Επικοινωνία με ζώα

[Guest Alatriste]

Πρέπει να πω ότι ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ασχοληθεί ή διαβάσει πράγματα που αφορούν μαγεία ή μεταφυσικό ή όπως αλιώς θέλετε ονομάστε τα. Από παιδάκι όμως είχα κάποιες ικανότητες που πραγματικά με προβλημάτιζαν. Επικοινωνούσα με τα ζώα, σκύλους συνήθως αλλά και άλογα, πουλιά και πάντοτε, λες και ήταν άνθρωποι, με καταλάβαιναν και έκαναν αυτό που τους έλεγα. Είχα φτάσει σε σημείο στα 15 μου να με ακολουθούν όλα τα αδέσποτα της γειτονιάς μου όπου πήγαινα, χωρίς να έχω ταϊσει ή όπως λένε γλυκάνει κάποιο απ? αυτά για να με ακολουθεί. Μου έλεγαν οι μεγαλύτεροι ότι τα ζώα καταλαβαίνουν ποιος είναι καλός ή κακός άνθρωπος και το ανταποδίδουν. Αν ήταν μόνο αυτό θα μπορούσαν απλά να μου συμπεριφέρονται φιλικά ή εχθρικά και όχι να κάνουν ό,τι θέλω λες και είναι στρατιωτάκια μου. Μια φορά, για να δείτε σε τι επίπεδο επικοινωνίας είχα φτάσει με τα ζώα, είχε γεννήσει μια σκυλίτσα, απ? αυτές της γειτονιάς που με ακολουθούσαν, και είχε κρυμένα τα κουτάβια σε μια τρύπα που όποιος την πλησίαζε του ορμούσε. Πήγα δίπλα της, την παρακάλεσα, μιλώντας της όπως σε έναν άνθρωπο, να μου φέρει ένα απ? τα παιδιά της να το δω. Έτσι απλά χωρίς να το πω καμιά πενηνταριά φορές, μια φορά ήταν αρκετή για να την κάνει να πάει στην τρύπα να πιάσει ένα κουτάβι με τα δόντια της και να το κουβαλήσει αφήνοντάς το στα πόδια μου. Της ξαναζήτησα να το πάει πίσω να το κρύψει και αυτή το έκανε αμέσως. Αυτή η συμπεριφορά του ζώου με τρέλανε. Με έβαλε να κάνω χίλιες δυο σκέψεις ότι ίσως να μην είναι τυχαίο αυτό που συμβαίνει, αλλά κάτι παίζει που , τότε, δεν το καταλάβαινα. Την ίδια εποχή βρέθηκα σε έναν ζωολογικό κήπο, όσοι είναι από Αθήνα θα έχουν πάει σαν πιτσιρικάδες στον ζωολογικό κήπο στα φιλαδέλφεια εκεί πήγα κι εγώ, ήταν μέσα σε ένα κλουβί ένας λύκος που μόλις με είδε σηκώθηκε απ? την ξάπλα του και ήρθε στα κάγκελα και κοιταζόμασταν στα μάτια, χωρίς να του μιλάω, χωρίς να κάνω κινήσεις, χωρίς να κινείται κι αυτός, για τουλάχιστον μισή ώρα. Το μόνο που ένιωσα ήταν ένα συναίσθημα υπερηφάνιας, λύπης αλλά και δύναμη. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτά τα συναισθήματα δεν ήταν δικά μου ήταν δικά του και μου τα μετέδωσε με το κοίταγμά του. Σαν να μου είχε πει όλη την ιστορία της ζωής του ο λύκος με αυτό το κοίταγμα. Ακόμα και σήμερα που αρκετοί φίλοι μου που έχουν σκυλιά και με συμβουλεύουν να μη τα πλησιάζω γιατί ορμάνε σε αγνώστους, εγώ πάω κάθομαι δίπλα στα ζωά και αυτά το μόνο που κάνουν είναι να κάθονται να με βλέπουν. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό το πράγμα, δεν έχω διαβάσει και σχετικά θέματα όπως σας είπα και πιο πάνω. Είδα ότι είσαστε άνθρωποι που έχετε γνώσεις σε αρκετά θέματα που αφορούν μεταφυσικό. Θέλω να με βοηθήσετε να καταλάβω αν αυτό είναι κάτι που αφορά το μεταφυσικό, την ψυχολογία ή ό,τι άλλο.

[Αρχάγγελος]

Αυτό αγαπητέ δεν είναι κάτι το μεταφυσικό, είναι κάτι το εξαιρετικά φυσικό. Εμείς είμαστε πλέον το μόνο είδος που δεν μπορεί ή δεν θέλει να επικοινωνήσει με τα υπόλοιπα. Αλήθεια, εσύ καταλαβαίνεις τί θέλουν τα ζώα; Τα ζώα πάντοτε καταλαβαίνουν αυτό που θέλουμε εμείς, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το κάνουν.

[shadow3363]

Θα συμφωνήσω με τον Αρχάγγελο. Τα ζώα πάντα καταλαβαίνουν τι θέλουμε γιατι καταλαβαίνουν τι έχουμε στην καρδιά μας.

Αν τους μιλάς ευγενικά και με αγάπη τότε και αυτά θα σε ακούσουν και θα σε προστατέψουν. άν τους φερθείς άσχημα τότε θα σε Σκίσουν.

Πρόσεχε όμως γιατί και εγώ τα ίδια έκανα και κατάντησα σε ένα διαμέρησμα που καλά καλά δεν χωράω εγώ με την Κοπέλα μου να έχουμε 2 σκυλιά και 1 γατί.