illusion
-
Posts
133 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by illusion
-
-
Εδώ, αγαπητή Morgainne, μάλλον έχεις λάθος. Ο ναρκισσισμός προϋποθέτει και μεγάλες δόσεις ανασφάλειας, και έχει έναν κάπως παθολογικό χαρακτήρα. Άλλο η αυτο-εκτίμηση ή ο αυτο-θαυμασμός, ή το να είσαι φαντασμένος κτλ. Ο ναρκισσισμός από μόνος του είναι σύμπλεγμα.
Θες δηλαδή να μου πείς ότι όταν υπάρχει μεγάλος βαθμός Ναρκισσισμού, υπάρχουν και κόμπλεξ;;;
Με τίποτα!!
Και στο λέει αυτό ο Νάρκισσος αυτοπροσώπως!!! :angel:
'Ισα ίσα, που ο Νάρκισσος δεν βλέπει κανένα ελάττωμα στον εαυτό του, πόσο μάλλον να είναι κομπλεξικός!
Μιλάω από προσωπικής πείρας πάντα...
Τώρα βέβαια, αυτά αλλάζουν από άνθρωπο σε άνθρωπο...
-
Παιδιά, κι εγώ τώρα τελευταία απαλλάχτηκα από τον IE και κατέβασα τον Opera και...
βρήκα την υγειά μου!
Δεν ξέρω αν ο Firefox είναι καλύτερος, αλλά πάντως ο IE είναι κλάσεις κατώτερος!
Προτείνω κι εγώ σε όσους χρησιμοποιούν IE να δοκιμάσουν κάτι από τα παραπάνω, δε θα χάσουν.
(Δε θεωρείται ότι κάνουμε διαφήμιση, έτσι δεν είναι;)
-
Αν λέμε για το "Οχτώ" της Katherine Neville (που μάλλον γι' αυτό λέμε), το έχω διαβάσει.
Είναι απλά ένα ωραίο μυθιστόρημα, χωρίς ιδιαίτερες αναφορές σε αποκρυφισμό.
Πάρε και την παρουσίαση του οπισθοφύλλου για να είσαι καλλυμένος:
Ένα μυστήριο με ιστορία που υπερβαίνει τη χιλιετία. Ένας γρίφος που κέντρισε τα πιο λαμπρά πνεύματα που γνώρισε η ανθρωπότητα. Μια αρχαία φόρμουλα που χαρίζει τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε έχει κυριεύσει την ψυχή όλων όσοι άκουσαν γι? αυτή. Ένα μυθικό σκάκι λαξευμένο εξ ολοκλήρου σε ασήμι και χρυσό, στολισμένο με ρουμπίνια, ζαφείρια και σμαράγδια που προσφέρθηκε από οχτώ Μαυριτανούς στον αυτοκράτορα Καρλομάγνο: το θρυλικό Σκάκι του Μονγκλάν. Λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τον άρχοντα της περιοχής του Μονγκλάν, στον οποίο δώρισε ο Καρλομάγνος το σκάκι. Εκείνος ανέθεσε τη φύλαξη του πολύτιμου θησαυρού στις μοναχές του Μονγκλάν. Η νεαρή ηρωίδα, ειδική στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, θα εμπλακεί στην αναζήτηση του σκακιού, συμμετέχοντας έτσι στο μεγαλύτερο κυνήγι θησαυρού όλων των εποχών. Το Οχτώ είναι ένα εξαιρετικά άρτιο μυθιστόρημα, τόσο λεπτοδουλεμένο όσο και τα περίτεχνα διακοσμημένα κομμάτια του σκακιού, γεμάτο γρίφους, αντιθέσεις και περιπέτεια. Πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα πιο συναρπαστικά, ατμοσφαιρικά και πρωτότυπα μυθιστορήματα που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια.
-
εικόνες-->λέξεις-->βιβλίο-->εξώφυλλο-->φύλλο
-
Τι σημασια εχει, αν υπαρχει θεος η οχι?
Να μια ερώτηση ακόμα πιο δύσκολη και ταυτόχρονα ακόμα πιο θεμελιώδης.
Γιατί την προσπεράσαμε έτσι;
-
θράκα
:23_30_115[1]:
-
Αν με αγαπάει ο Μπους, τότε δε με αγαπάει ο Φιντέλ! :angel:
Καλά johnny έγραψες πάλι! Και πολύ παραλληλισμός!
-
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτές οι έννοιες είναι σαφέστατα υποκειμενικές, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν από καταβολής κόσμου, όπως για παράδειγμα το χρώμα του ουρανού (άσχετο...). Παρ' όλα αυτά έχουν τεθεί και τίθονται κάποιες σταθερές, τις οποίες βέβαια δεν είναι καθόλου αφύσικο να αμφισβητούμε.
-
Συμφωνώ απόλυτα!Εγώ θα έλεγα.."ας σκοτώσει κάποιος τον Σνέιπ"...
Παρεμπιπτόντως, έχεις προσέξει ότι και στις δύο ιστορίες όλο και τον γυροφέρνεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο;
-
Δε νομίζω ότι είναι απαραίτητο, αλλά αν δε τα θυμάσαι, τότε δε σου προφήτεψαν και τίποτα, άρα στην ουσία δεν είναι προφητικά. Βλακεία, ε; :headb:
Εντάξει ρε παιδιά, μη βαράτε...
-
Θα γίνει χαμός - θα γίνει πανικός! Εκβιασμοί, δωροδοκίες, μαφία και δε συμμαζεύεται. Γουστάρω!!!Τώρα που επέστρεψες ιλούζιον θα κονταροχτυπηθούμε για τη τηλεθέαση και τα διαφημιστικά έσοδα!!!
Ε... βασικά... αυτό δεν ήταν να μπει, απλώς μ@λ@κιζμουν και ξέχασα να το σβήσω πριν το αντιγράψω! :headb:Και ξαφνικά έπεσαν όλοι κάτω νεκροί! Α χα χα χα χα! Α χα χα! Α χα χα χα! Πλάκα κάνω, απλώς ξέμεινα από έμπνευση και είπα να το γλεντήσει λίγο το πληκτρολογιό μου. Κλείνει η παρένθεση.
καλό!!!!
-
ξερνώ
(μην το πάρετε προσωπικά!)
-
Asimo: Grandma non-compatible... Neutralize hostile grandma...Φανταστείτε να φέρουν ένα τέτοιο για ρεσεψιονίστ στην Ελλάδα...Γιαγιά-Λίτσα: "Γεια σου, θα δώσεις βρέ τούτο το ταπεράκι με τη σπανακοπιτούλα στο γιόκα μου τον Παντελάκο?"
Asimo: "Incorrect Input. Please repeat slowly and clearly."
Γιαγιά-Λίτσα: "To ταπεράκι σου λέω βρε..."
-
Και για να καλύψω το κενό, μιας και έχω και έμπνευση σήμερα:
Β' ΚΥΚΛΟΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ Ι
Είχαν περάσει μήνες από τότε που η Λεγεώνα είχε βρεθεί σ' εκείνη την υπόγεια κρύπτη. Το σκήπτρο το είχε κρατήσει η Saginie, κάτι που αποφασίστηκε με σύντομη ψηφοφορία. Ο Zak ζωγράφιζε αφηρημένος σ' ένα χαρτί, όταν η καθηγήτρια ιστορίας ήρθε από πάνω του: «Και για πες μας, Μάνο, γιατί ο Φαραώ απεικονίζεται να κρατάει ένα σκήπτρο στο ένα χέρι;» ρώτησε μ' ένα ύφος αποδοκιμασίας για τις ζωγραφιές του. Ο Zak βρέθηκε απροετοίμαστος, αλλά αυτοσχεδίασε:
«Ε... είναι σύμβολο εξουσίας;», ρώτησε νυσταγμένα.
«Όντως», απάντησε η καθηγήτρια, φανερά εκνευρισμένη που δεν κατάφερε να πιάσει τον Zak αδιάβαστο. Το μυαλό του Ζακ όμως ήδη ταξίδευε αλλού. Το σκήπτρο... Αρκετά αργήσαμε, κάτι πρέπει να κάνουμε...
Το κουδούνι διέκοψε τις σκέψεις του και παράλληλα τον γέμισε με απέραντη ανακούφιση, αφού σήμερα σχολούσε νωρίτερα λόγω συνέλευσης των καθηγητών. Γύρισε σχεδόν τρέχοντας σπίτι του.
***
«Saginie! Αν ξανακούσω το κινητό σου να χτυπάει την ώρα του μαθήματος, να είσαι σίγουρη ότι θα το κατασχέσω!», μαινόταν η καθηγήτρια. Δε μας κατασχέζεις λέω γω, σκέφτηκε η Saginie. «Μπορώ να βγω λίγο έξω;», είπε τελικά. «Το τηλεφώνημα ήταν από τη μητέρα μου και ποτέ δεν με παίρνει αν δεν είναι κάτι επείγον», είπε ψέματα η Saginie. Η καθηγήτρια της έδωσε την άδεια με ένα περιφρονητικό νεύμα. Βγαίνοντας απ' την τάξη, η Saginie κοίταξε το κινητό της. Μήνυμα απ' το Ζακ;
***
Μετά από λίγες μέρες, στο σπίτι της Saginie...
«Λοιπόν, παιδιά, τώρα στο ψητό», είπε η Saginie. Τώρα την κοίταζε ολόκληρη η Λεγεώνα. «Όπως καταλαβαίνετε, πήραμε την πρωτοβουλία να σας καλέσουμε γιατί νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να σκεφτούμε τι θα κάνουμε με το σκήπτρο».
«Έχεις καμία ιδέα;» ρώτησε ο Johnny.
«Όχι, αλλά ελπίζω να βρούμε μία όλοι μαζί».
«Πάντως το σκήπτρο ανά τους αιώνες είναι σύμβολο εξουσίας...», πήρε το λόγο ο Zak.
«Ωραία, και τι; Θα πάμε να το δώσουμε στον Καραμανλή;», σχολίασε ο Τραγοκέρατος. Όλοι γέλασαν, εκτός από τη Νεφέλη, η οποία ανακοίνωσε με αυστηρό ύφος: «Νομίζω ότι πριν μπείτε στο Forum, διαβάσατε όλοι τους όρους. Απαγορεύονται οι πολιτικές συζητήσεις». Γύρισαν και κοίταξαν τον Illusion με αγριεμένο ύφος.
«Εντάξει ρε παιδιά, είπα να κάνω μια surreal παρένθεση...», απολογήθηκε εκείνος.
Η ώρα περνούσε. Διάφορες ιδέες ακούγονταν, αλλά άκρη δεν είχαν βρει ακόμη.
«Saginie, φέρνεις λίγο το σκήπτρο;», ζήτησε ο Αλκιβιάδης. Εκείνη πήγε στο δωμάτιό της, άνοιξε το τελευταίο συρτάρι του γραφείου της και έβγαλε το σκήπτρο. Αφού το κοίταξε για λίγο, το έδωσε στον Αλκιβιάδη, ο οποίος αφού το περιεργάστηκε, είπε:
«Έχει κάτι γράμματα σκαλισμένα εδώ πέρα, ακριβώς κάτω από το σμαράγδι. Μάλλον είναι λατινικά». Το έδωσε στον Illusion.
«Si me vocatis, veniam», διάβασε εκείνος, «Αν με καλέσετε, θα έρθω».
«Λες να είναι από τον Mantis?», αναρωτήθηκε η Sabrina. Μετά από λίγη ώρα, και αφού ο Illusion καταστάλαξε στο ότι το mantis ανήκει στα ισοσύλλαβα της γ' κλίσης των λατινικών, είχαν μαζευτεί όλοι γύρω από το σκήπτρο, το οποίο και ακουμπούσαν όλοι με το δείκτη τους.
«Έτοιμοι;», ρώτησε ο Illusion. «Με το τρία... Ένα, δύο...»
«Vocimus mantem!»
***
«Αργήσατε αυτή τη φορά», είπε αδιάφορα ο Mantis από τον καναπέ στον οποίο μόλις είχε εμφανιστεί απολαμβάνοντας ένα γλειφιτζούρι. «Και όπως καταλαβαίνετε, το μόνο που σας καθυστέρησε είναι η οκνηρία σας». Κάρφωσε τα μάτια του πάνω τους. Η Λεγεώνα κοιταζόταν με αμηχανία. «Δεν πειράζει όμως, τώρα ξέρετε πώς να με καλείτε».
«Αυτό ήταν ένα από τα 10 Μυστικά του Κόσμου;», ρώτησε με απορία η Saginie, ενώ το ύφος της πρόδιδε αγανάκτηση.
«Όχι βέβαια», γέλασε ο Mantis. «Αυτό το σκήπτρο είναι απλά το κλειδί. Αρκετά όμως με τις φλυαρίες. Οφείλω να σας ενημερώσω», διέκοψε για να απολαύσει το γλειφιτζούρι του, «ότι πρέπει να βιαστείτε. Οι Άλλοι ειδοποιήθηκαν λίγες μέρες μετά από σας».
«Οι Άλλοι;», ρώτησε η Νεφέλη.
«Οι Άλλοι βέβαια. Σύμφωνα με την Προφητεία, 30 εκλεκτοί θα κρίνουν το μέλλον του κόσμου. Οι μισοί από αυτούς θα προσπαθήσουν να τον εξουσιάσουν, και οι άλλοι μισοί θα προσπαθήσουν να τον σώσουν από τους άλλους μισούς. ... Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα».
Μετά από μερικά λεπτά σιωπής, ο Johnny ρώτησε:
«Εσείς μιλήσατε και στους άλλους 15;»
«Όχι βέβαια! Αν ήταν στο χέρι μου, θα φρόντιζα να μη βρουν ποτέ την κρύπτη. Όχι, όχι. Ο Οδηγός των άλλων είναι ο Necromyst», είπε και το συνήθως χαλαρό του πρόσωπο πρόδιδε θυμό και ανησυχία. «Όταν έρθει η ώρα, θα μάθετε όλη την ιστορία. Προς το παρόν πρέπει να βιαστείτε να ανακαλύψετε το μυστικό».
«Μα πως...», φώναξε η Sabrina, αλλά ο Mantis είχε ήδη εξαφανιστεί. Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Η Saginie το σήκωσε βιαστικά. «Το σκήπτρο είναι το κλειδί!», αντήχησε η φωνή του Mantis σε ολόκληρο το σπίτι.
«Πάντως έχει ιδιαίτερες ικανότητες», παρατήρησε η Namiarlda σχετικά με το παράδοξο τηλεφώνημα.
-
Χμμ... με βάζεις σε σκέψεις. I don't know, σκέφτομαι κάτι σε Peter Jackson για σκηνοθέτη, αλλά είναι κάπως μπανάλ! :angel:
φοβερο! (εχεις σκεφτει να το κανεις ταινια;;;
)
Thanks ρε Johnny. Η σημείωση για όσους δε σου ευχήθηκαν (ένας από αυτούς κι εγώΦοβερές και οι δύο τελευταίες, και περιμένουμε τον Β' Κύκλο τώρα! :drooling2:Welcome back Illusion!!!
) είναι απλά άπαιχτη!!!
-
Σ' ευχαριστώ γλυκιά μου Ολυμπία!
Και επειδή τον προηγούμενο επεισοδιάκι ήταν λίγο μικρό...
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 11
Όλοι περίμεναν με κομμένη την ανάσα. Όλοι, εκτός από τον Τραγοκέρατο, που μονολογούσε από μέσα του. πράγματα-για-μικρά-παιδιά! Σιγά μην ανοίξει η πύλη μ' ένα ξόρκι της συμφοράς.
Ξαφνικά η πόρτα άρχισε να οπισθοχωρεί σιγά-σιγά, οπότε και η Saginie επιτέλους βρήκε την ευκαιρία να ξεπιαστεί.
«Είπες τίποτα;», σφύριξε ο Johnny στον Τραγοκέρατο.
«Έχει καταντήσει εξοργιστική αυτή σου η ιδιότητα, Johnny, δε νομίζεις; Άσε με στις σκέψεις μου!».
«Παιδιά συγκεντρωθείτε λίγο!», τους επέπληξε η Νεφέλη. «Τι κάνουμε τώρα;». Κοιτούσαν το κενό που είχε αφήσει η πύλη. Δε φαινόταν τίποτα.
«Προχωράμε;», πρότεινε η Sabrina. Και προχώρησαν. Βρισκόντουσαν σ΄ έναν κατασκότεινο διάδρομο, όπου προχωρούσαν ψηλαφητά. «Με πάτησες, ηλίθιε», γρύλισε η Sabrina στον Illusion. «Ωχ! Το κεφάλι μου!», κλπ. Μετά από λίγα λεπτά, έφτασαν σε μία μεγάλη κυκλική αίθουσα, ελαφρώς φωταγωγημένη από δαυλούς.
Και ξαφνικά έπεσαν όλοι κάτω νεκροί! Α χα χα χα χα! Α χα χα! Α χα χα χα! Πλάκα κάνω, απλώς ξέμεινα από έμπνευση και είπα να το γλεντήσει λίγο το πληκτρολογιό μου. Κλείνει η παρένθεση.
Τη σιωπή που ακολούθησε διέκοψε μια επιβλητική φωνή.
«Με μεγάλη μου ευχαρίστηση διαπιστώνω πως δεν αργήσατε».
Γύρισαν όλοι να δουν από που ακουγόταν η φωνή. Σε ένα σημείο της κυκλικής αίθουσας είχε εμφανιστεί τώρα ένας θρόνος, πάνω στον οποίο καθόταν ένας άνθρωπος μάλλον προχωρημένης ηλικίας, με επιβλητικά χαρακτηριστικά.
«Ονομάζομαι Mantis. Έχω χρέος να σας ενημερώσω πως κάθε ένας από σας ήταν προορισμένος πριν καν γεννηθεί να βρεθεί σ' αυτήν εδώ την αίθουσα. Και το ξέρω γιατί ήμουν εγώ που έκανα την προφητεία πριν 2005 χρόνια». Έπεσε σιωπή.
«Όταν γεννιόταν ο Ιησούς;», ρώτησε η Viole.
«Αυτό δε μας ενδιαφέρει καθόλου», απάντησε σχεδόν περιφρονητικά ο Mantis.
«Που είμαστε;», αποτόλμησε η Saginie.
«Σε μία από τις 10 Μυστικές Αίθουσες του Κόσμου, Saginie».
Η Sabrina αναρωτιόταν πού ακριβώς βρισκόντουσαν τώρα, αν ακριβώς από πάνω τους βρισκόταν το δάσος ή βρισκόντουσαν πλέον κάτω από κατοικημένη περιοχή. Ο Mantis, σαν να διάβασε τις σκέψεις της -η Sabrina συμπέρανε πως μάλλον αυτό έκανε-, τους είπε:
«Αυτός ο χώρος δεν υπάρχει στον κόσμο όπως τον ξέρετε εσείς. Παρ' όλα αυτά, συνδέεται με το χρόνο σας, για την αποφυγή σύγχυσης».
«Τι εννοείτε;» ρώτησε με σεβασμό η Νεφέλη.
«Ας πούμε ότι αυτή η αίθουσα ανήκει σε μία άλλη διάσταση του κόσμου», της απάντησε ευγενικά ο Mantis. «Αλλά μακρηγορούμε. Είστε εδώ και είμαι εδώ για να σας αποκαλύψω, ή μάλλον να σας δώσω, ένα από τα 10 Μυστικά του Κόσμου». Έπεσε σιωπή για άλλη μία φορά. Ο Mantis άπλωσε τα χέρια του και μπροστά στη λεγεώνα εμφανίστηκε ένα χρυσό σκήπτρο, με ένα μεγάλο σμαράγδι στην άκρη. Διάφορα στόματα άνοιξαν για να ρωτήσουν, αλλά τους διέκοψε όλους ο Mantis, σηκώνοντας επιβλητικά το χέρι του.
«Δε θα σας πω τι θα κάνετε με αυτό το σκήπτρο. Επιλεχτήκατε και οι 15 και, αφού φτάσατε μέχρι εδώ, είστε ικανοί να βρείτε μόνοι σας το νόημά του. Δε θα σας πω τίποτα άλλο προς το παρόν, μόνο αυτό: Από αυτή εδώ τη στιγμή και από αυτόν εδώ το χώρο αρχίζει μια μεγάλη περιπέτεια για σας, η οποία ίσως να κρίνει το μέλλον του κόσμου». Σταμάτησε για να δώσει έμφαση στα λόγια του μέσα από τη σιωπή. «Ένα είναι σίγουρο: θα ξανασυναντηθούμε».
Ο Mantis εξαφανίστηκε όσο ανεξήγητα είχε εμφανιστεί. Πριν προλάβει κανένας να μιλήσει, ένιωσαν όλοι να λιποθυμάνε και όταν μετά από λίγο άνοιξαν τα μάτια τους, βρέθηκαν πεσμένοι στο χώμα. Βρισκόντουσαν στο δάσος. Και το ταξίδι μόλις είχε αρχίσει...
Και ιδού το τέλος του Α' ΚΥΚΛΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ! :lololol:
-
Προσωπικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η πιο λογική εξήγηση είναι απλά μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου. Απλά κάποιες φορές ακόμα και η λογική κάνει λάθος και, δεδομένων των περιπτώσεων, η εξήγηση αυτή απλά δεν επαρκεί.
-
Γκουχ-γκουχ... Ε, παιδιά... μετά από τόσους μήνες... έλεγα... να... μήπως θέλετε άλλο ένα μικρό επεισοδιάκι;
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 10
«Εντάξει παιδιά, καλά είμαι, μην κάνετε έτσι!», γέλασε η Saginie. Είχαν μαζευτεί όλοι από πάνω της να σιγουρευτούν ότι είναι καλά.
«Πάντως έχεις τρομερές δυνάμεις», παρατήρησε η Namiarlda.
«Θα προτιμούσα να τις ανακαλύψω υπό φυσιολογικές συνθήκες... ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΗ ΝΕΦΕΛΗ!!!». Η Νεφέλη δεν είχε σταματήσει να κλαίει και να μοιρολογεί: είχε φοβηθεί πάρα πολύ για τη Saginie.
Μετά από λίγο, αφού είχαν επιτέλους ηρεμήσει τη Νεφέλη, ο Αυγερινός περιεργαζόταν μία πόρτα στην άλλη άκρη της μεγάλης αίθουσας.
«Μη μου πεις. Κι άλλος γρίφος!», αγανάκτησε ο Τραγοκέρατος. Σύσωμη η λεγεώνα πλησίασε την πόρτα.
«Τι γράφει πάνω-πάνω;», ρώτησε η Saginie.
«Ea ianua non reseratura est ab hominibus iuscis», είπε ο Illusion.
«Μη μου πεις! Έλεγα κι εγώ...», ειρωνεύτηκε ο Zak.
«Είναι λατινικά. Σημαίνει "Αυτή η πόρτα δε θα ανοιχτεί από μονόφθαλμους ανθρώπους"».
«Άλλο πάλι...», μονολόγησε ο Τραγοκέρατος. «Καμία ιδέα;»
Έμειναν όλοι σκεφτικοί. Μετά από λίγο η Viole είχε μια έμπνευση:
«Ας υποθέσουμε ότι τα δύο μάτια που έχουμε θεωρούνται ως ένα. Αν κάποιος έβαζε το χέρι του πάνω στο μάτι του Όρου στο κέντρο...»
«...θα είχε και τα δύο μάτια», συμπέρανε ο Ιχώρ.
Ο Illusion έβαλε το χέρι του πάνω στο μάτι.
«Άκυρο», απογοητεύτηκε η Sabrina. Αλλά η Saginie πλησίασε αποφασιστικά.
«Βλέπετε το ανάγλυφο πίσω από το μάτι;», τους ρώτησε. Τους έδειξε τον άνθρωπο πίσω από το μάτι του Όρου. «Το ένα μάτι μας βλέπει μόνο το μάτι του Όρου», είπε με νόημα. «Αν δεν είμαστε μονόφθαλμοι, βλέπουμε και τον άνθρωπο από πίσω, στην κλασική στάση του πεντάκτινου αστεριού». Όσο οι υπόλοιποι ανέλυαν τη σκέψη της, εκείνη γύρισε και ακούμπησε με την πλάτη στην πύλη, και πήρε τη στάση του ανάγλυφου ανθρώπου.
«ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΕΣΥ!», έκρωξε η Νεφέλη. «Μπορεί να είναι παγίδα!». Η Saginie την αγνόησε.
«Ωραία μέχρι εδώ, αλλά μάλλον χρειάζεται και κάποιο ξόρκι, και μάλλον αυτό είναι στα λατινικά», είπε ο Τραγοκέρατος. «Illusion?»
«Γιατί εγώ;»
«Γιατί εσύ έχεις πώρωση με τα λατινικά ξόρκια».
«ΓΡΗΓΟΡΑ!», φώναξε με τρόμο η Saginie. Γύρισαν όλοι τρομαγμένοι. «Θα πάθω αγκύλωση», συνέχισε με ένα αθώο χαμόγελο.
«Ωραία...», είπε διστακτικά ο Illusion. «Saginie μείνε ακίνητη, οι άλλοι απομακρυνθείτε».
Ο Illusion είχε πάρει τώρα την κλασική του στάση για ξόρκια: Σώμα ελαφρώς σκυμμένο μπροστά, το ένα χέρι σταυρωτά πάνω από το άλλο και οι παλάμες ανοιχτές προς τα πάνω να δείχνουν προς την πύλη.
«RESERETUR FORIS!»
-
Έλα-έλα... δε θέλω ειρωνικά σχόλια...Α! Τελικά δεν εχάθη!Εκτός κι αν ήλπιζες να έχω χαθεί
Παρεμπιπτόντως, μήπως διάβασες το Harry Potter 6?
Ας σκοτώσει κάποιος τη Rowling...
-
Θέλετε να ακούσετε και μία βλακώδη θεωρία που είχα σκεφτεί μικρός:
Ας υποθέσουμε ότι όταν γεννιόμαστε δε γεννιόμαστε μόνο μία φορά, αλλά περισσότερες σε παράλληλα σύμπαντα. Έχουμε για παράδειγμα 3 παράλληλα σύμπαντα. Ας υποθέσουμε ότι γεννήθηκα και στα τρία. Αυτή τη στιγμή είμαι στο πρώτο. Οι άλλοι δύο illusion φυσικά δεν μπορώ να ξέρω τι κάνουν, αλλά γεννήθηκαν με τις ίδιες έμφυτες ιδιότητες με μένα. Αυτή τη στιγμή έχουν την ίδια ηλικία με μένα. Ωστόσο, μπορεί να μην έχουν ασχοληθεί με τα ίδια πράγματα με μένα. Για παράδειγμα, σε κάποια ηλικία έτυχε να καθίσω σ' ένα πιάνο, και από τότε ασχολούμαι συνέχεια με το πιάνο. Οι άλλοι 2 illusion έχουν την έμφυτη προδιάθεση στη μουσική, αλλά πιθανόν να μην έχουν κάτσει ποτέ στη ζωή τους σε πιάνο.
Anyway, μακρηγορώ. Θέλω να καταστήσω σαφές ότι η διαφορά μεταξύ των συμπάντων έγκειται μόνο στον illusion. Δηλαδή γεννήθηκαν και οι 3 την ίδια ώρα στο ίδιο μέρος, και οι άλλες δύο διαστάσεις δε διαφέρουν σε τίποτα από αυτή.
Στο θέμα μας τώρα:
Ο illusion 2 (σύμπαν 2) στα 15 του χρόνια πάει για καφέ σε μια συγκεκριμένη καφετέρια.
Ο illusion 1 (εγώ δηλαδή, σύμπαν 1) πάει π.χ. στα 17 του στην ίδια καφετέρια. Εκείνη τη στιγμή και για ανεξήγητο λόγο γίνεται μία διαρροή, μία σύγκρουση μεταξύ των δύο συμπάντων, και στο μυαλό του illusion 1 έρχεται η ανάμνηση του illusion 2. Και έχουμε το deja vu...
Φυσικά η παραπάνω θεωρία εκτός από ηλίθια είναι και ασταθής: εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να προσδιορίσω τα σύμπαντα και τι σχέση έχουν μεταξύ τους. Η ιδέα μου ήρθε όταν μικρός είχα ακούσει για μια θεωρία παράλληλων συμπάντων, την οποία ακόμα δεν εδέησα να βρω και να διαβάσω.
Αλλά νομίζω ότι μου ήρθε μια ιδέα:
Τα παράλληλα σύμπαντα (αυτά που αναφέρω εδώ, όχι αυτά της γνωστής θεωρίας) δεν διαφέρουν ούτε στο χώρο ούτε στο ΧΡΟΝΟ. Πρόκεται απλά για διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας, που απλά με κάποιον τρόπο συμβαίνουν παράλληλα. Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα και, κυρίως, να μη σας έσπασα τα νεύρα. :angel:
(ξέρει κανείς τίποτα για τη γνωστή θεωρία; Τραγοκέρατε; Johnny; Σείριε;)
-
Well, well, well... Παιδιά 1.000 sorry για τη μακρά απουσία μου, αλλά φαίνεται ότι μάλλον θα συνεχιστεί. Με το ζόρι ξεκλέβω λίγο χρόνο αυτή τη στιγμή! Πάντως, αν πραγματικά σας αρέσει η ιστορία και θέλετε να τη συνεχίσω, εννοείται πως θα κάνω ό,τι μπορώ! Ελπίζω να μη νομίζετε ότι σας έγραψα κανονικά, απλά είμαι ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ!!! Τα χαιρετίσματά μου σε όλους, και ξεχωριστά χαιρετίστατα στους καινούργιους!
(γράψτε καμιά απάντηση, να μη νομίζω ότι μου κρατάτε μούτρα
) -
Η συσκεκριμένη επιθυμία δεν είναι κάτι που περνάει με τον καιρό, πρόκειται για ένα πάθος, μια αγάπη από αυτές που σπάνια φθείρονται. Δε νομίζω ότι μπορείς να το ταυτίσεις απόλυτα με το αυτοκίνητο, γιατί το αυτοκίνητο είναι κάτι το έμμεσο, το χρησιμοποιείς για να μεταφέρεσαι, δεν ικανοποιείς κάποια εσώτερη ανάγκη.
-
Έχουμε και λέμε:
1) ένα πιάνο Young Chang με ουρά
2) την ιδιότητα να πετάω (άαααχχχχ....)
3) 4 ακόμα μέλη για να φτιάξω το συγκρότημα που χρόνια ονειρεύομαι.
Δε ζητάω απίθανα πράγματα, γιατί απλά πιστεύω ότι κάποια πράγματα πρέπει να τα αποκτάμε με την αξία μας και με προσπάθεια. Τώρα θα μου πείτε, γιατί δε πας να δουλέψεις ν' αγοράσεις το πιάνο...
-
Καταλαβαίνω τι λες, κι εγώ έχω μεγαλύτερη εκτίμηση στην εποχή που αναφέρεσαι. Αλλά δε σημαίνει ότι όλα τα νεότερα είναι σκουπίδια. Τουλάχιστον έχουν κάτι καλύτερο να δώσουν από τα διάφορα άλλα που κυκλοφορούν τώρα (βλ. Τσικουλάτα και τα συναφή). Αλλά και πάλι, είναι όλα υποκειμενικά. Για παράδειγμα, εγώ είμαι φανατικός των 80's, αλλά δεν αντέχω το trash. Και δε νομίζω ότι η μουσική μπορεί ποτέ να πεθάνει, εκτός κι αν αναφέρεσαι σ' όλη αυτή τη metal υποκουλτούρα που κυκλοφορεί στις μέρες μας (είμαι metalάς, άρα φοράω μαύρα, άρα ακούω μόνο metal, άρα πηγαίνω σε κάθε metal συναυλία απλά και μόνο για να δηλώσω το παρόν κλπ.), όπου και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
SuRViVoR 2006
in Γενικά Θέματα
Posted
Εμένα μου κάνει εντύπωση η γενικότερη κίνηση που παρατηρείται τελευταία στο συγκεκριμένο θέμα. Μία τα Σύνορα της Αγάπης (βλ. Νάζλι-Νίκος...), μετά μια άλλη παρεμφερής πατάτα, τώρα το Survivor. Αν όλα αυτά αποτελούν μία προσπάθεια σχετικής συμφιλίωσης των δύο λάων, τότε ειδικά το τελευταίο νομίζω ότι θα αποφέρει μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα.
Πάνω σ' αυτά που λέει ο/η Outis, με της οποίας την άποψη συμφωνώ, έχω να πω ότι πάμε απ' το κακό στο χειρότερο (ως λαός, ως ανθρωπότητα), αν δίνουμε τηλεθέαση σε τέτοιου είδους κτηνώδη πειράματα, όπως είναι και το Fear Factory, αλλά αυτό μάλλον είναι ένα άλλο topic.