Δανάη
-
Posts
1,151 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
4
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Δανάη
-
-
Κρίμα, πάντως, γιατί γενικά μας οδηγούν σε εκφυλισμό της εθνικής μας ταυτότητας. Εδώ πήγε ένα γειτονάκι πέρυσι σχολείο και στην πρώτη τάξη κάλεσε η δασκάλα τους γονείς και τους απαγόρευσε να μαθαίνουν στα μικρά Αλφα, Βήτα, Γάμα, αλλά να λένε ααα, βουου, γουου (ναι, οδεύει και το ελληνικό αλφάβητο προς κατάργηση σιγά-σιγά). Αλλά τι να περιμένεις, όταν κάτι γκιόσσες, σαν τη Διαμαντοπούλου κάνουν προτάσεις να έχουμε ως πρώτη γλώσσα τα αγγλικά!!!! Δεν έχουμε άλλα προβλήματα ως λαός, τα Θρησκευτικά πείραξαν στην ευρωπαϊκή ένωση!
:shedevil:
Εμμμ...η δασκάλα στη συγκεκριμένη περίπτωση έπραξε σωστά. Το λάθος της ήταν ότι δεν εξήγησε στους γονείς για ποιο λόγο να μην του μαθαίνουν την ονομασία των γραμμάτων.Στην Α' Δημοτικού δε μαθαίνουμε γράμματα, αλλά φωνήματα. Η ονομασία των γραμμάτων μαθαίνεται αφού το παιδί συνδέσει σχήμα και φωνή.
Το ότι θέλουν να ισοπεδώσουν την ορθογραφία, αυτό σίγουρα με βρίσκει αντίθετη, καθότι μέσω της ορθογραφίας μπορείς να καταλάβεις τις ρίζες μιας λέξης και το βαθύτερο νόημα.
Δεν εκφυλίζει μόνο η κυβέρνηση την εθνική μας ταυτότητα, αλλά κι εμείς οι ίδιοι. Έχουμε κολλήσει στο ενδοξότατο παρελθόν μας...το παρόν μας; το μέλλον μας;;; Τι κάνουμε γι' αυτά;
-
Υπάρχει άραγε λάθος απάντηση στο τι είναι αγάπη;;; Ο καθένας απαντάει υποκειμενικά. Αλλά φαντάζομαι είναι ο μόνος τρόπος για να απαντήσεις μια τέτοια ερώτηση.
-
Μήπως η συζήτηση ξέφυγε αρκετά;
Νομίζω είναι ώρα να επικεντρωθούμε σε κάτι πιο εποιδομητικό.
Όπως:
Πάντως, ο Lainus θέτει ένα ωραίο ερώτημα... Όποιος "ακούει" και εκφράζει μια εσωτερική αναγκαιότητα, με οποιονδήποτε τρόπο, θεωρείται μύστης? -
Acid attack (με το Danai)... Εντάξει, δεν ενθουσιάστηκα κιόλας, αλλά δεν παραπονιέμαι
Death's Expulsion (με το Danae)... Αν ήμουν goth πάντως θα προτιμούσα ασυζητητί το κανονικό μου όνομα!!!!!!
-
Εχεις αναρωτηθει ποτε οτι αν διορθωνες καποιες καταστασεις μπορει να αλλαζαν καποιες αλλες και να ενιωθες οχι το ιδιο, αλλα παλι να μην ησουν ευχαριστημενη?
ή τα αποτελέσματα να ήταν χειρότερα... Τα λάθη μας διαμορφώνουν ένα κομμάτι του χαρακτήρα μας. Δεν είναι κακό να υπάρχουν, πρέπει να τα αποδεχτούμε. Απλώς δεν πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε. Η επανάληψή τους ή μη είναι η δοκιμασία. Μάθαμε ή δε μάθαμε; Γίναμε καλύτεροι άνθρωποι, πρώτα για μας και μετά για τους άλλους;
Και τι σημαίνει καλύτερος άνθρωπος; Υπάρχουν κάποια γενικά ή κριτήρια ή εξειδικεύεται για τον καθένα μας;
-
k kati extra akomi apo mena k kleinw...kserei kapoios an alithevei oti to onoma tis xwras ispania simainei_xwra afierwmeni ston pana? (eis-pana_ispania,i kati tetoio telospantwn...)mou to eipe enas filos k mia pou zw s· afti ti xwra tha ithela na kserw an yparxei kapoia syndesi :cheerful:
eyxaristw k pali zitw sygnwmi gia ta greeklish!hasta luego!!!
Στο λίγο ψάξιμο που έκανα, δε βρήκα κάτι που να υποστηρίζει αυτό που σου είπε ο φίλος σου.
Βρήκα όμως αυτά, δεν ξέρω το βαθμό αξιοπίστιας τους όμως :
http://oreneta.com/kalebeul/2005/03/21/rabbit-rabbit/
http://oreneta.com/kalebeul/2005/03/24/ano...ology-of-spain/
Δυστυχώς τα λεξικά μου δε βοήθησαν και πολύ!
-
Είδα και άλλα επεισόδια του Supernatural και δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε (ξενέρωτη..
). Ναι είναι ψαγμένο, ναι έχει πολλές πληροφορίες, αλλά η όλη παρουσίαση μου θυμίζει παραμυθάκι.
Sabrina δεν είσαι η μόνη. Ούτε εμένα με ενθουσίασε τόσο. Άσε που τι ώρες είναι αυτές που παίζουνε;;; Έχουμε και σχολείο!
Αχ, μόνο η Sabrina μπορεί να με καταλάβει!
-
You are most like Frodo. You're very friendly, and you have a great personality. Although you like to have fun, you can also be pretty serious at times. It's pretty hard to get you mad, but once you're mad...everybody better look out! Keep that temper under control and realize that you're better off than you may think.
Φρόντο...περίμενα κάτι πιο γυναικείο...Αλλά στο θέμα με τα νεύρα δεν έχει πέσει και πολύ έξω...Ουυυυ στημένο είναι
-
Σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια υπάρχει ήδη εδώ και χρόνια αυτό το μέτρο. Απαλλαγή από το μάθημα με δήλωση των γονέων του μαθητή.
Αυτό όμως αποτελεί ημίμετρο σε μια συντηρητική κοινωνία σαν την ελληνική, διότι έμμεσα - ιδίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση - ο μαθητής που θα επιλέξεις να μην κάνει το μάθημα των θρησκευτικών, στοχοποιείται και σε αρκετές περιπτώσεις περιθωριοποιείται.
Δυστυχώς στην επαρχία θα υπάρχει κατακραυγή γιατί η κοινωνία είναι μικρή. Αλλά στις μεγάλες πόλεις τα πράγματα πλέον είναι πιο απρόσωπα. Ήδη σήμερα συζητούσαμε με τους συναδέλφους στο σχολείο πώς θα απασχολούμε τα παιδιά που δε θα παρακολουθούν θρησκευτικά. Το παίρνουμε ως δεδομένο ήδη και λαμβάνουμε μέτρα.
Υπάρχει μια σκοπιμότητα ύπαρξης, καθότι μέσω αυτού του μαθήματος μαθαίνεις τις αξίες της ζωής. Απλώς δεν είναι η πρωτεύουσα σκοπιμότητα, είναι δευτερεύουσα το πολύ.
Θα συμφωνούσα με τον Ingmar, αλλά θέλει σκέψη το κατά πόσο μπορείς να "διδάξεις" όλες τις θρησκείες και πού οριοθετείται το διδάσκω από το προσηλυτίζω και το παρέχω πληροφορίες. Δηλαδή αν είναι να γίνει κάτι με τον λάθος τρόπο, προτιμώ να μη γίνει καθόλου.
-
Ούτε να ξαναζήσουμε γίνεται τότε..
Αλλά και να ξαναζούσαμε άνθρωποι είμαστε, γιατί να μην μπούμε σε πειρασμούς; Να δούμε κάποια λεπτομέρεια που δεν είχαμε σκεφτεί και να μας κακοκάτσει σε συνδυασμό με την υπόλοιπη ζωή μας.
Και από την άλλη... γιατί να θέλουμε να ζήσουμε τα ίδια για άλλη μια φορά; Όσο "ποιοτικά" και αν είναι. Το όμορφο της ζωής είναι ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο και ότι συνεχώς ζούμε για να ανακαλύπτουμε πράγματα.
Μια ταινία που παίζεται για δεύτερη φορά είναι βαρετή σε σχέση με την πρώτη φορά. Όσο περιπετειώδης και αν είναι..
Νομίζω και πάλι βαρετή θα είναι. Να ζήσω για να αλλάξω κάποιες στιγμές...είναι λίγο ανούσιο. θα προτιμούσα να δοκιμάσω μια άλλη ζωή, μια άλλη εποχή.
Είναι ρητορική η ερώτηση. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει παρακάτω. Και εφόσον δεν ξέρω, εγώ δεν το παίρνω για δεδομένο. Οπότε πρέπει να εστιάσω στο τι κάνουμε τώρα.
Για παράδειγμα, επειδή εγώ θεωρώ ότι η συμπεριφορά μου δεν είναι πάντοτε η πρέπουσα και τα νευράκια μερικές φορές είναι ασυγκράτητα, προσπαθώ να μειώνω τις εκρήξεις θυμού μου. Αν δηλαδή νευρίασα με κάποιον στο δρόμο, αν τύχει ξανά κάτι προσπαθώ να το δω διαφορετικά, είτε με χιούμορ, είτε να το δω από τη μεριά του. Δεν πιάνει πάντα, ειδικά αν κόντεψαν να με στείλουν πεσκέσι στο συγχωρεμένο τον παππού μου. Αλλά συνήθως πιάνει. Δε μου συμβαίνουν συνέχεια σοβαρά περιστατικά.
-
Η Μικρά Ασία προηγείται...Δε μου φαίνεται και πολύ περίεργο..όλο και κάποιος παππούς-γιαγιά υπάρχει. Αν και μερικές φορές δεν ξέρουμε την ακριβή αλήθεια.
Να υποθέσω ότι οι Στερεοελλαδίτες είναι Αθηναίοι/ες;;;;
-
Eσυ,απλα δεν το εχεις συνηδειτοποιησει.
Θα το ήθελα σίγουρα, αλλά νομίζω ότι απέχω πολύ.
Εξάλλου ακόμα δεν έχω καταφέρει να απομονώνω αποτελεσματικά τους ανθρώπους που με κάνουν να αισθάνομαι άσχημα . Και νομίζω κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο αν θέλω να νιώθω ικανοποιημένη με τη ζωή μου.
Επίσης, υπάρχουν και οι μέρες που πραγματικά νιώθω ότι είμαι σε απόγνωση και ότι τίποτα δε λύνεται.
Θέλει κάτι παραπάνω για να μπορείς να πεις ότι έζησε όπως ήθελες.
Αλλά πόσοι το έχουν κατορθώσει; Και σε ποιες συνθήκες ζούσαν (αν τελικά επηρεάζουν τη ζωή μας); Και πόσο πολέμησαν για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο;
-
Καταρχάς η ύλη που διδάσκεται στα σχολεία από την Πρωτοβάθμια μέχρι την Τριτοβάθμια είναι συγκεκριμένη, όπως ανέφερε και ο Sevando . Οπότε θέλοντας και μη, ο θεολόγος ή ο δάσκαλος, για τις μικρότερες τάξεις, έχει κάποια συγκεκριμένα πράγματα να διδάξει.
Από εκεί και πέρα είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια ελευθερία κινήσεων στο μάθημα. Δηλαδή το μάθημα μπορεί να έχει τη μορφή συζήτησης. Μια συζήτηση ανοιχτή, ελεύθερη, δημοκρατική. Αλλά οι μαθητές πρέπει να μπορούν να εμπιστευτούν το εκπαιδευτικό, ώστε να εκφράσουν τους πραγματικούς προβληματισμούς τους.
Συνήθως οι μαθητές λένε αυτά που νομίζουν ότι θέλει να ακούσει ο εκπαιδευτικός και εκεί είναι λάθος του ίδιου του εκπαιδευτικού.
Και η κοινωνία όμως αποδέχεται την ύπαρξη διαφορετικών θρησκευτικών απόψεων με αρκετά αργούς ρυθμούς, ειδικά στην επαρχία.
Η κατάργηση των θρησκευτικών σε αυτό το σημείο είναι λίγο άτοπη, καθότι δεν είναι έτοιμος ο κόσμος να δεχτεί κάτι τέτοιο.
Στην Πρωτοβάθμια όμως υπάρχει από φέτος η δυνατότητα όποιο παιδί θέλει να μην παρακολουθεί το μάθημα των θρησκευτικών, χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει ότι δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός. Για Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια δεν ξέρω τι ψηφίστηκε, αν ψηφίστηκε κάτι σχετικό.
Σιγά σιγά τα θρησκευτικά ως μάθημα με τη σημερινή μορφή θα περιθωριοποιηθούν και τέλος θα καταργηθούν. Αυτός είναι ο τελικός στόχος και ας μην το παραδέχεται επίσημα το Υπουργείο Παιδείας.
-
Σε ευχαριστώ Αρχάγγελε που με βοηθάς να συνεχίσω το θέμα. Δε θα έπρεπε να τα παρατάω τόσο εύκολα.
Η -μουσουλμάνα- συγκάτοικός μου, μου είπε μία φράση της θρησκείας τους, που προσδιορίζει τον τρόπο ζωής που πρέπει να ακολουθούν.''Να ζεις την κάθε μέρα θεωρώντας ότι την επόμενη θα πεθάνεις. Να ζεις την κάθε μέρα θεωρώντας ότι δεν θα πεθάνεις ποτέ.''
Αν καταφέρεις παντρέψεις αυτά τα δύο, νομίζω, καταφέρνεις να αποφύγεις πολλά λάθη, αλλά και πολλές αναστολές. Αν ζεις χωρίς λάθη και χωρίς αναστολές, θεωρώ, ζεις ελεύθερα και γεμάτα. Κάθε στιγμή είσαι έτοιμος να πεθάνεις και κάθε στιγμή είσαι έτοιμος να ζήσεις.
Σαφώς δεν είναι οι μόνοι που μίλησαν για το θέμα αυτό. Κάθε φιλοσοφία και κάθε πνευματικό σύστημα το έχει συζητήσει.
-Ρώτησαν έναν μοναχό Ζεν,
''Αν σου έλεγαν ότι αύριο θα καταστραφεί ο κόσμος, εσύ τί θα έκανες;''
και αυτός απαντάει,
''Θα φύτευα μία μηλιά''.
Εκτός θέματος.
Και επειδή παρατηρείται μία γενική κάμψη λόγω καλοκαιριού, διευκρινίζω τα παρακάτω αυτονόητα. Το ότι το λένε οι μουσουλμάνοι, δεν σημαίνει ότι το κάνουν, δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το ότι το λέω εγώ, δεν σημαίνει ότι το ακολουθώ, δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το αν το είπε ή όχι ο Μωάμεθ, δεν είναι το θέμα μας.
Το αυτονόητο που δεν θα αναλύσω είναι το ποιό είναι το θέμα μας
Πώς όμως μπορεί να γίνει μια πρακτική εφαρμογή των παραπάνω. Κάθε μέρα καλούμαστε να ισορροπήσουμε ανάμεσα σε καθημερινές καταστάσεις που μας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Βρίσκουμε ένα σωρό εμπόδια στο δρόμο μας και νιώθουμε δυστυχείς.
Προσπαθώ να εφαρμόσω το εξής:
Όταν έχω ένα σοβαρό πρόβλημα, προσπαθώ να το αντιμετωπίσω. Αν τα καταφέρω καλώς. Αν δεν τα καταφέρω, το ξεχνάω για την υπόλοιπη μέρα και την επόμενη προσπαθώ πάλι.
Έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι πρέπει να ζω όσο πιο καλά μπορώ, αλλά κάποιες μέρες απλώς δεν μπορώ να ισορροπήσω.
Υπάρχει κάποιος που όντως έχει καταφέρει να ζει έτσι τη ζωή του;
-
Εξήγησα ήδη με ποιο τρόπο γνωρίζω το απόσπασμα. Διάβασε το πρώτο ποστ να μάθεις. Έχω πει ήδη ότι δεν τα ξέρω όλα τα κομμάτια από το 1ο ποστ έμμεσα, αλλά ποτέ δεν υπονόησα ότι τα ξέρω. Γι' αυτό και σου είπα να παραθέσεις ό,τι νομίζεις. Αν με είχες διαβάσει προσεκτικά εξαρχής δε θα κάναμε αυτήν την άσκοπη συζήτηση.
Κατέστρεψες τη συζήτηση και έτσι τώρα επιθυμώ το θέμα να κλείσει, μιας και φαίνεται ότι ο υπόλοιπος κόσμος έχασε το ενδιαφέρον του γιατί βαρέθηκε να διαβάζει εμάς τους δυο να συζητάμε.
Περίμενα από κάποιον που λέει ότι έχει γνώσεις να προωθήσει το θέμα και όχι να το κλείσει.
Ευχαριστώ που ξόδεψες τόσο χρόνο για να απομακρύνεις τη συζήτηση από τη σωστή της βάση και λυπάμαι που δεν μπορώ να την επαναφέρω, καθότι αναλώθηκα στο να απαντώ στα ποστ σου.
Είπες:
Υ.Γ. Μια τέτοια στάση... σε μερικά χωρία τις Ελλάδας... ίσως πάρει απάντηση άσχημη....
είναι κάπως δε λέω.. αλλά κάπως έτσι τα λένε εκεί
Παίρνω τα λεγόμενά σου ως προσωπική επίθεση γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι είναι καλοπροαίρετα.
Νομίζω ότι θέλεις να διευκρινήσεις ότι δεν έχω γνώσεις. Τι να κάνουμε δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα. Αλλά επιμένω ότι ο τρόπος που έθεσα το θέμα δε χρειαζόταν ειδικές γνώσεις. Κάτι τέτοια θέματα τα συζητώ και με παιδιά 7 και 8 χρονών, απλώς απλοποιώντας τις έννοιες!!!
Μπορείς να μου απαντήσεις εδώ μια φορά αν θέλεις, αλλά δεν επιθυμώ άλλη συζήτηση μαζί σου μέσω αυτού του θέματος. Αν θέλεις κάτι παραπάνω στείλε προσωπικό μήνυμα.
-
Να με συμπαθάς... αλλά αφού δεν το έχεις διαβάσει δεν νομίζω οτι μπορείς να ξέρεις
εάν λέει ή ΔΕΝ λέει αυτό, μόνο αυτό, αυτό μαζί με άλλα κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π...... (ουκ ολίγα τα
μπούξ που λένε ένα και μόνο πράγμα ;) )
Όσο για την αιτιολόγηση... ναι καλό θα ήταν να αιτιολογούνται όλες οι απόψεις...
αλλά δεν νομίζω οτι είναι δόκιμο από την μία να μιλάμε έχοντας ως βάση κάτι και από την
άλλη να απαιτούμε να εξηγήσουμε αυτό το κάτι...
Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάτι είναι βιβλίο και για να το εξηγήσουμε πρέπει να
αντιγράψουμε (στην καλύτερη) κάτι από εκεί μέσα....
Βρίσκω ότι η στάση σου δεν ευνοεί το διάλογο. Αν δεν έχεις να μοιραστείς γνώσεις μαζί μας και δε θέλεις να αφιερώσεις χρόνο δεν καταλαβαίνω γιατί να ασχοληθείς εξαρχής. Μόνο για να τονίσεις ότι δεν μπορούμε να μιλαμε για κάτι που δεν έχουμε διαβάσει;
Δε με νοιαζουν προς το παρόν τα άλλα που λεεί μεσα το βιβλίο του Νίτσε. Με νοιάζει μονο αυτό που παρέθεσα παραπάνω. Αν έχεις κάτι εποικοδομητικό να προσθέσεις παρακαλώ κάνε το, αλλά για να προαχθεί ο διάλογος πρέπει να είσαι πιο διαφωτιστικός. Λυπάμαι αν δεν μπορείς να παραθέσεις τα κομμάτια που να αιτιολογούν τις απόψεις σου.
Θεωρώ ότι το θέμα μου μπορεί να συζητηθεί και χωρίς να είμαστε πλήρως ενημερωμένοι για όλες τις φιλοσοφικές απόψεις του Νίτσε και του Σοπενάουερ.
Θα ήθελα να επιστρέψουμε στο θέμα.
-
Εκτός του οτι δεν λέει αυτό (μόνο) στο "Τάδε έφη..."...
μόνο και μόνο η ανάγνωση του βιβλίου αυτού ("Τάδε...")
θα έπρεπε να αποκλείει τέτοιου είδους ερωτήσεις ("Πώς να ζήσουμε", μπλα μπλα μπλα).
από τους λίγους φιλόσοφους που πραγματικά αξίζει μετά τους αρχαίους...
Ας πάρουμε λίγο από την περηφάνεια του και τον τρόπο σκέψης... δεν ειν' κακό... δεν είν' κακό...
Το ξέρω ότι δε λέει μόνο αυτό. Δεν το έχω διαβάσει. Απλώς είχε κάποια αποσπάσματα μικρά στο βιβλίο που διάβασα.
Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί λες ότι θα έπρεπε να αποκλείει τέτοιες ερωτήσεις. Θέλεις να μας διαφωτίσεις σε αυτό; Θα ήθελα να αιτιολογούνται οι απόψεις για να μη μένουν μετέωρες. Δεν έχουμε όλοι τη δυνατότητα να έχουμε διαβάσει τα πάντα για κάποια θεωρία ή για κάποιον άνθρωπο.
-
Μα, φυσικά θα σου πρότεινα τα άλλα δύο βιβλία του Γιάλομ : "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" και "Στο Ντιβάνι". Σε αυτά τα δύο το θέμα τους μάλλον είναι περισσότερο "ψυχολογικό" σε σχέση με την "Θεραπεία του Σοπενάουερ".
Ευχαριστώ και τα έχω ήδη υπόψη μου. Απλώς ήλπιζα σε κάτι εκτός Yalom.
-
Synodoipore στο βιβλιο του Νιτσε "Ταδε έφη Ζαρατούστρα" απ' ότι ξέρω εννοεί να ζήσουμε έτσι τη ζωή μας, ώστε να θέλουμε να την επαναλάβουμε ακριβώς όπως τη ζήσαμε.
Sabrina δεν έχει πολύ νόημα να σκεφτούμε το αν θα αλλάζαμε κάτι, γιατί ξέρουμε ότι αυτό δε γίνεται. Εγώ αυτό που ρωτάω είναι αν έχουμε σκεφτεί βαθιά μέσα μας τι είδους ζωή ζούμε. Πόσο ποιοτικά τη ζούμε κι αν τελικά κάνουμε αυτά που μας γεμίζουν. Και ρωτάω αν είστε τόσο ικανοποιημένοι από αυτήν, ώστε ενδεχομένως να θέλετε να την ξαναζήσετε ή αν είστε της λογικής ότι πρέπει να περάσει η ζωή και να μη μας αγγίξει.
Nenya προφανώς ο Νίτσε δεν εννοεί να γνωρίζεις πως τη ζεις ξανά τη ζωή σου. Δηλαδή δε λέει να την ξαναζήσεις και να θυμάσαι τι έζησες.
Τράγε ξέρω ό,τι διάβασα στο βιβλίο για τον Σοπενάουερ αλλά τείνω να σχηματίσω παρόμοια άποψη με τη δική σου γι' αυτόν. Έτσι κι αλλιώς η απαισιοδοξία του και η παραίτησή του από τη ζωή δεν είναι κάτι που μου ταιριάζει. Αλλά ας μην κολλήσουμε στις θεωρίες του. Πάντως τα Παραλειπόμενα και Πάρεργα που έγραψε κατά το τέλος, πρέπει να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα προηγούμενα γραπτά του.
-
Σε κάποιο ποστ σε άλλο Θέμα ανέφερα ότι διάβασα ένα βιβλίο Ψυχολογίας, "Η θεραπεία του Σοπενάουερ" του Irvin D. Yalom.
Το προτείνω σε όσους θέλουν να μάθουν δυο-τρία πράγματα για τον Schopenhauer, αλλά βαριούνται να διαβάσουν σκέτη φιλοσοφία.
Ο Irvin Yalom είναι καθηγητής Ψυχιατρικής και τα έργα του αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας. Όπως λέει και το βιβλίο μέσα θεωρεί τα λογοτεχνικά του βιβλία προέκταση του διδακτικού έργου.
Επίσης, το ωραίο είναι ότι διαβάζοντας τις ιστορίες των "ηρώων" του και παρακολουθώντας την ψυχοθεραπεία τους, αρχίζεις ασυναίσθητα και σκέφτεσαι τη δική σου ζωή. Νομίζω ότι μπορεί να σε αφυπνίσει και να σε ωθήσει να ασχοληθείς με τα προβλήματά σου, ειδικά αυτά που τα "αφήνεις" για μετά.
Αν γνωρίζετε βιβλία σχετικά με ψυχολογία, που να μην είναι όμως τόσο επιστημονικά, αλλά περισσότερο λογοτεχνικά, παρακαλώ αναφέρετέ τα.
-
Στις καλοκαιρινές μου διακοπές διάβασα ένα πολύ ωραίο βιβλίο (και με πολύ καλή μετάφραση). "Η θεραπεία του Σοπενάουερ" του Irvin D. Yalom.
Σε κάποιο σημείο του βιβλίου του διαπραγματεύεται το θέμα "πώς να ζήσουμε; Πώς ν' αντιμετωπίσουμε τη θνησιμότητά μας;"
Αναφέρει ένα απόσπασμα του Σοπενάουερ:
Εάν μπούμε σ' ένα νεκροταφείο, χτυπήσουμε τις ταφόπλακες και ρωτήσουμε τις ψυχές που κατοικούν εκεί αν θα 'θελαν να ξαναζήσουν, όλες τους θ' αρνούνταν κατηγορηματικά
Και αργότερα αναφέρει και ένα σχόλιο από το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" του Νίτσε:
Πρέπει να ζούμε τη ζωή μας με τέτοιο τρόπο, ώστε αν μας προσφέρουν την ευκαιρία να την επαναλάβουμε πάλι και πάλι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ν' απαντήσουμε ναι.
Αναρωτιόμουν τι θα επέλεγε ο καθένας μας. Και ίσως τώρα που πολλοί από εμάς έχουν πολλά χρόνια μπροστά τους να έλεγαν ότι θα ήθελαν να ξαναζήσουν τη ζωή τους, αλλά σκεφτείτε τον εαυτό σας στο τέλος και...συζητήστε.
Θα προτιμούσα να μην αναλωθούμε στις θεωρίες των δύο φιλοσόφων και αν τις παρέθεσα ολόσωστα ή όχι. θα προτιμούσα να συζητήσουμε.
Εγώ θα ήθελα να ζήσω τη ζωή μου έτσι, ώστε αν υπήρχε η επιλογή να την ξαναζήσω, να έλεγα ναι. Όμως φοβάμαι ότι απέχω πολύ ακόμα από εκείνο το σημείο.
-
Sucore νομίζω γίνεσαι λιγάκι αυστηρός.
Δεν μπορεί ο κόσμος πάντοτε να συζητάει σοβαρά θέματα και δε νομίζω να υπάρχει προβληματισμός για το επίπεδο του φόρουμ.
Εξάλλου ουκ ολίγες φορές σε σοβαρές συζητήσεις έχει συμβεί να εκτροχιαστεί το θέμα.
Ενδεχομένως να ήταν λάθος η τοποθέτηση. Από εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί να μιλήσει για ό,τι τον αφορά.
Αν όμως πιστεύεις ότι υπάρχει πρόβλημα, γιατί δεν ανοίγεις σχετική συζήτηση, αντί να επιτίθεσαι σε μέλος; Μπορεί να του ζήτησες να μη σε παρεξηγήσει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι νιώθει όμορφα μετά από τη δική σου απάντηση.
Και ναι, μερικές φορές φυτρώνω όπου με σπέρνουν!
-
Οι Κινέζοι αθλητές τα δικαιούνται από διάφορες απόψεις... Το κινέζικο κράτος όχι.
Παρόλα αυτά θα ήθελα να βρεθεί χρυσός Ολυμπιονίκης που να μην έχει ντοπαριστεί ποτέ στη ζωή του (και μιλάω για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες).
-
Αρκεί να έχεις το ταλέντο να το φτιάξεις...
Νομίζω πως η επιλογή του αν θα κάνει κάποιος τατουάζ δε θα έπρεπε ούτε να ενθαρρύνεται, ούτε να αποθαρρύνεται. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά και είναι γνωστά. Είναι μια προσωπική επιλογή.
Τί είναι αγάπη?
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted · Edited by Δανάη
Λανθασμένων απαντήσεων ή λανθασμένων αισθήσεων; Πότε είσαι σε θέση να απαντήσεις ότι αγαπάς κάποιον άλλο (εκτός της οικογένειας);
Και δεν είμαι σίγουρη ότι συναντάται λιγότερο...Παλιότερα κάποια πράγματα γίνονταν και με το ζόρι.