Απόσπασμα από το βιβλίο "ΚΑΙ Η ΣΦΙΓΓΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ" της Ηρώς Γιαννοπούλου
Η γλώσσα των θεών
Παρ' όλο που ο Κρις ήταν ο πιο δύσπιστος απ' όλα τ' αδέλφια για ό,τι τους είχαν συμβεί κι έτοιμος να δώσει κάποια επιστημονική εξήγηση και στα πιο παράξενα, από την ημέρα που χάρισε το μενταγιόν του στο γιο του, αισθανόταν κάπως γυμνός κι απομονωμένος. Μήπως ήταν η ιδέα του; Όχι ότι τον πείραξε.... Ή μήπως τον πείραξε; «Για φαντάσου να παρασύρομαι από προκαταλήψεις», μονολόγησε. Κι όμως, στη συνέχεια δεν μπόρεσε να συγκεντρωθεί στη δουλειά του.
Κάπου, την ίδια ώρα ο Κινγκ και ο Λέσλυ έπιναν το πρωινό τους ρόφημα. Μετά τη θυελλώδη εκείνη συζήτηση, δεν τους είχε πιάσει ο ύπνος.
- Λέσλυ: Πώς αισθάνεσαι μετά τα χθεσινά;
- Κινγκ: Μουδιασμένος, θα φανταζόσουν ποτέ τι υπάρχουν καταχωρημένα στα αρχεία; θα μπορούσαν να εδραιώσουν μια καινούργια φιλοσοφία, που θα 'δινε νέες διαστάσεις στην ύπαρξη μας και σ' ότι έχει σχέση μ' αυτήν.
- Λέσλυ: Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, ποτέ μέχρι τώρα δεν πήρα στα σοβαρά τις μυθολογίες, πέρα από τη γοητεία που ασκούν, κυρίως στους νέους και τους σεναριογράφους. Σαν ψυχολόγος, έχω ξεφύγει κάπως από τα στεγνά πλαίσια των θετικών επιστημών κι οφείλω πολλά στον κλάδο μου. Με την περίπτωση της Έλεν, αισθάνομαι να έχει ανοίξει περισσότερο ο εγκέφαλός μου. Μόνο που δεν μπορώ να την παρακολουθήσω.
- Κινγκ: Μήπως εγώ μπορώ να παρακολουθήσω τον Πητ;... Μη νομίζεις, όμως, ότι και στις θετικές επιστήμες απόμεινε τίποτε σταθερό. Με τις θεωρίες της σχετικότητας και της κβαντικής, δεν έμεινε τίποτα για να το υπαγάγεις σε κανόνες. Σε τελευταία ανάλυση κι αυτοί οι κανόνες καταργήθηκαν.
- Λέσλυ: Τώρα μπορείς να μου εξηγήσεις ποιος πρωτοανακάλυψε τα ενεργειακά κέντρα της Μεσογείου και τα άλλα, πάνω στα οποία ιδρύθηκαν τα Μαντεία; Η ενέργεια ήταν άγνωστη τότε για να επισημανθούν τα κέντρα τους και να τ' αξιοποιήσουν.
- Κινγκ: Μη το λες αυτό. Εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια οι «πρωτόγονοι» λαοί της Αφρικής μιλούσαν για τον αόρατο λευκό νάνο, το Σείριο Β, χαρακτηρίζοντας τον σαν το «υπερβαρύ μαγνητισμένο μέταλλο», χωρίς να τον δουν, ή να πληροφορηθούν γι' αυτόν από κάπου.
- Λέσλυ: Συμφωνώ. Αλλά από τη Δωδώνη μέχρι την Κύπρο και Λιβύη, ποιος υπολόγισε και χάραξε τις γεωδαιτικές ζώνες, σε απόσταση μιας μοίρας ακριβώς, πάνω στις οποίες διασταυρώνονται τα ενεργειακά κέντρα των Μαντείων, τα οποία δεν ιδρύθηκαν τυχαία;
- Κινγκ: θα κινδύνευα να πω ότι αυτός ο Ώρος, ή ο Έλληνας Απόλλων θα πρέπει να έχει κάποια σχέση με τα ενεργειακά πεδία των Μαντείων. Φέρεται σαν η ψυχή του Ωρίωνα. Είναι γέννημα των δυο συστημάτων, του Σείριου και του Ωρίωνα, δηλαδή της Ίσιδας και του Οσίριδος, οι οποίοι, έχω τη γνώμη πως είναι τόσο δεμένοι με την αμοιβαία έλξη τους, σε τρόπο ώστε να εμφανίζονται σα ζευγάρι, θα πρέπει να υπερισχύει η έλξη του Ωρίωνα, η οποία, κατά το επιπλέον, μάλλον θα εξουδετερώνεται απ' αυτήν του λευκού νάνου. Έτσι δημιουργείται κάποια ισορροπία στις αποστάσεις.
- Λέσλυ: θυμάσαι, τότε που ψάχναμε ν' αποθανατίσουμε τους πρώτους παλμούς της Μεγάλης Έκρηξης; Όπως τον θυμάμαι εγώ τουλάχιστον, ήταν ένας μουσικός απόηχος, που, όπως αποδείχτηκε, έγινε το κλειδί για τη δημιουργία αναπαραγόμενης ζωικής μονάδας. Αν δεν απατώμαι, τότε ο Πητ είχε διατυπώσει τη θεωρία πως ο ήχος αυτός πιθανόν να συνέβαλλε στην ομαλή λειτουργία των κυττάρων, εφ' όσον ήταν και το κλειδί της δημιουργίας και της αναδημιουργίας τους. Δεν νομίζεις ότι αυτή η θεωρία έχει κοινά σημεία με τη λύρα του Απόλλωνα;
- Κινγκ: Δεν πρόσεξα κάτι τέτοιο, αλλά για να το λες εσύ....
- Λέσλυ: Γιατί αγαπητέ μου Κινγκ; Μπορεί να με διακρίνει κάποιος ενθουσιασμός, αλλά δεν νομίζω πως λέω συχνά ανοησίες.
- Κινγκ: Το πρόβλημα με σένα είναι ότι ποτέ δε λες ανοησίες, γι' αυτό και με τρομάζεις κάθε φορά που αρχίζεις να διατυπώνεις κάποιες, αρκετά προκλητικές ιδέες. Λοιπόν, τι λέγαμε; Ναι, βέβαια, για τη λύρα του Απόλλωνα. Για να δούμε τι άλλο θ' ακούσουμε μ' αυτή την ιστορία που ανοίξαμε.
- Λέσλυ: Όπως θα έχεις διαβάσει κι εσύ, η λύρα του Απόλλωνα είχε 7 χορδές. Η κάθε του χορδή αντιστοιχούσε σε ένα φωνήεν του ελληνικού αλφαβήτου, το οποίο είχε μυστικιστική σημασία. Η μουσική τους κλίμακα ανταποκρίνεται στη γεωδαιτική οκτάβα των Μαντείων, έχοντας 7 διαστήματα (διαλείμματα). Τα 7 φωνήεντα του ελλ. αλφαβήτου, έχοντας, όπως είπα μυστικιστική σημασία, χρησίμευαν για θεραπευτική μουσική. Τη σχέση αυτών των φωνηέντων, τα οποία αντιστοιχούν στις 7 μουσικές νότες των 7 χορδών της Απολλώνιας λύρας και των 7 ομφαλών, αποδίδει ο Ησίοδος ο Μιλήσιος, στο ερμηνευτικό και πληροφοριακό του έργο, το οποίο αποτέλεσε πηγή του βυζαντινού λεξικού «Σουίδας». Όπως αναφέρεται σ' αυτό το λεξικό, η ρίζα της λέξης ομφαλός, ομφ (και ομφίς), ερμηνεύεται σαν «θεία Φωνή», η οποία συνδυάζει τις 7 χορδές της Απολλώνιας λύρας, με τις 7 νότες της οκτάβας (την επτατονική διατονική μουσική κλίμακα), τα 8 Μαντεία πάνω στις 7 μοίρες πλάτους, που σημαδεύουν τα κέντρα τους, με τα 7 φωνήεντα της ελληνικής γλώσσας, που όλα μαζί φτιάχνουν μια λέξη, την «απρόφερτη λέξη», γνωστή στους Εβραίους σαν Ιεχωβά, που προφέρεται με μια ανάσα. Είναι το μυστικό κι απρόφερτο όνομα του Θεού, που τα παραπάνω στοιχεία του αποτελούν ένα σύμπλεγμα, μέσα στο ενιαίο σύστημα, που δεν είναι άλλο από το διαστρικό.
Ο Σείριος ήταν γνωστός στους αρχαίους Έλληνας, όπως και ο Ουρανός, ο οποίος ήταν αόρατος λόγω της μεγάλης απόστασης. Ο Αριστοτέλης περιγράφει τον Σείριο σαν «κύνα» κι ο Πίνδαρος τον αναφέρει σαν τον «μεταμορφούμενο κύνα της Μεγάλης θεάς (Γαίας) και τον προβάλλει με το όνομα «άστρο του Κυνός», αρχηγό των πλανητών και σαν αρχηχορευτή, όπως τον Πάνα, που κυριαρχεί σε «τρεις κόσμους», σαν αληθινός κοσμοκράτορας. Τον σύγκριναν με τον μικροσκοπικό Ερμή, που συμβολιζόταν με τ' ανθρώπινα έντερα, ενώ ο Ουρανός ήταν η «οκταβική» έκφραση του Ερμή. Αν λοιπόν, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος λατρεύτηκε στις Θήβες της Αιγύπτου και αντιστοιχεί στον πρώτο μικροσκοπικό πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, η Δωδώνη κατέχει το 8° Μαντείο της «βόρειας οκτάβας». Έτσι δημιουργούνται δυο ομόκεντροι κύκλοι μεταξύ της οκτάβας των πλανητών και της οκτάβας των Μαντείων. Ο Ερμής πρόσφερε το χρυσό κριάρι στο Φρίξο για να δραπετεύσει στην Κολχίδα, πάνω στην οποία προβάλλεται το μεγαλύτερο άστρο της Αργώς, η Κάνωπος. Η Δωδώνη προσφέρει τη βελανιδιά για την πλώρη της Αργώς, προκειμένου να ξαναφέρει το χρυσόμαλλο δέρας, το οποίο φυλαγόταν στο «σπήλαιο του Άρη» και με την ευλογία του «όγδοου πλανήτη», του Ερμή. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το ότι στις θρησκευτικές τελετές των Δελφών γινόταν η περιφορά ενός τεράστιου πλοίου, με τ' όνομα Αργώ, ή Ομφαλός.
- Κινγκ: Τι να σου πω Λέσλυ. Δεν έφθασα σε τόσο βάθος όπως εσύ κι ούτε αντέχω κάτι τέτοιο. Αλλά, αν θέλουμε να αποδώσουμε την πραγματική διάσταση όλου αυτού του πλέγματος, μεταξύ Ελληνικής και Αιγυπτιακής Μυθολογίας, σε σχέση και με τα αστρικά συμπλέγματα, θα πρέπει να ψάχνουμε τουλάχιστον για την υπόλοιπη ζωή μας. Όπως καταλαβαίνεις, με μόνο τα στοιχεία που διαθέτουμε, δεν μπορούμε να καταλήγουμε σε συμπεράσματα.
- Λέσλυ: Δεν νομίζω ότι μας είναι απαραίτητα τα συμπεράσματα για ν' αντιληφθούμε ότι κάτι πολύ μεγάλο συνέβαινε μεταξύ του πλανήτη μας και των άλλων αστρικών συστημάτων.
- Κινγκ: Αν συνέβαινε κάτι, εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό το κάτι και σήμερα και θα εξακολουθεί να συμβαίνει και στο απώτερο μέλλον. Ο Πητ, όπως τον ξέρεις, δεν μιλάει πολύ. Χθες, μπορώ να πω, ότι είδα για πρώτη φορά μια άλλη όψη του. Για να μιλήσει με τόσο πάθος κι ενθουσιασμό, πάει να πει ότι επεξεργάστηκε καλά τα στοιχεία του. Οι θεωρίες του μάλλον συγκλίνουν με τις τελευταίες απόψεις των φυσικών. Ό,τι ειπώθηκε σχεδόν το τεκμηρίωσε. Εκτός κι αν τον παραπλάνησαν τα στοιχεία του.
- Λέσλυ: Υπάρχουν σ' όλα αυτά δυο εκδοχές. Η μία να πέφτουμε έξω στην εκτίμηση αυτών των στοιχείων κι η άλλη να βρισκόμαστε στην καρδιά κάποιας διαφορετικής πραγματικότητας, που εκτυλίσσεται κυρίως στη λεκάνη της Μεσογείου. Κι αν συμβαίνει το δεύτερο, αντιλαμβάνεσαι πού βρίσκεται ο άνθρωπος;
- Κινγκ; Τι ψάχνεις να βρεις φίλε μου; Απλά, του έφτιαξαν έναν παραμυθένιο κόσμο, με νεράιδες και μάγους, με θεούς και διαβόλους, και τον έρριξαν μέσα κει για να χτυπιέται κατά πώς φυσάνε οι άνεμοι. Σ' αυτό θα πρέπει να βοήθησαν και κάτι επισκέπτες από το διάστημα, οι οποίοι ή ήταν περαστικοί κι άφησαν με την ταυτότητα τους και κάποιες γνώσεις, ή ήταν κάποιοι που είχαν μεταναστεύσει παλαιότερα από τη γη, προς το διάστημα, έχοντας όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για διαστρικά ταξίδια. Αν συνέβηκε το δεύτερο, είχαν κάθε λόγο να παραμείνει η εμφάνιση τους «ινκόγνιτο», σαν τον Ερμή, ο οποίος, μόλις εγκατάλειψε τη Γη, απειλούσε πως θα κυνηγήσει τον οποιονδήποτε που θα επιχειρούσε να πλησιάσει την πιο «απόμακρη Νύχτα». Ίσως η, κατά καιρούς, επανεμφάνιση τους αποσκοπεί στη διαπίστωση κάποιων καταστάσεων, είτε για να μελετούν από κοντά το βαθμό ανάπτυξης των προγόνων τους, που άφησαν πίσω τους, εφ' όσον έχουμε τους ίδιους προγόνους, είτε για να ελέγχουν την κατάσταση του πλανήτη μας, από πολλές απόψεις, μια από τις οποίες μπορεί να είναι και το δυναμικό του, που εκδηλώνεται με χίλιους τρόπους, όπως και με τον βαθμό δραστηριότητας των ενεργειακών πεδίων. Ο πλανήτης μας είναι ένας μεγάλος πνεύμονας, σε ακτίνα πολλών ετών φωτός, που μοιάζει με όαση στη μέση της ερήμου. Ίσως να έχουν φθάσει σε τρομακτική εξέλιξη υψηλής τεχνολογίας. Αυτό δε σημαίνει και ότι οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι ανάλογα ιδανικές, ή και καλύτερες από τις δικές μας.
- Λέσλυ: Σε σχέση μ' αυτά τα ενεργειακά κέντρα, οι Αιγύπτιοι πίστευαν από τα πολύ παλιά χρόνια πως, κατά μήκος του Νείλου, διέρχεται ένα ενεργειακό ρεύμα, με τ' όνομα Ωκεανός. Διασχίζει την Αίγυπτο, προχωρεί δια μέσου της Μεσογείου προς βορρά και τελικά διαχέεται στον ελληνικό χώρο. Μήπως αυτό το ενεργειακό ρεύμα είναι εκείνο που εκδηλώνεται εντονότερα στα ομφαλικά σημεία, τα οποία με τη σειρά τους γίνονται τα κανάλια επαφής με τα ενεργειακά κέντρα ορισμένων άλλων αστερισμών; Μια επαφή απαραίτητη για ανταλλαγή και αλληλοτροφοδότηση του ενεργειακού δυναμικού τους; Μια τέτοια δραστηριότητα είναι δυνατή, εφ' όσον, όπως υποστηρίζεται, η πρώτη ξηρά του πλανήτη μας, κατά τη διαμόρφωση του, υπήρξε η λεκάνη της Μεσογείου και ειδικώτερα του Αιγαίου, τότε που δεν ήταν πέλαγος, αλλά υψίπεδο, απ' όπου φαινόταν πολύ χαμηλά η πεδιάδα της Αιγύπτου, όπως μας αποκαλύπτει το σύνθετο όνομα της (Αιγηίς και υπτίως).
Αυτή η πρώτη ξηρά, δημιούργησε, οπωσδήποτε, ένα είδος πυραμίδας, προκαλώντας ανάλογο φαινόμενο μ' αυτό της Μ. Πυραμίδας, μεταβάλλοντας τις διηλεκτρικές της ιδιότητες, με διαφοροποίηση του δυναμικού της ανάμεσα στον στατικό ηλεκτρισμό της επιφανείας της. Όπως θα έχεις προσέξει, όλες οι κιβωτοί αράξανε πάνω σε υψίπεδα, όπου εκδηλώνεται η ενέργεια.
Σε κείνο που αδυνατώ να δώσω απάντηση, είναι πώς και γιατί, την κάθε εμφάνιση κιβωτού-σκάφους την συνόδευε ένα ζευγάρι πουλιών, συνήθως περιστεριών, που συσχετίζονται και με τους ομφαλούς και κατ' επέκταση με το ενεργειακό τους πεδίο. Ήταν άραγε περιστέρια; Κι αν δεν ήταν, τι ήταν; Την ίδια ερώτηση θα μπορούσα να κάνω και για το «Άγιο Πνεύμα», που κατέβηκε από τον «Ουρανό», εν «είδει Περιστεράς», κατά τη βάπτιση του Χριστού, για να ολοκληρωθεί η «Επιφοίτησή» του. Του Χριστού εκείνου, που είχε για έμβλημα του τη λέξη «ΙΧΘΥΣ», κι είχε διαλέξει για «μαθητές» του ψαράδες, οι οποίοι γνώριζαν τόσα πολλά, για να συγγράψουν με τόση σοφία και βαθιά γνώση, ώστε να εξακολουθούν τα γραφτά τους αυτά να κρατούν υποταγμένους και τους πιο σοφούς της εποχής μας.
Βέβαια, ούτε περιστέρια κατεβαίνουν από τον ουρανό, ούτε το οποιοδήποτε περιστέρι είναι σε θέση να μεταβιβάσει κάποια θεία δύναμη ή να προκαλέσει μυστήρια. Εκτός κι αν ο αστερισμός της Περιστεράς μπλέκεται στο κύκλωμα των άλλων αστρικών συστημάτων και συμμετέχει ουσιαστικά στις δραστηριότητες τους. Αν όχι, το πιθανότερο, για μένα, είναι πως αυτά τα περιστέρια συμβολίζουν κάποιους ηλεκτρονικούς σαρωτές, ειδικούς να επισημαίνουν τα κατάλληλα σημεία προσγείωσης, δηλαδή τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία των ομφαλών, πάνω στα οποία να είχαν σημαδέψει τα δρομολόγια των ουράνιων «κιβωτών», όπως εκείνο το πουλί το οποίο, κατά τα Ορφικά, είχε εγκατασταθεί στην κεραία της Αργώς. Δεν αποκλείεται να ήταν και μικρά τηλεκατευθυνόμενα αναγνωριστικά, για τον ίδιο σκοπό. Ό,τι και να ήταν, δεν ξέφευγαν από τα ενεργειακά πεδία των ομφαλών, τα οποία σίγουρα θα ήταν πολύ πιο έντονα πριν από τους τόσους κατακλυσμούς, αν λάβουμε υπόψη ότι το Αιγαίο ήταν ξηρά, μέχρι την παλιά Ιωνία και τα νησιά του οι βουνοκορφές της. Έτσι όπως προβάλλονται αυτοί οι δυο ομόκεντροι κύκλοι, μεταξύ της οκτάβας των πλανητών και της οκτάβας των Μαντείων, δημιουργούν πολλά ερωτηματικά, δίνοντας την εντύπωση πως ανάμεσα τους πλέκεται κάποιο μυστήριο, που ρυθμίζει και τη δική μας ύπαρξη. Ένα μυστήριο που εκδηλώνεται με το θεό Απόλλωνα (Ήλιο), ο οποίος, σε τελευταία ανάλυση, είναι το ίδιο το φως και κάνει αισθητή την παρουσία του με τη λύρα του, η οποία, με τους ήχους των 7 χορδών της, συνθέτει τη «θεία Φωνή». Αν λείψει μια απ' αυτές τις 7 χορδές, ή νότες, δεν συντίθεται αυτή η «θεία Φωνή», όπως δεν νοείται Ουράνιο Τόξο αν λείπει ένα από τα 7 βασικά χρώματα. Κι ο Ώρος (Απόλλων, Ρα) των εκατομμυρίων ετών, ο πανίσχυρος βασιλιάς του Ήλιου, αγωνίζεται εναντίον των επαναστατημένων παιδιών του Σύμπαντος, χωρίς να εγκαταλείπει το Ωράριο του Κόσμου. Διότι, η δύναμη του Ώρου είναι εκείνη που προφυλάσσει και συγκρατεί σε ισορροπία το αυγό του κόσμου, με το οποίο εκφράζεται η ελλειπτική τροχιά του Σείριου Β. Η τροχιά αυτή ταυτίζεται με τον Άνουβι κι αποτελείται από 50 ζευγάρια αντίθετων θεών. Οτιδήποτε γίνεται στον πλακούντα της δημιουργίας, τον Σείριο Β, περνά ανάμεσα από αυτά τα 50 θεϊκά ζευγάρια, όπως πέρασαν κι οι πρώτοι 7 σπόροι της Δακτυλοπόας, όσοι και οι 7 κόσμοι της Kabbala (Καμπάλα), για να πολλαπλασιαστούν στη συνέχεια. Κι αυτοί οι πρώτοι 7 σπόροι της ζωής, την πρώτη «γλώσσα» που έμαθαν, ήταν αυτή που μιλούσαν τα 50 ζευγάρια των θεών. Από κει κι υστέρα, ο ρυθμιστής του «αυγού του κόσμου», ο Απόλλωνας, αυτήν την πρώτη γλώσσα την ενσωμάτωσε στη λύρα του, με τις 7 χορδές, για να δημιουργήσει τη «θεια Φωνή», με τις 7 νότες, που εξελίχτηκαν στα 7 φωνήεντα.
Εφτά νότες κι η κάθε μια με τη δική της συχνότητα. Όλες μαζί, η ίδια η πηγή της δημιουργίας. Με την εμφάνιση της πρώτης ξηράς στον πλανήτη μας, αυτή η «θεία φωνή» ήρθε, για πρώτη φορά, σ' επαφή μ' αυτήν. Κι αν η πρώτη ξηρά αναδύθηκε στη λεκάνη της Μεσογείου, στις κορφές και στις πλαγιές της αντιλάλησε για πρώτη φορά κι η «θεία φωνή», μέσα από την 7χορδη λύρα του Απόλλωνα. Η κάθε νότα σημάδεψε κι έναν ομφαλό και κάθε ομφαλός πρόφερε κι ένα φωνήεν, που είχε την ίδια συχνότητα με την αντίστοιχη θεϊκή νότα. Η γλώσσα αυτή μιλιόταν πριν να γεννηθεί ο άνθρωπος. Ήταν η γλώσσα όλης της πλάσης κι όταν εμφανίστηκε ο άνθρωπος, μ' αυτήν ήρθε σ' επαφή, για πρώτη φορά. Αυτήν άκουσε, μ' αυτήν ανάσανε κι αυτήν έμαθε, για να μπορέσει να βρει ανταπόκριση με το περιβάλλον και τον εαυτό του. Έτσι, ο άνθρωπος της πρώτης ξηράς του Αιγαίου πρωτομίλησε τη γλώσσα των θεών. Είναι ο παλμός της δημιουργίας, μέσα από την κρυσταλλική δομή του εργαστηρίου της σύνθεσης και της αναπαραγωγής της συμπαντικής συχνότητας. Γι? αυτό κι η γλώσσα των θεών είναι συμπαντική κι όποιος τη μιλάει έρχεται σ' επικοινωνία μ' όλο το σύμπαν. Είναι αυτή που μεταδίδεται με το DΝΑ, γι' αυτό και κανένας μεταγενέστερος λαός δεν ξέφυγε από την προαιώνια αυτή γλώσσα, όσο κι αν προσπάθησε να την παραποιήσει. Από τα φωνήεντα δημιουργήθηκαν τα σύμφωνα, κι ο συνδυασμός των δύο έκανε τους φθόγγους. Από τη συναρμολόγηση των φθόγγων προήλθε ο λόγος, ο οποίος είναι και το κλειδί της διαμόρφωσης της νοημοσύνης, η οποία αποτελεί τον κώδικα της αποκρυπτογράφησης της συμπαντικής Γνώσης και Συνείδησης. Ένα μέσο ενσωμάτωσης του ανθρώπου στη διάσταση των νοημόνων όντων. Είναι η «επιφοίτηση», δια της γνώσης, η οποία δεν αρχίζει με τη γέννηση, διότι αλλιώς θ' αρχίζαμε πάντα από την αρχή.
- Κινγκ: Και πού καταλήγεις αγαπητέ μου;
- Λέσλυ: Να σου πω και με ξέρεις από παλιά πως μιλάω πάντα χωρίς φόβο και πάθος...
- Κινγκ: Χωρίς φόβο ναι, όσο για το πάθος σου, είναι ανεπανάληπτο.
- Λέσλυ: Για να καταλήξω κάπου, έχω την εντύπωση ότι είμαστε δεμένοι στη φυγόκεντρο δύναμη μιας ελλειπτικής τροχιάς. Από κει ξεκινάμε, εκεί καταλήγουμε κι από κει ξαναρχίζουμε. Όποιες θεωρίες ειπώθηκαν μέχρι σήμερα, θρησκευτικές, παραφυσικής, παραψυχολογίας κι όλες οι συναφείς μεταφυσικές, διανθισμένες με τα λεγόμενα μυστήρια, εκπορευόμενα από μαύρες ή λευκές μαγείες, βρίσκουν το αρχέτυπο τους σ' εκείνη τη μαγική ελλειπτική τροχιά του Σείριου Β, πάνω στην οποία κατάφεραν να δημιουργήσουν τη σκοτεινή κόλαση και τον φωτεινό παράδεισο. Δαίμονες και σατανάδες από τη μια μεριά, θεοί κι άγγελοι από την άλλη. Σκοτάδια από την πλευρά του σκοτεινού λευκού νάνου, φως προς τη μεριά του υπέρλαμπρου Ήλιου - Σείριου Α, μέχρι που ξέχασε ο άνθρωπος τη Γλώσσα των θεών. Αλλοίμονο, όμως, αν τους πεις την αλήθεια, θα σε κατασπαράξουν, διότι έχουν μάθει να ζουν με σύμβολα. Αν τους σκοτώσεις την ελπίδα της ψευδαίσθησης για τον «Παράδεισο», κινδυνεύεις να σε λιθοβολήσουν...
