Νεφέλη

Σύμφωνα με μια θεωρία, η πιο απλή εξήγηση είναι πάντα η σωστή. Συμφωνείτε;

Κάποτε οι ακαδημαϊκοί διακήρυσσαν ότι η Αγροτική Επανάσταση ήταν ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα. Αφηγούνταν μια ιστορία προόδου με κινητήρια δύναμη την ισχύ του ανθρώπινου εγκεφάλου. Η εξέλιξη δημιουργούσε σταδιακά όλο και πιο ευφυείς ανθρώπους. Τελικά, οι άνθρωποι έγιναν τόσο έξυπνοι που μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά της φύσης, κάτι που τους επέτρεψε να εξημερώσουν τα πρόβατα και να καλλιεργήσουν το σιτάρι. Μόλις έγινε αυτό, παράτησαν χαρούμενοι τη σκληρή, επικίνδυνη και συχνά σπαρτιάτικη ζωή του τροφοσυλλέκτη και εγκαταστάθηκαν σε συγκεκριμένα μέρη για να απολαύσουν την ευχάριστη, ικανοποιητική ζωή του αγρότη. Αυτή η ιστορία είναι παραμύθι. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι με το πέρασμα του χρόνου οι άνθρωποι έγιναν εξυπνότεροι. Οι τροφοσυλλέκτες γνώριζαν τα μυστικά της φύσης πολύ πριν από την Αγροτική Επανάσταση, αφού ήταν απαραίτητο για την ίδια τους την επιβίωση να γνωρίζουν σε βάθος τα ζώα που κυνηγούσαν και τα φυτά που μάζευαν. Η Αγροτική Επανάσταση δεν σηματοδότησε την απαρχή μιας εποχής όπου η ζωή θα γινόταν πιο εύκολη, αλλά -αντίθετα- έκανε τη ζωή των αγροτών πιο δύσκολη και λιγότερο ευχάριστη από εκείνη των τροφοσυλλεκτών. Οι τροφοσυλλέκτες περνούσαν το χρόνο τους με πιο ενδιαφέροντες τρόπους και με μεγαλύτερη ποικιλία, και κινδύνευαν λιγότερο από την πείνα και τις ασθένειες. Η Αγροτική Επανάσταση αύξησε, βέβαια, τη συνολική ποσότητα τροφής που βρισκόταν στη διάθεση του ανθρώπινου είδους, αλλά το επιπλέον φαγητό δεν μεταφράστηκε σε καλύτερη διατροφή ή περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Αντίθετα, μεταφράστηκε σε πληθυσμιακές εκρήξεις και καλομαθημένες ελίτ. Ο μέσος αγρότης δούλευε πιο σκληρά από τον μέσο τροφοσυλλέκτη και είχε για αντάλλαγμα χειρότερη διατροφή. Η Αγροτική Επανάσταση ήταν η μεγαλύτερη απάτη της ιστορίας. Από το βιβλίο "Sapiens - Μια Σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου" του Yuval Noah Harari ...Σχόλια;

Εάν ζεις σε τέτοιο μέρος, σαφώς θα έχεις και άλλη συμπεριφορά, εμπειρία, προετοιμασία. Δεν γίνεται να ζείς σε επικίνδυνο γκέτο (π.χ.) και να είσαι τραλαλά-τραλαλί... σαφώς έχεις προσαρμοστεί. Πιθανόν να έχεις εκπαιδευτεί και σε κάποια τέχνη αυτοάμυνας. Δεν αποκλείεται έως και να οπλοφορείς (έστω και ένα απλό spray ή σουγιαδάκι). Ομοίως και αντιστρόφως: σε περιοχή γενικά ήρεμη με γειτονική αλλυλεγγύη, δεν είναι δυνατόν εσύ να βλέπεις τους πάντες με μισό μάτι. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το περιβάλλον δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά. Ειδικά εάν ζεις σ'αυτό και ξέρεις τα "χούγια" του. Είναι και πάλι θέμα χαρακτήρα το εάν θα βοηθήσεις ή όχι.

Θεωρητικά μιλώντας, παρόλο που ο άνθρωπος δεν εκμεταλλεύεται στο μέγιστο τις δυνατότητές του, παραμένει πεπερασμένος. Εν αντιθέσει με το σύμπαν. Άρα, η λογική λέει ότι, ακόμα κι αν καταφέρει να φτάσει στο έπακρο των δυνατοτήτων του, και πάλι θα υπάρχουν πράγματα/έννοιες/καταστάσεις που είναι πέραν της κατανόησής του. Έτσι δεν είναι;

Κι αν αυτό που ανατρεπότανε ήταν ότι η ζωή δεν είναι σχολείο, δεν παραδίδονται μαθήματα και είναι παντελώς ανούσια...;

It takes one to know one

Μπας και είσαι Διδυμάκι;! Διότι έτσι "ότι νά 'ναι" είμαι κι εγώ... ως γνήσια Δίδυμος Αναμένω με ενδιαφέρον την συμμετοχή σου στις συζητήσεις μας

Καλώς μας ήρθες Abhar! Η δική μου ερώτηση είναι: ποιά θέματα σ'ενδιαφέρουν περισσότερο να συζητάς; Εδώ έχουμε αρκετά μεγάλη ποικιλία για να διαλέξεις, οπότε ελπίζω να σε δούμε σύντομα στις συζητήσεις μας! Εναλλακτικά, μπορείς να ξεκινήσεις εσύ θέματα που σ'ενδιαφέρουν να συζητήσουμε

Αυτή καθ'αυτή η στιγμή που συμβαίνει αυτό, δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω υπέροχη. Συνήθως οι περισσότεροι θα την χαρακτήριζαν σοκαριστική και τρομακτική. Πως είναι δυνατόν να καταρρεύσουν οι "σταθερές" σου κι εσύ να είσαι μέσα στην καλή χαρά...; ΜΕΤΑ τις πρώτες "κρυάδες" (όπου το πόσο μετά ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο), ναι, συμφωνώ ότι είναι υπέροχο

Η προσωρινή μορφή που έχουμε ως άνθρωποι.

Είναι όμως αυτό δυνατόν; Διότι, όσο μάγκας κι αν είσαι, παραμένεις άνθρωπος με νοητικές ικανότητες περιορισμένες. Θεωρείς δυνατόν παρ'όλ'αυτά να αντιληφθείς την συμπαντική λογική;

@Aqua Marine, σίγουρα η ζωή μέσα στην πόλη είναι πρόκληση και δημιουργεί ποικιλία προβλημάτων και αλλιώσεων στις προσωπικότητές μας. Αλλά διαφωνώ στο ότι επηρρεάζει την ευαισθησία μας για τον συνάνθρωπο. Αυτό, είναι θέμα γαλούχησης και χαρακτήρα. Το να μην βοηθήσεις επειδή φοβάσαι, όπως σωστά ανέφερε ο @Sucore, είναι ένας καλός λόγος και σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με το που ζεις. Το εάν όμως ο φόβος σου είναι λογικός (είσαι ένας άοπλος και είναι 4 οπλισμένοι, για παράδειγμα) ή παράλογος (είσαι με παρέα 2-3 άτομα και είναι ένας), είναι θέμα χαρακτήρα και γαλούχησης. Αν έχεις μάθει να βοηθάς, θα βοηθήσεις.- Πιστεύω ότι το άρθρο/θέμα έχει περισσότερο να κάνει με το πόσο εγωκεντρικοί έχουμε γίνει και λιγότερο με το τι πραγματικά έχουμε μέσα μας ως πλάσματα.

Εεε... συμφωνώ ως προς το κομμάτι περί θεού=φύση κλπ κλπ, αλλά δεν καταλαβαίνω σε ποιό σημείο των όσον έγραψα πάει το "Προφανώς...και θα είναι θεότητες" ΟΚ, άρα σίγουρα είσαι άθρησκος. Και προφανώς αγαπάς την λογική, διότι πολλά απ'αυτά που "πουλάνε" οι θρησκείες, είναι παράλογα πράγματα. (Κάνοντας αναφορά στην λογική, δεν εννοώ απαραίτητα τα επιστημονικά αποδεδειγμένα πράγματα/θεωρίες. Εννοώ όσα έχουν μια λογική βάση, κι ας μην έχει ακόμα αποδειχθεί). ...Για το άθεος όμως, δεν μ'έχεις πείσει ακόμα! Με τον "θάνατο" της ύλης, σίγουρα κάποιες αισθήσεις που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μαζί της, παύουν να λειτουργούν. Όπως για παράδειγμα η αφή. Τι γίνεται όμως με όσα δεν σχετίζονται με την ύλη; Η συνείδηση είναι ένα από αυτά. Θα τολμήσω να πω και την όραση, διότι φαίνεται συχνά να λειτουργεί ανεξάρτητα από το σχετικό της όργανο, τα μάτια. Για παράδειγμα, ονειρευόμαστε... Και ονειρεύονται και οι τυφλοί. Πέραν όμως της αναμενόμενης παύσης κάποιων αισθήσεων λόγω του "θανάτου" της ύλης, πως μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα απόκτησης άλλων αισθήσεων, που φυσικά είναι αδύνατον να γνωρίζουμε ενόσο βιώνουμε αυτή την ύπαρξη; Μήπως με την μεταβολή των ενεργειών μας, τον υλικό μας θάνατο δηλαδή, αποκτούμε κάποια άλλη μορφή ζωής; Καλή ξεκούραση κι εδώ είμαστε

Ανεξάρτητα του τι πιστεύετε (ή δεν πιστεύετε), έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι θα γινόταν εάν αποδεικνύονταν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι το πιστεύω σας είναι λανθασμένο; Προφανώς μιλάω για την προσωπική σας πνευματική πίστη/θρησκεία/κοσμοθεωρία. Επίσης προφανώς μιλάω υποθετικά, μιας και το θεωρώ λίγο δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο «πέραν πάσης αμφιβολίας». Αλλά, ας το σκεφτούμε για μια στιγμή, ότι ίσως μπορούσε να συμβεί... Πως θα αντιδρούσατε;

«Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.» Άλμπερτ Αϊνστάιν. Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι, δυστυχώς, φανταστική. Μοιάζει να βγήκε από ταινία τρόμου, ειδικά μόλις μαθαίνουμε ότι συνέβη μια Παρασκευή και 13. Συγκεκριμένα την Παρασκευή, 13 Μαρτίου του 1964. Ήταν τρεις η ώρα το πρωί και η Κάθριν Τζενοβέζε γύριζε σπίτι από τη βραδινή της βάρδια. Έμενε στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, σε μια πολυκατοικημένη αστική περιοχή. Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητο της προχώρησε προς την είσοδο της πολυκατοικίας της. Εκεί αντιλήφθηκε, μέσα στις σκιές, έναν άντρα –που πιθανότατα της φάνηκε ύποπτος- και γύρισε για να ξαναμπεί στο αυτοκίνητο της ή να τηλεφωνήσει στην αστυνομία. Δεν πρόλαβε. Ο άντρας, ονόματι Γουίνστον Μόουζλι, την πρόφτασε και της έχωσε ένα μαχαίρι στην πλάτη. Καθώς εκείνη στράφηκε να τον αντιμετωπίσει τη μαχαίρωσε και στην κοιλιά. Η Κάθριν άρχισε να φωνάζει: «Βοήθεια! Με σκοτώνουν! Βοηθήστε με!» Φώτα άναψαν στις κοντινές κατοικίες και κουρτίνες κουνήθηκαν στα παράθυρα. Αλλά κανείς δε βγήκε να δει τι συνέβαινε. Ο Μόουζλι στην κατάθεση του αργότερα δήλωσε: «Αισθάνθηκα ότι κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δε θα κατέβαινε τις σκάλες.» Και έτσι έγινε. Μόνο ένας άντρας φώναξε: «Άσε ήσυχο το κορίτσι.» Ο Μόουζλι έφυγε γρήγορα και η Κάθριν σύρθηκε μέχρι την είσοδο του σπιτιού της. Όμως όλα τα φώτα στα σπίτια έσβησαν ξανά. Ο Μόουζλι πλησίασε την Κάθριν και τη μαχαίρωσε ξανά. Εκείνη ούρλιαξε και ζήτησε για άλλη μια φορά βοήθεια. Τα φώτα άναψαν πάλι, αλλά κανείς δε μίλησε, κανείς δε βγήκε. Ο Μόουζλι απομακρύνθηκε και περίμενε. Λίγα λεπτά μετά πλησίασε πάλι την κοπέλα που ανέπνεε ακόμα και την αποτελείωσε, κόβοντας 'την από το λαιμό ως τα γεννητικά όργανα. Μετά κατέβασε το παντελόνι του και ασέλγησε πάνω στο νεκρό σώμα. Η απεχθής αυτή εγκληματική πράξη διήρκεσε 35 λεπτά. Η πρώτη επίθεση έγινε στις 3:15 και ο Μόουζλι έφυγε στις 3:50. 38 αυτόπτες μάρτυρες παρατηρούσαν την κοπέλα να μαχαιρώνεται (τρεις φορές) μέχρι θανάτου, χωρίς να κάνουν τίποτα, χωρίς καν να τηλεφωνήσουν στην αστυνομία. Η αστυνομία ειδοποιήθηκε στις 4 το πρωί και όταν έφτασε ήταν πολύ αργά. Για όλους. Το έγκλημα αυτό ίσως να χανόταν ανάμεσα τους φακέλους της αστυνομίας, αν δεν το μάθαιναν δύο κοινωνικοί ψυχολόγοι, ο Ντάρλεϊ και ο Λατανέ. Αυτοί δεν ενδιαφέρθηκαν για τη διεστραμμένη προσωπικότητα του δολοφόνου, αλλά για κάτι ίσως πιο συνταρακτικό: Την απάθεια των παρατηρητών, την απροθυμία τους να βοηθήσουν. Τι ήταν αυτό που τους εμπόδισε να αντιδράσουν; Κάποιοι ψυχολόγοι και ψυχίατροι αναφέρθηκαν στη «συναισθηματική άρνηση» των αυτόπτων μαρτύρων: Ότι εξαιτίας του σοκ έμειναν αδρανείς, απαθείς. Ένας άλλος μίλησε για τον αρνητικό ρόλο της τηλεόρασης, η οποία είχε εθίσει τους τηλεθεατές στη βία και στην κοινωνική απάθεια. Όμως ο Ντάρλεϊ με τον Λατανέ δεν πείστηκαν. Ένιωθαν, χωρίς να μπορούν ακόμα να το εξηγήσουν, ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είχε να κάνει με την τηλεόραση ή με το συναισθηματικό κλονισμό, αλλά με κάτι βαθύτερο, ίσως και πιο αρχέγονο. Έτσι προχώρησαν στο περίφημο πείραμα τους, αυτό που αποκάλυψε την έννοια της «διάχυσης της ευθύνης». Όπως είναι ευνόητο δεν μπορούσαν να αναπαραστήσουν μια δολοφονία, έτσι έκαναν αναπαράσταση μιας επιληπτικής κρίσης. Ένας φοιτητής, με μικρόφωνο και ακουστικά, καθόταν μόνος σε ένα μικρό δωμάτιο. Θα μιλούσε για 2 λεπτά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στη φοιτητική ζωή, αφού πρώτα θα άκουγε τους υπόλοιπους φοιτητές, στα άλλα δωμάτια, να μιλάνε για τη δική τους ζωή. Όπως είναι προφανές –σε μας που γνωρίζουμε τη φύση του πειράματος- δεν υπήρχε κανείς άλλος φοιτητής, πέρα από το υποκείμενο. Οι φωνές που άκουγε ήταν μαγνητοφωνημένες. Κάποια στιγμή ξεκινούσε να μιλάει ένας «φοιτητής», ο οποίος έλεγε ότι είναι επιληπτικός και αυτό συχνά του δημιουργεί προβλήματα κλπ κλπ. Μέχρι που ο επιληπτικός ηθοποιός άρχιζε να παθαίνει κρίση και να ζητάει βοήθεια: «Νομίζω ότι παθαίνω κρίση... Βοηθήστε με... Θα πεθάνω...» Η ψεύτικη επιληπτική κρίση διαρκούσε έξι λεπτά. Σε αυτό το χρονικό διάστημα μόλις το 31% των φοιτητών που άκουγαν σηκώθηκαν και ζήτησαν βοήθεια από τον υπεύθυνο του προγράμματος. Το υπόλοιπο 69% των φοιτητών, ενώ είχαν ταραχτεί –καταρρίπτοντας έτσι την υπόθεση της απάθειας και της τηλεοπτικής αποχαύνωσης- δεν ήξεραν τι να κάνουν. Περίμεναν ότι κάποιος άλλος θα βοηθούσε τον επιληπτικό, έτσι δεν έκαναν τίποτα. Η «διάχυση της ευθύνης» φάνηκε πιο καθαρά όταν οι πειραματιστές άλλαξαν τον αριθμό των φοιτητών-μαγνητοφωνημένων φωνών που συμμετείχαν στο πείραμα. Όταν το υποκείμενο πίστευε ότι είναι μόνος του με τον επιληπτικό φοιτητή, αναζητούσε βοήθεια μέσα στα τρία πρώτα λεπτά -συγκεκριμένα το 85% των φοιτητών αντέδρασε έτσι. Το συμπέρασμα των Ντάρλει και Λατανέ ήταν: «Όσο περισσότεροι είναι οι μάρτυρες κάποιου δυσάρεστου γεγονότος, όπως επίθεση ή ατύχημα, τόσο λιγότερο υπεύθυνος αισθάνεται ο καθένας, γιατί η ευθύνη καταμερίζεται ισομερώς στο πλήθος.» Με διαφορετικά λόγια είναι λάθος να αισθανόμαστε περισσότερο ασφαλείς μέσα σε ένα μεγάλο πλήθος, όπως αυτό της πόλης. Είναι πιο πιθανό να σε βοηθήσει ο ένας και μοναδικός σου γείτονας, παρά όλοι αυτοί οι άνθρωποι –οι οποίοι συνήθως είναι και άγνωστοι- που συνωστίζονται στις πολυκατοικίες τριγύρω σου και σε προσπερνούν στους πολυσύχναστους δρόμους. Και δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε οι ποιητές: Ότι η μοναξιά μας γίνεται μεγαλύτερη μέσα στο πλήθος. Όμως οι Ντάρλει και Λατανέ έβγαλαν άλλο ένα συμπέρασμα, πιο αισιόδοξο, με κάποιο άλλο πείραμα που δε θα αναφέρω αυτή τη στιγμή, παρότι είναι εξίσου ενδιαφέρον: Ό,τι η αλληλεγγύη διδάσκεται. Αν ένας άνθρωπος απλά ακούσει για τη «διάχυση της ευθύνης», είναι έτοιμος, την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι «μπροστά στα μάτια του», να αντιδράσει διαφορετικά. Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να μην προσπεράσει το γέρο που έπεσε στη μέση του δρόμου επειδή κάποιοι άλλοι ήδη στέκονται από πάνω του, λέγοντας –στον εαυτό του: «Ας τον βοηθήσουν αυτοί, εγώ τι μπορώ να κάνω παραπάνω;» Είναι πιο πιθανό να μην αφήσει αβοήθητη μια γυναίκα ή ένα παιδί ή έναν άγνωστο ή έναν σκύλο που ξυλοκοπούνται, πιστεύοντας ότι δεν είναι δική του ευθύνη –αφού τόσοι παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα.Γιατί ξέρει ότι όλοι έχουμε ευθύνη -την ίδια ακριβώς, χωρίς διάχυση- για ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, και δε θέλει να είναι ένας από τους 38 αυτόπτες μάρτυρες που άφησαν το Μόουζλι να κατακρεουργήσει την Κάθριν Τζενοβέζε. Και ίσως τότε, αν τα συμπεράσματα των Ντάνλεϊ και Λατανέ είναι σωστά, ακόμα και αυτό το ασήμαντο κείμενο μπορεί να βοηθήσει την επόμενη Κάθριν να επιζήσει. (Περισσότερα για το πείραμα των Ντάνλει και Λατανέ: «Το κουτί της Ψυχής», της Lauren Slater, από τις εκδόσεις Οξύ.) Πηγή: sanejoker.info Αν και μεγάλο το κείμενο, έκρινα πως είναι καλύτερα να το παραθέσω ολόκληρο. ...Σχόλια;

Χαχαχα... Σωστά, στην κβαντική αναφέρθηκα κι εγώ. Θίγεις ένα θέμα που μάλλον τείνει προς την λήξη του. Έχεις δίκιο στο ότι υπήρξαν έντονες αντιδράσεις μεταξύ "Νευτώνιων" και "Κβαντικών" φυσικών. Ειδικά μέχρι πριν περίπου 10-15 χρόνια, η σύγκρουση ήταν αρκετά σοφδρή. Τώρα σιγά-σιγά υποχωρεί. Οι συνεχόμενες νέες ανακαλύψεις φαίνεται να λύνουν το πρόβλημα/διαφωνίες και να δίνουν "έδαφος" στην κβαντική. Ναι, ήταν φιλοσοφικές μια φορά κι έναν καιρό... τώρα όμως η νέες έρευνες μπορούν να στηρίξουν αυτές τις φιλοσοφιές και επιστημονικά. Ούτε κι εγώ έχω την απόλυτη κατάρτιση στο θέμα και πρόσφατα άρχισα να το ερευνώ περισσότερο. Έχουμε όμως εδώ μέσα μέλη που ασχολούνται με το θέμα περισσότερο καιρό... @Αυγερινός, @johnny, @rasputin, @Αλκιβιάδης Χ... Θα μας κάνετε την χάρη να μας δώσετε τα φώτα σας...; "Σοβαρός λόγος"... εξαρτάται τι εννοείς και τι θεωρείς "σοβαρό λόγο". Επίσης, εξαρτάται από τι εννοείς Θεό! ( @Τράγου Κέρατο, κοίτα τώρα πως θα ξαναμπούμε σε θέματα ορισμών! ) Κατά την προσωπική μου γνώμη, ο θρησκευτικός θεός (ΟΛΩΝ των θρησκειών) έχει ρόλο μάλλον... διακοσμητικό και σίγουρα κοινωνικό ('ντάξει, μη μου πεις ότι δεν γουστάρεις κάποιες ή ακόμα και όλες από τις παραδοσιακές μας γιορτές, για καθαρά κοινωνικοπολιτιστικούς λόγους;! ) Εάν όμως πάμε στον "Θεό" των διανοούμενων και των φιλοσόφων (προσφάτως και της κβαντικής)... τότε αλλάζει πολύ το πράμα. Άλλωστε, αυτόν τον "Θεό" τελικά αποδέχονται και οι... "άθεοι", κατόπιν συζήτησης... την οποία δεν έχουμε ολοκληρώσει... και συνεπώς όχι, δεν μ'έχεις πείσει ακόμα ότι είσαι άθεος! Σε πιο προηγούμενο μήνυμά σου, έγραψες: Την θρησκεία, καλά κάνει και δεν την δέχεται.- Το υπερφυσικό... δεν ξέρω ακριβώς τι εννοείς, αλλά δεν υπάρχει τίποτα το "υπερφυσικό" ή "μεταφυσικό" ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Όλα φυσικά είναι. Από τα αγαπημένα μου γνωμικά (που το αναφέρω τόσο συχνά που τελικά θα με δείρουν εδώ μέσα ) είναι αυτό του Αριστοτέλη: <<μεταφυσική είναι η φυσική που δεν έχουμε ακόμα εξηγήσει>> (από τα "Φυσικά" του Αριστοτέλη). Την μετά θάνατον ζωή... επίσης δεν ξέρω ακριβώς τι εννοείς. Εάν όμως αποδέχεσαι τον Δημόκριτο για τα περί ενέργειας, όπως άλλωστε τον αποδέχεται όλος ο επιστημονικός κόσμος, τότε σαφώς και υπάρχει ματά θάνατον ζωή. Απλά δεν έχει καμία σχέση με αυτά που λένε οι θρησκείες. Ο Δημόκριτος υποστήριξε ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι ενέργεια. Αυτή η ενέργεια εκφράζεται με διάφορες μορφές (θερμική, αιολική, ηλεκτρική, κλπ) και είναι συγκεκριμένης "ποσότητας". Δεν μπορεί να αυξηθεί ούτε να ελλατωθεί. Παραμένει πάντα σταθερή και μονάχα αλλάζει μορφές. Όταν, λοιπόν, πεθαίνει ένας άνθρωπος (που είναι μια σύνθεση από διάφορες ενέργειες), απλά μεταβάλλεται σε άλλη ενέργεια ή ενέργειες. Αυτό είναι η "μετά θάνατον ζωή". Όσο για την φύση και τους φυσικούς νόμους... πιστεύω το γνωρίζεις ήδη ότι είναι "θεότητες" για αρκετές θεοφιλοσοφίες. Με τον Παγανισμό πρώτο-πρώτο στη νεότερη λίστα. Ανάποδα πάει Χαχαχαχα... όπως είπα και παραπάνω, όχι ακόμα Υ.Γ. - Θέλω να γίνω απόλυτα σαφής ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να πιστεύεις ή να μην πιστεύεις σε ότι θέλεις. Επ’ ουδενί δεν θέλω να παρεξηγηθώ με αυτή μας την συζήτηση και φυσικά οποτεδήποτε νιώσεις άβολα ή ότι θίγεσαι ή ότι προσβάλλεσαι, αποχωρείς από την συζήτηση χωρίς καμία παρεξήγηση και σου ζητάω και συγνώμη εάν το έκανα!

Τι προτείνεις;

Κανείς που μπαίνει εδώ μέσα δεν ξεχνιέται! Σας έχουμε όλους φακελωμένους! Χαίρομαι που βλεπεις ενδιαφέρουσες τις αλλαγές μας. Παρομοίως. Και γενικά πιστεύω, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι θρησκείες "χάνουν έδαφος" καθημερινά. Άλλα γιατί μπλέκεις τις θρησκείες με την όποια πίστη; Δεν πάνε απαραιτήτως "πακέτο", ξέρεις Καλά όλ'αυτά, αλλά ελπίζω να το γνωρίζεις ότι πλέον έχει καταρριφθεί η θεώρηση ότι η ύλη προηγείται όλων. Αναζήτησε τις νεότερες ανακαλύψεις της επιστήμης και θα το βρεις κι εσύ εύκολα. Σοβαρότατοι και απόλυτα καταξιωμένοι και αναγνωρισμένοι επιστήμονες, όπως ο Bhor, ο Plank, ο Shrodinger, ο Goswami, ο Lipton (αυτούς μπορώ να σκεφτώ άμεσα, είναι κι άλλοι), απορρίπτουν κάθετα αυτή τη θεώρηση. Πλέον, είναι επιστημονικά αποδεκτό ότι η συνείδηση προηγείται όλων. Βέβαια, το τι ακριβώς εννοούν λέγοντας "συνείδηση"... δεν είναι και τόσο απλό να το εξηγήσω... δεν το έχω καλο-καταλάβει... εδώ καλά-καλά δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι οι επιστήμονες! Το σίγουρο όμως είναι ότι έχουν απορρίψει την θεωρία της ύλης ως πρωταρχική. Ναι, σαφώς και ακούγονται πολλά. Οι επιστήμονες που σου ανέφερα παραπάνω όμως, απέχουν πολύ, μα πάρα πολύ, από ψευδοεπιστήμες και "κατινοεπιστήμες". Ψάξ'τους Δεν νομίζω να έχουμε εδώ κανέναν που να γράφει ως ειδικός, ακόμα κι αν είναι! Όλοι τις αντιλήψεις μας εκθέτουμε και τις συζητάμε. Ενίοτε μάλιστα τόσο άτσαλα, που ούτε κι εμείς δεν καταλαβαίνουμε μετά τι γράψαμε!

Βάλε στο google "πανθρησκεία", κι άν σου πάρει πάνω από 3 λεπτά να βρεις όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, τρύπα μου την μύτη

https://www.pentapostagma.gr/2016/01/ο-ναός-του-αντιχρίστου-και-της-πανθρησ.html http://www.el.gr/thriskia/panthriskia https://antipalos.wordpress.com/2013/04/07/ο-πατριάρχης-βαρθολομαίος-συμπροσεύ/#more-7111 Με αυτό το τελευταίο θέμα, έχουν λυσσάξει! ...Έλεος...

Καλώς μας ξανάρθες @Vagsid Σε ένα περίπου 1,5 έτους παλιό ποστ σου, είχες πει: Τώρα λες: Σαφώς καθώς μεγαλώνουμε αλλάζουμε. Θα ήθελα όμως, αν το θέλεις κι εσύ φυσικά, να μας πεις τι σε έκανε και πήγες από το "τείνω προς αθεϊσμό" στο "είμαι ξεκάθαρα άθεος". Επίσης, μιας και είχες αναφέρει: Μήπως θα μπορούσες να μου εξηγήσεις τι εννοείς λέγοντας "φιλοσοφικό υλισμό";

Στο γνωμικό έγινε αναφορά σε "συμπαντικό νου" και όχι σε "υπέρτατο Όν". Πιστεύω ότι έχει διαφορά.

...Αν σ'άκουγε ο Bhor, θα σου έλεγε ότι αφ'ενός μια θεωρία πρέπει να είναι εντελώς παράλογη για να ξεκινήσουμε να την υπολογίζουμε ώς πιθανή και αφ'ετέρου ότι την κβαντική (που προφανώς σ'αυτήν αναφέρεσαι) δεν την κατανοείς -απλά την συνηθίζεις και την χρησιμοποιείς @Τράγου Κέρατο, αυτό το μήνυμα είμαι περίπου 7 ετών! Άραγε ο @Fever ν'αναφέρεται στους κλασσικούς άθεους ή στους new-age άθεους; Χμμμ....

Σύμφωνοι. Αλλά είσαι εκτός θέματος Πρόσεξε τι λέει: «Είναι το χαρακτηριστικό της κάθε βαθιάς αλήθειας ότι η άρνηση της είναι επίσης μια βαθιά αλήθεια» Δηλαδή, πως δεν υπάρχει αλήθεια και ψέμα. Δεν υπάρχει δυαδικότητα. Δυαδικότητα υπάρχει μονάχα στα ανούσια πράγματα/θέματα. Στα ουσιώδη, υπάρχει μόνο αλήθεια και... αλήθεια. ...Μου θυμίζει λίγο την Γνωστική άποψη ότι δεν υπάρχει Καλό και Κακό, αλλά μονάχα Καλό και μεταμφιεσμένο Καλό... χμμ...

Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο. Η μια πλευρά λέει ότι "οτιδήποτε κι αν σκεφτούμε είναι υπαρκτό/πραγματικό, μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο" ενώ η άλλη ότι "Το πραγματικά μη-ον δεν μπορεί ούτε να γίνει νοητό. Άρα αν το σκέφτεσαι έχει υπόσταση (έστω και νοητική)". Όπως το καταλαβαίνω, ο ένας σου λέει πως εάν δεν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν υπάρχει τότε υπάρχει, δηλαδή ότι έχει να κάνει με την επιχειρηματολογία του θέματος, ενώ ο άλλος ότι και μόνο που το σκέφτηκα υπάρχει, δηλαδή ότι έχει να κάνει με την υπόσταση που κάτι παίρνει και μόνο που το σκεφτήκαμε... Βλέπω διαφορά στην σκέψη του καθενός.