[Περί αγάπης.]

Η αγαπη πιστευω πως μπορει να εχει διαφορες υποκειμενικες σημασιες..

ειναι στη κριση σιγουρα του καθενος,αναλογα με το πως την αντιλαμβανεται,πως την εχει μαθει

και το κυριοτερο πως την εχει βιωσει..

αλλιως θα την κατανοω εγω,αλλιως εσυ κι αλλιως οι αλλοι..

υπαρχει ενα βασικο νοημα ομως το οποιο εξηγει

πως η αγαπη ειναι ενα θετικο και ομορφο συναισθημα προς τον συνανθρωπο,

ενα συναισθημα κατανοησης και προστατευτικοτητας..

ναι!η αγαπη ειναι ενας οδηγος στη ζωη μας..

ειναι ειρηνη..

και σιγουρα ενα συναισθημα που εχει αναγκη την ανταποκριση..

δινεις και παιρνεις..

εκει που θελω να καταληξω βεβαια ειναι πως δεν εχει και μεγαλη σημασια

η λεξη αυτη και οι ριζες της αλλα το συναισθημα...

τι διαφορα αλλωστε θα ειχε αν την ελεγα καρεκλα???

[Όσοι πιστοί...]

Πιστεύω εις έναν φραπέ,

αφρώδη, παγοκράτορα,

ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,

εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,

του καφέ συνοδό, και λιπογενές

το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.

Milk εκ βοδώς,

αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικούχτυπηθέντα,

ού γεννηθέντα,

ομοχρήσιμου του φραπέδι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι' ημάς τους ανθρώπους

και δια την ημετέραν εργασίαν

φυτροθέντα εν καφεοδένδρων

και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου

και αγοράσθη εξ εταιρείας και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημών

εντός μικρής σακουλίτσας ή κουτιού ή βαζακίου

Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώραςκατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριούκαι ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.

Και πάλιν άφρισε μετά δόξηςτσίτα κάνων κοιμητούςώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.

Και εις το ρεύμα το πάγιον,το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,

το εκ της δεής επαραγόμενοντο συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,

ωστε παρασκευαζώμενο,παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.

Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.

Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.

Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

 

Αμήν

[Δαρβίνος-Βατικανό 1-0]

<<Το Βατικανό ανακοίνωσε ότι η Θεωρία της Εξέλιξης είναι συμβατή με τη Βίβλο, αλλά δε σκοπεύει να απολογηθεί για την αρνητική της στάση πριν από 150 χρόνια>> αναφέρει άρθρο στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Κάλιο αργά παρά ποτέ, θα μπορούσαμε να πούμε... αλλά τι τους έπιασε τώρα, μετά από τόσους αιώνες φαγωμάρας, να συμφωνήσουν τελικά με την Επιστήμη...;

Πως το σχολιάζετε;

 

 

 

ισως να αναθεωρισαν καποια πραγματα...παρολο που δεν το βλεπω...

το πιο πιθανο ειναι να κρυβεται καποιο συμφερον απο πισω

(οπως παντα αλλωστε...)

η πολλα ειναι αυτα που δεν μας λεει η κυβερνηση...ποιος ξερει,ισως να

θελουν να μας θολωσουν μ αυτο για να κρυψουν κατι αλλο...

πολλα ''ισως'' υπαρχουν....τι πραγματικα γινεται ομως αυτοι το ξερουν...

[Στα πρόθυρα της... αθανασίας;;]

Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει (σίγουρα το έχετε προσέξει) αλλά η ιατρική (αλλά και γενικότερα ο τρόπος που ζούμε) όσο πάει και «στρετσάρει» την διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, «αναβάλλοντας» συνέχεια τον θάνατο.

Μέχρι που πιστεύετε ότι μπορεί να φτάσει αυτό; Τώρα ειδικά με την αποκωδικοποίηση του DNA, τα όρια θα στρετσαριστούν ακόμα περισσότερο...

Υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε στο... επιστημονικής φαντασίας σενάριο της αθανασίας;

 

Κι αν ναι, πως σας ακούγεται αυτό;

 

 

(το θέμα είχε συζητηθεί και στο MindTrap, προ κάποιων μηνών)

 

 

πιστευω πως στατιστικα ισως η ιατρικη φτασει στο σημειο να παρατεινει τοσο το θανατο ωστε θεωριτικα να γινουμε αθανατοι..

πρακτικα ομως ποιος θα ζησει αιωνια(η ζωη του ανθρωπου δεν στηριζεται στη ιατρικη μονο)...προσωπικα το θεωρω αδυνατο...

 

υποθετικα παντως θα ελεγα πως θα ηταν ενα ειδος καταρας...στη ζωη ερχομαστε

για ενα σκοπο...οταν τον πραγματοποιησουμε μετα τι??

θα περιφερομαστε απλα σαν ζομπι χωρις ουσια,χωρις να περιμενουμε κατι,χωρις να ελπιζουμε κατι,

χωρις να παλευουμε για κατι,φυλακισμενοι σ αυτο τον κοσμο

..δηλαδη νεκροι ετσι κι αλλιως...απλως σαρκα και αιμα...

τι σαρκα και τι αιμα ομως??τεχνιτα?

δεν νομιζω πως ψυχη και σωμα μπορουν να μεινουν για παντα μαζι...

[GOD does NOT Exist]

Γιατί όχι;

 

Πες πως είσαι ένα πάνσοφο, παντοδύναμο, παγκόσμιο ον. Ανάμεσα στα φανταστικομύρια είδη των πλασμάτων που κατοικούν στο σύμπαν σου, κάποια απιθανομύρια είδη είναι νοήμονα. Ένα εξ αυτών, είναι ο άνθρωπος. Θα χαλαστείς αν ένας από αυτούς σε φωνάξει με λάθος όνομα;

 

 

Μπραβο!σημασια δεν εχει πως ονομαζεται ο θεος που πιστευει ο καθενας...

σημασια εχει πως ολοι πιστευουμε σ ενα θεο...η γενικα κατι ανωτερο(ακομη κ στον εαυτο μας) τελοσπαντων!!!

[Φανατισμός]

ο φανατισμος ''πνιγει'' την ωριμη και σωστη σκεψη...

κανει το ατομο υποδουλο ενος ''κατι'',αβουλο

χωρις καποια ουσιαστικη επιθυμια,

κλειστο προς ολες τις ολες αποψεις..

ενα αντικειμενο χωρις αφετηρια και προορισμο

με μια ρηχοτητα και ματαιοδοξια..

 

 

Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

[Σε ρωτώ μου απαντάς / Με ρωτάς σου απαντώ...]

Εκείνος που ρωτάει κάνει λάθος.

Το ίδιο κι' εκείνος που απαντάει.

~ Βούδας ~

 

 

Σχόλια...;

 

 

Διαφωνω!

 

ενταξει δεν ηταν τοσο καθετο οσο φανηκε... :angel:

 

τελοσπαντων με ολο το σεβασμο στο φωτισμενο θα πω πως λαθος θα κανει αυτος που δεν θα

ρωτησει,το ιδιο και αυτος που δεν θα απαντησει...

παρολο που παλιοτερα μ εκνευριζε το γεγονος να με συμβουλευουν και

να ρωταω(ηθελα να τα μαθαινω μονη μου )

τωρα καταφερα να συμβιβαστω με την ιδεα..τις ακουω,τις δεχομαι,τις περναω απο ιερα εξεταση

και μετα αναλογως...αυτο που θελω να πω με λιγα λογια ομως ειναι πως ''επιβαλεται'' να ρωταμε

και να απανταμε οταν μας ρωτουν...ποτε ομως δεν κανουμε οτι μας λενε...απλως παιρνουμε

μια γνωμη την επεξεργαζομαστε και μετα πραττουμε αναλογα...

Ετσι πιστευω! :smilewink:

[Magically]

Look at tis valley that the moon light

like the fairies fill the trees

throwing their magic dust in the river,

giving you the white wings to fly

because your feet hurt by walking

for searching your lost life

 

 

Your wooden,cold heart will be healed

by the time you ll find the stars

and sing for them

You re dead inside but dont stop to believe

You re dead inside but continue hope

You re dead inside but dont stop rising from your ashes

Although you are dead inside

find the last piece of your wings

You couldnt fly but now you can

You couldnt wake up but now you cant sleep

 

What do you have??

everything but nothing..

 

 

You see that green fae over your bed looking at you?

she is here to help you

Thats you in the mirror

 

Let it be your goal

Let it be your goal and open your eyes to look in the sky,

you see...

 

Its time to see your real life

dont being disappointed

Listen to those beautiful pictures

See those amazing sounds..

 

Its time for your invisible side

to be able to see...

Now live...

 

 

αυτο μαζι με κατι αλλα το εγραψα περισυ που ειχα πεσει σε καταθλιψη ...παντα την ωρα του μαθηματος(σσσσ! )και στα διαλλειματα...

δεν ημουν σιγουρη αν επρεπε να το δημοσιευσω γιατι δεν ειναι και το καλυτερο κειμενακι...

ηταν απλα σκεψεις της στιγμης...

[small song]

Hold my hand

in this endless night

close your eyes

to that uncoloured fight..

 

 

Once again whisper

to my cold soul

and get me free

from this scary me...

 

 

χμμμ...στη δευτερη στροφη αλλαζει καπως..

για να μην γινεται μονοτονο :smilewink:

[ένα όνειρο που είδα και δεν ήθελα να ξυπνήσω.]

Ένα όνειρο που είδα συνέχεια 2 νύχτες.

 

Το 1ο βράδυ είδα ότι ξαφνικά ένα πρωινό που περιτριγύριζα στο Πήλιο χάθηκα και εμφανίστηκα σε ένα χωριό που ούτε όνομα είχε αλλά που ούτε στην πραγματικότητα υπάρχει. Και απλώς έκανα βόλτα και το χάζευα.

 

Το 2ο βράδυ είδα ότι συνέχιζα να χαζεύω το χωριό όσπου έφτασα σε κάτι όμορφες Βιλλάρες που μπορούσε όποιος θέλει να τις νοικιάσει χωρίς να χρειαστεί να πληρώσει τίποτα.

 

 

 

 

Πιστευω πως καλυτερα απ ολους μπορεις να το ερμηνευσεις εσυ...

αλλα θα σου πω και γω τις σκεψεις μου..

ισως το χωριο να σου φαινοταν ενα μερος ονειρεμενο..απο τις περιγραφες σου ομως δεν ειχε τιποτα ουσιαστικο...

τιποτα που θα μπορουσε να σε κανει ευτιχισμενο...ηταν απλως ενα τσιμεντενιο υπερπολυτελες χωριο..

η επιθυμια δηλαδη της σημερινης πραγματικοτητας...(δυστυχως )

ολα αυτα σε θαμπωσαν αρχικα και δεν μορουσες να δεις την κενοτητα που υπηρχε μεσα σ αυτο..

κι επειτα ηρθε αυτη η γυναικα(δεν ξερω αν θυμασαι τι μπορει να λεγατε)και στη συνεχεια ολα

αλλαξαν σε μια πολυ θλιβερη ουσιαστικη πραγματικοτητα,σε μια κατασταση πολεμου...

ισως το χωριο να ηταν απ την αρχη ετσι και δεν μπορουσες να το δεις πραγματικα..ηρθε εκεινη και σου δειξε την αληθεια..

ισως ηταν ενα προμηνυμα για το πως θα κατεληγε αυτο το χωριο..

η ισως η ιδια η γυναικα μεταμορφωσε το ''ονειρο'' σου σε εφιαλτη...

αυτο εσυ μπορεις να το καταλαβεις..

εγω παντως θα ελεγα πως αυτη η γυναικα σου ανοιξε τα ματια

και ειδες τι πραγματικα κρυβοταν πισω απ αυτα τα πετρινα πολυτελη σπιτια...

και ισως να μην συμβολιζε αυτη καποιο ατομο...

ισως ηταν το προσωπο της αληθειας...

εσυ ξερεις...

[Άπειρο Σύμπαν]

ξεχασα...μολις προχθες διδαχθηκαμε στην χημεια πως εχει υπολογιστει η μαζα του συμπαντος...

κατι το οποιο προσωπικα θεωρω αδυνατο...

καλα τι ανθρωποι??

τι πιστευουν οτι πετυχαν???

αλλα ποιος ξερει?

[Άπειρο Σύμπαν]

Μόλις μου προέκυψε αυτή η υπόθεση και έσπευσα να την μοιραστώ μαζί σας.

Σκεφτόμουνα για το πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το σύμπαν μέχρι που από μόνος μου συνιδυτοποίησα πως το σύμπαν δεν τελειώνει ποτέ. Σκεφτόμουνα πως αν με κάποιο τρόπο καταφέρουμε να φτάσουμε στην "άκρη" του σύμπαντος και απλά προχωρούσαμε ευθεία, δεν θα πέφταμε έξω από το σύμπαν αλλά αντί αυτού θα επεκτύναμε το ίδιο το σύμπαν.

Για παράδειγμα αν τώρα βρίσκομαι στην άκρη του σύμπαντος αλλά εξακολουθώ να βρίσκομαι μέσα σε αυτό: αν απλώσω το χέρι μου έξω από το σύμπαν δεν θα βρεθεί το χέρι μου στο πουθενά αλλα θα επεκταθεί το σύμπαν κατά ένα χέρι...

 

Ποιες οι γνώμες σας; Πιστεύετε πως ευσταθεί αυτό που ισχυρίζομαι; Αν ευσταθεί υπονοεί πως ο κόσμος δεν θα "πεθάνει" ποτέ;

 

 

 

Πολυ σωστη η αποψη σου..δηλαδη μεσα απ αυτο εννοειται πως εμεις οι ιδιοι ειμαστε το συμπαν

αρα οπου και να παμε,ακομα και στο''τερμα'' θα το επεκτεινουμε συνεχιζοντας...

 

και κατα τη δικη μου αποψη το συμπαν ειναι ατελειωτο..οποτε δεν μπορουμε να το επεκτεινουμε...

επεκτεινεται κατι το οποιο εχει τελος η αρχη,απο τη στιγμη που δεν υπαρχει τιποτα απ τα δυο

δεν υπαρχει και κατι να επεκταθει...

[Δικαίωμα στην φαντασία]

Φανταστείτε ένα παιδί που παίζει με τα παιχνίδια του και πλάθει μόνο του σενάρια, μιλάει σε ανύπαρκτους φίλους ή/και στα ίδια τα παιχνίδια του?

Συνηθισμένη σκηνή, απόλυτα φυσιολογική, ίσως και χαριτωμένη.

 

Φανταστείτε τώρα έναν έφηβο ή ενήλικα (δηλ. από 13 ετών και άνω), να κάθεται μόνος του και να μιλάει σε ανύπαρκτους ανθρώπους ή/και να κινείται σα να βρίσκεται αλλού (π.χ. λες και είναι τραγουδιστής σε συναυλία)?

Παράξενη σκηνή, ενοχλητική και συνήθως προκαλεί την σκέψη «σάλεψε ο καημένος».

 

Γιατί και πότε (δηλαδή από ποια ηλικία και μετά) δημιουργείται αυτός ο διαχωρισμός του ?φυσιολογικού? από του ?διαταραγμένου? ;

Γιατί, πως και πότε παύουμε να θεωρούμε φυσιολογικό το να πλάθουμε δικούς μας κόσμους και να ζούμε μέσα σ?αυτούς όταν θέλουμε μια ?διέξοδο? από την καθημερινότητα ;

 

Γιατί και πότε χάνει ο άνθρωπος το δικαίωμα στην φαντασία?;

 

 

(...θ'ακολουθήσουν κι άλλες ερωτήσεις...)

 

 

 

οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος τοσο περισσοτερο βασιζεται στη λογικη..τοσο περισσοτερο υποστηριζει την πραγματικοτητα..το γεγονος πως καποιος ζει στον δικο του κοσμο τον τρομαζει γιατι γι αυτον το μονο που υπαρχει ειναι αυτο που βλεπει...

αρνειται να δεκτει οτιδηποτε δεν μπορει ν αποδειξει λογικα...

γιατι???

διοτι ειναι εγωιστης και αρνειται οτιδηποτε τον κανει να αισθανεται κατωτερο,

οτιδηποτε φοβαται πως ειναι δυνατοτερο απο εκεινον και ισως τον νικησει..

δεν αποδεικνυεται?αρα δεν υπαρχει...

[Συναίσθηση... ποιάς πραγματικότητας!;]

Έχετε νιώσει ποτέ σα να είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση όλ? αυτά που ζείτε; Να νιώθετε σα να μην είναι τίποτα απ? όσα ζείτε αληθινά, πραγματικά.

 

Δεν μιλώ με την έννοια του ?είναι τόσο όμορφα, που μοιάζει με όνειρο? ούτε με την έννοια της αίσθησης που προκαλείται λόγω αλκοόλ ή έντονου συναισθηματικού σοκ ή απλά... νύστας, αλλά για μια καταλυτική αίσθηση του ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό, ?δεν είμαι εγώ αυτός που ζεί τώρα αυτά? ή/και ?απλά παρακολουθώ μια ταινία?.

 

Αν ναι, πως το εξηγείτε;

 

 

μου συμβαινει συχνα..

το γεγονος το αποδιδω στο φοβο του ανθρωπου για τη μικρη διαρκεια της ζωης του,

σε γεγονοτα που ισως τον εκαναν να αισθανθει πως αλλαξε,

σε προβληματα που η λυση τους ηταν ψεμα...

στο οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο,τιποτα δεν μας ανηκει..

θα ρθει μια μερα που θα τα χασουμε ολα..και ηδη εχουμε χασει παρα πολλα..

σε πραγματα που αναθεωρησαν το ειναι μας μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου...

στη απαισιοδοξια και τους φοβους μας...

σ αυτη την ασχημη ριχη καταληξη του κοσμου μας

 

 

ελπιζω να σε βοηθησα...

[Η Φύση του Ανθρώπου]

Όταν γεννηθούν θέλουν να ζουν και ας πεθαίνουν,

κι ας αφήνουν πίσω τους παιδιά που θα πεθάνουν

~ Ηράκλειτος ~

 

 

Σχόλια...;

 

 

σκοπος της γεννησης ειναι η ζωη..ναι ειναι στη φυση του ανθρωπου να θελει να ΖΕΙ

να κανει λαθη,να μαθαινει,να διδασκει,να πεφτει κατω,να σηκωνεται,ν αγαπαει,να μισει να ποναει,να βοηθαει και

να βοηθιεται,να απορριπτει,να συμφωνει,να παλευει,να αναγεννιεται...αυτα ειναι η ζωη και ο ανθρωπος ειναι γεννημενος γι αυτα...

[Μουσική]

Ακουω πολλους ανθρωπους η μουσικη κατα ενα μεγαλο ποσοστο καθοριζει τη συμπεριφορα του ανθρωπου.Μου εφεραν για παραδειγμα οτι τα παιδια που ακουν τη μουσικη που ακουγεται στα club και στα "σκυλαδικα" ειναι καλυτερα στο χαρακτηρα και ποιο κοινωνικα , ποιο ήρεμα σε σχεση με εμενα που ακουω καφριλες (death/thrash metal και λιγο παλαιο black).Ασε που πηγε να με βγαλει σατάνι :headb: επειδη είπα οτι δεν πιστευω πλεον στο χριστιανο θεο(χωρις να θελω να θίξω τους χριστιανους καθολικους και ορθδοξους) αλλα καπου αλλου( ).Τελος πάντων να καταλιξω στο ερωτημα μου.Πιστευτετε οτι η μουσικη επιρεαζει ζωτικα τη συμπεριφορα του ανθρωπου?Αν θελετε σχολιαστε και τις παραπανω αποψεις.

 

 

σιγουρα την επηρεαζει ως καποιο βαθμο(πχ αν ακους συνεχως καταθλιπτικα τραγουδια θα γινεις καταθλιπτικος αν ακους χαζοχαρουμενα θα εισαι χαζοχαρουμενος κλπ..)

το θεμα ομως ειναι πως δεν επιλεγει η μουσικη τον ανθρωπο αλλα ο ανθρωπος την μουσικη...

(αν εισαι καταθλιπτικος θ ακους συνεχως καταθλιπτικα τραγουδια,αν χαζοχαρουμενος τοτε θ ακους χαζοχαρουμενα τραγουδια κλπ)

οποια μουσικη κι αν επιλεξεις θα πρεπει να σε εκφραζει...

προσωπικα λατρευω τη μουσικη..για μενα ειναι τροπος ζωης!!!

[Εσύ πότε γέλασες τελευταία φορά με σένα;]

Την στιγμή που θα γελάσουμε για πρώτη φορά ειλικρινά με τον εαυτό μας,

είναι η στιγμή που θα ωριμάσουμε

~ (δε θυμάμαι ποιός το είπε) ~

 

Εσείς, πόσο συχνά γελάτε με τον εαυτό σας;

 

Πόσο συχνά προσβάλλεστε όταν οι άλλοι γελάνε μαζί σας;

 

Πόσο συχνά γελάτε κι εσείς όταν γελάνε μαζί σας, συνειδητοποιώντας την γκάφα σας;

 

 

"Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την πάρουμε στα σοβαρά"...

Τι έχετε να πείτε γι αυτό; B)

 

 

καθε φορα που κανω γκαφα γελαω με μενα..για να ειμαι ειλικρινης καποιες φορες οντως με προσβαλλει το γεγονος οτι γελανε μαζι μου..μολις ομως καταλαβαινω τη βλακεια μου γελαω και γω!!!

 

 

τη ζωη ΠΡΕΠΕΙ(για μενα τουλαχιστον)να την παρουμε στα σοβαρα,ακριβως για το λογο οτι ειναι μικρη...

οχι με το οποιοδηποτε λαθος ''δεν πειραζει''..πρεπει απο το καθε λαθος μας..ακομη και το πιο μικρο..να μαθαινουμε..εννοειται βεβαια να μην κανουμε και το παραμικρο ολοκληρο θεμα,να πεφτουμε σε καταθλιψη και να αυτοκτονουμε...πρεπει να χουμε και μια ισορροπια!!

[Σκέψεις για την αδελφή ψυχή...]

Περί αδελφής ψυχής

 

(Επειδή όλους σας ενδιαφέρει το θέμα, ακούστε και τη γνώμη μου :smilewink: )

 

Κάθε ανθρώπινο όν έχει την αδελφή ψυχή του. Τη στιγμή που ο άνθρωπος ξεπήδησε σαν μια φλόγα, σαν ένας σπινθήρας από τον Δημιουργό, ήταν δύο μέσα σε ένα, και αυτά τα δύο μέρη αλληλοσυμπληρώνονταν τέλεια. Καθένα ήταν το τέλειο μισό του άλλου.

 

Ναι, στην αρχή το ανθρώπινο ον ήταν και άνδρας και γυναίκα. Ήταν ένα ον πλήρες το οποίο ονομαζόταν "ανδρόγυνο". Στη συνέχεια κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, οι δύο πόλοι θετικός και αρνητικός αυτής της ενότητας ανεξαρτητοποιήθηκαν. Τότε λοιπόν δημιουργήθηκε ο διαχωρισμός των φύλων και κάθε μισό ξεκίνησε από τη μεριά του για να εξελιχθεί ξεχωριστά.

 

Αν αυτά τα δύο μισά μπορούν να αναγνωριστούν κατά τη διάρκεια της εξέλιξης τους, είναι γιατί καθένα φέρει την εικόνα του άλλου στο βάθος της ύπαρξής του, καθένα σημάδεψε το άλλο με τη σφραγγίδα του. Αυτή η εικόνα είναι πολύ συγκεχυμένη αλλά όμως υπάρχει. Γι'αυτό ο καθένας έρχεται πάνω στη γη με αυτή τη σκιερή ελπίδα ότι κάπου θα συναντήσει μια ψυχή η οποία θα του δώσει όλα όσα έχει ανάγκη και ότι θα υπάρξει μεταξύ τους μια αρμονία και ένωση απερίγραπτες.

 

Συναντώντας μια γυναίκα ή έναν άνδρα, σας συμβαίνει μερικές φορές να πείτε:"Αυτό είναι, τη βρήκα!" σαν να δημιουργήθηκε ξαφνικά μια ένωση μεταξύ αυτού του όντος και της εικόνας την οποία φέρνετε μέσα σας..

η ζωή σας εξαιτίας αυτού μετατρέπεται και κάνετε ό,τι είναι δυνατόν για να ξανασυναντήσετε αυτό το ον.

Κάθε φορά που το ξανασυναντάτε, όλα γίνονται θαυμασια και η ζωή κυκλοφορεί μέσα σας. Κάνετε προόδους σε όλους τους τομείς.

 

 

 

προσωπικα ποτε δεν προσπαθησα να βρω αυτο που αποκαλειτε ''αδελφη ψυχη''..

ηρθε και με βρηκε σε πολυ μικρη ηλικια...και την ευχαριστω πολυ που εδωσε νοημα στη ζωη μου!!!

 

 

Υ.Σ.υπεροχες οι σκεψεις σου!

[Μοναξιά ή με παρέα?]

Έχετε νιώσει ποτέ πως οι περισσότεροι Μάγοι/μάγισσες καταλήγουν στο τέλος μόνοι, λόγο του φόβου των ανθρώπων?

 

Έχετε νοιώσει ποτέ πολύ μοναξιά που να πείτε "τα παρατάω όλα για να μην νιώσω ξανά τέτοια μοναξιά"?

 

Νομίζετε οτί θα καταλήξετε μόνοι σας στο τέλος, λόγο αυτού του φόβου των ανθρώπων?

 

 

Δώστε απαντήσεις, παρακαλώ.....

 

 

 

προσωπικα οι πολυ κοντινοι μου ανθρωποι δεν γνωριζουν τα παντα για μενα..πολυ ομως απ αυτα που ξερουν με κανουν περα..δεν κανω κατι ιδιαιτερο..απλα ειμαι διαφορετικη...εχω διαφορετικα πιστευω απ αυτους διαφορετικο θρησκευμα και πιστευω σε νεραιδες,ξωτικα,εξωγηινους κλπ...απλως αυτο...

 

εννοειται ομως πως ποτε δεν ειπα..και ουτε ειμαι διατεθιμενη να πω"α!οκ αλλαζω γνωμη αν ειναι να αποκτησω κι αλλους φιλους"

παρ αυτα αισθανομαι και ξερω(οπως κ αν ακουγετε)πως ποτε δεν θα μεινω μονη..αλλα ακομα κι ετσι να ταν δεν νομιζω να μ ενδιεφερε και πολυ..κανω αυτο που αγαπω και δεν με νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι...

ποτε δεν θα καταλαβουν ομως ποσα χανουν με το να μην δοκιμαζουν...

[Οπου δεν πίπτει λόγος...]

Διάβασα τα poltergeist του forum και μου δημιουργήθηκε μια απορία.

 

Όταν δυο άνθρωποι υποστηρίζουν δύο διαφορετικές απόψεις που με βάση τον καθένα είναι ορθές (και κατα βάση αντίθετες), έχουν εξαντλήσει την διαλεκτική οδό και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ?αφήσουν το θέμα?, δεν είναι διατεθειμένοι να προδώσουν τα πιστεύω τους ή να φανούν διαλλακτικοί, τότε τι συμβαίνει;

 

Θα έρθουν σε σύγκρουση; Θα κάνουν ?πόλεμο? για να αναγκάσουν τον χαμένο να υποχωρήσει, να αποδείξουν την ικανότητά τους και ανωτερότητα των πεποιθήσεων τους. Είναι σωστό για εσάς αυτό;

 

 

δεν θεωρω οτι ειναι αναγκαιο να συγκρουστουν...ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος...καθε ανθρωπος βιωνει διαφορετικες εμπεριες και σιγουρα εχει διαφορετικα πιστευω...λογικο ειναι λοιπον και καποιοι να διαφωνουν...απο τη στιγμη που δεν μπορει να αποδειχθει κατι αλλο απο αυτο που λες δεν χρειαζεται βεβαια να υποχωρησεις αλλα ουτε και να συνεχισεις σε συγκρουση...ο καθενας εχει τις δικες του αποψεις και αυτο πρεπει να ειναι σεβαστο απο ολους...

[Ψυχή η ψυχές;]

Καλησπέρα σας.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν ο άνθρωπος δεν έχει μόνο μια ψυχή αλλά δύο η και παραπάνω; Τι εννοώ με αυτό. Βλέπουμε κάποιον ο οποίος είναι ένας γλυκύτατος κι ευγενικός άνθρωπος που λατρεύει την οικογένεια του και δεν πειράζει ούτε μυρμήγκι. Ξαφνικά ένα πρωί αρπάζει ένα όπλο και σκοτώνει όλοι του την οικογένεια χωρίς να νιώσει κανέναν οίκτο. Μπορεί να μετανιώσει αν συνειδητοποιήσει τι έκανε αλλά μπορεί και όχι. Οι περισσότεροι σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάνε για ψυχολογικά προβλήματα και διάφορα τέτοια. Μήπως όμως γεννιόμαστε με δύο ψυχές μια φωτεινή και μια σκοτεινή και σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας η μια παλεύει με την άλλη για το πια θα υπερισχύσει;

 

 

 

σωστος ο αναλογισμος σου..αν και δεν υποστηριζω τον ορο ψυχες..πιστευω και γω ομως πως ο ανθρωπος εχει διπλη προσωπικοτητα...τη φωτινη και τη σκοτεινη κ ο ιδιος επιλεγει βεβαια ποια θ αφησει να τον επηρεασει..καποιες φορες βεβαια και τα γεγονοτα δεν του αφηνουν περιθωρια...γενικα θεωρω πως ζουμε στον κοσμο της αντιθεσης με κενρικα στοιχεια το φως και το σκοταδι..ειναι η γεννηση και ο θανατος,η μερα και η νυχτα,το καλο και το κακο,η αγαπη και το μισος,η ευτυχια και η δυστυχια,η χαρα και η λυπη κλπ..

γι αυτο και ολοι εχουν αυτες τις δυο πλευρες οι οποιες τους συνοδευουν για παντα..το θεμα ειναι ποια θα βγαλουμε προς τα εξω και ποια θα ηρεμισουμε...γιατι καμια απο τις δυο πλευρες δεν μπορει να εξαλειφθει...

[Σχέση Ηλικίας-Οριμότητας]

Θα ήθελα την γνώμη σας σχετικά με το αν πιστεύετε ότι η ηλικία έχει σχέση με την οριμότητα, και το πόσο πιστεύετε ότι αυτό ή επιρεάζει, ή θα έπρεπε να επιρρεάζει τις σχέσεις των ατόμων.

Πιστεύω ότι αυτά που μετράνε είναι οι εμπειρίες και τα όσα έχει ζήσει και μάθει ένας άνθρωπος, και όχι η ημερομηνία γέννησης που γράφει στην ταυτότητα.

 

 

το ποια ηλικια εχεις σε συγκριση με την οριμοτητα σου εχει να κανει με τη λογικη...

(οσο μεγαλωνω αποκτω περισσοτερες εμπειριες αρα δεκα χρονια μετα θα ειμαι πολυ σοφοτερος)

αυτο ειναι σωστο...μονο ομως αν συγκριθεις με τον εαυτο σου...

σε συγκριση με τους αλλους δεν εχει σημασια η ηλικια αλλα οι εμπειριες του καθενος...

ας υποθεσουμε δυο ΙΔΙΑ ατομα...εχουν ζησει τις ιδιες εμπειριες,εχουν τις ιδιες αποψεις,γνωσεις κλπ..δηλαδη αναφερομαστε ουσιαστικα στο ιδιο ατομο..αν τωρα μια μερα απο τη ζωη τους τα βαλουμε να ζησουν διαφορετικα,

την επομενη μερα θα διαφερουν..ισως ο ενας να ειναι σοφοτερος..το μονο σιγουρο θα ειναι οτι καπου θα διαφωνουν..

 

η σοφια τελος δεν εχει να κανει μονο με τις εμπειριες αλλα και το χαρακτηρα του καθενος..

πως αντιλαμβανεται το καθετι που συμβαινει γυρω του και ποια ειναι η κοσμοθεωρια του...

απο ενα λαθος μπορουν να βγουν χιλια διαφορετικα διδαγματα...

[GOD does NOT Exist]

Το μεγαλυτερο λαθος του ανθρωπου ηταν να πιστεψει σε καποιον Θεο.

 

Ετσι υποσυνειδητα συνκρινομενος με αυτον δηλωνει την κατωτεροτητα του στον ιδιο του τον εαυτο.

Επισης εχει λογο να τεμπελιαζει και να απεχει απο τον πνευματικο κοσμο επειδη πιστευει πως ο κοσμος αυτος ανηκει και διοικηται απο τον Θεο . :004wizzy: Οποτε δεν εχει καμια δουλεια εκει.

Σαν αποτελεσμα τον εγκλωβισμο του στην Υλη, και την "εξελιξη" του σε Ζωανθρωπο=Χωρις ενεργο-συνειδητο πνευμα.

 

 

Διωχνοντας τον Θεο και ακυρωνοντας τα παραπανω πετυχαινει αυτο που ο ιδιος ο Θεος συνβουλευει: να ξεπερασει τον Υλικο κοσμο και να περασει σε καποιο πνευματικο επιπεδο...

 

Ομως για να γινει σωστα αυτη η μεταβαση, λογικα, θα πρεπει να μην υπαρχουν ορια>δηλαδη να μην υπαρχει το συναισθημα του "ως εδω, παραπερα δεν ειναι για μας" γιατι πολυ απλα δεν θα υπαρχει περεταιρω εξελιξη.

 

Δεν πρεπει να τα θελουμε ΟΛΑ δικα μας...πρεπει να θελουμς περισσοτερα!!!

Τα γνωστα ΟΛΑ δεν ειναι τιποτα!!!πρεπει να ανοιγουμε τον δρομο για τους επομενους...ο καθενας μας διαλεγει ενα διαφορετικο μονοπατι, ανοιγοντας το (εκαστος) υπαρχει μια γενικοτερη εξελιξη, σαφως γρηγοροτερη απο το να ακολουθουμε τους "ικανους" και σαφως πιο αξιοπιστη.

 

 

(Αναλαμπη της στιγμης )

 

παρακαλω σχολιστε

 

 

 

 

παρολο που η σημασια του θεου στη ζωη μου ειναι πολυ σημαντικη μπορω να πω πως λατρεψα το κειμενο σου..

συγχαρητηρια για τις σκεψεις σου...πιστευω πως εχεις απολυτο δικιο στο οτι ο ανθρωπος πιστευοντας στο ΑΝΩΤΕΡΟ ον μενει πισω διοτι θεωρει τον εαυτο του κατωτερο κι ετσι παυει να προσπαθει να φτασει την κορυφη γι αυτο και πεθαινει οπως γεννηθηκε...

αυτο ωφειλεται στην φυση του ανθρωπου να απογοητευται απο κατι που αποδεικνυεται πως ειναι ανωτερο...

νομιζω ομως πως σωστοτερο ειναι να ξεπερασει την κατωτεροτητα του και να αποκτησει αυτοεκτιμηση παρα να αρνηθει την παρουσια του θεου στη ζωη του..οπως δεν απαρνησε τους γονεις σου ετσι δεν απαρνησε και το θεο...εχει σημασια που εκεινοι λογω εμπειριων θεωρουνται ανωτεροι??οχι..ισα ισα που ειναι προτυπα προς τα παιδια τους..ετσι λοιπον πρεπει να ειναι και ο θεος στα ματια μας..

[Προπατορικό? ?αμάρτημα? ή ?λύτρωση? ;]

«Μακάριος ο μοιχός* Αδάμ, που ταυτίστηκε με την ύλη του και μπόρεσε μ?αυτόν τον τρόπο να βιώσει την εμπειρία του δικού του μηδέν?»

~ Από το βιβλίο «Κατά Μαριάμ Ευαγγέλιο» του Ζαν-Ιβ Λελού, εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ ~

 

* Σημαντική σημείωση : η λέξη «μοιχός» εδώ, δεν σχετίζεται με την σεξουαλική μοιχεία. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μια επεξήγηση του Κίρκεγκορντ, όπου «μοιχός» είναι «αυτός που κάνει το σχετικό απόλυτο και το απόλυτο σχετικό»

 

 

?Σχόλια;

 

δεν πιστευω πως ηταν μακαριος ο Αδαμ...βρισκοταν αναμεσα στην ευτυχια και στην δυστυχια..

εκανε αυτο που αισθανηκε χωρις να τον νοιαξουν οι συνεπειες..

ΠΙΣΤΕΨΕ πως πιστεψε σ αυτο που ηθελε και οχι σε κεινο που του επεβαλαν

ηταν ηδη ταυτισμενος με την υλη του απλως ξεγελαστικε ζωντας ετσι το δικο του μηδεν

το οποιο του χαρησε το ΝΟΗΜΑ.. την καταγωγη και τον προορισμο του ωστε να παλεψει για το καλυτερο και να φτασει ψηλοτερα απο οπου ηταν...

[Ζωντανοί Νεκροί]

Τι θα κάνατε εάν ξέρατε ότι θα πεθάνετε σε μια εβδομάδα;

 

ΕΑΝ αυτό που κάνετε τώρα δεν είναι ΑΥΤΟ ή αν δεν οδηγεί (μπορεί να πούμε ψέματα/δικαιολογίες στον εαυτό μας, αλλά όχι στην φύση) σε ΑΥΤΟ τότε είστε είδη ΝΕΚΡΟΙ και προσωπικά δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να σας γνωρίσω (με όλο το σεβασμό, εννοείτε) :cheerful:

 

Η Ανάσταση μας βρίσκεται στα χέρια μας... ο "Μεσσίας" έμεινε στα μισά του δρόμου, τον σταμάτησε η φύση διότι δεν έκανε ΑΥΤΟ

 

 

 

 

αν ΑΥΤΟ που λες ειναι ΑΥΤΟ που καταλαβα τοτε ξερεις πολλους που δεν το κανουν γιατι ειναι ελαχιστοι αυτοι που το προσπαθουν...και ο ΜΕΣΣΙΑΣ ολοκληρωσε το δρομο του...γιατι δεν ειναι αυτος που οριζεις εσυ αλλα εκεινος που ορισε ο ιδιος...και ξερεις πολυ καλα οτι δεν εχει φυγει..οπως πιθανον θα κανεις εσυ οταν θα πιστευεις οτι εχεις ολοκληρωσει ΑΥΤΟ...

 

αν καταλαβα σωστα...