leyball_fye
-
Posts
244 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by leyball_fye
-
-
Χρόνια πριν, στη πόλη που μεγάλωσα και ζω τα τελευταια 17 περιπου χρόνια, είδα 2 "σημαδια" σε ενα παραλιακο πολυσύχναστο πεζοδρομο. Μου εκανε εντυπωση, με παραξένεψε αλλά δεν έδωσα σημασια. Πρόσφατα, ειδα σε ενα περιοδικο καποια διαφημιστικα για βιβλια. Το ματι μου σκονταψε σε ενα συγκεκριμενο, που ειχε τιτλο Αστυκοι Θρυλοι (εκδωσεις Αρχετυπο). Δεν εχασα χρονο και το αγωρασα (πραγματικα ενδιαφερον βιβλιο). Ενας σοβαρος λογος που το αγωρασα, ηταν πως ειχε πληροφωριες για τις Μαγικες Σφραγιδες στα Πεζοδρομια (οπως αναφερει).
Διαβασμα αρκετα το εν λογο θεμα, αλλα δεν αναπτυσεται οσο περιμενα. Ειναι αρκετα ενημερωτικο αλλα οχι σε σημειο να μη το ψαξεις κι αλλο.
Το βιβλιο αναφερει μια θεωρεια, που λεει οτι ισως ειναι αoρατοι διαδρομοι μεταφορας μαγων απο μια σφραγιδα σε μια αλλη σφραγιδα, καπου αλλου. Ενδιαφερον...
Στη πολη μου λοιπον, οι 2 "σφραγιδες" που βρηκα, ειναι η μια διπλα στην αλλη. Τις χωριζουν το πολυ 30 εκατοστα. Ειναι χαραγμενες με αρκετη τεχνη σε διαφορερικο μαρμαρο η καθε μια, απο τα πολλα που ντυνουν τον πεζοδρομο αυτο. Η μια σφραγιδα ειναι ενα λουλουδι με ανθη, πολυ ομορφα φτιαγμενο. Το περιεργο ειναι οτι το τελευταιο ανθος, συμαδευει και δειχνη την αλλη σφραγιδα που απεχει 30 εκατοστα περιπου, η οποια ειναι ενας καλοφτιαγμενος σταυρος, σε μεγεθος λιγο μεγαλυτερο απο αυτους που φοριουνται καταστηθα και σχημα ιδιο με αυτους.
Εχω ψαξει πολλακης και για αλλες σφραγηδες στην πολη σε καιρια σημεία (νεκροταφειο, εκκλησιες, παλια σπιτια) αλλα χωρις αποτελεσμα. Ισως βεβαια να μη τις προσεξα. Δε τις βρισκεις ευκολα.
Ποια η γνωμη σας; Εχετε δει κατι παρομοιο στη πολη σας ή καπου αλλου;
Υ.Γ: Το βιβλιο που αναφέρω,αναφέρει οτι οι σφραγιδες ειναι και πανω σε αυτα τα μετταλικα σκεπασματα που καλυπτουν τους οχετους της πολης (αυτες τις μικρες σε μεγεθος μεταλλικες πλακες)
-
Εσείς θα πέρνατε ρομπότ για ''οικειακή βοηθό'';;;;;;;;;;;;;;;;;; i'm
aren't I???Αν ειχε εμφανιση Angelina Jollie
-
-
Τελικά, μάλλον κανείς δεν ξέρει...
Αλλά καλά... οι κάτοικοι γιατί γκρινιάζουν;;
Δεν καταλαβαίνω... πολλά μαγαζιά έχουν πράματα που θυμίζουνε μαγεία στις βιτρίνες τους, αλλά κανείς δεν ενοχλείται (θυμηθείτε π.χ. τις μαριονέτες-μάγισσες... που προσωπικά τουλάχιστον, τις βλέπω συνέχεια και παντού!).
Από εκει να δεις το τι μυαλο κουβαλανε πολλα ατομα στις μερες μας. Τα καταστηματα με εκκλησιαστικα ειδη που εχουν στη βιτρινα σταυρους, θημιατα, αγιοπατερικα προσευχηταρια, εικονες, κερια, λαμπαδες, εικονοστασια κτλ κτλ δε τους ενδιαφερει. Γιατι δε ξερουν το τι μαγεια προσφερουν αυτα τα πραγματα. Νομιζουν πως αυτα που κανουν οι ιερεις του χριστιανισμου, ειναι απλα αναπαραστασεις. Δε γνωριζουν, απλα νομιζουν
-
Εγώ σκέυτικα ενα κόκκινο δρεπάνι
-
Πραγματικά δεν έχω κανένα πρόβλημα αν κάποιος προηγήθηκε από μένα.
Σημασία έχει η διάθεση μου.
Και η διάθεσή μου δεν ήταν να φτάσω πρώτη. :cheerful:
Αφού δεν έχεις διάθεσει να φτάσεις πρώτη, τι σε νοιάζουν τα γουρούνια;
:blblbl: 
-
κάποιοι ερωτέυονται, κάπου κάποιος σκοτώνει, ενώ σε ένα όμορφο μονοπάτι....
-
βγάλουν τη γάτα απο το ψυγείο γιατί....
-
"Ειναι πολυ δυσκολο και θα περασεις πολυ εντονες συγκινισιακες στιγμες αλλα μην το βαλεις κατω. Η κοπελα σου σε χρειαζεται περισσοτερο απο ποτε!"
Σωστά είπε η Ολυμπία. Το γεγονός που έγινε χθές τη νύχτα, μπορείς να το εκμεταλευτείς (ΟΧΙ με την κακή έννοια) δείχνοντας τώρα στην κοπέλα σου με τη συμπαράστασή σου πως μπορείς και θα είσαι δίπλα της για βοήθεια όταν πραγματικά τη χρειαστεί. Είναι όμορφο να ξέρεις πως όταν θα χρειαστείς ένα στήριγμα, μια βάση για να μη πέσεις θα το έχεις. Σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις, δε φοβάσαι.....
-
Ο έρωτας είναι γλυκόπικρος, γι αυτό είναι τόσο όμορφος.
Καλύτερα τον γεμάτο, έντονο και γλυκό πόνο του έρωτα, παρά το κενό των αδιάφορων συναισθημάτων.
Πιστεύω ότι δεν μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε, εάν δεν έχουμε βιώσει σε βάθος τον έρωτα...
«έρως ανίκατε μάχαν...»
πολυ σωστο... πριν αρκετο καιρο οταν περνουσα κι εγω μια τετοια φαση ενας φιλος μου που δεν το εχει ζησει μου ειπε: "και τι δεν θα εδινα για να ημουν στην θεση σου, δεν εχω νιωσει ποτε ετσι. Μπορει να υποφερεις και να πονας, αλλα αυτο σημαινει οτι εισαι ζωντανη. Και μεσα απο αυτη την κατασταση μαθαινεις να εκτιμας καποια πραγματα και γινεσαι πιο δυνατη" και ειχε απολυτο δικιο!
Πράγματι έτσι είναι. Ο άνθρωπος μέσα από εμπειρίες και γεγονότα ανεβένει επίπεδα, γνωρίζοντας έτσι πως θα αντιδράση και πως θα ενεργήσει σε ίδια ή παρόμοια περιστατικά. Είναι σαν τα παιχνίδια ρόλων RPG (όπως το D&D για παράδειγμα) στο οποίο ο χαρακτήρας που υποδύεσαι ανεβένει επίπεδα (levels) μέσα απο κάποιους βαθμούς εμπειρίας (XP, experience) που αποκτάς είτε από μάχες είτε από τα γεγονότα που συμβαίνουν, αλλά ακόμα και με τον τρόπο αντίδρασής του σε αυτά.
Όσο για το ποίημα, όμορφο.
-
Χμμ... περίεργο πράγμα το να μπαίνει κάποιος στον χώρο σου και να σου αλλάζει όχι μόνο τη διάθεση αλλά και το άμεσο μέλλον σου (λόγο της διάθεσης που σου δίνει).
Πιστέυω πως δεν έχει να κάνει το πότε θα μπει καποιος, αλλά το πως, όπως σωστά προείπε η Νεφέλη.
Από την άλλη όμως, δε νομίζω πως θα πάρει τροπή ΟΛΟ το έτος από τον πρώτο που θα μπει στο χώρο μου, όχι. Δε νομίζω με μια απλή είσοδο κάποιου να επηρεάσει ολο τη χρονιά (εκτός κι αν είναι κατάλληλα προετοιμασμένος) και σίγουρα δεν έχει να κάνει με την πρωτοχρωνιά.
Η πραγματική πρώτη του χρόνου, σίγουρα έχει χαθεί στα άγραφα....
-
Δεν έχω χάσει ακόμα κάποιο τόσο κοντά σε μένα άτομο και δε ξέρω τι ακριβώς να σου προτείνω. Σίγουρα θα είναι κάτι αρκετά δύσκολο για σένα, πόσο μάλλον για την κοπέλα σου. Αυτό που πιστέυω προς το παρόν, είναι να καταφέρει να το καταλάβει γρήγορα, όσο πιο σύντομα το καταλάβει, τόσο πιο σύντομα θα το ξεπεράσει. Εγώ στη θέση σου, θα προσπαθούσα να κάνω πράγματα που την ευχαριστούν, κάτι που της αρέσει πολύ να κάνει. Και μετά από μια δύσκολη ημέρα, μερικές αναπνοές και λίγη αυτοσυγγέντροση ή γιόγκα, βοηθούν στο να χαλαρώσουμε ψυχή και σώμα.
-
Αυτο το εχετε δει? Για οσους δεν το εχουν ξαναδει, επικεντρωθειτε στις 4 τελειες για 45 δευτερολεπτα, μετα κοιταξτε σε εναν τοιχο, ανοιγοκλειστε τα ματια σας και .....εκπληξη!
Το συγγεκριμένο είναι κι αυτό μια αυταπάτη. Έχω βρει το γιατί βλέπουμε και καλά μετά τον Χριστό. Σώστε την εικόνα αυτή στο σκληρό σας δίσκο, ανοίξτε την με το ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ (paint) των Windows και από το tab ΕΙΚΟΝΑ επιλέξτε το ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ. Είναι ακριβώς η εικόνα που θα δείτε όταν κλείσετε τα μάτια σας αφου το κιτάξετε λίγο.
-
Σίγουρα η απάντηση δεν είναι "φοβάμαι μη με δείρουν" απλά ο χλεβασμός από τον περήγυρος (έχει αναπτυχθεί παραπάνο). Σίγουρα σε πολλούς από εδώ, έχει αναπτυχθεί ο υποσεινήδητος όρος "δε με ενδιαφέρει" αλλά (όπως και σε μένα) μετά από καιρό, θα αρχήσει να μας απασχολέι το τι λέει ο κόσμος γενικότερα, για πολλούς λόγους. Κάπιοι από αυτούς, ειναι οτι αναγκαζόμαστε να τους "αρέσουμε" γιατι θα μας προτιμήσουν στην επηχείρησή μας (από την οποία ζούμε) και λοιπά.
Οπώτε προσπαθούμε να το κρατησουμε κρυφό απο τα άτομα τα οποία είτε δεν ασχολούνται είτε δε θα θέλαμε να "μπλέξουνε" σε τέτιες καταστάσεις, είτε οτι θα μας "περιθωριοποιήσουνε" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
-
71 |_373 |<41 3$31z???
(αντερστάντ?)
τσου...
-
"Γιατί θέλετε -ή θέλατε όταν ξεκινήσατε- να μάθετε την Τέχνη; Τι πιστεύετε/πιστεύατε ότι θα σας προσφέρει παραπάνω ..."
Ερώτηση που πάντα ήθελα να απαντήσω σε κάποιο άτομο που να γνωρίζει αυτό που ρωτάει.
Από μικρός μαζί με ένα φίλο, κάθε νύχτα κουβεντιάζαμε με τις ώρες περί υπερ και παραφυσικών φαινομένων, μυστίρια γεγονότα και άλλα. Δε θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά που βρίκα περιοδικό με συγγεντρομένες "κουβέντες" περι αυτών, αλλά απο τότε, διαβάζω. Με το πέρασμα του καιρού, είδα πως όταν διαβαζα η μιλούσα γι αυτά, αισθανόμουν γεμάτος, δε με ενδιέφερε τιποτε αλλο παρά μόνο αυτό.
Μετά απο καιρό, άρχισα και την αναζήτηση των εν λόγω θεμάτων στο διαδίκτυο μέχρι που "έπεσα" σε μια σελίδα για... μύστες και όχι μονο. Άρχισα να διαβάζω, έως ότου αποφάσισα να (προσπαθήσω) πράξω.
Όμως τα πράγματα δε μου φαινόταν τόσο απλά. Ένιωθα πως δε μπορώ να πω 10 λέξεις και να κάνω κάτι. Έτσι, άφησα την πρακτική. Όμως τώρα, έχωντας διαβάσει και δέι τόσα (μέσα και από προσωπικές εμπειρίες) αποφάσισα να ασχολιθώ βαθύτερα.
Με γεμίζει το αφανές, το μυστίριο με κάνει να νιώθω ολοκληρομένος. Πραγματικά, έχω δοκιμάσει κι έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα στα 22 χρόνια που ζω. Τέτοια ικανοποίηση από την ασχολία με το άγνωστο, το υπερφυσικό, το (μέσα σε πλαίσια) ανεξήγητο και τις εμπειρίες του ανατριχιάσματος, δε τις συγκρίνω ακόμα και με το Eppur sir muove των HAGGARD ((δεν έχω λόγια να τον χαρακτηρίσω) δίσκος).
Αυτά τα λίγα, έχει κι άλλα αλλά δεν εκφράζονται.
-
καλος σας βρικα κι εγω. πιστευω πως θα περασω ωραια εδω και ισως (αν οχι σιγουρα) δε θα βγω με αδεια χερια. καλα να 'μαστε...
Μάνα της ευτυχίας, είναι... η δυσκολία;
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted
Οντως.Οταν εχεις καποιον στοχο, οσο μακρινος κι αν ειναι, καποτε θα τον φτασεις. Οταν τον φτασεις, θα πεις "τι ωραια, τωρα θα τον απολαυσω", ΟΜΩΣ, αν αυτο το ταξιδι προς το στοχο ηταν μακρυ και πολυχρονο, τοτε σιγουρα θα σου εχει γινει τροπος ζωης γιατι θα το βιωνες καθημερηνα. καθε μερα θα παλευες γι αυτο κι οταν τελικα το κατακτησεις,να χαθει ενα μερος της καθημερηνοτητας σου.
Γι αυτο εμενα με ελκει σε αρκετα μεγαλο βαθμο η "κατακτηση" της γνωσης και της Τεχνης. Γιατι οσα χρονια κι αν περασουν, οσο καλος και να γινεις, παντα θα εχεις κατι να διαβασεις και παντα θα γινεσαι καλιτερος...