefox/
-
όχι πολλά δυστυχώς... είχα βρει και άλλα δημοσιεύματα πριν μέρες, αλλά προχθές "εξαφανίστηκαν" ως διά μαγείας... νομίζω πως οι άλλοι δύο πάντως αναθεώρησαν και επανατοποθετήθηκαν. Κακά τα ψέματα, κανείς δεν θέλει να χάσει τη δουλειά του τέτοιες εποχές...
-
Δεν ξέρω περί εβραίων, 666 και λοιπών... λιακό style, αλλά το φακέλωμα τελικά καλά κρατεί.
-
Οι τέσσερις ομιλητές ήταν καλεσμένοι στην επιτροπή HESA, μια πρωτοβουλία της Καναδικής κυβέρνησης με ομιλητές από μεγάλα ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ιδρύματα σχετικά με διάφορα θέματα υγείας...
(τα πρακτικά της HESA είναι σε αυτή τη διεύθυνση: http://www2.parl.gc.ca/content/hoc/Committee/403/HESA/Evidence/EV4478290/HESAEV13-E.PDF )
Σύμφωνα με όσα δημοσιεύματα έχουν βγει, μετά την εκδίωξη (η οποία αποσιωπήθηκε), γνωστό μέλος του καναδικού οικολογικού κόμματος έγραψε επιστολή στον Ελληνα Πρέσβη, ρωτώντας τον σχετικά με το θέμα. Ενώ και ο Dr Κώστας Λάμπος έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας:
30 Αυγούστου 2010
Προς
Τον Πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου,
Την Υπουργό Παιδείας κα Άννα Διαμαντοπούλου,
Τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας ,
Τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεοδ. Πελεγρίνη,
Τον Ημερήσιο και περιοδικό Τύπο,
Τους Ρ/Σ και τους TV/Σταθμούς,
Τους διαχειριστές Ιστοσελίδων Έρευνας και Ενημέρωσης και τους Bloggers.
Κυρίες και κύριοι,
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για τη θετική συμβολή των επιστημών στην ανάπτυξη των κοινωνιών και των οικονομιών και συνολικά της ανθρωπότητας, καθώς επίσης δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία για τη σχέση αμοιβαιότητας μεταξύ επιστήμης και οικονομίας και ειδικότερα μεταξύ επιστημονικής έρευνας και οικονομίας. Η περίπτωση που με αυτήν την ανοικτή επιστολή καταγγέλλεται δείχνει όμως πως οι πολυεθνικές επιχειρήσεις κινητής τηλεφωνίας και φυσικά όχι μόνο αυτές, στα πλαίσια του αλληλοεξοντωτικού ανταγωνισμού τους διαπλέκονται με την πολιτική εξουσία και θυσιάζουν, με την ανοχή της, στο βωμό της άκρατης κερδοσκοπικής δραστηριότητάς τους όχι μόνο το απόρρητο των επικοινωνιών, τη ζωή των στελεχών τους, τη δημόσια υγεία, αλλά ακόμα και αυτή την ακαδημαϊκή ελευθερία και την επιστημονική έρευνα. Τα ντοκουμέντα που ακολουθούν αποκαλύπτουν τις διεθνείς διαστάσεις ενός πραγματικού εγκλήματος σε βάρος της δημόσιας υγείας και της επιστημονικής έρευνας, για το οποίο κανένας μας δεν δικαιούται να σιωπά και πολύ περισσότερο ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Ελληνική κυβέρνηση και το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Οι αποδέκτες αυτού του μηνύματος παρακαλούνται να το προωθήσουν όσο και όπου μπορούν και να διαμαρτυρηθούν τόσο προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών όσο και προς την Ελληνική Κυβέρνηση για να σεβαστούν τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, την κοινωνική ευαισθησία και την ελευθερία της επιστημονικής έρευνας και να δώσουν τη δυνατότητα στον Δρα Δημήτρη Παναγόπουλο, (που τον πέταξαν έξω από το Εργαστήριό του σε μια αποθήκη και προφανώς θα τον πετάξουν έξω και από το Πανεπιστήμιο, αν δεν συμμορφωθεί «προς τας υποδείξεις»), να συνεχίσει την έρευνά του για την οποία έχει κερδίσει την εκτίμηση της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, αντί να προσπαθούν να τον φιμώσουν. Τέλος καλούμε τους Βουλευτές να φέρουν το θέμα στη Βουλή και να ζητήσουν την αποκατάσταση της ακαδημαϊκής τάξης.
Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Δρ Κώστας Λάμπος
Το πλήρες κείμενο, βρίσκεται στην προσωπική σελίδα του:
http://sciencehumanity.blogspot.com/2010/08/blog-post.html
Την εν λόγω είδηση, ψάχνοντας, συνάντησα σε δυο ακόμα πηγές:
http://www.electrosensitivesociety.com/
(Σελίδα ερευνητικού όμιλου που ασχολείται με τισ σχετικές με ηλεκτρομαγνητισμό ασθένειες)
http://www.buergerwelle.de/cms/content/view/57/70/
(αντίστοιχος γερμανικό ιστοχώρος)
Και το εκεί άρθρο:
http://www.buergerwelle.de:8080/helma/twoday/bwnews/stories/1270/
Και οι δυο είναι σοβαρές ενημερωτικές πηγές, που έχουν χρησιμοποιηθει συχνά σαν βιβλιογραφικές αναφορές σε εργασίες σχετικές με το θέμα της ακτινοβολίας, και έχουν ως μέλη τους διεθνείς ερευνητές.
Ας ξεκαθαρίσουμε ότι όταν λέμε εκδίωξη σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν εννοούμε την κλασσική απόλυση (επίσκεψη στο λογιστήριο, αποζημίωση κλπ) - αν και δεν αποκλείεται να ακολουθήσει, αλλά αυτό:
On May 6 construction work began in space adjoining his office
following notice a week earlier that he was to leave. Panagopoulos says he was
“out because he did not follow ... instructions” to not participate in the Canadian
conference. “I spoke as an individual reporting the results of my published works”,
he says.
Anticipating difficulty, Panagopoulos removed his equipment and found that the
lock on his office had been changed. Although he has asked for an explanation
from the President of the Biology School, as of last week he had no response and
works from a windowless cupboard.
Όταν ένα μέλος ΔΕΠ (PhD βαθμός, λέκτορας και άνω) υποβαθμίζεται έτσι, ουσιαστικά χάνει τα εργασιακά του δικαιώματα, και κυρίως, τη δυνατότητα για οποιοδήποτε ερευνητικό έργο - άρα και το επιστημονικό του κύρος. Σε αυτή τη δουλειά, είμαστε ό,τι δημοσιεύουμε, και χωρίς αυτό, χανόμαστε.
-
Οι τέσσερις ερευνητές που - ούτε λίγο ούτε πολύ - ουσιαστικά υποστήριξαν με δεδομένα τη σχέση ασύρματης επικοινωνίας (κινητά, bluetooths, ασύρματα δίκτυα, και το κυριότερο: κεραίες ΔΕΗ, τηλεπικοινωνιων μέσα σε κατοικημένες περιοχές...) με την εκδήλωση καρκίνου.
Οι ερευνητές που την "έπαθαν":
Olle Johansson, PhD, MD, Ινστιτούτο Karolinska της Σουηδίας
Annie Sasco, PhD, Πανεπιστήμιο Bordeaux της Γαλλίας
Andrew Goldsworthy, PhD, Imperial College του Λονδίνου
Δημήτρης Παναγόπουλος, PhD, Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
Grey, θα'λεγα τι κάνουν οι φοιτητοπατέρες αλλά δεν θέλω να μπλέξω πολιτική στη συζητηση...και δεν θέλω να βρίσω κιόλας! απλά, έχε υπόψη σου΄οτι πλησιάζουν φεστιβάλ και συνέδρια πολιτικών νεολαιών... πού να ασχοληθούν με κάτι άλλο.
Στο Φως των Τριών Φεγγαριών
in Τα μέλη γράφουν...
Posted · Edited by irenicus777
Ναι, δική μου είναι. Ευχαριστώ...
Χθες τη νύχτα ξαφνικά κάτι με έπιασε και έκατσα και τη έγραψα ασυναισθητα, σαν αυτόματο. Τελικά, μου άρεσε το αποτέλεσμα και αποφάσισα να το ανεβάσω...