outis
-
Posts
5,227 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
13
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by outis
-
-
Ναι, είναι υποκριτής. Είναι η απόλυτη ενσάρκωση του: «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτησες»...
...όμως, αυτό μειώνει την αξία/σοφία της διδαχής του;
Γιατί κορόϊδο;
Έγραψα «κρίνεις τις διδαχές ως σωστές», που σημαίνει ότι δεν τις «κατάπιες αμάσητες», αλλά τις σκέφτηκες πρώτα.
Κατόπιν αυτών, ξαναρωτώ: ...Ποιος από τους δυό μας είναι σοφότερος;
Σου είπα κανείς.
Ακυρώνει ο ένας την αξία της διδασκαλίας του (τη 'δύναμή' της αν θέλεις)
Ενώ ο άλλος και να 'κρίνει' τις καταπίνει αμάσητες. Το μάσημα δεν έχει να κάνει με την σκέψη.
Και αν ήταν αληθινά ιστορικό το παράδειγμά σου θα το έβλεπες από την έκβαση (που τώρα δεν υπάρχει)
-
Ας υποθέσουμε ότι στο σπίτι μου έχω δούλους και έχω επίσης μια σχολή όπου δεν γίνονται δεκτές γυναίκες. Παρ’ όλ’ αυτά, διδάσκω τις -επαναστατικές για την κοινωνία μου- ιδέες περί ισότητας μεταξύ φύλων και ανηθικότητας του να «κατέχεις» ανθρώπους.
Εσύ, ακούς τις διδαχές μου, τις κρίνεις ως σωστές, οπότε ελευθερώνεις τους δικούς σου δούλους και επιτρέπεις στην γυναίκα σου, τις κόρες και τις αδελφές σου να εκπαιδευτούν.
...Ποιος από τους δυό μας είναι σοφότερος;
Κανείς.
Ο ένας θα είναι υποκριτής και ο άλλος.... κορόϊδο ως ένα σημείο.
Δεν μπορείς να αποσυνδέσεις δουλεία και καταπίεση γυναικών από τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής τους.
Με λίγα λόγια: αν πεινάς και δεν έχεις να αγοράσεις φαγητό θα κλέψεις. Αυτό δεν κάνει την κλοπή "ορθή και δίκαιη" αλλά δείχνει ότι στην ανάγκη κάνεις ότι πρέπει να κάνεις για να επιβιώσεις.
-
ΟΚ, έστω κι έτσι να το πάρεις (δλδ ως μονάδα και όχι ως σύνολο), πάλι διαφωνώ.
Φυσικά και υπάρχει εξέλιξη.
Δεν θυμάμαι κανέναν αρχαίο σοφό να ενοχλήθηκε για την δουλεία ή την παιδική εργασία ή την θέση της γυναίκας στην αρχαία Αθήνα (παραδείγματα αυτά). Κι αν μου διαφεύγει κάποιος, μάλλον θα είναι εξαίρεση, διότι γενικά οι αρχαίοι σοφοί δεν φημίζονται για τις θέσεις τους σε τέτοια θέματα.
Γενικά πιστεύω ότι υπάρχει σημαντική πρόοδος στα θέματα ισότητας (φύλων και φυλών) και ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Και ως μονάδες και ως σύνολο.
Και εδώ ποσοτικά το βλέπεις και όχι ποιοτικά. Φυσικά και υπήρχαν εξαιρέσεις στο θέμα 'δουλεία' ή 'γυναίκες' μπορεί να ήταν λίγοι αλλά ήταν γνωστό ότι 'σοφό είναι η ελευθερία και η ισότητα' πχ δεν ήταν κάτι που ανακαλύφθηκε "αργότερα" Απλά πήρε χρόνο να γίνει αποδεκτό -
Ενώ υπάρχουν ένα σωρό είδη μαθηματικών ή φυσικής, χημείας κλπ κλπ που δεν τα φανταζόταν καν και ανακαλύφθηκαν αργότερα.
Έτσι ο προβληματισμός παραμένει.
-
Συγνώμη, αλλά ο τίτλος του θέματος που άνοιξες είναι: Κι Έτσι Η Ανθρωπότητα Δεν Έχει Να Επιδείξει Καμία Πρόοδο Στη Σοφία Εδώ Και Τρεις Χιλιάδες Χρόνια.
Αποφάσισε για το εάν θέλεις να μιλήσουμε για την ανθρωπότητα ως σύνολο ή για την μονάδα, για να καταφέρουμε να συνεννοηθούμε
Το θέμα έτσι τέθηκε γιατί αυτή η είναι "ρήση" από βιβλίο (μετ από Αγγλικά)
Εκείνο που θέτει είναι το ότι όπως η πρόοδος στα μαθηματικά μπορεί να ιδωθεί μακροσκοπικά ως πρόοδος της ανθρωπότητας στα μαθηματικά το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τη σοφία.
Και στα μαθηματικά και στη σοφία περισσότεροι άνθρωποι είναι "μέτοχοι" σήμερα από εκείνους πριν 3000.
Στα μαθηματικά όπως - αντίθετα από τη σοφία - τα σημερινά είναι η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τα αρχαία ενώ η σοφία είναι στασιμη. Λες και ότι οι άνθρωποι είχαν να ανακαλύψουν ανακαλύφθηκε πριν 3000+ χρόνια και μετά στασιμότητα.
-
....
Κοιτάς την μονάδα, τον «ένα σοφό», και όχι την ανθρωπότητα ως σύνολο.
Σκέψου ότι αρκετά πράγματα που 3-4000 χρόνια πριν ήταν γνωστά μονάχα στους ελάχιστους εκλεκτούς σοφούς, τώρα είναι πράγματα κοινά και γνωστά σχεδόν σε όλους. Μερικά μάλιστα είναι πλέον έως και νόμοι.
...
Ναι μονάδα γιατί αλλιώς θα συγκρίναμε ανόμοια πράγματα.
Εδώ δε μιλάμε για το πόσοι γνωρίζουν μαθηματικά σήμερα και πόσοι τότε ή το ποσοστό των αναλφάβητων τότε και τώρα αλλά - για να κάνω μια αναλογία - το αν τα μαθηματικά σήμερα έχουν προοδεύσει σε σχέση με τα μαθηματικά πριν 3000 χρόνια.
Ξέρουμε ότι έχουν προοδεύσει. (το Προοδεύσει πάει να πει ότι με τα μαθηματικά σήμερα μπορείς να 'περιγράψεις' περισσότερα πράγματα πχ)
Αλλά με τη σοφία δεν έχει συμβεί αυτό. Νομίζω ότι το ζήτημα αυτό κάτι δείχνει. Για μας; Για τη φύση της "σοφίας";;;; ίσως για πολλά.
Παραμένει όμως ως γεγονός και νομίζω πως αξίζει διερεύνησης.
-
[[.
Πρόοδος = βελτίωση
Σοφία = (εδώ τα λεξικά «κωλώνουν» κομμάτι)
Α. δεξιότητα, εμπειρία σε κάποια τέχνη ή επάγγελμα |γνώση κπ. πράγματος
Β. σωστή κρίση, φρόνηση, ευφυΐα, εμπειρία στα πρακτικά ζητήματα της καθημερινής ζωής
Γ. γνώση των επιστημών, εμβρίθεια, μάθηση |θεωρητική γνώση, φιλοσοφίαΠροσωπικά, ορίζω ως «σοφό» αυτόν/ην που κατέχει όλα μαζί τα Α, Β, Γ και όχι μόνο μέρος αυτών.
... ]]
Λες δηλαδή ότι άνθρωπος που δεν κατέχει το Γ δεν μπορεί να είναι σοφός; Χμμμμ
Ή τον καλό τεχνίτη θα τον πούμε "σοφό;" .....
Η Σοφία φαίνεται να περιγράφεται πιο πλήρως με το Β
Σωστή η παρατήρηση της οριζόντιας διεύρινσης της σοφίας - μέχρι ένα σημείο.
Ο προβληματισμός όμως εντοπίζεται στο ότι δεν υπήρχε βελτίωση στο βαθμό της σοφίας.
Ο σημερινός σοφός δεν φαίνεται να κατέχει κάποια "σοφία" που δεν κατείχε ο σοφός πριν 3-4000 χρόνια πριν.
-
-
Ειχα δει και 2 δρακους πριν κατι μηνες πιο πριν απο το ονειρο με τα πλασματα κοιμοντουσταν και οι 2 και εγω πεταξα απο πανω τους κι ο ενας ξυπνησε κι αρχισε να με κηνηγαει στον αερα προσπαθησα να τον μεταφερω σε μια τοποθεσια απ οπου ηξερα οτι υπηρχε μια εισοδος ισα ισα για να περασω εγω απο μεσα της αλλα η εισοδος ηταν κλειστη και ο δρακος με επιασε και μου επιτεθηκε μου αρπαξε τα ποδια και μου ηταν αδυνατο να κινηθω κι εκεινη τη στιγμη εμφανιστηκε καποιος ανθρωπος απο πισω με ενα αντιαρματικο και τον χτυπησε αλλα δε διαπερασε τη πανοπλια του τον αιφνιδιασε ομως και με ελευθερωσε κι οπως ο δρακος ηταν απασχολημενος με το τι συνεβηκε του επιτεθηκα με πυροκινηση και δε τον καταστρεψα αλλα τρομαξε κι εφυγε.
Ουτε φυσικα δρακους εχει τυχει να δω ποτε απο κοντα..
Στο τελευταιο ονειρο που ειδα καρχαρια εχει τωρα κανα μηνα ημουν πανω σε μια βαρκα και ειδα απο τη βαρκα μεσα στη θαλασσα ενα μεγαλο καρχαρια θα πρεπει να ηταν λευκος ομως ενιωθα οπως στη πραγματικοτητα δεν ηξερα οτι ημουν μεσα σε ονειρο νομιζα οτι ειναι κατι το πραγματικο.
Ο τελευταιος μου εφιαλτης και πιο τρομακτικος απ ολους το τελευταιο καιρο ηταν σε ενα υπονομο περπαταγαμε καμια δεκαρια ατομα και ψαχναμε για καταφυγιο και βρηκαμε ενα σπιτι το οποιο ηταν το μισο μεσα στον υπονομο και το μισο απ εξω ακριβως εξω απο το σπιτι στην εισοδο ηταν ο υπονομος στον οποιο υπονομο ηταν κροκοδειλοι και τρεχαν σχετικα γρηγορα οποτε αν σε παιρναν στο κηνηγι επρεπε να τρεξεις ως την εισοδο και γρηγορα.
Μετα την επομενη εμφανιστηκε ενας τεραστιος γυπας 10 μετρα χωρις το ανοιγμα των φτερων σε μηκος ο οποιος αυτος εφαγε ολους τους κροκοδειλους και εκανε ντου στο σπιτι και το διελυσε κι εμεις τρεχαμε να καλυφτουμε μετα εκανε επιθεση σε ολη την πολη κι εγινε ο χαμος.
Δε ξερω σιγουρα δε βλεπω οτι βλεπω για να γινω σεναριογραφος ταινιων τρομου πρεπει να υπαρχει καποιος λογος για οτι βλεπω απλα δεν ξερω ακομα το γιατι.
Ο μόνος λόγος που διαχωρίζουμε όνειρα από «πραγματικότητα» είναι ότι τα γεγονότα στα όνειρα δεν αλλάζουν την πραγματικότητα παρά μόνο πλάγια. Ενώ η πραγματικότητα αλλάζει άμεσα τα όνειρα.
Έχεις ένα βιβλίο δίπλα σου.
Κοιμάσαι. Βλέπεις σε όνειρο να παίρνεις το βιβλίο και να το βάζεις στο ράφι πιο δίπλα.
Ξυπνάς. Κοιτάζεις δίπλα σου. Το βιβλίο είναι ακόμα εκεί. Το ράφι παραμένει άδειο.
Όνειρο. Καμιά επιρροή στην πραγματικότητα.
Έχεις ένα βιβλίο δίπλα σου.
Το βάζεις στο ράφι πριν κοιμηθείς και κάνεις κάτι άλλο.
Κοιμάσαι. Βλέπεις όνειρα χωρίς βιβλία.
Ξυπνάς. Δεν ασχολείσαι καθόλου με το βιβλίο.
Πραγματικότητα. Καμιά σχέση με όνειρα.
Δεν έχεις ένα βιβλίο δίπλα σου.
Κοιμάσαι. Βλέπεις ένα όνειρο με βιβλία.
Ξυπνάς. Αγοράζεις ένα βιβλίο επειδή ονειρεύτηκες βιβλία..
Πραγματικότητα πλάγια επηρεασμένη από όνειρο.
Η «μαγκιά» λοιπόν είναι να φτάσεις (αν είναι δυνατόν) σε ονείρεμα τέτοιο ώστε να έχουν άμεση επίδραση στην πραγματικότητα.
Έχεις ένα βιβλίο δίπλα σου.
Διαβάζεις πριν κοιμηθείς.
Κοιμάσαι. Βλέπεις όνειρο με περιπέτεια σαν από το βιβλίο. Λες και ζεις τη συνέχεια από σελίδες που δεν διάβασες ακόμα!
Ξυπνάς. Διαβάζεις τη συνέχεια και είναι πολύ όμοια με το όνειρο.
Πραγματικότητα και όνειρο έχουν κάποια σύνδεση.
Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί ένας «διάδρομος» ανάμεσα στην κατάσταση εγρήγορσης (που αποκαλούμε «πραγματικότητα») και στην κατάσταση ονειρέματος κατά τον ύπνο.
Ειδικά με τους δράκους χρειάζεται κάποια έναρξη επικοινωνίας πρώτα.
-
Καλησπερα και παλι μετα απο καιρο πριν αρχισω να γραφω θα ηθελα να απαντησω για τους καρχαριες και αυτους τους εχω δει μονο σε ονειρα ποτε στη πραγματικοτητα ή απο κοντα.
Τωρα θα μιλησω παλι για τα ονειρα και για κατι που με προβληματιζει το τελευταιο καιρο με αλλα ονειρα τα οποια μου γεννανε καποιες καινουριες αποριες..
Ειχα δει παλιοτερα σε ονειρα οτι ημουν τηλεκινητικος μπορουσα να πεταξω ειχα πυροκινηση κτλπ οπως και εδω περα ειχα γραψει οτι σε ενα ονειρο μου εψαχνα ενα μαγο.
Μετα απο αυτο ειχα κι αλλες εξελιξεις ονειρα που δεν καταλαβαινα αν ειναι αλιθηνα ή αν κοιμαμαι διλ ονειρα σαν να ενονωταν κατα καποιο τροπο οι 2 αυτες διαστασεις σαν κατι το εξωπραγματικο δε μιλαω για αλιθηνα ονειρα.
Ειχα δει 2 πριν κατι μηνες στο ενα ξυπνησα στο δωματιο μου και κατι προσπαθουσε να με πνιξει με τη κουβερτα κι ενω νομιζα οτι ημουν ξυπνιος στη πραγματικοτητα κοιμομουν και φωναξα με ολη μου τη δυναμη να φυγει αυτο το οποιο με τυλιγε και μου βγηκαν μισες λεξεις κι εκεινη τη στιγμη χτυπησε το ξυπνητηρι ηταν ονειρο αλλα κατα καποιο τροπο ειχα ολες μου τις αισθησεις και ενιωθα μου φενεται αυτο δυσκολο γιατι στα ονειρα ακομα και στα αλιθηνα δε νιωθουμε ποσο μαλλον αν προσπαθει κατι να μας πνιξει.
Στο δευτερο παλι κοιμομουν και ξυπνησα παλι στο ιδιο μερος και ειδα ενα σκυλι που ειχα παλιοτερα και που μαλλον ειναι νεκρο αλλα εγω δε το ηξερα δεν ηξερα καν οτι κοιμομουν παλι χτυπησε το ξυπνητηρι.
Σιγουρα οι περισσοτεροι δεν εχετε εξηγησεις γι αυτα τα ονειρα που κατα καποιο τροπο ειναι σαν να γινοται οι 2 διαστασεις ενα.
Αυτο που με απασχολει περισσοτερο ειναι ενα ονειρο που ειχα δει πριν κατι μηνες και συγκεκριμμενα ηταν η γιαγια μου η οποια ειναι νεκρη εδω και χρονια και ειχε ανοιξει μια πυλη απο τη κολαση προφανως και μεσα απο τη πυλη περασαν δαιμονικα πλασματα 5 στον αριθμο αυτα τα πλασματα τα οποια βγηκαν εξω δε βγηκαν απλα και μονο για να τρομοκρατησουν η να δολοφονησουν το κοσμο αλλα τρωγαν κυριολεκτικα τους ανθρωπους ηταν περιπου 2 μετρα στο υψος και ηταν σωματικα σα μεγαλοι βατραχοι και το κεφαλι τους ηταν καπως παραξενο με ενα μεγαλο στομα αλλα τρομακτικο το κεφαλι οχι βατραχου.
Σε αυτο το ονειρο τα πλασματα δε βγηκαν απλα και μονο για να τρομοκρατησουν το κοσμο αλλα ο πρωταρχικος τους σκοπος ηταν να με σκοτωσουν.
Η γιαγια μου εστειλε 2 σε εμενα τα οποια οχι μονο δε μου καναν κακο αλλα με το που με πλησιασαν αρχισαν να με υπακουνε σα κουταβακια στο ονειρο αυτο ημουν κατι παραπανω απο ενας απλος ανθρωπος στο ονειρο αυτο ημουν εγω σαν μαγος και ειχα εποικεινωνια με 2 ακομα μαγισσες τα πλασματα αυτα μπορουσαν δε μπορουσαν να βλαψουν μαγους ουτε μαγισσες μπορουσαν να βλαψουν ομως τους υπολοιπους.
Οποτε στο ονειρο αυτο ημουν ο ιδιος μαγος συνομιλωντας με 2 μαγισσες οι μαγισσες αυτες δε τις ενοιαζε και τοσο τι θα κανουν τα πλασματα εγω αντιθετος προσπαθουσα να τα βρω και να τα γυρισω πισω απο εκει που ηρθαν τα πρωτα 2 που σταλεικαν πανω μου τα εστειλα αμεσως πισω αλλα 2 φαγαν μερικους ανθρωπους πριν καταφερα να τα βρω και να τα γυρισω πισω κι αλλο 1 το ειχε παρει μαζι του ενας αλλος μαγος ο οποιος ηθελε να το χρισημοποιησει για κακους σκοπους ο μαγος ομως αυτος κινδυνευε κατα καποιο τροπο γιατι το πλασμα ηταν κατα καποιο τροπο ηδη μαγεμενο.
Εγω πηγαινα προς τα εκει για να βρω το μαγο με το πλασμα για να παρω το πλασμα μαζι μου και να το γυρισω πισω πριν να φτασω εκει περα τελειωσε το ονειρο.
Δε ξερω τι σημαινει το τελευταιο ονειρο μου εχει περασει απο το μυαλο να ειμαι ο ιδιος μαγος και να προσπαθω κατα καποιο τροπο να τον ξυπνησω απο μεσα μου διλ να βγαλω το μαγο που εχω μεσα μου εξω.
Δε ξερω αν τα ονειρα με οδηγουν εκει οτι ειμαι ο ιδιος μαγος ή δε ξερω τι μπορει να ειναι κατι διαφορετικο.
Η ερωτηση που υπαρχει ειναι υπαρχει καποιος τροπος να μπορεσω να μαθω αν ειμαι ο ιδιος μαγος ενα βιβλιο κατι το οποιο θα με βοηθησει να το ανακαλυψω γιατι νιωθω οτι τα ονειρα μου δειχνουν κατι που υπαρχει αλλα δε ξερω ακριβως τι ή μηπως ολα ειναι μια απλη ψευδαισθηση?
Βεβαια παραειναι αλιθηνα για να ειναι ψευδαισθησεις πρεπει σιγουρα να υπαρχει μια καποια εξηγηση.
Εγώ πάλι όνειρα με καρχαρίες άρχισα να βλέπω πολλά χρόνια μετά που είχα δει και συναντήσει στην πραγματικότητα. Έτσι δεν το συνδέω άμεσα (αλλά πρέπει να σημειώσω ότι οι 2 βασικοί 'ονειρότοποι' με καρχαρίες μοιάζουν πολύ με συνδυασμό από τις 2 πραγματικές τοποθεσίες της "επαφής!" έστω κι αν δεν είναι οι μοναδικοί.
Για να όνειρά σου θα έλεγα ότι κάτι υπάρχει σ'αυτά αλλά - κατ'εμέ - η διάθεσή σου να βρεις ερμηνείες και σημασίες μπορεί να σε κάνει να χάσεις το "νόημα!"
Ναι δημιουργούν απορίες. Σκέψου όμως μηπως αυτές ακριβώς οι απορίες *είναι* ο λόγος των ονείρων (δηλ ο ρόλος τους είναι να σου δημιουργήσουν απορία κι όχι να σου λύσουν την απορία!)
Για παράδειγμα περπατάς στο δρόμο και βλέπεις να κοιμάται ένα σκυλί πιο δίπλα. Θα σκεφτείς ποτέ να ερμηνεύσεις την συνάντηση αυτή; Αμφιβάλλω. Μπορεί λοιπόν να βλέπεις τα όνειρα απλά γιατί οι εικόνες τους "είναι εκεί" κι όχι για κάποιο ειδικό λόγο.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να επωφεληθείς αν θέλεις από αυτά (έχουν και ωραία σενάρια!)
-
Μάλλον έχει μία μεγάλη δόση αλήθειας αν μιλάμε για την απόλυτη τιμή της σοφίας. Από την άλλη, όλα είναι σχετικά.
Νομίζω πως η "δόση αλήθειας" που αναφέρεις - ακόμα κι αν είναι σχετική είναι... τρομακτική.
Σκέψου.
3000 χρόνια πέρασαν από σοφούς που κατέληξαν και κατέγραψαν το I-Ching για παράδειγμα.
Ο σημερινός "σοφός" κι εκείνος (κι εκείνες) πριν 1000 & 2000 & 3000 στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν σε τίποτε - πέρα από τα ρούχα και τα άλλα αντικείμενα που έχουν στη διάθεσή τους.
Από τότε υπήρξε εξέλιξη και πρόοδος της τέχνη, την τεχνολογία, τη φιλοσοφία, στην πολιτική, στην κοινωνία, στην υγεία, τσην υγειινή και σε κάθε, κάθε, κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής εκτός....
από τη σοφία......;;;;;
Κάτι δεν πάει καλά εδώ - με μας... ή κάτι μας διαφεύγει...
-
... Κι έτσι η ανθρωπότητα δεν έχει να επιδείξει καμία πρόοδο στη σοφία εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια...
Σχόλια;
-
Υπάρχει κι άλλος 'τρόπος' -
...
Μπορεί ο άνθρωπος να αποδεχτεί την διαφορετικότητα και το άγνωστο; Ναι, μπορεί. Όμως απαιτείται καλλιέργεια*
*καλλιέργεια= καλό+έργο
έργο= ποσό ενέργειας που δαπανάται για τη μεταβολή μίας κατάστασης, το δημιούργημα.
λιγότερο 'καλλιεργημένος' ή μάλλον πιο κοντά στην πράξη της καλλιέργειας. Αν αναλύσεις όχι τη λέξη αλλά τις πρακτικές τότε αυτό που απαιτείται γίνεται λιγότερο επιθυμητό!
-
Ο φόβος που νιώθουμε όταν βλέπουμε όνειρα μπορεί να θεωρηθεί ''πραγματικός''; μπορεί να μας ωφελήσει σε ''μαγικές εργασίες'';
Δε το σκέφτηκα ποτέ.
Μου φαίνεται πως ορισμένες φορές μπορεί - Δεν πιστεύω πως ο "φόβος" οποιουδήποτε συναισθηματικά φορτισμένο ονείρου πχ άπό εφιάλτες κάνει.
Στιγμιότυπα από όνειρα/ονείρεμα με στοιχεία απόκοσμα που προξενούσαν και φόβο μπορω να φέρω στο νου να έχω "ξαναεπισκευθεί" για κάποια ωφέλεια αλλά δεν είχα το φόβο στο νου. Περισσότερο το εκτός τόπου.
-
Τι εννοείς ''πραγματικό φόβο'';
Δηλαδή, ο κόσμος σταματά, άρα και ο εσωτερικός διάλογος που κάνουμε με τον εαυτό μας, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν είναι συνηθισμένες. Δεν ξέρω αν το έχω πετύχει αλλά θυμάμαι φορές που κινδύνεψα και σκέφτηκα αυτό ήταν ήρθε το τέλος μου! Ανάλογα με την εμπειρία το βίωνα με διαφορετική ένταση αλλά υπήρχε πάντα η αίσθηση ότι η ζωή φτάνει στο τέλος της. Το περίεργο είναι ότι κάποιες φορές αυτή η διαπίστωση μεγάλωνε το φόβο ενώ άλλες έμοιαζε με την ψυχρή διαπίστωση κάποιου που παρατηρεί από έξω. Σχεδόν θλιβερή εμπειρία τώρα που το σκέφτομαι. Θλιβερό στο πόσο ανέγγιχτος μένεις από την προοπτική του θανάτου, σαν να αποκόβεσαι συναισθηματικά από την όλη διαδικασία.
Πραγματικός είναι ο φόβος μπροστά σε μια υπαρκτή και άμεση απειλή (ένας καρχαρίας ενώ κολυμπάς, ένα μεγάλο σκυλί ενώ περματάς μόνη στην ερημιά κτλ)
Αυτός ο φόβος μπορεί να εξομοιωθεί - και να συνεχίσει να είναι πραγματικός, ως φόβος, χωρίς να υπάρχει αντικειμενική απειλή - αν ξεγελάστεις (ή αν ξεγελάσεις τον εαυτό σου) όπως ανέφερα. Μπορεί να είναι ένα κούτσουρο πχ που επιπλέει, ή μια σκιά βράχων στο λιγοστό φεγγαρόφωτο αλλά τα λίγα δευτερόλεπτα που εσύ 'βλέπεις' πτερύγιο καρχαρία ή αρκούδα (!) είναι πολύτιμα ως προς αυτό που συζητάμε και μπορούν να πυροδοτήσουν διάφορα μέσα σου - δηλ να λειτουργήσουν ως καταλύτες σε μαγική εργασία, σταμάτημα του εσωτερικού διάλογου κτλ. Το κόλπο είναι τότε να σταθείς και να παρατηρείς το φαινόμενο επιδιώκοντας να κρατήσουν όσο πιο πολύ τα λίγα δευτερόλεπτα που το μυαλό σου βρίσκεται σε κενό. Ειδικά αν εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει άμεση απειλή μπαίνοντας σε φάση να το βλέπεις "με την ψυχρή διαπίστωση κάποιου που παρατηρεί από έξω" επεκτείνει την επίδραση. Ο πραγματικός φόβος είναι φυσικό αίσθημα.
Όμοια λειτουργεί και το ξάφνιασμα ή το αναπάντεχο ή το χιούμορ (και γι'αυτό οι διαφημιστές τα χρησιμοποιούν, εκείνο το σταμάτημα του νου που είναι βέβαια ευχάριστο σε κάνει να το συνδέσεις με το ποιϊόν, ή τον πολιτικό κτλ) και ορισμένες φορές μουσική ή χορός ή εικόνες πετυχαίνουν ανάλογα πράγματα, χωρίς φόβο.
Δεν είναι πραγματικός ο φόβος όταν βλέπεις κατσαρίδα, δε θα σε φάει και το ξέρεις!,(Είναι συναισθηματική αντίδραση - μη πω self-indulging) Τέτοιοι "φόβοι" είναι συναισθηματικής προέλευσης (εσύ πείθεις το νου σου ότι 'πρέπει' να 'φοβηθείς') και δεν έχουν αξία. Αντίθετα σε εξαντλούν. Ούτε είναι πραγματικοί οι φόβοι που με το να γίνουν έμμονες ιδέες οδηγούν σε συναισθηματικές αντιδράσεις θυμού, απόγνωσης, απελπισίας κτλ.
Δηλαδή στον πραγματικό φόβο το σώμα αισθάνεται, ενώ στον συναισθηματικό απλά παράγονται συναισθήματα αυτολύπησης κ.α.
Όμοια αν μπροστά στον πραγματικό φόβο αντιδράς συναισθηματικά (τρέχοντας στα τυφλά τσιρίζοντας!) ή αναζητάς λογικές εξηγήσεις και επιχειρείς να εκλογικεύσεις το παρατηρούμενο, πάει χαράμι η "μαγική" δυναμικότητα που θα μπορούσε να σε ωφελήσει.
Την συναισθηματική αποκοπή τη λογαριάζω πλεονέκτημα.
-
1
-
-
... Αλλά μαγικά πώς μπορούμε να δουλέψουμε με το φόβο;
Είναι εργαλείο για το "σταμάτημα του κόσμου" - για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του χώρου που χρησιμοποίησηες - έτσι φτάνεις με εσκεμμένο ξεγέλασμα του εαυτού σου στην παύση του εσωτερικού διάλογου. Ο πραγματικός φόβος είναι πρώτης τάξης εργαλείο για αυτό.
Πως; Όπως δουλεύει στον εαυτό σου.
Μια βραδυά σε έρημο νεκροταφείο; μέσα σε σπηλιά; σε ερημική παραλία ή δάσος όπου η κάθε σκιά μεμορφώνεται σε αρπακτική οντότητα; Σε ντουλάπι χορεύοντας με τις αράχνες;
ότι δουλέυει για ΄σενα!
-
Διάβαζα κάτι που είπε ο ΔΧ για τα ανόργανα όντα στον ΚΚ. Του είχε πει στις επαφές μαζί τους, ειδικά στην πρώτη επαφή να έχει στάση θάρρους γιατί τα συγκεκριμένα όντα 'τρέφονταν' από το φόβο και ότι σε περίπτωση που έδειχνε φόβο ο Καστανέντα θα δημιουργούσε κάποιου είδους καναλιού επικοινωνίας με τα ανόργανα όντα. Μέσω αυτού του καναλιού θα μπορούσαν να τον φτάνουν εύκολα. Κάτι συνειδητοποίησα μετά από αυτό. Ο φόβος δημιουργεί στο σώμα ποικίλες αντιδράσεις π.χ ταχύτερους καρδιακούς παλμούς, εφίδρωση, ανατριχίλες, αυξομείωση θερμοκρασίας και πολλές άλλες. Αλλά ο φόβος δεν επιδρά μόνο στο φυσικό σώμα σίγουρα αφήνει και ενεργειακό αποτύπωμα, το φαντάζομαι σαν μία τρύπα στο 'φωτεινό αυγό' από όπου θα χάνεται ένα μέρος της ζωτικής μας ενέργειας. Αυτή η απώλεια ενέργειας είναι που έλκει τα ανόργανα όντα σε κάποιον που φοβάται. Όσο μεγαλύτερος ο φόβος τόσο μεγαλύτερη η απώλεια ενέργειας και ακόμα μεγαλύτερη η έλξη!
Δεν είμαι σίγουρος πως αυτό είναι ειδικό φαινόμενο του φόβου, ή κάτι γενικότερο πχ των ισχυρών συναισθημάτων (τα οποία είναι κατ'εξοχήν αρνητικά, και στα οποία ανήκει ο φόβος, όπως και ο θυμός, η απόγωση κτλ) .
Ειδικά βέβαια όταν μιλάμε για παρασιτικά φαινόμενα, αυτό ισχύει αφού ο φόβος κυριαρχεί στην συνάντηση και όχι χωρίς λόγο: δεν είναι (κατά τις παραδόσεις) ότι ο φόβος (και τα άλλα φθοροποιά συναισθήματα) ανοίγει τρύπα - είναι ότι ο φόβος (ή άλλα έντονα σχετικά συναισθήματα) είναι ακριβώς η "τροφή" που ζητούν από σένα. Τέτοια φαινόμενα φροντίζουν να προκαλέσουν τα συναισθήματα/το φόβο για να 'αναβλύσει' και να 'πιούν!' Πράγμα που θα τα ενδυναμώσει φυσικά.
-
Πώς μπορεί κάποιος να διαχειριστεί και να κατευθύνει τις χρήσιμες αντιδράσεις του φόβου; πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το φόβο για μαγικές εργασίες; πέρα από το αυτονόητο που έρχεται στο μυαλό δηλαδή αντιμετωπίζοντας μια επικίνδυνη κατάσταση με γενναιότητα αποκτάς αυτοπεποίθηση, σαν τεστ θάρρους στον εαυτό σου. Αλλά μαγικά πώς μπορούμε να δουλέψουμε με το φόβο;
Νομίζω πως αν περιμένουμε την επικίνδυνη κατάσταση θα είναι αργά.
Μπορούμε πριν προκύψει να βάλουμε τον εαυτό μας σε ελεγχόμενες επικίνδυνες κατάστασεις (σαν εξομοίωση) ώστε το σώμα να μάθει να αντιδρά χωρίς σκέψη και η σκέψη να αφήνει το σώμα χωρίς να παρεμβάλλεται όταν χρειάζεται.
Κλασικές "μαγικές" τεχνικές είναι η ορειβασία, πορείες, η είσοδος σε σπήλαια και η αντιμετώπιση φοβιών κάτα πρόσωπο πχ
Δεν είναι χωρίς κινδύνους πάντως οπότε θέλει προσοχή.
-
Ενώ είναι κάτι που εφάρμοζα εδώ και καιρό για παράσιτα, όταν το έγραψα συνειδητοποίησα το τι σημαίνει σε γενικότερο και ειδικότερο πλαίσιο! Ίσως θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε σε άλλο θρεντ αν συμφωνείς;
ναι θέλεις να ανοίξω;
-
Καλησπέρα! ενδιαφέρον το θέμα και η ανάλυση Αρχάγγελε. Νομίζω ότι οι φοβίες για τα έντομα ή ερπετά ξεκινούν συνήθως στην παιδική ηλικία όταν μιμούμαστε τη συμπεριφορά οικείων προσώπων. π.χ η γιαγιά φοβόταν τα ποντίκια και ανέβαινε στο τραπέζι να γλιτώσει, το εγγονάκι έβλεπε τη γιαγιά να φοβάται και τη μιμήθηκε ανεβαίνοντας στο τραπέζι, αποτύπωσε όμως και το συναίσθημα ή έκανε τη σύνδεση ποντίκι = τρομακτικό. Βέβαια η φοβία της γιαγιάς ήταν ως ένα βαθμό δικαιολογημένη γιατί τα ποντίκια μεταδίδουν σοβαρές ασθένειες και κάνουν ζημιές. Οι κατσαρίδες και πολλά από τα παράσιτα που ζουν στα σπίτια μας εφόσον μεταδίδουν ασθένειες πρέπει να τα απομακρύνουμε από το χώρο μας. Δεν θεωρώ ότι είναι ζήτημα εσωτερικό δικό μας το να μην θέλουμε να έχουμε ψείρες στα κεφάλια μας αλλά είναι θέμα καθαριότητας και υγείας.
Το καλοκαίρι διάβαζα πληροφορίες για τα φίδια γιατί είδα ένα στην αυλή. Αυτό που έλεγε ένας τύπος ήταν ότι το φίδι για να έρθει στο χώρο κάτι το προσέλκυσε εκεί. Μάλλον βρήκε τροφή. Οπότε ένας τρόπος να ξεφορτωθείς κάτι που είναι ανεπιθύμητο στο χώρο σου είναι να απαλλάξεις το χώρο από αυτό που το προσελκύει.
Δεν γνωρίζω τι εμπειρίες είχες με συνανθρώπους και δημιουργούσες 'εχθρούς'. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι 'εχθροί' θα υπάρχουν ακόμη και αν κάποιος φέρεται άψογα σε όλους. Για κάτι θα τον κατηγορήσουν. Οπότε ναι, όταν αντιδρούμε εχθρικά απέναντι στους άλλους δημιουργούμε το κατάλληλο κλίμα για να προσελκύσουμε εχθρούς. Μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σπάσουν κάποιον στο ξύλο επειδή δεν τους αρέσει η φάτσα του ή επειδή δεν τους αρέσει η δική τους. Δεν ξέρω τι ένστικτο είναι αυτό, αλλά αναγνωρίζω παρόμοιες συμπεριφορές σε πολύ κόσμο. Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό να βλέπουμε προβλήματα στους άλλους όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας.
Οι φοβίες για τα "ερπετά" (κι αυτά ανήκουν κατά τις ταξινομίσεις των αρχαίων και οι κατσαρίδες) είναι από τις 3 'αρχέγονες' (άρα ίσως είναι στο DNA) - ύψη, σκοτάδι και ερπετά.
Ασφαλώς οι αντιδράσεις του περιβάλλοντος ενισχύουν (στην περίπτωσή μας) ή όχι την αρχέγονη προδιάθεση.
Αυτό που μόλις είπες... "ένας τρόπος να ξεφορτωθείς κάτι που είναι ανεπιθύμητο στο χώρο σου είναι να απαλλάξεις το χώρο από αυτό που το προσελκύει" έχει πολλές προεκτάσεις!
-
....το κενό που δημιουργείται έρχεται να καλύψει αυτό που μας <....>
Αυτή είναι η καλύτερη 'οπτική' αναπαράσταση που μπορώ να σκεφτώ, είτε για φόβο, είτε για επιθυμία, είτε για σεξ, είτε ...αντικατέστησε <....> ανάλογα!
Έτσι μερικές φορές πρέπει να ξέρουμε να δημιουργούμε το κενό (που θέλουμε να γεμίσουμε) ενώ άλλες να φροντίζουμε να μην υπάρχει κενό για να μη γεμίσει με πράγματα που δεν θέλουμε.
...είχα αλλάξει τακτική παρατήρησα ότι οι τσούχτρες δεν τσιμπούσαν πια εμένα αλλά άτομα που ήταν κοντά σε μένα. Αυτό όμως δεν ήταν λύση ίσα ίσα με έβαζε σε άλλον μπελά....
Βλέπεις λοιπόν πως οι δικές μας δράσεις επηρεάζουν (για καλό ή για κακό) και άλλους και μάλιστα απρόσμενα.
-
Υπάρχουν συνήθειες προς ελευθερία και συνήθειες που περιορίζουν την ελευθερία
-
Με αφορμή τη μορφή της "γητείας" του βίντεο κλιπ - να και κάτι ανάγολο στο ίδιο φόρματ (κατάρα)
-
... οι κάρτες, θεωρητικώς, δεν πρέπει ν' αγοράζονται. Είτε χαρίζονται, είτε κλέβονται.
Μάλιστα!
Να γιατί το θεωρούσε "κλοπή" να την αγοράσω στην τιμή που την αγόρασα. Τώρα καταλαβαίνω!
-
Συγκλονιστικό βίντεο!
Παιδιάαα...
Πόσο τέλειο!!!!!!! 
Είναι κάτι παραπάνω.
Θα έλεγα την ανάλυσή του πράγματος ως έρευνα πάνω στον "ΚΩΔΙΚΑ ΝΤΑ ΚΡΗΤΗ!"
Γιατί οι μάγκες δείχνουν γνώσεις "σαμανιστικές" (ας το πούμε) και γνώση μαγικής επίθεσης (στο ρίξιμο κατάρας.)
Κατ'αρχήν (ή μάλλον σε τελική ανάλυση) τη δουλειά την κάνουν οι δύο μουσικοί και όχι ως αναξιοπαθής οργισμένος. (Εξηγώ το γιατί πιο κάτω.)
Αυτός παρουσιάζεται οργισμένος αλλά τσακισμένος.
Χωρίς να αρχίσει η μουσική και αν δεν άρχιζε θα έμενε όπως ήταν.
Αρχίζει όμως η μουσική γιατί οι μουσικοί έχουν σχέδια γι'αυτόν και τη δική τους ατζέντα. Γι'αυτό τον ξυπνάνε και αρχίζουν με τον "μαγικό αυλό" (την κάλπικη λίρα* - σημ. είναι λίρα, αλλά παραπέμπει στη "λύρα") να τον χρησιμοποιούν "δε το θέλω μα μου βγαίνει παράπονο"
Οι μάγκες ήθελαν να κάνουν μια δουλειά (να ξεκάνουν δικαίως/αδίκως άλλο θέμα) τον πολιτικό.
Μόνοι τους δε γινόταν (το κουβεντιάζουμε το γιατί αν θέλει κανείς.)
Χρειαζόταν "καταλύτη" (στις μαγικές πράξεις πάντα χρειάζεται, το "μονοπάτι" προς το στόχο. Συνήθως ένας ανύποπτος αλλά συνεργάσιμος muggle μπορεί είναι ιδανικός καταλύτης. Στην "καλή" μαγεία θα πρέπει να ζητηθεί ξεκάθαρα η συγκατάθεσή του, αλλά εδώ δεν έχουμε "καλή!"
Κι αρχίζει ο "χορ-ός" που μαζεύει την ενέργεια σα χορ-δή αυξάνοντας την ψυχολογική ένταση του καταλύτη και την απελευθερώνει διπλά (το ποτήρι που πέφτει και σπάει αρχικά, με την μπουνιά στην τιβί ολοκληρώνει.)
Ο έντονος "εκστατικός" τελικά χορ-ός τεντώνει την χορ-δή και την απελευθερώνει. Οι μουσικοί το κάνουν αυτό και το ξέρουμε γιατί ενώ 3 χορεύουν στο καφνείο (με τον... Μανώλη στη... μέση) στο βουνό η οπτασία είναι μόνο τον δύο μουσικών που χορεύουν (που "χρησιμοποιούν" τον απλό άνθρωπο...)
Η γητειά-κατάρα περιέχει όλα τα απαραίτητα:
- το στόχο (τον πολιτικό, ίσως στο πρόσωπό του όλους αλλά το "όλοι" είναι αντιπαραγωγικό διαχέει την ενέργεια, χρειάζεται εστίαση.)
- το μονοπάτι (τον άνθρωπο-καταλύτη, το μαγικό-αυλό/λύρα να τον οδηγεί και το χορό)
- το χρονικό στοιχείο-σημείο που σηματοδοτεί την ολοκλήρωση (με την ολοκλήρωση της μουσικής η μπουνιά στην τιβί)
Βέβαια η υπόθεση δεν τελειώνει εκεί «Προσοχή γιατί ότι στέλνεις, καλό ή κακό, θα γυρίσει σε σένα 3 φορές πιο δυνατό...» Γι'αυτό οι "καλοί" επιδιώκουν συνειδητή συγκατάθεση αλλά τα επόμενα είναι άλλο θέμα...
* Μιλά για την ταινία "Η Κάλπικη Λίρα" όπου αυτή γίνεται σύμβολο της μοίρας για τον "Παύλο" - "Ο κάλπικος παράς δεν χάνεται ποτέ". Με αυτή την λαϊκή παροιμία σφραγίζεται και το τέλος του κάθε αυτοτελούς επεισοδίου, αλλά και το τέλος της ταινίας. Αυτές οι λίγες λέξεις εμπεριέχουν όλο το κεντρικό νόημα γύρω από το οποίο περιστρέφονται οι πράξεις των ηρώων: ότι δηλαδή η επιδίωξη του πλούτου οδηγεί τους ανθρώπους σε μια κάλπικη ζωή, ως προς τα αισθήματα και τις σχέσεις τους.
Ποίος Μπορεί Να Έχει Άποψη Και Πότε Αξίζει Να Τον Ακούμε;
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted · Edited by outis
Έχει και συνέχεια
Είναι λέει αστροφυσικός και κάνει τον ψυχολόγο (που κάνει διάγνωση "παράλογο")
και τον θεολόγο (νομίζει ότι ξέρει ως είναι ο Θεός "αόρατος")
Δεν ξέρω πόσο παράλογος είναι ο "άνθρωπος" αλλά ο συγκεκριμένος αστροφυσικός πιθανότατα είναι.