Νεφέλη
-
Posts
6,012 -
Joined
-
Days Won
24
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Νεφέλη
-
-
μια διευκρινηση θα μου κανετε? αναφερθηκε στο κειμενο οτι δεν μπορει καποιος
να αναγκαστει να κανει κατι παρα τη θεληση του μεσω του υπνωτισμου.
ισχυει αυτο???
Ναι, ισχύει... αλλά μην ξεχνάς ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος!
Κι εξηγώ:
Πρώτα-πρώτα επιβάλλεται να αφεθεί να χαλαρώσει ο άνθρωπος για να υπνωτιστεί. Αν δεν συμβεί αυτό, δεν μπορεί ο υπνωτιστής να προχωρήσει στην υποβολή. Σε αυτό το σημείο η θέληση του υπνωτιζόμενου είναι απαραίτητη.
Άπαξ και υπνωτιστεί, μετά πολλά μπορούν να συμβούν και να επιβληθούν... Ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν και την "τελευταία πιο σκοτεινή γωνίτσα" της ψυχοσύνθεσής τους! Έτσι, δεν αποκλείεται καθόλου με την υποβολή να "ξυπνήσει" και να ενεργοποιήσει ο υπνωτιστής αυτές τις "γωνίτσες" κι επομένως ο υπνωτιζόμενος να βρεθεί να κάνει πράγματα που επ΄ ουδενί δεν θα έκανε σε άλλη περίπτωση! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η επιθυμία να τα κάνει δεν υπέθαλπτε κάπου "στο βάθος"... Άρα, αυτό το "θέλησή του" είναι λιγάκι σχετικό... Είναι ορθότερο να πούμε "συνειδητή θέλησή του"
Επομένως, η απάντηση στο ερώτημά σου είναι:
ΝΑΙ, μπορεί να υποβληθεί να κάνει κάτι παρά την συνειδητή θέλησή του και
ΟΧΙ, δεν μπορεί να υποβληθεί να κάνει κάτι παρά την ασυνειδητή θέλησή του
-
...Μιας και μπουρδουκλωθήκαμε τόσο όμορφα, ας βάλω κι εγώ το δαχτυλάκι μου για να μπουρδουκλωθούμε περισσότερο: :angel:
...Τον μύθο του Έρωτα και της Ψυχής, τον θυμάστε??...
-
Δεν είπε κανείς να μην γνωριστείς μ΄ αυτά τα άτομα! Απλά να είσαι προσεχτικός.
Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι με έμφυτο ταλέντο ύπνωσης. Έχω ακούσει να τους αποκαλούν και "γητευτές" (πρόκειται για άτομα που ελκύουν και πείθουν τους ανθρώπους χωρίς προσπάθεια και χωρίς απαραίτητα να το επιδιώκουν) και είναι απλά ένα φυσικό χάρισμα που δεν συνοδεύεται απαραίτητα από κακές προθέσεις! Απλά έτσι είναι...
Επειδή όμως είναι λίγο δύσκολο να ξεχωρίσουμε τους μεν από τους δε, ειδικά εάν έχουμε μόλις γνωριστεί, δεν βλάπτει να είμαστε προσεχτικοί!
Με άλλα λόγια, εάν γνωρίσεις ή γνωρίζεις κάποιο τέτοιο άτομο φίλε Dakkon, απλά έχε το νου σου και "φιλτράριζε" όλα όσα σου λέει. Μην αφήνεσαι να παρασυρθείς στην ψευδαίσθηση πως ότι λέει είναι σωστό (αυτό άλλωστε ισχύει για όλους μας, όχι μόνο για τους "γητευτές"! Κανείς δεν είναι αλάθητος :smilewink: )
Το να είσαι προσεχτικός, δεν ισούται απαραίτητα με το να "κόψεις την καλημέρα"!!!
-
Tristania, κατ΄ αρχάς καλώς μας ήρθες :cheerful:
Πιστεύω πως από τις φοβίες μπορείς ν΄ απαλλαγείς μια για πάντα.
Από τον φόβο όμως όχι.
Ο φόβος για κάτι πάντα θα γεννιέται. Για παράδειγμα: ένας άνθρωπος καταφέρνει να απαλλαγεί απ΄ όλους τους φόβους του... και μετά κάνει παιδί. Μαζί με την γέννα του παιδιού του, αμέσως γεννιούνται ένα σωρό νέοι φόβοι.
Το θέμα είναι -όπως ανέφερα και προηγουμένως- να χαλιναγωγούνται οι φόβοι, να είναι ελεγχόμενοι και να μην "προβιβάζονται" σε φοβίες!
Μιας λοιπόν και πάντα κάτι θα φοβόμαστε, σοφό είναι να μάθουμε να ελέγχουμε αυτό καθ΄ αυτό το συναίσθημα του φόβου, έτσι ώστε αν δεν μπορούμε ν΄ απαλλαγούμε απ΄ αυτό, τουλάχιστον να το μετατρέπουμε σε κάτι οφέλιμο: πρόληψη, πρόβλεψη και οξυδέρκεια.
Υ.Γ. πες μου εάν χρειάζεται να διευκρυνήσω την διαφορά μεταξύ φοβίας και φόβου
-
Για να λυτρωθείς, πρέπει πρώτα να λυτρωθείς από την ιδέα της λύτρωσης - Ν. Καζαντζάκης...
Αυτό μου θύμισαν τα γραφόμενά σου, Tristania
...και φυσικά συμφωνώ μαζί σου :cheerful:
Πώς είναι δυνατόν νά ζείς μέσα σ΄έναν Κόσμο, δίχως ν? αναρωτηθείς, τουλάχιστον μιά φορά, πώς έχει ξεκινήσει, ποιά είναι η προέλευσή του καί πώς έχει δημιουργηθεί;Αυτή τήν προσδοκώμενη Αλήθεια, υπονοούμε;
Μιλώντας καθαρά από δικής μου άποψης, πιστεύω πως πράγματι υπάρχει μια σύγχυση στους ανθρώπους σχετικά με το τι εννοούμε όταν ρωτάμε "ποιά είναι η Αλήθεια" και μπερδεύεται με το από που ήρθαμε και πως ήρθαμε...
Προσωπικά πάντως δεν νομίζω πως θ΄ αλλάξει κάτι εάν δωθεί κάποτε αυτή η απάντηση.
Πιστεύω πως είναι πιο σημαντικό το που πάμε! Διότι εάν δωθεί αυτή η απάντηση, τότε θα μπορέσουμε να μάθουμε και το πως θα φτάσουμε εκεί.
-
Συμφωνώ με την Σμαράγδα...
Αν πρέπει να θέσω ορισμό για το τι είναι έρωτας και τι αγάπη, θα έλεγα το εξής:
Έρωτας - το επιφανειακό, πρόσκαιρο, αλλά ταυτόχρονα πολύ δυνατό ερωτικό συναίσθημα για έναν άλλο άνθρωπο, που βασίζεται στην σωματική έλξη, αλλά μπερδεύεται με την πνευματική έλξη. Είναι δηλαδή περισσότερο σαρκικός και λιγότερο πνευματικός ή/και ψυχικός.
Αγάπη - το βαθύ, αγνό, αλτρουιστικό, μακροχρόνιο και σταθερό συναίσθημα για έναν άλλο άνθρωπο, που δεν συνοδεύεται απαραίτητα με ερωτική/σωματική έλξη, αλλά έχει απόλυτη σχέση με την πνευματική και ψυχική επικοινωνία. Είναι δηλαδή κυρίως πνευματική και ψυχική και λιγότερο (ίσως και καθόλου) σαρκική.
...Λίγο άτσαλοι οι ορισμοί, αλλά νομίζω ότι είναι σαφές το πως τα βλέπω τα πράματα :shy2:
-
...Το κατέβασα μια στιγμή να ξεπιαστεί το χέρι μου, κι αμέσως παραπονάκια!! Πωπωπω....
:welcome: :welcome: :welcome:
'Ντάξει? :cheerful:
-
Ελλάδιε, συμφωνώ μεν μ΄ αυτά που λες, αλλά διαφωνώ με τον τρόπο που τα λες...
Παρακαλώ θερμά να μην δίδεται θρησκευτική χροιά με επιθετική διάθεση!!
-
Να προσθέσω επίσης ότι σπανιότατα δείχνουν τι αισθάνονται και δίνουν την εντύπωση πως τίποτε δεν τους "αγγίζει", λες και υπάρχει μια μόνιμη "ατσάλινη κουρτίνα" γύρω τους: Όταν οι άλλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια, αυτοί θα αρκεστούν σ΄ ένα πλατύ χαμόγελο. Όταν οι άλλοι είναι φανερά εκνευρισμένοι και το εκφράζουν, αυτοί θα αρκεστούν σε μια αινιγματική έκφραση... κ.ο.κ.
Θα σκαλισω κι αλλο το θεμα μηπως μεσα απο τις εμπειριες μου σαν ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΗ καταφερω και βοηθησω περισσοτερο.Αυτό θα ήταν πράγματι πολύ χρήσιμο και ενδιαφέρον!!
Όπως επίσης πληροφορίες για το πως καταλαβαίνουμε όταν κάποιος άλλος είναι υπνωτισμένος.
-
...
-
Μόνο που όταν δεν έχει να κάνει άμεσα με τους άλλους και μένει σε σένα, πολύ συχνά οι άλλοι (από αμηχανία; ζήλια; στενοκεφαλιά; ) δεν το χουν σε τίποτα να σε βγάλουν γραφικό.
Τα πιστεύω μας όσο κι αν προσπαθούμε να τα κρατήσουμε για τον εαυτό μας, επηρρεάζουν άμεσα την συμπεριφορά μας.
Ο κόσμος στην πλειοψηφία του αντιδρά σ΄ ότι δεν καταλαβαίνει, κι ότι δεν καταλαβαίνει είναι συνήθως κάτι διαφορετικό, που ξεχωρίζει. Αν τα πιστεύω σου ξεχωρίζουν από τους πολλούς, τότε ξεχωρίζεις κι εσύ, ακόμα κιαν δεν τα συζητάς με κανέναν.
...Όλοι όσοι είμαστε σ΄ αυτό το forum (ή έστω η συντριπτική πλειοψηφία) τό 'χουμε νιώσει αυτό "στο πετσί" μας, τουλάχιστον μια φορά στην ζωή μας. :angry: ( ...διαφωνεί κάποιος; )
Αυγερινέ:
-
Κατ΄ εμέ, ο Έρωτας είναι "η μούσα", όχι ο άνδρας ή η γυναίκα που "ενσαρκώνει" τον έρωτά μας.
Συμφωνώ λοιπόν με την Eirianwen, παρόλο που το έθεσε με χιούμορ (
), πως ο Έρωτας "έπρεπε" να είναι ο πρώτος που ξεπήδησε από το Χάος, ώστε να δώσει την έμπνευση της δημιουργίας......και υποθέτω ότι τα "κακώς κείμενα" του κόσμου, δημιουργήθηκαν όταν ο Έρωτας είχε "τις μαύρες του" (ανεκπλήρωτος ή μονόπλευρος έρωτας).
Προφανώς για τον ίδιο λόγο το τριαντάφυλλο είναι σύμβολο του Έρωτα: ένα πανέμορφο άνθος (ίσως το ομορφότερο όλων) που όμως κρύβει κοφτερά αγκάθια. Ομορφιά κι ασχήμια, απόλαυση και πόνος, τρυφερότητα και βία... Οι 2 πλευρές του Έρωτα :smilewink:
Ο Έρωτας όμως είναι και πρόσκαιρος! Σπάνια κυριεύει την καρδιά για πολύ καιρό...
Συνήθως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα καταλαγιάζει, χάνει την αρχική του ορμή και πάθος. Και ή "ξεφουσκώνει" τελείως ή "μεταλλάσεται" σε κάτι ανώτερο: την αγάπη.
Επιστρέφοντας στην φιλοσοφία των μύθων, η αγάπη αντιπροσωπεύεται από την Θεά Αφροδίτη. Αναρωτιέμαι γιατί δεν ξεπήδησε πρώτη η Αφροδίτη από το Χάος κι όχι ο Έρωτας... Απόψεις;
-
μέτρο πάντων ο άνθρωπος
Ως σύνολο ή ως μονάδα...?
Αλήθεια, Νεφέλη, μήπως να άνοιγες ένα θέμα για τον έρωτα και που μπορεί να σε πάει, μια που είναι διαφορετικό!?Καλά ντε!!! Όλο μου την λέτε ότι βγαίνω εκτός θέματος...
...Άνοιξα σχετικό θεματάκι... 'ντάξει τώρα?
-
Μετά από αίτηση της Eirianwen για έναρξη thread περί "έρωτα και που μπορεί να σε πάει"... Αναμένω τα σχόλιά σας για το θέμα :cheerful:
...Κι έτσι για να "πάρουμε μπροστά", να υπενθυμίσω ότι κατά μια κοσμογονική άποψη, ο Θεός Έρωτας ήταν ο πρώτος που ξεπήδησε από το Χάος, πριν απ΄ όλους τους άλλους...
Γιατί άραγε;
-
...και κάπου από το βάθος ακούγονται οι Queen: "...who wants to live forever?..."
-
Κι αν απλώς αφήνει χώρο στη φαντασία του; Δε λέω ίσως λίγο περισσότερο από το κανονικό, αλλά ποιος ορίζει αυτό το "κανονικό";
Ρίξε μια ματιά εδώ... Το θεωρείς "κανονικό" αυτό?
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το "κανονικό" ορίζεται από την κοινωνία στην οποία ζούμε.
"Κανονικό" είναι αυτό που δεν δημιουργεί πρόβλημα στην συμβίωσή μας με τους ανθρώπους γύρω μας (γνωστούς και άγνωστους). Δεν υπάρχει/δημιουργεί δηλαδή καταπίεση, εκνευρισμό, ενόχληση, γελοιοποίηση κλπ από την μια ή την άλλη πλευρά.
Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Έχει ανάγκη να συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους, έχοντας μια έστω στοιχειώδης επικοινωνία. Εάν πάει κόντρα σε αυτήν του την φυσική ανάγκη, ΧΩΡΙΣ να είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο*, είναι δεδομένο ότι θα διαταραχθεί επικίνδυνα η ψυχοσύνθεσή του, επιφέροντας ένα σωρό δυσάρεστα προβλήματα.
Επιβάλεται λοιπόν τα όποια πιστεύω του να μην δημιουργούν προβλήματα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους γύρω του.
Φυσικά, αυτός ο ορισμός για το τι είναι "κανονικό" είναι πολύ... "χαλαρός" και μάλλον όχι σωστός.
* Δεν αναφέρομαι στους ανθρώπους που επιλέγουν συνειδητά και χωρίς πικρία (που είναι πολύ σημαντικό) ν΄ απομακρυνθούν από τους ανθρώπους για κάποιον λόγο!
Άμα όμως δε ξέρεις να ρωτάς, σημαίνει ότι δε ξέρεις και να απαντήσεις...Εγώ θα έλεγα πως άμα δεν ξέρεις να ρωτάς, τότε ή δεν ξέρεις τι θέλεις να μάθεις ή φοβάσαι ν΄ ακούσεις την απάντηση!
-
Ύπνωση : απελευθέρωση ενέργειας
Η ύπνωση είναι μία τεχνητή εναλλακτική κατάσταση συνειδητότητας, κατά την οποία το υποκείμενο γίνεται παθητικό, ανταποκρίνεται σε υποδείξεις και μπορεί να επιδείξει αυξημένη ψυχική επίγνωση.
Η εναλλακτική κατάσταση προκαλείται με ποικίλες μεθόδους, όπως το σταθερό βλέμμα, τη μονότονη ρυθμική επανάληψη χρώματος, κίνησης ή ήχου και την καθοδήγηση.
Η ύπνωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναγκάσει κάποιον να δράσει ενάντια στη θέλησή του. Έχει υπολογιστεί οτι το 90% του πληθυσμού μπορεί να υπνωτιστεί, αν και μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτούς μπορεί να επιτύχει τη βαθιά έκσταση.
Η ύπνωση έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στη βελτίωση της μνήμης και της μαθησιακής ικανότητας, σε θεραπευτικές αγωγές για φυσικές και ψυχολογικές διαταραχές και στην αυτοβελτίωση.
Πρόκεται για το πιο δημοφιλές μέσο ανάκλησης περασμένων ζωών.
Ύπνωση και υποβολή
Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνουν τα λεξικά, η ύπνωση είναι ο τεχνητός ύπνος. Ουσιαστικά, όμως, πρόκειται για έναν ύπνο της συνείδησης που προκαλείται με ορισμένες μεθόδους και χειρισμούς, οι οποίοι θέτουν το υποσυνείδητο υπό τον έλεγχό μας. Μοιάζει με την κατάσταση της συνείδησης λίγο πριν από τον ύπνο και χαρακτηρίζεται από υπερβολική δεκτικότητα στην υποβολή, αλλά και από αυξημένη διέγερση της φαντασίας.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που συμβαίνει στον καθένα από εμάς καθημερινά, ανάλογα βέβαια με το πόσο δεκτικοί είμαστε. Συχνά κοιτάμε έξω από το παράθυρο με απλανές βλέμμα, ενώ σκεφτόμαστε έντονα κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Άλλες φορές ασχολούμαστε με δραστηριότητες τόσο ευχάριστες που μας κάνουν να χάσουμε την αίσθηση του χρόνου. Ταξιδεύουμε και σχεδόν αποκοιμόμαστε ή βυθιζόμαστε στις σκέψεις μας. Όλές αυτές οι περιγραφές παραπέμπουν σε καταστάσεις ελαφριάς ή μέτριας ύπνωσης. Η διαφορά είναι ότι στην καθημερινή μας ζωή προτιμούμε να τις χαρακτηρίζουμε ως ονειροπόληση.
Το γεγονός ότι στην καθημερινότητά μας ενδέχεται να βρεθούμε σε ελαφριά ύπνωση σημαίνει ότι είμαστε ευάλωτοι και ανοιχτοί σε υποβολές. Όταν παρακολουθούμε τηλεόραση, χαλαρώνοντας στον καναπέ ή βρισκόμαστε μεταξύ "ύπνου και ξύπνιου", τα όσα ακούμε βρίσκουν ευκολότερα δίοδο στον εσωτερικό μας κόσμο. Λειτουργούν, λοιπόν, σαν πανίσχυρες υποβολές, έστω κι αν εμείς δεν το καταλαβαίνουμε.
Αν και κάτι τέτοιο ακούγεται λίγο επικίνδυνο και μας κάνει να αισθανόμαστε περίεργα, μπορεί να λειτουργήσει και θετικά, καθώς χρησιμοποιείται ως μέθοδος θεραπείας. Πολλοί φόβοι, προβλήματα συμπεριφοράς και επικοινωνίας ή διάφοροι εθισμοί σε βλαβερές συνήθειες, μπορούν να ελεγχθούν με τις κατάλληλες υποβολές.
(πηγή: http://www.e-go.gr/)
-
ο ΔΡ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ Α. ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ, Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής και Διδάκτωρ Ψυχιατρικής Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, γράφει σχετικά με την ύπνωση:
Η ύπνωση είναι μια ψυχοφυσιολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αυξημένη υποβολιμότητα (δυνατότητα του ατόμου να είναι πιο δεκτικό σε παροτρύνσεις). Είναι μια μεταβλημένη κατάσταση της συνείδησης (altered state of consciousness) ή μια φυσιολογική κατάσταση έντονης εστίασης της προσοχής και της αντίληψης (focused state of attention) που δίνει στο άτομο την δυνατότητα να έχει πρόσβαση σε δικές του ασυνείδητες πηγές αυτο-ανάπτυξης και αλλαγής.
Σχετικά με την αυτοϋπνωση:
Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε βρεθεί σε κάποια μορφή "αυτοϋπνωσης" απορροφημένοι στις σκέψεις μας -ενώ διαβάζουμε ένα βιβλίο ή οδηγούμε- χωρίς να προσέχουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Τη στιγμή εκείνη κάποιο άλλο μέρος της συνείδησης μας επιτρέπει να λειτουργούμε. Η κατάσταση αυτή είναι μια μορφή εστιασμένης προσοχής παρόμοια με την ύπνωση.
Όσο για την υποβολή, αναφέρει ότι πρόκειται για παρότρυνση, οδηγία ή σύσταση προς τον ασυνείδητο νου και το σώμα.
Είναι λοιπόν λίγο δύσκολο να διαχωρίσουμε την ύπνωση από την υποβολή... διότι απλούστατα "πάνε πακέτο"! Προηγείται η ύπνωση, δηλαδή το άτομο να μπει σε αυτήν την κατάσταση, ώστε ν΄ αρχίσει η υποβολή.
Τα ανωτέρω στοιχεία συλλέχθηκαν από την ιστοσελίδα του Δρ. Κίμογλου Δημήτριου, Διπλωματούχου Συμβουλευτικής Ψυχολογίας/Ψυχοθεραπείας & Νευροψυχολογικής Ανοσολογίας... και προσωπικού φίλου :cheerful:
Η διεύθυνση της ιστοσελίδας του: http://www.kimoglou.tk/
-
χαχαχα...πονηρούλη...
Θα διαφωνήσω πάντως! Ακόμα και στον έρωτα πρέπει να υπάρχει μέτρο!
'Ντάξει, είπαμε: είναι τυφλός! Αλλά δεν είναι κακό να "κρυφοκοιτάζεις" που και που...
Δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει στην πράξη, μα δε νομίζεις ότι η συμβουλή "να χαίρεσαι τον έρωτα, αλλά να μην αφήνεσαι να σε παρασέρνει σε 'μέρη' που ίσως μετανοιώσεις αργότερα που πήγες" είναι σοφή; :smilewink:
-
Προχωρημένο πείραμα τηλεμεταφοράς ύλης σε Δανέζικο εργαστήριο
Επιστήμονες της Φυσικής από το Άαρχεν και την Κοπεγχάγη της Δανίας διεισδύουν σε εδάφη όπου κανένας άνθρωπος δεν έχει πατήσει μέχρι σήμερα, πραγματοποιώντας προχωρημένο πείραμα τηλεμεταφοράς ύλης. Πολλοί θα γνωρίζετε σίγουρα την ταινία "Η Μύγα" (The Fly), την ταινία που την περασμένη δεκαετία έσπασε ταμεία έχοντας σα θέμα της τα πειράματα ενός επιστήμονα επάνω στην τηλεμεταφορά ύλης αλλα και ζωντανών οργανισμών στη συνέχεια. Άλλοι πιθανόν να θυμάστε το πλήρωμα του Star Trek να τηλεμεταφέρεται στην επιφάνεια πλανητών όπου ξεκινούσε μια διαφορετική κάθε φορά περιπέτεια. Όλα βέβαια κινούνταν στο χώρο της φαντασίας του σεναριογράφου, οι λίγες προσπάθειες που έχουν μέχρι σήμερα γίνει στο χώρο τηλεμεταφοράς ύλης έχουν πρακτικά αποτύχει.
Στα μέσα του τελευταίου μήνα, ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα φουτουριστικό πείραμα εν εξελίξει στο δανέζικο πανεπιστήμιο του Άαρχους. Μια ομάδα φυσικών από τα πανεπιστήμια του Άαρχους και της Κοπεγχάγης, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Eugene Polzik, προσπαθούν να τηλεμεταφέρουν αντικείμενα. Να τα εξαφανίσουν δηλαδή από ένα συγκεκριμένο μέρος και να αναδημιουργήσουν ακριβή αντίγραφά τους σε ένα άλλο.
Η έρευνα του Polzik έχει κάνει όλον τον επιστημονικό κόσμο να μιλά γι' αυτήν. Το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό New Scientist ανακήρυξε την εργασία αυτή ως ένα από τα πιο σημαντικά ερευνητικά προγράμματα του 2003 και το κατέταξε στην ίδια κλίμακα σημαντικότητας με τα πειράματα για την κλωνοποίηση του ανθρώπου και το κυνήγι για τη ζωή στον πλανήτη Άρη.
Το πρώτο αποτέλεσμα τηλεμεταφοράς ήρθε για τον Polzik το 1998, στο Ίδρυμα Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, όταν ένας ρωσικής καταγωγής αμερικανός ερευνητής μαζί με μια ομάδα Δανών και Αμερικάνων κατάφεραν να τηλεμεταφέρουν μια ακτίνα φωτός για λίγα εκατοστά του μέτρου. Αυτό ίσως να μοιάζει κατόρθωμα δευτερεύουσας σημασίας, όμως ήταν στην πραγματικότητα για την επιστήμη μια ανακάλυψη κολοσσιαίων διαστάσεων. Αυτή τη στιγμή στη Δανία, η ομάδα του Polzik προσπαθεί με μεγάλες φιλοδοξίες να τηλεμεταφέρει ένα ρεύμα αερίου, που περιέχει δισεκατομμύρια ατόμων.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να έχεις ένα αντίγραφο του αρχικού αντικειμένου και το αρχικό αντικείμενο ταυτόχρονα. Επομένως πρέπει στην πραγματικότητα να μεταφέρουμε τις πληροφορίες για το αντικείμενο χωρίς να γνωρίζουμε τι είναι αυτό που τηλεμεταφέρουμε. Αυτό είναι εφικτό, σύμφωνα με τον Polzik. Σύμφωνα με τη δανέζικη εφημερίδα που έφερε το πείραμα στη δημοσιότητα, η ομάδα του έχει επιτύχει μια σύνδεση ανάμεσα σε άτομα σε κβαντικό φυσικό επίπεδο, ένα είδος εμπλοκής μεταξύ δυο νεφών αερίου.
Ο Polzik δήλωσε ότι το κλειδί της τηλεμεταφοράς βρίσκεται στο να καταφέρουν οι επιστήμονες να διαβιβάσουν ένα πλήρες ρεύμα αερίου, χρησιμοποιώντας τις μεγάλης ακρίβειας ακτίνες λέηζερ. Κάτι το οποίο θα αποτελέσει έναν άθλο της προηγμένης Φυσικής.
Σύμφωνα πάντα με τον Polzik, η τεχνολογία και οι αρχές της τηλεμεταφοράς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά σε ένα φουτουριστικό είδος υπολογιστή με επαναστατική ταχύτητα και μνήμη, ένα είδος κβαντικού υπολογιστή. Μια τέτοια τεχνολογία υπολογιστών θα ενδιέφερε άμεσα τον τομέα στρατιωτικών εφαρμογών για κρυπτογραφήσεις και αποκρυπτογραφήσεις μηνυμάτων. Πάντως, η εποχή διαπλανητικών διακτινίσεων φαντάζει, σύμφωνα με τον καθηγητή, ακόμα πολύ μακρυνή...
Πηγή:
-
Γράφει ο ΤΑΣΟΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ
Για ΤΟ ΒΗΜΑ, 14-12-2003
Το Σύμπαν δεν είναι άπειρο
Σύμφωνα με τα στοιχεία που στέλνει ένας δορυφόρος,
ο κόσμος μας είναι σαν μια μπάλα ποδοσφαίρου
Ας φανταστούμε έναν γεροψαρά με τη βάρκα του ανοιχτά στο πέλαγος μια νύχτα με ξαστεριά. Από πάνω του χιλιάδες αστέρια και από κάτω η μαύρη άβυσσος. Ας προσθέσουμε στην ιστορία ότι αυτό συμβαίνει πριν από 2.500 χρόνια. Τι μπορεί να πιστέψει ο φτωχός γι' αυτά που βλέπει; Οτι ο απέραντος ουρανός στέκει εκεί σαν τεράστιος δίσκος που τον κρατάει σταθερό ένας σερβιτόρος-γίγαντας, ο Ατλας. Οσο για το τι κάμπους και τι βουνά κρύβει ο μαύρος βυθός... αυτά μόνο ο Ποσειδώνας τα ξέρει!
Γυρίζουμε το ρολόι μπροστά και συναντάμε στο ίδιο σημείο έναν ψαρά του 20ού αιώνα. Τι έχει αλλάξει γι' αυτόν; Ο ουρανός είναι πλέον ένα κομμάτι του άπειρου Σύμπαντος που περιβάλλει τη σφαίρα όπου ζούμε, τον πλανήτη μας. Οσο για τη μορφολογία του βυθού αρκεί να κοιτάξει στο σόναρ του: τα ανακλώμενα στον βυθό ηχητικά κύματα βυθομετρούν τα πάντα και του δίνουν έναν ασφαλή χάρτη πλοήγησης.
Προχωρούμε λίγο ακόμη, στην αυγή του 21ου αιώνα. Ο ψαράς της ιστορίας γνωρίζει ακριβώς τη θέση του στον πλανήτη χάρη σε δορυφόρους που μιλάνε με μια συσκευή του και τηλεμετρούν τη θέση της, μια τεχνολογία ονόματι GPS. Επίσης πιθανόν θα γνωρίζει ότι εδώ και δύο χρόνια ένας άλλος δορυφόρος βρίσκεται εκεί πάνω στον ουρανό και χαρτογραφεί το Σύμπαν περίπου με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο το σόναρ βυθομετρεί τη θάλασσα από κάτω του. Εκείνο που δεν γνωρίζει (δεν γνωρίζαμε ως σήμερα) είναι ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία αυτού του τελευταίου, το Σύμπαν δεν είναι απέραντο και μάλιστα έχει το σχήμα μιας μπάλας ποδοσφαίρου!
Εδώ η ιστορία μας διακόπτεται από γέλια τρανταχτά: ένας γέρος 2.500 ετών ξεκαρδίζεται νεύοντάς μας με κάθε τρόπο «Σας το 'πα; Δεν σας το 'πα;». Είναι ο... Πλάτωνας.
H αβάσταχτη σφαιρικότητα του κόσμου μας
Διανύουμε μια πενταετία που σημαδεύεται από την αντιπαράλληλη πορεία των συνιστωσών του πολιτισμού: ενώ ο ανθρωπισμός βάλλεται από παντού και ο μέσος άνθρωπος σφίγγεται από ανασφάλεια και ανησυχία για τα τεκταινόμενα στον πλανήτη, οι άνω θρώσκοντες επιστήμονες βλέπουν μια πρωτόγνωρη πρόοδο να εκτυλίσσεται στον τομέα τους. Είναι η τεχνολογία αυτή που επιταχύνει και τα αρνητικά και τα θετικά. Ο γεννήτοράς της, ο άνθρωπος, είναι αυτός που αργεί να εξελιχθεί...
Ιδιαίτερα στους τομείς της αστρονομίας και της κοσμολογίας οι πληροφορίες που καταφθάνουν πλέον καταιγιστικά από τους δορυφόρους και τα τηλεσκόπια είναι τόσο πλούσιες σε ευρήματα που... μας γεμίζουν με γνώσεις δυσκολοχώνευτες. Και αυτό συμβαίνει κατ' εξοχήν στην προαιώνια αναζήτησή μας για απαντήσεις στο θεμελιώδες ερώτημα της κοσμογονίας. Ας δούμε πώς.
Ηταν μόλις το 1999 όταν το δορυφορικό τηλεσκόπιο Hubble μάς αποκάλυψε ότι - απ' όσο τουλάχιστον μπορούσε να «δει» - υπήρχαν περίπου 125 δισ. γαλαξίες στο Σύμπαν. Εφέτος το καλοκαίρι, μετά την ανάλυση των δεδομένων, μάθαμε ότι ο αριθμός των ορατών από τα τηλεσκόπιά μας άστρων του Σύμπαντος φθάνει τα... 70.000 εκατ. εκατομμυρίων εκατομμυρίων! Μια μέτρηση αβυσσαλέα, μεγαλύτερη κάθε προσδοκίας. Αν αυτά είναι τα ορατά... τότε το σύνολο πρέπει να είναι... άπειρο.
Το να είναι το Σύμπαν άπειρο και διαρκώς εκτεινόμενο είναι κάτι που ξεπερνά βέβαια τα όρια της φαντασίας μας αλλά είναι σύμφωνο με την κυρίαρχη θεωρία του 20ού αιώνα, τη θεωρία της σχετικότητας. Μπορεί να μη μας αφήνει την ελπίδα να εξερευνήσουμε ποτέ τις «άκρες του Διαστήματος» αλλά μας διασφαλίζει τη σιγουριά της ευκλείδειας γεωμετρίας, ότι το Σύμπαν είναι «ομαλό και επίπεδο» σαν φουσκωτό στρώμα θαλάσσης.
Πότε άρχισε να δημιουργείται και να «φουσκώνει»; H κυρίαρχη θεωρία είναι αυτή του Big Bang, της Μεγάλης Εκρηξης δηλαδή, όπου μια μοναδιαία οντότητα (ύλης; ενέργειας; πληροφορίας; ) διερράγη και άρχισε να στροβιλίζεται σαν τρελός δερβίσης διαμορφώνοντας συν τω χρόνω τα πάντα - και εμάς.
H «σκοτεινή ενέργεια»
Εν έτει 2001 ένας νέος δορυφόρος στάλθηκε από τη NASA σε μια απόσταση από τη Γη αρκετή ώστε να μην παρενοχλείται από τους θορύβους της. Ο WMAP - όπως ονομάζεται συντετμημένα ο Wilkinson Microwave Anisotropy Probe - είναι κατ' ουσίαν ένα υπερευαίσθητο ακουστικό, ένας ανιχνευτής μικροκυμάτων. Στόχος του είναι η χαρτογράφηση του Σύμπαντος και η φωτογράφιση του... παρελθόντος του. Πώς μπορεί να το κάνει αυτό; Ανιχνεύοντας τα απομεινάρια ακτινοβολίας της Μεγάλης Εκρηξης - δημιουργημένα κάπου 400.000 χρόνια μετά από αυτήν, όταν τα πάντα ήταν σε αέρια μορφή - και μετρώντας τις διακυμάνσεις πυκνότητας που προέκυψαν σε αυτά από το ατέρμονο ταξίδι τους στον κόσμο.
H καταγραφή της αρχέγονης αυτής ακτινοβολίας, της CMB, μας επιβεβαίωσε όχι μόνο ότι το Big Bang υπήρξε αλλά και τον χρόνο εκδήλωσής του. Από τον Μάρτιο του 2003 γνωρίζουμε πλέον ότι για τη διαστολή του Σύμπαντος ευθύνεται η μυστηριώδης «σκοτεινή ενέργεια» - η πεμπτουσία των Αρχαίων μας. Εχουμε ήδη και «φωτογραφίες» του Σύμπαντος από την εποχή που ήταν... μωρό! Είναι όμως «επίπεδο»;
Τα αστέρια της μπάλας
Αν αναζητούσατε την απάντηση στη σχετική ιστοσελίδα της NASA, θα βρίσκατε ένα σαφέστατο «Ναι», με περιθώριο λάθους μόνο 2%. Τα μέχρι πρότινος δεδομένα από τον WMAP έπειθαν για το ότι το πρότυπο μοντέλο της φυσικής μας καλά κρατεί. Από τον Οκτώβριο όμως και έπειτα το τοπίο δεν είναι πια το ίδιο. Ενα άρθρο στο επιστημονικό περιοδικό «Nature» δυναμίτισε τα πάντα και μας γύρισε... 2.500 χρόνια πίσω!
Τις μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας που μας έστειλε ο WMAP παρέλαβαν προς ανάλυση οι επιστήμονες της NASA και πολλοί άλλοι συνεργαζόμενοι ανά τον κόσμο. Ενας από αυτούς, ο δρ Max Tegmark του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας, προέβαλε την επίπεδη φωτογραφία τού κατά WMAP ορατού Σύμπαντος σε σφαίρα. Το έκανε ενστικτωδώς, απλώς διότι τα δεδομένα έφθαναν στον WMAP από όλον τον διαστημικό χώρο γύρω του, άρα σφαιρικά. Επειτα άρχισε να φιλτράρει τα στοιχεία ώστε να προβληθεί μόνο η κοσμική ακτινοβολία, χωρίς διαταραχές από τη σκόνη των γαλαξιών και των ηλεκτρονίων μεταξύ μαγνητικών πεδίων. Τότε στην «καθαρή εικόνα» που προέκυψε διαπίστωσε με ταραχή ότι δεν ήταν τα πάντα θερμικά ισότροπα και τυχαία αλλά εμφανίζονταν περιοχές με περίεργα γεωμετρικές συμμετρίες. Σε τι οφείλονταν;
Τη σκυτάλη παρέλαβε μια ομάδα επιστημόνων του Παρατηρητηρίου του Παρισιού - αυτή που έκανε και την ανακοίνωση στο «Nature» - με επικεφαλής τον κοσμολόγο J. Ρ. Luminet. Διαπίστωσαν ότι οι διακυμάνσεις πυκνότητας της κοσμικής ακτινοβολίας σε μεγάλες κλίμακες ήταν ασθενέστερες αυτών που αναμενόταν να εμφανιστούν. Αυτό ισοδυναμούσε με το να περιμένεις να δεις μεγάλα κύματα στον ωκεανό αλλά αντ' αυτού να βλέπεις μόνο κύματα που αντιστοιχούν σε... μπανιέρα! Πώς μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο αν το Σύμπαν ήταν όντως άπειρο και όχι πεπερασμένο; Ανέπτυξαν λοιπόν θεωρητικά μοντέλα και προσομοιώσεις στον υπολογιστή προσπαθώντας να χαρτογραφήσουν το υποθετικό σχήμα του Σύμπαντος που θα τους έδινε τα ίδια αποτελέσματα με αυτά των μετρήσεων. Ηταν μια εξαιρετικά πολυσύνθετη μαθηματική εργασία, μέσα από την οποία δοκίμασαν και απέρριψαν σταδιακά όλες τις πιθανότητες να είναι το Σύμπαν επίπεδο σαν στρώμα, ημικυλινδρικό σαν σέλα ή έστω και σαν κουλούρι! Αυτό που προέκυψε ως «κατάλληλο σχήμα» είναι κάτι το εξεζητημένα γεωμετρικό, ένα σχήμα «καμπυλωμένου δωδεκαέδρου» - γνωστό και ως δωδεκάεδρος χώρος του Poincare - με διάμετρο περίπου 70 δισ. έτη φωτός. Απαρτίζεται από έξι ζεύγη αντιδιαμετρικών πενταγώνων που διατάσσονται με στροφή 35° του δευτέρου ως προς το πρώτο. Είναι, δηλαδή, το ίδιο σχήμα που περιέγραψε για το Σύμπαν ο Πλάτων στον διάλογο του Τίμαιος, παρόμοιο με αυτό της μπάλας ποδοσφαίρου. Εκεί όπου η ομοιότητα με την απλή μπάλα σταματά είναι ότι ένα διαστημόπλοιο που θα έφθανε σε ένα πενταγωνικό τμήμα της μπάλας-Σύμπαντος θα... επέστρεφε εμφανιζόμενο στο αντιδιαμετρικό του πεντάγωνο! Επίσης το σχήμα αυτό δεν περιορίζεται μόνο στα άκρα του Σύμπαντος αλλά και εσωτερικά το Σύμπαν διαρθρώνεται με τέτοια αλλεπάλληλα και αλληλένδετα δωδεκάεδρα. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε... η επιστημονική μας φαντασία μπορεί να οργιάσει με περιοχές χωροχρονικής δίνης (warp effect) και ταξίδια από γαλαξία σε γαλαξία.
Το μικρό είναι όμορφο
H πιθανότητα να είναι το Σύμπαν σφαιρικό και πεπερασμένο (άρα «μικρό και νοικοκυρεμένο») είναι μια συγκλονιστική εξέλιξη. Ανατρέπει βέβαια τα όσα νομίζαμε τις τελευταίες δεκαετίες αλλά επίσης χαρίζει γαλήνη σε πολλές ψυχές - όπως αυτή του Αϊνστάιν. Ο μεγάλος φυσικός είχε προβλέψει την ύπαρξη της σκοτεινής ενέργειας (κοσμολογική σταθερά κατά τον ίδιο) αλλά την είχε «μηδενίσει» στη συνέχεια, ενοχλημένος από την προοπτική ενός διηνεκώς διαστελλόμενου και χαοτικού Σύμπαντος, που δεν θα ήταν αρκούντως όμορφο ώστε να αιτιολογεί την ύπαρξή του!
Αυτή η «αντιεπιστημονική ψύχωση» του Αϊνστάιν με την αρμονία και την ομορφιά δεν αιφνιδιάζει βεβαίως όποιον γνωρίζει τις αρχές του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού που έχουν διαποτίσει όλους τους μεγάλους ερευνητές. Είναι οι ίδιες αρχές που έθεσαν ο Πυθαγόρας και οι μετά αυτόν έλληνες διανοητές, οι αρχές της αρμονίας των μαθηματικών, του χρυσού κανόνα του Παρθενώνα, της γεωμετρικής δομής του κόσμου κατά τον Πλάτωνα... Είναι οι ίδιες αξίες στις οποίες οδηγήθηκαν και οι ερευνητές του μικρόκοσμου με την κβαντική θεωρία, όπως και αυτές βάσει των οποίων οι ερευνητές της πληροφορικής - από τον Turing ως τον Lloyd και τον Wolfram - ισχυρίζονται ότι ο κόσμος είναι ένας τεράστιος κβαντικός υπολογιστής που επεξεργάζεται συνεχώς τη δυναμική του εξέλιξη.
Αν λοιπόν το μοντέλο ενός κόσμου γεωμετρικά δομημένου ισχύει, τότε η τάξη αποκαθίσταται. Σε ένα πεπερασμένο και σταθερό Σύμπαν, χωρίς κρυφές γωνιές και χαοτικές παραμέτρους, οι επιστήμονες του μέλλοντος θα μπορούν να προβλέψουν το τι ενδέχεται να συμβεί. Τα πάντα μπορεί να εμφανίζονται στις μικροκλίμακες τυχαία, αλλά στις μεγάλες κλίμακες εξισορροπούνται και εναρμονίζονται. Και εδώ, στην ανθρώπινη διάστασή μας, οι πάντες θα μπορούν πλέον να αισθάνονται μια πληρότητα: είτε αγνωστικιστές είτε θεοσεβούμενοι, μπορούν να νιώσουν τη γαλήνη ότι στον κόσμο δεν κυριαρχεί τελικά η αγριότητα του χάους αλλά η ομορφιά της αρμονίας. Τι δικαίωση για την αρχαιοελληνική θεώρηση του κόσμου! Οπως έγραψε και ο «Economist» στο αντίστοιχο άρθρο του, «ένα ζήτω για τους Ελληνες!».
Αλλά... Αλλά πρέπει και να αποδειχθεί αυτή η όμορφη υπόθεση. Αρκούν τα δεδομένα του WMAP; Οχι ακριβώς. Για να είναι το σχήμα του Σύμπαντος ένα δωδεκάεδρο Poincare θα πρέπει να αποδειχθεί ότι μία παράμετρος ονόματι «συντελεστής καμπυλότητας Ωμέγα» θα έχει τελική τιμή μεταξύ 1,010 και 1,013. Αν αυτή βρεθεί να είναι ίση με 1, τότε η υπόθεση καταπίπτει και το Σύμπαν είναι επίπεδο. Οι ως σήμερα μετρήσεις των διακυμάνσεων ακτινοβολίας που έχει ανιχνεύσει ο WMAP δίνουν τιμές από 1 ως 1,040. Χρειάζονται λοιπόν περισσότερα στοιχεία, ανιχνευμένα με μεγαλύτερη ακρίβεια, για να σιγουρευτούμε.
Το εγχείρημα αυτό θα αναλάβει ένας νέος δορυφόρος, της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) αυτή τη φορά, που θα εκτοξευθεί στο Διάστημα το 2007. Ονομάζεται Planck και «χτίζεται» από 42 ευρωπαϊκές κυρίως επιχειρήσεις και πανεπιστήμια. Θα κάνει τις μετρήσεις του σε θερμοκρασία -272,9°C (μόλις ένα δέκατο του βαθμού πάνω από το απόλυτο μηδέν) προκειμένου να μην επηρεάζονται οι μετρήσεις από τη θερμότητα των ίδιων των μηχανημάτων και να γίνει εφικτή η ακριβέστερη καταγραφή του ανισότροπου φάσματος της κοσμικής ακτινοβολίας. Το σημείο του Διαστήματος στο οποίο θα «σταθμεύσει» απέχει 1,5 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη, αρκετό για να μένει ο δορυφόρος ανεπηρέαστος από την παραμικρή θερμότητα ή παρεμβολές που θα μπορούσαν να φθάνουν από τη Γη, τη Σελήνη ή τον Ηλιο.
Εχουμε επομένως μπροστά μας τουλάχιστον μία τετραετία αναμονής? την ίδια τετραετία που θα κρίνει αν η σκοτεινή ενέργεια απαρτίζεται από υπεροχορδές ή από κβαντικές βοστρυχώσεις. Οι ερευνητές του μακρόκοσμου και του μικρόκοσμου λοιπόν θα μετρούν με αγωνία τις ημέρες της, ενόσω εμείς οι υπόλοιποι θνητοί θα παρακολουθούμε απλώς το καθημερινό θέατρο του παραλόγου στον πλανήτη μας...
Το μυστηριώδες δωδεκάεδρο
H απίστευτη σύλληψη του Πλάτωνα για έναν δωδεκάεδρο κόσμο δεν απασχολεί για πρώτη φορά την επιστήμη. Το 1985, στο Πανεπιστήμιο Rice του Τέξας, μια ομάδα ερευνητών προσπάθησε να αναπαράξει τα πλούσια σε άνθρακα μόρια που θεωρείται ότι σχηματίζονται στην ατμόσφαιρα κάποιων άστρων. Βομβάρδισαν με ακτίνες λέιζερ γραφίτη - καθαρό, δηλαδή, άνθρακα - και εξέτασαν τις μορφές στις οποίες επανασυντέθηκαν τα άτομα του άνθρακα. Βρήκαν ότι κυριαρχούσαν τώρα μόρια φτιαγμένα από ομάδες 60 ατόμων, διατεταγμένες σε πολύεδρα. Ονόμασαν το νέο μόριο C60 ή χαϊδευτικά «φουλερίνη» - από το σχήμα θόλου που είχαν τα μεμβρανοειδή σπιτάκια του αρχιτέκτονα Richard Buckminster Fuller τη δεκαετία του '60. Είχε βέβαια προηγηθεί μια ανάλογη προσπάθεια αμερικανών χημικών το 1982, όταν κατόρθωσαν να συνδέσουν 20 άτομα σε δωδεκαεδρικό μόριο (C20) που βάφτισαν «δωδεκαεδρίνη». Δεν είχαν κατορθώσει όμως να αποβάλουν από το μόριο άνθρακα και ένα άτομο υδρογόνου που κολλούσε στην κορυφή του. Ετσι το 1996 οι τρεις ερευνητές του Τέξας πήραν το Νομπέλ Χημείας για το επίτευγμά τους και ο Πλάτων την πρώτη του δικαίωση για τη «θεωρία των σχημάτων» του.
H μεγάλη γοητεία της δωδεκαεδρικής φουλερίνης είναι ότι αποτελεί πλέον τη βάση της νανοτεχνολογίας: με αυτήν κατασκευάζονται οι νανοσωλήνες άνθρακα, τα τριχίδια που εμφανίζουν αντοχή 60πλάσια του ατσαλιού! Ετσι η πρώτη ύλη που βρισκόταν άλλοτε μόνο στα χυτήρια των ήλιων τώρα οικοδομεί τον πολιτισμό των ανθρώπων του 21ου αιώνα. E, δεν είναι ταιριαστό το ότι και ολόκληρο το Σύμπαν ακολουθεί - ενδεχομένως - την ίδια «αρχιτεκτονική γραμμή»;
-
Χωρίς να είμαι σίγουρη, νομίζω ότι το "παν" προστέθηκε αργότερα για να εννοήσει και να τονίσει ότι "το μέτρο είναι πάντα καλό" για όλες τις περιπτώσεις και καταστάσεις...
Φυσικά ίσως να κάνω λάθος. :shy2:
-
Κι όμως, κάπου είχα διαβάσει μια περίληψη σχετικά...
Την είχα μάλιστα αποθηκεύσει στον δίσκο μου, αλλά -ως συνήθως- δεν μπορώ να βρω τ΄ αρχείο...
...ή μήπως ήταν σε κάποιο από τα τετράδια σημειώσεών μου;...
(πρέπει κάποτε να τακτοποιήσω τ΄ αρχεία μου, έχει καταντήσει αηδία το να μην βρίσκω ποτέ τίποτα!)
Θα το ψάξω και θα επανέλθω :cheerful: (wish me luck! θα την χριαστώ!!)
-
Θα βάλω υπενθύμιση!!! χεχεχε... :evilgrin:
Έρως ανίκατε μάχαν...
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Έρως και Ψυχή
ο μύθος εν συντομιά:
Η Ψυχή ήταν μια πανέμορφη θνητή που προκάλεσε την οργή της Θεάς Αφροδίτης, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να συγκρίνουν την ομορφιά της με αυτήν της Ψυχής.
Έτσι, έστειλε τον γιό της Έρωτα να ρίξει τα βέλη του στην Ψυχή ώστε να ερωτευτεί κάποιο απάισιο τέρας.
Ο Έρωτας όμως βλέποντας την Ψυχή, την ερωτεύτηκε και παρακούοντας της εντολές της Αφροδίτης, πήρε κρυφά την Ψυχή για γυναίκα του στο παλάτι του, μην αποκαλύπτοντας ούτε στην ίδια την ταυτότητά του, ούτε το πρόσωπό του. Της είπε επίσης να μην προσπαθήσει να δει το πρόσωπό του ή να βρει το ποιός είναι.
Η Ψυχή έζησε μερικές μέρες απόλυτης ευτυχίας στο παλάτι του συζύγου της, αλλά κάποια στιγμή, μετά κι από προτροπές των αδελφών της, αποφάσισε να δει το πρόσωπο του συζύγου της, μιας και φοβήθηκε πως πρόκειται για ένα τρομερό τέρας που θα την σκοτώσει όταν την βαρεθεί.
Περίμενε λοιπόν μέχρι να κοιμηθεί και τον πλησίασε με ένα λυχνάρι στο ένα χέρι και ένα στιλέτο στο άλλο, ώστε εάν ήταν πράγματι τέρας, να τον σκωτώσει ευθύς αμέσως.
Όταν όμως είδε το πρόσωπο του Θεού Έρωτα, ξαφνιάστηκε τόσο (όπως ήταν αναμενόμενο... το πρόσωπο του Θεού Έρωτα, κορίτσια! Το φαντάζεστε?? :wow: ) που χύθηκε λίγο από το καυτό λάδι του λυχναριού στον ώμο του Θεού. Εκείνος ξύπνησε, κατάλαβε τι γινότανε και την έδιωξε λέγοντάς της "δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη εκεί που δεν υπάρχει εμπιστοσύνη".
Φυσικά ο κρυφός γάμος τους μαθεύτηκε αμέσως και η Αφροδίτη πιο έξαλλη από πριν, άρχισε να θέτει στο κορίτσι απίστευτες εργασίες που θα ήταν αδύνατον να εκτελέσει, λέγοντάς της πως αν δεν τις φέρει σε πέρας, θα ζήσει για πάντα μόνη και δυστυχισμένη. Κατάφερνε όμως πάντα και εκπλήρωνε τις εργασίες, με την κρυφή βοήθεια του Έρωτα, που ουσιαστικά δεν την εγκατέλειψε ποτέ.
Μέχρι που ο Δίας, γνωρίζοντας όλα τα γεγονότα, είπε "αρκετά! ο Έρωτας απέδειξε την αγάπη του στην Ψυχή και η Ψυχή απέδειξε την υπομονή και πίστη της! Αφού λοιπόν ο Έρωτας την επέλεξε για γυναίκα του, γυναίκα του θα γίνει! Και για να μπορέσουν να ζήσουν μαζί στον Όλυμπο, η Ψυχή δεν θα είναι πιά θνητή, αλλά αθάνατη."
Έτσι η Ψυχή έγινε αθάνατη και την υποδέχτηκαν όλοι οι Θεοί ανάμεσά τους. Και η Αφροδίτη ευλόγησε την ένωσή τους, διότι πια δεν είχε λόγω να ζηλεύει την ομορφιά της Ψυχής, αφού δεν ήταν πια θνητή κι επομένως δεν προκαλούσε την οργή της επειδή -όπως πίστευε- οι θνητοί δεν πρέπει να συγκρίνονται με τους Θεούς.
(τον έγραψα περιληπτικά, διότι είναι αρκετά μεγάλος ολόκληρος...)