Anakatastasia

Καυστικός μεν.... αλλά έχει χτυπήσει κέντρο σε όλα τα ζώδια!

Καλώς μας ήρθες λοιπόν! (και εγώ το ίδιο πιστεύω :cheerful: )

Περισσότερο με ενδιέφερε να δω τι είναι ώστε να το εξελίξω, να το βελτιώσω. Τη γνησιότητα των συναισθημάτων μπορώ να την εξασφαλίσω μόνο με το πέρασμα του χρόνου και την τριβή. Τριβή η οποία μπορεί και ποτέ να μην είναι αρκετή λόγω κοινωνικών "τοιχών". Προς το παρόν αρκούμαι να το ζω, να μου ομορφαίνει τη ζωή, έστω και έτσι. Παιδιά ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Δε βρίσκω λόγια να περιγράψω το πόσο όμορφο κλίμα έχετε φτιάξει στη σελίδα. :cheerful:

Μάλλον έχεις δίκιο...

Μέχρι και οι κύκλοι των γυναικών συντονίζονται όταν κάνουν πολύ παρέα... αλλά εδώ μιλάμε για απόσταση, χιλιόμετρα.... λες να ισχύει και εδώ?

Το βαρύ κεφάλι, το βουιτό και τα χέρια στην πλάτη, τα ένιωσα τις πρώτες φορές που ήταν και πιο έντονα τα συναισθήματα και το θέλω για "επαφή". Οι επόμενες επαφές είναι με μούδιασμα στον κορμό και στα χέρια, και ηρεμία στο κεφάλι (νομίζω ότι πέφτουν και οι παλμοί μου). Περισσότερο το φαινόμενο το έχω συνδέσει με την θέληση για επαφή. Όταν είμαι θυμωμένη είναι σαν να κλείνουν τα κανάλια, δεν μπορεί να μου στείλει αγκαλιά... Το παράξενο είναι ότι εγώ δεν μπορώ να στείλω αγκαλιά... αλλά αν έχω κλειστά τα κανάλια μου δεν μπορεί ούτε αυτός να στείλει. Στην αρχή νόμιζα ότι το κάνω εγώ στον εαυτό μου. Πολλές φορές δεν έλεγα τίποτα, μέχρι να σιγουρευτώ ότι το κάνει, μέχρι να το πει μόνος του. Agelina ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Κανείς με παρόμοια εμπειρία?

Ευχαριστώ για την υποδοχή... με σκλαβώνετε! :cheerful: Άρχισα ήδη να νιώθω σαν το "σπίτι" μου...

Από το λίγο που το έχουμε συζητήσει όχι... Θεωρήσαμε ότι αρκούσε η θέληση μας για να είναι κοντά ο ένας στον άλλο.

ΩΩΩΩΩ.... Είστε γρήγοροι εσείς!!! Ευχαριστώ για την υποδοχή παιδιά! :cheerful: :cheerful:

Νά μαι και εγώ... ήρθα και εγώωω... :cheerful: Μου φαίνεστε χαρούμενη παρέα.... θα μείνω!

Θέλω την γνώμη σας σχετικά με κάτι που μου συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό... Μιλάμε εδώ και ένα εξάμηνο με ένα παιδί μέσω ίντερνετ. Η χιλιομετρική μεταξύ μας απόσταση είναι μεγάλη. Έχουμε βρεθεί μόνο μια φορά και αυτό φιλικά. Δεν έχει υπάρξει σωματική επαφή. Η όλη ιστορία ξεκίνησε φιλικά, και αργότερα εξελίχθηκε σε μια στενή σχέση εμπιστοσύνης με βαθιά συναισθήματα. Να μην τα πολυλογώ,... Πάνω στη συζήτηση κάποια στιγμή σταματάει να γράφει στο τσατ, και αρχίζω να νιώθω παράξενα... Είχε μουδιάσει το κορμί μου, δεν μπορούσα να κουνήσω τα χέρια μου, είχε βαρύνει το κεφάλι μου και το ένιωθα να βουίζει, ένιωθα μια παράξενη ηρεμία. Τον ρωτάω αν με αγκαλιάζει, και μου λέει σφιχτά. Το ένιωθα... Από εκεί και πέρα αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε. Άλλωτε χωρίς να το πούμε και άλλωτε λέγοντας το από πριν. Τις περισσότερες φορές το πείραμα πετύχαινε (99%)... αρκούσε να ήμαστε ήρεμοι και οι δύο (όχι σε υπερένταση). Πολλές φορές ένιωθα τα χέρια του στην πλάτη μου, και όποτε ήταν σφιχτή η αγκαλιά ένιωθα ρίγος. Τι είναι αυτό? Αστειευόμενη την είπα τηλεπαθητική αγκαλιά... αλλά δεν έχω βρει κάποια αναφορά στο ίντερνετ σε κάτι παρόμοιο... Πως μπορεί να λέγετε αυτό? Παρακαλώ όχι σόκιν σχόλια... κοκκινίζω εύκολα...