medussa
-
Posts
405 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by medussa
-
-
Εγώ σας προτείνω ανεπιφυλάκτως:
~ το Τρίγωνο των Βερμούδων Ι&ΙΙ
~ Kingdom Hospital (the mini series) (4 dvds) αν είστε fun του Stephen King
Και τα δύο σε κρατάνε σε αγωνία, παρότι είναι μούφα stories και εκπληκτικές παραγωγές και τα δύο.
-
Κρίμα! (για το Underworld II εννοώ)....
Το ένα όμως ήταν θεικό! Και νόμιζα ότι ήμουνα η μόνη στον πλανήτη που μου άρεσε! :cheerful:
Το Saw II, τι λέει;;
Την "καινούργια" Προφητεία, την είδε κανείς;
Το Saw II? λουτρό αίματος! Μα για πολύ αίμα μιλάμε
. Το Ι ήταν πιο «εγκεφαλικό», το ΙΙ πιο δράση. Κι έξυπνο μπορώ να πω (αφού κάθε δέκα λεπτά νόμιζα ότι ήταν κι άλλος ο δολοφόνος , ε ναι ήταν έξυπνο 
). Την προφητεία όχι δεν το έχω και δε νομίζω και να το δω. Νομίζω ότι θα είναι μια από τα ίδια. Εκτός εάν μου το προτείνει κάποιος που το ?χει δει με επιχειρήματα.
-
You are most like Aragorn. You have strong convictions and you stick to them. Although you are more of a recluse, you are extremely loyal to the few friends that you have. You are very serious about things, but you like having fun. Fame and fortune mean little to you, and you aren't concerned with being popular. Good for you!
Έτσι! Έτσι! Κολλητιλίκια με τον Orlando...
-
Καλά? τον καημό μου για δρακουλοδοντάκια σε ταινίες τον έχω ξαναπεί
. Εχθές λοιπόν, πήρα όλο χαρά :drooling2: το Underworld the Evolution και? οποία απογοήτευσις ? Τίποτα δε θύμιζε την ένταση, την πλοκή του πρώτου. Τσάμπα το παγωτό Δωδώνη που είχα πάρει ειδικά για την περίσταση (ε.. το γιορτάζω άμα βλέπω ταινίες που γουστάρω :partytime: ).Άμα είσαστε funs του είδους δείτε το με λίγες προσδοκίες για να μην απογοητευθείτε :isaygrrr: .
Αν δεν είσαστε funs, αφήστε το καλύτερα να μην μοιρλιάζετε και το 1,5 ευρώ που θα δώσετε στο dvd :byebye: .
-
Να επισημάνω το «κοινό» των εμπειριών στη συγκεκριμένη πανσέληνο; Περισσότερο αυτό μου έχει κάνει εντύπωση!
-
Από την Τετάρτη που μας πέρασε έως κι εχθές ξημερώματα, κάθε βράδυ έκανα πολύ ανήσυχο ύπνο με πάρα πολλούς εφιάλτες, κάτι το οποίο δεν με προβλημάτισε ιδιαίτερα μιας και διανύω μια δύσκολη περίοδο και θεώρησα ότι ήταν αποτέλεσμα αυτού.
Εχθές όμως, καθότι δεν δούλευα πέρασα το πρωινό μου ως είθισται (δηλ. καφές στο κρεββάτι και τηλεόραση
) όπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου άκουσα μια αστρολόγο σε πρωινάδικο και αναφέρει τους εφιάλτες λόγω πανσελήνου και τον συρμαδό των παρευρισκόμενων να διαμαρτύρονται για τα εφιαλτικά όνειρα που είχαν για αρκετές ημέρες . Κι αναρωτιέμαι? υφίσταται ως φαινόμενο? Γιατί μπορώ να κατανοήσω τις διάφορες επιρροές της πανσελήνου (μιας και ως πιο ευπαθές φύλο στα ενεργειακά της πεδία, της βιώνω κιόλας) αλλά για επιρροή του ασυνείδητου δεν το είχα ματακούσει. Εσείς?
-
20,235
και νεύρα τσατάλια! !!Λοιπόν, εγώ θα το πω κι ας με κράξετε
? μου ?ρθε σφυρί στο μυαλό μεν, ροζ δε? 
-
Κρεμάμε στο κλουβί ένα τσαμπί μπανάνες. Όλοι οι πίθηκοι τρέχουν να πιάσουν το τσαμπί. Ένας από τους πιθήκους, ο πιο γρήγορος, φτάνει πρώτος στο τσαμπί.
Εκείνη τη στιγμή, καταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, που έχουν μείνει πίσω. Αυτός που έτρεξε πρώτος και έπιασε το τσαμπί, τρώει τις μπανάνες και το ευχαριστιέται πολύ. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να στεγνώσουν και να ξεπεράσουν το σοκ από το κατάβρεγμα.
Μετά από 1-2 ώρες, η κατάσταση της ομάδας των πιθήκων επανέρχεται στο φυσιολογικό. Βέβαια, οι 9 που έφαγαν το κατάβρεγμα (και δεν έφαγαν μπανάνες), κοιτούν με κάποια ζήλια τον ένα που και τις μπανάνες έφαγε και το κατάβρεγμα το γλίτωσε.
Επαναλαμβάνουμε την ίδια ενέργεια, δηλαδή κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες στο κλουβί. Τρέχουν όλοι, αλλά ο ίδιος πίθηκος, ο οποίος όπως είπαμε είναι ο γρηγορότερος καταφέρνει και πάλι να φτάσει πρώτος στο τσαμπί.
Εμείς ξανακαταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, ενώ ο πρώτος τρώει επιδεικτικά τις μπανάνες που "κέρδισε δίκαια", αφού ήταν ο γρηγορότερος. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο 2-3 φορές.
Κάποια φορά, καθώς ξεκινάει ο γρήγορος να πιάσει το τσαμπί που τοποθετήσαμε εκ νέου, τον πιάνουν οι υπόλοιποι εννιά και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Βρίσκεται λοιπόν το τσαμπί στη θέση του για κάποια ώρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Κάποια στιγμή, ο γρήγορος ξαναπροσπαθεί να τρέξει προς το τσαμπί, αλλά οι υπόλοιποι τον ξαναπλακώνουν στο ξύλο, γιατί φοβούνται το κατάβρεγμα.
Μετά από μερικά ξυλοφορτώματα, ο γρήγορος "μαθαίνει το μάθημά του" και δεν ξαναπροσπαθεί.
Μπορεί να προσπαθήσει και κάποιος άλλος, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ξύλο από τους υπόλοιπους.
Εδώ ξεκινάει το ενδιαφέρον της υπόθεσης.
Βγάζουμε από το κλουβί έναν από τους εννιά πιθήκους αυτούς που καταβρέχαμε, όχι αυτόν που έφτανε πρώτος στο τσαμπί και βάζουμε έναν καινούριο πίθηκο, αντικαταστάτη. Ο καινούριος πίθηκος, με το που βλέπει το τσαμπί με τις μπανάνες το οποίο φυσικά δεν ακουμπάει πλέον κανένας από τους "έμπειρους" της ομάδας ορμάει να το πιάσει. Οι υπόλοιποι εννιά, συμπεριλαμβανομένου και του παλιού "γρήγορου", τον βουτάνε και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Ο παλιός "γρήγορος" μπορεί και να χαίρεται που τρώει και κάποιος άλλος ξύλο. Ο καινούριος δεν ξέρει γιατί τρώει ξύλο, αφού δεν είχε την εμπειρία του καταβρέγματος.
Μαθαίνει όμως πολύ γρήγορα ότι αν ξεκινήσει να πιάσει το τσαμπί, αυτό συνεπάγεται ξύλο από τους υπόλοιπους. Έτσι, ξαναβρισκόμαστε σε κατάσταση "ισορροπίας" μέσα στο κλουβί, δηλαδή υπάρχει ένα τσαμπί μπανάνες το οποίο δεν πάει να πιάσει κανείς.
Ξανα-αλλάζουμε έναν από τους άλλους 8 πιθήκους (όχι τον παλιό "γρήγορο" και όχι τον νέο ξυλοφορτωμένο) με έναν αντικαταστάτη. Όπως καταλαβαίνετε, γίνεται η ίδια ιστορία της προηγούμενης παραγράφου, μέχρι να τους αλλάξουμε όλους (τελευταίο βγάζουμε τον παλιό "γρήγορο", τον πρώτο που έφαγε ξύλο στην αρχή της ιστορίας).
Τι έχουμε λοιπόν;
Έχουμε ένα τσαμπί μπανάνες, μέσα σε ένα κλουβί με 10 πιθήκους, από τους οποίους κανείς δεν τρέχει να το πιάσει, και κανείς δεν ξέρει γιατί (δεδομένου ότι κανένας τους δεν ήταν στην αρχική ομάδα που έφαγε το κατάβρεγμα).
-
...και γιαυτο...
? περνούσε ατελείωτες ώρες?
Γιατί όχι? Ακόμα και αυτό θέλει δύναμη.. :blblbl:
Εμ? στην ηλικία σας κύριε καθηγητά?
-
...αλλα δεν μπορουσε γιατι...
... είχε πλατυποδία...
-
5 είπαμε.... <_<
... ημέρες ακόμη, για να συνειδητοποιήσει ότι...
Εμ βέβαια είναι δυνατόν να μην ξέρω αλίμονο.. :headb: :headb:
Με δύναμη ε!; :evilbl:
-
? ως φτωχή, πλην όμως τίμια κι εργατική, πλύστρα?
-
...Στην ΝΕΑ σμυρνη...
? σε ένα υπόγειο δυάρι?
Τι τέτοιος δηλαδή?...
Τέτοιος
! Ξέρεις εσύ! -
Έχουν ξαναγίνει παρόμοια..
Αυτό?
http://www.artofwise.gr/forum/index.php?showtopic=601&st=0
Καθώς και αυτό..
SeaHawk γιατί είσαι τέτοιος
; Κι άμα έχει ξαναγίνει; Παιχνίδι είναι, ας ξαναγίνει -
Διακρίνω μια κάποια πικρία και πεσιμισμό ή μου φαίνεται...;
Καρφώθηκα ε; Θα μου περάσει όμως?
-
Στην παρούσα ζωή:
Ο πρώτος δεν θα λάβει ποτέ τίποτα, μπορεί και να προπηλακιστεί κιόλας και να πικραθεί και να εγκαταλείψει.
Ο δεύτερος σίγουρα θα λάβει, αφού αυτός είναι ο αυτοσκοπός και στόχος και προσπαθεί γιαυτό σκληρά.
Ο τρίτος μπορεί να λάβει, μπορεί και όχι, αδιάφορο του είναι κι αν συμβεί θα το αποδώσει στην τύχη.
Λίγο πριν το θάνατο:
Ο πρώτος αν δεν έχει αποκλείσει από την πορεία του, ίσως να είναι ήμερος, ίσως όμως να είναι και απογοητευμένος ή πικραμένος.
Ο δεύτερος θα είναι ικανοποιημένος.
Ο τρίτος δεν θα το θυμάται καν για να το αξιολογήσει.
-
Θα συμφωνήσω με τον Ζ.
Τις περισσότερες φορές, ο έντιμος ? ειλικρινής χειρίζεται το χαρακτηριστικό του με έλλειψη λεπτότητας και μέτρου. Γιατί ακόμα και σε ένα «θετικό» χαρακτηριστικό χρειάζεται μέτρο. Και ο καταιγισμός της ειλικρίνειας πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με ένα άλλο πολύ ουσιαστικό χαρακτηριστικό, τη διακριτικότητα! Και τις περισσότερες φορές το άλλοθι αυτής της «καταπάτησης» δεν είναι η σκέψη «Εγώ είμαι απλά ειλικρινής» αλλά «Εγώ είμαι απλά αδιάφορος για το αποτέλεσμα».
Ειλικρίνεια είναι και η έκφραση «Είσαι χοντρός!» αλλά τον? χοντρό θα τον προσβάλει! Και θα φέρει και σε δύσκολη θέση όσους παραβρίσκονται της? ειλικρινούς αποκάλυψης!
Ως χαρακτηριστικό είναι θετικό όταν σε αυτοπροσδιορίζει: είσαι ειλικρινής και έντιμος με τον εαυτό σου!
-
Στο συγκεκριμένο «προβληματισμό» του ***Prince*** δεν τίθεται καν σαν έννοια η πολυπροσωπία!
Ισορροπία λέγεται! Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για όλα? άλλη ομάδα είναι οι άνθρωποι που μπορείς να χαβαλεδιάσεις, άλλη που μπορείς να φιλοσοφήσεις, άλλη που μπορείς να εκμυστηρευτείς. Συνήθως (και δυστυχώς) ένας άνθρωπος που να συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω και να σου δίνει τη δυνατότητα να ξεδιπλώνεις όλες τις πτυχές του χαρακτήρα σου, βρίσκεται λίγο δύσκολα. Γιαυτό εξάλλου κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κανέναν. Αν λοιπόν, υπάρξει αυτή η εξαιρετική περίπτωση (ή το κατά δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση) που τον βρίσκεις πολύ απλά τον κάνεις και «κολλητό» σου, «αίσθημα σου» κτλ.
Μέσα λοιπόν από αυτό το διαχωρισμό των ομάδων, εκτονώνεις κι αναπτύσσεις όλες τις πτυχές του χαρακτήρα σου (ανάγκη για διασκέδαση, για συζήτηση κτλ) και ισορροπείς.
Και να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό που από νωρίς έκανες αυτό τον διαχωρισμό γιατί έτσι γλύτωσες τον εαυτό σου από πολλές ανθρώπινες απογοητεύσεις!
-
Αν ήμουν Θεός για μια εβδομάδα, θα έκανα τον Kouranis Θεό για μια μέρα?
Α! Και θα έκανα πραγματικό τον Άη Βασίλη.
Και μετά τον Seirio για όλες τις υπόλοιπες?
Τά απογεύματα, σουλάτσο, γλυκά, καφέδες, παγωτά καί αργότερα ...μεζεδάκια, τσίπουρα, καλαμπούρια, κουβεντάρες, χοροί, τραγούδια καί ...νυχτοπερπατήματα κατά βούλησιν!
-
Θα ομολογήσω ότι ως πιτσιρίκι υπήρξα τρελή urbanlegendού! Με πλήρη συνείδηση των πράξεων μου καθότι υπήρχε αυτοσκοπός:
Για να μην μου «καταπατούν» το σπιτάκι-οχυρό που είχα φτιάξει στο εγκαταλελειμμένο ακατοίκητο, διέδιδα την ιστορία του πνιγμένου καπετάνιου και της απαρηγόρητης αρραβωνιάρας που το στοίχειωνε.
Για να μη με βρίσκουν και να κερδίζω στο κρυφτό, διέδιδα την ιστορία με τους αδικοσκοτωμένους εργάτες που στοίχειωναν το σκοτεινό μέρος από το δασάκι που κρυβόμουν.
Και άλλα πολλά χαριτωμένα?
Το απίθανο είναι ότι σχετικά πρόσφατα άκουσα την ανακύκλωση της πρώτης ιστορίας από ενήλικους και έμεινα με το στόμα ανοιχτό!
Πάντως με τους σύγχρονους urban legends έχω φάει μεγάλη ήττα, όπως τότε που «κυκλοφορούσε» ότι George Clooney και Brad Pitt εθεάθησαν σε parking του Μαρινόπουλου κι είχα πάρει σβάρνα τους Μαρινόπουλους επί ένα μήνα
-
Οι τύποι είναι χαβαλετζήδες και cultιάδες ρε συ. Τι μαύροι λέμε τώρα? Μελωδικό rockάκι αλα 80's έπαιξαν με στολές απο τέρατα cult θρίλερ!
Συμφωνώ και επαυξάνω!!! Και αντιπροτείνω του χρόνου να στείλουμε τον Γιαννάκη τον Φλωρινιώτη μετά τέκνοις!!! Εκεί να δείτε θρίλερ που θα βιώσει η Europa!!!!
-
Σας ευχαριστώ
-
Αισθάνομαι την ανάγκη να πω μερικά λόγια για έναν φίλο μου?
Ο Βαγγέλης, θα μπορούσε να είναι φίλος μου από παλιά μιας και στην αρχή της ζωής μας ζήσαμε σε διπλανές γειτονιές. Παρ? όλα αυτά οι στιγμές δεν ήταν ώριμες και γνωριστήκαμε πολύ αργότερα, όταν πλέον κατοικούσε μακριά, είχε χαράξει με πολύ έντονες γραμμές το δρόμο της ζωής του και κάπου εκεί εγώ, σχεδόν με το ζόρι, μπήκα στη ζωή του. Η «επίσημη» γνωριμία μας έγινε από τον αδελφό του κι απ? την αρχή με γοήτευσε η διαφορετικότητα του Βαγγέλη, η αποστασιοποίηση του από τα κοινά αποδεκτά, η απομάκρυνση του που μ? έκανε να θέλω πιο πολύ να τον πλησιάσω.
Αυτός απόμακρος και λιγομίλητος κάθε φορά, εγώ χείμαρρος συναισθημάτων και παράλληλα διακριτική στις επιλογές του, δεν άργησε να «δέσει» το θέμα και να καταλήξουμε να λατρευόμαστε μέσα από τις αντιπαραθέσεις μας. Κάθε φορά που έφευγα από την? αρμένικη βίζιτα που πήγαινα σπίτι τους με ξεπροβόδιζε με λόγια τύπου «Επιτέλους σε ξεφορτωνόμαστε παλιοχριστιανή!» κι εγώ του απαντούσα «Κι εγώ σε λατρεύω, γιαυτό θα ξανάρθω και θα φέρω κι έναν παπά μαζί μου την επόμενη φορά να σε προσηλυτίσει στο δρόμο του Θεού!» κι έκλεινα την πόρτα πίσω μου γελώντας, ακούγοντάς τον να? ωρύεται. Και πραγματοποιούσα εν μέρη την «απειλή» μου, ξαναπηγαίνοντας με το βαλιτσάκι μου, για περισσότερες μέρες, για περισσότερες αντιπαραθέσεις, για περισσότερες στιγμές. «Πάλι θα ξανάρθει η παλιοχριστιανή; Θα μας καταραστεί ο Δίας!» έλεγε στον αδελφό του, και κάνα δίωρο πριν καταφθάσω, τον έπαιρνε, τάχα κάτι είχε ξεχάσει να πάρει από το Super Market και μου ψώνιζε χιλιάδες λιχουδιές που ήξερε ότι μου άρεσαν και έκανε σχέδια τι θα μου μαγείρευε για φαγητό και όλως τυχαίως βρισκόντουσαν στα χέρια του προσκλήσεις «από εκείνον τον άφωνο τον τραγουδιστή μωρέ, που αρέσει σ? αυτήν την παλιοχριστιανή, μου τις χαρίσανε, σιγά μην έμπαινα εγώ στον κόπο? να πάει να μας αδειάσει το σπίτι μπας κι εξευμενιστεί ο Δίας». Κι αργότερα όταν μεσ? την ντάλα του ήλιου μ? έτρεχε στις διάφορες τελετές στην Ακρόπολη, με στόλιζε με λουλουδάκια στα μαλλιά, έτσι «Για να μαθαίνεις κόρη την ιστορία σου». Και πάντα? «απρόθυμος» να με διαφωτίζει «Από τις προπαγάνδες που σας μαθαίνουν οι παπάδες σας?», ένας θησαυρός γνώσεων και σοφιών. Κι αν αργούσα να τους επισκεφθώ για την τυπική «αρμένικη» μου βίζιτα, το καθιερωμένο τηλεφώνημα «Αγόρασα χλωρίνη σήμερα, κόρη της χλωρίνης και? δεν έρχεσαι καμιά βόλτα προς τα ?δω; Θέλει σφουγγάρισμα το σπίτι!».
Πριν δύο εβδομάδες ο Βαγγέλης πήγε με το ζόρι στο Νοσοκομείο για να κάνει εξετάσεις γιαυτούς τους έντονους πόνους που είχε στο στήθος τον τελευταίο καιρό. Φοβόταν κρυφά την πνευμονία. Η ανακοίνωση των γιατρών για ραγδαία μορφή καρκίνου στους πνεύμονες ήταν τόσο καταλυτική όσο και η αντίδραση του? τράβηξε τα σωληνάκια και τους ορούς, κι υπέγραψε την με ευθύνη του έξοδο του. Στο χαρτί πάνω από την υπογραφή του έγραψε «Τέλος με αξιοπρέπεια!». Ζήτησε από τους λίγους που το ήξεραν μυστικότητα και διακριτικότητα και επέστρεψε στο σπίτι του. Την Παρασκευή το απόγευμα, ο Βαγγέλης έκατσε στο μπαλκόνι του σπιτιού του αγναντεύοντας τον κόσμο να κινείται μέχρι που σουρούπωσε. Το Σάββατο τα ξημερώματα έφυγε για το μεγάλο του ταξίδι?
Φίλε μου? μακάρι να μπορούσα να φωνάξω ποιος ήσουν, να μάθει όλος ο κόσμος ότι ορφάνεψε, όμως θα σεβαστώ την επιθυμία σου?
Φίλε μου? όταν έφυγε ο αδελφός μου, μ? αγκάλιασες σαν αδελφός στοργικά, μου ψιθύρισες λόγια παρηγοριάς και μ? έσφιξες πάνω σου μέχρι που χάθηκα?
Φίλε μου? τώρα που έφυγες κι εσύ, ποιος θα μ? αγκαλιάσει μέχρι να χαθώ?
-
Μην ξεχνάς ότι για τους Σουμέριους ο An ήταν ο «πρωτόπλαστός» τους (ο οποίος και ζούσε στους ουρανούς). Ο An-u (αυτός που ήρθε από τον ουρανό) κατόπιν καταγράφεται ως ο υπέρτατος θεός τους. ο Anu ήταν ο θεός της ατμόσφαιρας (γιαυτό και αποκαλούσαν το ουράνιο τόξο «το μεγάλο τόξο του Anu»). Ο Enki πάλι, ο υιός του ο αγαπητός, ήταν ο θεός και κυρίαρχος των υδάτων. Ο Anu είχε πολλά «παιδιά»: τους Enki, Enlil, Ninki, Inanna, Utu, Ningishzida, Marduk κτλ.
Οι «πρώτοι» θεοί δεν ήρθαν ποτέ σε «επαφή» με τις γυναίκες του πλανήτη γη. Οι γιοί τους όμως…
«Και οι γιοί του Θεού είδαν ότι οι κόρες των ανθρώπων ήταν δίκαιες. Και διάλεξαν από αυτές και τις πήραν για γυναίκες τους… Εκείνες τις ημέρες στη γη ήταν οι Νεφέλιοι, και μετά από αυτό, όταν οι γιοί του Θεού συνευρέθησαν με τις γυναίκες των ανθρώπων και αυτές γέννησαν τα παιδιά τους, οι ίδιοι έγιναν δυνατοί άνθρωποι οι οποίοι ήταν παλαιοί, άνθρωποι φημισμένοι» Το ότι μιλάει για γενιές αργότερα, αλλά δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο, ίσως να μπερδεύει.
Από την άλλη, η πρώτη συνάντηση τους με τους Σουμέριους, δεν ήταν με «αυτούς που βγήκαν από τη θάλασσα» αλλά με «αυτούς που ήρθαν από τη θάλασσα».
Underworld the Evolution
in Γενικά Θέματα
Posted
α? πιο απόλυτα σύμφωνη δε θα με βρεις! Ότι παλιοπαραγωγή (αισχρή μεταφορά βιβλίου) την έχει αγοράσει το Star και (δυστυχώς
) επειδή έχω και το κόλλημα μου με τον Stephen King, τα ?χω δει :headb: ?
Το Kingdom Hospital όμως ήταν μια πολύ καλή παραγωγή ? μεταφορά σε σημείο που εντυπωσιάστηκα από αυτό και μόνο το γεγονός! Βέβαια ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης (Craig R. Baxley) είναι «υπεύθυνος» για άλλες δύο καλές μεταφορές βιβλίων του Stephen King (Rose Red, Storm of Century), οπότε τώρα που είχε και το κατάλληλο παραδάκι από τη Sony Pictures Television ζωγράφισε.
Το story: ένα Νοσοκομείο με? περίεργο κόσμο: έναν θεότυφλο φύλακα, μια νοσοκόμα που? λιποθυμά στη θέα του αίματος, ένας παραπληγικός ζωγράφος που αγγίζει το μεταφυσικό του Stephen King, μια βασανισμένη ψυχή ενός μικρού κοριτσιού που κλαίει πίσω από τους τοίχους του Νοσοκομείου
?
Το Jacket συγκαταλέγεται στις αρκετά έξυπνες ταινίες που έχω δει
.