Aqua Marine
-
Posts
362 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
11
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Aqua Marine
-
-
Ναι μπορεί να ιδωθεί μέσα από το "θέση του ονειρευτή/σκηνοθέτη" (αυθαίρετος όρος) σε εσωτερικό επίπεδο. Αλλά και μέσα από τη σύγχρονη φυσική που ο παρατηρητής(συνείδηση) ορίζει τη πραγματικότητα. Πάνω στη φιλοσοφία ότι δεν υπάρχει τίποτα γύρω μας παρά μόνο ένα "ρευστό" το οποίο ορίζουμε κάθε φορά με κάτι γνώριμο και ανάλογα με αυτά που μας έμαθαν.
Εντάξει δεν είναι κανένα φοβερό επίπεδο αντίληψης, αλλά σίγουρα προϋποθέτει μια ικανοποιητική απο-ταύτιση και ρευστοποίηση που είναι ζόρικη για να φτάσει να γίνει εμπερία. -
Quote
Τώρα, στο ελάσσον του ζητήματος, λύκοι "άλφα" και "ωμέγα" δεν υπάρχουν
Δεν είναι εξακριβωμένο, οι απόψεις διίστανται. Δες αυτά: df
https://www.livingwithwolves.org/portfolio/alpha-female/https://www.livingwithwolves.org/portfolio/the-omega/
http://www.runningwiththewolves.org/behavior1.htm
Πάρτο και λογικά. Από την στιγμή που υπάρχει αγέλη, υπάρχει και μια άτυπη ιεραραρχία, ειδάλλως θα σκοτώνονταν μεταξύ τους συνέχεια. Τώρα, το αν αποδίδονται ανθρωποκεντρικά χαραχτηριστικά στους λύκους με ονομασίες τύπου Αlpha, Beta, Omega, αυτό είναι καθαρά ανθρωποκεντρική προβολή.
-
Quote
Αυτό ακυρώνει τα επιστημονικά ευρύματα που παραθέτουν...;
Δεν είπα αυτό, αλλά το ότι χρησιμοποιούν τα επιστημονικά ευρήματα σαν μια ενοποιημένη σούπα που τεκμηριώνει ότι θες και οπως το θες. Με αποτέλεσμα να χάνεται το αρχικό νόημα των ευρυμάτων.
Τα σύνορα των "χωραφιών" είναι ρευστά αλλά τα χωράφια δεν είναι ίδια ..ακόμη (..)-
1
-
-
Quote
Το πρόβλημα που βρίσκω στις "Φυσικές" προσεγγίσεις, είναι πως, κατά κανόνα, όποιος κοιτάζει, θα δει αυτό που θέλει. (Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με παραπέμπεις στο ζωϊκό βασίλειο αλλά πιθανότατα θα δω αυτό που θέλω να δω).
Ναι ισχύει αυτό, και σίγουρα βλέπουμε αυτό που θέλουμε. Απλά υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που η γνώση των μοτίβων της φύσης, είναι γνώση. Το να αμφισβητεί κάποιος είναι θεμιτό, μόνο που κερδισμένος βγαίνει αυτός που μπορεί να προβλέψει και να παρέμβει (ή συμβαδίζει καλύτερα) πάνω σε αυτά τα μοτίβα.
QuoteΤο κρίσιμο ερώτημα είναι: για ποιο λόγο κατηγορούμε αυτόν που πεινάει (και, στην τελική κινδυνεύει η ύπαρξή του) κι όχι αυτόν που τα μαζεύει.
QuoteΟΚ, ήθελα να μάθω τι σκέφτεσαι εσύ γι' αυτό, αλλά δεν πειράζει.
Ναι δεν είναι κρυφό:
https://www.videoman.gr/84445
Συμπερασματικά, αυτός που πεινάει είναι ο αδύναμος, ο οποίος σε ένα βαθύ (μη -ανθρώπινο) επίπεδο αποκτά χαραχτηριστικά "λύκου Ωμέγα" τα οποία εμφανίζονται και στο ανθρώπινο επίπεδο με την αντίστοιχη ανθρώπινη ενδυμασία. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ ως ανθρώπινες κοινωνίες μοιάζουμε περισσότερο με κοπάδια, εν τούτοις σε κάποιες περιπτώσεις αναδύονται χαραχτηριστικά αγέλης.
Επομένως, ο φτωχός (αδύναμος), η αυτο-ενοχοποιούμενη(αδύναμη) ελληνική κοινωνία μαζί με τις μνημονιάκες (αποτυχημένες)κυβερνήσεις τους, διαθέτουν χαραχτηριστικά "λύκου Ωμέγα", δηλαδή "καρπαζο-εισπράκτορα" απέναντι στους πλούσιους (δυνατούς), τους ευρωπαίους τραπεζίτες, το ΔΝΤ που αποτελούν τους "λύκους Αλφά, Βήτα" κ.λ.π. Και αυτό αν το δει κάποιος σαν επικεική εκτίμηση.
Πιο κυνικές γλώσσες (και όσο αφορά τις φτωχιές κοινωνίες) κάνουν λόγο όχι για "λύκους Ωμέγα" αλλά για "κοτόπουλα Ωμέγα" (λέμε τώρα), δήλαδή ρόλους χειρότερους του "καραπαζο-εισπράκτορα".
-
Quote
Δεν έχω εξετάσει την εγκυρότητά τους.
Τα περισσότερα από τα ελληνικά sites που παρέθεσες έχουν την κλασική new age προσέγγιση, το τρίτο κατά σειρά έχει τόση εγκυρότητα όση μπορεί να έχει η αναπαραγωγή συνωμοσιολογικής σαβούρας, ενώ το τελευταίο κατά σειρά έχει μια ελαφρώς progressive άποψη.
-
1
-
-
Quote
Εξαρτάται. Το ότι αυτός που κλέβει για να φάει συγχωρείται, είναι μια κατάσταση την οποία αναγνωρίζει ο νόμος ο οποίος είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπινων κοινωνιών και μάλιστα αυτών που έχουν εξελιχθεί σε ένα κάποιο επίπεδο. Κι η διαφοροποίηση είναι πως, στην περίπτωση του "κλέβω για να φάω" δεν έχουμε εξόντωση ενός ατόμου όπως στη ζούγκλα, όπου ένα ζώο χάνει τη ζωή του. Εκεί κάποιος ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση έλλειψης τόσο μεγάλη ώστε να απειλείται η ζωή του, αφαιρεί από το περίσσευμα κάποιου άλλου. Ο παράγοντας ο οποίος κάνει τη διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το μέτρο.
Βλέπω τα μοτίβα και τις ενστικτώδης συμπεριφορές που εκτείνονται μέχρι τον άνθρωπο, βλέπεις το νόμο και το μέτρο που υποτίθεται μας διαφοροποιούν από το ζωϊκό βασίλειο. Κοινώς, μιλάω σε επίπεδο μοτίβων. Το ότι δεν σκοτωνόμαστε (τουλάχιστο άμεσα) όπως στη ζούγκλα, δεν μας απομακρύνει από τη ζούγκλα γιατί εξακολουθούμε να κινούμστε με συμπεριφορές πεινασμένου/αδύναμου - χορτάτου-έχοντος/ισχυρού.Ο νόμος και το μέτρο που λειτουργεί κατά περίσταση για να σώσει τα προσχήματα της ανθρωπιάς είναι πολύ αδύναμα (τουλάχιστο μέχρι στιγμής) για να με πείσουν ότι βρισκόμαστε σε ικανή απόσταση από τη ζούγκλα προκειμένου να διαφοροποιούμαστε ουσιαστικά. Να σου υπενθυμίσω τις άπειρες περιπτώσεις που φτωχοί και αδύναμοι άνθρωποι έπρεπε να πληρώσουν δικηγόρο για να βρούν το δίκιο τους. Δηλάδή να πληρώσουν (πρόσεξε, εξοντωθούν οικονομικά όπως στην ζούγκλα εξοντώνονται άμεσα) για να πείσουν για κάτι στο οποίο έχουν ήδη δίκιο. Και χωρίς να τα καταφέρνουν πάντα.
QuoteΤο κρίσιμο ερώτημα είναι: για ποιο λόγο κατηγορούμε αυτόν που πεινάει (και, στην τελική κινδυνεύει η ύπαρξή του) κι όχι αυτόν που τα μαζεύει.
Άν ψάξεις στο ζωϊκό βασίλειο, υπάρχει η απαντήση. -
Quote
Ο νόμος λέει πως αν κλέψεις για να φας, δεν υπάρχει αδίκημα. Είναι βέβαια πολύ ειδικές οι συνθήκες. Δεν είναι "μπήκα στο σουπερμάρκετ κι έκλεψα ένα καρότσι γεμάτο τρόφιμα", αλλά "μπήκα στο φούρνο κι έφαγα επιτόπου μια φρατζόλα γιατί δεν άντεχα άλλο την πείνα" ή "μπήκα στο σουπερμάρκετ και στον πάγκο της μαναβικής άρχισα να τρώω φρούτα γιατί δεν άντεχα". Αν δηλαδή έκλεψες όσο μπορούσες να φας και μπορείς να αποδείξεις ότι πεινάς, δεν υπάρχει αδίκημα.
Ναι, στην πραγματικότητα αυτός που μπαίνει στο φούρνο και τρώει επιτόπου την φρατζόλα δεν διαφέρει και πολύ από το πεινασμένο ζώο στη ζούγκλα που βρίσκει και τρώει επιτόπου ένα εύχερο θήραμα που σκότωσε ένα άλλο ζώο. Γιαυτό το αναφέρω ως ηθική της ζούγκλας.
Υποτίθεται οι ανθρώπινες κοινωνίες φτιάχτηκαν και για να μην μείνουν για πάντα δέσμιες της ηθικής της ζούγκλας (με πεινασμένους και επιτήδειους), άσχετα αν αυτό καθίσταται αδύνατο.
-
Quote
Μ’ άλλα λόγια και ως παράδειγμα: εάν πεινάω και δεν έχω φαί, είναι ηθικά σωστό να κλέψω από αυτόν που έχει αρκετό φαί...
Αυτό διακολογείται μόνο σαν ηθική της ζούγκλας, της κατοχής, της πολιτικής θεώρησης των πραγμάτων που έχει σαν αφετηρία ότι οι πολλοί "κολασμένοι" έχουν ήδη λεηλατηθεί (από γεννησημιού τους), και γιαυτό έχουν κάθε δικαίωμα να κλέψουν από αυτούς που συστηματικά κλέβουν (και όχι τους διπλανούς τους).
Τελικά, μπορεί μια αφετηρία σκέψης να είναι ότι αυτός ο κόσμος στηρίζεται σε μια αρχική (και κατ' εξακολούθηση)κλοπή που αναπαράγεται.
Το πρόβλημα δεν είναι ο ηθικός εγωϊσμός από μόνος του, αλλά σε ποιο περιβάλλον προσαρμόζεται και που οδηγεί. -
Quote
Δεν είμαι σίγουρος πως είμαστε σε αυτή τη φάση.
Μαζικά ναι. Δεν θα μπορούσε να γίνει μαζικά. Μη ξεχνάς ότι η ανθρωπότητα ως σύνολο αποτελείται από πολλές ταχύτητες.
Όταν (και άν) οι περισσότεροι αρχίζουν να κινούνται προς αυτή τη κατεύθυνση, σημαίνει ότι κάποιοι λιγότεροι (και με αυξητική τάση) το έχουν ήδη καταφέρει μπορεί και μισό αιώνα πίσω. Με τον ίδιο τρόπο που υπάρχουν μικροκοινωνίες τις οποίες δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ή να διανοηθούν αρκετοί.
-
Quote
Οι προβληματισμοί, όμως, από τη φύση τους δεν είναι έτσι "κατασκευασμένοι" που να ξεκινούν... άτσαλα;
Ναι ξεκινούν άτσαλα, πως τίθονται όμως και πως προσεγγίζονται. Μια ορθολογική προσέγγιση -όπως είπα- κλείνει σύντομα το θέμα γιατί έχει μια σχετικά συγκεκριμένη συλλογιστική. Και ναι, μπορεί να πείσει αλλά δεν αφήνει περιθώρία για κάτι άλλο.
Όταν καλείται λοιπόν κάποιος να εκθέσει την άποψή του σε αυτό το περιβάλλον, είναι σα να καλείται να πείσει. Επομένω οι νεότεροι ή αυτοί που έχουν μια πιο υποκειμενική μη-πειστική -για αυτά τα δεδομένα- άποψη, στην πραγματικότητα αποτρέπονται και αποκλείονται.
Στην πραγματικότητα όμως, η υποκειμενική -μη τεκμηριωμένη- άποψη, μπορεί να είναι αυτή που θα εμπνέει μεθαύριο και που θα ανοίγει νέους δρόμους και νέους τρόπους σκέψης.-
1
-
-
Quote
Τι στην ευχή λοιπόν; Τι πήγε στραβά και σήμερα θεωρείται αυτονόητο πως τα δύο είναι αντίθετα; Κι εμείς, από την πλευρά μας, γιατί αποδεχόμαστε αυτόν το διαχωρισμό;
QuoteΠλέον, βλέπω πολύ έντονα την τάση "επιστροφή στις ρίζες", που είναι κοινές για την Επιστήμη και την Μαγεία.
θεωρώ πως είναι και τα δύο. Και ενωμένα και διαχωρισμένα, σαν .."χωράφια".
Νομίζω ότι σε αυτό το διαχωρισμό προχώρησε πρώτα το "ιερατείο της επιστήμης" γιατί με το να εντοπίζει, μετράει, αξιολογεί και κατατάσει το μέχρι πρότινος ανεξήγητο "κάτι", μπορεί εκτός από τα οφέλη των καρπών του χωραφιού του, να αποκτήσει κύρος και επιρροή πάνω στα υπόλοιπα χωράφια. Δηλαδή εξουσία.
Η αναπόφευκτη τάση για συγχώνευση αυτών των χωραφιών σήμερα, ακολουθεί τη ρευστότητα των καιρών. Η Λογική και το Συναίσθημα εξακολουθούν και αντιπαλεύονται αλλά είμαστε κοντά στο να αποκτήσει βάσιμα πια (και όχι αποσπασματικά) η λογική "συναίσθημα", και το συναίσθημα "λογική". Μια ανησυχητική προέκταση του θέματος δόθηκε στην ταινία "Blade Runner".
-
Το 1ο σχολιο - αν και αξίσου σημαντικό από άποψη βαρύτητας- συνήθως προσπερνιέται πιο εύκολα ('εχει κετημένη ταχύτητα) μέχρι να δείξει "που θα κάτσει η μπίλια" (3-4 σχόλιο). Είναι κάτι σαν μοτίβο. Επίσης έχει να κάνει με το πόσο γρήγορος ή άμεσος είναι κάποιος στις απαντήσεις του. Κάποιοι θέλουν χρόνο για να το επεξεργαστούν και να το διατυπώσουν.
QuoteΜήπως δηλαδή φοβούνται ότι η άποψή τους δεν είναι άξια ν'ακουστεί και περιμένουν να δουν μπας και γράψει κάνας άλλος το ίδιο, για να σιγουρέψουν ότι η άποψή τους έχει αξία.
Η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγοι είναι αυτοί που (έχουν τη δύναμη να) διαφοροποιούνται από τις κυρίαρχες απόψεις. Οι περισσότεροι κατανοουν ότι αν δεν συμβαδίσουν με τις τοποθετήσεις των γνωστών ονομάτων της πιάτσας, πολύ λίγο θα ασχοληθούν μαζί τους. Επομένως η ανταπόκριση και η επικοινωνία που επιζητούν δεν θα υπάρξει (τουλάχιστο στο βαθμό που θα ήθελαν). Ή το χειρότερο, η διαφορετικότητα της άποψή τους θα προσαρμοστεί(μειωθεί ή εξαφανιστεί) για να συμφωνεί με τα "ονόματα".
Σαν συνέχεια των παραπάνω, από την στιγμή που η ορθολογική-επιστημονική προσέγγιση κερδίζει έδαφος στο φόρουμ, τα περιθώρια να γράψει κάποιος μια πιο μαγική προσέγγιση στενεύουν. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από την ίδια την θεματολογία και το πως τίθεται.
Από τη στιγμή που το φόρουμ έχει επιλέξει να είναι αξιόπιστο, βάσιμο, που να δίνει έγκυρες και κατασταλαγμένες απαντήσεις σε προβληματισμούς, κινδυνέυει να πέσει θύμα της ίδια του της επιλογής. Που είναι το να επιτρέπει μόνο συγκεκριμένου "μήκους κύματος" απόψεις. Δηλάδή μειωμένη συμμετοχή και επιθυμία για ζύμωση.
-
2
-
-
Quote
Με όλο το σεβασμό... σε βρίσκω λίγο ελιτιστή;
Με όλο το σεβασμό και από την πλευρά μου, δεν με ενδιαφέρει το πως με βρίκεις γιατί δε συνηθίζω να είμαι αιχμάλωτος της εικόνας μου.
QuoteΑίγυπτος, Μεσοποταμία, Ινδία, Κίνα, Μάγια και Ατζέκοι... ε, δεν τα πήγανε κι άσχημα!
Επαναλαμβάνω: "Και αυτό δεν είναι δική μου διαπίστωση".
QuoteΣυμφωνώ. Αλλά μια τόσο εκ διαμέτρου αντίθετη ανάπτυξη, μέσα στην ίδια κοινωνία... είναι άξιο προβληματισμού, δεν νομίζεις;
Όχι. -
Quote
ενδιαφέροντα όλ' αυτά που γράφεις, αλλά πολύ φοβάμαι ότι στην πράξη δεν μπορούν να υποστηριχτούν.
Kοίτα, αν περιμένεις από εμένα να καταθέσω στενά ανθρωπολογικά, τοπολογικά ή κοινωνιολογικά τεκμήρια για να υποστηρίξω την άνωθεν τοποθέτηση, νομίζω ότι κάπου κάνεις λάθος. Υποθέτω ότι τόσο καιρό τώρα θα είχες καταλάβει ότι έχω μια πιο περίεργη ή ανορθολογικά υποκειμενική -σε πολλές περιπτώσεις- προσέγγιση. Φόρουμ αναζήτησης και όχι επιστημονικό φόρουμ δεν υποτίθεται ότι είναι;
Από τη στιγμή που αναζητάς βάσιμα (με την επιστημονική έννοια) στοιχεία και απαντήσεις, το θέμα κλείνει σύντομα αν ανατρέξεις σε ανθρωπολογικές μελέτες. Και τότε η δική μου τοποθέτηση είναι περιττή.
QuoteΤο ότι ο πολιτισμός μας άκμασε και έλαμψε, δικαιολογείται εύκολα από το ότι έχουμε ευνοϊκό κλίμα. Άλλωστε, όλη η εύκρατη ζώνη του πλανήτη άκμασε και έλαμψε πολιτισμικά. Πρόκειται για γνωστό κοινωνιολογικό και ανθρωπολογικό φαινόμενο.
Σύμφωνοι. Μόνο που ευνοϊκό και εύκρατο κλίμα έχουν πολλές χώρες. Ο πολιτισμός όμως που ανέπτυξαν ήταν σαφώς κατώτερος. Και αυτό δεν είναι δική μου διαπίστωση.
QuoteΑπό την άλλη όμως, βλέπουμε ότι ο απλός λαός των ίδιων πολιτισμών, δεν "αναπτύχθηκε" ανάλογα με την κοινωνία του. Όσο οξύμωρο κι αν αυτό ακούγεται.
Η Ποσότητα ποτέ δεν τα πήγαινε καλά (και ποτέ δεν τα πάει καλά) με την Ποιότητα, όσο κυνικό και αν ακούγεται αυτό. -
Quote
το ίδιο φως ευθύνεται και για το ότι είμαστε "δάσκαλε που δίδασκες"...;
Το θέμα της αντίφασης που άλλες συμβουλές δίνει κάποιος και άλλα κάνει, είναι “κατασκευαστικό” για τον καθένα, και δεν θα το έλεγα πρόβλημα αν ξέρει κάποιος με τι έχει να κάνει.
Το φως από την πλευρά του -σαν κίνηση πληροφορίας- απλά μπορεί να “επιτείνει” αυτή την αντίφαση αλλά δεν την δημιουργεί.
Και λέω επιτείνει, γιατί μια “ανώτερη” επικοινωνία μπορεί να εκτοξεύσει το νου, αλλά αυτή την ταχύτητα του νου δεν μπορεί να την παρακολουθήσει το σώμα και η καθημερινή πράξη που έλκουν τη συνείδηση στη δική τους βαρύτητα, που σε πολλές περιπτώσεις είναι αντίθετη της πρώτης. -
Quote
Θα ήθελες να το αναλύσεις λίγο περισσότερο αυτό;
Σε πρώτο επίπεδο, υποθέτω ότι αυτό σχετίζεται με τη γωνία που προσπίπτει το ηλιακό φως πάνω στην γή. Επειδή δηλαδή η γη σαν καμπύλη κεκλιμένη επιφάνεια που είναι, δέχεται διαφορετικές ποιότητες(γωνίες) φωτός στα διάφορα σημεία της, η κάθε τοποθεσία έχει κατά κάποιο τρόπο το "δικό της φως". Δεν μπορώ να στο μεταφέρω καλύτερα αν και μικρή σημασία εχει για την ουσία του.Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ανέτρεξε σε πίνακες του Παναγιώτη Τέτση και του Carl Spitzweg προκειμένου να δεις το πως αποδίδει ο καθένας το φως. Άν και ανήκουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και επιρροές, παρά ταύτα η διαφορά του Ελληνικού φωτός σε σχέση με αυτή του Γερμανικού φωτός, είναι χαραχτηριστική. Επίτηδες παραθέτω την υποκειμενική - καλλιτεχνική απόδοση - έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ένας ζωγράφος, γιατί εκτός του ότι το φως (και η σκιά) αποτελεί τη βάση της ζωγραφικής τέχνης, από την άλλη οι ποιότητες αποδίδονται πολύ πιο ουσιαστικά από ένα ευαίσθητο δέκτη που η ψυχοσύνθεσή του μπορεί να αιχμαλωτίσει περισσότερα.. απ΄ότι ένας φωτογραφικός ή τηλεοπτικός φακός που θα χρειαστεί να βρεθεί σε πολύ συγκεκριμένες γωνίες και συνθήκες για να μπορεί να το αναδείξει.
Σε ένα τρίτο επίπεδο (πιο ενεργειακό), το φως είναι φορέας πληροφορίας (για να μην πούμε ότι το φως είναι πληροφορία). Επομένως δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτόν εδώ τον τόπο άκμασαν πολλά πράγματα. Η ποιότητα και διαύγεια του φωτός στον ελλαδικό χώρο την κατάλληλη χρονική περίοδο, ευνόησαν την διακίνηση, λήψη και επαφή με έναν ανώτερο νου, μια ανώτερη νοημοσύνη. Το ότι έγιναν αντιληπτές και ξεκάθαρες πολλές ιδέες και έτρεξε σημαντικός πολιτισμός, αυτό οφείλεται και στην ποιότητα του φωτός.
Υπάρχει και ένα τέταρτο επίπεδο το οποίο μπορεί να υπονοηθεί αλλά όχι να μεταφερθεί.
-
Quote
Είναι γεγονός ότι ως λαός δυσκολευόμαστε να «κάνουμε ότι μας λένε». Είμαστε αντιδραστικοί
Γενικά μιλώντας, δυσκολευομαστε να κάνουμε ότι μας λένε, και είματε όντως αντιδραστικοί αλλά όχι ως πλειοψηφία. Όχι ως "κοινωνία", παρά μόνο ως συλλογικότητες, αυτόνομες ομαδες, δίκτυα, κ.λ.π.
Σε πολύ λίγες περιπτώσεις συνιστούσαμε και συνιστούμε "κοινωνία" με συνεκτικούς δεσμούς και περισσότερο λειτουργούσαμε και ΄λειτουργούμε ως ανταγωνιστικοί φορείς, οντότητες, εταιρίες. Αυτό που με παρελθοντικούς (αλλά πιο ειλικρινής όρους) νοείται ως συμμορίτες και κατσαπλιάδες.Ως λαός που βιώνει κρίση τώρα, δεν είμαστε καθόλου αντιδραστικοί ακόμη και ως αυτόνομες οντότητες ή ομάδες, αντιθέτως ..αρνάκια! Φυσικά δεν θεωρώ αντίδραση την ανώδυνη εκτόνωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
.
Quoteκαι «ξερόλες».
ΝΑΙ!
Quoteυπάρχουμε ακόμα. Γιατί;
Είμαστε μια κουτσουλίτσα στην άκρη του χάρτη, που παραμένει ζωντανή σε πείσμα κάθε λογικής.
Πως είναι δυνατόν;
Υπάρχουμε όπως υπαρχουν όλοι οι άλλοι λαοί, παρά τις ζημιές..
Σαν κουτσουλιά στον χάρτη, και όπως έλεγε κάποτε ένας καθηγητής μου - γνωστός σκηνοθέτης σήμερα - "η μοναδικότητα αυτού του τόπου στηρίζεται κατά πολύ στην ποιότητα του φωτός που δεχόμαστε από τον ήλιο. Ο τρόπος και η γωνία που προσπίπτει το φως πάνω σε αυτήν εδώ την χωρική επιφάνεια". Δεν είναι καινούργιο φυσικά ότι το συγκεκριένο φως μας επηρεάζει.
Άν καταφέρουμε να τη σκαπουλάρουμε τα επόμενα 5-10 χρόνια από ενδεχόμενους πολέμους, μπορεί ο ελληνισμός να τη βγάλει κουτσουρεμένα, διάσπαρτος στον υπόλοιπο κόσμο και ως ιθαγενής στον τόπο του.
-
Quote
Με την ίδια λογική, αξιώνω από την εκκλησία, όποια κι αν είναι η θέση της, να είναι ξεκάθαρη κι όχι ναι-μεν-αλλά, άλλα-λέω-κι-άλλα-κάνω, είπα-ξείπα κι άλλα παπατζίδικα.
Έχω την αμυδρή εντύπωση ότι ο παπατζίδικος τρόπος(άλλα λέω και άλλα κάνω) είναι εγγενής της μερικής αντιφατικότητας των δογμάτων όταν αυτά περνούν στο πεδίο της πράξης.
Οι ξεκάθαρες θέσεις είναι κάτι πολύ πιο απλό και εύκολο σε ατομικό επίπεδο ή σε επίπεδο μικρής συλλογικότητας. Γιατί ο έλεγχος και η επικοινωνία των θέσεων αυτών μπορεί να είναι πιο συνεκτική, και η πρακτική τους συνέπεια σχετικά ελεγχόμενη (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μικρές συλλογικότητες διακρίνονται πάντα από συνέπεια).
Όταν αυτό αφορά δομή εξουσίας (θρησκευτική/πολιτική), τότε λόγω εγγενούς σχήματος, οι ξεκάθαρες θέσεις δεν είναι καθόλου εύκολο να διατηρηθούν πανομοιότυπες από μια τεράστια πλειάδα ανθρώπων με διαφορετικές επιρροές και καταβολές. Βάλε την προσωπική ατζέντα που μπορεί να έχει ο καθένας*.Κατεμέ, το όλο θέμα μοιάζει με το αν αντιμετωπίζει κάποιος διαφορετικά μεγέθη με τον ίδιο γνώμονα, ή με διαφορετικό. Άν η συνεπεια/ασυνέπεια επίσης, ο ρόλος, ή η χρησιμότητα/"διακοσμητικότητα" που μπορεί να έχει κάποιο δόγμα αξιολογείται με το ίδιο πάντα όργανο.
*Μοτό: όσο μια συλλογικότητα τείνει προς κάποιου τύπου εξουσία, τόσο λιγότερο δίνει λογαριασμό για την συνέπεια λόγων και πράξης της.
-
Quote
Εάν διαχωριστεί το κράτος από την εκκλησία, θα "επιτρέπονται" τέτοιες γιορτούλες και συζητήσεις στις σχολικές αίθουσες ή θα θεωρείται απαράδεκτο με δυσάρεστες συνέπειες για όσους το τολμήσουν;
Οι "κακές γλώσες" λένε πως τα ντόπια χαραχτηριστικά μιας χώρας (ειδικά των χωρών Pigs) που συνιστούν την πολιτισμική ιστορική της συνέχεια (γλώσσα, τέχνες, γράματα, ήθη/έθιμα, θρησκεία κ.λ.π.), αποτελούν αναπόφευκτο εμπόδιο για μια ομογενοποιημένη κοινωνία τεχνολογικής ως επί το πλείστον κατεύθυνσης.
Οι "καλές γλώσες" λένε πως τα χαραχτηριστικά της ιστορικής συνέχειας ενός λαού και ενός έθνους, μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με τον ομογενοποιημένο τεχνολογικό κόσμο, με σεβασμό στη διαφορετικότητα και πολλά άλλα όμορφα της γνωστής προπαγάνδας για μια κοινωνία που αλέθει τα πάντα και αγκαλιάζει "αγγελικά" τους πάντες.
Επομένως και εάν διαχωριστεί το κράτος από τους παραδοσιακούς του πυλώνες*, πιθανότατα στο μέλλον τα παιδιά να μαθαίνουν για τα ήθη και έθιμα μιας άλλης εποχής, για ένα διαφορετικό κόσμο που οι 'Ελληνες μπορούσαν κάποτε να κυκλοφορούν βραδιάτικα χωρίς φόβο στις γειτονιές - ανάβοντας φωτιές, μέσα από βιντεάκια που θα δείχνουν το δρώμενο σχεδόν καθαρά π-λ-η-ρ-ο-φ-ο-ρ-ι-α-κ-ά, γιατί οι πιτσιρικάδες θα έχουν να ασχοληθούν με πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Οι λίγοι που θα τολμήσουν να αναβιώσουν κάποια χαραχτηριστικά του παλιού κόσμου, μπορεί να θεωρηθούν οπισθοδρομικοί, να περιθωριοποιηθιούν-γελοιοποιηθούν ή και να κυνηγηθούν αν θεωρηθεί ότι ενοχλούν. Λέμε τώρα..
* Η εκκλησία ως δομή εξουσίας δεν αποτελεί πρόβλημα για τον "νέο κόσμο" παρά μόνο σαν συγκαλυμένος φορέας πολιτισμικής κληρονομίας, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν αποδέχεται πολλά παγανιστικά έθιμα που απλά αναγκάστηκε να τα χριστιανοποιήσει. Το "πρόβλημα" πάντα είναι η ουσία των εθίμων. -
Quote
Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι δημιούργησαν τη γλώσσα και τις λέξεις για να μπορούν να συνεννοούνται. Οι λέξεις και τα νοήματά τους αποτελούν κοινές συμφωνίες, που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όταν μία λέξη δεν είναι λειτουργική ή δεν εκφράζει ικανοποιητικά το νόημα που θέλουμε, τότε την αλλάζουμε κατά βούληση, με κοινή αποδοχή.
Οι "κοινές συμφωνίες" που υπάρχουν πίσω από τις λέξεις και τα νοήματα, δεν αποτελούν συμβόλαια που προορίζονται να κρατήσουν για πάντα
Επίσης το θέμα των νέων λέξεων προκειμένου να αποδοθεί το καινούργιο περιεχόμενο, δεν μια τόσο απλή υπόθεση που μπορεί να νομίζει κάποιος, γιατί συνήθως υπάρχει αρκετή επιτηδειότητα και σκοπιμότητα. Δεν είναι η παρούσα φάση να το εξηγήσω γιατί είναι τεράστιο θέμα και έχει ως προϋπόθεση μια κάποια συνειδησιακή συνάφεια για να γίνει κατανοητό.
QuoteΌταν κάποιος, κατά βούληση, σε δεδομένη στιγμή, αλλάζει το νόημα μίας καθορισμένης λέξης, σπάει ένα συλλογικό συμβόλαιο. Η πράξη αυτή έχει κυρώσεις και συνέπειες. Η κυριότερες είναι η παρεμπόδιση της επικοινωνίας και η απώλεια της εμπιστοσύνης.
Καλωήρθες στον ασύνδετο κόσμο της διάλυσης(ή μετατροπής) του κοινωνικού ιστού **. Το θέμα είναι πόσο προετοιμασμένος είναι κάποιος να αντέξει τις αλλαγές που γίνονται, τόσο όσο αφορά την "τακτοποίηση" και την ανακατάταξη(sic) στο νου, όσο και πρακτικά.
** Άν και παραπλήσιο, δες την λέξη ΕΛΠΙΔΑ που χρησιμοποιήθηκε από την κυβερνώσα παράταξη, για το πως σταδιακά φτάνει να ταυτίζεται στην πράξη με αναγραμματισμένο νόημα ΕΛΠΙΔΑ-ΛΕΠΙΔΑ. Πόσο μπορεί να επηρεάζει τον κόσμο με το θετικό της νόημα και πόσο με το αρνητικό της.
-
Quote
Αντίστοιχα λοιπόν και στις συζητήσεις μας εδώ μέσα, όταν κάποιος χρησιμοποιεί έναν καθιερωμένο όρο κατά βούληση, υπάρχει ένα ενδεχόμενο να το κάνει εκ του πονηρού.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο να εισπράτεις τις συνέπειες ότι βρίσκεσαι (και βρισκόμαστε) σε ένα φόρουμ που εξετάζει θέματα που δεν αγγίζουν μόνο τα επιστημονικά “χωράφια” (επιστημονική προσέγγιση), έχουν εκ φύσεως αρκετό υποκειμενισμό, είναι εύκολο να πλατιάσεις σε συγκοινωνούν θέμα, αλλά και να συναντήσεις ανορθολογικές εκτιμήσεις (που για μένα είναι θεμιτές).
Επίσης το θέμα της τροποποίησης των εννοιολογικών σημασιών κάποιων σημαντικών λέξεων που αλλάζουν την πραγματικότητα (αυτή που γνωρίσαμε), είναι μέσα στο μενού των ευρύτερων αλλαγών τις οποίες δέχεται ο κόσμος.
Με βάση αυτό, δεν είναι εύκολα αντιληπτό αν κάποιος χρησιμοποιεί τόσο σκόπιμα και συνειδητά όσο νομίζουμε την παραλλαγμένη σημασία μια λέξης, ή απλά αναμεταδίδει την μεγαλύτερη σκοπιμότητα που ευνοείται στην ρευστότητα μιας εποχής που αποδομεί.
Και ναι, στο τέλος “μουσακάς” (λέμε τώρα) μπορεί να είναι ΚΑΙ ένα πιάτο με ψιλοκομμένη φρέσκια ντομάτα με μαϊντανό, κομμάτια μελιτζάνας, κρέμα γάλακτος και λίγο κιμά για γαρνιτούρα. Μόνο που θα ισχύει για κάποιους άλλους, φυσικά όχι για εσένα και πιθανό για πολλούς.
Το θέμα είναι ότι δεν θα μπορείς να πείσεις τον οποιονδήποτε αν δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα, και χωρίς να έχετε συνειδησιακή συνάφεια.
Άν ο "μουσακάς" χάνει το μονοπώλειο της συνταγής, ποιος φοβάτε την απώλεια;
Το θέμα είναι εξαιρετικό από άποψη διερεύνησης και όχι παρεξήγησης. -
Οι γηγενείς ευρώπαίοι συγκριτικά με τους ασιάτες, τους μουσουλμάνους, τους αφρικανούς κ.λ.π. είναι πληθυσμός μεσηλίκων και γερόντων.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το δυτικο-ερυρωπαϊκό μοντέλο έχει σταματήσει εδώ και χρόνια να παράγει προτάγματα, όραμα για το μέλλον (όραμα με αντίκρυσμα για τον κόσμο του). Έχει σταματήσει να θέτει του όρους (του παιχνιδιού ..ΤΟΥ), όπως μια υγιής κατάσταση εξωστρέφειας με επιρροή μπορεί να καταφέρει. Αντιθέτως βάλλεται από φυγόκεντρες τάσεις, πλαισιώνεται από μετριοκράτες, συρρικνώνεται, θυσιάζει κεκτημένα δικαιώματα, αφαιρεί σκόπιμα τα φυσικά του ανακλαστικά.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τη δύση μιας κατάστασης ή ενός κόσμου, αρκεί να γνωρίζει κάποιος ότι τον έχει αφήσει όντως πίσω του (θα φήσει πράγματα πίσω του) προς το νέο ομιχλώδη υβριδικό κόσμο.
-
Quote
Βελτιώνοντας το βιωτικό επίπεδο
αυτομάτωςυπάρχει μείωση πληθυσμού ;)
Το "αυτομάτως" είναι σχετικό. Μπορεί να πάρει στην καλύτερη κάνα δυο δεκαετίες (λέμε τώρα). Μέχρι τότε το περιβάλλον θα έχει λεηλατηθεί σε τέτοιο βαθμό που οι παρενέργειες θα είναι ανυπολόγιστες. Συνεχώς συζητάει πολύς κόσμος για το πως και ποιοι θα τη βγάλουν τα επόμενα χρόνια, ενώ ελάχιστοι νοιάζονται ότι πολλά απειλούμενα είδη της χλωρίδας και πανίδας, θα πέσουν στην κατηγορία "εξαφανισμένα". Κοινώς, για ποια ποιότητα ζωής με την ευρύτερη σημασία κουβεντιάζουμε;
Έπειτα, το λεγόμενο βιοτικό επίπεδο (Standard of living), εκτός από την υλική στάθμη και ευημερία, περιλαμβάνει και την πνευματική και πολιτιστική στάθμη της ζωής των ανθρώπων. Με δεσποτικές θρησκείες και θέσεις που επιτάσουν την γυναίκα-κουνέλα και ανθρώπους πνευματικά περιχαρακωμένους, για πολλούς από τους ανθρώπους της κατηγορίας "αναπτυσσόμενος κόσμος", θα χρειαστεί να γίνει ένα απότομο εξελικτικό άλμα, γιατί μια ασφυκτική θρησκεία θα πάρει πολύ χρόνο μέχρι να αρχίσει να δίνει κάποιες ελευθερίες στην γυναίκα στην κατεύθυνση της γυναικείας χειραφέτησης. Μέχρι τότε η υλική επάρκεια δεν θα συνοδεύεται από μειωμένη αναπαραγωγή.Επομένως και με αυτό το πρίσμα, η "δυτικοποίηση¨ του βιοτικού επιπέδου των ασιατών, των μουσουλμάνων κ.λ.π. δεν είναι σίγουρη. Μην ξεχνά κάποιος, ότι το δυτικο-ευρωπαϊκό μοντέλο, πληθυσμιακά και πολιτισμικά βρίσκεται στη δύση του. Εάν ήμασταν στη δεκαετία του 60' ή του 70' με αυτό το θέμα στην αντζέντα, θα μιλούσαμε διαφορετικά.
-
1
-
-
Quote
Τωρα βεβαια δεν βρισκομαστε σε απλη φαση εκτονωσης προφανως, υπαρχει κατι που στοχευει στην καταργηση των μεχρι τωρα πιστευω της κοινωνιας.
Υποτίθεται (λέμε τώρα) ότι τα “πιστεύω” της κοινωνίας τα φτιάχνουν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Φήμες όμως λένε ότι αυτοί που φέρνουν τα νομοσχέδια (μαζί με τους κηδεμόνες τους) και τα περνούν σε χρόνο dt, εκτός του ότι έχουν τον πρώτο λόγο σε αυτά, έε.. δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι είναι θεόσταλτοι και φροντίζουν για το καλό μας.QuoteΕλπίζω να μην το πηγαίνεις σε "συνομωσιολογία" τύπου "να ξεχάσουμε ποιοί είμαστε"..
Δεν είναι συνομωσιολογία, είναι μια καίρια “πολιτική γραμμή” από το εξωτερικό προς την Ελλάδα για διαδικασίες fast-track.
Μια φαστφουντάδικη κατάσταση για λεπτά και σημαντικά ζητήματα. Εξαρτάται από εσένα αν θα αντιληφθείς σκοπιμότητα και σε ποιο βαθμό.
Σολιψισμός
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted · Edited by Aqua Marine
Για να σκηνοθετήσεις κάποιος τον κόσμο έτσι όπως τον θέλει, χρειάζεται να πάει από τη θέση του “κομπάρσου” σε αυτή του “πρωταγωνιστή”, και από κει να γίνει ένα με τον “σκηνοθέτη/ονειρευτή” του (χωρίς να ισχύει απαραίτητα ο γραμμικός τρόπος). Από τη θέση του “κομπάρσου” λίγα επιφανειακά πράματα αλλάζουν, και ως ¨πρωταγωνιστές" μόνο μερικώς μπορούμε να τροποποιήσουμε την ταινία. Άλλωστε, οι περισσότεροι δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις για να κάνουν κάποιο σημαντικό κόπο εξέλιξης.
Υποθέτω ότι το γνωρίζεις.
Το ρεζουμέ είναι ότι η ισχυρή και επίμονη θέληση μπορεί να διαμορφώσει κάποιες συνθήκες γύρω μας, μα η θέση κλειδί για το έργο μας περνάει μέσα από τον “ονειρευτή μας”. Χωρίς τον "ονειρευτή¨ και μόνο με τη θέληση, κάποιος προορίζεται να καθηλωθεί σε τρισδιάστατους -το πολύ τετραδιάστατους κόσμους.
Σε μια παράλληλη ζωή πιθανώς γίνεσαι ήδη πλούσια ή σούπερ μόντελ χεχε.. Πες μου πόσα μοντέλα και ζάμπλουτους γνωρίζεις που να ΜΗΝ είναι σούπερ εγκλωβισμένα θύματα του τρισδιάστατου κόσμου.
Από “κομπάρσους” μέχρι “συμπρωταγωνιστές” σε μεγαλύτερη ταινία. Όσο πιο συνειδητοί είναι κάποιοι στη δική τους ταινία, τόσο πιο υπαρκτοί είναι. Όσο πιο ασυνείδητοι (κομπάρσοι) στις δικές τους και αυτές των άλλων, τόσο πιο “πλασματικοί” ή καλύτερα “ξεχασμένοι” είναι.