pathfinder

μμμ να μια καλή ερώτηση... Νομίζω ότι ισχύουν και τα δύο. Ο λόγος που το βιβλίο λέγεται ''Ο Ξένος'', δεν είναι τυχαίος. Ο τίτλος σαφώς αναφέρεται στον Meursault. Και αυτό γιατί εκείνος με τη στάση ζωής του- τελείως παθητικός, βουτηγμένος στη ρουτίνα της ζωής του, χωρίς να τον ενδιαφέρει καμία αναζήτηση, κανένα συναίσθημα, δεν έχει καμία επιδίωξη, όλα για εκείνον είναι ίδια (...)- είναι ξένος προς την κοινωνία, αλλά και προς τον εαυτό του. Η κοινωνία από την πλευρά της έναν άνθρωπο που δεν τον αφορά να παίξει τα παιχνίδια της, τον θέτει στο περιθώριο. Οπότε για το αποτέλεσμα της δίκης ''φταίνε'' και οι δύο πλευρές ή καλύτερα η ασυνεννοησία... Η κοινωνία δεν μπορεί να τον καταλάβει και δίνει έμφαση στο γεγονός ότι εκείνος -χωρίς να εξετάζει τους λόγους επι της ουσίας- είναι ένα τέρας επειδή δεν ακολουθεί το παιχνίδι των ''κοινωνικών θεσμών'', πχ δεν έκλαψε στην κηδεία της μητέρας του, άρα αυτό τον κάνει αναίσθητο και ποιος ξέρει με τι μυαλό είχε προσχεδιάσει τον φόνο του Άραβα!!! Και ούτε ο Meursault ούτε η κοινωνία ήταν τρελοί, αλλά παράλογοι! Και όπως λέει και ο Camu '' Το παράλογο είναι το κέντρο της ανθρώπινης ύπαρξης.''. Αυτός είναι και ο λόγος που συνέβησαν όλα. Μόνο στο τέλος ανατρέπεται η συμπεριφορά του ήρωα, με την προσωπική εσωτερική του επανάσταση όπου μπροστά στον θάνατο που ζυγώνει, αρχίζει να βρίσκει νόημα στη ζωή και τελικά να είναι και ελεύθερος. Είναι και η πρώτη στιγμή που αρχίζει να ζει με ελπίδα για κάτι... την ελπίδα ότι μπορεί ν' ανακληθεί η απόφαση της θανατικής ποινής... Και εδώ είναι και το τραγικό...

Καλησπέρα Sevando! Για αρχή χαιρετώ και όλα τα μέλη της Τέχνης των Σοφών!!! Αν και έχω γραφτεί εδώ και πολύ καιρό, δεν είχα συμμετάσχει σε καμία συζήτηση στο forum. Καλώς σας βρίσκω και επισήμως λοιπόν! Έχω διαβάσει το ''L' étranger'' του Albert Camus από την καλή και απ' την ανάποδη :headb: - έδινα Sorbonne 2 και αυτό ήταν ένα από τα δύο λογοτεχνικά βιβλία της ύλης. Το βιβλίο έχει πολύ ενδιαφέρον ως προς τα νοήματα που θέλει να περάσει ο συγγραφέας. Αν και είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν 70 χρόνια περίπου, παραμένει ακόμη επίκαιρο ειδικά σε κοινωνίες όπου είναι καλά ριζωμένες οι απόψεις του τι θα πρέπει και τι δεν θα πρέπει να κάνει κάποιος για να γίνει αποδεκτός σε αυτές. Σε πιο ελεύθερες κοινωνίες δεν είναι ακριβώς έτσι όπως στο βιβλίο, αλλά σε κάθε περίπτωση μπορούμε να ανάγουμε τη σχέση αυτή ακόμα και στον τρόπο σκέψης μικρότερων ομάδων. Πάντως είναι αλήθεια πως όταν κάποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο, του μένει μια γεύση από την προσωπικότητα του ήρωα και του αποστασιοποιημένου τρόπου που εκείνος παρατηρεί τον κόσμο γύρω του.