Pasifay
-
Posts
29 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Pasifay
-
-
Ο πίθηκος είναι παππούς μας, ή όχι; Ο Άρθουρ Κλάρκ μάλιστα φαντάστηκε, (ίσως η σωστή λέξη είναι οραματίστηκε),την αναβάθμιση του εγκεφάλου του με την παρέμβαση...θεών από το διάστημα οι οποίοι χρησιμοποίησαν ένα είδος τηλεόρασης για να πετύχουν το έργο τους...Ηθικόν δίδαγμα; Προσέχετε τι βλέπετε για να παραμείνει ο δέκτης σας νοήμων άρα ανθρώπινος...
Καλή Κυριακή σε όλους μας Άνθρωποι!!!!!!!!!!
-
Κύριε,άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα
(κι η ψυχή μας
ήταν το ύφασμα που δεν τ' αγόρασε κανείς).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ' την ούγια
η πήχη και τα ρούπια ήταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμής ποτέ:
η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
--πιάνουν στη γη μας λίγο τόπο τα πολύτιμα.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησε μας, δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!
Δ.Ι.Αντωνίου
Σου απάντησα Νεφέλη μου;
Σωστό σε βρίσκω Κέρατο...
-
Το μηδέν θα κάνω κύκλο...Τετράγωνο, ποιός το έκανε; Ο ουροβόρος όφις μήπως;
Ποιός και πότε τετραγώνισε τον κύκλο και που είναι ο Πυθαγόρας βρε παιδιά;
Μ' αρέσουν οι ερωτήσεις σου Νεφέλη μου και ένα περισσότερο όταν είναι τόσο ολοκληρωμένα εύστοχες...
-
Κομμάτια αιωρούμενα οι λέξεις
Εκτοξεύονται άναρχα
Αυτός ο φόβος
Δεμένος είναι
Στον κυκλικό στρόβιλο
Της αέναης επανάληψης
Αυτός ο φόβος
Γίνεται πόνος
Στο βασίλειο των αισθήσεων.
-
Σ' ευχαριστούμε πολύ κούκλα μου
-
-
Δεν είναι εμπορεύσιμο είδος ο εαυτός μας. Η ψυχή μας...Πόσο μάλλον ο Υψηλός...
-
Σκέφτηκα ότι μια καλή απάντηση στο θέμα είναι κάτι που έχω γράψει στο παρελθόν.
Είναι όμως η πρώτη φορά που δημοσιεύω κάτι προσωπικό σε τόσο ευρή κοινό και.....................
ΑΛΗΘΕΙΑ
Σημάδια οδηγούν τα χρόνια μου
Σημάδια που μου χάρησε, μια μοίρα κατεργάρα
Γελά μαζί μου, φτιάχνοντας στιχάκια
Καθώς περιπλανιέμαι στα σοκάκια
Με παραμύθια μ' είχε μεγαλώσει
Πριν στους ανθρώπους μα παραδώσει
Όπως τους είδα μπρος μου, τους φοβήθηκα
Πίσω στα παραμύθια κρύφτηκα
Σε ιστορίες χιλιοειπωμένες
Μ' αρχαία μάγια υφασμένες
Κοίταξα πίσω μιαν αυγή και αλαφιάστηκα
Να βρω την άκρη και να φύγω βιάστηκα
Στάθηκα κι είδα τη ζωή των διπλανών
Αυτών που θά 'πρεπε να λέω, αδελφών
Μια ιστορία μόνο ο καθένας μας
Το τέλος της, δεν έμαθε κανένας μας
Έτσι, προχώρησα και παρακάτω
Και δεν συνάντησα κανένα δράκο
Δράκοι, υπάρχουνε στα παραμύθια
Τρανή ασπίδα, είν' η αλήθεια.
-
"Πως θα αντιδρούσατε αν ενα άτομο το οποίο πιστεύατε οτι ήταν "δικός"σας άνθρωπος,τον αγαπούσατε και του συμπαραστεκόσασταν,όπως και αυτό βέβαια,σε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμες,νιώθατε πως σας προδίδει?Ακόμη και αν στο τέλος καταλαβαίνατε πως η αντίδρασή σας αυτή ειναι λανθασμένη."
Χμμ καλό ερώτημα? Αρχικά να συμμεριστώ τις απόψεις του Pasifay. Έπειτα να θυμίσω πως ανάλογα με το τι θεωρείς τον εαυτό του ότι είναι, αντιδράς? Τέλος, απλά θα τον συγχωρούσα και αν είχε κάνει «κακό» μεγάλο σε μένα, απλά θα πρόσεχα να μην την ξαναπατήσω. Διότι «Οι άνθρωποι που τελικά μας προδίδουν, μας δίνουν τα μηνύματα εξ αρχής. Εμείς ηθελημένα τα αγνοούμε, για λόγους που έχουν να κάνουν με καθαρά εσωτερικές ή ας το πούμε απλά προσωπικές, εκκρεμότητες.»
Άλλωστε πως εγώ μπορώ να συνειδητοποιώ ότι πραγματικά προσπαθώ στην άτροπο της αυτοβελτίωσης, αν δεν αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου να πράττει και έτσι. Φυσικά, όχι να τον αντιλαμβάνομαι φανταστικά, αλλά εδώ στην πραγματικότητα, με πράξεις.[ Διότι αν απλά οραματίζεσαι τον εαυτό σου να «είναι» αυτό δεν σημαίνει ότι «είσαι» και πραγματικός. ]
Το θέμα προσεγγίζεται και κάπως αλλιώς.Τα οράματα είναι πάντα βοηθητικά.Απλά πρέπει να ελέγχεις συνεχώς τις προθέσεις σου.Ανασαίνοντας μια πνοή από αρχαία ελλάδα καθαρίζει το μυαλό μας. Στόχος πάντα είναι τό <<είναι>> και όχι το <<φημί>>. Τό ειμί. Καληνύχτα σε όλους...
Τέλος πάντων ξέφυγα πάλι.
Εγώ πάντως ξέρω ότι όλοι οι απλοί άνθρωποι μισούν όσους τους μισούν (ή τους βλάπτουν), αν δεν θέλεις να είσαι απλός, αλλά να είσαι άνθρωπος με χάρη, αγάπα όσους σε μισούν και βοήθα όσους σε βλάπτουν, κι αν δεν μπορείς (ή δεν πρέπει) να τους βοηθάς, τότε να αισθάνεσαι απέναντί τους όπως θέλεις αυτοί να αισθάνονται για σένα, δηλαδή με αίσθημα συνεργασίας.. ή συμπάθειας.. η αγάπης (όχι έρωτα φυσικά αν και είναι μπλεγμένες οι έννοιες στις μέρες μας). Η ακόμα ποιο γενικά να φέρεσαι στους άλλους όπως θέλεις να σε φέρονται αυτοί ή να αισθάνεσαι απέναντι στους άλλους όπως θέλεις οι άλλοι να αισθάνονται για σένα? ή δες τον εαυτό σου όπως τον θέλεις, δες τους άλλους όπως τους θέλεις, δες τις καταστάσεις γύρω σου όπως τις θέλεις, οραματίσου το, κάνε πράξεις που επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα του οραματισμού? και το θαύμα θα γίνει. Ελπίζω να μην σας κούρασα.
Υ.Γ. Μην πιστεύετε όσα είπα εδώ, σκεφτείτε αν ισχύουν (αν τα διαβάσετε )
-
Αυτός που αφέθηκε να τον εξαπατήσεις, σε γνωρίζει
(William Blake)
-
..η πρωην του μαγουλη με την οποια οταν τα χαλασαν :drunk: τον απειλουσε οτι...
θα γίνει τρομοκράτισσα
-
Δύσκολο θέμα παιδιά. Δύσκολο, γιατί πιστεύω ότι όλοι το έχουμε αντιμετωπίσει λίγο πολύ στη ζωή μας. Όσο περνάνε τα χρόνια ωστόσο πληγωνόμαστε λιγότερο και το αντιμετωπίζουμε ευκολότερα, το θέμα των τριάκοντα αργυρίων, οποιασδήποτε μορφής.
Προσωπικά, όταν νοιώσω προδομένη,με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, προσπερνώ. Δεν μου βγαίνει εκδικητικότητα. Δεν μου έβγαινε ποτέ απ' ότι θυμάμαι.
Αυτό που μου έβγαινε και βγαίνει ακόμα, είναι ένα είδος υπαρξιακής κρίσης.
Τάση για εκδίκηση, δεν έχω ίσως, λόγω ενός σοφού παππού μου, του πατέρα της μητέρας μου, από τον οποίο έχω κληρονομήσει πολλά. Είχα από μικρή μάθει λοιπόν ότι όσο κι αν αργεί η δικαίωση, έρχεται πάντα. Η Δικαιοσύνη των Ταρό.
Τώρα ως προς τι η υπαρξιακή κρίση...Αυτοκριτική. Οι άνθρωποι που τελικά μας προδίδουν, μας δίνουν τα μηνύματα εξ αρχής. Εμείς ηθελημένα τα αγνοούμε, για λόγους που έχουν να κάνουν με καθαρά εσωτερικές ή ας το πούμε απλά προσωπικές, εκκρεμότητες.
Στο σημείο της τελείας σε μια σχέση λοιπόν βάζω τον εαυτό μου στο σκαμνί του κατηγορουμένου. Έχω μάθει πια να μην είμαι πολύ σκληρή μαζί του και να του αναγνωρίζω λίγα ελαφρυντικά. Στόχος ουσιαστικά είναι να απαντηθεί το γιατί στα λάθη μου.
Μέσω αυτής της τακτικής μας βοηθούν ακόμα και αυτοί που μας προδίδουν. :cat:
-
Αυτός που αφέθηκε να τον εξαπατήσεις, σε γνωρίζει
-
-
Αν τώρα εγώ σας πω ότι δεν εορτάζω και δεν δέχομαι επισκέψεις πως θα το πάρετε; :evilbl:
-
Οι Κάρλ Γιούνγκ και Βόλφγκανγκ Πάουλι,πρότειναν στα 1952,μια συμπληρωματική αρχή,οργάνωσης της πραγματικότητας:τη συγχρονικότητα.Οι σχέσεις συγχρονικότητας,είναι κάτι διαφορετικό από τις σχέσεις αιτίου-αιτιατού.Συγχρονικότητα είναι η <<σύμπτωση με νόημα>>:η αρχή που συνδέει δυό συμβάντα ασύνδετα φαινομενικά,τα οποία όμως σχετίζονται εννοιολογικά.
Απόσπασμα από ένα παλιό κείμενο του Θανάση Βέμπου στο περιοδικό Ανεξήγητο,το οποίο κατά...σύμπτωση διάβαζα σήμερα το πρωί
-
Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι η βία αυτή καθαυτή αλλά η ακραία μορφή της όπως και κάθετι ακραίο άλλωστε.Ακραία κατάσταση είναι και η απόλυτη μή βία.Δεν αποκλείουμε κάτι λογο της λάθους χρήσης του.Έχω ασχοληθεί αρκετά με την εκπαίδευση σκυλιών και εκεί είδα καθαρά πόσο λάθος είναι η θεωρία της μη βίας.Σε γενικότερο επίπεδο πιστεύω ότι ο αποκλεισμός οποιουδήποτε στοιχείου από τη ζωή μας θα επιφέρει ανισορροπία.
-
Μαγεία είναι να ξαναβρίσκεις την παιδική σου όραση.Να βρίσκεσαι ξανά στη χώρα των θαυμάτων της παιδικής ηλικίας όπου τα πάντα μπορούν να συμβουν.Είναι σαν μια δεύτερη γέννηση.Εγώ τουλάχιστον έτσι το βίωσα και ήταν καθοριστική η εμπειρία.Θυμάμαι μικρή,προσχολική ηλικία εννοώ,είχα πάθος με το φεγγαράκι.Τα βράδια που ήταν ορατό άνοιγα διαλογικές συζητήσεις μαζί του κάτι που βόλευε τη μητέρα μου γιατί κρατούσε ώρα.Κάποιες φορές όμως γινόταν και πρόβλημα.Κάθε φορά που είχα κάτι καινούργιο έπρεπε να το δείξω στο φεγγαράκι και αλοίμονο για τη μητέρα μου αν τύχαινε και δεν φαινόταν.Αρνιόμουν να πάω για ύπνο και επέμενα να το περιμένω.Μετά ήρθε το σχολείο ο Άρμστρονγκ κλπ.Μέσα από τη μαγεία συναντιέμαι ξανά με την παλιά μου φίλη.
-
Σκεφτομαι μηπως οταν λενε 'καθαρο και αγνο' για το μισος το στηριζουν στο 'Μετα την μεγαλη αγαπη αργα η γρηγορα ερχεται το μεγαλο μισος' με αποτελεσμα να μολυνεται
Ενω το μισος τις περισσοτερες φορες ειναι απολυτο και παντα εχει ασχημα αποτελεσματα. Μπερδεψαμε τα μπουτια μας μηπως?
Το μίσος δεν έρχεται ποτέ μετά από μια μεγάλη αγάπη αλλά μετά από ένα μεγάλο πάθος.Το ένα εμπεριέχει το άλλο είπα,όχι ότι συνεπάγεται.Και για να σε μπερδέψω λίγο ακόμα,έχεις σκεφτεί ότι αυτό που έκανε ο χριστιανισμός στον κόσμο στο όνομα της αγάπης το έκανε ξανά,μερικούς αιώνες αργότερα,ο ναζισμός,χρησιμοποιώντας το φυλετικό μίσος;Και των δύο οι ιδέες πρόβαλλαν την καθαρότητα και αγνότητα.
-
Εμένα αυτοί οι συμβολισμοί μου ακούγονται καθ'όλα λογικοί και φοβερά ενδιαφέροντες.Πολύ καλό Νεφέλη,μπράβο!!!
-
Tό μίσος εμπεριέχει την αγάπη και η αγάπη το μίσος όπως εξάλλου συμβαίνει με όλα τα αντίθετα.Δεν νομίζω ότι η αγάπη μολύνεται ευκολότερα.Απλά μας απασχολεί περισσότερο σαν έννοια και επιπλέον χρησιμοποιήται με τους γνωστούς τρόπους.Η αγάπη <<πουλάει>> περισσότερο.Αυτές τις μέρες ειδικά είναι και επίκαιρη.Με το μίσος ποιός ασχολείται;Ίσως γι'αυτό μοιάζει πιο καθαρό.
-
Συγνώμη αλλά αν πρόκειται για πόνο, δεν υπάρχει λόγος να παρακολουθήσω προσωπικές αδυναμίες και μάλιστα Κρητικών.
Τους προτιμώ λεβέντες.
Μήπως ωρέ ακούς πολλά ζουμπούκια και μπέρδεψες το αγέρωχο με το προσκυνημένο ;
Αλίμονο εάν βάλαμε και τους Κρητικούς να πονάνε !!!
Δώσε σαφέστερη ερμηνεία τί ενοείς "πόνο" και για ποιές καταστάσεις ακριβώς, διότι πολύ δεν θέλει ο νεο-ανατολίτης για να τα μπερδέψει.
Αν και το αναφέρεις : "Σύγχρονη Κρήτη" αλλά δεν θα ήθελα να το πιστέψω.
Και συγνωμη εάν το λέω εγώ αυτό, όμως δεν συνάδει πόνος & μαντινάδα ...
Και μόνο τη χρειά των Κρητικών (ξαναλέω προς τα μέλη) να αναλογισθεί κανείς αρκεί, αλλά καλυτερα να αναθεωρήσεις την ριψοκίνδυνη αναφορά ωρέ Κρητσικοπούλα, προς χάρη των ζουμπουκόβιων !!!
Εκτός και αν όντως, "πουλάει" ο πόνος ...
Άδω = (αρχ.) κελαηδώ
Άδω - (αρχ.) γλυκοτραγουδώ
Και όταν κλαίει ο αετός,το δάκρυ δεν αφήνει
μπροστά στ' αδύναμα πουλιά
αντιληπτό να γίνει.
Αυτό εννοείς μάλλον Νέκραρχε,όμως....
Και το χαράκι του βουνού
Ευαισθησίες έχει
Καμιά φορά βγάνει νερό
Που σαν το δάκρυ τρέχει
-
Θα καταφύγω σε κοινοτοπία για να σου απαντήσω:γιατί δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι όσο ισχυρό χαρακτήρα και προσωπικότητα και αν διαθέτουμε.Το λάθος,ανθρώπινο Νεφέλη μου και κατά τη γνώμη μου το πιο δημιουργικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό.Κάθε λάθος είναι μια ευκαιρία μάθησης.Λατρεύω τα λάθη μου γιατί μέσα από αυτά γνώρισα τον ευατό μου και μέσα από αυτά εξακολουθώ να τον μαθαίνω.Όποτε αντιμετωπίζω κάποια δυσκολία ψάχνω το λάθος μου.Δεν είναι εκδήλωση ενοχικού συνδρόμου η στάση μου αυτή και το διευκρινίζω γιατί τις περισσότερες φορές έτσι εκλαμβάνεται.Είναι μια συνειδητή στάση ήρεμης ετοιμότητας που διευκολύνει την αναγνώριση του λάθους,την αναγνώριση με την έννοια της ανεύρεσης.Δύσκολη δουλειά αλλά με πολύ καλές απολαβές :cheerful:
Για το τέλος ένα καλώς σας βρήκα έστω και καθυστερημένο
Τι φρούτο είστε;
in Γέλιο & Αερολογίες
Posted
Εγώ τώρα πως προέκυψα ντομάτα βρε παιδιά; :smilewink:
Φρούτο είναι η ντομάτα;;;;;;;;;;;;