Dalia
-
Posts
920 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
3
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Dalia
-
-
παιδια - έφηβοι και μαγεια: είναι σαν να βάζεις ενα παιδάκι μεσα σε ένα δωμάτιο με εκρηκτικά,δίνοντας του σπίρτα και αναπτήρες για να παίξει.
Τα αποτελέσματα είναι μόνο αρνητικά,είμαι απόλυτη σε αυτή την θέση και δεν με αφορούν καν οι ελάχιστες εξαιρέσεις που μπορεί να υπάρχουν απο τύχη.
Από τη μεριά μου πιστεύω ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Αν ένα παιδί αρχίσει να ασχολείται σοβαρά με την τέχνη από μόνο του χωρίς καθοδήγηση τότε είναι σίγουρο ότι θα κάνει σοβαρά λάθη που θα του στοιχίσουν ακριβά. Οι αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να είναι άμεσες ή να εκδηλωθούν μετά από χρόνια. Η παιδική ψυχή είναι πολύ ευαίσθητη και τα ψυχικά τραύματα που προκύπτουν από την λανθασμένη χρήση της τέχνης είναι πολύ σοβαρά. Μπορεί οι πληγές να κλείσουν αλλά τα σημάδια θα μείνουν.
-
Σχετικά με τα παιδιά (μάλλον δεν έχετε παιδιά)
Τα παιδιά δεν πρέπει να ασχολούνται με την μαγεία, πρέπει να ζουν σύμφωνα με την ηλικία τους. Παιδική χαρά, παραμύθια, παιδικά πάρτυ, εφηβεία, φλερτ, έξοδος χωρίς συνοδεία, σχολικές εκδρομές με διανυκτέρευση κλπ κλπ.
Αυτό που μπορούν να κάνουν οι γονείς, εάν ξέρουν, είναι να διαπαιδαγωγήσουν το παιδί, στην καθημερινότητα, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ένα ελεύθερο άτομο. Εκεί θα φανεί και εάν πραγματικά ασχολείται ο γονιός ή πλέκει μαλλί.
H Pyramid υποστήριξε τα παραπάνω γιατί έχει κάποια χρόνια που ασχολείται με την τέχνη και προφανώς είναι και μάνα. Οπότε το θέμα αυτό την έχει απασχολήσει πολύ καιρό πριν... Τα σχόλια που έγιναν, η ειρωνεία, οι υποδείξεις και τα συμπεράσματα δεν είναι απαραίτητα και ούτε βοηθούν κάποιον που διαβάζει το θέμα. Όσο για το πόσο απόλυτοι είναι κάποιοι εδώ μέσα αυτό φαίνεται από τον τρόπο που γράφουν και απαντούν στα θέματα.
-
Ένα παιδί μπορεί να είναι έξυπνο και να μπορεί να "βάλει τα γυαλιά" σε μεγαλύτερούς του σε μια συζήτηση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχει την ωριμότητα, την ανάλογη εμπειρία και την ψυχραιμία να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις που προκύπτουν στην καθημερινότητά του. Μπορεί να το πεις "ώριμο για την ηλικία του" αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι έτοιμο να ασχοληθεί σοβαρά με την τέχνη. Ειδικά τώρα με τα έργα που βλέπουν τα παιδιά έχουν μια διαστρεβλωμένη αντίληψη του τι είναι η μαγεία. Ας μην γελιόμαστε, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για να αποκτήσουμε υπερφυσικές δυνάμεις ή τα "χαρακτηριστικά του Φοίνικα" έτσι στα ξαφνικά μετά από σύντομη περίοδο ενασχόλησης. Κανένας δεν εξελίσσεται χωρίς πολύ κόπο και χρόνο, και δε μιλάμε για ένα δυό χρόνια αλλά για μια ολόκληρη ζωή ενασχόλησης. Η σοφία και η γνώση που έρχονται με την πάροδο των χρόνων και τις εμπειρίες είναι πολύτιμα συστατικά για την εξέλιξη του ανθρώπου.
Θα συμφωνήσω με τον Dartsan, ένα παιδί με τη σωστή καθοδήγηση μπορεί να ασχοληθεί από πολύ μικρή ηλικία με την τέχνη. Οι γονείς μπορούν να του μάθουν απλά αλλά σημαντικά πράγματα ώστε να αποκτήσει σωστές βάσεις και σιγά σιγά να περάσει σε πιό σύνθετες έννοιες. Κάποιος που ασχολείται από μόνος του θα "πέσει σε βαθιά νερά" πολύ σύντομα και εκεί που ασχολείται με τις θεραπευτικές ιδιότητες των κρυστάλλων, θα αρχίσει να διαβάζει βιβλία που θα τον επηρεάσουν αρνητικά. Θα θέλει να αποδείξει στον εαυτό του πόσο ιδιαίτερος, ξεχωριστός και ατρόμητος είναι και θα επικαλεστεί ένα δαίμονα ή θα θελήσει να επέμβει στην ελεύθερη βούληση των γονιών του που του λένε συνέχεια τι να κάνει....
Μετά, μπορεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι έφτασε σε ανώτερο πνευματικό επίπεδο, ότι είναι άτρωτος και να ξεχνάει ότι στο μονοπάτι που βαδίζει πρέπει να είναι ταπεινός. Η έπαρση, η έλλειψη σεβασμού προς τους άλλους, η αίσθηση ανωτερότητας που έχουν πολλά παιδιά είναι εμπόδια στην πνευματική τους εξέλιξη και ας πιστεύουν το αντίθετο. Η ζωή δεν είναι διαλογισμός, οραματισμός και πάλη με θηρία που δημιουργεί ο νους, η ζωή είναι πάλη με τα θηρία που αντιμετωπίζουμε όταν βγαίνουμε έξω από το σπίτι μας...αυτό πρέπει να το έχουμε καλά στο μυαλό μας. Τέχνη είναι να έχεις τη δύναμη και να τη χρησιμοποιείς σωστά, να την ελέγχεις όχι να σε ελέγχει εκείνη.
Όσο για το αν όλοι μπορούν να ασχοληθούν με την Τέχνη όπως πολύ σωστά είπε ο Azif δεν μπορούμε να το κρίνουμε αυτό εμείς. Ούτε ο καθένας που ασχολείται με την τέχνη πρέπει να έχει γνώσεις ψυχολογίας, φιλοσοφίας, αριθμολογίας,αστρολογίας, μαθηματικών ή φυσικής.... Η μαγεία δεν είναι προνόμιο των λίγων και εκλεκτών. ( Αλήθεια υπάρχουν αυτοί οι εκλεκτοί ή τα άτομα με "κλιση"?) Η μαγεία δεν βρίσκεται μέσα σε βιβλία με περίπλοκους αριθμούς και έννοιες, ούτε χρειάζεται να έχεις πτυχία και να είσαι "ιδιαίτερος" για να κατακτήσεις τη γνώση... η μαγεία βρίσκεται παντού και μπορεί να την αναζητήσουμε με πολλούς τρόπους και βαδίζοντας σε διαφορετικά μονοπάτια που όμως οδηγούν στον ίδιο προορισμό...
-
Την τελευταία διαφήμιση την είδατε? με το ολόλευκο, κολλητό φόρεμα που φοράει η γυναίκα και νιώθει σιγουριά αν και έχει περίοδο? το μόνιμο άγχος της διαρροής βρήκε τη λύση του...
-
Από ό,τι κατάλαβα ο outis λέει το εξής :μια κατάρα αν γίνει άμεσα από αντίδραση σε ένα τραυματικό γεγονός είναι δικαιολογημένη γιατί ο καταραστής δεν έχει έλεγχο των συναισθημάτων του... ενώ αν η κατάρα γίνει μετά από σκέψη και έχοντας τον έλεγχο των συναισθημάτων γίνεται άδικη γιατί ο καταραστής έχει επίγνωση των επιπτώσεών της άρα ενώ καταριέται στέλνοντας αρνητική ενέργεια στο θύμα, ένα κομμάτι της ενέργειας αυτής είναι βλαπτική και για τον ίδιο.
-
Πολύ εύκολα μιλάς για τους αριθμούς φίλε μου... να σου πω την αλήθεια φοβόμουν όταν άκουγα στην τηλεόραση να μιλάνε για το "θανατηφόρο εμβόλιο". Μας έσκιαξαν οι τηλεπαρουσιαστές, όλοι όσοι έβγαζαν θεωρίες συνωμοσίας για τις φαρμακευτικές εταιρείες, για αυτούς που θα οικονομήσουν, για την πλαστή πανδημία. Κάποιοι γιατροί φοβόντουσαν τις παρενέργειες του εμβολίου και οι Μάκηδες της χώρας έβγαζαν γριές τρεμάμενες στις κάμερες... Πιό πολύ φοβόμασταν το εμβόλιο παρά τη γρίπη. Μετά άρχισαν τα κρούσματα να αυξάνονται.
Και μετά έρχεται η συνειδητοποίηση ότι μπορεί να μην έχεις κάτι και να φύγεις από μια γρίπη ή να έχεις άσθμα ή διαβήτη ή κάποιο πρόβλημα υγείας και να πεθάνεις από επιπλοκές της γρίπης. Νομίζεις δεν σκέφτηκα όλα όσα ειπώθηκαν παραπάνω? Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έλεγα βρε μπας και το εμβόλιο με αποτελειώσει? έχει γούστο... Πήγα στο νοσοκομείο και σκεφτόμουν μην κολλήσω εκεί τον ιο. Περίμεναν οι παππούδες στην ουρά, περίμενα και εγώ με το κράνος στο χέρι και το μπουφάν, αλλόκοτο και αταίριαστο θέαμα, μα την αλήθεια... και εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε τόσο χαζό το ότι φοβόμουν που γελούσα με τον εαυτό μου. Μπήκα μέσα στο δωματιάκι και μετά από μια σύντομη διαδικασία έδωσα το μπρατσάκι μου για το φοβερό "τζιν". Δίπλα μου ήταν μια ηλικιωμένη κυρία που έκλαιγε από το φόβο της. Έλα καλέ, τι φοβάσαι της είπα δε θα καταλάβεις τίποτα θα δεις... έκλεινε τα μάτια σαν μικρό παιδί τη θυμάμαι αυτή τη γιαγιά...
Αν ο γιατρός μου με συμβούλευε να μην το κάνω δε θα εμβολιαζόμουν, αλλά με συμβούλεψε να εμβολιαστώ το συντομότερο δυνατό. Από τους γιατρούς που γνωρίζω οι περισσότεροι έσπευσαν να κάνουν το εμβόλιο και το ίδιο έκαναν και οι οικογένειές τους. Αυτό με έκανε να πάρω πιό εύκολα την απόφαση και διέλυσε τις αμφιβολίες που είχα.
-
Πώς γίνονται οι εξευμενισμοί των ψυχών και τι διάρκεια έχουν? Πότε ξέρουμε ότι ο σκοπός μας επιτεύχθηκε και η ψυχή εξευμενίστηκε?
-
Τραγικό είναι να υπάρχει εμβόλιο που μπορεί να σώσει ανθρώπους και αυτοί να μην το κάνουν γιατί κάποιοι τους τρόμαξαν άδικα. Αν δεν κάνω λάθος το θέμα αυτό ανοίχτηκε για τη συγκεκριμένη γρίπη και όχι για το πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν από άλλες ασθένειες, από ναρκωτικά, αλκοόλ και τροχαία...
Η πρόληψη είναι προτιμότερη από τη θεραπεία. Αυτό είναι και το εμβόλιο πρόληψη... Ειδικά σε μια χώρα που οι παροχές υγείας έχουν τα χάλια τους. Πρέπει ΟΛΟΙ να συμφωνούμε με αυτούς που είναι κατά του εμβολίου? Δεν μπορούμε να έχουμε διαφορετική άποψη? ή μήπως κάποιος έχει να προτείνει έναν καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης της γρίπης? Αν υπάρχει να μου τον πείτε και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να βοηθήσω. Προς το παρόν το εμβόλιο είναι η μόνη λύση, γιατί να υπάρχει τέτοια διαφωνία μεταξύ μας δεν καταλαβαίνω?
-
Από κάθε γρίπη πεθαίνουν άνθρωποι και θυμάμαι τους παππούδες να εμβολιάζονται κάθε φθινόπωρο για τη γρίπη. Αυτή η γρίπη όμως είναι πολύ πιο επιθετική και σκοτώνει νεαρότερα άτομα... Ο πανικός έγινε γιατί οι γιατροί φοβήθηκαν την πανδημία. Φοβήθηκαν ότι αν αρρώσταινε ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δε θα υπήρχε η δυνατότητα περίθαλψης όλων των ασθενών σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Οπότε θεωρήθηκε σωστό να γίνει η καμπάνια ενημέρωσης για τον εμβολιασμό, ώστε οι πολίτες να προστατευτούν από τον ιο.
Να μιλήσουμε λίγο και με αριθμούς όμως. Από τις αρχές Ιανουαρίου νοσηλεύτηκαν 266 άτομα σε ΜΕΘ. Από αυτούς οι 126 είναι σε κρίσιμη κατάσταση, οι 56 πήραν εξιτήριο, και οι 82 απεβίωσαν.
Υποψιασμένοι πρέπει να είμαστε συμφωνώ. Αλλά πρέπει να μάθουμε να ακούμε τους ειδικούς γιατί κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς...
-
φυσικά και δεν θέλω να πείσω κάποιον να κάνει το εμβόλιο johnny. Αλλά το ότι πέθαναν και πεθαίνουν άνθρωποι όλων των ηλικιών από αυτή τη γρίπη δε θα έπρεπε να μας αφήνει ασυγκίνητους. Αν πέθαινε κάποιος δικός μας από αυτή δε θα συζητούσαμε αν βγάζει η εταιρεία ή κάποιος άλλος κέρδος. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και όλοι μπορεί κάποια στιγμή να κολλήσουμε τη γρίπη,να παρουσιάσουμε σοβαρές επιπλοκές ή να πεθάνουμε από αυτή.... Σε θέματα δημόσιας υγείας πρέπει να είμαστε σοβαροί.
-
Θέλεις να σου πω τον αριθμό αυτών που πέθαναν? Νομίζω τα επιβεβαιωμένα κρούσματα των ανθρώπων που κατέληξαν ήταν 146. Αλλά ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν από τον ιο είναι πολύ μεγαλύτερος...
Αλλά φαντάζομαι για πολλούς εδώ μέσα που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την γρίπη 146 άτομα είναι "λίγα". Αν το πούμε αυτό στα άτομα που χάσανε τους δικούς τους όμως από μια γρίπη τότε τι θα μας πουν? Πόσοι άνθρωποι νέοι έχασαν τη ζωή τους? πόσοι άνθρωποι έφυγαν ενώ ζούσαν μια φυσιολογική ζωή μέχρι τη στιγμή που κόλλησαν τον ιο?
-
Το θέμα είναι καυτό! Πέρσι το 20 τοις εκατό ατόμων που πέθαναν ήταν υγιείς άνθρωποι χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας. Φέτος το ποσοστό υγιών ατόμων που πέθαναν ανέβηκε αρκετά γιατί σχεδόν κανένας δεν εμβολιάστηκε.
Μια από τις σοβαρές παρενέργειες της γρίπης είναι η πνευμονία για αυτό άνθρωποι με αναπνευστικά προβλήματα, άσθμα και παχυσαρκία ήταν πολύ πιο ευάλωτοι στον ιο. Επίσης σε εγκύους παρατηρήθηκε αυξημένος κίνδυνος. Επειδή εμβολιάστηκα πέρσι δεν συμπληρώναμε υπέυθυνη δήλωση. Μας δόθηκε ένα έντυπο που περιέγραφε τα συστατικά του εμβολίου και είχε ερωτήσεις για την υγεία μας. Σοβαρά προβλήματα υγείας έπρεπε να αναφερθούν όπως και αλλεργίες σε πουλερικά, αυγά κλπ. Έγραφε για τις διάφορες παρενέργειες που μπορεί να προκύψουν και γινόταν σύσταση να αποφεύγονται κάποιες τροφές για μια δυο μέρες.
Πάνω σε αυτό που είπες Sabrina, πιστεύω ότι αν κάποιος που έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο λόγω επαγγέλματος αρρωστήσει θα πρέπει να είναι σοβαρός και να την περάσει σπίτι του τη γρίπη. Όχι να πάει στη δουλειά και να μεταδώσει τα μικρόβια του στους ανυποψίαστους. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε θέματα υγείας με υπευθυνότητα. Αν και, κατά την ταπεινή μου άποψη όποιος εργάζεται στον τομέα υγείας και δεν εμβολιάζεται είναι απαράδεκτος για να μην πω χειρότερα.
-
Αυτό το έχω ακούσει για τις αδικοχαμένες ψυχές αλλά γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο? Τι δυνάμεις απελευθερώνονται όταν κάποιος φεύγει με βίαιο τρόπο?
-
Είναι κάποιες φορές ενω βρίσκομαι στο στάδιο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου που αισθάνομαι την ατμόσφαιρα στο δωμάτιό μου να αλλάζει, σαν κάτι να είναι κοντά μου και νιώθω στο σημείο που ενώνονται οι ωμοπλάτες μου μια αίσθηση ρευστότητας, σαν κάτι εκεί να κινείται. Είναι όμορφη αίσθηση και όταν γίνεται αυτό πράγματα που με απασχολούν ξεκαθαρίζουν μέσα μου, σα να αποκτώ μια βαθύτερη γνώση κυρίως για υπαρξιακά ζητήματα.
Μερικές φορές βλέπω τον εαυτό μου σαν μικρό παιδάκι ξαπλωμένο κάτω σε ένα άδειο χώρο και από πάνω ένα φως φωτίζει το ξαπλωμένο μου σώμα. Όταν βλέπω αυτή την εικόνα όλες οι φοβίες μου εξαφανίζονται και νιώθω προστατευμένη και ασφαλής. Για αυτό σκέφτομαι μήπως με επηρεάζει κάποια θετική παρουσία ή μπορεί η εικόνα αυτή να εκφράζει την εσωτερική ανάγκη που έχω να επικοινωνήσω με κάτι ανώτερο...
Αυτο που λέτε για τη δόνηση πώς γίνεται? πώς αλλάζει η δόνηση μας?
-
Δεν ήξερα πού να το γράψω αυτό και είπα να το γράψω εδώ να μην ανοίγω ακόμα ένα θέμα...
Τον τελευταίο καιρό νιώθω κάπως διαφορετικά, μια αλλαγή μέσα μου δεν ξέρω πώς να το περιγράψω ακριβώς αλλά νιώθω μια εσωτερική ανάγκη να πέσω στα γόνατα και να προσευχηθώ, αισθάνομαι σαν μικρό παιδί και νιώθω να γίνομαι μικρή. Με διακατέχει μια έντονη συγκίνηση, νιώθω δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια μου αλλά είναι δάκρυα χαράς. Είναι κάποιες στιγμές ενώ κοιμάμαι και ξυπνάω μέσα στη νύχτα που νιώθω μια διαφορά αισθητή στο πώς αντιλαμβάνομαι το σώμα μου , οι σκέψεις μου είναι ξεκάθαρες και με πλημμυρίζει ένα κύμα αγάπης, αρμονίας και χαράς...
Ξέρει κάποιος να μου πει τι μπορεί να είναι αυτό? είναι δικό μου ή κάτι εξωτερικό με επηρεάζει θετικά?
-
Ο θάνατος είναι παντού και τον βλέπουμε παντού. Ακόμα και τη στιγμή που μιλάμε κάποια απειροελάχιστα κομμάτια μας πεθαίνουν. Σκέφτομαι και φιλοσοφώ το θέμα θάνατος, φοβάμαι το θάνατο, λυπάμαι όταν χάνω αυτούς που αγαπώ. Το ότι νιώθω τον καθηγητή δε σημαίνει ότι αποζητώ το θάνατο.. κάθε άλλο. Λατρεύω τη ζωή, τις όμορφες ακόμα και τις άσχημες στιγμές της γιατί είναι κομμάτια της ύπαρξης μας, όλες αυτές οι χαρές, οι δυσκολίες, τα εμπόδια που έρχονται να μας θυμίσουν πόσο ωραία είναι η ζωή όταν το ξεχνάμε... Γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ ξεχασιάρηδες κι αφηρημένοι και ζούμε αλλά δεν ΖΟΥΜΕ... Υπάρχουμε, αλλά κοιμόμαστε βαθιά.
Για να αγαπήσουμε τη ζωή και να εκτιμήσουμε το δώρο της ζωής πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο θάνατος είναι κοντά. Για αυτό ο θάνατος, η επίγνωση του θανάτου, μας βοηθάει να δούμε τη ζωή όπως είναι ένα ανεκτίμητο δώρο που θα είναι δικό μας για λίγο και μετά θα πάψει να είναι...
Σημασία έχει να καταλάβουμε τι σημαίνει το να ζούμε όταν είμαστε νέοι και γεροί. Γιατί αν πλησιάσουμε στο θάνατο και καταλάβουμε τι θα πει ζωή θα φύγουμε με τύψεις... είναι κακό να στερούμε από την ύπαρξή μας τη χαρά της ζωής... Ενώ, τι αγαλίαση , τι ευτυχία να πλησιάζει το τέλος και να φεύγεις χορτασμένος από τη ζωή, να νιώθεις γεμάτος από αυτή, το μυαλό να ξεχειλίζει από εικόνες, εμπειρίες και έντονες στιγμές...
-
Γκρευ δεν ξέρω αν απευθύνεσαι σε μένα αλλά το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας το θέμα θάνατος και ζωή είναι κάτι εντελώς προσωπικό. Να σου πω την αλήθεια δεν περίμενα σχολιασμό στα δικά μου λεγόμενα αλλά την δική σου άποψη σχετικά με το θέμα...
Το τι έχει περάσει και τι σκέφτεται ο καθένας μας κανείς άλλος δεν ξέρει...
Προσπάθησε λίγο να βάλεις τον εαυτό σου και όλοι όσοι διαφωνείτε με την πράξη αυτού του ανθρώπου, στη θέση του... Μην σκέφτεσαι τι θέλεις ΕΣΥ από τη ζωή αλλά σκέψου τι μπορεί να ήθελε ΕΚΕΙΝΟΣ από τη ζωή... Ξέρω και εμένα με στεναχώρησε το όλο θέμα, σκέφτομαι αυτά που ειπώθηκαν και συμφωνώ... αλλά συμφωνώ και με τον καθηγητή, τον νιώθω, τον καταλαβαίνω και δέχομαι αυτό που έκανε. Το σέβομαι. Σέβομαι τον καθηγητή και την επιλογή του...
-
Ο θάνατος, αυτός ο μεγάλος εχθρός και φίλος μαζί. Πότε βασανιστικός, πότε λυτρωτικός, ένα κομμάτι της ζωής, το τέλος του κύκλου, η αρχή μιας άλλης ύπαρξης ίσως? Γεννιόμαστε και ζούμε με το φόβο του θανάτου, μας απασχολεί ο θάνατος πολλές στιγμές , ώρες και μέρες της ζωής μας. Μας απασχολεί τόσο που ξεχνάμε να ζήσουμε...
Ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε μας βήμα, μας κλείνει γλυκά το μάτι, είναι πάντα εκεί άγρυπνος φρουρός ακόμα και όταν εμείς δεν τον σκεφτόμαστε...
Από το θάνατο γεννιόμαστε και προς τα εκεί κάθε βήμα μας πάει... Από την πρώτη στιγμή αρχίζει ο θάνατος και κάθε μέρα μας φέρνει πιό κοντά στην σκοτεινή αγκαλιά του...
Πρέπει να ζούμε τη ζωή, να την ρουφάμε, να την παιδεύουμε, να την απολαμβάνουμε, γιατί αυτή είναι που ξέρουμε, αυτή που νιώθουμε, που συνειδητοποιούμε, που καταλαβαίνουμε.
Η επιλογή του θανάτου μας... Αυτή είναι μια επιλογή που θα έπρεπε να έχουμε... Το πότε και πώς θα φύγουμε, πώς θα περάσουμε στην άλλη μεριά... Έχω δει ανθρώπους που λένε η ζωή είναι γλυκιά κανείς δε θέλει να πεθάνει ... έχω δει και άλλους που αποζητούν το θάνατο, τον λαχταρούν και μιλούν για αυτόν συχνά... Στα γηρατειά που έχεις συμβιβαστεί πιό πολύ με την ιδέα του θανάτου και φοβάσαι αλλά σου φαίνεται σαν φυσικό επακόλουθο. Πόσο στενάχωρο είναι να βλέπεις ανθρώπους που μένουν πίσω όταν πια δεν θέλουν να ζήσουν, όταν έχουν βαρεθεί τα πάντα και το χείλι τους έχει ξεχάσει τι θα πει χαμόγελο... Όταν τα μάτια τους δεν τα φωτίζει καμία εσωτερική χαρά...
Είναι και εκείνοι οι ήρωες που φεύγουν επειδή το επέλεξαν όχι από το φόβο μιας αρρώστιας, το φόβο της οικονομικής καταστροφής ή τη ντροπή. Αλλά επειδή έζησαν τη ζωή με τόσο πάθος, έδωσαν τόσα πολλά, χάρισαν τη σοφία τους απλόχερα, τις γνώσεις, την ψυχή τους και χόρτασαν τη ζωή, τη λάτρεψαν, την έκαναν δική τους και είπαν ας πάω τώρα να κοιτάξω το θάνατο στα μάτια, βαθιά μέσα στα μάτια και να πώ δε σε φοβάμαι είσαι φίλος μου , είσαι κομμάτι μου! Εγώ θα σε κάνω κομμάτι της δικής μου ζωής, σε επιλέγω Θάνατε γιατί είσαι δικός μου, μου ανήκεις!
-
Δεν κατάλαβα γιατί άρχισε όλο αυτό? Τι είπαν στον παπά και εξοργίστηκε?
-
Πώς συμπεραίνεις ότι είναι εύκολο να διαχειριστούμε το υλικό μας σώμα devaraja? προσωπικά το βρίσκω πολύ δύσκολο. Όσο για την άσκηση ακόμα περιμένω απάντηση τι ακριβώς είναι... Δεν ξέρω αν πρόκειται για αυτό που λες αλλά αν είναι έτσι πάλι θεωρώ ότι είναι μια δύσκολη άσκηση γιατί αν δεν μπορείς να διαχειριστείς την ενέργεια τότε τι κάνεις? Γίνεσαι έρμαιο αυτής, αντί να την ελέγχεις και να την κατευθύνεις εσύ, σε ελέγχει αυτή. Εκτός αν δεν πιστεύεις σε όλο αυτό και το απορρίπτεις.
Η προσωπική μου εμπειρία έδειξε ότι κάτι γινόταν όσο έκανα την άσκηση. Στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις, αλλά όσο συνεχίζεις να την κάνεις συστηματικά κάτι γίνεται. Την έκανα πριν πάω για ύπνο αντί για προσευχή και ομολογώ ότι πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο. Τότε δεν το είχα συνδυάσει με την άσκηση αλλά τώρα συμπληρώνονται τα κομμάτια του παζλ και βλέπω ότι είχε σχέση. Βέβαια, ήταν μια πολύ έντονη περίοδος της ζωής μου με μεγάλες αλλαγές, άγχος , κούραση, εξετάσεις και η άσκηση ήρθε και τα μεγένθυνε όλα αυτά.
-
Διστάζω να ρωτήσω τι σου συμβαίνει εκτός αν θες να το μοιραστείς... Καλώς ήρθες και εύχομαι να είσαι καιρό μαζί μας!
-
Όσο διαβάζω εδώ μέσα τόσο καταλαβαίνω πόσα πράγματα αγνοούσα. Στα παιδιά μας δηλαδή τι να πούμε για αυτές τις μέρες και για αυτόν τον παππού που φέρνει δώρα? Πώς να μην τους χαλάσουμε τη μαγεία των ημερών? Ώστε η κόκα κόλα δημιούργησε τον Άγιο? Και να φανταστείς πρόσφατα σκεφτόμουν πώς γίνεται στην Τουρκία ή στην Αλβανία να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ενώ είναι μουσουλμάνοι? Νιώθω μεγάλος βλαξ. Όσο για τον Άγιο τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση πού να ήξερα ότι ήταν διαφημιστικό κόλπο της The coca cola company? είχα ρωτήσει μια Αλβανίδα εσείς έχετε Αη Βασίλη? Φυσικά έχουμε μου απάντησε, γιατί τι κάναμε για να μην δικαιούμαστε Άγιο Βασίλη? Εμ, για αυτό έχετε όλοι Αη Βασίλη δεν είναι μόνο για τους χριστιανούς ο Άγιος αλλά για όλους όσους καταναλώνουν προϊόντα...
Ingmar δεν το ήξερα αυτό για τις ημέρες αλλά πρόσφατα αναρωτιόμουν από πού πήραν το όνομά τους... Sunday είναι η μέρα του Ήλιου και η Wednesday?
-
Η ενέργεια αυτή που ερχόμστε σε επαφή κάνοντας την άσκηση τι ενέργεια είναι από πού προέρχεται? Ενεργοποιείται με τις συγκεκριμένες λέξεις και οραματισμό? Ρωτάω γιατί είχα κάνει την άσκηση όταν είχα αγοράσει το βιβλίο πριν αρκετά χρόνια και πραγματικά ένιωσα αυτή τη δυσαρμονία που λες.
-
Μα εδώ είναι το πρόβλημα κατά τη γνώμη τους αυτά που έγιναν θεωρούνται φυσιολογικά. Δεν αισθάνονται ότι έκαναν λάθος. Ο μόνος λόγος που παραδέχονται ανοιχτά την ενοχή τους είναι γιατί η κατακραυγή είναι τεράστια αλλά ποιός από αυτούς έχει μετανιώσει για αυτά που έκανε? Έτσι συμπεριφέρονται αυτοί που συνειδητοποιούν τα λάθη τους προσπαθώντας να δικαιολογηθούν προφασιζόμενοι ανύπαρκτες δικαιολογίες? Με τη δήλωση αυτή ο Πάπας και το συνάφι του μας είπαν ακριβώς αυτό : Δε μετανιώνουμε για τίποτα αφού δεν κάναμε κάτι κακό, απλά σας λέμε ότι μετανιώσαμε για να σας ξεφορτωθούμε και να αποκαταστήσουμε τους χαμένους αριθμούς...πιστών.
Τέχνη και ηλικία
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted · Edited by Dalia
Μούσα μου τι εννοείς σε αυτό το χώρο συζητάμε άτομα που γνωρίζουμε? Τί ακριβώς γνωρίζουμε? θέλεις να σου απαντήσω? τίποτα δεν γνωρίζουμε, περπατάμε στα τυφλά αγνοώντας τους κινδύνους...ποιός εδώ μέσα παρά ελάχιστοι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα γνωρίζουν πραγματικά? έχεις συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρό είναι το θέμα που θίγεται? Άτομα που δεν γνωρίζουν ούτε έχουν εμπειρία δεν επιτρέπεται να μιλούν γιατί η άγνοιά τους τους κάνει ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟΥΣ!
Όσο για τα άτομα που γνωρίζουν τους κινδύνους από την αρχή είπαν τις απόψεις τους, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους και τις σκέψεις τους πάνω στο θέμα και από ό,τι κατάλαβα η ομόφωνη γνώμη όλων που θα έπρεπε να είναι και σεβαστή είναι: ΟΙ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ Η ΤΕΧΝΗ