Jump to content

Αλκιβιάδης Χ

Mέλη
  • Posts

    377
  • Joined

  • Last visited

Posts posted by Αλκιβιάδης Χ

  1. Ένα όχι τόσο "τζιζ" όνειρο (σόρι κορίτσια :smilewink: ) που θέλω πάντα να πραγματοποιώ, είναι να κάνω μια γυναίκα να χαμογελά πραγματικά... και να την κάνω να αποβάλει από πάνω της την μάσκα της καθημερινότητας όσο μου είναι δυνατό. ^_^

     

    ΥΓ. Για τα ποιο "τζιζ" υπάρχουν και τα πμ... αλλά δεν είμαι τόσο εύκολος :018bleh:

  2. Εγώ πάντος ΔΕΝ τον βρήκα στον καθρέυτη... :018bleh:

     

    Όσον αφορά την ΓΥΝΑΙΚΑ των ονείρων μου ακόμα ψάχνω... αν και το κόβω πως με την γκαντεμιά που με δέρνει δεν παίζει να πάρει σάρκα και οστά κάποια από τις σχεδιασμένες ηρωίδες μου από το χαρτί... :headb:

     

    Ονειρευτής είμαι τελικά η... ονειροαπογοήτευση; :blink:

  3. Ω, μα μικρή μου Τιγρρρίτσα... πόσες ζωές έχεις χάσει λόγο περιέργειας, μμμ;

    Δεν μπορώ να πω τίποτα παραπάνω :zipped: (δημοσίως τουλάχιστον B) ) μιας και είμαι αρκετά ντροπαλός :019blush: ... (εσύ νεφέλη να πάψεις! :018bleh: ).

     

    Τώρα, καλή μου Νεράιδα, μακάρι να ήτο όνειρο αυτό που με κράτησε απών... μα διστυχώς ήταν υποχρεώσεις από τις οποίες δεν έχω ξεμπερδέψει ακόμα... :001almostcry: :headb:

     

    ΥΓ. Α! Χαζό! (προς νεφέλη... :D ) Ξέρεις... και μένα μου λείψατε βρε... λίγο. :smilewink:

  4. Με έχετε δει ποτέ αγουροξυπνιμμένο; Αν δεν γελάσει με αυτήν την εικόνα λογικός άνθρωπος δεν ξέρω με τι θα μπορούσε...

     

    ΥΓ. Όσον αφορά το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό, έχετε υπόψιν την υπογραφή μου...

     

    ΥΓ2. (i:suck).... για να μην ξεχνιόμαστε... όσοι το θυμούνται θα το καταλάβουν ;)

  5. Άρα, για μένα, ο "τέλειος" ή πιο σωστά = ο ιδανικός άνθρωπος, είναι εκείνος που εξελίσεται, βελτιώνεται και προσαρμόζεται πάντα και στα πάντα.

    Αρκεί κατ'εμέ η προσαρμογή να μην είναι μια τάση προς συμβιβασμούς σε ημίμετρα και διευκολίνσεις ανευ ουσίας... Η κοινωνία στις μέρες μας πραγματικά χρειάζεται κάτι περισσότερο.

  6. Χρόνος, ψυχή, ατέρμονη αιωνιότητα... Προσπαθόντας να ορίσουμε έννοιες τόσο φευγαλέες, τόσο ρομαντικές, μπαίνουμε εμείς οι ίδιοι σε ένα αέναο κύκλο περισυλογής και στοχασμού. Αλλά κατά πόσο το ο,τιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί αιώνιο, παντοτινό και τα σχετικά, μήπως ορίζεται εξολοκλήρου από την ανθρώπινη νόηση για να νοηθεί; Ή μήπως υπάρχει μια απειροελάχιστα αισθητή "γραμμή" που διαχορίζει το αισθητό από το επισθητό... Η ένοια της αρχής, όπως και του τέλους, είναι καθαρά μετρικά, μιας και από μόνα τους δεν μπορούν στην ουσία να "σταθούν". Η αξία της ανανέοσσης, ζωής και αναγένησης, του κύκλου... Αυτή για'μένα ορίζουν την όποια "ένια" του αιώνιου. Αλλά από την άλλη ζω για το σήμερα, το τώρα, όπως εγώ το ορίζω... Οπότε ποιος είμαι εγώ που θα μιλήσω για τον αέναο κύκλο της ζωής και εν τέλη τι με νοιάζει...;

×
×
  • Create New...