[Έχει να φάει από το 1940!]

Νομίζω ότι το σενάριο για εξωγήινη παρέμβαση είναι λίγο τραβηγμένο. Ίσως θα έπρεπε να επικεντρωθούμε στο ότι ο ίδιος υποστηρίζει ότι τρέφεται με "πνευματική δύναμη". Ίσως η πνευματική δύναμη είναι ικανή από μόνη της να συντηρήσει ένα σώμα.

Πώς το βλέπετε σαν ιδέα;

 

Προσωπικά δυσκολεύομαι, αλλά δεν το απορρίπτω. Στην τελική το νερό και η τροφή είναι ενέργεια.

[Ακολουθώντας το Μονοπάτι μου]

Είναι πολύ ωραίο, αλλά αυτό ήταν; Εννοώ θα ακολουθήσει συνέχεια; Αν μείνει έτσι, φαίνεται ατελές.

[Καλη Χρονια]

Μας εύχομαι να έχουμε μια καλή χρονιά, χωρίς άλυτα προβλήματα, με υγεία, αγάπη και καθαρή σκέψη.

[Εξωγήινη Επίσκεψη;]

Στο άρθρο δεν αναφέρεται αν οι διαθέσεις των διαστημόπλοιων είναι απειλητικές ή μη. Προσωπικά θα περιμένω κάποια πιο αξιόπιστη πηγή να επιβεβαιώσει αυτές τις ανησυχίες.

[Το '70 Η Παιδοφιλία Δεν Ήταν Ανάθεμα, Λέει Ο Πάπας Βενέδικτος]

Αναρωτιέμαι τι δηλώσεις θα ακολουθήσουν αυτή τη δήλωση. Τι ακόμα θα ξεσκεπαστεί;!

 

Πόσο τραγικό είναι οι υποτιθέμενοι "άγιοι" να ξεστομίζουν τέτοια πράγματα χωρίς ντροπή. Και μετά εγώ σκέφτομαι πόσες λιγότερες θα ήταν οι πιθανότητες να πει κάτι τέτοιο αν είχε δικά του παιδιά.

 

Να προσθέσω και το εξής: Κάποια εποχή και η Ιερά εξέταση φυσιολογική ήταν!!!!!!

[Εγκύκλιος Απαγόρευσε Το Ρύζι Στους Γάμους]

Είχα ακούσει παλιότερα μια ιστορία για κάποιον που αντί για ρύζι του πέταξαν κάτι άλλο την ώρα εκείνη και άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα περίεργα στο ζευγάρι. Αντί για ευχή έγινε κατάρα. Έχετε ακούσει κάτι παρόμοιο?

Καλύτερα που καταργήθηκε αυτό το πέταγμα του ρυζιού γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος έρχεται στην εκκλησία και τις διαθέσεις που έχει.

 

Όχι, αλλά έτσι ίσως κάποιοι βάλουν μυαλό και σταματήσουν να καλούν 1000 άτομα στο γάμο λες και είναι κανένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Ο λόγος που τα μυστήρια χάνουν την αξία τους είναι γιατί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σε αυτά με ασέβεια.

Κι αν ακόμα κι αν κάποιος έρθει ακάλεστος, δε θα μπορέσει να κάνει τίποτα, αν ο κόσμος που έχει εμφανιστεί δίνει πραγματικές εκ βαθέων ευχές στο ζευγάρι.

[Εγκύκλιος Απαγόρευσε Το Ρύζι Στους Γάμους]

Νομίζω ότι αυτό έχει εφαρμοστεί εδώ και αρκετό καιρό, αλλά από όσο γνωρίζω κάθε ιερέας αποφασίζει διαφορετικά για την εκκλησία που λειτουργεί. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι κακή ιδέα. Το ρύζι μπορούν να το πετούν έξω από την εκκλησία, η ευχή δεν αλλάζει. Έτσι δε θα δίνουν και οι κουμπάροι λεφτά για τον καθαρισμό της εκκλησίας (ή τουλάχιστον δε θα υπάρχει αυτή η δικαιολογία για να ζητήσει ο παπάς περισσότερα λεφτά).

[Μίκης Θεοδωράκης]

Το απλώς "Δεν πληρώνω", δηλαδή μια τέτοιου τύπου ανυπακοή ακούγεται καλή, αλλά δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει σε μεγάλο εύρος. Ίσως να μπορέσω να εξαιρέσω τις περιπτώσεις των διοδίων.

Νομίζω ότι θέλει μια μεγαλύτερη οργάνωση. Και για να εξηγηθώ:

 

Ας μας προβληματίσει επιτέλους το γεγονός ότι πληρώνουμε απίστευτα ποσά στη ΔΕΗ σε μια χώρα που έχει όλο το χρόνο ηλιοφάνεια και ας δω να γίνεται κάτι στην πράξη. Και αντιλαμβάνομαι πλήρως τις δυσκολίες, αλλά υπάρχουν ακόμα χιλιάδες πολυκατοικίες και σπίτια που δεν έχουν καν ηλιακό θερμοσίφωνα (δε μιλάω για τα πιο σκληρά, όπως φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κτλ). Ούτε τα απλά πράγματα δε φαίνεται να γίνονται!

 

Πώς να γίνει κάτι μαζικό που να έχει νόημα, όταν οι προτεραιότητες που έχει ο καθένας στη ζωή του είναι διαφορετικές;

 

Και σας ξαναλέω ότι αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες...εγώ ξενιτεύτηκα για να βάλω μπρος τους μηχανισμούς που θα μου επιτρέψουν να φέρω σε πέρας το στόχο μου και απογοητεύομαι που τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά όσο περίμενα... Αλλά τουλάχιστον βρίσκομαι ήδη στο στάδιο της προσπάθειας. Οι υπόλοιποι σε ποιο στάδιο είναι; Ποιοι είναι οι στόχοι τους;

Τώρα που μπορούμε να μιλάμε για οικονομική κατοχή (έννοια την οποία κλέβω από μια ιστοσελίδα που διάβασα), πώς αλλάζει ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο καθένας τη ζωή; Γιατί προσωπικά αν εξαιρέσω κάποιους ανθρώπους γύρω μου με παρόμοιες ανησυχίες, ο υπόλοιπος κόσμος απλώς υπομένει και κλαίγεται (όσο μπορώ να αντιληφθώ...μπορεί να κάνω και λάθος... απέχω λίγο από την κατάσταση)

[Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος]

Εγώ πάλι φοβάμαι ότι τα αστεία γίνονται για το πολύ ευρύ κοινό και γι' αυτό είναι λίγα αυτά που ξεχωρίζουν.

[Πόσο Εύθραυστες Είναι Οι Πραγματικότητες;]

Λοιπόν από το ποστ του Ούτις όπου πολύ χαρακτηριστικά δείχνει πως κάποιες φαντασιώσεις τις οποίες ενστερνίστηκαν πολλοί άνθρωποι, διότι βρήκαν σε αυτές στοιχεία της δικιάς τους φαντασίωσης, επηρέασαν πολύ και άλλαξαν πολλές "πραγματικότητες".

Ο Δημήτρης@ τονίζει πως αν έχουν όλοι την ίδια φαντασίωση κάτι μπορεί να γίνει αλλά στέκεται στις διαφορές των φαντασιώσεων με αποτέλεσμα να βγαίνει το συμπέρασμα ότι τελικά δε γίνεται κάτι ,όπως το επισήμανες και εσύ.

 

Εγώ λοιπόν είπα πως αν γίνει προσπάθεια να κάνουμε τη φαντασίωση -πραγματικότητα μπορούμε να σταθούμε στα κοινά σημεια των φαντασιώσεων μας, όπου σίγουρα θα υπάρχουν τουλάχιστον ανάμεσα στους ανθρώπους που μοιράζονται μία κουλτούρα (π.χ ζουν στην ίδια χώρα μοιράζονται ανησυχίες, επηρεάζονται από πρότυπα... Αυτό διαμορφώνει μια κοινή γνώμη επομένως και κοινές φαντασιώσεις ή τουλάχιστον κοινά σημεία ).

 

Στην περίπτωση του Χίτλερ για παράδειγμα οι άνθρωποι που τον ακολούθησαν είδαν κάτι κοινό στην φαντασίωση του με τη δικά τους, την ας την πούμε "χρυσή τομή".

 

Εγώ δεν είπα αυτό, αν εννοούσες εμένα.

 

Μια φαντασίωση μπορεί ν' αλλάξει χίλιες φαντασιώσεις. Οι χίλιες φαντασιώσεις χίλιες πραγματικότητες...

 

Εννοούσα ότι η μια φαντασίωση μπορεί να δημιουργήσει χίλιες κοινές φαντασιώσεις. Οι χίλιες κοινές φαντασιώσεις χίλιες κοινές πραγματικότητες.

[Πόσο Εύθραυστες Είναι Οι Πραγματικότητες;]

ναι αλλά θα υπάρχει μια χρυσή τομή γιατί λίγο πολύ όλοι μοιραζόμαστε πολλές κοινές εμπειρίες άρα και τα "θέλω" μας θα έχουν κάτι κοινό

 

Φοβάμαι ότι δεν σε αντιλαμβάνομαι.

[Πόσο Εύθραυστες Είναι Οι Πραγματικότητες;]

Σκέφτομαι εγώ τώρα...

 

Μια φαντασίωση μπορεί ν' αλλάξει χίλιες φαντασιώσεις. Οι χίλιες φαντασιώσεις χίλιες πραγματικότητες...

[Επανάσταση στις 7 Δεκεμβρίου!]

Και έστω ότι τις αποσύραμε και έστω ότι καταρρέει το σύστημα. Πώς ακριβώς επωφελούμαστε από αυτό; Επειδή χάνουν όλοι τα πάντα; Ναι, είναι και αυτό μια λύση. Προσωπικά δεν τα πολυκαταλαβαίνω τα χρηματοοικονομικά. Προσπαθώ, αλλά όσο διαβάζω τόσο λιγότερο νόημα φαίνεται να βγάζουν.

 

Μια επανάσταση θα ήταν να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή μας όλο και λιγότερο εξαρτώμενη από το χρήμα και τις τράπεζες.

[Αδέλφια ή αδέρφια δύο όμοιοι όροι,]

Εγώ λέω ότι αδελφός/αδελφή σου μπορεί να είναι και κάποιος/α με τον οποίο/α δεν έχετε καμία συγγένεια.

Ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι τη φύση της ερώτησης.

Δηλαδή η ετυμολογία μιας λέξης υποδεικνύει το αν κάποιος θεωρείται αδελφός σου ή όχι; Προσωπικά έχω ετεροθαλή αδελφό, δεν έχω μεγαλώσει μαζί του, δεν ξέρω καν πώς περνάει τον ελεύθερό του χρόνο αλλά τον αποκαλώ αδελφό μου και το εννοώ.

[Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος]

Δε νομίζω ότι είναι εμπόδιο οι αναφορές σε παλαιότερα πράγματα. Στην τελική πολλές φορές έχει τύχει να παρακολουθώ κάτι και να μην καταλαβαίνω πού αναφέρεται. Δε θα χάσει από κάτι τέτοιο. Θα χάσει αν δεν κρατήσει το ποιοτικό χιούμορ και αν αναγκαστεί να περιορίσει το βαθμό της σάτιρας λόγω πιέσεων.

[Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος]

Το 3ο ήταν καλύτερο από το 2ο. Εγώ χαίρομαι που υπάρχει μια τέτοια εκπομπή. Αναρωτιέμαι πόσο θα καταφέρουν να την κρατήσουν. Η Ελλάδα δεν είναι συνηθισμένη σε ακραία σάτυρα (όχι ότι στη σειρά είναι ακραία στο σύνολό της).

[Ε δεν μου ερχεται κανενας τιτλος της προκοπης τωρα]

 

εξαρτάται τι απο ατ τρία θα επιλέξεις να είσαι... είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής.... και ικανότητας αποδοχής των συνεπειών... ασε στην άκρη την κόλαση και τον παράδεισο... αν εξαπατάς τον κόσμο και ο κόσμος σε περιφρονεί... και εσύ μπορείς να είσαι ευτυχισμένος... με γεια σου με χαρα σου...

 

Ο κόσμος μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα από το να σε περιφρονήσει.

[Απορία για ένα σύμβολο ?]

Δώσε και ένα πλαίσιο του συμβόλου!

Το είδες κάπου; Και η απορία ποια είναι; Προσωπικά μου μοιάζει με γράμμα ή λέξη..

[Ε δεν μου ερχεται κανενας τιτλος της προκοπης τωρα]

Υπαρχει λογος να εισαι ηθικος αν εισαι ηδη ευτυχισμενος? ... Και αν οπως λεγεται - η ευτυχια κρυβεται μεσα μας - και εσυ εισαι ηδη ευτυχισμενος, υπαρχει εστω και ο παραμικρος λογος/κινητρο για αλλαγη? ... Τι σημασια εχει αλλωστε? ακομα κ αν η δικη σου ευτυχια ειναι "χαμηλοτερης ποιοτητας" απο καποιου αλλου σημασια εχει οτι εσυ χαρουμενος κ ευτυχισμενος ενω ο αλλος οχι.

 

Ο λόγος είναι προσωπικός. Αν προσωπικά δε νιώθεις την ανάγκη να είσαι ηθικός και πιστεύεις ότι φτιάχνουμε μόνοι μας την κόλαση και τον παράδεισο μας, τότε όχι δεν μπορώ να βρω κανένα λόγο.

Αλλά συνήθως είναι κάτι που σε ταλαιπωρεί μέσα σου. Κάτι που δε σε αφήνει σε ηρεμία, όταν καταπατείς την ηθική σου. Και η ηθική σου είναι κάτι που (πιστεύω) ότι αρχικά δε διαμορφώνεται από εσένα, αλλά από τον κοινωνικό σου περίγυρο. Επομένως, είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξεις εντελώς τις αρχές σου μεγαλώνοντας και να μην επηρεάζεσαι.

 

Παρόλα αυτά, έτσι όπως το θέτεις, κάποιος που δεν θεωρεί ανήθικο να εξαπατάει και να καταστρέφει άλλους για το προσωπικό του συμφέρον, τότε αδιαφορεί πλήρως για το αν θα είναι ηθικός για τους άλλους και δε θα έχει καμία επίπτωση στη ζωή του πράξη του.

 

Όμως ακόμα κι έτσι δεν μπορείς να αποκλείσεις το περιβάλλον του. Το περιβάλλον του θα του φέρει τη δυστυχία γιατί δε θα είναι εναρμονισμένος με αυτό. Το ξέρω ότι το λέω λίγο αόριστα, αλλά δεν εννοώ μόνο το κοινωνικό του περιβάλλον. Για εμένα η κάθε ύπαρξη σχετίζεται με την ύπαρξη των υπολοίπων (και δεν ορίζω των υπολοίπων, ούτε διαχωρίζω έμψυχα και άψυχα). Επομένως, για εμένα, όσο βάρος γίνεσαι στους υπόλοιπους, τόσο λιγότερο μπορείς να εναρμονιστείς και να συνυπάρξεις μαζί τους.

 

Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.

[Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι πιστεύουμε ή μας επηρεάζει και κάτι άλλο?]

Πιστευω πως ειναι κατι που ολους λιγο πολυ ορισμενες φορες εχει απασχολησει!Σε ολους πιστευω οτι εχει συμβει ορισμενες φορες....να θελει να πει η να κανει κατι,αλλα κατι σαν ανοτερα δυναμη τον/την οδηγει να κανει ή το αντιθετο η κατι αλλο!Το προφανες ειναι οτι σε σταματαει η λογικη ή το συναισθημα ή ακομη και ο φοβος.Ομως ειναι μονο αυτο?Οταν ομως κανουμε κατι περα απο την λογικη και το συναισθημα και ο φοβος δεν ειναι εκει για να μας σταματησει...μπορουμε να πουμε οτι οφειλεται στην περιεργεια μονο ή και σε κατι αλλο?

 

Υ.Σ: Ζητω συγγνωμη για τυχον υπαρξη ορθογραφικων λαθων!

 

Προσπαθώ να σκεφτώ κάποια συγκεκριμένη στιγμή που να μου έχει συμβεί αυτό, αλλά αδυνατώ προς το παρόν. Δεν το αποκλείω όμως, για να μην παρεξηγηθώ.

 

Εξαρτάται νομίζω και για τι τύπου απόφαση μιλάμε. Αλλά έστω ότι είναι μια απόφαση για μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του.

Για εμένα, που τις μεγάλες αλλαγές τις σκέφτομαι κανα χρόνο, θα ήταν πολύ δύσκολο. Αλλά αν την τελευταία στιγμή, άλλαζα ριζικά τη γνώμη μου ή την απόφασή μου για κάτι, τότε λογικά θα βασιζόμουν στο ένστικτό μου.

 

Αλλά δυσκολεύομαι λίγο να καταλάβω τι υπονοείς. Το "κάτι άλλο" το θέτεις έξω από τα όριά σου; Ότι δηλαδή μπορεί να σε βοηθάει και κάποιος άλλος; Γιατί όχι.

(Αν και προσωπικά θα ήθελα να το ξέρω όταν γίνεται κάτι τέτοιο...)

[Αν τα πάντα είναι Ένα, ποιά η διαφορά του μέσα από το έξω;]

Υπάρχει το αιθερικό/αστρικό σώμα που έχει φωτογραφηθεί με τη φωτογραφία Κίρλιαν. Άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να ενοχλείσαι...

 

Για εμένα αυτό δεν είναι αρκετό. Δε νομίζω ότι οι αισθήσεις του σώματος στον "πραγματικό" κόσμο συμπίπτουν με αυτές στο μη-υλικό κόσμο. Άρα νιώθω ότι κάτι μένει πίσω. Δηλαδή, ότι δεν είμαι "ολόκληρος/η" σε κανέναν από τους κόσμους.

Και τι σημαίνει "ολόκληρος" (ίσως για κάποιο άλλο θέμα );

 

Όπως προείπα, κατά την γνώμη μου δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν άνθρωποι χωρίς υλικό σώμα. Είναι σα να λέγαμε «ελέφαντας χωρίς προβοσκίδα» ή «ταύρος χωρίς κέρατα» ή «ξιφίας χωρίς ‘ξίφος’»... Δεν γίνεται. Ένας ελέφαντας χωρίς προβοσκίδα, απλά δεν είναι ελέφαντας. Είναι κάτι άλλο. Ομοίως, το ον «άνθρωπος» πάει «πακέτο» με κάποια πράγματα. Εάν λείψει κάτι από αυτά τα πράγματα ή προστεθούν άλλα, τότε απλά μιλάμε για μια διαφορετική ύπαρξη/ον.

 

Ναι, και συμφωνώ εν μέρει. Αλλά τι γίνεται με τους ανθρώπους που "τους λείπουν" μέρη; Και ανθρώπους που αντικαθιστούν μέρη με τεχνητά; Υπάρχει κάποιο όριο στο τι θεωρούμε άνθρωπο; Και αν ναι, πώς μπορούμε να το ορίσουμε με ασφάλεια;

 

 

Τα ορια αναμεσα στο "εγω" και στον υπολοιπο κοσμο προσδιοριζονται

κυριως απο το σωμα μας. Σε δευτερη προσεγγιση, τα ορια προσδιοριζονται

απο τη νοοτροπια μας.

Και πως καταληγουμε στο οτι το σωμα μας (και οτι αυτο συμπεριλαμβανει

πχ σκεψη,συναισθημα) ειναι το "εγω" και οτι αυτο και μονο αυτο αποτελει

το "εγω";;;;

 

Ισως επειδη πανω στο σωμα μας ειναι που εχουμε ελεγχο... Το σωμα μας

ειναι το "οχημα" μεσα στο οποιο κινουμαστε στο χωρο.

 

Επισης η απαντηση βρισκεται στις αισθησεις μας. Εχουμε 5 βασικες αισθησεις

συν καμια 20αρια λιγοτερο γνωστες(οπως η αισθηση ισορροπιας) οι οποιες εχουν

αποδεκτη τη συνειδηση μας.

Τα ερεθισματα βρισκονται εξω απο το σωμα μας ή μεσα στο σωμα μας(πχ αν το

στομαχι ειναι γεματο) αλλα τα αισθητηρια οργανα βρισκονται στο σωμα μας.

Η "αισθηση"(πχ πονος) δημιουργειται στο σωμα μας. Δεν μπορουμε να αισθανθουμε

πχ την καρεκλα ή το τραπεζι και ουτε καποιον αλλο ανθρωπο.

 

Επομενως λογικα το σωμα μας ανηκει στο "εγω" -γιατι αυτο αντιλαμβανομαστε

αμμεσα- ενω οτι ειναι περα απ αυτο ανηκει στον υπολοιπο κοσμο.

 

 

Κι όμως τα όρια που βάζεις δεν τα αντιλαμβάνομαι με σαφήνεια. Δηλαδή λες ότι ό,τι περικλείεται στο δέρμα μου και ό,τι αντιλαμβάνεται το σώμα μου με τις όποιες αισθήσεις ανήκει στο "εγώ" και τα υπόλοιπα έξω από αυτό;

[Αν τα πάντα είναι Ένα, ποιά η διαφορά του μέσα από το έξω;]

Για το θέμα του σώματος: Σκεφτόμουν χθες, έστω ότι το σώμα είναι αντικείμενο για να καθορίζει την υλική μας ύπαρξη, τότε αυτό μπορεί να έχει αναπάντεχα αποτελέσματα. Στο μέλλον μπορεί το σώμα να το επιλέγουμε (σάμπως και τώρα δεν κάνουμε τέτοιες επιλογές, βλ. πλαστικές εγχειρίσεις, cyborg) ή δύναται να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς σώμα.

 

Αν θεωρήσουμε ότι το σώμα μας είμαστε εμείς, τότε πραγματικά με ενοχλεί αρκετά που σε μια άλλη διάσταση ένα μέρος του εγώ μου δεν "υπάρχει" ή δεν έχει νόημα. Ή μήπως έχει, αλλά αδυνατούμε να διανοηθούμε το ρόλο του;

Τι όρια θέτεται στον εαυτό σας στο μη-υλικό κόσμο; Μήπως το υλικό σώμα δεν είναι μόνο υλικό;

 

(Οι σκέψεις μου σε αυτό το θέμα είναι λίγο άστατες. Ελπίζω να βγάζω νόημα)

[Διδάγματα από πνεύμα κατά τον διαλογισμό]

Ας λήξει εδώ. Για την ομαλή λειτουργία του φόρουμ, παρακαλώ.

[Διδάγματα από πνεύμα κατά τον διαλογισμό]

Για να εξομαλύνουμε τα πράγματα, ας δεχτούμε ότι ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Προσωπικά δε νομίζω ότι μπορώ να κρίνω τα λεγόμενα κάποιου. Παλιότερα που το έκανα, όλοι μου οι φίλοι μου έλεγαν να είμαι απόλυτη. Και σταμάτησα να είμαι απόλυτη.

 

Ας δεχτούμε την εμπειρία του Dimulator έτσι όπως μα την παρουσιάζει.

 

Εγώ θα ήθελα από τη Νεφέλη να αναλύσει λίγο παραπάνω αυτό το μέσα έξω:

 

Γενικά μιλώντας, το «έξω» έχει ανάγκη το «μέσα» αλλά το «μέσα» δεν έχει και τόσο ανάγκη το «έξω». Μάλιστα, όσο πιο «μέσα» πάμε, βλέπουμε ότι τόσο λιγότερη ανάγκη υπάρχει για το «έξω».

Παράδειγμα που ελπίζω να είναι αρκετά επεξηγηματικό: σκέψου το σώμα σου. Θεωρητικά, κάθε μέλος και όργανο που το αποτελεί, είναι μέρος του ιδίου ενός και συνθέτει το ίδιο ένα: εσένα. Κι όμως, το χέρι σου (το «έξω») είναι εσύ (το «μέσα») αλλά εσύ δεν είσαι το χέρι σου. Δηλαδή, εσύ μπορείς να υπάρξεις χωρίς το χέρι σου, αλλά το χέρι σου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εσένα. Το χέρι σου έχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη εσένα απ’ ότι εσύ το χέρι σου.

 

Αν σκεφτώ ότι το χέρι μου έχει περισσότερο ανάγκη εμένα, παρά εγώ αυτό, τότε κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει ότι μπορεί να αντιλαμβάνομαι το χέρι μου ως αντικείμενο. Δηλαδή ως κάτι που είναι ξεχωριστό από εμένα. Υπάρχω εγώ και υπάρχει και το σώμα μου.

Έχει αντιληφθεί ο καθένας, τι ακριβώς είναι το σώμα του και πώς σχετίζεται με τον "ίδιο";

Πιστεύετε ότι το σώμα σας περιορίζει την ύπαρξή σας; Ίσως ξεφεύγω πολύ από το θέμα, αλλά νομίζω ότι το χρειαζόμαστε.

[Ελληνίδα μάνα]

Ω ναι..όλες οι μαμάδες τα ίδια... Αλλά έχω να πω ότι και οι δασκάλες παρόμοια λέμε! Απλώς μερικές δεν έχουμε γίνει μάνες και το ρεπερτόριο είναι ελαφρώς μικρότερο!