white_unicorn
-
Posts
579 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by white_unicorn
-
-
Πολύ αναζητητές προσπαθούν να ερευνήσουν το υποσυνείδητο τους, να το πλησιάσουνε και να αντιμετωπίσουν ότι κρύβει. Άλλοι το φοβούνται και το βλέπουνε σαν εχθρό ή σαν μια αδυναμία. Υπάρχει και μια μερίδα που το βλέπει σαν το κλειδί για ένα άλλο επίπεδο. Πάντως υπάρχουν φορές που μας προστατεύει, και άλλες που μας χαντακώνει... Στην πραγματικότητα τι είναι; Πως πρέπει να του συμπεριφερθεί κανείς; Είναι κάτι το μυστήριο ή κρύβει μυστήρια;
υποσυνείδητο....κρύβει πράγματα (το μόνο που είμαι σχεδον σίγουρη οτι συμβαίνει) κατα τα άλλα....πιστεύω πως οι φοβίες μας κρύβονται εκεί...ο φόβος είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε...το θέμα είναι να το κάνουμε όταν είμαστε απόλυτα σίγουροι και έτοιμοι για αυτό...(Ανακάλυψη του εαυτού μας)
just my opinion
-
-
Πολυ σωστά τα λές!
Στο sin city εγινε καλη μεταφορά οχι ομως και στα υπόλοιπα κόμιξ (βλέπε Μarvel) κάποια απο αυτά ηταν καλά η μέτρια (οπως Spiderman 1(στο 2 το παρακάνανε),Blade 1 και 2 και X-men 1 και 2) τα υπολοιπα τα σκοτώσανε!!!!! οπως το Hellboy και δεν συμαζεύεται........ :001almostcry:
θα συμφωνήσω για τους X-Men, ίσως και για τον Spiderman
, όμως το Blade ήταν καλό, (το 3 ήταν τέλειο) :angel:Hellboy--->δεν το είδα....δεν μπορώ να πω...
-
Δεν νομίζω να μίλαγε για μπούρδες ο Όργουελ όταν έγραφε το προφητικό βιβλίο 1874?? δεν ξέρω ακριβώς τον τίτλο. Πάντως ξεκινά με την φράση: 'The big brother is watching you''
Ερωτήσεις: (1) Πώς φεύγουμε από το μαντρί
(2) Αν φύγουμε υπάρχει κάποιος λύκος εκεί έξω που θα μπορούσαμε να τα βάλουμε μαζί του;
ΘΕΛΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
1984 λέγεται όπως είπε ο Johnny
όσο για το πως φεύγουμε από το μαντρί.....αποκτώντας καταρχάς προσωπική ελευθερία, ανακαλύπτοντας τον εαυτό μας....όταν νιώθεις εσύ ελεύθερος....μόνο που είχα διαβάσει κάπου.....το "ή όλη μέσα στην φυλακή ή κανένας" σχεδόν ίδιο με το μαντρί που ανέφερες.....το κακό είναι πως η κοινωνία (στην οποία είμαστε μέλη) δεν δέχεται δραπέτες....είναι πολλοί που έχουν βολευτεί στο μαντρί τους και δεν θέλουν να βγουν.
για τον λύκο που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μετά....κάτσε να βγούμε πρώτα...
αλλωστε νομίζω πως ο λύκος έχει το πρόσωπο του φόβου...του φόβου που μας κανει να μην τολμάμε να βγούμε από το μαντρί....
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.....μεγάλη λέξη.....πως ορίζεται όμως?
-
thanks 
και συνεχίζουμε....
Κεφάλαιο 5ο
Μας έβαλε καφέ και ξεκίνησε να μας πεί την ιστορία...Κάποια πράγματα τα ήξερα ήδη, κάποια άλλα τα αγνωούσα...
"Λοιπόν, όπως ξέρεις Κλειώ με την μαμά σου είμαστε πρώτες ξαδέλφες, οι μητέρες μας ήταν αδελφές.
Η δική μου ήταν μεγαλύτερη, μόνο που δεν είχε παιδιά, είχε προσπαθήσει αλλά και τις 6 φορές που είχε μείνει έγκυος είχε αποβάλλει. Όταν η μητέρα σου ήταν γύρω στα 6, η μητέρα μου έμαθε για μία μαμή σε ένα διπλανό χωριό που έλεγαν οτί ήταν μάγισσα, δεν ξέρω αν ήταν όμως είναι γεγονός ότι αφού την επισκέφθηκέ γέννησε εμένα.
Φυσικά η μαμή εκείνη δεν την βοήθησε χωρίς αντάλαγμα.
Εκείνη είχε 3 παιδιά, ένα γιό, στην ηλικία της μητέρας σου και δύο κόρες, δίδυμες ένα χρόνο μεγαλύτερες του.
Νομίζω πως κατάλαβες τι ζήτησε, ήθελε να παντρευτώ το γιό της. Όταν θα ήμουν 12 θα αραβωνιαζόμασταν και μόλις έκλεινα τα 18 θα γινόταν και ο γάμος. Η μάνα μου δέχτηκε, ήταν η μόνη της ελπίδα. Μόνο που, ο Σπύρος, έτσι τον λένε, είχε άλλα σχέδια. Στα 17 του, όταν εγώ ήμουν 11, πήγε φαντάρος και δεν γύρισε ποτέ πίσω, παντρεύτηκε στην Σπάρτη και μένει ακόμα εκεί, έχει και μια κόρη στην ηλικία σας. Η μάνα του έριξε το φταίξιμο σε εμένα και την μάνα μου. Όταν έκλεισα τα 18, είδα ακριβώς τα ίδια όνειρα με σένα, σιγά, σιγά με άφησαν, όταν πήγα για σπουδές.
Οι αδελφές του παντρεύτηκαν στην Δράμα, σχεδόν την εποχή που παντρεύτηκε και η μητέρα σου. Δεν ξέρω αν απέκτησαν παιδιά ή όχι, όμως ξέρω ότι μένουν ακόμα εκει.
Η συμφωνία δεν πληρώθηκε και από τις δύο πλευρές τότε και η γριά εκείνη τώρα μάλλον προσπαθεί να πληρωθεί από εσένα Κλειώ.
Όμως, δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα. Αφού ο Σπύρος δεν έχει γιό με ποιόν σκοπεύει να σε παντρέψει?"
"Είναι σχεδόν φώς φανάρι, το πρόσωπο του είναι ίδιο με του Ορφέα και νομίζω και του Χρήστου. Άννα? Έχω δίκιο?" Ήμουν 90% σίγουρη πως είχα δίκιο. Το ένστικτό μου μου έλεγε πως ό Ορφέας και ο Χρήστος ήταν εγγόνια εκείνης της μαμής. Αν ήταν έτσι όμως....τι άλλο μας περίμενε?
Η Άννα το σκέφτηκε αρκέτα αλλά συμφώνησε μαζί μου "Ναί, δίκιο έχεις. Έχουν σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά με εκείνον που περιέγραψες....Είναι όμως δυνατόν?"
"Δυστυχώς είναι..." απάντησε η Μάρα.
Μείναμε σιωπηλές αρκετή ώρα, τελικά όταν η σιωπή πίεζε...η Μάρα είπε.."Ίσως, νομίζω πως ξέρω που μένει η γριά εκείνη. Ίσως να πρέπει να την συναντήσουμε. Όμως δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα να έρθεται μαζί μου και έσεις, ίσως να είναι καλύτερα αν πάω μόνη μου..."
"Αποκλείεται!!!" Μιλήσαμε μαζί με την Άννα.
"Καλά, μια σκέψη έκανα....όμως τώρα πρέπει να διαβάσετε, θα ψάξω να την βρώ και θα σας πώ πότε θα πάμε. Εντάξει?"
Συμφωνήσαμε, θα περιμέναμε όσο χρειαζόταν. Η αλήθεια όπως λένε αργεί αλλά δεν χάνεται. Ίσως να ήταν καλύτερα να περιμέναμε πρίν την συνατήσουμε.
Στο μεταξύ, δεν είχα δεί τον Ορφέα πάνω από 2 ή 3 φορές μέχρι το πάσχα και αυτές όταν ήμασταν όλοι μαζί. Η Άννα με τον Χρήστο, όπως μου είχε πει η ίδια συζητούσαν πολύ αλλά δεν προχωρούσαν γρήγορα...Η Άννα ήταν επιφυλακτική και ο Χρήστος φαινόταν να καταλαβαίνει.
Η Αλίκη και η Ειρήνη τα πήγαιναν πολύ καλά με τον Στέφανο και τον Νίκο, αν και δεν βλεπόμαστε τόσο συχνά εκείνη την εποχή, ήξερα οτί ήταν και οι δύο τους ευτοιχησμένες.
Γύρω στο Πάσχα μας είπε η Μάρα ότι είχε βρεί που έμενε η γριά και ότι θα πηγαίναμε να την δούμε την επόμενη μέρα.
Στο αυτόκίνητο όπως πηγαίναμε μας είπε πως η γριά δεν θα ήταν ιδιαίτερα καλή μαζί μας και δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο....
Φτάνοντας στο σπιτάκι της στην άκρη του χωριού η πόρτα ήταν ανοιχτή, σαν να μας περίμενε. Την βρήκαμε απέναντι από την πόρτα να κάθεται στον καναπέ "Καλησπέρα...Πώς και ήρθατε από εδώ?" η φωνή της παγερή, γεμάτη μίσος και κακία.
Η Μάρα της απάντησε "Αφού ξέρεις, γιατί ρωτάς? Για επιβεβαίωση? Καλά, λοιπόν, θα σου πω τον λόγο. Ήρθαμε για να βρούμε τον λόγο που ο παππούς σου ενοχλεί στα ονειρά της την ανιψιά μου. Ξέρεις καλά πως η πληρωμή σου θα γινόταν από εμένα, ή Κλειώ δεν έχει σχέση, και εκτός αυτού, με ποιόν σκοπεύεις να την παντρέψεις? Ο Σπύρος έχει κόρη."
"Ναι, μόνο που οι κόρες μου απέκτησαν γιούς. Και μάλιστα είναι και οι δύο πολύ κοντά στην Κλειώ, έστω και αν ο ένας δεν έχει μάτια πάρα μόνο για την άλλη. Ο Ορφέας ξέρει τι πρέπει να κάνει....και θα το κάνει, αργά ή γρήγορα...."
"Δηλαδή? Τι σκοπεύει να κάνει για να με πείσει να τον παντρευτώ? Να απίξει τον πρίγκιπα του παραμυθιού? Ξέρουμε όλοι ότι δεν υπάρχει <Γαλάζιος Πρίγκηπάς>>. Πόσο μάλλον ο Ορφέας, που είναι ο πιο κτητικός από όλους..." της απάντησα.
"Χα, χα,χα! Καιρό είχα να γελάσω...Ποιός σου είπε ότι πρέπει να σε παντρευτεί? Το μόνο που χρειάζεται είναι να μείνεις έγκυος, μετά την γέννηση θα αναλάβω έγω την ανατροφή του γιού σου....Δεν φαντάζεσαι πόσα θα τον διδάξω...Οι πρόγονοι μου ήταν οι μεγαλύτεροι μάγοι των τσιγγάνων, και το παιδί σου θα είναι ένας από αυτούς!"
Κάπου εκεί, σκέφτηκα την μόνη ίσως διέξοδο που μπορούσα να έχω. "Καί να σε ρωτήσω κάτι άλλο...Το παιδί που λές, θα πρέπει να γέννηθει από μητέρα που δεν έχει ξανακάνει έρωτα πριν τον Ορφέα?" Το χαμόγελο της μεγάλωσε "Τα πιάνεις εύκολα βλέπω...Ναι, ακριβώς έτσι. Απ'όσο ξέρω δεν είχες σεξουαλικές σχέσεις μέχρι τώρα..."
Η αλλαζονεία της με είχε φέρει στα όρια μου...η απαντησή μου ήξερα ότι θα την έκανε να χάσει την όποια αυτοσυγκράτηση της και να εγκαταλείψει την προσπάθεια...
"Κάνεις λάθος....δεν είμαι παρθένα πιά...βλέπεις έχω ήδη ολοκλήρώσει με δύο αγόρια. Μάλλον δεν περίμενες κάτι τέτοιο, όμως οι καιροί αλλάζουν, και εσύ έμεινες πολύ πίσω..." Το δικό μου χαμόγελο ειρωνίας την έκανε να αρχίσει να ουρλιάζει σχεδόν "Έξω...Φύγετε...."
Φυσικά στο αυτοκίνητο εξήγησα πως το ψέμα μου ήταν αναγκαίο..."Ελπ'ιζω να μην ψάξουν πολύ...." Είπα περισσότερο στον εαυτό μου παρά στην Μάρα και την Άννα....
Οι μήνες πέρασαν ήρεμα, μετά την εξεταστική πήγαμε Στοκχόλμη και τον Αύγουστο επέστρεψα Σαντορίνη. Θα βρισκόμασταν ξανά στην Κέρκυρα τον Σεπτέμβρη με όλη την παρέα μας.
Αρχές Σεπτέμβρη επέστρεψα Κέρκυρα, η Άννα ήταν ήδη εκεί. Η έκπληξη που με περίμενε όμως ήταν σχεδόν σαν χιόνι μέσα στον Ιούλιο.
Μπαίνοντας στο σπίτι, αντίκρισα μια Άννα σε έξαλη κατάσταση...."Τι έγινε? Έχασες κανένα μάθημα?"
"Καλά θα ήταν να ήταν μάθημα...Αυτό που έγινε όμως δεν μπορώ να το χωνέψω...Θυμάσαι τι είχες πεί? Ευχήθηκες να μην ψάξουν το παρελθόν σου...Κι'όμως, αυτό έγινε."
Είχα μείνει άφωνη, δεν περίμενα κάτι τέτοιο. "Δηλαδή? Ποιός έψαξε και τί?"
"Ο Ορφέας, πήγε Μύκονο το καλοκαίρι, προσπάθησε να βρεί παλιούς γνωστούς σου. Βρήκε κάποια κολητή σου, την Σόνια, την ρώτησε αν ήξερε πράγματα για σένα. Με ποιούς έβγαινες και αν ήξερε αν είχες κάνει έρωτα....Δεν το πιστεύω ακόμα..."
"Και τι του είπε η Σόνια?"
"Τι λές να του είπε? Του εξιστόρησε σχεδόν την ιστορία της ζωής σου. Του είπε για τον Σταύρο και ότι από όσο ήξερε δεν είχες κάνει έρωτα μέχρι που έφυγες.....Του εξήγησε βέβαια ότι σε ήξερε μόνο στο λύκειο, αλλά δεν πίστευε ότι είχες κάνει έρωτα..."
"Και καλά, την πίστεψε? Είχαμε τσακωθεί από την Β' Λυκείου με την Σόνια....Έψαξε τίποτα άλλο?"
"Μα φυσικά! Βρήκε τον Σταύρο, μόνο που εκείνος δεν του είπε τίποτα. Τον παρακάλεσε σχεδόν, του είπε πως δεν ήθελες να ολοκληρώσετε και πως εκείνος ήθελε να μάθει αν είχες ολοκληρώσει με τον Σταύρο για να δει αν του λές αλήθεια...Φυσικά ο Σταύρος δεν του είπε τίποτα πάρα μόνο πως αν δεν θές, θα έχεις τους λόγους σου....Και τώρα που στα λέω δεν μπορώ να πιστέψω οτί έγιναν!!!!!
Όταν μου τα είπε η Άννα ένοιωσα από την μία χαρά που ο Σταύρος δεν είπε τίποτα...αν και δεν ήμουν σίγουρη για ποιό λόγο...και από την άλλη αγανάκτηση για την <ανάκριση> που έκανε ο Ορφέας για να ανακαλύψει το παρελθόν μου...+
-
-
Dear Astarte
το μόνο που μπορώ να πω είναι πως όπως σου είπε η Νεφέλη ήδη παρακολουθουν πολλοί.
ίσως να μην το γνωρίζεις αλλά εμένα μου έτυχε...ήμουν μέλος σε ενα club εσωτερισμού στην ίδια σελίδα με το δικό σου, κάποια στιγμή το έκλεισαν, δεν ξέρω αν είχαν προηδοποιήσει τους διαχειριστές ή όχι, ξέρω όμως ότι έχει πλέον κλείσει.
καλή συνέχεια σε ότι κάνεις.
sorry forb late posting
-
sorry αλλά.....17,5????
με ενα 14 την 2η φορά ήμουν ευτυχισμένη....
δεν μιλάω για φυσική....ασε καλύτερα :headb:
ξέρω ειμαι
και πολύ μάλιστα και καθυστερημένη στην απάντηση μου :headb: Αλλά παρόλα αυτα
Μπράβο Ζακ!!!!!!! -
ο αντρας των ονείρων μου?
μα ακόμα και αν υπάρχει και αν τον βρω και αν είμαστε μαζί, με την απομυθοποιήση χάνετε και το ονειρο.... :sleep:
το θεμα είναι να μπορεί να με ανέχετε και να μπορώ να τον αντέχω....παντος ακόμα δεν έχει πετύχει το πειραμα....
i know....late answer....SORRY
:angel: -
ναι ξέρω...είμαι αργόστροφη (κάποιες φορές_)
τι σπούδασα?
όνειρο είχα την κτηνιατρική της Θεσσαλονίκης...τρλικά στα 3 χρόνια πανελληνίων δεν κατάφερα τίποτα(πως πέρασαν 6 χρόνια από την 1η φορα.......)
τώρα......δουλεύω....τον κόσμο και όχι μόνο.....αλλά ελπίζω να μπορέσω να διδάξω αγγλικά...............και να διδαχθω............
μην ακούω κουταμάρες για ηλικιωμένους....προσωπικά νιώθω γριά όταν είμαι με άτομα 18-...........αλλωστε οι εμπειρίες μετράνε.....
-
καπως έτσι το σκέφτομαι και εγώ.....
-
maybe one day i'll know
why i'm left here all alone
nights come and go again
and i'm left here all alone
noone to talk to
and what to say?
they said it was a test
but it's taking too long
all i ask for is to be free again
able to see the dawn
find the one i left behind
when i was searching for this test
i was searching for true love
now i know what i left behind
was and will be the only one
the only true love for me
and i keep screaming
LET ME OUT
TEST IS OVER
I WANT TO SEE THE SUN AGAIN
noone listens and i'm left here alone.......
-
Κεφάλαιο 4ο
Καθαρή Δευτέρα, το απόγευμα στις 5 και κάτι πήγα στο φρούριο, ο Ορφέας με περίμενε στην καφετέρια.
Παραγγείλαμε το ίδιο, νες γλυκό με γάλα, "Παράξενο, συνήθως οι γυναίκες πίνουν τον καφέ γλυκό με γάλα" το είπα περισσότερο για να σπάσει ο πάγος όμως η ειρωνία στην απάντηση του δεν μου άφηνε πολλά περιθώρια "Μπά, έχεις γνωρίσει τόσους ωστέ να ξέρεις" "Οι γνωστοί μου δεν είναι πολλοί, αν θες να μιλήσουμε για τις διαφορές στις προτιμήσεις των δύο φύλων, καλύτερα να φέρουμε και μια εγκυκλοπέδια"
"Ε, όχι δεν εννοούσα αυτό..."
Έδωσα τόπο στην οργή που λένε και η υπόλοιπη κουβέντα εξελίχθηκε κανονικά, εκτός από το σημείο όπου τον ρώτησα τι ζώδιο είναι, "Απλή περιέργια, τα περισσότερα δεν ισχύουν" του είπα. "Σκορπιός" μου είπε. "Δηλαδή, είσαι όσο περίεργος λένε?"
"Τι εννοείς περίεργος?
"Από όσα ξέρω οι σκορπιοί είναι πιο κτητικοί από άλλους..."
Η ειρωνία επανήλθε ακόμα πιο σκληρή αππό πριν "Γνώρισες τόσους πολλούς ώστε να ξέρεις?" "Δεν γνώρισα τόσους! Διάβασα κάποια πράγματα και από ότι βλέπω δεν κάνουν και μεγάλο λάθος." Εκείνη την στιγμή είχα μ΄΄ηνυμα στο κινητό μου, ήταν η Άννα που επιτέλους θυμήθηκε να μου στείλει το μήνυμα που της είχα ζητήσει, δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία. "Sorry, πρέπει να φύγω, θέλει βοήθεια μια φίλη." σηκώθηκα και έφυγα χωρίς να περιμένω απάντηση, πλήρωσα τον καφέ μου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου την επόμενη φορά να προσέχω περισσότερο...δεν μου έφταιγε σε τίποτα η Άννα για να πληρώσει τα νεύρα μου.
Στο σπίτι η Άννα ήταν μες στην καλή χαρά. "Κλειώ....!!!!! Είμαστε μαζί...!!!!" "Μαζί με ποιόν? την ρώτησα, δεν είχα συνέλθει ακόμα από το ύφος του Ορφέα "Με τον Χρήστο!!! Είμαστε μαζί!!!!" Επιτέλους κατάλαβα, δεν ήθελα να της χαλάσω την χαρά της και δεν της είπα τίποτα. Η Ειρήνη και η Αλίκη ήταν ζευγάρι πλέον με τον Νίκο και τον Στέφανο, "Τελικά η μόνη που έμεινε μόνη είμαι εγώ.." τους είπα αργότερα που ήρθαν γελώντας. "Γιατί? Ο στέφανος μου είπε πως αρέσεις στον Ορφέα!" Με ρώτησε η Αλίκη, "Απλώς, δεν ταιριάζουμε, είμαι πολύ ανεξάρτητη για εκείνον μάλλον" της είπα και το θέμα έληξε εκεί.
Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά, ξυπνούσα συνέχεια. Ήξερα ότι έβλεπα εφιάλτη αλλά δεν θυμόμουν τι. Τελικά κατά τις 5 το πρωί με πήρε ο ύπνος.
Ξύπνησα από τις φωνές της Άννας "Κλειώ! Ξύπνα! Κλειώ!!!!"
"Τι έγινε? Τι ώρα είναι?"
"2 το μεσημέρι! Τι έχεις? Είσαι άρρωστη?" Είχα ήδη σηκωθεί και πήγα προς την κουζίνα. Η Μαρα με είδε και μου είπε μόνο, "Πήγαινε να ντυθείς" Κάτι είχε γίνει, ήμουν σίγουρη αλλά δεν ήξερα τι.
Όταν ξαναβγήκα μου είπε "Τι ώρα κοιμήθηκες χτές?"
"Διάβαζα ένα βιβλίο και ξύπνησα αργά..."
"Μην λές ψέμματα! Ρώτησα την Άννα και μου είπε ότι μέχρι το ξημέρωμα σε άκουγε να φωνάζεις! Όνειρο έβλεπες?"
"Εφιάλτη...Αλλά δεν ξέρω τ ήταν!"
"Καταλαβαίνω κοιμηθήτε μαζί για απόψε, Άννα προσεχέ την και ξύπνα την αν αρχίσει να φωνάζει."
¨Ετσι έγινε, μόνο που το βράδυ εκείνο δεν είδα τίποτα...Το επόμενο όμως, κατα τις 2 το ξημέρωμα με ξύπνησε η Άννα, "Τι έβλεπες?" "Τίποτα" της ςίπα, δεν θυμόμουν τι έβλεπα. Ξαναέπεσα για ύπνο και κατά τις 6 το πρωί ξυπνησα μόνη μου. Η Άννα ήταν έτοιμη να με ξυπνήσει. "Τι είδες? Γιατί ξύπνησες?"
"Θα σου πώ, όμως πάμε να πιούμε καφέ πρώτα.
Όσο πίναμε τον καφέ της είπα τι είχα δει "Ήμουν σε ένα δάσος, κάτι σαν ξέφωτο και τα δέντρα έκαναν κύκλο, απέναντί μου ήταν ένας άντρας, γύρω στα 30, θυμάμαι ακριβώς πως ήταν και τι φορούσε, το θέμα όμως είναι ότι μου είπε πως πληρώσω εγώ για λάθη άλλων και ξεκίνησε να με κυνηγάει....εκεί ξύπνησα. Δεν ξέρω τι είναι. Ούτε αυτόν, όυτε το δάσος έχω δει ποτέ μου."
"Καλά, θα πάρουμε την Μάρα τηλέφωνο μήπως καταλάβει εκείνη τι συμβαίνει"
Κατά τις 11 την πήραμε τηλέφωνο. "Ελάτε από εδώ. Πρέπει να σας μιλήσω."
Όταν φτάσαμε την βρήκα στο ατελιέ της με ένα μεγάλο σχετικά κομμάτι χαρτί.
"Κλειώ, θυμάσε πως ήταν ο άνδρας που είδες?"
"Ναι, θες να στον περιγράψω?"
"Ναι, θα τον ζωγραφίσω και θα σας πω τι έχει συμβει."
"Λοιπόν ήταν σχετικά ψηλός, το σώμα του δεν φαινόταν, ήταν καλύμενος με μανδύα, πράσινο, στο χρώμα των ελάτων. το προσωπό του όμως είναι πολύ καθάρο στο μυαλό μου. Είχε μακρόστενο πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά του ήταν σαν σκαλισμένα σε αρχαίο άγαλμα, συμετρικά με το πρόσωπο."
Λες και ήξερε ακριβώς τι εννούσα τον είχε ήδη ζωγραφίσει, ολοϊδιο. "Τα μάτια του, τα θυμάσαι?" "Ναι, δεν μπορώ να τα ξεχάσω. Ήταν μπλέ, το μπλέ που έχει η θάλασσα μια ασυνέφιαστη καλοκαιριάτικη μέρα στην Σαντορίνη."
Όταν τέλειωσε ήταν ολόιδιος με αυτόν που είχα δει στο ονειρό μου.
"Και τώρα πρέπει να σας εξηγήσω τι συμβαίνει. Πάμε θα κάνω καφέ"
-
Κεφάλαιο 3ο
Στίς απόκριες ντυθήκαμε όλες μάγισσες, στην πλατεία είχε παρέλαση αρμάτων και κάθησαμε για καφέ...Η Αλίκη και η Ειρήνη ως πιο ανοιχτόχρωμες φόρεσαν ρόζ και ροδακινί ρούχα και μακιγιάζ με πολύ glitter, ήταν οι καλές μάγισσες...Εγώ με την Άννα ως μελαχρινές μεταμορφωθήκαμε σε κακές μάγισσες με έντονο σκούρο μακιγιάζ και μαύρα ρούχα.
Όπως φεύγαμε κατά τις έξι η Αλίκη είχε μια κλήση στο κινητό της, ήταν η μόνη με τσάντα και χώραγε ελάχιστα πράγματα, το κινητό της ήταν το μισό από των υπολοίπων. Στο τηλέφωνο ήταν ο Στέφανος και κανόνισαν να μας βρούν στο σπίτι της Αλίκης και της Ειρήνης, που συγκατοικούσαν, σε 20 λεπτά. Η δεκάλεπτη απόσταση για μας έγινε 5λεπτη.
Στο σπίτι εγώ και η Άννα βγάλαμε τα μαύρα, είχαμε ευτυχώς φορέσει τα ρουχα μας από κάτω και βγάλαμε το πολύ μακιγιαζ, Η Ειρήνη πήγε να αλλάξει και να ξεβαφτεί όσο μπορούσε ενώ η Αλίκη αφού έβαλε το τζίν της έβγαλε το πολύ glitter και το ρουζ και πήγε να φτιάξει καφέ.
Ένα 10λεπτό μετά ήρθαν τα αγόρια. Μόλις τους είδα όσο και να προαπάθησα δεν κατάφερα να συγκρατηθώ...γέλασα μέχρι δακρύων...
Το θέαμα ήταν όχι απλώς γελόιο...Ο Στέφανος είχε ντυθεί Drag Queen με υπερβολικά βαρύ μακιγιαζ και ψιλοτάκουνες γόβες, ο Νίκος είχε ντυθεί γυναίκα, είχε βάλει μακιγιάζ και 10ποντες μπότες ενώ οι άλλοι δύο φόρεσαν ράσα και έκαναν τις καλόγριες.
Όταν συνήλθα κάπως είπα "Θα μου λύσετε μια απορία? Πως περπάτατε πάνω στα 10ποντά? Μήπως να με μαθαίνατε και μένα?"
Οι άλλες με κοίταζαν λές και δεν περίμεναν τέτοια ερώτηση, ενώ ο Στέφανος μου είπε χαμογελώντας "Και έγω που υπολόγιζα να μου πείτε εσεις? Αλήθεια τι το θέλετε τόσο μακιγιάζ? Ξέρεις πόσο μου πήρε να βάλω?"
"Και που να ήξερες πόσο θα σου πάρει να βγάλεις!" του είπα και γέλασαμε όλοι.
Όταν ο Χρήστος και ο Ορφέας είχαν βγάλει τα ράσα, ευτύχως φορούσαν τα ρούχα τος από μέσα, ο Νίκος και ο Στέφανος μόλις που ξεκινούσαν να ξεβαφτούν με την βοήθεια της Ειρήνης και της Αλίκης.
Αποφασίσαμε να πάει ο Χρήστος και ο Ορφέας με την ¨Αννα και εμένα στα σπίτια του Στέφανου και του Νίκου και να τους φέρουμε τα ρούχα τους.
Όπως επιστρέφαμε, εγώ με τον Ορφέα, μου ζήτησε να πάμε την επόμενη μέρα για καφέ, "Κατά τις 5 στο φρούριο μπορείς?" "Ναι" του απάντησα.
Στο σπίτι οι υπόλοιποι είχαν ήδη κανονίσει να παραγγείλουμε, είχε πάει 8 η ώρα, όταν έφυγαν τα παιδιά, κατά τις 11, έμαθα πως είχαν κανονίσει να βγούν και οι άλλες την επόμενη μέρα στις 5. "Ευτύχως όχι στο φρούριο" μου είπε η Άννα. Φύγαμε και εμείς για το σπίτι 1 ώρα μετά.
γιατί δεν μου είπε κανείς για το λάθος στο όνομα?
-
-
-
όταν σε έχασα νόμιζα πως με τον χρόνο θα έκλεινε η πληγη
θα σταματούσε η αιμοραγια, θα έκλεινε, θα γιατρευόταν...
έκανα λάθος...
η πληγη που άνοιξε δεν κλείνει
τα δάκρυα χύνονται όπως η βροχή το φθινοπώρου
και η ψυχή μου ακόμα πονα....
μου λείπεις πολύ και λαχταρώ να σε δω....
όμως έσυ έχεις φύγει για το ταξίδι
το ταξίδι που δεν έχει επιστροφή
έφυγες μόνος και με άφησες
ελπίζω μόνο έκει που είσαι να είσαι καλύτερα από εδώ.....
περιμενε με...θα έρθω σύντομα...
έχω ήδη καλέσει....ο θάνατος σε λίγο θα με φέρει κοντά σου
πάνω στις μαύρες του φτερούγες θα πετάξω και θα είμαστε μαζί
μαζί για όλη την αιωνιότητα.....ΜΑΖΙ...εκεί που είσαι ήδη...
σε κάποιον που έφυγε νωρίς αλλά δεν θα ξεχαστεί ποτε...όχι ακριβώς ποιήμα.....απλά κάτι που σκέφτηκα τώρα....ελπίζω να σας αρέσει...αν και δεν είναι χαρούμενο.... :001almostcry:
-
Ζήνα---> Ηρακλής--->Star---->Charmed
Charm
:angel:
-
Congrats! You're Gryffindor fourth-year Parvati Patil!Okay, let's face it. You like being popular, and you like being attractive. You certainly have your fans, and a scolding from Professor McGonagall isn't enough to keep you from trying to look your best. But even while you're finding ball dates for your friends, there's more to you than meets the eye - now, if only people would notice!
(Your moment of glory - so far, at least - came in Goblet of Fire, when you accompany Harry Potter to the Yule Ball and set up your twin sister, Padma, with Ron Weasley.)
:lololol:
Για μένα μιλάει;
μάλλον
check this out....
Congrats! You're Hufflepuff fourth-year Ernie Macmillan!
Maybe you don't mean to gossip. Maybe you do. Either way, it's been known to happen with you around. You're so fiercely loyal to your friends that you'll talk about anyone who stands against them, regardless of who they are. But you seem to realize this - that's why you always make a point of apologizing when you're wrong.
(Your moment of glory came in Chamber of Secrets when you accused Harry Potter of being Slytherin's heir, then relented when Hermione Granger was attacked.)
και εγώ hufflepuff why????
και δεν μιλάω για άλλους! έπεσε έξω..πολύ...
:4_1_72[1]: -
mandrake όταν ο Σημίτης ήταν προθυπουργός η ίδια δημοσκόπηση είχε κόμα την ΝΔ και προθυπουργό το Σημίτη.....μήπως τελικά είμαστε τελείως σαλέμενοι ως λαός?
-
αλλά όσο να'ναι αλλίως σέβονται οι περισσότεροι κάτι που νίωθουν δικό τους,οπώς πχ το χριστιανισμό και αλλίως κάτι το ξένο, όπως μια άλλη θρησκεία.
Πράγματι, αυτό είναι αλήθεια...
Αλλά κάτι τέτοια είναι που προδίδουν και το ποιόν του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Διότι ο σωστός άνθρωπος, έχει σεβασμό ανεξάρτητα θρησκείας.
συμφωνώ απόλυτα δεν έχει σχέση με την θρησκεία (για μένα τουλάχισστον) αλλά με τον σεβασμό....
-
Στην Ιαπωνία παράγουν τετράγωνα λεμόνια, είναι πιο εύκολο να συσκευαστούν. (τετράγωνα λεμόνια?)
εγώ είχα δει (στην ΤV) τετράγωνα καρπούζια....για να χωράνε στο ψυγείο..που αλλου Ιαπωνία
το 50% των γυναικών θα έκανε δευτερη φορά το ίδιο λάθος? το δίς εξ'αμαρτην ουκ ανδρός σοφού πάει περίπατο..... :headb:
-
Κάπου εδώ :zipped: τις φιλοφρονήσεις γιατί είμαι ικανός να συνεχίσω τις ευγένειες αρκετά για να σπάσω τα νεύρα όλου του φόρουμ :zipped:
συμφωνώ :zipped:
Σε λίγο θα πρέπει ν' ανοίξουμε ξεχωριστό thread για τα σιρόπια του Δάκκον!...Άντε, ατιμούλικο... :kissylove:
ένα ευχαριστώ είπα.... :angel:
-
σοφία? τι είναι αλήθεια? :headb:
νομίζω πως σοφός είναι αυτός που ψάχνει απαντήσεις μέσα του αλλά και εξωτερικά...που αναζητά την γνώση (χωρίς γνώση δεν υφίσταται σοφία) αλλά που ξέρει το σημείο που πρέπει να σταματήσει να ψάχνει και να καταχωρίσει όσα βρήκε...έπειτα συνεχίζει το ψάξιμα
Είμαστε ζωντανοί...?
in Επιστήμη & Τεχνολογία
Posted
ίσως να κάνω λάθος, όμως όταν χάνουμαι κάποιον που αγαπάμε λέμε γιατί να φύγει τόσο νωρίς και αλίμονο σ'αυτον που έφυγε....δεν ξέρουμε τι υπάρχει μετά την ζωή άρα δεν ξέρουμε αν αυτος που έφυγε είναι καλύτερα ή όχι....
Το κακό είναι ότι ως εγωιστικά πλάσματα θεωρούμε την μετάβαση του ως χάσιμο δικό μας....αν θεωρήσουμε όμως οτί μετα τον θάνατο ίσως να υπάρχει μια καλύτερη ζωή?