white_unicorn
-
Posts
579 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by white_unicorn
-
-
δλδ, δεν μπορούν τα δύο να είναι ένα? πολλοί SS ήταν χειρότεροι από τους brinwashed γιατί ακριβώς το πίστευαν ότι ήταν ανώτεροι...(δεν αποκλείω να ήταν και το αντίθετο...όμως δεν ήταν και συνιθησμένο...κατ'εμε πάντα) ξέρω είναι εντελώς
σορρυ.... -
θα συμφωνήσω με την Νεφέλη....
το να υποστηρίζεις κάτι σε βαθμό να φανατίζεσαι εναντίον οτιδήποτε άλλου....δεν είναι εκτόνωση....
Sucore επειδή στο δικό μου απλό μυαλό οι Ναζί και τα SS είναι συβδεδεμένα...μήπως μπορείς να εξηγήσεις την σχέση? Off Topic i know απλά θέλω να δω την διαφοροποίηση από κάποιον που την έχει κάνει ήδη...θα το ψάξω το θέμα....
Φανατισμός....το να πιστεύεις κάτι τόσο πολύ που στο τέλος να το θεωρείς το μόνο σωστό...να επιτίθεσαι..με όποιον τρόπο εναντίον όλων όσων δεν συμφωνούν με αυτό που πιστεύεις......πάρα πολά παραδείγματα..παντού..από την αρχή σχεδόν της Ιστορίας.
-
όταν λέω ότι κάτι τέτοιο με εκφράζει εννοώ ότι θεωρώ σημαντική την ελευθερία τουν ατόμου...θεώρω προσωπικά οτί το κάθε άτομο πρέπει νξα ανλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του...αυτό που εγώ κατάλαβα από εκείνη την συζήτηση που ήταν σχετικά με αμβλώσεις και ευθανασία ήταν ο σεβασμός στις αποφάσεις των ίδιων των ατόμων πάνω στα προβληματά τους.
αυτό εννοούσα και ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα πολύ...
(υ.γ. δεν υποστήριξα ποτέ τον συσχετισμό εκκλησίας πολιτικής...ας διαχωριστουν επιτέλους να ξέρουμε τι κάνουμε και εμεις...)
-
Νεφέλη,
μια ερώτηση...γιατί ο χριστιανισμός χρησιμοποιήτε τόσο πολύ για την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ενώ υπάρχει μια πληθώρα άλλων χριστιανικών εκκλησιών?
και κάτι ακόμα, κάποια στιγμή άκουσα έναν μητροπολίτη πάνω σε ένα σχέδιο νόμου για την Ιατρική δεοντιλογία....η δική του τουλάχιστον άποψη με εκφράζει....η κάθε "σωστή" θρησκεία (αυτός μιλούσε για τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό) πρέπει βασικά να δείχνει τον "σωστό δρόμο" οι άνθρωποι μόνοι τους αποφασίζουν αν θα τον ακολουθήσουν ή όχι...
η εκκλησία πρέπει να δείχνει τον δρόμο και απλά να γιατρεύει κάποιες στιγμές αυτούς που έπεσαν...(έτσι το κατάλαβα εγώ τουλάχιστον...κατά λέξη δεν το συγκράτησα)
δεν αναφέρομαι ειδικά στην ορθοδοξία, κάθε θρησκεία που σέβετε την ελευθερία του ατόμου ίσως να πρέπει να λειτουργεί έτσι.
και μην κολάμε πια ακόμα σε όσα έκαναν τότε....λάθοι κάνουμε όλοι, τότε έκαναν λάθοι άτομα με μεγάλη εξουσία....και ο Νέρων έκανε εγκλήματα, ας μην ξεχνάμε τους διωγμούς των χριστιανών όπως δεν ξεχνάμε (τουλάχιστον εγώ) τους διωγμους και τον προσυλιτισμό των παγανιστών και των ειδολολατρών από όλες τις εκκλησίες....απλά ας τα αφήσουμε στο παρελθόν.
αν θέλει κάποιος να τα νσκαλίσει ας τα σκαλίσει αλλά και από τις δύο πλευρές του νομίσματος.
αν κάνω λάθος παρακάλω να με διορθώσετε....
-
τι να πω? στο βιβλιοπωλείο με το πρώτο φώς (έστω με το δεύτερο....)
ελπίζω μόνο να βρω την σειρά....(crossing fingers
...let it be in english...... :angel: ) -
ίσως να μην βγάλετε άκρη από όσα γράψω...
(μετά τα μεσάνυχτα δεν λειτουργώ κανονικά )σταματήσαμε να γιορτάζουμε την κάθε μέρα γιατί βλέπυμε όλες τις μέρες ίδιες...γιατί το άγχος δεν μας αφήνει να ακούσουμε το θρόισμα των φύλλων, το κελαϊδισμα των πουλιών...γιατί ξεχάσαμε πως ήταν όταν ήμαστα παιδιά....αν τολμήσει κάποιος να δοκιμάσει να ξαναγίνει παιδί, έστω και για λίγο, η "κοινωνία" θα τον βγάλει τουλάχιστον τρελό..."ή όλοι μέσα στην φυλακή ή κανένας...*" και δυστηχώς πολλοί έχουν συνηθήσει, εχουν βολευτεί και δεν θέλουν να βγουν από τα κελιά της φυλακής τους....
*από ένα αγαπημένο βιβλίο...μόνο που μου διαφεύγει ο τίτλος...
-
δεν διαφωνώ...το να κάνεις πανικό για να δεις κάποιον (έστω και τον ροναλντίνιο) δεν είναι τρόπος εκτόνωσης...και είναι εντελως
για τις συχνότητες δεν έχω μελετήσει...καμμία σχέση με την φυσική....(τραύμα απο την 2η δέσμη)
όλα είναι θέμα αντίληψης...θα δείξει το μέλλον...όψομεθα....
-
-
οτι δεν βλέπεις πολλούς να "ξυπνάνε" δεν σημαίνει οτί δεν υπάρχει μια κάποια "αφύπνιση", άλλωστε η περίοδος αφύπνισης δεν ξεκίνησε τώρα....έχει κάποιες δεκαετίες...απλά κάποιοι το καταλαβαίνουν τώρα..κάποιοι άλλοι ίσως να το πάρουν είδηση πολύ αργότερα....
για τα γήπεδα που λες...οι ορμόνες δεν είναι "προνόμιο" των ανδρών...όλοι χρειαζόμαστε κάποιο τρόπο για να "ξεδώσουμε" για να ξεφύγουμε κάπως από την καθημερινότητα.
για την Γή, είναι και αυτό ένα κίνημα..άλλοι ακόμα δεν έχουν δεί ούτε την σταγόνα και άλλοι ήδη βλέπουν τον ωκεανό που μας περιμένει.
για τον κ. Λιακόπουλο δεν μπορώ να μιλήσω, δεν έχω παρακολουθήσει το προγραμμά του, όμως από τα λίγα που ακούω για αυτόν, δεν θα του έδινα και μεγάλη σημασία.....
δική μου άποψη, όπως πάντα κάποιοι ξυπνάνε νωρίς, κάποιοι αργά και κάποιοι κοιμούνται ακόμα, πάντα νομίζοντας οτι είναι ξύπνιοι.....
ελπίζω μόνο κάποια στιγμή να καταλάβουμε όλοι οτί η "φύση" δεν θα ανεχτεί την συμπεριφορά μας για πολυ ακόμη...(ξέρω
excuse me)(το εμότ στο ποστ είναι τριφύλλι για μένα τουλάχιστον)
-
Νεφέλη--->το χρυσό κουρέλι---->Αλεξίου-----Tango To Evora----->Loreena McKennit--->Lady Of Shalot--->Μεσαίωνας?
δεν βρίσκω κάτι άλλο
-
-
νομίζω είναι απλό....στην Αγγλία σχεδόν όλοι ασχολούνται, η Αγγλικανική Εκκλησία θεωρεί καθήκον της να το προσέξει....παράξενο μου φαίνεται που δεν το έκανα ως τώρα....anyway... :4_2_200v[1]:
-
10. Εντάξει? Έφυγε η γάτα? Μπορείς να φύγεις τώρα γιατί αληθώρισα? (sorry, αλλά δεν κατάλαβα ακριβώς τι βρίσκεται στην μουσούδα του σκύλου...υποθέτω κάποιο πουλάκι?)
11. Ωραίο το ζαμπόν....ώρα για ύπνο τώρα...zzzzzz
12.Τι γελάς? Σε έχουν κάνει ποτέ μπάνιο με κρύο νερό????
-
κοίτα, είναι απλό...για την 2η γενιά θα πρέπει να αλλάξω και όπτική...άρα θα πρέπει να ωριμάσω λίγο...άλλωστε θα πρέπει να αναλύσω μητρότητα κλπ....θέλει πείρα.....
ευχαριστώ για τα σχόλια Angel, Sabrina,
Ιχώρ δεν ξέρω τι θα γίνει ακόμα...κάτσε να το φτίαξω λίγο και που ξέρεις...ίσως το δεις σε κάποιο βιβλιοπωλείο...κάποια στιγμή...
και Δάκκον, θα προσπαθήσω να έχεις το 2ο...τι θα προσπαθήσω δλδ....σίγουρα θα είναι κατωχηρωμένο σε σένα...άλλωστε το 1ο σχόλιο ήταν δικό σου (μην πείς τπτ για το προσωπάκι ή το τριφύλλι στην αρχή του μηνύματος πάλι...please)
-
Σαρμπέλ--->Σοκολάτα----> μμμμμμ
-
έχεις τον λόγο μου πως η αφιέρωση θα σε έχει μέσα...1ο αντίτυπο??? ήλπιζα να το κρατήσω αναμνηστικό...
για 2η γενιά δεν ξέρω...κάτσε να δουμε τι θα απογίνει η 1η!!!!
Rafael, σου εύχομαι να γίνεις κριτικός βιβλίου, don't be too harsh on mine eh?
-
Δεν είναι και το Ευρωπαϊκό!!!!!
καλά θα προσπαθήσω για απόψε να την τελειώσω...
δεν έχει πολύ ακόμα το τελευταίο κεφάλαιο
πάντως καταφέρατε να μου την βάλετε την ιδέα για την έκδοση :4_1_72[1]:
οκ ορίστε η συνέχεια
Κεφάλαιο 10ο
Με τον Ορφέα τα πηγαίναμε καλά, δεν μου είχε μιλήσει καθόλου για την απόπειρα, ούτε μου ζήτησε να κάνουμε έρωτα. Πίστευα πως είχε κατανόηση, πως είχε καταλάβει.
Είχα πέσει έξω....Τον Νοέμβριο, ενώ όλα πήγαιναν καλά και στις σχολές μας είμασταν εντάξει αφού είχαμε περάσει τα μαθήματα τον Σεπτέμβρη, η Άννα μου είπε πως ήθελε να μου μιλήσει. Δεν ήξερα τι θα μπορούσε να με ήθελε. Εκείνο το μεσημέρι του Νοέμβρη έβρεχε, είχα κάτσει στον καναπέ και έβλεπα την βροχή να πέφτει έξω. "Κλειώ, πρέπει να σου πώ." "Τι έγινε? Έπαθε κανείς τίποτα?" "Όχι, όλοι καλά είναι. Για τον Ορφέα θέλω να σου μιλήσω." Φαντάστηκα τι ήθελε να μου πει, συγκράτησα τον εαυτό μου όσο μπορούσα, άλλωστε η Άννα δεν έφταιγε σε τίποτα. "Τι έγινε?" "Ε, να..απλά με ρώτησε κάποια πράγματα για μένα και τον Χρήστο...ήθελα να το ξέρεις..." "Τι σε ρώτησε?" Τα νεύρα μου σε λίγο δεν θα ελεγχόνταν...το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ξεσπάσω με δάκρυα. "Να, του είπα βέββαια πως δεν είναι δική του δουλειά, και μου ζήτησε συγγνώμη..." "Τι σε ρώτησε?" Είχα ήδη αρχίσει να βγαίνω εκτός εαυτού, τα μάτια μου έκαιγαν, η βροχή έξω συνέχιζε να πέφτει..."Ε, να, με ρώτησε αν είχαμε ολοκληρώσει με τον Χρήστο, αναρωτιόταν πότε θα ολοκληρώσετε εσείς...δεν ήταν κάτι, απλά, μου είπε οτί αναρωτιόταν..." Τα δάκρυα μου είχαν ήδη βρεί διέξοδο...τα ένοιωθα στα μαγουλά μου, δροσερά. "Τι σχέση έχετε εσείς? Εσείς δεν έχετε περάσει τίποτα, έμεις...Δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω, μου είχε υποσχεθεί, δεν θα με πίεζε...αλλά, αλλά μάλλον η έμμεση πίεση δεν θεωρείται πίεση γι'αυτον...Και δε μου λές, ρε Άννα, αν δεν του πω το ναι? Αν δεν κάνουμε έρωτα σύντομα, τι θα γίνει? Θα πάει με άλλη? Τι δεν μπορεί να καταλάβει? Ότι η νέα αρχή που κάναμε δεν έσβησε ότι είχε γίνει? Δεν καταλαβαίνω ρε Άννα....Δεν μπορώ..." "Έλα, ηρέμησε, του τα είπα και εγώ όλα αυτά...Σ'αγαπάει μου είπε....απλά...απλά αναροτιέται..." Πριν προλάβω να πώ τίποτα άλλο χτύπησε το κουδούνι. Σκούπισα όπως μπορούσα τα μάτια μου ενώ η Άννα πήγε να ανοίξει. Ήταν ο Χρήστος, μπήκε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Μόλις με είδε, έκατσε δίπλα μου με το βλέμμα της ανυσηχίας στο προσωπό του. "Τι έχεις? Που είναι το χαμόγελο που συνείθησα? Που το κρύβεις?" "Τίποτα, κάτι θυμήθηκα. Θα μου περάσει..." προσπάθησα να τον καθυσηχάσω, όμως η Άννα ήθελε να του πεί τι είχε γίνει, δεν σκέφτηκε τίποτα...του είπε τι είχε γίνει, ενώ τα δάκρυά μου ξαναέκαναν την εμφάνιση τους στα μάτια μου, όσο και να προσπαθούσα να τα κρύψω. "Μα είναι τελείως μαλα...ς, ασε, μην πεις τίποτα Κλειώ, θα του μιλήσω εγώ. Εσύ κάνε μου τη χάρη και ηρέμησε....Δεν αξίζει, έλα." Όταν σιγουρεύτηκε οτί είχα ηρεμίσει έφυγε. Εκείνο το βράδυ δεν είχα όρεξη για τίποτα. Το μόνο που έκανα ήταν να ακούω CD από Doors και Scorpions...τα αγαπημένα του Άγγελου...ήθελα να νιώθω πως ήμουν κοντά του...μετά από τόσα χρόνια τον χρειαζόμουν όσο κανέναν, όπως ποτέ πριν.
Την επόμενη μέρα, το μεσημέρι ήμουν στο σαλόνι, άκουγα για πολλοστή φορά Doors. Όταν χτύπησε το κουδούνι πήγε η Άννα να ανοίξει. Η ειρωνία στην φωνή της ήταν κάτι που δεν είχα ξανακούσει "Μπα, πώς κι'αποδώ?" Τότε άκουσα την φωνή του, ήταν η στιγμή που δεν ήθελα να τον δω, αν είχα κάτι βαρύ στα χέρια μου θα του το είχα πετάξει....συγκράτησα τον εαυτό μου....στο stereo η φωνή του Jim, "This is the End...." Δεν άκουσα τι είπε, δεν με ενδιέφερε...μου έφτανε που είχε έρθει...ακόμα και σήμερα δεν ξέρω τι ακριβώς σκεφτόμουν..."Κλειώ? Μπορώ να σου μιλήσω?" "Δεν σε κρατάει κανείς" Η φωνή μου, ξένη, ακόμα και σε μένα, δεν αναγνώριζα την φωνή μου. Δεν έφυγα από τη θέση μου, δεν κουνήθηκα. "Ακούω" "Κοίτα, ξέρω ότι έκανα μαλ....α, δεν σου ζητάω να με συγχωρέσεις, απλά να με ακούσεις." Η φωνή του απολογητική. Δεν γύρισα να τον κοιτάξω, δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου. "Ακούω" Επανέλαβα πιο σκληρά από πριν. "Είπα, κάτι στην Άννα που έπρεπε να πώ σε σένα, νόμιζω πως σου είπε..." "Το τί μου είπε η Άννα είναι άσχετο. Τι έπρεπε να μου πεις?" "Να, αναρωτιόμουν, αν, αν είχε ολοκληρώσει με τον Χρήστο" "Και τι σχέση έχει η Άννα και ο Χρήστος με εμάς? Μήπως πέρασαν ότι εμείς? Ή μήπως το να ρωτάς την κολλητή μου είναι ακόμα και τώρα λογικό για σένα?" "Όχι, δεν είναι, απλά αναρωτιόμουν, και σου είχα υποσχεθεί να μην σε πιέσω..." "Α! Ναι! Η υπόσχεση εκείνη....Βέββαια, το να με πιέσεις έμμεσα, γιατί ήξερες οτι η Άννα θα μου το έλεγε, δεν είναι πίεση....Και η φυσική απορία...γιατί ακόμα δεν κάναμε έρωτα? Μήπως θεωρείς οτί όσα έγιναν σβήνονται? Κάνεις λάθος. Πάντως, αφού σου χρωστάω....γιατί, όντως, ξόδεψες τόσους μήνες...περίμενες τόσο καιρό....Λοιπόν, αφού εγώ δεν μπορώ να σου δώσω αυτό που θές, μπορώ να σου βρώ κάποια που να σε ικανοποιήσει. Μία ώρα φτάνει?" Περίμενα να αντιδράσει, δεν μίλησε, το CD άρχισε απο την αρχή..."Riders on the storm..." δεν άντεχα να τον ξανασυγχωρέσω...η δεύτερη ευκαιρία είχε χαθεί, όπως και η πρώτη...δεν άντεχα να απογοητευθώ ξανα..."Μην ανυσήχεις, θα την πληρώσω εγώ...πές μου μόνο το πότε...και θα το κανονίσω..." Τα μάτια μου με έτσουζαν, τα δάκρυα μου έτρεχαν ήδη στα μάγουλά μου, δεν μπορούσα να πώ τίποτα άλλο, ήθελα μόνο να φύγει, να μην τον ξαναδώ ποτέ...."Κλειώ,...." Δεν μίλησα, έμεινα να κοιτάζω το stereo...τα δευτερόλεπτα του τραγουδιού...δεν ήθελα να τον διώξω, δεν μπορούσα. "Κλειώ, δεν θέλω να σε χάσω, όχι ξανά, είσαι πολύτιμη για μένα...Σ'αγαπώ....Άσε με να σου αποδείξω οτι αξίζω, δεν είμαι τόσο μα......ς" Δεν με ένοιαζε πιά πώς θα ακουγόμουν, οι λέξεις βγήκαν μόνες τους από το στόμα μου "Πώς? Μπορώ να τα ξεχάσω όλα? Η ψυχή δεν είναι μαυροπίνακας του σχολείου, δεν σβήνουν όλα με ένα πέρασμα με το σφουγγάρι. Οι πληγές δεν γιατρεύονται, κλείνούν αλλά πάντα πονάνε, δεν αιμοραγούν πάντα αλλά πάντα είναι εκεί..." Δεν περίμενα να απαντήσει, κι'ομως..."Το ξέρω, και οι δικές μου πληγές αιμοραγούν, και τώρα έχουν ανοίξει ξανά, στάζουν αίμα. Ξέρω ότι σε έχω πληγώσει πολύ, όμως μην μου δίνεις άλλες πληγές. Δεν αντέχω άλλες πληγές...." Είχα χαμηλώσει το κεφάλι μου, τα δάκρυα μου έπεφταν σαν τις στάλες της βροχής που έπεφταν έξω. Δεν μπορούσα να μιλήσω, η φωνή μου δεν έβγαινε....Με γύρισε προς το μέρος του, σήκωσε το κεφάλι μου, είχα κλέισει τα μάτια μου. "Συγνώμη" είπε μόνο, σκούπισε τα δάκρυα μου και με φίλησε. Με εκείνο το φιλί ήταν σαν να γιατρευόταν η ψυχή μου....λές και όλη η πίκρα μου εξαφανιζόταν...το μόνο που έμεινε, και μένει ακόμα είναι οι ουλές.... οι ουλές, που πάντα θα μου θυμίζουν τι πέρασα.....
Σήμερα κλείνουν 5 χρόνια από εκείνη την ημέρα....Λες και κλείνει ένας κύκλος....Σαν να ανοίγει ένα καινούριο κεφάλαιο στην ζωή μου....
Είμαι ακόμα στο νησί που λάτρεψα...στην Κέρκυρα...Σαντορίνη πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ, όμως στην Κέρκυρα έχω αναμνήσεις που με σημάδεψαν για πάντα....Έχω τελειώσει την σχολή...δουλεύω στην Δημοτική Βιβλιοθήκη. Μου π΄΄ηρε χρόνια αλλά τελικά κατάλαβα, πουθενά δεν θα ήμουν καλύτερα. Τα βιβλία έχουν γίνει κάτι σαν οικογένεια για μένα.
Η Αλίκη είναι ήδη παντρεμένη με τον Στέφανο, δουλεύουν και οι δύο σε έναν εκδοτικό οίκο στην Αθήνα.
Η Ειρήνη παντρεύεται την επόμενη βδομάδα με τον Νίκο. Δουλέυουν και οι δύο στην Βιβλιοθήκη της Κοζάνης.
Η Άννα έγινε τελικά διερμηνέας, τον Μάρτιο παντρεύεται με τον Χρήστο. Ελπίζει να γίνει δεκτή στα Ηνωμένα Έθνη...Το αξίζει....
Η Μάρα παντρεύτηκε, έχει ήδη μια κόρη. Την Φοίβη. Ο Αλέκος, ο άντρας της, είναι στον 7ο ουρανό...
Η Γιαγιά του Ορφέα, μας άφησε, ένα μήνα μετά την επανασύνδεση μου με τον Ορφέα...Ελπίζω να είανι καλύτερα εκεί...
Ο Ορφέας, είναι μαζί μου ακόμα. Δεν σχεδιάζουμε γάμο, όχι ακόμα τουλάχιστον...χρειαζόμαστε και οι δύο χρόνο....Για την ώρα είμαστε καλά....
Χτες βράδυ είδα τον Άγγελο στον ύπνο μου, όπως ήταν την τελευταία μέρα που τον είδα..."Γίνε ευτυχισμένη....Σου αξίζει....Εγώ πάντα θα σε περιμένω και θα σε προσέχω..." μου είπε και έφυγε.....
Νομίζω πως τελικά έμαθα πράγματα για μένα αυτά τα χρόνια.
Όμως από εδώ και πέρα η μόνη που θα ελέγχει την μοίρα μου είμαι εγώ....
Δεν θα αφήσω πιά κανέναν να με ελέγχει....
Μόνη μου θα δημιουργήσω το μέλλον μου....
Αυτό το μάθημα ήταν σκληρό, όμως το έμαθα....
Η Μοίρα μου πλέον θα είμαι Εγώ......
THE END
(hope you liked it...)
-
λες βρε Νεφέλη? Θα χρειαστώ εξορκιστή?
![:8_1_1v[1]:](http://www.artofwise.gr/forum/uploads/emoticons/default_8_1_1v%5B1%5D.gif)
:4_1_72[1]:οκ βρέθηκε η λύση...9. Μην πλεισιάσεις άλλο....κρατάω καπέλο!!!! :4_1_72[1]:
-
7. Ουπς! Δεν εκανά τιποτά καλή μου κυρία....μην με κατσαδιάσετε...
8. Τώρα να δούμε....ποιός τολμάει να με αψηφήσει και να ανέβει...?
9. που είναι η φωτο? :headb:
![:4_6_109v[1]:](http://www.artofwise.gr/forum/uploads/emoticons/default_4_6_109v%5B1%5D.gif)
-
καλως ορίσατε οι καινούριοι.... :welcome:
-
αυτό το ξέρω...δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο λάθος....όμως νομίζω (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) πως στις θεάσεις μετριούνται και όλες οι φορές που κάποιος έστειλε post...δεν είναι μόνο οι φορές που κάποιος το διάβασε...
και ιδου η συνέχεια
Κεφάλαιο 9ο
Την επόμενη μέρα στις 2:05 ήμουν έξω από την πολυκατοικία του Ορφέα, η εξώπορτα ήταν ανοιχτή και ανέβηκα στο διαμερισμά του. Όταν χτύπησα το κουδούνι ήθελα να φύγω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Έμεινα όμως. "Καλησπέρα, μήπως ενοχλώ? Αν θές φεύγω..." του είπα μόλις άνοιξε την πόρτα. "Όχι, πέρασε...." Μπήκα μέσα, ήμουν έτοιμη να φύγω, έμεινα..."Να φτιάξω καφέ?" "Ε, όχι, δεν θα μείνω πολύ. Απλά ήθελα να σου μιλήσω." "Εντάξει, αλλά πρώτα θέλω να σε ρωτήσω κάτι εγώ...Σου ζήτησε ο Χρήστος να έρθεις?" "Όχι, έγω του το ζήτησα..." "Αποκλείεται, δεν μπορεί, αυτός σε παρακάλεσε..." Αν συνέχιζα έτσι θα τσακωνομουν και ήταν το τελευταίο που ήθελα. "Κοίτα, ίσως σου φαίνεται παράξενο αλλά εγώ ήθελα να σε δώ! Τώρα αν δεν το πιστεύεις, μπορώ να φύγω..." "Όχι, όχι, απλά...είναι απίστευτο...Δεν περίμενα ότι θα ερχόσουν, όχι αφού έσκησες την κάρτα..." "Το ξέρω, όμως αν δεν είχα σκίσει εκείνη την κάρτα, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω...Όμως δεν ήρθα μόνο για αυτό, θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη.." "Εσύ? Εμένα? Δεν έκανες ποτέ κάτι που να χρειάζεται να ζητήσεις συγνώμη..." δεν με κοίταζε στα μάτια μέχρι την στιγμή που του είπα "Κι όμως, η προσβολή του Σεπτεμβρίου ήταν μεγάλη, γι'αυτό πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη και ελπίζω να την δεχτείς" η απάντηση του ήταν κάτι που δεν περίμενα..."Δεν χρειάζεται να σου συγχωρήσω τίποτα, δεν έκανες τίποτα. Ότι έγινε στο φρούριο ήταν ότι έπρεπε να γίνει, θέρισα ότι είχα σπείρει το καλοκαίρι. Ξέρεις, το περίμενα, όταν με πήρες τηλέφωνο ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα γινόταν. Όταν πήγα Μύκονο, ο Σταύρος με έκανε να ντρέπομαι, όταν πήγαμε στο φρούριο, δεν μπορούσα να σε αντικρίσω....Φαντάζομαι πως θα αναρωτιέσαι γιατί έκανα εκείνη την απόπειρα τον Οκτώβρη...η αλήθεια είναι πως μέτα το φρούριο είχα αποφασίσει να σε αφήσω ήσυχη...όμως η γιαγιά μου με έπεισε πως μου χρωστούσες κάτι...δεν ξέρω πως σας βρήκα εκείνο το βράδυ. Όμως πιστεψέ με, ευχαριστώ ακόμα τον Χρήστο που με σταμάτησε, αν δεν με σταματούσε εκείνος, το επόμενο πρωί ίσως να μην ερχόταν για μένα...Ελπίζω να μπορείς να δεχτείς την συγνώμη μου σήμερα...ίσως τον Δεκέμβρη να ήταν νωρίς..." "Το είχα φανταστεί ότι εκείνη θα ήταν πίσω από όλα....ελπίζω μόνο να μην πληρώσει το μίσος της με τον θανατό της...Για την κάρτα θα πρέπει ίσως να σε ευχαριστήσω...αν δεν την είχα σκίσει δεν θα νικούσα ποτέ τον φόβο μου...Και δεν χρειάζεται να σου συγχωρήσω πλέον τίποτα, στα συγχώρεσα όλα την επόμενη μέρα...οι πληγές έκλεισαν..." Με κοίταζε σαν να είχε δει εξωγήινο..."Τα εννοείς όλα αυτά? Μπορείς να μου δώσεις μια 2η ευκαιρία?" "Ναι, αρκεί να μην την χαραμίσεις, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να σου δώσω τρίτη ευκαιρία...ήδη έχω πονέσει αρκετά...Δεν θέλω άλλες πληγές..." "Έχεις τον λόγο μου, ίσως δεν αξίζει πολλά όμως θα παλέψω, σου ορκίζομαι πως δεν θα σε χάσω ξανά...Ξέρεις, πάντα πίστευα πως είσαι ένας άγγελος σταλμένος στην Γη, μάλλον τώρα επιβεββαιώθηκα..." "'Οχι, δεν είμαι άγγελος, αν καί έχω κάποιον έκει που με προσέχει..." Τα μάτια μου άρχισαν να καίνε στην ανάμνηση του Άγγελου, συγκράτησα τα δάκρυα μου, δεν ήθελα να με δει να κλαίω...Μάλλον κατάλαβε, "Η μοίρα θα σου στείλει καποίον άλλο εδώ, για να σε προσέχει...ίσως να είναι καλύτερος από εκείνον.." "Ίσως, ίσως όμως αν ο Άγγελος μου ζούσε ακόμα να ήταν αλλιώς όλα...όμως η μοίρα..κάποιες φορές παίζει μαζί μας..." Έφυγα λίγο αργότερα με την ελπίδα πως τίποτα άλλο δεν θα γινόταν...και οι μήνες πέρασαν ήσυχα, το μόνο που μου είπαν, η Μάρα και οι κοπέλες ήταν να προσέχω....μόνο που δεν χρειαζόμουν πλέον τέτοιες συμβουλές...
για το επόμενο θα περιμένετε, όσοι το διαβάζετε...λίγο παραπάνω...
-
ε τι να πω και εγώ, λέτε να είναι θέμα αυθυποβολής και να βλέπω ότι θέλω? ή μηπως το pc μου τα'χει παίξει?
ουδεις γνωρίζει.....
-
είσαι σίγουρος ότι πρόκειται για 137???? αν είναι έτσι τότε το 1/3 (καλά το έβγαλα? δεν ε΄΄ιμαι καλή στα μαθηματικά)των μελών το διαβάζουν....μη μου βάζεις ιδέές...
οκ. θα το συνεχίσω...
ιδου...sτο επόμενο post!!!!
-
Θανατος
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Γιατί να σχολιάσω τον θάνατο ενώ ζώ?
Όταν έχεις ζήσει όπως θεωρείς καλύτερα την ζωή σου, όταν αισθάνεσαι πλήρεις τότε ίσως μπορείς και να συμφιλιωθείς με τον θάνατο...
όμως το ταξίδι μας τώρα λέγεται ζωή...γιατί να το χαραμίσουμε συζητώντας για τον θάνατο? Ας απολαύσουμε το ταξίδι...όσο αυτό διαρκεί, ας αποκομίσουμε τα κέρδη του και ας χαρούμε με τα δώρα που μας προσφέρονται....
όταν έρθει η ώρα του θανάτου...τότε ας φροντίσουμε να τον δεχτούμε σαν φίλο...γιατί κάθε τέλος είναι και μια καινούρια αρχή...