[Όταν Η Νόμοι Και Η Κοινωνία Δεν Συμβαδίζει Ούτε Με Την Ψυχή, Ούτε Με Το Σώμα...μανιφέστο]

Όπως το καταλαβαίνω εγώ εννοεί νόμους που δικαιολογούνται μόνο με τα θρησκευτικά πιστεύω μιας κοινωνίας. Θα δώσω ένα τελείως φανταστικό παράδειγμα για να μην υπάρξει σύνδεση με άλλα θέματα και χάσουμε το νόημα.

 

Έστω ότι έχεις μια θρησκεία όπου κάθε Παρασκευή πρέπει όλοι οι πιστοί να φορούν κόκκινα ρούχα. Έστω ότι έχεις και μια κοινωνία η οποία λέει ότι λειτουργεί ανεξαρτήρως της θρησκείας (κοσμική). Αν κάποια στιγμή η κοινωνία θεσπίσει νόμο όπου υποχρεώνει όλους τους κατοίκους τις Παρασκευές να φορούν κόκκινα ρούχα, τότε υπάρχει μια ασυνέπεια.

 

(Αν δεν το κατάλαβα σωστά, διόρθωσέ με outis)

[Πρωτότοκα Παιδιά]

Έχω σκεφτεί λίγο αυτήν την απορία του Theonefromland για τα πρωτότοκα, αλλά ως μοναχοπαίδι δυσκολεύομαι να συγκρίνω το βαθμό αναζήτησης σε σχέση με τη σειρά γέννησης. Νομίζω όμως ότι εκτός από τη σειρά γέννησης, επηρεάζει και ο τύπος της οικογένειας (μονογονεϊκή/υιοθετημένο παιδί κ.ά), αλλά και η προσκόλληση σε θρησκευτικά πιστεύω.

Από ό,τι παρατηρώ όμως σε οικογένειες εδώ που ζω, όπου τυγχάνει να έχω μαθητές όλα τα παιδιά μιας οικογένειας, θα έλεγα ότι όσο πιο πολλά μεγαλύτερα αδέλφια έχει ένα παιδί, τόσο πιο "ελεύθερο" είναι. 'Ο,τι δηλαδή οι γονείς είναι πιο ελαστικοί και το περιορίζουν λιγότερο.

[Αγιορείτες Και Γιόγκι]

Theonefromland, αν έχεις να προσθέσεις κάτι στη συζήτηση, μπορείς ελεύθερα να το κάνεις. Με την παραπάνω πρόταση δεν προσθέτεις τίποτα.

[Μετανάστευση]

Εγώ γνωρίζω ότι οι μόνες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν περιορισμούς είναι η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Και από το 2014 υποτίθεται ότι αίρονται οι περιορισμοί αυτοί. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό που λέει η ξαδέλφη σου ευσταθεί. Περισσότερο γιατί αν μπουν περιορισμοί για την Ελλάδα, θα είναι πάτημα για να μπουν περιορισμοί για Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία κοκ. Νομίζω ξεσηκώσουν θύελλα αντιδράσεων μέσα στην ίδια τους τη χώρα.

[Πόσο... διαβασμένοι είστε;]

Γεια σου,

 

Μπορείς να το αναφέρεις σε έναν από εμάς τους Συντονιστές, αλλα δεν πρόκειται για κάποιο πρόβλημα. Η συγκεκριμένη δημοσκόπηση έγινε το 2008, οπότε την έχουμε απενεργοποιήσει.

[Το Δέντρο Του Άραϋ - Τριλογία Φαντασίας]

Γιουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυχουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 10 θα αγοράσω!

[Ηρθα Κι Εγωω :)]

Καλώς μας βρήκες. Ελπίζω να βρεις πολλές ενδιαφέροντες συζητήσεις. Ρίξε μια ματιά και στους όρους μας

 

Καλή αναζήτηση!

[Καλησπέρα Σας]

Καλώς ήρθες! Καλή αναζήτηση!

Μην ξεχάσεις να ρίξεις μια προσεκτική ματιά στους όρους του φόρουμ μας.

[Μόρφωση]

Και πέρα από όσα ανέφεραν οι προλαλήσασες, θα ήθελα να τονίσω και τη χρήση της γνώσης. Γιατί στο άκουσμα της λέξης μόρφωσης, μας έρχονται στο νου μόνο οι συσσωρευμένες πληροφορίες και όχι η ικανότητα του να προσφέρεις λύσεις σε κάποιο πρόβλημα; Γιατί δυστυχώς η "μόρφωση" έχει ξεπέσει, όπως προείπατε. Και ας μην έχουμε την αυταπάτη ότι είναι ελληνικό το φαινόμενο, γιατί είναι παγκόσμιο.

Το να ελέγχεις τις δυσάρεστες καταστάσεις, το να ξεπεράσεις τις ατυχίες και τα προβλήματα, προϋποθέτει ότι έχεις τη δυνατότητα να βρίσκεις λύσεις. Αλλά μήπως μας έμαθαν ποτέ να λύνουμε πραγματικά τα προβλήματά μας;

[Καλημερα!]

Γεια σου, Νικόλα! Ελπίζουμε ότι στο φόρουμ μας θα βρεις πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις για να λύσεις όποιες απορίες σου δημιουργηθούν κι εννοείται ότι είμαστε πάντα εδώ να σε βοηθήσουμε.

 

Ένα εύκολος προσωρινός τρόπος για να περιορίσεις τα ορθογραφικά σου λάθη είναι να γράφεις το κείμενό σου στο word, το οποίο έχει διορθωτή κειμένου, και μετά να το αντιγράφεις εδώ.

[Μετανάστευση]

Θα συμφωνήσω με τον Artzuna. Εάν είσαι μορφωμένος και καταρτισμένος, χαμένος δε θα πας. Ειδικά στη Σουηδία είναι πιο εύκολο να βρεις θέση διευθυντή ή τμηματάρχη, παρά θέση καθαρίστριας!

[Μετανάστευση]

Τα περισσότερα μέλη που μου έχουν μιλήσει γνωρίζουν ότι είμαι εκτός χώρας τα τελευταία 4 χρόνια. Μετανάστευσα στη Σουηδία (περισσότερο από τύχη, παρά από επιλογή). Είναι σαφές ότι σε μια τέτοια χώρα το βιοτικό επίπεδο δε συγκρίνεται με το νότο. Έχουν παροχές που εμείς μόνο τις ονειρευόμαστε. Βεβαίως τα πράγματα αλλάζουν κι εδώ, καθότι η κρίση δεν κοιτάει σύνορα. Παρόλα αυτά η Σουηδία κρατώντας το νόμισμά της έχει τα μέσα να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη επιτυχία την οποιαδήποτε οικονομική κρίση.

Θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτή τη χώρα είναι το να βρεις σπίτι. Το σύστημά τους είναι κάτι μεταξύ σοσιαλισμού και καπιταλισμού, το οποίο κάνει την εύρεση σπιτιού αδύνατη στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η γλώσσα είναι απλή και μαθαίνεται σχετικά γρήγορα. Είναι απαραίτητη για την εύρεση εργασίας. Οι γιατροί έχουν την τιμητική τους στη Σουηδία, καθότι έχουν μεγάλη ανάγκη από αυτούς (ή είχαν).

 

Εγώ όταν πήγα μιλούσα αγγλικά. Με τα αγγλικά μπορείς να συνεννοηθείς μια χαρά, γιατί οι Σουηδοί έχουν την αγγλική ως δεύτερη γλώσσα. Στη δική μου δουλειά δε χρειαζόμουν τη γλώσσα, οπότε καθυστέρησα αρκετά να τη μάθω.

 

Καλό θα είναι να επικοινωνήσετε με την πρεσβεία στη Στοκχόλμη για τα χαρτιά που θα χρειαστείτε και καλό θα είναι να μεταφράσετε ό,τι έγγραφο νομίζετε ότι θα σας χρειαστεί στα αγγλικά πριν έρθετε εδώ, γιατί οι τιμές τσούζουν πολύ.

 

Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να μου τις ζητήσετε.

[Τι Γίνεται Με Την Ελευθερία Του Ατόμου;]

Για να πω την αλήθεια, το τελευταίο καιρό σκέφτομαι συχνά το τι είναι η ελευθερία και πώς αυτή εφαρμόζεται πρακτικά στη ζωή μου. Κατέληξα ότι τελικά η ελευθερία δεν είναι το πρώτο που μου λείπει, όσο η δικαιοσύνη. Όσο δεν υπάρχουν κανόνες που να εφαρμόζονται ισάξια σε όλους, τότε η δική μου ελευθερία θα καταπατά την ελευθερία κάποιου άλλου και η ελευθερία κάποιου άλλου τη δική μου. Αλλά ας μη σας παρεκκλίνω από τη συζήτηση για την ελευθερία. Απλώς σκεφτείτε και τη συνιστώσα της δικαιοσύνης.

[Αμετανόητα Αρρωστημένη (Νέο) Ελληνική Κοινωνία !]

Mithrandir, εγώ που τα μαθαίνω κατόπιν εορτής και από διάφορες πηγές, είναι σαν να παρακολουθώ τηλεοπτική σειρά από διάφορες οπτικές γωνίες.

 

Το ζήτημα είναι ότι η κοινωνία έχει χάσει τις ισορροπίες της (ακόμα κι αν αυτές δεν ήταν οι καλύτερες), η πολιτική σκηνή ευνοεί τη βία στους δρόμους και προωθεί δηλώσεις που θα κάνουν τον κόσμο να ασχολείται με αυτές και να μη δίνει σημασία στα πραγματικά προβλήματα. Έτσι όπως παρακολουθώ όλα τα γεγονότα από μακριά είναι σαν να βλέπω θέατρο. Τα λόγια είναι γραμμένα από πριν, οι μαριονέτες-ηθοποιοί απλώς παπαγαλίζουν.

Κι όπως πάντα το "διαίρει και βασίλευε" είναι μια μέθοδος με 100% επιτυχία.

[Γυναίκες!]

Χο χο χο....Μερικές φορές χαίρομαι που δεν είμαι άντρας να πρέπει να τα βγάλω πέρα με μια γυναίκα

[Μαγεία Στη Ζωή Του Παιδιού]

Είδα ότι οι περισσότεροι προσανατολίζεστε στη φυσική μαγεία, εάν κι εφόσον θέλετε να συμπεριλάβετε την "τέχνη" στο μεγάλωμα του παιδιού. Αλλά ακόμα κι έτσι. Πόσα παιδιά ξέρουν για τη χρήση των βοτάνων και πόσα σύγχρονα παιδιά πάνε στη φύση με τους γονείς τους; Θέλω να πω ότι αναγκαστικά το παιδί θα έχει διαφορετικές συνήθειες και διαφορετική αντίληψη από τους συνομήλικους (που είναι και ο στόχος έτσι;). Αλλά τι γίνεται με τα υπόλοιπα παιδιά; Τι γίνεται με την κοινωνικοποίησή του; Πώς μπορούμε να το προστατεύσουμε από το στιγματισμό;

Και θέτω αυτό το ερώτημα διότι παρατηρώ την εκπαίδευση να γυρίζει σε πιο παραδοσιακές μορφές διδασκαλίας και τελευταία ακούω από συνάδελφους πιο συντηρητικές απόψεις. Δηλαδή ρισκάρουμε την κοινωνικοποίηση του παιδιού ερήμην του.

 

Εγώ θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία (όπου μεγάλωσα σε μικρό μέρος), ότι και στο περιθώριο ήμουν και προβλήματα μου δημιουργούσε η ενασχόλησή μου με μη συνηθισμένα πράγματα. Και τότε δεν ασχολούμουν με μαγεία ακριβώς, αλλά μου άρεσε να διαβάζω για τους αρχαίους πολιτισμούς, για τη φύση και το διάστημα. Όμως αυτό έγινε και λίγο τυχαία. Δηλαδή δεν ήταν σκοπός της μητέρας μου να έχω τέτοιες αναζητήσεις. Απλώς ήμουν μόνη μου πολλές ώρες, είχαμε μεγάλη βιβλιοθήκη και αυτού του είδους τα βιβλία με τράβηξαν. Η βιβλιοθήκη μας είχε και έχει ποικιλία βιβλίων, δεν προσανατολίζεται σε συγκεκριμένη θεματολογία.

 

Ακόμα κι αν ο γονιός ξεκινήσει κάποιες απλές τεχνικές διαλογισμού με το παιδί και δεν μπει σε πιο πολύπλοκα θέματα, αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνει κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

Τα παιδιά μιλούν. Εγώ αυτό προσπαθώ να πω διακριτικά στους γονείς, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Τα παιδιά λένε παραπάνω πράγματα από όσα θα ήθελαν οι γονείς να ξέρει ο έξω κόσμος. Απλώς οι δάσκαλοι συνήθως επιλέγουν να τα αγνοήσουν.

 

Από την άλλη, τέθηκε κι η άποψη, να μη αναφερθεί τίποτα στο παιδί μέχρι την αφηβεία. Δυστυχώς με βάση τα όσα γνωρίζω για την ανάπτυξη του παιδιού εγώ προσωπικά δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτήν την άποψη. Και δεν μπορώ να συμφωνήσω, διότι όσο νωρίτερα μαθαίνεις κάτι σε ένα παιδί, τόσα καλύτερα θα το "κάνει δικό του". Αναλόγως με τις γνωστικές του ικανότητες, μπορείς να του διδάξεις τα πάντα. Αλλά το να αρχίσεις ξαφνικά στα 15 του, μου φαίνεται λίγο αυθαίρετο. Πρώτον, γιατί του έχεις στερήσει ήδη σημαντική γνώση τόσα χρόνια και δεύτερον γιατί και πάλι παίρνεις μια απόφαση ερήμην του που θα επηρεάσει τη ζωή του. Αν είναι τελικά να του αποκαλύψεις τις γνώσεις σου για την τέχνη και να του δείξεις ότι υπάρχει και αυτό, τι νόημα έχει να το κάνεις αφού έχει μεγαλώσει; Κι αν επιλέξεις την ηλικία των 15, που είναι στην εφηβεία, έχεις ακόμα λιγότερο έλεγχο της κατάστασης.

Αν αποφασίσεις πάλι να του αποκαλύψεις τα πάντα στην ηλικία των 20 και των 21, τότε είτε θα είναι αργά και δε θα ενδιαφέρεται καθόλου, είτε θα ενθουσιαστεί, αλλά τότε θα έχει χάσει αρκετό χρόνο (που δεν είναι τόσο κακό, αλλά του έχεις στερήσει τη γνώση τα καλύτερα χρόνια που μπορεί να αφομοιώσει ευκολότερα νέα πράγματα).

Και για να το δούμε και λίγο ρεαλιστικά, πόσο μα πόσο προσεκτικοί θα πρέπει να είναι οι γονείς, ώστε το παιδί ή τα παιδιά να μην πάρουν χαμπάρι ότι κάτι συμβαίνει τόσα χρόνια.

 

Και να σημειώσω ότι δεν περιμένω "σωστές" και "λάθος" απόψεις, περιμένω τις δικές σας απόψεις.

Κι εννοείται ότι εφόσον δεν έχω παιδί, ό,τι θέλω λέω, ε;! Γιατί έξω από το χορό, όλοι ξέρουν τα βήματα. Απλώς επειδή με ενδιαφέρει το θέμα, θέλω να δω πώς το αντιμετωπίζετε ή πώς θα το αντιμετωπίζατε. Κι αν καταλήξουμε κάπου, τότε ακόμα καλύτερα.

[Εποικοδομητικός Εγωϊσμός]

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, συμπεριφέρομαι όμορφα στους άλλους γιατί αυτό με κάνει να αισθάνομαι καλύτερος άνθρωπος. Το να δίνω χαρά, σημαίνει ότι τουλάχιστον κάποιες φορές θα εισπράξω χαρά πίσω, οπότε δρω εγωιστικά. Αυτός τον εγωισμό τον θεωρώ εποικοδομητικό.

Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι κάνουμε μια οποιαδήποτε πράξη χωρίς στάλα εγωισμό;

[Μαγεία Στη Ζωή Του Παιδιού]

Διαβάζοντας το εξής παλαιότερο θέμα "Τέχνη και ηλικία" και φτάνοντας σιγά σιγά σε εκείνη την ηλικία που όλοι περιμένουν τον απόγονό σου, αναρωτήθηκα αν υπάρχει "σωστός" και "λάθος" τρόπος να χειριστείς το θέμα μαγεία μέσα στην οικογένεια.

Λάθος τρόπους γνωρίζω, αλλά κάποιον σωστό δεν έχω ακούσει (τα καλά ακούγονται πιο δύσκολα).

Έστω ότι το έτερον ήμισυ δεν έχει πρόβλημα με την ενασχόλησή σου, τίθεται το θέμα του παιδιού (θεωρώντας ότι υπάρχει για χάρη της συζήτησης):

Εάν ο/η σύζυγος είναι των ίδιων ενασχολήσεων, τι όρια θα έπρεπε να μπουν για το παιδί. Δηλαδή ελεύθερη πρόσβαση σε όλη τη γνώση, πρόσβαση με βάση τις γνωστικές του ικανότητες, καμία πρόσβαση πριν από κάποια συγκεκριμένη ηλικία;

Εάν ο/η σύζυγος ασπάζεται άλλες πεποιθήσεις (κι εφόσον είναι σύζυγος τότε θεωρώ ότι δεν αντιτίθεται στο σύζυγό της/του), χρειάζεται κάποια συμφωνία μεταξύ των γονέων, αλλά πόσο θεμιτό είναι αυτό; Και τι παραμέτρους θα λάβουν υπόψη τους για μια τέτοια συμφωνία;

 

Άν το έτερον ήμισυ δε θέλει ούτε λέξη να ακούσει για την τέχνη... Εκεί μπαίνουμε σε δύσκολες συζητήσεις με υποπεριπτώσεις, οπότε ας το αφήσουμε προς το παρόν.

 

Καθότι δεν έχω προσωπική εμπειρία, αναρωτιέμαι εκ του ασφαλούς αν οι γονείς περιορίζουν την "τέχνη" για χάρη του παιδιού ή το αφήνουν ελεύθερο να παρατηρεί και να συμμετέχει, φαντάζομαι ότι στην πράξη τα πράγματα δεν μπορεί να είναι πολύ ξεκάθαρα. Αλλά έχει νόημα να μπουν κανόνες;

Συνέχεια μιλάμε για τη δεκτικότητα των παιδιών και πώς τη στερούνται στην πορεία εξαιτίας του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουν. Από την άλλη όμως θα αφήνατε πλήρη πρόσβαση στη γνώση; Θα αντιμετωπίζατε το παιδί σαν μαθητευόμενο; Θα ξεκινούσατε με τεχνικές διαλογισμού από μικρή ηλικία; Θα ζητούσατε από το παιδί εχεμύθεια;

Πώς το σκέφτεστε το όλο θέμα;

[Η Διαδρομη Παραλληλα Της Διαδρομης]

Μια παράκληση και συμβουλή ταυτόχρονα: να φροντίζεις τα κείμενά σου. Δεν ξέρω αν το κάνεις επίτηδες, αλλά θα ήταν πιο ευανάγνωστα αν υπήρχαν στις λέξεις τόνοι κι αν έβαζες τα σημεία στίξης εκεί που χρειάζονται.

Κατά τα άλλα, φαίνεται πως έχεις πράγματα να βγάλεις από μέσα σου. Δουλέψέ τα όμως.

[Πεντάλεπτα Στους Δρόμους..]

Παρομοίως. Όσα λεφτά έβρισκα μικρότερη, τα χάνω τώρα. Και όταν τυχαίνει να είμαι σε μια πιο άνετη οικονομική κατάσταση, αν μου πέσει κάπου 1 ευρώ, δεν πρόκειται να το ψάξω. Όταν είμαι σε ανάγκη όμως, είμαι πιο προσεκτική.

[Μη Διανοηθείτε Να Το Αγοράσετε]

Μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους τα ακούνε!

[Θανατική Ποινή]

Εμένα η musa με κάλυψε πλήρως. Θεωρώ ότι η θανατική ποινή μειώνει την ανθρωπιά του ανθρώπου και τον κατεβάζει πολλά επίπεδα κάτω. Η απόδοση της δικαιοσύνης δεν μπορεί να γίνεται από τα άτομα που είναι συναισθηματικά φορτισμένα. Το να πάρει κάποιος συγγενής ενός θύματος εκδίκηση δεν μπορεί να είναι μέλημα της δικαιοσύνης. Η πρόληψη του εγκλήματος όμως και ο σωφρονισμός των θυτών είναι!

Αν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές, τότε δε θα είχαμε την εγκληματικότητα που έχουμε.

 

Επίσης, επειδή ειπώθηκε κάτι σχετικό σε προηγούμενα ποστ, το γεγονός ότι πλέον ο οποιοσδήποτε (ανεξαρτήτως ηλικίας) έχει πρόσβαση μέσω ίντερνετ σε οτιδήποτε έχει την περιέργεια να δει, σημαίνει ότι ένα ποσοστό αυτών θα επηρεαστεί είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο (ο επηρεασμός όπως τον θέτω αφορά τη γενικότερη συμπεριφορά του στην κοινωνία όπου ζει).

 

Το τι μπορεί να ωθήσει κάποιον στο έγκλημα μπορεί να συζητιέται για χρόνια, αλλά θεωρώ ότι η θανατική ποινή δε θα ωφελήσει ούτε τον θύτη ούτε την κοινωνία, παρά μόνο το αίσθημα εκδίκησης των κοντινών προσώπων του θύματος.

Όμως ο σωφρονισμός ενός θύτη κι η επανένταξή του στην κοινωνία προσφέρει στο σύνολο ένα υγιές μέλος.

Τώρα το αν επικρατούν οι συνθήκες όπου κάτι τέτοιο είναι εφικτό, είναι κάτι που αφορά έμμεσα τη συζήτηση, αλλά όχι άμεσα.

[Ο Γέροντας Παστίτσιος!]

Σαςπαρακαλώ να αφήσετε την προσωπική αντιπαράθεση για πιο προσωπικές στιγμές και να μείνετε στα γεγονότα.

 

Για το θέμα της παράστασης, έχω να πω ότι ανέκαθεν υπήρχαν αντιδράσεις από τη μεριά της εκκλησίας.

Θυμηθείτε το "jesus christ super star". Εγώ θυμάμαι ότι όταν είχα πάει, είχα περασει ανάμεσα από ανθρώπους με πλακάτ που φώναζαν εναντίον των στελεχών της παράστασης και των θεατών και μας έλεγαν ότι θα καούμε στην κόλαση.

Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι ουδείς με είχε "στολίσει" με τόσα ωραία επίθετα και δε μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι κινδύνευε η σωματική μου ασφάλεια.

 

Γενικότερα βλέπω ένα μοτίβο τελευταία στα γεγονότα αυτού του τύπου. Να έχουμε να ασχολούμαστε; Να έχουμε να φοβόμαστε; Να έχουμε να απέχουμε;

[Ο Γέροντας Παστίτσιος!]

Νομίζω ότι σε όλα τα θέματα που θίξατε και όλες τις αποχωρήσεις που έγιναν, δε δώσατε σημασία σε κάτι που ειπωνόταν πού και πού, στο μέτρο. Έπειτα απλώς κολλούσατε σε λέξεις και φράσεις, γιατί ευτυχώς ή δυστυχώς σε μια κοινότητα συζητήσεων κάθε λέξη μετράει.

 

Χθες είδα μια ταινία, το "We are legion - the story of the hactivists", δηλαδή τη μισοείδα γιατί ήμουν πολύ κουρασμένη και με έπαιρνε και ο ύπνος πού και πού. Θίγει το θέμα της ελευθερίας του λόγου άμεσα και έχει να κάνει και με το θέμα μας, καθότι είχε γίνει μια μεγάλη επίθεση στους σαϊεντολόγους από τη μεριά των Ανώνυμους.

 

Αν δεν κρατηθούν τα όρια από τη μία ή την άλλη πλευρά, τότε τα πράγματα εξωθούνται στα άκρα. Και οφείλω να ομολογήσω, ότι μετά από όλες αυτές τις σελίδες αυτού του θέματος και όλων αυτών των άρθρων και απόψεων που έχω ακούσει κι έχω διαβάσει, προτιμώ να υπάρχει μια ακραία σάτιρα, παρά καμία.

 

Ο σεβασμός σε μία πίστη σταματάει εκεί που αυτή η πίστη δε σέβεται εμένα. Κι αυτό συμβαίνει όταν η πίστη δεν έχει παραμείνει πίστη, αλλά έχει μεταλλαχθεί σε επιχείρηση. Ο κάθε γέροντας που θα γράψει ένα βιβλίο για να "μεταδώσει" τις ιδέες του, θα πρέπει να ξέρει ότι θα στοχοποιηθεί γι'αυτές. Γιατί άπαξ και δημοσιοποιηθεί η άποψή σου, θα υπάρξει αντίλογος. Και δε βρίσκω πού είναι το κακό σε αυτό και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό θεωρείται βλασφημία. Από την άλλη, αν πάω στον τάφο του γέροντα και σπάσω τα μάρματα και βάψω τα κόκαλά του σε διάφορα χρώματα και τα κρεμάσω στα δέντρα, τότε ναι, είναι βλασφημία και εκεί θα πρέπει να υπάρξει τιμωρία.

[Ύπνωση]

Επαναφέρω ένα παλαιότατο θέμα, γιατί διάβασα ένα άρθρο σχετικά με το ότι ο υπνωτισμός δεν πιάνει σε όλους. Φαίνεται ότι από τις έρευνες του Πανεπιστημίου του Στανφορντ βρήκαν κάποια διαφορά στη λειτουργία του εγκεφάλου αυτών που υπνωτίζονται εύκολα και αυτών που δεν υπνωτίζονται. Δυστυχώς δεν μπορώ να το μεταφράσω τώρα για όσους δεν έχουν ευχέρεια με την αγγλική γλώσσα, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω σύντομα. Για όσους θέλουν να του ρίξουν μία ματιά πάραυτα, μπορούν να το βρουν εδώ.