[Θανατική Ποινή]

Έχετε ακούσει την υπόθεση των Fred and Rosemary West? Αυτοί οι δύο ήταν ζευγάρι που έκαναν βιασμούς και δολοφονίες κατά συρροή στο ίδιο τους το σπίτι. Μεταξύ άλλων βίαζαν και δολοφόνησαν κάποια από τα παιδιά τους. Ο Fred West μεταξύ άλλων ήταν πολύ γόνιμος. ΄Ελεγε ο ίδιος οτι είχε πάνω από σαράντα παιδιά, πολλά από τα οποία ήταν αποτέλεσμα βιασμού. Η υπόθεση έχει πολλά φρικιαστικά στοιχεία και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ψάξει. Η Βρετανία πάντως είχε συγκλονιστεί από τα εγκλήματά τους και εδώ τίθεται το εξής ερώτημα αγαπητοί συμφορουμίτες. Πώς η δικαιοσύνη άφηνε τον Fred West να δρα ανενόχλητος τόσα χρόνια ενώ υπήρχαν καταγγελίες απο θύματα για τους βιασμούς και τα βασανιστήρια? Γιατί επρεπε να πεθάνουν και να βασανιστούν δεκάδες άνθρωποι πριν τους πιάσουν?

 

Ας μας πει κάποιος που ξέρει. Τα γονίδια του Fred West και της Rosemary West, που ήταν χειρότερη από τον άντρα της, πρέπει να αφήνουν οι αρχές να διαιωνίζονται ή να βάζουν ένα τέλος με τον ευνουχισμό? Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Αν θέλετε κάντε σας παρακαλώ μια έρευνα για τους συγκεκριμένους δολοφόνους. Και οι δυό τους εννοείται δεν υπάρχουν πια... καταδικάστηκαν σε θάνατο από τους συγκρατούμενους τους.

 

 

[Θανατική Ποινή]

Από την άλλη όμως αν κάποιος ξέρει οτι η ποινή θα είναι αυστηρή ίσως το σκεφτεί περισσότερο πριν κάνει κάτι. Βηλφεγώρ, δεν είναι οφθαλμός αντί οφθαλμού. Θα ήταν έτσι αν καταδικάζονταν σε αυτό ακριβώς το έγκλημα που είχαν διαπράξει. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να περιορίσουν το κακό που γίνεται. Δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά πρέπει να βρεθεί μια λύση γιατί τα σεξουαλικά εγκλήματα, η παιδεραστία κλπ έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις. Η δικαιοσύνη πρέπει να βρει μια λύση...

 

 

[Θανατική Ποινή]

Πρόσφατα διάβασα για τον φαρμακευτικό ευνουχισμό παιδεραστών και βιαστών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Πολωνία, Ιταλία, Βρετανία σκέφτονται να χρησιμοποιούν τον χημικό ευνουχισμό και σε περιπτώσεις που κάποιος βίασε και σκότωσε και τον χειρουργικό ευνουχισμό. Σε άλλες χώρες θα επιβάλλεται και σε άλλες θα είναι εθελοντικός ο ευνουχισμός.

 

 

[Υπάρχουν συμπτώσεις σε αυτό το χώρο?]

Θαύματα έχει δει κάποιος από σας? Κάτι τόσο παράξενο που η λογική να μην το εξηγεί? Κάτι που να σας κάνει να απορείτε και να ψάχνετε και να σκέφτεστε είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο?

 

 

[Θανατική Ποινή]

Κατά κάποιο περίεργο τρόπο συμφωνώ με όλους σας. Όταν το βλέπω συναισθηματικά το θέμα είμαι υπερ της θανατικής ποινής. Αλλά όταν είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι συνήθως παίρνουμε λάθος αποφάσεις. Η λογική μου λέει οτι και στο χειρότερο τέρας πρέπει να φερόμαστε με ανθρωπιά. (συνήθως σκεφτόμουν με τη λογική, αν το έκαναν σε κάποιον που αγαπώ τι τιμωρία θα ήθελα? Αλλά αυτός ο τρόπος σκέψης είναι πάλι λάθος)

 

Μετά κάτι έργα που αναφέρονταν στο θέμα της θανατικής ποινής με έκαναν να νιώσω τον δολοφόνο, βιαστή κλπ. γιατί έδειχναν την ανθρώπινη πλευρά αυτών των τεράτων. Έδειχναν το θέμα από μια άλλη οπτική γωνία που μπορει να μην μας αρέσει, αλλά δυστυχώς υπάρχει. Έχετε δει το έργο The woodsman με τον Kevin Bacon? Δείχνει την εσωτερική αγωνία του αντιήρωα, του απομονωμένου ανθρώπου. Δυστυχώς, ενώ προσπαθεί δεν ξεπερνά το πρόβλημα... Τα ψυχικά προβλήματα δεν γιατρεύονται εύκολα και κάποια ποτέ. Στην Αγγλία όταν ελευθερώνουν παιδεραστές έξω από τα σπίτια τους υπάρχει ταμπέλα που γράφει Εδώ μένει άτομο που έχει φυλακιστεί για παιδεραστία...

 

Συμφωνώ πρέπει να προστατεύουμε τα παιδιά μας. τα παιδιά των άλλων, και όλους τους ανθρώπους που κινδυνεύουν. Αλλά η θανατική ποινή είναι πολύ ευαίσθητο ζήτημα. Πόσοι άνθρωποι που δεν έφταιξαν σε τιποτα έχουν θανατωθεί? Πόσοι αθώοι καταδικάστηκαν σε θάνατο όλα αυτά τα χρόνια και πόσοι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι? Πώς να εξαιρέσεις κάποιους και να πεις αυτό το έγκλημα πρέπει να τιμωρηθεί με θάνατο, το άλλο όχι. Τον Σαντάμ Χουσείν τον λυπήθηκα προσωπικά. Σκεφτόμουν πόσο ήρωας πρέπει να είναι κάποιος που αντιμετωπίζει το θάνατο, όταν τον κοιτάει στα μάτια και ας έχει κάνει τόσα εγκλήματα...

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Έχω άλλη μια εμπειρία ευχάριστη αυτή τη φορά. Όταν πρωτογνώρισα τον άντρα μου με είχε καλέσει σπίτι του για φαγητό. Άρχισε να μου δείχνει το σπίτι ένα,ένα τα δωμάτια. Από εδώ το σαλόνι, η κουζίνα, η αποθήκη, η κρεβατοκάμαρα, μπλα μπλα. Κάποια στιγμή ανοίγει την πόρτα και μου λέει αυτό το δωμάτιο το έχω για γραφείο. Τη στιγμή που μπήκα στο δωμάτιο ένιωσα μια απερίγραπτη χαρά, ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Ένιωσα κάτι να φωτίζει την ψυχή μου. Μετά είδα σαν εικόνα τον εαυτό μου να κάθεται κοντά στο παράθυρο και ήμουν ευτυχισμένη... Δεν ήξερα πώς να το ερμηνεύσω τότε αλλά αυτό το δωματιάκι έγινε αργότερα το δωμάτιο του μωρού μου. Και εκεί καθόμουν στην πολυθρόνα και το είχα αγκαλίτσα και περνούσαμε όμορφες στιγμές... Δεν είναι παράξενο?

[Υπάρχουν συμπτώσεις σε αυτό το χώρο?]

Ο Θεός ή η Θεά πώς μπορεί να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη ζωή μας? Ξέρει κάποιος να μου πει? Υπάρχει το θεϊκό σημάδι και πώς θα το καταλάβουμε? Μέσω ονείρων, οραμάτων, αντικειμένων?

 

 

[Υπάρχουν συμπτώσεις σε αυτό το χώρο?]

Ναι, αλλά το ότι την βρήκα τώρα είναι σύμπτωση? Τόσα χρόνια ψάχνω για πέτρες και κοχύλια γιατί μου αρέσουν. Το ότι βρήκα τη συγκεκριμένη πέτρα τώρα που διαβάζω το βιβλίο μου φάνηκε σαν σημάδι, για αυτό το λόγο ζητώ και τη γνώμη σας και τις δικές σας εμπειρίες... Έκτος και αν απλώς τώρα την πρόσεξα.

[Υπάρχουν συμπτώσεις σε αυτό το χώρο?]

Αυτά που συμβαίνουν στη ζωή κάποιου που αρχίζει να εξασκεί την Τέχνη, ή που είναι σε αναζήτηση είναι συμπτώσεις ή είναι σημάδι οτι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο? Ή είμαστε τόσο επηρεασμένοι που τα βλέπουμε σαν σημάδια...

 

Για να εξηγήσω τι εννοώ. Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο πως πέτρες με τρύπα είναι πέτρες της θεάς, της Μεγάλης Μητέρας και σκέφτηκα πως τόσα χρόνια που μαζεύω πέτρες ποτέ δεν έτυχε να δώ τέτοια πέτρα... Προχθές το Σάββατο που είχα πάει στην παραλία και χάζευα στο νερό είχα μαζέψει δύο πέτρες και έπαιζα. Κάποια στιγμή μια πέτρα τράβηξε την προσοχή μου ήταν μια πέτρα λευκή με μια τρύπα στην άκρη. Η τρύπα είναι ολοστρόγγυλη σαν να την έκανε κάποιος και κρατάει λίγο στη μια άκρη. Δεν είναι παράξενο αυτό?

Σας συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά?

 

 

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Τα μάτια λένε οτι είναι ο καθρέπτης της ψυχής μας. Όταν γνωρίζω κάποιον άνθρωπο τα μάτια του μου λένε πολλά. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που μιλούν με τα μάτια τους και καταλαβαίνω πότε είναι ειλικρινείς, πότε προσποιούνται κλπ. Κάποιες φορές μάλιστα το βλέμμα κάποιων ανθρώπων με τρομάζει γιατι είναι σα να βλέπω κατευθείαν μέσα τους σα να στέκονται γυμνοί μπροστά μου. Πρόσφατα κοιτούσα οικογενειακές φωτογραφίες και διαπίστωσα πόσο αλήθεια έλεγε η μάνα μου για μια συγγενή μας που δεν τη χώνευε. Είναι ξεκάθαρα αποτυπωμένο στη φωτο. Άλλη φορά έτυχε να δω κάποια να με κοιτάει με τέτοιο τρόπο που δε θέλω να τη συναντώ στο δρόμο μου. Αλλά σε αυτό με βοηθούν πολλά η κίνηση, η παρατήρηση, η έκφραση του άλλου. Έχω πέσει έξω όμως και με άτομα που εμπιστεύτηκα. Και πολύ έξω μάλιστα.

 

Το πείραμα που έκανα με το περιοδικό απέτυχε. Αυτοί οι άνθρωποι μου βγάζουν κάτι αλλά δεν μπορώ να πω αν είναι χαρά ή λύπη. Ίσως να με επηρεάζει το περιεχόμενο του περιοδικού. Στο βλέμμα τους βλέπω ας πουμε αποφασιστικότητα, ηρεμία, πονηριά αλλά δεν μου βγάζουν συναίσθημα. Ή μάλλον το συναίσθημα είναι μπερδεμένο δεν είναι ξεκάθαρο. Κάποιοι βγάζουν θλίψη αλλά όταν ποζάρει κάποιος για φωτό μπορεί να ξεγελάσει... Ένας μου βγάζει πονηριά και μου θυμίζει αλεπού... Ένας άλλος μου φαίνεται οτι έχει εσωτερική γαλήνη οτι δε φοβάται. Χμμ...

 

 

 

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Το γεγονός με τον παπά είναι παλιό πριν δέκα χρόνια περίπου αλλά ήταν από τις πιο έντονες στιγμές της ζωής μου με αποτέλεσμα να βλέπω το γεγόνος σαν ταινία στο μυαλό μου. Το γεγονός με τη γυναίκα είναι πολύ πρόσφατο πριν ένα μήνα περίπου. Μου έχουν συμβεί διάφορα στο μεταξύ αλλά αυτό με τον παπά με συγκλόνισε. Τώρα που το σκέφτομαι εκείνη την εποχή καλούσαμε πνεύματα με το ouija και είχα μία τρομακτική εμπειρία, αλλά αυτό γινόταν στη Βρετανία ενώ το γεγονός με τον παπά έγινε στην Ελλάδα...

 

Λοιπόν τότε που καλούσαμε τα πνεύματα θυμάμαι το εξής περίεργο. Όταν πήγαινα να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου ξάπλωνα και δεν ξέρω τι με τραβούσε να το κάνω αλλά σήκωνα το αριστερό μου χέρι ψηλά για αρκετή ώρα και μετά δεν ξέρω πώς γινόταν αυτό αλλά ένιωθα εκείνο το πλάκωμα που περιγράφω στο πρώτο μου θέμα με το Ouija. Ενώ ήταν τρομακτικό το έκανα αρκετές φορές μέχρι να καταλάβω οτι με το χέρι μου έτσι ήταν σα να το καλούσα (αυτό το κάτι που ερχόταν).

 

Μια άλλη φορά ήταν ξημέρωμα στην Ελλάδα και άρχισα να νιώθω χάδια και γλυκά ψιθυρητά και σκέφτηκα ήρθε ο πατέρας μου να με ξυπνήσει, γιατί έπρεπε να πάμε σε μια δουλειά. Τα χάδια όμως με ανησύχησαν γιατί άρχισαν να γίνονται σεξουαλικά χάδια και ομολογώ πως ένιωσα φρίκη. Τι γίνεται σκέφτηκα ποιός με πιάνει έτσι... Τα γλυκόλογα συνεχιζονταν ανοίγω τα μάτια να διαπιστώσω ποιός τολμάει και με παρενοχλεί και τότε ένιωσα μια τεράστια πίεση στο σώμα μου και φωνές που μιλούσαν Μη φοβάσαι έλεγαν. Μέτα ένιωθα σα να είχα πετρώσει και δεν μπορούσα να αντιδράσω. Ήταν η πρώτη φορά που είχα μια τέτοια εμπειρία.

 

 

Σχετικά με τα μάτια θα κάνω το πείραμα που μου πρότεινες Νεφέλη. Δεν ξέρω αν είμαι καλή σε αυτό αλλά το ένστικτό μου με βοηθάει πολύ όταν γνωρίζω ανθρώπους. Συνήθως η πρώτη εντύπωση είναι και σωστή. Θα είχα γλιτώσει από πολλούς μπελάδες στη ζωή μου αν ακολουθούσα το ένστικτό μου...

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Και κάτι που μου συνέβη πρόσφατα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Είχα πάει στην εξοχή για το τριήμερο, στη θάλασσα και κατέβαινα με τον άντρα μου από τον κυρίως δρόμο σε ένα στενό μονοπάτι που οδηγόυσε στην παραλία. Το μονοπάτι ήταν πολύ στενό, μετά βίας χωρούσε δύο άτομα και εκεί που κατεβαίναμε βλέπω μια γυναίκα που ανέβαινε το μονοπάτι. Φορούσα ένα δαχτυλίδι που έχω με ιολίτη και προσπάθησα να κρύψω την πέτρα να μη φαίνεται. Τα μάτια της είχαν πέσει στο δαχτυλίδι μου και καθώς διασταυρωθήκαμε χαμογέλασα απαλά, ντροπαλά από ευγένεια... Εκείνη με κοίταξε με ένα ύφος, πώς να το περιγράψω? Το πρόσωπό της είχε παραμορφωθεί από κακία, σα να έβλεπα δαιμονισμένη. Εκείνη τη στιγμή ανατρίχιασα και ένιωσα τσιμπήματα σε όλο μου το σώμα, από την αδρεναλίνη προφανώς, γιατί φοβήθηκα.

 

Λέω στον άντρα μου τι θέλαμε και κατεβήκαμε βραδιάτικα εδω? Γύρισα να τη δώ και εκείνη τη στιγμή η φιγούρα της χανόταν στην άκρη του μονοπατιού. Είχα διαβάσει και στο artofwise κάποια πράγματα και ήμουν κάπως επηρεασμένη, αλλά ο ιολίτης με έχει βοηθήσει πολύ στο να βλέπω πράγματα...

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Δηλαδή οι γάτες διαισθάνθηκαν την αρνητική ενέργεια? Τι να πώ κάτι τις τραβούσε σαν μαγνήτης επάνω μου... Ο παπάς τόσο δυνατός ήταν που με επηρέασε τόσο πολύ? Όλο το βράδυ έδινα μάχη με τον εαυτό μου να κρατηθώ. Ήταν πολύ τρομακτική εμπειρία και δεν την απέδωσα σε μάτιασμα γιατί τα συμπτώματα ήταν εντελώς διαφορετικά... Όλο το βράδυ ένιωθα να με καταπίνει κάτι σκοτεινό. Φοβόμουν σα να αντίκρυζα το θάνατο. Το πολεμούσα κάπως καλυτέρευε και ξαναάρχιζε το ίδιο έντονο όπως πριν...

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι συγκεκριμένο dimulator αλλά εξήγησέ μου κάτι. Τι εννοείς δαιμονισμένος παπάς? Απλά πολλά πράγματα μου συμβαίνουν κατά καιρούς και τώρα που άρχισα να ασχολούμαι πιο ενεργά συνειδητοποιώ πως είναι διαφορετικής φύσης. Αυτό το συμβάν το απέδιδα σε στρες ή σε κρίση πανικού αλλά ειναι πολλά στην ιστορία που δεν κολλάνε...

 

 

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Σου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο xristina00? Τι ήταν αυτή η εμπειρία και τι ένιωσαν οι γάτες και μαζεύτηκαν γύρω μου? Πάντως το θυμάμαι πολύ έντονα ο τρόπος που με κοίταξε καθώς περπατούσε ο παπάς... Σε ένα μέρος με δεκάδες ανθρώπους πώς κοίταξε εμένα?

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Καμμία παρεξήγηση xristina00! Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω αν η γιαγιά είχε ασχοληθεί με τον αποκρυφισμό αν και τίποτα δεν αποκλείω. Τώρα για την ιστορία του δαχτυλιδιού θα προσπαθήσω να μάθω από τη μητέρα μου. Για τον παπά τι εννοείς ήταν κακός? Πάντως ναι είχαν φιλικές διαθέσεις οι γάτες.

 

 

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Επίσης θυμάμαι ένα άλλο πράγμα που μου συνέβη και τώρα που το σκέφτομαι τρομάζω...

 

Είχα πάει με παρέα σε ένα γραφικό χωριουδάκι για φαγητό. Περνούσα καλά, είχαμε παραγγείλει φαγητό και είχα αρχίσει να τρώω. Αυτά που θα περιγράψω τα θυμάμαι σαν να συμβαίνουν τώρα Εκεί που έτρωγα περνάει από την πλατεία ένας παπάς και με κοίταξε έντονα. Ο χρόνος σταμάτησε δεν άκουγα φωνές, δεν έβλεπα κανέναν άλλο παρά μόνο αυτό τον παπά. Για κάποια δευτερόλεπτα απορρόφησε εντελώς την προσοχή μου... Ένιωσα ένα έντονο πόνο στην καρδιά μου. Τόσο έντονο που φοβήθηκα ότι παθαίνω ανακοπή... Αυτό που με γύρισε πίσω ήταν οι γάτες. Είχαν μαζευτεί καμμιά δεκαριά γάτες γύρω μου, με ακουμπούσαν, ανέβαιναν στα πόδια μου,με έγλειφαν, σαν να τις τραβούσα. Τις έδιωχνα και αυτές δεν έφευγαν με τίποτα...

 

Εκείνο το βράδυ ήταν ένα από τα χειρότερα της ζωής μου. Αισθανόμουν πως θα πεθάνω. Ένιωθα τόσο έντονο πόνο και σα να με ρουφούσε ένα απύθμενο σκοτάδι... Ξύπνησα τη μητέρα μου και της είπα να με πάει στο νοσοκομείο, τόσο χάλια ήμουν. Τι μπορεί να ήταν αυτό? Και οι γάτες τι έπαθαν? Η πλατεία ήταν γεμάτη κόσμο δεν ήρθαν για να τους δώσω φαγητό...

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Καταλαβαίνω τι λες dimulator αν και δε νομίζω πως θέλω να γίνω κάτι τέτοιο... Αυτό που θέλω είναι να κατανοήσω τον εαυτό μου και το γιατί μου συμβαίνουν κάποια πράγματα. Θα σου πώ ένα άλλο παράδειγμα. Η αγαπημένη μου γιαγιά μου είχε χαρίσει ένα όμορφο δαχτυλίδι. Ήταν ένα απλό δαχτυλίδι, χρυσό με ένα μικρό ρουμπίνι, το οποίο φορούσε όλη της τη ζωή. Μου το έδωσε με αγάπη, για να τη θυμάμαι, κάποια χρόνια πριν πεθάνει. Έ, τι να πω για αυτό το δαχτυλίδι! Κάθε φορά που το φορούσα είχα καυγάδες με τη μάνα μου, τον άντρα μου, ένιωθα τόσο αρνητισμό... Στην αρχή βέβαια δεν το είχα συνδυάσει με το δαχτυλίδι, αλλά μετά από κάποιο καιρό δεν ξέρω πώς, το κατάλαβα. Έχω να το φορέσω χρόνια. Βέβαια, μπορεί να είναι και ιδέα μου...αλλά το δαχτυλίδι είνα κλεισμένο σε ένα κουτί. Η γιαγιά μου βέβαια ήταν ένας καλός άνθρωπος που με αγαπούσε... Είμαι παρανοϊκή ή μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο?

 

 

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Μπορείς εσύ Νεφέλη να μου πεις με ποιό τρόπο καλλιεργείται κάτι τέτοιο ή είναι κάτι που θα ανακαλύψω μόνη μου? Η συμβουλή σου ποιά είναι να το καλλιεργήσω ή όχι? Η διαίσθηση επίσης καλλιεργείται γιατί είχα διαβάσει κάποιους τρόπους αλλά δεν ξέρω αν ισχύουν... ?

 

 

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Ευχαριστώ Νεφέλη. Τώρα που το λες έχω νιώσει παρόμοια συναισθήματα στο παρελθόν ή εβλεπα εφιάλτες τρομακτικούς. Θυμάμαι που είχα πάει διακοπές κάποτε και την πρώτη νύχτα στο σπίτι που έμενα βλέπω ένα πολύ δυνατό όνειρο. Γινόταν μια κηδεία και παρακολουθούσα την πομπή, το φέρετρο, τα στεφάνια και τα λουλούδια. Με έπιασε τρομερή θλίψη και έκλαιγα στον ύπνο μου γιατί το άτομο που πέθανε ήταν νεαρό μέλος της οικογένειας μου. Έκλαιγα και βίωνα τόσο έντονα τον πόνο... Ύστερα από κανα δυο μέρες ο κύριος που μου νοίκιαζε το σπίτι μου είπε οτι ήταν πολύ δυστυχισμένος γιατί έχασε το γιο του σε τροχαίο και η ζωή εκείνου και της γυναίκας του είχε καταστραφεί... Επίσης θυμάμαι ένα υπόγειο που είχε το σπίτι που έμενα στην Ουαλία. Όταν κατέβαινα σε εκείνο το υπόγειο ένιωθα τόσο άσχημα σα να έκρυβε κάποιο τρομερό μυστικο. Έβλεπα μονίμως εφιάλτες για άτομα που είχαν δολοφονηθεί εκει μέσα και το απέδιδα σε ιστορίες που άκουγα στις ειδήσεις ή σε έργα που ίσως με είχαν επηρεάσει. Η συχνότητα όμως των ονείρων με τρόμαζε και έτσι άλλαξα σπίτι. Ήταν ένα σπίτι που δε θέλω να θυμάμαι...

[Πώς το εξηγείτε αυτό? Έντονος πόνος]

Χθές καθώς προχωρούσα στο δρόμο πέρασα έξω από το μαγαζί κάποιου που αυτοκτόνησε πρόσφατα. Αυτοκτόνησε μέσα στο μαγαζί και μάλιστα προσπάθησε να το κάψει. Όταν το έμαθα δεν μπορώ να πω οτι συγκλονίστηκα ή ένιωσα κάτι έντονο. Αν και δεν θυμάμαι το συγκεκριμένο άτομο είχα πάει κάποιες φορές στο μαγαζί του στο παρελθόν. Καθώς πλησίαζα στο μαγαζί βλέπω κάποιους νεαρούς που είχαν ανοίξει την αποθήκη και κάτι καθάριζαν. Έριξα μια κλεφτή ματιά και εκείνη τη στιγμή με πιάνει ένας πολύ έντονος πόνος στο μέρος της καρδιάς. Ένα έντονο ανεξήγητο σφίξιμο και βαθιά θλίψη. Περπατούσα και σκεφτόμουν τι στο καλό σου συμβαίνει Ντάλια? Μετά από λίγο ο πόνος έφυγε.

 

Έχετε νιώσει κάτι παρόμοιο και τι πιστεύετε οτι προκάλεσε αυτό τον πόνο?

[Φοβάσαι το σκοτάδι;]

Παλιότερα φοβόμουν το σκοτάδι όταν έκλεινα τα μάτια μου. Αισθανόμουν σα να με πνίγει το σκοτάδι και μου κοβόταν η ανάσα σα να τελείωνε ο αέρας που ανέπνεα. Τώρα είμαι οκ με το σκοτάδι αλλά όταν είχα δει ένα θριλερ, Τhe ring, πάλι ένιωθα ανατριχίλες όταν πήγα για ύπνο. Παρατηρώντας το παιδί μου έκανα την εξής ανακάλυψη. Το σκοτάδι δεν το φοβόταν μέχρι τα 2 χρόνια και κάτι μήνες. Έπαιζε μόνο του, έμπαινε σε σκοτεινά δωμάτια και κρυβόταν και δεν ηξερε τι θα πει φόβος. Αφού μου έκανε εντύπωση αυτό και το σκεφτόμουν. Μόλις άρχισε να βλέπει παιδικά στην τηλεόραση ή να του διαβάζω παραμύθια που είχαν και κακούς άρχισε να φοβάται το σκοτάδι και τώρα μπαίνει στο δωμάτιο μόνο με αναμμένο φως. Προσπαθώ να το πείσω να μη φοβάται τον λύκο ή το γίγαντα, να του μιλήσω λογικά αλλά το παιδί φοβάται πως αυτά κρύβονται στο σκοτάδι... Με λίγα λόγια το παιδί έμαθε να φοβάται το σκοτάδι από μια ηλικία και μετά.

[Ομορφιά και υγεία]

Συμφωνώ μαζί σου δεν είναι μόνο οι φθαλικές ενώσεις αλλά όλα αυτά που ανέφερες πολύ βλαβερά για την υγεία μας και για τη φύση. Λέω πως πρέπει να ανησυχήσουμε γενικώς και να αποφεύγουμε όσο μπορούμε βλαβερά προϊόντα, να αλλάξουμε τρόπο ζωής κ.λ.π. Είναι δύσκολο αλλά με τη σωστή ενημέρωση γίνονται βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

[Ομορφιά και υγεία]

Φθαλικές ενώσεις υπάρχουν εκτός από καλλυντικά και σε πλαστικά σκεύη, παιχνίδια, μπογιές κ.λ.π. Ας υποθέσουμε οτι με τα ζώα δεν έχουν γίνει αρκετές μελέτες. Με τους ανθρώπους όμως τι γίνεται? Εδώ και χρόνια παρατηρούνται οι αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία μας. Η ποιότητα του ανδρικού σπέρματος έχει επηρεαστεί πάρα πολύ.

Έπειτα Αρχάγγελε το να αποφύγουμε τα χημικά δεν είναι τόσο απλό γιατί θέλουμε δε θέλουμε υπάρχουν παντού. Το οτι εσύ ή κάποιοι δεν χρησιμοποιούν καλλυντικά είναι καλό αλλά δε θα σωθούμε από τους λίγους δυστυχώς.

[Ομορφιά και υγεία]

Βλέπω πως το βίντεο δεν έκανε την εντύπωση που περίμενα. Άνδρες του φόρουμ ξυπνήστε σας κλεβουν τον ανδρισμό σας. Γυναίκες ξεσηκωθείτε σε λίγα χρόνια οι άνδρες θα είναι είδος πολυτελείας! (Μήπως το θέμα έπρεπε να το βάλω στο Μητέρα γη για να το δουν περισσότερα μέλη?)

Οι επιπτώσεις ήδη φαίνονται στην άγρια φύση. Ερμαφρόδιτα ψάρια και πολικές αρκούδες είναι κάποια από τα άγρια ζώα που έχουν επηρεαστεί ήδη. Φανταστείτε τι σημαίνει αυτό για το μέλλον της ανθρωπότητας.