Aqua Marine

Αποτελεί τη συμπύκνωση των δύο οπτικών, χωρίς να αναιρεί η μία οπτική την άλλη. Απλά η περίπτωση με τον Μουζουράκη μοιάζει περισσότερο με χαβαλέ μπαχαλο-συνθηματολογία παρά με σάτιρα. Τα όρια είθισται να μπαίνουν από τους ενδιαφερόμενους στα σημεία που τους αφορά για την εξυπηρέτησή τους.

Εξαρτάται αν βλέπεις μόνο τη σάτιρα ως σάτιρα. Γιατί τότε η σάτιρα μπορεί να περιπαίξει τα πάντα, είτε τα θέματα είναι χλιαρά είτε είναι καυτά. Άν πάλι το βλέπεις μέσα στα πλαίσια του εθνο-μαστιγώματος, η μηδενιστική κουλτούρα απαξίωσης ενώ φέρεται να προωθεί την ατζέντα “παγκοσμιοποίηση”, μέχρι στιγμής δείχνει να εργάζεται επί της ουσίας περισσότερο για την άνοδο της ακροδεξιάς - ελλείψει φυσιολογικών πατριωτικών ανακλαστικών. Κάτι που είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό δυστυχώς ακόμη και από ανθρώπους της τέχνης (ανώτερης και κατώτερης), αρκετών δογματικών διανοητών, τηλε-μαϊντανών, υπαλλήλων της μετριοκρατίας, και φυσικά πάρα πολύ κόσμο. Το θέμα: "Αυτοκτονικών Τάσεων Ευλογίες" (και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα) Ο μηχανισμός: Όταν τερματίζεις κάτι, προκαλείς το αντίθετο. Ζητούμενο: Όρια .. όρια .. όρια .. όρια .. όρια Επομένως αυτού του είδους τη "σάτιρα" την αντιμετωπίζω σαν σύμπτωμα των καιρών. Αν αλλάξει η νοοτροπία "αυτο-μαστιγώματος" σε νοοτροπία "αυτο-αποδοχής", τότε θα αλλάξει και η σάτιρα, όσο κακή και να είναι.

Το επιχείρημα με τις “καταστρεπτικές” συνήθειες (καπνός, πιοτό, ναρκτωτικά κ.λ.π.) έχει κενά, γιατί αφενός, δεν μπεκρουλιάζουν όλοι, ούτε καπνίζουν όλοι, ούτε και παίρνουν ναρκωτικά όλοι για να τσουβαλιστούν όλοι σε ένα σακί, αφετέρου, βλέπει μόνο τις επιπτώσεις στο σώμα, τη στιγμή που έθεσες προηγουμένως τον άνθρωπο σε μια φιλοσοφική βάση(αυτοκαταστροφικό όν) που μπάζει και άλλους παράγοντες στο θέμα. Τέτοιοι που ξεπερνούν κατά πολύ την αντιμετώπιση του ανθρώπου ως ένα σώμα που είναι προγραμματισμένο απλά για να καταναλώνει με συγκεκριμένες προδιαγραφές. Αφήνεις να εννοηθεί ότι βλέπεις ξεχωριστά το τι μας αρέσει να τρώμε, από το τι δέχεται και τι όχι ο οργανισμός. Δεν συμφωνώ γιατί αυτά τα δύο δεν είναι ακριβώς διαχωρισμένα, αλλά συνυπάρχουν ως ενιαίο συνεκτικό σύνολο όπου το ένα επηρεάζει και επικοινωνεί με το άλλο. Το μυαλό μας τα διαχωρίζει. Άν ένας από τους λόγους που θεωρείς το ανθρώπινο είδος το πιο ηλίθιο (εκτός από το πιο έξυπνο) επειδή τρώει κρέας ενώ δεν έχει τις προδιαγραφές γιαυτό, τότε και οι πίθηκοι, οι ουραγκοτάγκοι και οι χιμπατζήδες που τρώνε περιστασιακά κρέας, θα πρέπει να είναι σε κάποιο βαθμό ηλίθιοι και αυτοί αφού είναι ως επί το πλείστον φυτοφάγοι. Γενικά δε συμφωνώ με γενικεύσεις, ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί ηλίθιοι στο είδος μας, μόνο που είναι ηλίθιοι για πιο περίπλοκους λόγους. Γιατί να προσαρμοστεί σε κάτι άλλο αφού τρώει μαγειρεμένο (επεξεργασμένο)κρέας και μπορεί να το αφομοιώσει με το πεπτικό που διαθέτει; Κατ’ αναλογία της φυτοφαγικής προδιαγραφής (προ-φωτιάς), με τον ίδιο τρόπο, πιθανότατα (;) να προσάρμοζε το πεπτικό του προς αυτό ενός σαρκοφάγου όταν θα τρεφόταν σχεδόν αποκλειστικά με ωμό κρέας σε μεγάλο βάθος χρόνου. Τότε δηλαδή που εξελικτικά ο οργανισμός θα υποχρεωνόταν σε αυτό αφού θα κατανάλωνε ανεπεξέργαστη “πρώτη ύλη”. Με μια πιθανή "παρενέργεια" να διαμόρφωνε και αντίστοιχη συμπεριφορά απροκάλυπτου αρπακτικού (και όχι συγκαλυμμένου αρπακτικού όπως αρκετοί σήμερα). Υποθετικό σαν σενάριο και με περιθώρια σφάλματος, αλλά που δεν έχει κανένα λόγο να συμβεί αφού αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος διαθέτει το ιδανικό πεπτικό για όλες τις διατροφικές επιλογές και για τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του καθενός, πάντα με μέτρο. Επειδή όμως έχουμε αρχίσει να επαναλαμβανόμαστε και να ανακυκλωνόμαστε, για μένα (και κλείνω εδώ), η μοναδική αξία που έχει για να περιοριστεί αρχικά η κατανάλωση κρέατος και έπειτα σταδιακά ή να σβήσει ή να αντικατασταθεί από συνθετικό κρέας (που αποτελεί μια εξαιρετική λύση), είναι μόνο ηθικοί και περιβαντολογικοί λόγοι, και όχι λόγοι πεπτικού ενός μεταλλαγμένου πλάσματος.

Και αυτό είναι και το σημείο κλειδί της διαφορετικής οπτικής μας απέναντι στο θέμα. Με βάση τα λεγόμενά σου, θεωρείς ότι ο άνθρωπος διατηρεί αμετάβλητη την αρχική του προδιαγραφή και ότι εμείς μεταλλάσσουμε το περιβάλλον μας χωρίς επί της ουσία να αλλάζουμε οι ίδιοι, απλά προσαρμοζόμαστε. Δε σου λέω ότι είναι παντελώς λάθος, αλλά είναι μισή αλήθεια. Γιατί από τη στιγμή που προσαρμόζεται σε μια νέα συνθήκη, όπως ένα νέο είδος διατροφής, μεταλλάσσεται μέσα στο χρόνο και ο ίδιος. Μια μετάλλαξη ποτέ δεν είναι μονόπλευρη. Επίσης, δεν ήμασταν παρόντες για το πως ακριβώς έγινε η αλλαγή. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως οτιδήποτε νέο μπαίνει μέσα στον οργανισμό μας, είτε τροφή, είτε σκέψη, είτε κάτι άλλο, έχει την δύναμη να μας αλλάξει. Απλά παίζει ο βαθμός της αλλαγής. Πολλές από τις αλλαγές που υπάρχουν και σήμερα είναι τόσο μικρές και δυσδιάκριτες που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές. Εδώ όμως μιλάμε για μια συνήθεια χιλιάδων χρόνων. Ερώτημα: Από τη στιγμή που από κάποια στιγμή και έπειτα δεν υπάρχει έλλειψη σε άλλα είδη διατροφής (εκτός κρέατος), δεν θα έπρεπε ο οργανισμός που διατηρεί την φυτοφαγική προδιαγραφή, να ένιωθε μια φυσική δυσαρέσκεια και μια αποστροφή για το κρέας; Αφού έφτασε να το τρώει αρχικά περισσότερο κατ' ανάγκη; Θα μου πεις το συνήθισε. Μήπως του άρεσε και του αρέσει κιόλας; Και γιατί να του αρέσει άραγε; Επομένως και για να το πω σε διαφορετική έκδοση, η φυτοφαγική προδιαγραφή κάποια στιγμή βρέθηκε αντιμέτωπη με κάτι νέο (άσχετα το πως συνέβη). Ο άνθρωπος προσαρμόστηκε ως προς το νέο ή το προσάρμοσε στα μέτρα του (αφού σε βολεύει), και η αρχική προδιαγραφή υποχώρησε προσαρμοζόμενη στα νέα δεδομένα. Στην πραγματικότητα δεν υποχώρησε ακριβώς, αλλά ΣΥΝΥΠΑΡΧΕΙ. Γιατί τα φυτά εξακολουθούν να βρίσκονται στην προτεραιότητα της διατροφής μαζί με τα γαλακτοκομικά και το κρέας. Εν κατακλείδι, και αν ξαναδείς το δικό σου τελευταίο post, συμφωνούμε σε αρκετά όπως η μετάλλαξη, η φωτιά, το μαγειρευτό κρέας κ.λ.π απλά τοποθετείς αλλού το κέντρο βάρους της οπτικής σου. Εξαρχής έχω κατανοήσει τη θέση σου γιατί μου είναι πολύ γνωστή εδώ και χρόνια από ατελείωτη επιχειρηματολογία των vegeterians και vegans. Αλλά πάντα υπάρχει ένα μεγάλο "αλλά".. που αν μπει κάποιος κατά τη γνώμη μου υπό τη σκεπή μιας συγκεκριμένης πλευράς, δυσκολεύεται να δει το άλλο..

Διάβαζε πιο προσεκτικά. Πασχαλιά στο τελευταίο σου post που σχολιάζεις το : "και την αγελάδα μπορείς με διάφορους τρόπους να τη ταϊσεις κρέας" - Αυτό δεν το έχω πει εγώ.

Σχολιάζω το άρθρο μέσα στα πλαίσια του topic “Χορτοφαγία Vs Κρεατοφαγία”. Που σημαίνει πως έχουμε και ένα ευρύτερο θέμα και άρα ένα ευρύτερο σκεπτικό. Θα είχες δίκιο αν το topic θα ήταν μόνο το άρθρο. Δεν είναι το θέμα μου αυτό που γράφεις. Ναι. Αυτό ακριβώς λέω. Επειδή όμως εξετάζεις αυστηρά το τι γράφω, θα είχες δίκιο αν έγραφα: “Το μαγείρεμα του φαγητού, είναι αυτό που ουσιαστικά σήμανε την εκκίνηση του πολιτισμού”. Γράφω όμως αυτό; Το μαγείρεμα είναι μέρος της εξέλιξης, μέρος της ευρύτερης “φωτιάς”. Η μετατροπή από το ωμό στο ψημένο ήταν μια μεγάλη αλλαγή, και αναφέρω ως “αντιπρόσωπό” της φωτιάς το μαγείρεμα γιατί αυτό μας ενδιαφέρει στην κουβέντα. Εννοείται ότι οι προεκτάσεις της φωτιάς ήταν και είναι πολλές περισσότερες. Ίσως να το έγραψα λίγο περίεργα αλλά και συ μη το βλέπεις κατά γράμμα και λέξη, δες τη ευρύτερη οπτική (αν σε ενδιαφέρει φυσικά). Στην ουσία, το πως αντιμετωπίζεις το θέμα του topic (και γενικώς το κάθε θέμα) ως γνωστό εξαρτάται από τους όρους και το πλαίσιο που το θέτεις. Από εκεί διαφοροποιείται. Από εκεί έχει δίκιο ή κάθε πλευρά, και σε κάποιο άλλο πλαίσιο έχει άδικο και τα επιχειρήματα της μπατάρουν.. Σε σχέση με το άρθρο που έβαλες, το αρχικό θέμα αποκτά ένα επιχείρημα για τη φυτοφαγική διατροφή, αλλά έχω αμφιβολίες πάνω στο άρθρο, γιατί θέτει τον άνθρωπο σε μια διατροφική κατεύθυνση που λαμβάνει υπόψη τις μορφολογικές προδιαγραφές χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις μεταλλάξεις του “πολιτισμού”. Παρένθεση: Εκκρεμώντας ερωτήματα του τύπου: “Αφού ο άνθρωπος έχει φυτοφαγικές προδιαγραφές, για ποιο λόγο τρέφεται επί χιλιάδες χρόνια με - μαγειρευτό ως επί τω πλείστο - κρέας;” “Τι φυσικές, ψυχολογικές κ.ά ανάγκες του καλύπτει;” “Γιατί οι πίθηκοι, οι ουραγκοτάγκοι, και οι μπαμπουϊνοι ενώ είναι φυτοφάγοι και έχουν φυτοφαγικές προδιαγραφές όπως οι άνθρωποι, τρώνε περιστασιακά κρέας;” Από τη μια λοιπόν, το πλαίσιο που θέτουν οι υποστηρικτές της φυτοφαγικής διατροφής (και δη οι σκληροπυρηνικοί, δηλαδή οι ωμοφάγοι) τοποθετείται σε μια διατροφή πολύ αρχαιότερη των κρεατοφάγων και πολύ πίσω στην διατροφική αλυσίδα. Πιθανώς σε μια “ανθρωπότητα” που ίσως(..) ήταν πιο πνευματικής φύσης. Ένα πλαίσιο το οποίο δεν μπορεί όμως να σταθεί στις ανάγκες του μεταγενέστερου “πολιτισμού” που τράφηκε και τρέφεται με κρέας, έχει τα δικά του στάνταρ, τη δική του “μεταλλαγμένη” φύση και ανάγκες, ακόμη και αν βρίσκεται στην απαρχή μιας ακόμη μετάλλαξης. Το πέρασα από την κιμαδομηχανή και το έβαλα στη σχάρα. Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

Με το παρντόν, αλλά αν το δεις καλύτερα, μέσα από το 2) και το 3) ολίγον τι αντιφάσκεις, και την ίδια στιγμή απαντάει το ένα στο άλλο. Γιατί: - Το μαγείρεμα του φαγητού, δηλαδή η ΦΩΤΙΑ, είναι αυτή που ουσιαστικά σήμανε την εκκίνηση του λεγόμενου πολιτισμού, και την ουσιαστική μας διαφοροποίηση από το να τρώμε ωμά φυτά, ψοφίμια και γενικότερα ωμό κρέας. Το λάθος της οπτικής του άρθρου που παραθέτεις, είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις πολιτισμικές μεταλλάξεις με βάση τις οποίες μπορούμε μαγειρευτά να τρώμε τα πάντα απορρίπτοντας τις μορφολογικές καταβολές. Ακριβώς όπως σωστά απαντάς στο 3). Επομένως το θέμα αντιμετωπίζεται από λίγο εώς πολύ διαφορετικά όταν το βλέπει κάποιος από την πλευρά των πρωτόγονων μορφολογικών χαρακτηριστικών(Π.Μ.Χ), και διαφορετικά από την πλευρά των μεταλλάξεων. Από την στιγμή που ζούμε στην εποχή των προχωρημένων μεταλλάξεων, έχω να επιλέξω αυτή την δεύτερη οπτική. Άν το τοποθετήσουμε στην πλευρά των Π.Μ.Χ τότε καλούμαστε να επιλέξουμε την πρωτόγονη φυτοφαγική διατροφή. Κάτι που τείνουν οι σκληροπυρηνικοί vegan, απορρίπτοντας τις σύγχρονες μεταλλάξεις. Κάτι πολύ δύσκολο και πρόωρο για να το θέσεις σε πλατιά/ευρεία διατροφική βάση, μιας και αυτό συνδέεται περισσότερο με ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ "πνευματική" διατροφή και λιγότερο με απόλαυση. Και βέβαια εδώ ελάχιστοι αντιλαμβάνονται το πως αντιδράει το ασυνείδητο και με ποιες μορφές, αλλά αυτό είναι κουβέντα στα βαθειά.. Επομένως είναι λάθος να ταυτίζονται τα αμιγώς σαρκοφάγα ζώα (έτσι όπως περιγράφονται στο άρθρο) με τους ανθρώπους που είναι μεταλλαγμένα παμφάγα ζώα, και δεν τρώνε ωμό κρέας εκτός από τους λυκανθρώπους, λυκόφιλους, κάποιους μύστες και τις πρωτόγονες φυλές.

Το άρθρο κλασικά στην προσπάθεια του να πείσει για τη φυτοφαγική διατροφή, και ενώ θέλει να γίνει αξιόπιστο, μπάζει.. σε ένα σημείο, αλλά ικανό για να διαστρέψει την συνολική οπτική. Αντιμετωπίζει τον σημερινό άνθρωπο σαν ένα πλάσμα που για να μπορεί να τρώει κρέας, θα πρέπει να έχει μορφολογικά και πεπτικά χαρακτηριστικά σαρκοφάγου που βρίσκεται στη ζούγκλα. Αυτό απέχει από τον “άνθρωπο” του σήμερα, που για να τρώει κρέας δεν χρειάζεται τα φυσικά μορφολογικά και πεπτικά χαρακτηριστικά, γιατί έχει καταφέρει να προσαρμόσει το επίμαχο κρέας, σε μαλακές μπριζολίτσες, φιλετάκια, κιμά, παναρισμένα, με 50 μυρωδικά κ.λ.π. Φυσικά όλα αυτά ψητά/βραστά ή τηγανιτά. Σημαντική πτυχή από την άποψη της εξέλιξης ενός πολιτισμού, που όσο και επιφανειακός και να είναι, όσο και αν δεν μπορεί να ενηλικιωθεί, τουλάχιστο κουτσοκατάφερε να φέρει τις απολαύσεις των φυτοφάγων και των σαρκοφάγων στα μέτρα του. Και σήμερα να το εξελίξει σε ..ηδονές. Πολιτισμός του Κώ..ου θα μου πεις, ναι ο.κ. Όσο για το ανθρώπινο πεπτικό σύστημα, δείχνει να είναι ιδιαίτερα προσαρμοστικό και να μπορεί να αφομοιώνει εδώ και χιλιετίες το κρέας χωρίς να πεθαίνει κόσμος μετά από λίγο καιρό. Τώρα αν κάποιος θέλει να ζήσει μέχρι τα 150 χρόνια και υπακούει τον ΠΟΥ γιαυτό, μάλλον θα δει στην πορεία ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Γενικά, το θέμα (όπως και στα social media) τοποθετείται σε ένα πολύ προκάτ περιχαρακωμένο πεδίο, όπου οι φυτοφάγοι χιπστεροβέγκαν πλακώνονται με τους κρεατοφάγους/παμφάγους, με τον ίδιο τρόπο που πλακώνονται ενίοτε τα δόγματα μεταξύ τους, και κάθε πλευρά έχει άφθονα δίκια και επιχειρήματα για να κατηγορήσει την άλλη πλευρά. Κοινώς ανακύκλωση. Όσο αφορά αυτό καθεαυτό το θέμα θα αρχίσει να λύνεται κατά τη γνώμη μου τόσο ηθικά όσο και περιβαλλοντολογικά, με απαίτηση για γενναία χρηματοδότηση στην κατεύθυνση του συνθετικού κρέατος έτσι ώστε στα επόμενα 50 χρόνια να πέσει η κατανάλωση κρέατος αρχικά του τουλάχιστο κατά το ήμισυ. Φυσικά όταν σταματήσει πρώτα και λίγο η μαζική καλλιέργεια ανθρώπων και συνειδήσεων.

Το "μεταφυσικό" και το βιοχημικό δεν τα βλέπω -εν προκειμένω- ξεχωριστά αλλά αλληλένδετα. Και ναι φυσικά μπορεί να είναι απλά βιοχημικό (έτσι όπως το θέτεις), εξαρτάται όμως άν σε αυτό που εξετάζεις θέλεις να βάλεις τελεία. Με τον ίδιο τρόπο, το "κούμπωμα" των χαραχτήρων δεν έχει κάτι μυστήριο, είναι απλά θέμα χημείας, και κάπου εκεί τελείώνει το θέμα. Το μυστήριο εξαρτάται και από εμάς αν θέλουμε να το βρούμε και στα πιο εξηγήσιμα πράγματα. Ναι, αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που "λύνεται" από μετεξέλιξη εαυτού.

Βαθύτερες αρχέγονες δυνάμεις, "τοτέμς δύναμης", δαίμονες ευατού (κατά Σωκράτη) κ.λ.π Όλα μας ειδοποιούν (ως alarms)για τους κινδύνους ή τις ευκαιρίες, τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειες που υπάρχουν στο τώρα αλλά και στο άμεσο μέλλον. Μια ευπεπτη περίτπωση είναι στην ταινία ¨The Golden Copmpass" όπου κάθε ένας έχει το δικό του "δαίμονα" (προφανή αναφορά στον "δαίμονα" του Σωκράτη), με τη μορφή ζώου (προφανή αναφορά στις αρχαίες εσωτερικές παραδόσεις). Άν και χαραχτηριστική η αναφορά, η μόνη μου ένσταση στο συγκεκριμένο βίντεο, είναι που βάζουν τους "δαίμονές " να συμπεριφέρονται συντοχρόνω ανάλογα με την στάση του κάθε ανθρώπου, ενώ στην πραγματικότητα οι αρχέγονες αυτές δυνάμεις προηγούνται στο χρόνο πριν εκφράσει κάποιος (ως άνθρωπος πια) μια συμπάθεια/αντιπάθεια, άμυνα και επιθετικότητα. Αν και το θέμα του χρόνου εδώ είναι συζητίσιμο. Επίσης το θέμα της σεξουαλικότητα είναι μέσα στο ¨πακέτο"..

Όλα καλά μόνο που η ιστορία έχει αποδείξει πως όσο και καλή γειτονία και επικοινωνία να υπάρχει μεταξύ γειτονικών χωριών και λαών, όταν δεν υπάρχει καλή γειτονία μεταξύ των κηδεμόνων των λαών, οι καλές σχέσεις πάνε περίπατο. Μη ξεχνάς ότι είμαστε σε ένα τόξο με κρίσιμα συμφέροντα και πολύ "θερμοκεφαλίαση". Επίσης καλή επικοινωνία και γειτονία μεταξύ των λαών και των εθνοτήτων που ζουν σε κοινό χώρο, δεν μπορεί να υπάρξει με άνοδο του ισλαμο-φασιμού στην ευρώπη (βλέπε κυρίως Γαλλία, Σουηδία), και κατά συνέπεια την άνοδο του παραδοσιακού φασιμού ως ανακλαστική "άμυνα" στη σταδιακή υπονόμευσης του μοντέλου "έθνους - κράτους" με όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που κάποτε πέτυχε. Η καλές σχέσεις προϋποθέτουν το σεβασμό όχι μόνο από την πλευρά του οικοδεσπότη, αλλά και του φιλοξενούμενου στα δεδομένα της χώρας που επισκέπτεται, και που μεθαύριο θα γίνει η δεύτερη πατρίδα του. Νομίζω ότι κάπου τα έχουμε ξαναπεί.

Σοβαρά νομικά προβλήματα όχι (είσαι σωστή). Μόνο ο Άσιμος (από αυτούς που αναφέρθηκαν) είχε κάποια τραβήγματα, αλλά δεν λογαριάζονται σαν κάτι σοβαρό. Άν είχε να επιλέξει όμως κάποιος ανάμεσα σε μια νομική δίωξη ελαφρού σχετικά τύπου, και σε μια εφ' όρου ζωής άτυπη εωτερική και εξωτερική "δίωξη", οι περισσότεροι θα διάλεγαν την πρώτη, εάν και εφόσον γνώριζαν τι σημαίνει η δεύτερη.. Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων ανάμεσά μας που είναι κάτι σαν "κυματοθραύστες". Είναι οι πρώτοι δηλαδή που εισπράττουν βαριά βαριά το μένος, τη δυσφορία και τα πυρά από άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Αυτό ανεξάρτητα αν η πρόκληση τους είναι μικρή ή μεγάλη. Πράγμα που σημαίνει ότι άν κάποιοι άλλοι προκαλούσαν στη θέση τους, δεν θα εισέπρατταν τις ίδιες αντιδράσεις που εισπράττουν οι "άνθρωποι-κυματοθράυστες". Η όξυνση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων που υπήρχε παλαιότερα δεν είναι η ίδια με αυτή που επικρατεί σήμερα. Έπειτα ο Παστίτσιος δεν ήταν κάποιος διάσημος, δεν ήταν στα σαλόνια, ούτε είχε γνωριμίες για να περάσει ανώδυνα τις διώξεις και να πέσει στα μαλακά. Ένα κύμα μπορεί να χτυπήσει αλύπητα έναν άσημο"κυματοθραύστη" αλλά να μειώσει την ταχύτητα πρόσκρουσης σε έναν διάσημο της ίδιας συνομοταξίας.

Δεν ενοχλούν όλοι το ίδιο. Ο Τσιτσάνης έβγαλε το ρεμπέτικο από τους τεκέδες και το έμπασε στο λαΪκό ευρύ κοινό και τα λαϊκα μαγαζιά. Το "πρόγραμμα" (ή σύστημα) δεν εναντιώνεται τόσο σε κάτι όταν αυτό μπορεί να το αφομοιώσει και να έχει κέρδος. Αντιθέτως αυτοί που έμειναν στους τεκέδες είχαν κάθε τρεις και λίγο προβλήματα. Την Γώγου το "πρόγραμμα" την πολεμησε εκ των έσω, που είναι και ο πιο αδυσώπητος πόλεμος ειδικά όταν σε αναγνωρίσει ως "ξένο" σώμα. Ο Άσιμος πολεμήθηκε πιο πολύ απ' όλους. Σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο κυνηγήθηκε και έφαγε πολυ ξύλο, γιατί αναγνωρίστηκε ξεκάθαρα από το πρόγραμμα ως "βδέλυγμα". Τώρα θα μου πεις και άλλοι αναγνωρίστηκαν λίγο ως πολύ ως "μαύρα πρόβατα", αλλά δεν είχαν αρνητική κατάληξη. Ποια η διαφορά; Στο στόχαστρο τίθενται σε προτεραιότητα αυτοί που έχουν επιρροή και το ..τραβάνε χωρίς τους κανόνες του παιχνιδιού, αν και η σημερινή ρευστότητα εποχής μπερδεύει και λίγο τα πράγματα όσο να' ναι. Όπως και νά'χει, η σχέση του καθενός με το όποιο "πρόγραμμα" παραμένει μια πολύ προσωπική υπόθεση.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για παλαιολιθικούς όρους που δεν αποδίδουν εδώ και χρόνια την πραγματικότητα, απλά επειδή κάναμε αναφορά στο παρελθόν, δεν θα μπορούσε να γίνει κατανοητή χωρίς αυτούς. Από ένα βαθύ και αποστασιοποιημένο επίπεδο, αυτοί οι όροι υπήρξαν για να συντηρείται ένα παιχνίδι διπόλων και αντιπαλότητας για τις μάζες. Άν και το αντιμετωπίζουμε διαφορετικά απ'ότι αν ήμασταν σε άλλη εποχή, ωστόσο, υπήρχαν και παλιά αρκετοί που έβλεπαν πίσω από τα δίπολα. Επειδή ίσως να άφησα κάποια ερωτηματικά, ο κοσμοπολίτικος χαραχτήρας συμφωνούμε ότι είναι θετικός και θεμιτός. Στη σύνθεσή του όμως με κάποια άλλα σημεία, είχε κάποτε και αυτή την απόληξη:

Για θετικό το έχω. Όσο και άν μας αρέσει να μιλάμε με καλά λόγια για εκείνο το παρελθόν, επέτρεψέ μου να έχω τις επιφυλάξεις μου ότι ο συναγωνισμός και η ευγενής άμιλλα ήταν τόσο ιδεατή όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε. Μη ξεχνάς ότι οι ιστορικές αναφορές και μαρτυρίες προέρχονται από ανθρώπους με αδυναμίες, προτιμήσεις και ίσως κάποια φίλτρα που εξωραϊζουν κάπως τα πράγματα. Κάτι σαν τη σημερινή photoshopia. Αυτό σαν δική μου εκτίμηση που δεν σημαίνει ότι είναι και η απόλυτη πραγματικότητα. Ναι, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και η πιο εύστοχη έκφραση. Εννοούσα περισσότερο ότι τα αριστερά προτάγματα και οι ιδεολογικές θέσεις είχαν μπει για τα καλά στις ζυμώσεις των λαϊκών τάξεων αλλά και των διανοουμένων, της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας κ.λ.π΄. Εννούσα σε διεθνές επίπεδο (μάλλον δεν διευκρίνησα). Στην Ελλάδα δεχτήκαμε αυτά τα κύματα με χρονοκαθυστέρηση για τους γνωστούς λόγους αλλά τα δεχτήκαμε. Οι αλλαγές στην αριστερά όμως συνέβαιναν και ας ήταν αρχικά αγνοούντες οι περισσότεροι. Έπειτα, το "ελευθεριακό" κύμα δεν ήταν στενά πολιτικό, είχαμε τις "μπουάτ", το "περιβόλι και η χαρά" που λέει και το τραγούδι του Κραουνάκη, τα χιπιά των ελληνικών 70's - πολλά εκ των οποίων αριστεροχιπιά κ.λ.π. Όσο για το ότι εθνομηδενισμός βολεύει πολλούς, συμφωνώ πλήρως.