Sucore
-
Posts
3,266 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
11
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Sucore
-
-
Μα δε το κάνει για να βοηθήσει τους άλλους, το κάνει τελικά επειδή δεν αντέχει ο ίδιος την εικόνα του.
-
45 minutes ago, Τράγου Κέρατο said:
Σωστά. Αλλά γίνεται να υπάρξει άλλη υπέρτατη ύπαρξη χωρίς να είναι θεός;
Όλα είναι ένα, δεν υπάρχει άλλο : Ρ
-
1 hour ago, Τράγου Κέρατο said:
Μήπως μπορείς να το αναπτύξεις;
"Σε βάθος χρόνου", δηλαδή με την προϋπόθεση ότι είναι ικανός να προβλέψει την "ποινή" του για κάτι που θα εκμεταλλευτεί στο τώρα, εις βάρος κάποιων συνανθώπων του.
Αν δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο, δεν είναι και ικανός να ανήκει στην κοινωνία.
Οπότε θεωρείται εξόριστος, οπότε η κοινωνία πάει μπροστά : Ρ
(ακόμα κι αν δεν τους εξορίζει, οι "εγωιστές" δεν ανήκουν σε αυτήν, οπότε οι "αρνητικοί βαθμοί" τους δεν επηρεάζουν το σύνολο).
---
Οι εγωιστές (με τον πρόχειρο ορισμό), κοιτάνε να εκμεταλλευτούν την όποια στιγμή προς όφελός τους, δεν τους ενδιαφέρει κάτι παραπάνω μιας και οι ιδέες τους για το μέλλον είναι πάντα γεμάτες με την ικανοποίηση που θα νιώθουν όταν όλοι αναγνωρίσουν την ανωτερότητά τους.
Παραπάνω (στο σχόλιο μου προς απάντησή σου)δεν αναφέρομαι σε αυτού του είδους εγωισμό.
Για να το αναλύσω θα πρέπει να κάνω μια παρένθεση.
Είμαστε δημιουργημένοι ως κοινωνικά όντα, βασιζόμαστε σε άλλους, και άλλοι βασίζονται πάνω μας.
Ο συνδυασμός των διαφορετικών δυνατοτήτων μας, μας έχει εξελίξει ως εδώ.
Αυτός που αναγνωρίζει τις δυνατότητές του, και την χρησιμότητα αυτών, στην προσωπική και κοινωνική ζωή του, θεωρείται χρήσιμος από τους υπόλοιπους.
Μπορεί να έρθει σε συμφωνία για ανταλλαγή αυτών, με κάτι το οποίο επιθυμεί.
Η απόκτηση της επιθυμίας του, είναι ικανοποίηση του εγωισμού του.
Έτσι κοιτάει το συμφέρον του, βελτιώνοντας την κοινωνία, μιας και κάθε τομέας της μπορεί να του φανεί χρήσιμος αργότερα. -
3 minutes ago, Τράγου Κέρατο said:
Πως θα πάει μπροστά η κοινωνία όταν καθένας κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό του;
Εδώ είναι το θέμα, αν κοιτάζει τον εαυτό του σε βάθος χρόνου, τότε είναι σίγουρο πως οι σχέσεις του με τους υπόλοιπους θα είναι άριστες.
-
1
-
-
Είμαι 100% υπέρ του εγωισμού, όχι όμως συγκρινόμενου με των υπολοίπων, αλλά με τα ιδανικά του φορέα του.
Στο παράδειγμα που θέτεις, όχι δεν είναι ηθικό, ηθικό είναι να βρεθεί συμφωνία που να ικανοποιεί και τα 2 μέρη.
Επίσης η ηθική είναι μια εύπλαστη (και πλαστή) έννοια που πηγάζει από την ανάγκη μας να εκμηδενίσουμε τις ενστικτώδης ανασφάλειες, όμως ακολουθώντας τη δίχως κατανόηση, είναι άχρηστη, και μάλλον επικίνδυνη προς εκμετάλλευση. -
6 hours ago, Νεφέλη said:
Μήπως όμως αναγνωρίζοντας την προβληματική του (για τους άλλους) φύση και αποφασίζοντας να κάνει κάτι τόσο δραστικό γι'αυτή, παύει να είναι προβληματική...;
Επειδή δε μας βλέπω να βγάζουμε άκρη, όρισέ μου τι εννοείς προβληματική για τους άλλους, και προβληματική στο τέλος της πρότασης.
Επίσης τι εννοείς κάτι τόσο δραστικό;
-
6 hours ago, Νεφέλη said:
Γιατί να το περιορίσει στον "γνωστό" Θεό; Τίνος "γνωστό";
Προφανώς αναφέρεται στο Θεό του οποίου τα δικαιώματα εκμετάλλευσης εκμεταλλεύεται.
----
Όταν λέει αυτό:
On 12/13/2017 at 10:08 AM, Νεφέλη said:1. Ο Θεός είναι η υπέρτατη ύπαρξη.
δεν αφήνει άλλα περιθώρια για άλλη υπέρτατη ύπαρξη.
Εξ'αρχής, δίχως να προσδώσει άλλη ιδιότητα στο Θεό* (ναι ουδέτερο), αποκλείει την ύπαρξη οποιασδήποτε άλλης υπέρτατης ύπαρξης.
Αυτομάτως το μυαλό μας, αν δεχτούμε το επιχείρημα #1, οποιαδήποτε υπέρτατη ύπαρξη θα την ορίσει ως θεό, και αυτό καθιστά τα υπόλοιπα επιχειρήματα σκόπιμα μόνο για να θολώσουν τα νερά και να μην αντιδράσουμε αρνητικά στο πρώτο, αλλά στο τέλος να το δεχτούμε κι όλας.
Αν το έγραφε ως:
Η υπέρτατη ύπαρξη είναι ο Θεός
τότε θα ήταν πολύ πιο ανοιχτό σε αντεπιχειρήματα, και δεν θα πέρναγε το μήνυμα που ήθελε.
*Στο συγκεκριμένο επιχείρημα ο (το) Θεός δεν χρειάζεται άλλη ιδιότητα, μιας και κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε την απλότητα του ρεζουμέ.
-------
Αφήνοντας έξω το #1
On 12/13/2017 at 10:08 AM, Νεφέλη said:2. Η ιδέα του Θεού υπάρχει στη σκέψη μας.
Αμε, σαν ιδέα.
On 12/13/2017 at 10:08 AM, Νεφέλη said:3. Μια ύπαρξη που υπάρχει τόσο στη σκέψη όσο και στην πραγματικότητα είναι ανώτερη από μια ύπαρξη που υπάρχει μόνο στη σκέψη.
Εξαρτάται από το τι θεωρεί ο καθένας ανώτερο, και είναι ανεξάρτητη μεγέθους.
On 12/13/2017 at 10:08 AM, Νεφέλη said:4. Αν ο Θεός υπήρχε μόνο στη σκέψη μας, τότε θα μπορούσαμε να συλλάβουμε την ιδέα μιας ανώτερης ύπαρξης η οποία υπάρχει και στην πραγματικότητα.
Συλλαμβάνεται πολύ εύκολα, δεν αναφέρει μέγεθος.
On 12/13/2017 at 10:08 AM, Νεφέλη said:5. Αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε μια ύπαρξη ανώτερη από τον Θεό.
Γιατί;
Επειδή το είχε ορίσει ως υπέρτατο στο #1
On 12/13/2017 at 10:08 AM, Νεφέλη said:6. Αρα ο Θεός υπάρχει στην πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα του καθενός είναι οι επιλογές του.
Κυκλική λογική λέγεται αυτό;
Δε τα θυμάμαι καλά.
-------
Ο Θεός είναι η υπέρτατη φαντασία. -
9 hours ago, Νεφέλη said:
1. Ο Θεός είναι η υπέρτατη ύπαρξη.
Ορίζει τον Θεό ως υπέρτατη ύπαρξη, διαφέρει τελείως από το:
Η υπέρτατη ύπαρξη είναι ο (γνωστός) Θεός. -
12 hours ago, Νεφέλη said:
Προσωπικά θα έλεγα ότι και μόνο που αναγνωρίζει ότι είναι σκατοχαρακτήρας, παύει να είναι σκατοχαρακτήρας
Ο_ο
Μάλλον το αντίθετο!
Το κάνει συνειδητά από κει και πέρα. -
* Διαβάστηκε
---------
Τα περισσοτερα θεματα ειναι ανοιχτα, εντος καποιων γενικων οριων που οριζονται απο το πρωτο σχολιο.
Για να αρχισει καποιος να αναλυει την αποψη του, πρεπει να εισαγει και τημ διαδικασια σκεψης που τον οδηγησε σε αυτη.
Αν ομως καποιος αλλος το κανει πρωτος, τοτε ειναι ευκολοτερο να ακολουθησει την ροη, παρα να δημιουργησει εξ'αρχης ενα πατημα.
Δεν λεω πως δεν υπαρχουν οι δυνατοτητες, ισα ισα, απλα ειναι χρονοβορο, μιας και εδω πρεπει ο λογος να εχει καλυτερη δομη απο ενα απλο τσατ.
-
1
-
-
1 hour ago, Νεφέλη said:
Οφείλουμε να συγχωρούμε εκείνον που επειδή δεν άντεξε τις δυσκολίες της ζωής αυτοκτόνησε» (Εκάβη, 1107).
:/
Αν δεν τον συγχωρησουμε δηλαδη θα μας κραταει μουτρα;
-
1
-
-
12 hours ago, Τράγου Κέρατο said:
Το λεξιλόγιο φέρνει την εξυπνάδα, ή η εξυπνάδα το λεξιλόγιο;
Η εξυπνάδα το δημιουργεί, και με τη σειρά του το λεξιλόγιο την συντηρεί.
Όσες περισσότερες λέξεις γνωρίζουμε τόσο ευκολότερο είναι να εκφράσουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, οπότε η εικόνα που προβάλουμε (μέσω της γλώσσας) είναι πολύ πιο αξιόλογη και αληθινή, και παρεξηγείται δυσκολότερα.
Αυτό αναγνωρίζεται από κάποια μέλη της κοινωνίας, και ανατροφοδοτείται.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα όρια έχουν χαθεί, και έχουμε γίνει ένα.
Το ιδανικό θα ήταν να "τρεφόμαστε" από τους ικανούς για τα παραπάνω, όπως κάποτε σε κάποια αγορά, και όχι να τους μειώνουμε επειδή διαφέρουν.-
2
-
-
On 12/2/2017 at 11:48 AM, Αρχάγγελος said:
Μου έχουν δημιουργηθεί κάποιες απορίες. Ποιος μπορεί να μου τις λύσει;
1. Γιατί είναι "κακό" όποιος το επιθυμεί να πεθαίνει; είτε ασθενής, είτε υγιής.
Ένστικτα,
Κάθε έμβιο ον έχει την ανάγκη της αυτοσυντήρησης ως κανόνα στη ζωή του, επίσης ως κοινωνικά όντα τείνουμε να ταυτιζόμαστε με τους γύρω μας.
On 12/4/2017 at 10:09 PM, Αρχάγγελος said:Γιατί όταν κάποιος προσπαθεί να σώσει μία ζωή που τελειώνει (π.χ γιατρός) δεν θεωρούμε ότι παίρνει το ρόλο του Θεού;
Ο Θεός θα τον έκανε καλά, ή θα τον έπαιρνε μόνος του δίπλα του (...), στην καλύτερη περίπτωση (στις δυτικές κοινωνίες) ο γιατρός θεωρείται εργαλείο του θεού, το οποίο δε φέρει καμία δύναμη από μόνο του (παράδοξο, μιας και τα υπόλοιπα εργαλεία Του λαμβάνουν περισσότερο σεβασμό).
Ο γιατρός είναι μια μεταβλητή που ορίζεται από το αποτέλεσμα (
).
(Τα παραπάνω τα λέω προσπαθώντας να αναλύσω την οπτική των θρήσκων)
On 12/2/2017 at 11:48 AM, Αρχάγγελος said:3. Ποιος είναι ο βαθμός όπου ο πόνος ξεπερνάει την επιθυμία για ζωή;
Μπορεί να υπάρξει μη επιθυμία για ζωή και ταυτόχρονα μη επιθυμία για αυτοκτονία.
Σε αυτή τη "γκρίζα" ζώνη (που είναι φωτεινότερη παραδόξως), ο πόνος ή έχει πάψει να υφίσταται, ή έχει σταματήσει η ανίχνευσή του.
Γιατί κάποιος να μην επιθυμεί την συνέχεια της ζωής του;
Αν ανήκει στην "γκρίζα" ζώνη, τότε απλά περιμένει τον θάνατό του δίχως να βιάζεται, δίχως να χαλιέται, δίχως να τον αποφεύγει, δίχως να φλερτάρει μαζί του.
Απολαμβάνοντας τα πάντα μέχρι να έρθει η στιγμή.
Έπειτα υπάρχουν και οι καταστάσεις που ο πόνος είναι παρών.
Ίσως είναι σύντομος πόνος (max 5-6 μέρες), και σε αυτό το διάστημα να έχει εξαφανιστεί η όποια επιθυμία υπήρχε για συνέχεια της ζωής του παθόντα.
Ίσως να είναι χρόνιος, και σιγά σιγά να χάνει έδαφος η επιθυμία.
(οι οποίες θα οδηγήσουν ή στον θάνατο, ή στην "γκρίζα" ζώνη, ή στη τελευταία περίπτωση)
Όπως είπε ο Τράγος, για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό.
Τέλος υπάρχουν και οι καταστάσεις που είναι απλά κραυγές για βοήθεια, εκεί μεν υπάρχει επιθυμία για ζωή, αλλά όχι για επιβίωση.
Είτε έχει σταματήσει (λόγω πόνου) η διαδικασία που μας θέλει να πατάμε στα δικά μας πόδια, ή δεν άρχισε ποτέ.
-
On 12/3/2017 at 11:48 AM, Νεφέλη said:
«Η ιδέα ότι ο Θεός είναι ένας πελώριος λευκός άνδρας με γενειάδα που κάθεται στον ουρανό και ελέγχει ακόμα και την πτώση κάθε σπουργιτιού, είναι γελοία. Όμως, αν Θεός σημαίνει ένα σύνολο φυσικών νόμων που διέπουν το σύμπαν, τότε είναι σαφές ότι υπάρχει Θεός.»
Αν ο Θεός σημαίνει ο αναπτήρας μου, τότε είναι σαφές πως υπάρχει Θεός.
Όμως δεν σημαίνει αυτό
.
-
On 12/2/2017 at 11:35 PM, rasputin said:
Στο θέμα μας όμως, έχει λογική κατά τη γνώμη σου, να πιστεύει ένας (που αυτοαποκαλείται) άθεος σε τέτοιες δυνάμεις;
Η λογική είναι μια διαδικασία που παίζει με τους ορισμούς, και με αρκετές άλλες μεταβλητές, οπότε ναι, μπορώ να σου βρω λογική εκεί.
Αν υποθέσουμε πως είναι πραγματικός άθεος (ας πούμε δεν πιστεύει σε καμία ανώτερη πνευματική ύπαρξη/δύναμη), θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις πνευματικές συζητήσεις ως οδηγό για να ανακαλύψει τις υλικές (βιολογικές) διαδικασίες που έχουν τα όποια αποτελέσματα ζητάει (για εσωτερικά φαινόμενα πχ. όνειρα, ζαλάδες, ιδρώτες, παραισθήσεις κλπ).
Τώρα για εξωτερικά φαινόμενα, μάλλον δεν θα είχε κανένα νόημα για αυτόν, μιας και δεν θα υπήρχε "έλεγχος" του περιβάλλοντος, και αξιόλογες μετρήσεις.Αν πάλι απλά αυτοαποκαλείται άθεος, τότε πάλι έχει νόημα, γιατί προφανώς δεν τον γεμίζει ο αυτοορισμός του, και ψάχνει κάτι παραπάνω, συνειδητά ή όχι.
-
1
-
-
18 hours ago, Νεφέλη said:
Όμως, με μια απλή παρατήρηση γύρω μου, νομίζω ότι είναι μάλλον σωστή η έρευνα. Παρόλο που έχουμε μια από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου, στην καθημερινότητά της φαίνεται πολύ φτωχή.
Ούτως ή άλλως η καθημερινότητα είναι φτωχή νοήματος.
-
2
-
-
On 12/2/2017 at 10:20 AM, Αρχάγγελος said:
Πώς να επιδείξω κάτι που ξέρω ότι ίσως να είναι λάθος;
Όλοι για μια διόρθωση ζούμε
Ίσως ο μόνος λόγος για να πεις την γνώμη σου, είναι να ακούσεις κάποια καλύτερη ως αντεπιχείρημα.-
1
-
-
Προσωπικά απλά αποφεύγω την προσωποποίηση των όποιων δυνάμεων, εδώ ακόμα δεν υπάρχει κατανόηση για την λειτουργία τους, πώς γίνεται να υπάρχει "ταμπέλα";
-
3 hours ago, Αρχάγγελος said:
Αυτή η φράση σηκώνει συζήτηση. Σίγουρα όμως υπάρχουν δυναμωτικά και αποδυναμωτικά συναισθήματα. Για ποιο λόγο κάποιος να επιλέξει ένα αποδυναμωτικό;
Αν τον εχουν εκπαιδευσει ετσι, αυτο θα κανει.
Εχει σημασια το αμεσο περιβαλλον μας στην διαχειρηση των πρωτογνωρων συναισθηματων.
Οπως τα μαθουμε αρχικα, ετσι τα χρησιμοπουμε, μεχρι να ερθουμε ξανα σε επαφη με τις εμπειριες που τα πρωτοδημιουργησαν (μεσω ενδοσκόπησης συνηθως).
-
Ειναι το πιο λογικό μεσο για αμεση μετακινηση
-
12 hours ago, Αρχάγγελος said:
Έδωσε η Νεφέλη ένα παράδειγμα με τα παιδάκια που τρώνε χώμα. Αποτελεί μία φυσιολογική διαδικασία, ποιός ο λόγος να του δώσεις χαστουκάκια;
Σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε την ψευδαίσθηση πως δεν υπάρχει χρόνος να αφιερωθεί στην σωστή εκπαίδευση των παιδιών.
Το χώμα είναι (ήταν) σχετικά άκακο, πέραν κάποιων πεπτικών (συμπεριλαμβάνεται το στόμα) προβλημάτων δεν προκαλούσε κάτι σοβαρό, στην εποχή μας,τώρα όμως, ιδιαίτερα στις πόλεις, είναι δύσκολο να βρεθεί "καθαρό" χώμα.
Επίσης το χώμα είναι μια γενίκευση (στο μυαλό μας), από οτιδήποτε ακάθαρτο μπορεί να βρεθεί κάτω, και επαναλαμβάνω, στην εποχή μας μπορεί να προκληθεί σοβαρή βλάβη λόγω των καθημερινών χημικών που χρησιμοποιούμε (σαν κοινωνία και σαν μονάδες).
Είναι στο χέρι μας να οργανώσουμε την κατάσταση με τέτοιον τρόπο, ώστε τα παιδιά που ακόμα μαθαίνουν τον κόσμο γύρω τους, να μην έχουν πρόσβαση σε αυτά, είτε ενεργητική ή παθητική.
Κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται από τους περισσότερους, οπότε επιλέγουν την εύκολη λύση, αυτή που χρησιμοποιεί (άμεσα) τον λιγότερο χρόνο.
Η συνήθειά μας του να επιλέγουμε την λύση που χρησιμοποιεί άμεσα τον λιγότερο χρόνο, αναβάλλει συνεχώς την όποια αντιμετώπιση χρειάζεται το περιβάλλον μας (έμβιο ή όχι), ώστε να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο που όχι μόνο να μην μας δυσκολεύει - εμποδίζει - "πολεμάει" , αλλά μάλιστα να βοηθάει και εμάς μα και τον ίδιο του τον εαυτό σαν σύνολο (να οργανώνει το δικό του περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων εμάς).
12 hours ago, Αρχάγγελος said:Έστω ότι ένα παιδί είναι άτακτο και "μαθαίνει" μόνο με τη βία.
Το παιδί, στο παράδειγμα αυτό, έχει ήδη μάθει πως δεν χρειάζεται να αναλύσει το περιβάλλον του (έμβιο ή όχι) ώστε να βρει την κατάλληλη συμπεριφορά που θα το οδηγήσει στο επιθυμητό βραχύ/μακροχρόνιο αποτέλεσμα.
Ο ζωτικός του χώρος είναι βιασμένος ήδη, και για να επανέλθει χρειάζεται αλλαγή περιβάλλοντος.
-
3 minutes ago, Νεφέλη said:
Γεγονός.
Αλλά επιμένω ότι ο βλάκας λέει τις βλακείες του και θέλει να τον προσέξουν.
Άλλωστε, χαρακτηριστικό των ρηχών ανθρώπων είναι η ανάγκη για επιβεβαίωση. Όταν λοιπόν αναζητάς επιβεβαίωση,σαφώς και θέλεις να σε προσέξουν/δουν/ακούσουν.
Επιβεβαίωση ναι, αλλά από ποιον;
Πιστεύω πως χαρακτηριστικό των ρηχών, όπως λες, ανθρώπων, είναι μεν η επιβεβαίωση, αλλά με τη μορφή της αυτοεπιβεβαίωσης, αυτή που λαμβάνουν δηλαδή όταν η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, ταιριάζει με την εικόνα των προτύπων που τους παρέχει η κοινωνία (στο μυαλό τους αρκεί να ταιριάζει, όχι στην πραγματικότητα). -
31 minutes ago, Νεφέλη said:
...χμμμ....
Προσωπικά, νομίζω ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο.
να το κοιτάξεις αυτό : Ρ
Μπορούμε να το πούμε έτσι:
Ο βλάκας μιλάει για να μιλάει, ο έξυπνος μιλάει γιατί έχει κάτι να πει (απαραίτητη προϋπόθεση να τον ακούνε, αλλιώς δεν μιλάει). -
Για εμένα η βία βγαίνει από τη βιασύνη, περιγράφει τον κάθε τρόπο που διαλέγουμε να πετύχουμε κάτι που να μας βολεύει, μην ακολουθώντας τις οδούς που χρειάζονται, ώστε η μετάβαση* να γίνει ομαλά και εις βάθος.
*Η πραγματοποίηση της ιδέας μας, με ισχυρές βάσεις, και με πλήρη αντίληψη αυτής αν πρόκειται για συνειδητό δέκτη.
Το Θεώρημα Γκέντελ περί ύπαρξης του Θεού
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Για οποιαδήποτε, δεν μας ενδιαφέρει το ποια, μας ενδιαφέρει το ότι δεν αφήνει περιθώρια.
Εξ'αρχής είναι απόλυτος.
Δεν γίνεται να βγει κανένα άλλο συμπέρασμα από αυτό που καταλήγει.