Dalia
-
Posts
920 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
3
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Dalia
-
-
Γειά σου κι εσένα Dalia, χαίρομαι που είσαι στην παρέα μας ύστερα από τόσο καιρό
Να το διευκρινήσω.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι το ''προφητικά'' το βάζω σε εισαγωγικά, διότι προφανώς δεν αναφέρομαι σε προφητείες γεγονότων, αλλά προσωπικών καταστάσεων. Οι προσωπικές αυτές καταστάσεις, και πάλι δεν είναι προφητείες, απλά πιο έντονα μηνύματα του ασυνείδητου προς το συνειδητό. Είναι καμπανάκια που χτυπάνε.
Δεν μιλάμε για πρόβλεψη καιρού και σεισμών, αλλά για αναμενόμενα αποτελέσματα που έπονται δικών μου μοτίβων συμπεριφοράς.
Για παράδειγμα:
Βλέπω ότι είμαι ξανά φαντάρος, βρίσκω τα πράγματα αλλαγμένα, την συμπεριφορά των ανωτέρων αυταρχική. Οι ίδιοι όμως, δεν είναι συνεπείς στους κανόνες τους. Ο στρατηγός με πάει να κόψω τα μαλλιά μου, τα οποία τελικά κόβω μόνος μου.
Αποσυμβολισμός: ανέχομαι τις παράλογες απαιτήσεις της ''εξουσίας'', η οποία δεν τηρεί τους ίδιους της τους κανόνες.
Το γεγονός αυτό έγινε και θα ξαναγίνει. Παλαιότερα, δεν θα παρατηρούσα την επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά (την παρελθοντική ή την παρούσα), αλλά μόνο την επανάληψη, που αργά ή γρήγορα θα γινόταν. Όταν λοιπόν γινόταν σκεφτόμουν ''να που το είχα δει το όνειρο...''.
Το μήνυμα λοιπόν δεν είναι ''θα γίνει το τάδε συμβάν'', αλλά στην πραγματικότητα είναι ''μεγάλε ξεκόλλα, επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος, σύντομα θα ξαναγίνει''.
Επομένως, ναι. Προφανέστατα μπορούμε να επέμβουμε στη ροή των πραγμάτων, δεδομένου ότι ορίζουμε την σκέψη, τα συναισθήματα και την συμπεριφορά μας.
Των προσωπικών πραγμάτων όμως, όχι των γεγονότων της Φύσης.
Ευχαριστώ που το εξήγησες Αρχάγγελε. Με μπέρδεψε το ''προφητικά''. Τώρα βγάζει νόημα η αρχική σου εξήγηση ότι αφού κάτι συνέβη στο ασυνείδητο θα αντικατοπτριστεί στο συνειδητό και αφορά στο παρόν ή παρελθόν. Αυτά τα όνειρα τα έχω κατατάξει ως πολύ σημαντικά γιατί με αλλάζουν. Είναι όνειρα που μαθαίνεις πράγματα και κατανοείς βαθύτερα το μήνυμά τους, σαν να σου ανοίγουν τον δρόμο.
-
Ο άνθρωπος που έχει εμπιστοσύνη σε ότι του "έδειξε" αρχικά το όνειρο - μη σου πω πως θα βγει και μάλιστα χωρίς ομπρέλα. Και βρεχόμενος (μικρό το κακό) θα γλυτώσει άλλο κακό χειρότερο. Αλλά η σοφία είναι να ξέρεις και πότε σε παίρνει να πάρεις ομπρέλα και πότε όχι.
Οι σοφοί λένε ότι αν υπάρχει πρόγνωσή ότι σε χτυπά αυτοκίνητο μη μέινεις σπίτι νομίζοντας πως θα γλυτώσεις. Απλά θα σε βρει στο σπίτι το αυτοκίνητο! Βγες και πήγαινε να το βρεις εσύ πρώτος/πρώτη και δες πως η έκβαση δεν είναι τόσο κακή όσο σου είχε φανεί!
Οι σοφοί έχουν σίγουρα δίκιο σε αυτό?
γιατί υπάρχουν και άλλοι που λένε φύλαγε τα ρούχα σου. Δηλαδή οι σοφοί της ιστορίας υποστηρίζουν ότι αν είναι ''γραμμένο'' να γίνει θα γίνει οπότε μην προσπαθείς να αποφύγεις κάτι αναπόφευκτο. Το έχω ακούσει αυτό, έχω δει και θρίλερ με το θέμα. Ούτις, τι εννοείς και βρεχόμενος μικρό το κακό θα γλυτώσει άλλο κακό χειρότερο?
-
Εστιάζω στην τρύπα:
"Φοβάμαι κάτι -> Δεν θέλω να μου συμβεί -> Μου συμβαίνει -> Συνεχίζω να το φοβάμαι -> Δεν θέλω να μου συμβεί -> μου ξανασυμβαίνει -> ..."
Η τρύπα είναι στο εξής. Εσύ, με τις δυνάμεις ενός ζωντανού ανθρώπινου οργανισμού φοβάσαι κάτι/δεν θέλεις να σου συμβεί κάτι.
Αυτό, πριν πάμε στα παραφυσικά, σημαίνει τρία απλά πράγματα: 1) Ο οργανισμός σου διαφωνεί με κάτι που κάνεις. 2) Πας κόντρα στον
οργανισμό σου, 3) Αλλά αντί να το κάνεις σωστά και να εξαλείψεις την φοβία, απλά την θάβεις, η φοβία πολλαπλασιάζεται και εσύ κολλάς
σε μια λούπα φόβου. Προσφέρεις στον φόβο σου δωρέαν χώρο στο μυαλό σου, και ο φόβος σου τον καταλαμβάνει ευχαρίστως.
Πάμε στα παραφυσικά τώρα, και στην τρύπα. Όσο δεν μιλάμε για έμβια, ναι, είναι πολύ πιθανό η υπερ-εστίασή σου στον φόβο σου να σε
κάνει να πέφτεις ξανά και ξανά σε προβληματικές καταστάσεις, οι οποίες θα τροφοδοτούν τον φόβο σου, θα του προσφέρουν ακόμη περισσότερο
δωρεάν χώρο στο μυαλό σου και μετά από ένα σημείο πιθανώς σε αφήνουν -πρακτικά- τυφλή απέναντι σε οποιονδήποτε άλλο δρόμο, εκτός από
αυτόν που σου προβάλει ο φόβος σου.
Αλλά. Αν μιλάμε για έμβια, το πράγμα αλλάζει κατά πολύύ. Μπορεί ο φόβος σου να τραβήξει κοντά σου άλλους ζωντανούς οργανισμούς σε
μεγαλύτερους αριθμούς? Μπορεί να μπει στο σύστημα αποφάσεών τους και να τους κάνει να προτιμήσουν εσένα σαν στόχο? Μπορεί να κάνει
εσένα να μπεις στο δικό τους κανάλι δράσης και να σε αφήσει πιο ευάλωτη από ό,τι οι υπόλλοιποι? Μπορεί να επηρεάσει κάποιου είδους αόρατο
υπερ-ζωικό πλέγμα και να αλλάξει την θέση σου στον κόσμο?
Ντεν ξεύρω. Γι'αυτό και δεν έχω απάντηση για τις τσούχτρες.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις παιδιά! Με υγεία το όνομα Φοίνικα!
Ομολογώ ότι χθες αργά που διάβασα την απάντησή σου, ειδικότερα το δεύτερο κομμάτι που μιλάς για τα έμβια όντα γύρισα πίσω στις καλές εποχές του ΄10... γιατί γράφεις με έναν τρόπο που σε βάζει σε ένα κλίμα μυστηρίου και αγωνίας, που τελευταία είχα ξεχάσει.
Θυμήθηκα άλλη μια φορά που είχα παρατηρήσει κάτι παρόμοιο και το είχα μοιραστεί με τους αβάπτιστους. Θυμάσαι το περιστατικό με τις γάτες που είχαν μαζευτεί γύρω μου? τότε βέβαια ελπίζω όχι για να μου επιτεθούν αλλά για να με βοηθήσουν. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία αυτό πια πέρασε και η ερμηνεία ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου με άλλο φως... Τι γίνεται όμως αν ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να επηρεάζει άλλους οργανισμούς οργανικούς ή ανόργανους μέσω των συναισθημάτων αναρωτιέμαι. Ο φόβος λένε εξιτάρει τα άγρια αρπακτικά ζώα για αυτό και η συμβουλή μην τρέξεις αν βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με ένα άγριο ζώο... αν ο φόβος δεν έχει μόνο μυρωδια αλλά και κάτι άλλο που τραβά ανεπιθύμητα πλάσματα? οκ τώρα που τα λέω αυτά θυμάμαι ότι ο ελεγχόμενος φόβος ήταν δόλωμα για ένα ανόργανο ον σε βιβλίο του Καστανέντα. Ο μάγος αναπαρήγαγε το συναίσθημα του φόβου σε δόσεις έτσι ώστε να ελέγχει το ανόργανο ον, γιατί το τελευταίο τρέφονταν με το φόβο. Πολύ ενδιαφέρον αν και δύσκολο να αποδειχτεί?
-
Καλημέρα Αρχάγγελε!
Θα σου πω ένα παράδειγμα είναι και επίκαιρο του καλοκαιριού. Μπαίνω στη θάλασσα και με τσιμπάει τσούχτρα. Τσούζει πολύ, βάζω fenistil, καίει, ρίχνω κρύο νερό κλπ. Σκέφτομαι μα γιατί να με τσιμπήσει η άτιμη η τσούχτρα? καλά δεν τσιμπάει μόνο εμένα τσιμπάει και άλλους ... άλλη μέρα επαναλαμβάνεται το σκηνικό. Αρχίζω να σκέφτομαι οτι οι τσούχτρες μου δείχνουν μια προτίμηση και φοβάμαι να μπω στη θάλασσα. Μου φεύγει η διάθεση για μπάνιο γιατί ενώ οι φίλοι μου κολυμπούν μία ώρα και δεν τους τσιμπάει τσούχτρα εμένα με τσιμπάει το πρώτο λεπτό... Αναρωτιέμαι αν έχω κάτι τραβηχτικό, κάτι που να τις έλκει σε μένα ή αν είμαι τόσο άτυχη. Μία, δύο, τρεις φορές, ένα καλοκαίρι, δεύτερο καλοκαίρι τι στο κακό συμβαίνει?
Πριν κάποια χρόνια κατάλαβα ότι ενω μπορούσα να πραγματοποιήσω πράγματα που επιθυμούσα πολύ, συνέβαινε το ίδιο και με πράγματα που φοβόμουν και δεν ήθελα να συμβούν. Εκεί χτύπησε ένα προειδοποιητικό καμπανάκι. Αναρωτιέμαι αν εμείς οι ίδιοι με τη στάση που έχουμε στη ζωή έλκουμε ή διώχνουμε καταστάσεις και αν μπορούμε με συνειδητή προσπάθεια να το αλλάξουμε αυτό.
-
Ένα πρόβλημα με την αλλαγή είναι ότι το προβλεπόμενο (αν το αλλάξουμε) δεν γίνεται τελικά. Οπότε δεν υπάρχει πρόβλεψη!
Θυμάμαι "κινητοποίηση" για να εμποδιστεί μεγάλος σεισμός στη Θεσσαλονίκη - που είχε προφητευτεί! Τέτοιος σεισμός δεν έγινε. Πέτυχε η κινητοποίηση ή ήταν απλή κινδυνολογία; Ποτέ δεν θα το μάθουμε.
Άλλο ζήτημα έχει να κάνει με το "αν δεν μπορούμε να επέμβουμε τότε τι νόημα έχει να βλέπουμε ή να προβλέπουμε κάτι αν είμαστε ανίσχυροι να το αλλάξουμε."
Δεν είμαστε εντελώς ανίσχυροι αλλά και να είμαστε η έγκαιρη προειδοποίηση - ότι πχ θα βρέξει - έχει πάντα νόημα κι ας μη μπορείς να εμποδίσεις τη βροχή. Παίρνεις ομπρέλα, ελαχιστοποιείς τις συνέπειες.
Ούτις θα προσπαθήσω να εξηγήσω λίγο το σκεπτικό μου. Πες ότι βλέπεις ένα σημαντικό όνειρο, μετά από καιρό και ενώ το έχεις απωθήσει κάτι συμβαίνει και το όνειρο επανέρχεται στη μνήμη σου γιατί αναγνωρίζεις κάποια ονειρικά στοιχεία στην καθημερινότητά σου. Βλέπεις κάτι και θυμάσαι αυτόματα το όνειρο. Τότε μπορείς βάσει αυτών των στοιχείων να επιλέξεις πώς θα κινηθείς αν θέλεις να συμβεί κάτι ή όχι. Δηλαδή μπορεί να μην εμποδίσεις τη βροχή αλλά θα πάρεις ομπρέλα όπως λες ή δε θα βγεις καθόλου για να μην βραχείς.
-
Καλησπέρα και καλώς ήρθες!
Αναφέρομαι σε κάτι διαφορετικό από αυτό που λες για το προμήνυμα. Δεν είναι θέμα διαίσθησης ότι κάτι θα συμβεί όσο ότι ο φόβος για κάτι είναι σα να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να βιώσεις αυτό που φοβάσαι. Ο φόβος λειτουργεί σαν μαγνήτης πραγματοποιώντας τη φοβία. Αυτό που λένε όταν θέλεις κάτι πολύ συμβαίνει φαίνεται να ισχύει και για όσα δεν θέλουμε να συμβούν και φοβόμαστε.
-
Οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε παρατηρήσει ότι πράγματα που φοβόμαστε ή που δεν θέλουμε να συμβούν, συμβαίνουν. Γιατί συμβαίνει αυτό υπάρχει εξήγηση? Πώς μπορούμε να ελέγξουμε τον φόβο και πώς γίνεται να πείσουμε τον εαυτό μας να σταματήσει να φοβάται? Υπάρχει τρόπος να επιτύχουμε το αντίθετο δηλαδή να απομακρύνουμε την πιθανότητα να μας συμβεί κάτι υιοθετώντας κάποια τεχνική που θα απωθεί αυτό που φοβόμαστε?
-
Τα όνειρα αυτά, ανέκαθεν τα σκεφτόμουν και τα ανέλυα και τα θεωρούσα προφητικά. Θεωρούσα δηλαδή ότι αφορούν σε γεγονότα και καταστάσεις του μέλλοντος. Πράγματι, τα γεγονότα που ακολουθούσαν, πάντοτε αποδείκνυαν ότι έτσι είναι. Πάντα τα ''προφητικά'' μου όνειρα, έβγαιναν αληθινά.
Τον τελευταίο καιρό τείνω να αλλάξω την άποψη αυτή και η ερμηνεία που δίνω είναι η εξής.
Θεωρώ ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι δεν είναι μία απλή επικοινωνία με το ασυνείδητο/υποσυνείδητο, αλλά μία μεταφορά μέσα σε αυτό. Τα μηνύματα που παίρνω, δεν είναι μελλοντικές καταστάσεις, αλλά παρελθοντικές ή του παρόντος, που απλά δεν έχουν ακόμα περάσει στο συνειδητό μου κομμάτι. Είναι τόσο έντονες και σημαντικές για την ζωή μου που δεν μπορούν να περιμένουν την ''γραφειοκρατική'' διαδικασία μεταφοράς από το ασυνείδητο στο συνειδητό ή ακόμα, είναι τόσο σημαντικές που δεν επιτρέπεται να μπλοκαριστούν από τις άμυνες του συνειδητού.
Από την στιγμή που τα γεγονότα αυτά έχουν συμβεί ήδη στο ασυνείδητο, εκ των πραγμάτων εν καιρώ θα κατοπτριστούν και στο συνειδητό. Ή για να το πω αλλιώς, εφόσον η αλλαγή έχει συμβεί στον εσωτερικό/ ψυχικό κόσμο, σύντομα θα μεταφερθεί στον εξωτερικό/ υλικό κόσμο.
Ο χρόνος λοιπόν για να ''εκπληρωθεί η προφητεία'' είναι ουσιαστικά η χρονοκαθυστέρηση μεταξύ της αλλαγής στον εσωτερικό και της αλλαγής στον εξωτερικό κόσμο.
Σχόλια;
Καλημέρα σε όλους!
Αρχάγγελε μπορείς να διευκρινήσεις λίγο τι εννοείς όταν λες τα μηνύματα που παίρνω δεν είναι μελλοντικές καταστάσεις αλλά παρελθοντικές ή του παρόντος... θέλω να εστιάσω την προσοχή μου στο σημείο που γράφεις από τη στιγμή που τα γεγονότα αυτά έχουν συμβεί ήδη στο ασυνείδητο, εκ των πραγμάτων εν καιρώ θα κατοπτριστούν στο συνειδητό... αυτό με έχει απασχολήσει συχνά στο παρελθόν. (έχω την αίσθηση ότι το έχουμε ξανασυζητήσει εδώ είχα ψάξει να βρω τη σχετική συζήτηση αλλά δεν)
Η ερώτηση που τριγυρίζει στο μυαλό μου είναι αν ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ελέγξει ως έναν βαθμό αυτά τα γεγονότα ώστε να αποτρέψει κάτι ή να δουλέψει συνειδητά ώστε να πετύχει κάτι... Δηλαδή στα συνειδητά ή προφητικά όνειρα που λες μπορούμε να επέμβουμε στη ροή των πραγμάτων αλλάζοντας το αποτέλεσμα? και αν δεν μπορούμε να επέμβουμε τότε τι νόημα έχει να βλέπουμε ή να προβλέπουμε κάτι αν είμαστε ανίσχυροι να το αλλάξουμε?
-
Το λίπος χρειάζεται. Η υπερβολή τα χαλάει.
Ότι έχει μαζευτεί αν δεν το ταΐζουμε θα καταναλωθεί από το σώμα με τον καιρό (εφόσον δεν το ανανεώνουμε) - για να συνεχίσω το παράδειγμα - δεν αρκεί η δίαιτα (ως μορφή άσκησης) αλλά και η φυσική άσκηση – έτσι από τη μια κάνεις τη «δίαιτα» κι από την άλλη κάνεις κινήσεις που καίνε τα παλιά γρηγορότερα.
"Άρα, αν πεις ''τα κατάφερα'' παχαίνεις γιατί γίνεσαι εγωιστής" –
Είναι τέτοιο το θέμα εδώ που δυσκολεύομαι να το εξηγήσω!
Θα μπορούσα να πω "ναι" θυσιάζοντας την ακρίβεια! Ή «όχι» και να σε μπερδέψω!
Προτιμώ το ακριβές αλλά ασαφές: όχι δεν είναι γιατί γίνεσαι εγωϊστής. Αν το δεις έτσι το βλέπεις ηθικολογικά και δεν είναι ηθικολογικό το θέμα! Αναγκάζεσαι να το πεις «κακό!» Κακό δεν είναι.
Τότε τι είναι θα μου πεις; Δεν συμφέρει. Πρακτικά. Παχαίνεις γιατί το (αυτο)κανάκεμα παχαίνει. Δες το κιναισθητικά. Θέλεις να πας κάπου. Ότι σε εμποδίζει (όπως αυτό) είναι εμπόδιο άρα θέλεις να το βγάλεις από την πορεία σου. Αν σου θυμίζει εγωϊσμό και το καταλαβαίνεις καλύτερα έτσι, δες το κι έτσι αλλά να ξέρεις πως είναι κάτι αλλιώτικο από ηθικολογικές ταμπέλες καλού/κακού.
Η ικανοποίηση είναι καλό πράγμα όταν σε ενθαρρύνει και σε σπρώχνει σε δράση – αν σε βάζει σε κύκλο αυταρέσκειας είναι κάτι που μοιάζει με ικανοποίηση αλλά έχει άλλη ταμπέλα.
Φυσικά θα ικανοποιηθείς, "αποστολή εξετελέσθει" - αλλά χωρίς πολλά συγχαρητήρια στον εαυτό σου - αναζήτησε το επόμενο στόχο με περισσότερη ενέργεια.
Δηλαδή το κανάκεμα του εαυτού γίνεται εμπόδιο γιατί δεν σε βοηθάει να συνεχίσεις την προσπάθεια αλλά σε καθησυχάζει, ενώ το ζητούμενο είναι η δράση, η κίνηση. Τα πολλά συγχαρητήρια εν ολίγοις σε απομακρύνουν από τον στόχο και σου απορροφούν χρήσιμη ενέργεια, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αλλού.
-
Τα άλλα δεν είναι παρά λογικά επακόλουθα.
Όπως όταν κάνουμε δίαιτα - προσέχουμε τι θερμίδες έχει το κάθε τρόφιμο, πόσα λιπαρά, φυτικές ίνες, υδατάνθρακες και πρωτεϊνες κτλ έτσι και σ'αυτή τι δίαιτα παρακολουθούμε τη "διατροφική" αξία των πάντων, κάθε περιστατικού και πληροφορίας που "ταΐζουμε" τον εαυτό μας - τι ακούμε και βλέπουμε, τι λέμε και τι κάνουμε, σε τι χαρίζουμε το χρόνο και την προσοχή μας.
Κι εδώ υπάρχει μια παγίδα.
Όλα αυτά τα κάνουμε όχι "ηθικολογόντας"
Αν κάνεις τη δίαιτα αυτή πετυχημένα και με αυταρέσκια κανακέψεις τον εαυτό σου "τα κατάφερα" είναι σα να μην την έκανες γιατί και το "τα κατάφερα" παχαίνει. Την κάνεις ως μέσω για να πετύχεις κάτι άλλο κι όχι ως αυτοσκοπό - ούτε για να κυριαρχήσεις στον εαυτό σου. Θα κυριαρχήσεις, αλλά για κάποιον ορισμένο απώτερο στόχο.
Πολύ κατατοπιστικά όλα αυτά Outis. Κάποιες απορίες έχω. Καταλαβαίνω την ιδέα της ψυχικής δίαιτας με τη μορφή ασκήσεων για να αποφύγουμε τα περιττά. Τα ''ψυχικά λιπαρά'' που έχουν συσσωρευτεί με τα χρόνια πώς τα διώχνουμε?
Άρα, αν πεις ''τα κατάφερα'' παχαίνεις γιατί γίνεσαι εγωιστής με απλά λόγια? Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός ή εμμονή αλλά σαν ένα μέσο εξάσκησης της θέλησης. Η αλήθεια είναι ότι σου γεννά ικανοποίηση όταν βλέπεις πρόοδο. Πόσο κακό είναι αυτό?
-
Μμμμ... δεν ξέρω αν εξαρτάται από το είδος της δίαιτας ή από το είδος του ανθρώπου.
Στις φυσικές τροφές το ξέρεις πως δε χρειάζεσαι τα γλυκά. Στη σκέψη όμως;
Ας πάρουμε ένα αγαπημένο διανοητικό δηλητήριο της εποχής. Το Facebook. Φυσικά και δεν το χρειαζόμαστε. Τόσα χρόνια πως τη βγάζαμε με δίχως; Στην περίπτωσή μου όμως, έχω κολλήσει για ένα πράγμα: η αλληλεπίδραση που μου προσφέρει με ένα κοντινό μου περιβάλλον (άτομα με τα οποία σκεφτόμαστε παρόμοια) μου προσφέρει κάποια ερεθίσματα για σκέψη τα οποία, αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ να τα βρω συγκεντρωμένα αλλού. Χρειάζομαι τις ειδήσεις, κάποια έξυπνα σχόλια που γίνονται, τέτοια πράγματα που θέτουν το μυαλό σε κίνηση. Το πρόβλημα φυσικά είναι πως αυτά βρίσκονται χωμένα ανάμεσα σε τόνους αστειάκια, χαζές φωτογραφίες, βρισίδια, βαρύγδουπα ρητά χωρίς σημασία
και χαριτωμένες γάτες(ώπα, το τελευταίο είναι ΟΚ).Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα λιχούδικα γλυκά. Δεν είναι πως δε σου δίνουν πράγματα. Αλλά την πρωτεΐνη που παίρνεις από ένα περιποιημένο σουβλάκι την παίρνεις πιο καθαρή από ένα ξερό ψητό στήθος κοτόπουλο.
Χμμμ... (Άλλο ξεκίνησα να γράψω, άλλο μου βγήκε, αλλά το κρατάω)
Τελικά δε θα γράψεις αυτό που ήθελες?
Τα γλυκά μπορεί να μην είναι απαραίτητα αλλά εφόσον μας αρέσουν νομίζω είναι λάθος να τα στερηθούμε όταν κάνουμε δίαιτα. Αρκεί βέβαια να περιορίσουμε τις θερμίδες που παίρνουμε από αυτά. Έτσι και με το σουβλάκι
μπορείς να φας αλλά να μειώσεις την ποσότητα που έτρωγες πριν. π.χ αν έτρωγες 4 φάε 2... και τρώγε σιγά σιγά για να χορταίνεις . Το ξερό ψητό στήθος κοτόπουλο δεν αντέχεται για πολύ.
Το ίδιο και με το facebook. Αν σου προσφέρει γιατί να το σταματήσεις? αρκεί να μην σου αποσπά την προσοχή από εκείνα που είναι σημαντικά για σένα.
Αυτό που λες για το είδος της δίαιτας ή το είδος των ανθρώπων νομίζω είναι παγίδα γιατί σε βάζει στη λογική : είμαι από εκείνους που δεν μπορούν να χάσουν κιλά... ενώ μπορείς να πεις το άλλο και ας μην το πολυπιστεύεις λέει ο Outis γιατί το σώμα σου θα το πιστέψει : είμαι από αυτούς που χάνουν τα κιλά εύκολα.
( ή όπως έλεγε ο κακός στον Indiana Jones You will become a true believer dr Jones...άσχετο αλλά το σκέφτηκα οπότε )
-
Outis η απάντηση κατευθείαν στο στόχο!
Θα μας πεις και άλλα?
-
Με απόσταση 3,5 ετών (πωπωωωωω πως περνάει ο καιρός) από τα παραπάνω γραφόμενα:
Ο παραπάνω συλλογισμός ήταν μια "φλασιά" της στιγμής ο οποίος προέκυψε σαν παιχνίδι. Προσπαθούσα να βρω δικαιολογίες για το ότι δεν καταφέρνω να χάσω τα κιλά μου, προέκυψε αυτή η φρασούλα, ως απόπειρα οικτρής δικαιολογίας. Και το σκέφτομαι λίγο καλύτερα και διαπιστώνω πως, για δες, για αστείο το πήγαινα αλλά εδώ όντως υπάρχει νόημα!
Προσπαθώντας να το σκαλίσω λίγο παραπάνω, το πόσταρα εδώ.
Πλήρη απάντηση δεν έχω βρει ακόμα - όπως δεν έχω χάσει και τα κιλά. Το γράφω πως είναι δύσκολη υπόθεση.
Ας το σκεφτούμε όμως αλλιώς. Τι είναι η νηστεία στην οποία υποβάλλονται οι ασκητές (ακόμα και στο Βουδισμό); Δεν είναι κάτι που γίνεται για να χάσεις κιλά, αλλά για να κερδίσεις πνεύμα.
Επειδή στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει προτεραιότητα του πνεύματος πάνω στην ύλη, ούτε το ανάποδο. Το ένα αντικατοπτρίζει το άλλο.
Κι επειδή πρόκειται σύντομα να ξαναξεκινήσω δίαιτα, αυτή τη φορά έχω την πρόθεση να κάνω συνδυασμένη προσπάθεια: ταυτόχρονα με τη φυσική δίαιτα, θα κάνω και πνευματικές ασκήσεις. Από το αποτέλεσμα, θα δω τι συμβαδίζει και τι όχι, τι με βοηθά προς το σκοπό μου και τι με εμποδίζει από αυτόν και υποθέτω πως έτσι μια κάποια άκρη θα τη βρω.
Πράγματι περνάει γρήγορα! ήθελα να ρωτήσω τι ακριβώς εννοούσες εδώ και χρόνια αλλά το ανέβαλα, ίσως γιατί δεν είχε βρεθεί η κατάλληλη στιγμή...
Είναι δύσκολο να χάσει κάποιος τα 5-10 περιττά κιλά γιατί επαναπαύεται στη σκέψη ότι τα λίγα παραπανίσια κιλά δεν επιβαρύνουν την υγεία ή χαλούν την εικόνα του και όπως σωστά είπες βρίσκει δικαιολογίες για να μην τα χάσει. Κάθε είδους δικαιολογίες ώστε να πείσει τον εαυτό του ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι τόσο σημαντική και ότι με το πέρασμα των χρόνων είναι λογικό να παίρνει κάποια κιλάκια...όμως όπως λέει ένας καλός φίλος 1 κιλό να βάζεις το χρόνο σε 20 χρόνια θα είσαι 20 κιλά παχύτερος. 'Οταν το είχα πρωτοακούσει μου έκανε εντύπωση γιατί σκέφτηκα ότι οι περισσότεροι δεν παχαίνουν μόνο 1 κιλό το χρόνο άρα θέλει προσοχή!
(Πρόσφατα έβλεπα Τρείς χάριτες το επεισόδιο με τη δίαιτα. Πολύ γέλιο και πολύ αληθινό...)
Ένας από τους λόγους που άνοιξα το θέμα περι εφαρμογής γνώσεων και σοφίας ήταν και αυτός. Γιατί ο άνθρωπος δεν εφαρμόζει τις συμβουλές και τις γνώσεις των ειδικών ώστε να διατηρήσει ένα υγιές σωματικό βάρος? τι τον εμποδίζει από το να βάλει ένα στόχο και να τον πετύχει? τι συμβαίνει όταν τελικά πετυχαίνει το στόχο του? το είχες γράψει σε κάποιο σημείο : γιατί οι περισσότερες δίαιτες αρχίζουν από Δευτέρα? μάλλον μας βολεύει να αναβάλουμε κάτι που θεωρούμε δύσκολο, ίσως μας λείπει η αυτοπειθαρχία ή ίσως βάζουμε απίθανους στόχους. Είμαστε ανυπόμονοι γιατί περιμένουμε να χάσουμε πολλά κιλά σε μικρό χρονικό διάστημα... ναι αλλά αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να κάνουμε κακό στην υγεία μας και φυσικά δεν θα λύσει το πρόβλημα των κιλών γιατί θα τα ξαναπάρουμε. Έτσι αποτυγχάνουμε στο στόχο γιατί θέλουμε γρήγορα αποτελέσματα χωρίς να έχουμε πίστη ή να έχουμε πειστεί ότι η δίαιτα δεν θα είναι προσωρινή αλλά μια διαρκής προσπάθεια να τρεφόμαστε υγιεινά με σκοπό τον έλεγχο του βάρους μας. π.χ είναι δύσκολο και επικίνδυνο να χάσουμε 6 κιλά σε ένα μήνα αλλά μπορούμε να τα χάσουμε εύκολα σε 6 μήνες ή ένα χρόνο. Και φυσικα όταν τα χάνουμε πιο αργά τότε έχουμε περισσότερες πιθανότητες να μην τα ξαναπάρουμε γιατί το σώμα μας συνηθίζει να ζει με λίγες λιγότερες θερμίδες κάθε μέρα ενώ αν του στερήσουμε πολλές επαναστατεί και συνήθως κερδίζει τη μάχη.
Μια που οι περισσότεροι έχουμε τις ίδιες ...'' ανησυχίες'' σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα να συνδυάσω το ταξίδι της προσεγμένης διατροφής με την ψυχική δίαιτα του τίτλου... γιατί αυτά τα δύο μπορούν να συνδυαστούν υπέροχα τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα.
-
Mens sana in corpore sano.
Νους υγειής εν σώματι υγειεί που λέμε και στα ελληνικά.
Το οποίο σημαίνει, πολύ απλά πως, αν έχεις μερικά παραπανίσια κιλά στο σώμα, μάλλον έχεις και μερικά παραπανίσια κιλά στο πνεύμα.
Ένας λόγος που οι δίαιτες συνήθως αποτυγχάνουν.
Πώς εντοπίζονται τα διανοητικά λιπαρά και τι σημαίνει ψυχική δίαιτα?
-
Φέρσου σα να την έχεις αυτή την πίστη (ακόμα κι αν δεν) κι ενεργοποιείται. Παράλογο; Τη απάντηση την έχεις γράψει στο ποστ σου αλλά πριν την ερώτηση!
Δηλ αντι να χάνει χρόνο να το συζητά με τον εαυτό του δρα σα να πιστεύει.
Καλημέρα Outis! ίσως επειδή είναι τόσο 'παράλογα απλό' να είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος... θυμίζει κάτι άλλο που έχω ξαναδιαβάσει και συνδυάζοντάς τα κατανοώ τι λες. Παρεμένει όμως δύσκολο στην πραγματοποίηση γιατί πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές πρώτα εκτός και αν χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Τότε ο τολμών νικά και αν δεν νικά τουλάχιστον έχει περισσότερες πιθανότητες στη 'νίκη' από κάποιον που περιμένει άλλους να δράσουν αντί για τον ίδιο.
-
Καλημέρα! Πώς να μην θυμάμαι τον Ιντιάνα Τζόουνς και ειδικά τη σκηνή που περιγράφεις? σαν να τη βλέπω τώρα... Η πίστη του ανταμοίβεται αλλά είχε και ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για να κάνει το άλμα, την αγάπη για τον πατέρα του που τον ωθεί πέρα από τα όρια της λογικής του και πέφτει στο κενό!
Αντίθετα, ο Σολομών της ιστορίας αγαπούσε τον Πατέρα του στα λόγια μόνο, ενω όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσει καλύτερα έμεινε εκεί που ήταν... χαχαχα πολύ πετυχημένο το ανέκδοτο! Είναι θέμα πίστης λοιπόν το βήμα που κάνουμε...?
Αυτό που λες για την Πίστη που πηγάζει από μέσα μας πώς να ενεργοποιείται αναρωτιέμαι? πώς δηλαδή ένας άνθρωπος κατακτά αυτού του είδους την πίστη? είναι όλοι ικανοί να πιστέψουν με αυτό τον τρόπο ή ανάλογα με του πώς ζουν χάνουν το δικαίωμα στην πίστη? Αν η πίστη που πηγάζει από μέσα μας είναι κάτι που προέρχεται από το ασυνείδητο κομμάτι του εαυτού μας, τότε δεν είναι κάτι που μπορούμε να ελέγξουμε με τη λογική μας,τις εμπειρίες μας, τον συνειδητό μας εαυτό που αντί να ανοίγει πόρτες κλείνει... εμποδίζει γνώσεις που προέρχονται από την ασυνείδητη πλευρά μας να έρθουν στην επιφάνεια και να υλοποιηθούν ή τουλάχιστον να μας αφυπνίσουν εκτός και αν ανακαλύψουμε το κλειδί.
-
Καλημέρα Ζακ και Δανάη!
Συμφωνώ ότι για να εφαρμοστούν οι γνώσεις πρέπει να έχουμε κατακτήσει κάτι άλλο προηγουμένως. Αυτή η αλλαγή δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να πετύχουμε το στόχο μας. Εν τω μεταξύ διάβαζα τα λόγια του Αρχάγγελου στο θέμα του Kailor για τα βότανα και πρόσεξα αυτό που λέει ότι δεν φτάνει μονο να χρησιμοποιείς τα βότανα αλλά να συνειδητοποιείς ότι για να σε βοηθήσουν πρέπει να βοηθήσεις και εσύ τον εαυτό σου αλλάζοντας τρόπο ζωής. Έχει απόλυτο δίκιο σε αυτό που λέει γιατί τα τελευταία χρόνια παρατηρώ πόσοι άνθρωποι παίρνουν συμπληρώματα και βιταμίνες για να έχουν νεανικό δέρμα, οι σούπερ τροφές έχουν κατακτήσει την αγορά, το κεφίρ πουλιέται στο σούπερ μαρκετ κλπ αλλά οι ίδιοι άνθρωποι καπνίζουν δύο πακέτα τσιγάρα τη μέρα, πίνουν, τρώνε συνέχεια έξω, ξενυχτάνε... Με λίγα λόγια προσπαθούν να αλλάξουν την εμφάνιση τους χωρίς να αλλάξουν τρόπο σκέψης ή συνήθειες με αποτέλεσμα να αποτυγχάνουν και να βλάπτουν την υγεία τους.Τι νόημα έχει να καταναλώνεις βιταμίνες σε μορφή χαπιού όταν μπορείς να τις βρείς σε φρούτα, λαχανικά και ισορροπημένη διατροφή? Τι νόημα έχει να παίρνεις σκευάσματα για λαμπερό δέρμα όταν καπνίζεις και ξεροψήνεσαι στο σολάριουμ?
Το περίεργο είναι ότι όλοι γνωρίζουν για τις βλαβερές συνέπειες αυτού του τρόπου ζωής αλλά τον επιλέγουν... η γνώση υπάρχει, αλλά δεν θέλουμε να ακούσουμε ή να την εφαρμόσουμε, γιατί αναρωτιέμαι? Τι ξεχωρίζει αυτούς που ακούνε από τους υπόλοιπους? Μήπως οι πρώτοι συνειδητοποιούν κάτι και τι είναι αυτό?
-
Τότε θα μπορούσε κάποιος να αναβιώσει τη συνειδητοποίηση και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του... αλλά πώς γίνεται αυτό.
Σε αυτή τη συζήτηση δεν θέλω να μιλήσουμε για τους σοφούς που όλοι μνημονεύουν, ούτε για τις γνώσεις που λίγοι έχουν πρόσβαση αλλά για την εφαρμογή γνώσης που είναι προσιτή στον καθένα και που μπορεί εφαρμόζοντάς τη να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο.
-
1. Συζητήσεις με ανθρώπους που εκτιμάς. Καθοριστική σημασία στην πορεία μου έπαιξαν φράσεις που άκουσα, σχεδόν τυχαία, από ανθρώπους που συνάντησα. ΟΙ ίδιες οι φράσεις δεν έχουν σημασία, απλώς ειπώθηκε κάτι την κατάλληλη στιγμή από τον κατάλληλο άνθρωπο και αυτό οδήγησε σε μια συνειδητοποίηση.
2. Εμπιστοσύνη στο Δαίμονα Εαυτού. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Όταν την ψυχή την τραβάει κάτι, υπάρχει λόγος.
3. Στην περίπτωση που έχεις κάποια εμμονή περί Μυήσεως (την είχα κι εγώ κι επανέρχεται τακτικά) ξέχασέ το, όσο μπορείς. Αν είναι νά'ρθει, θε να'ρθεί, αλλιώς, κάποιος άλλος θα είναι ο λόγος και, όσο ασχολείσαι με το γιατί δεν έρχεται η Μύηση, δεν ασχολείσαι με το λόγο που την εμποδίζει.
4. Υπομονή - πολύ μεγάλη κουβέντα. Οι καθυστερήσεις στη διαδρομή παίζει και να είναι το πιο σπαστικό κομμάτι της υπόθεσης. Από την άλλη, είναι μια ευκαιρία να αξιοποιήσεις το Μαγικό υλικό της καθημερινότητας.
Καλησπέρα! Σύντομα και περιεκτικά όσα είπες Τράγου Κέρατο και η μετάφραση του Outis συμπληρώνει όποιες απορίες υπήρχαν...
Αυτό που γράφεις για την συνειδητοποίηση το έχω παρατηρήσει αρκετές φορές αλλά υπάρχει διαφορά και εκεί. Πολλές φορές συνειδητοποιούμε κάτι ή έτσι νομίζουμε μέχρι να ξεχάσουμε αυτό που συνειδητοποιήσαμε. Όταν συμβαίνει αυτό η αφύπνιση κρατάει λίγο και η συνειδητοποίηση δεν μας αλλάζει. Δέν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι έτοιμος για την αλλαγή γιατί δεν έχει δουλέψει αρκετά με τον εαυτό του, την εγκατάλειψη του Εγώ που είχες πει παραπάνω. 'Οταν συμβαίνει αυτό ειδικά αν κάποιος περνά καλά και δεν έχει ανάγκη να αλλάξει δεν υπάρχει διαθέσιμος χώρος για να δουλέψει με τις όποιες συνειδητοποιήσεις. Ενώ κάτι δυσάρεστο, το σοκ που είπαμε παραπάνω ή η ανατροπή της ισορροπίας βοηθά τον άνθρωπο να στραφεί στα ουσιαστικά αλλά και πάλι δεν είναι αυτή η λύση μια που ο άνθρωπος έχει την τύχη ή την κατάρα? να ξεχνά γρήγορα. Ο χρόνος είναι γιατρός που λένε αλλά η λήθη δεν είναι γιατρειά όταν θέλει κάποιος να μαθει από τις εμπειρίες του. Για αυτό το λόγο η θεραπεύτρια δεν γιάτρευε την ασθενή στο βιβλίο της Florinda Donner The witch's dream. Δε σε θεραπεύω αμέσως της είπε, αν και μπορώ να το κάνω, γιατί είσαι τόσο ηλίθια που μόλις θεραπευτείς θα ξαναγυρίσεις στις παλιές σου συνήθειες...
Ενώ το ζητούμενο ήταν να αποβάλλει τις παλιές της συνήθειες και να ανακαλύψει τις πραγματικές της δυνατότητες.
Είναι όπως συμβαίνει με τα όνειρα τη στιγμή που τα βλέπεις και ξυπνάς τα θυμάσαι ενώ όταν ξανακοιμάσαι δεν μπορείς να τα ανακαλέσεις εύκολα ή ξεχνάς ότι είδες όνειρο. Έτσι και με τη συνειδητοποίηση. Ενώ αν υπήρχε τρόπος να ξαναθυμηθείς αυτά που είδες ή ένιωσες ή κατάλαβες...
-
Dalia
Κατά την άποψή μου
Εάν θέλεις να ασχοληθείς φρόντισε να μπορείς να συγκεντρωθείς και οραματιστείς αποτελεσματικά, μελέτησε το θέμα σου, πάρε όσες προφυλάξεις μπορείς και ξεκίνα κάποια εργασία, απλή στην αρχή και βλέπεις πως θα πάει.
Δεν χρειάζεται να έχεις κάποια δικαιολογία (δεν εννοώ ότι αυτό κάνεις) ενόχλησης από κάποιον ή κάτι, αρκεί να θέλεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Και μάλιστα θα έλεγα να μην ασχολείσαι με το τι κάνει ο κάθε ένας, επί της ουσίας κανένας δεν έχει κάτι μαζί σου, όλοι μας δουλεύουμε τα θέματά μας και αναλόγως το τι έχουμε να δουλέψουμε συναντάμε τον α ή β άνθρωπο. Η κάθε αλληλεπίδραση σου δίνει μια ευκαιρία να έρθεις πιο κοντά στην αλήθεια, να είσαι ευγνώμων γι΄αυτό.
Βεβαίως δεν λέω να στέκεσαι ως μάρτυρας και ενώ σε φτύνουν να λες βρέχει, λέω να αναπτύξεις μια εσωτερική δυναμική και να συνδέεσαι με την θετική πλευρά των εμπειριών σου.
Σχετικά με τους προβληματισμούς σου στο παρόν θέμα, θεωρώ ότι πρέπει να συνεχίσεις να μην εμπλέκεσαι με ξεματιάσματα κλπ, άνοιγε κάθε μέρα τα παράθυρα να μπαίνει παντού φως, λιβάνιζε όταν εσύ το χρειάζεσαι με μια απλή προσευχή (εάν είχες κάποια που έλεγες μικρή χρησιμοποίησέ την), κάνε πιο αργά τις δουλειές στο σπίτι και πρόσεχε περισσότερο (συνήθως τα ατυχήματα οφείλονται σε μη συγκέντρωση σε ότι κάνεις), λέγε καλημέρα στους γείτονες ασχέτως το τι θα κάνουν αυτοί, άνοιγε μην κλείνεις. Άλλο να βάζεις όρια εσωτερικά και άλλο να κλείνεσαι. Σιγά σιγά θα δεις πως θα το κάνεις, δεν γίνονται όλα σε μια μέρα.
Έτσι κινούμαι εγώ, μην παρασυρθείς από το "εσύ" που χρησιμοποίησα εξέτασε αυτά που έγραψα και βλέπεις τι ταιριάζει σε σένα, ίσως και να μην σου κάνει τίποτα, δεν πειράζει θα βρεις κάτι άλλο.
Θυμήθηκα τη συγκεκριμένη συζήτηση μετά από χρόνια και την ξαναδιάβασα. Πυραμιντ, σε ευχαριστώ για αυτά που έγραψες τότε, τώρα καταλαβαίνω αυτό που ήθελες να πεις γιατί βλέπω καλύτερα. Είχες δίκιο. Όλοι μας δουλεύουμε τα θέματά μας και αναλόγως το τι έχουμε να δουλεψουμε συναντάμε τον α ή β άνθρωπο. Κάποιοι λίγοι το συνειδητοποιούν αυτό και κάποιοι όχι. Αλλά μέσα από την εμπειρία μπορεί κανεις να κατανοήσει ευκολότερα την ανθρώπινη συμπεριφορά. Συνήθως εκείνοι που συμπεριφέρονται με αρνητικό τρόπο,λένε τον κακό λόγο, λυπούνται με την επιτυχία του άλλου κλπ. έχουν δικά τους άλυτα προβλήματα και ό,τι αρνητικό νιώθουν εξωτερικεύεται με αυτό τον τρόπο.
-
Άρα, η Σοφία δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των συσσωρευμένων γνώσεων αλλά με τη χρήση τους. Σοφία δεν είναι η πολυμάθεια αλλά η ικανότητα να ανασύρεις τις σωστές πληροφορίες που χρειάζονται, να τις συνδυάζεις σωστά και να βγάζεις ένα χρήσιμο τελικό συμπέρασμα. Από αυτήν την πλευρά φαντάζομαι το λέει κι ο Μπουσκάλια.
Τώρα, το πως φτάνεις στην εφαρμογή... Νομίζω πως κοινή παράμετρος όλων των συστημάτων που υπόσχονται Σοφία μετά το επιτυχές πέρας της μαθητείας σε αυτά, είναι η εγκατάλειψη του Εγώ. Εδώ υπεισέρχονται πολλά ενδιαφέροντα πράγματα όπως τα μέρη από τα οποία απαρτίζεται το εγώ (Εγώ, Υπερεγώ, Ένστικτα κλπ. που λένε οι ψυχαναλυτές). Αλλά μια αστεία απόδειξη του πράγματος είναι το πόσες φορές έχουμε συναντήσει ανθρώπους οι οποίοι είναι σοφοί όταν είναι να δώσουν συμβουλές σε άλλους και στη δική τους ζωή τα έχουν κάνει μουσκίδι. Αλλά, έτσι είναι, η αντικειμενικότητα προϋποθέτει απόσταση.
Δεν νομίζω πως υπάρχει η Μία Μέθοδος η οποία μπορεί να πιάσει σε όλους για την αποστασιοποίηση από το Εγώ. Όπως είπα προηγουμένως αυτό επιδιώκουν όλα τα συστήματα κι όλα είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Για άλλον μπορεί να είναι ένα σοκ. Άλλος μπορεί να φτάσει βαθμιαία μέσω της σταδιακής απεξάρτησης από τα περιττά. Με άλλα λόγια, υπάρχει ο δρόμος των μυστών (Μύηση) και υπάρχει κι ο δρόμος των φιλοσόφων (Αταραξία). Παλιότερα υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι (π.χ. ο δρόμος του Πολεμιστή κι ο δρόμος του Ποιητή) αλλά αυτοί έχουν χορταριάσει κάπως στις μέρες μας...
Καλησπέρα και σε εσένα μετά από καιρό Τράγου Κέρατο! Αυτό που γράφεις για την ανάσυρση των σωστών πληροφοριών την κατάλληλη στιγμή μου θύμισε ένα ενδιαφέρον έργο, το Limitless με τον Bradley Cooper. Εκεί ο πρωταγωνιστής με τη βοήθεια ενός χαπιού έχει πρόσβαση σε οτιδήποτε έχει μάθει στο παρελθόν, όπως και την ικανότητα να αξιοποιεί τις γνώσεις του.
Όσοι δίνουν συμβουλές στους άλλους αλλά οι ίδιοι δεν μπορούν να τις εφαρμόσουν έχουν τον ρόλο μετάδοσης της γνώσης, αλλά αν οι ίδιοι έχουν αποτύχει στο να τηρήσουν αυτά που λένε πώς να πείσουν τους άλλους να εφαρμόσουν τη συμβουλή? είναι αυτό που λένε, Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις...
'Αρα, σοφός δεν είναι αυτός που μεταδίδει τη γνώση αλλά εκείνος που την κάνει τρόπο ζωής. Αλλά πώς γίνεται αυτό? πώς γίνεται η γνώση από ξένη, δική μας? Τι αλλαγές συντελούνται μέσα μας που μας αφυπνίζουν?
Με πρακτική εξάσκηση για όποιον ακολουθεί συγκεκριμένο σύστημα? τι συμβαίνει όμως αν κάποιος δεν έχει πρόσβαση σε αυτές τις πηγές γνώσης? πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει μυηθεί να γίνει σοφός?
-
Καλησπέρα Fire Lord Zuco! να σου πω την αλήθεια δεν είχα την μαγεία στο νου μου όταν το έγραψα, από την άλλη αν δεν ήταν η Μαγεία τότε η ερώτηση ίσως να μην είχε γίνει ποτέ!
έχω την αίσθηση ότι το πέρασμα στην άλλη πλευρά δηλαδή στην εφαρμογή της γνώσης δεν είναι τόσο ξεκάθαρο όσο πιστεύουμε και αυτό γιατί ενώ ξεκινάμε, με ενθουσιασμό πολλές φορές, κάτι μας σταματά με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνουμε το ταξίδι ή να αποτυγχάνουμε στο στόχο μας. Πώς λέγεται αυτό? όταν εγκαταλείπουμε εύκολα την προσπάθεια ή απογοητευόμαστε γιατί δεν έχουμε την απαραίτητη υπομονή ή θέληση... έτσι ενώ οι πληροφορίες υπάρχουν και οι γνώσεις είναι εκεί διαθέσιμες, αδυνατούμε να τις θέσουμε σε εφαρμογή.
Το θέμα της αφύπνισης είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο θα έλεγα. Τι είδους σοκ μπορεί να μας κάνει να αλλάξουμε τόσο πολύ ώστε να περάσουμε στην άλλη πλευρά? Πόσο κρατάει η επίδρασή του σοκ ώστε να διατηρηθεί αναλλοίωτο το ενδιαφέρον μας? Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο.
-
Σοφία δεν είναι η συσσώρευση γνώσεων αλλά η εφαρμογή τους, έγραψε ο Λέο Μπουσκάλια και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν, φαντάζομαι. Άρα, το πρόβλημα δεν είναι να μαζέψουμε πληροφορίες για κάτι που μας ενδιαφέρει αλλά να εφαρμόσουμε αυτό που μάθαμε, γιατί λύσεις και απαντήσεις υπάρχουν αλλά επιλέγουμε να τις αγνοούμε. Δεν ξέρω γιατί. Αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως. Όταν περνάμε στην άλλη πλευρά και εφαρμόζουμε τη γνώση σίγουρα δεν είμαστε σοφοί αλλά έχουμε κάνει μια καλή αρχή στην κατάκτηση του στόχου μας. Αλλά πώς περνάμε στην άλλη πλευρά αναρωτιέμαι? τι είναι αυτό που αλλάζει στον τρόπο σκέψης μας, που μας αφυπνίζει από τις παλιές μας συνήθειες?
-
Αν το πρόβλημα είναι ο εγωϊσμός και η αυταρέσκεια - που εκδηλώνεται ως υπερηφάνεια [= υπερ+φαίνομαι / φαίνομαι πάνω από αυτό που όντως είμαι και στην ουσία θεωρώ ότι αξίζω "σεβασμό" - ο κόσμος μου χρωστάει, έχω αναφέρετα δικαιόματα κτλ κτλ (πχ)]
Τότε η ορθή δράση πρέπει να είναι πολύ.... ορθή γιατί είναι πάνω σε κόψη ξυραφιού και η επιτυχία μπορεί να φέρει την αποτυχία από την πίσω πόρτα.
Υπάρχει και ο εποικοδομητικός εγωισμός που συζητήθηκε σε άλλο θέμα, ο οποίος δεν εκδηλώνεται ως υπερηφάνεια αλλά ώς ένας άλλος τρόπος εξοικονόμησης ενέργειας ή καλύτερα ανακύκλωσης της ενέργειας. Μόνο που το τελικό προϊόν της ανακύκλωσης είναι καλύτερης ποιότητας από το αρχικό.
Η Ελκτική Δύναμη Του Φόβου
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted
Καλησπέρα Ούτις! θα διαβάσω το κείμενο στο οποίο αναφέρεσαι...
Δε χρειάζεται να ικανοποιηθεί ο ''λογικός'' νους με την εξήγησή που θα δώσεις για αυτό μην την αφήνεις!!!
Επειδή πέρυσι ήταν μια χρονιά συνειδητοποιήσεων αποφάσισα να αναλάβω δράση και να αλλάξω κάποια πράγματα. Θύμωσα με τη στάση που είχα και ξεκίνησα να κάνω το αντίθετο από αυτό που έκανα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Όταν είχα ευκαιρία κολυμπούσα πρωι, μεσημέρι, βράδυ αποφασισμένη ότι και να με τσιμπήσει η τσούχτρα μικρό το κακό, διαχειρίσιμο, δε ζούμε στην Αυστραλία... μετά από ώρες και μέρες πολλές κολύμπι δέχτηκα ένα τσίμπημα σε μέρα με φουρτουνιασμένη θάλασσα σούρουπο... όχι ότι είχε σημασία απλά δεν φαινόταν. Συνέχισα να κολυμπάω απτόητη. Το κόλπο έπιασε. Δεν ξέρω πώς, τι κρύβεται πίσω από αυτό αλλά όταν έχασα το ''ενδιαφέρον'' για τις τσούχτρες σταμάτησαν να δείχνουν τον ενδιαφέρον τους για μένα. Εκτός και αν πρόκειται για σύμπτωση...?