lyra

Το βιντεάκι είναι άπεχτο και φυσικά θα μπορούσε να αφυπνίσει πολλές συνειδήσεις για την προσωπική προσπάθεια του καθενός να γνωρίζει την αλήθεια και να μην συμπεριφέρεται απλά όπως το κύμα χωρίς να ξέρει το λόγο. Απο την άλλη όμως, πιστεύω ότι η αστυνομία δεν ειναι ανεξάρτητη από το κράτος. Αν αυτοί που διοικούν ένα κράτος είχαν σωστή τοποθέτηση τότε αναγκαστικά και η αστυνομια θα έπαιρνε αντίστοιχη θέση. Εγω για παράδειγμα συμπαθώ αρκετά την αστυνομια στην Ολλανδία.. αλλά πιστεύω ότι έχει να κάνει με την γενική διοικηση της χωρας.

Οι ημερομηνίες δεν ειναι το φόρτε μου.. έκτη δημοτικού ή γυμνάσιο. Πάντως αρκετά μεγάλη για να καταλαβαίνω τι μου λένε και αρκετά συνειδητοποιημένη για να μην αισθάνομαι οποιδήποτεε ενοχή για κάτι.. Μεταξύ μας μάλλον ηλπιζα κατα μια έννοια να ισχυει γιατι ειναι το μόνο συναρπαστικό που μου χει συμβει... κλαψ κλαψ

κατανοώ την άποψη σου και όντως θα ψάξω αυτό που είπες. δεν θα έδινα τόση σημασία αν πίστευα ότι η γιαγια μου έλεγε χαζομάρες. Φυσικά μπορεί όλα να είναι σύμπτωση, ούτε εγω προσωπικά ένιωσα κάποια διαφορά πάνω μου(ναι οκ εκτώς απο το σημάδι που μετά απλά δεν είχα.. αλλά ποιος ξέρει...). Το θέμα είναι ότι η γιαγιά μου φαινεται γενικα να ειχε κάποιες γνωσεις-δεν ξερω λεπτομέριες ομως.. και πως ακόμα και άλλοι άνθρωποι γνώριζαν γι'αυτό. Μια ακόμη γυναίκα που είπε το ίδιο στη μητερα μου και φυσικά ο παπάς. Δεν τρελαίνομαι κιολας να πιστέψω ότι είναι αλήθεια, απλά ηθελα να μαθω αν και κάποιος άλλος έχει α΄κούσει ιστορίες ή ξέρει κάτι πάνω σε αύτό.

όταν η μητέρα μου έχασε το παιδί είχε ήδη κάνει 2 εμένα και τη μεγαλύτερη μου αδελφή.

Sorry.. Εγω είχα σημάδι στο πρόσωπο και γι αυτό υποτίθεται η μητέρα μου δεν μπορούσε να κάνει άλλα παιδιά. Η μητέρα μου τότε πρέπει να ήταν 33 ετών περίπου. Φυσικά θα πορούσε να ήταν και σύμπτωση η αποβολή αλλά δεν είχε καμια ένδειξη, ούτε πόνους, ούτε αίμα και στο τέλος οι γιατροί δεν ήξεραν από τι πέθανε.

εεε όχι ακριβώς.. δλδ τι να πω ελπίζω. λες να ειχα κάποιο δαιμονα μέσα μου και να τον έκρυβα τόσο καλα?!

Λοπιπόν... Ι ιστορία για μένα ξερκινάει κάπως έτσι: Μια φορά και ένα καιρό λοιπόν η μητέρα μου μένει έγκυος. Πήγε κανονικά σε γιατρό άκουσε την καρδιά του μωρού και λίγο καιρό μετά... η καρδιά του μωρού δεν ξανακούστηκε. Κάποια προφανή αιτία δεν εμφανίστηκε. Προφανώς τότε η μαμά μου θυμήθηκε κάτι που της είχε πει η δικά της μαμά, η γιάγιά μου για μένα. Όταν ήμουν μικρή η γιαγιά μου της είχε πει "η κόρη σου έχει τον ανθρωποδιώκτη". Δεν ξερω αν εδωσε σημασία η μαμα τοτε, μάλλον όχι. Κάποια στιγμή και κάποια άλλη γυναικα της είπε το ίδιο. Η μαμά μου θέλοντας να κάνει άλλο παιδί αποφάσησε να το ψάξει. Μετά από ΄κάποιες προσπάθειες και αφού όλοι οι παπάδες τις έλεγαν ότι αυτά ειναι είναι βασκανίες και να μην τα πιστευει τελικά βρήκε ένα παπά που ήξερε! Με πήρε λοιπόν, πήγαμε στην εκκλησία που ήταν ο παπάς με αγκούμπησε όπως λέει η μητέρα μου- εγω δεν το θυμάμαι αυτό- με την ιερά λόχη στο κούτελο, που όπως φαίνεται είχα ένα ανεπαίσθητο σημάδι, κάτι σαν μια μικρή μπλε φλέβα ανάμεσα στα φρύδια μου- μου διάβασε μια ευχή και αυτό ήταν όλο. Τον παπά τον συμπάθησα- αυτό το θυμάμαι! Η μαμά μου γρήγορα ξανέμεινε έγκυος και τώρα έχω εναν αδελφό 10 ετών! Ναι οκ, ξέχασα να ρωτήσω... αυτή είναι η δική μου ιστορία αλλά πολύ θα με ενδιέφερε αν ξέρει κανεις τιποτα σε αυτό το θέμα...