Τερψιχόρη
-
Posts
65 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Τερψιχόρη
-
-
Κάθε αυγή παρακαλώ
τον ήλιο να αργήσει
και λίγο ακόμα στη χαρά,
τ' ονείρου να μ' αφήσει.
Γιατί μονάχα στ' όνειρο
μπορώ να 'μαι κοντά του
και να κουρνιάζω καθ' αργά,
μέσα στην αγκαλιά του.
Να μ' αγκαλιάζει δυνατά
σα να 'μαι εγώ η μόνη
και με τα χείλη απαλά,
το δάκρυ να στεγνώνει.
Ν' απολαμβάνω τ' άγγιγμα
το χάδι τα φιλιά του
και να μετρώ κάθε στιγμή,
τους χτύπους στη καρδιά του.
Μα είναι όνειρο κι αυτό
που χάνεται τη μέρα,
μόλις χαράξει η αυγή
στον πρωϊνό αέρα!!!
-
Εγώ σπουδάζω ακόμα. Είμαι στην σχολή Αθηνών Αρχαιολογίας ..
Μου αρέσει πολύ η ιστορία για αυτό το ακολούθησα αλλά δυστυχώς γνωρίζω τόσο πολλά που βαριέμαι να τα γράφω εδώ για να μαθαίνεται και εσείς ..
Αλλά θα ετοιμάσω κάτι καλό που θα ανάψει πολλές συζητήσεις αλλά θα αργήσει λιγάκι? :cheerful: B)
-
Ααααααααααααααααααοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ πόνεσε το τσίμπημα του κουνουπιού??????Νααααααααααααααααααα για να μάθεις άλλη φορά να μην μου πίνεις το αίμα μου??.
-
Με σκλάβωσε το ποίημα σου..
Ήταν πανέμορφο μου αρέσουν πολύ αυτά και σε ευχαριστώ που το έγραψες γιατί δεν ξέρω αν ποτέ μου θα το έβλεπα PHEVO..
Τι όμορφα που είναι ν' αγαπάς
και ν 'αγκαλιάζεις ότι η ψυχή κι αν βλέπει,
το να μη νοιάζεσαι που βρίσκεσαι που πάς,
ούτε να στέκεσαι στο πρέπει ή δεν πρέπει.
Να κρίνεις τις ατέλειες σωστές
και να πετάς ανέμελα στ ονείρου τα παλάτια,
και να μπερδεύονται κι οι λέξεις σου κι αυτές,
σαν τη κοιτάζεις με λαχτάρα μες στα μάτια
Είναι στ' αλήθεια τόσο ωραίο ν αγαπάς
κι ακόμα κι αν η πίκρα σε τυλίξει,
τι κι αν δεν νοιώθεις που βαδίζεις και που πάς,
αφού η καρδιά σου πρόλαβε, μ' αγάπη να μιλήσει...
-
Και όταν είδε την Νεφελη ..
-
Αχ τον άνδρα των ονείρων μου δεν το έχω βρει ακόμα ..
Τον θέλω έξυπνο ,ευαίσθητο ,ρομαντικό ,όμορφο , πιστό, να λατρεύει την φύση και πάνω από όλα να με αγαπάει και να λατρεύει τα παιδάκια ..
Λίγα ζητάω; Αναρωτιέμαι αν τον βρω ποτέ μου? προς τον παρών έχω ένα αγόρι που μου καλύπτει τα αλλά θέλω μου και όχι αυτά που ανέφερα παραπάνω.
:001almostcry:
-
ΚΑΛΟ...
-
Εγώ θα διάλεγα την γνώση και όχι την σοφία. Γιατί δεν θα ήθελα να ήμουν μόνη μου σε αυτό το μονοπάτι αντιθέτως με την γνώση δεν θα είμαι μόνη μου και μέσα από τις εμπειρίες μου και την γνώση μου θα μπορούσα να σκεφτώ σοφά ?
-
Αυτό που φοβάμαι είναι:να ξυπνήσω το πρωί και να μην βλέπουν τα ματάκια μου την όμορφη ΕΛΛΑΔΑ ??..Για εμένα θα ήταν θάνατος ?επίσης φοβάμαι το αύριο δίχως μέλλον?
-
Σε ευχαριστώ πολύ HIM! Δεν έχω λόγια να περιγράψω την όμορφη αφιέρωση σου, να ?σαι καλά.. μου άρεσε παρά πολύ και για να πω την αλήθεια δεν το περίμενα ..
Για αυτό και εγώ σου αφιερώνω αυτό με πολύ αγάπη:
Κάθε κορμί και ξερονήσι,
κάθε κορμί και ξενιτιά.
Καντήλι σ' έρμο παρεκκλήσι,
γούρνα σε μαρμαρένια βρύση,
σύθαμνο και ξερολιθιά.
Κάθε κορμί και ξενιτιά.
Κάθε κορμί κι ένα καράβι,
κάθε κορμί και ρημαδιό.
Στης άρμης, έρμαιο, το χάδι,
σίδερα το κρατάν και κάβοι,
πού χει λαχτάρα για φευγιό.
Κάθε κορμί και ρημαδιό.
Κάθε κορμί και πίκρας στέρνα,
κάθε κορμί και φυλακή.
Κρασί σε υπόγεια ταβέρνα,
μία φάλτσα νότα από λατέρνα,
πού χει μεθύσει με ρακί.
Κάθε κορμί και φυλακή.
Κάθε κορμί κι ένα μαντήλι,
κάθε κορμί και χωρισμός.
Μια βάρκα αδέσποτη τού Απρίλη,
πού στον χειμώνα έχει ξωκείλει
και την σκουριάζει ο μισεμός.
Κάθε κορμί και χωρισμός.
Κάθε κορμί και μια παγίδα,
κάθε κορμί, ένα "σ' αγαπώ".
Πορεία τυφλή χωρίς πυξίδα,
σ' ομίχλη και σε καταιγίδα,
χωρίς αιτία και σκοπό.
Κάθε κορμί, ένα "σ' αγαπώ".
-
Παιδία βγήκε καινούρια ταινία με τίτλο «ο πόλεμος στων κόσμο» είναι παρά πολύ ωραίο. Έχει δράση, περιπέτεια και σου προκαλεί μεγάλη αγωνιά. Δεν έχει βγει ακόμα στους κινηματογράφους αλλά είναι προσεχώς. Εγώ το είδα γιατί μου το έφερε ο ξάδερφος μου από το εξωτερικό σε DVD όταν έρθει το έργο να το δείτε μην το χάσετε ? :smilewink:
-
Τέλειο .. :drooling2:
:cheerful: -
Παρά πολύ καλό με έκανες και γέλασα και είχα τις μαύρες μου..
Να ΄σαι καλά ..
:cheerful: :cheerful:
-
Δεν έχει άλλο; Κρίμα..
Πάντως ήταν ωραίο ?
-
Ευχαριστώ παρά πολύ για το καλωσόρισμα Nefelie..
-
Όσο πάει βγαίνουν στην φορά πολλά άσχημα γεγονότα ..
Άκου εκεί οι μονάχες ?δεν ντρέπονται λιγάκι;- :headb: και δεν είναι μόνο αυτές αλλά και οι παπάδες στην εκκλησία μας. Μου φαίνεται πως πρέπει να απομακρυνόμαστε από τους παπάδες και τις καλογριές γιατί αυτοί μόνο το καλό μας δεν θέλουν. Τέλος πάντων όπως θα έχετε ακούσει την παροιμία «αν είσαι παπάς μάλλον στον παράδεισο θα πας» τώρα ισχύει το αντίθετο «αν δεν είσαι παπάς μάλλον στο παράδεισο θα πας. :angel:
-
Παιδία καλησπέρα ?
Εγώ πιστεύω πως είμαστε ζωντανοί αλλά κατά κάποιο τρόπο νιώθω σαν είμαστε στην κόλαση όλο πόνος, δυστυχία ,πόλεμος τίποτα καλό. Που είναι η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η αγάπη για τους συνάνθρωπους μας; Γιατί να πεθαίνουν τα άτομα που αγαπάμε άδικα; Γιατί να πονάμε, να κουραζόμαστε από τα βάσανα της ζωής μας; Δεν θα το έλεγα ζωή αυτό αλλά μια σκέτη τιμωρία ?.
:001almostcry:
-
Παιδία συγνώμη που θα το πω αλλά η κατάρα ήταν η πιο ηλίθια ταινία που έχω δει στην ζωή μου. Ασχέτως ότι ήταν αντιγραφή από το έργο «σήμα κίνδυνου» θεωρώ ότι δεν είναι τρομακτικό αλλά έχει να κάνει με τη ψυχολογία του καθενός ?
Υπάρχουν πάντως καλύτερα έργα μην κολλάτε σε αυτά..
-
Καλησπέρα
Εγώ θυμώνω παρά πολύ εύκολα, δεν συγκρατιέμαι και φωνάζω, βρίζω και στην ανάγκη ορμάω για ξύλο. Όσοι με ξέρουν προσπαθούν να μην με νευριάζουν και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που όταν ήθελαν να μου που κάτι φοβόντουσαν να μου το πουν για να μην θυμώσω. Πάντως προσπαθώ να μην χάνω τον ελέγχω αλλά μου φαίνεται ότι δεν τα καταφέρνω.
:headb:
-
Σε ευχαριστώ παρά πολύ για τα καλά σου λόγια ?
Μου έφτιαξες την διάθεση ΗIM?
-
Σαν έψαχνα στον ουρανό,
να βρω τον Άγγελό μου,
φωνή ακούστηκε θαρρώ,
πλάϊ στο προσκέφαλό μου.
Στον ουρανό δε θα τον βρεις,
στη γη πρέπει να ψάξεις,
και μια μέρα θα το δεις,
μπροστά του θα τα χάσεις.
Πέρασαν δεκάδες χρόνια,
ψάχνοντας πέρ' απ' τον Άδη,
και μια λάμψη αιώνια,
εφάνη στο σκοτάδι.
Και ξάφνου ενεφανίσθη,
ο Άγγελος μου εβρέθη,
και το έρεβος εσχίσθη,
μες της χαράς τη μέθη.
Είχε την κόμη του ξανθιά,
και γαλανά τα μάτια,
σαν ήπιαμε απ' τα φιλιά,
ιππεύσαμε τα άτια.
Δρόμο μακρύ διαβήκαμε,
λίμνες, βουνά, ποτάμια,
τον έρωτα χαρήκαμε,
πετώντας στα ουράνια.
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΑΝ...
-
Οι δράκοι πέθαναν, οι νεράϊδες γέρασαν, τα φίλτρα έσβησαν και μόνο η λάμψη των ματιών σου έμεινε να θυμίζει πως κάποτε υπήρχε μαγεία...
Είσαι λουλούδι που όμοιο δεν ζει, λέγεσαι αγάπη μοναδική, σε ποτίζω με όνειρα, ανθίζεις σε καθε ανάσα μου, μυρίζεις με κάθε λέξη μου, και ζεις όσο χτυπάει η καρδιά μου...
Η σκέψη μου για σένα, οδηγεί την κιβωτό των ονείρων μου, σε ορίζωντες που το δειλινό κρατά αιώνια και σ' ένα κόσμο που τα λουλούδια σου μοιάζουν...
Νύχτωσε και πάλι, τα άστρα βγαίνουν ένα ένα στον ουρανό.
Το βαθύ σκοτάδι ξεδιπλώνεται, το νιώθω, θα χαθώ.
Ξαφνικά όμως μια σκέψη πλησιάζει.
Μου χαϊδεύει το μυαλό, μα με τρομάζει.
Η μορφή σου είναι ναι, και πάλι εδώ.
Με αναστατώνει κι είναι αδύνατον να κοιμηθώ.
Όλα απόψε μου θυμίζουν εσένα ,
Μάτια καστανά, αγαπημένα.
Πόσο θα'θελα μαζί σου να βρεθώ
Πως φοβάμαι μην σε χάσω
Και το Όνειρο χαλάσω ,
Μάθε πως για σένα θα'μαι πάντα εδ.
Ναι, κι αυτή τη νύχτα είσαι δίπλα μου
Της σκέψης μου οδηγός.
Η αναπνοή σου
Της ζωής μου είναι φρουρός.
Ένα σπίρτο πάω ν'ανάψω μα κι αυτό
Σβήνει, λες και ξέρει πως δεν είσαι εδώ.
Η φωτιά του έγινε ψυχρή.
Πως μου λείπει των χειλιών σου το φιλί.
Νιώθω το άρωμα σου και το βλέμμα σου
Να παίζουνε κρυφτό.
Αγκαλιάζω τη σκιά κι απογειώνομαι
Σ'ατέλιωτο χορό
Η ανάγκη μου τα χέρια σου να νιώσω
Μου 'χει γίνει τρέλλα και ρωτώ:
Τι είναι αυτό που πρέπει να πληρώσω
Αγαπώντας, όπως σ'αγαπώ!
-
Κλεισ' τα μάτια σου κι εγώ
θα σου πώ το μυστικό
για να μάθεις να πετάς,
να ταξιδεύεις!
Μου το είπαν τα πουλιά
μα δεν έβγαλα μιλιά,
πήρα όρκο να το πω
μόνο σ' όσους αγαπώ.
Άνεμος, φωτιά και χώμα
μου σφραγίσανε το στόμα,
άνεμος, φωτιά και χώμα
πήραν τα κλειδιά
κράτησε για λίγο ακόμα
τα ματάκια σου κλειστά.
Όποιος έτρεξε να δει
χέρι απλώνει στην πληγή,
μα εσύ είσαι μικρή
και με πιστεύεις;
Κλεισ' τα μάτια σου κι εγώ
στα όνειρα σου θα βρεθώ
και θα ψάξουμε μαζί
να το βρούμε το κλειδί.
-
Μακάρι να 'μουν ποταμός,
πότε να είμ' ορμητικός, πότε να γαληνεύω
μα είμ' αδύναμος, μικρός,
που όλο τρέχω πίσω μπρός, τις ώρες μου παιδεύω.
Μακάρι να ήμουν αστραπή,
της μπόρας βροντερή κραυγή, τη φύση ν'αναδεύω
μα είμαι μονάχα μια σιωπή
που ψάχνει ν' ακούσει το γιατί και το μυαλό μπερδεύω.
Μακάρι να ήμουν ξωτικό,
της νύχτας σκιά, αερικό, μακριά να ταξιδεύω
μα είμαι του νού μου το στοιχειό,
σύρμα πλεγμένο, αγκαθωτό, τις σκέψεις σημαδεύω.
Μακάρι να ήμουν μια φωλιά
για να ζεσταίνω τα πουλιά σαν έρχεται το κρύο
μα έχω μέσα μου θηλειά,
μια κρύα άδεια αγκαλιά κι ένα τρελό θηρίο.
Μακάρι να ήμουνα φτερό
που ταξιδεύει στον καιρό, ανάλαφρο και μόνο
μα είμαι σίδερο βαρύ,
δεμένο μ' έχει μια πληγή και με κερνάει πόνο.
Μακάρι να ήμουν ουρανός,
ατάραχος ήλιος μακρινός, το σύμπαν να μαθαίνω
μα είμαι πηγάδι μες στη γή
που λαχταρώ να δω μια αυγή, μα κάθε πρωί πεθαίνω.
Μακάρι να ήμουνα βροχή,
να μπώ στη διψασμένη γή, το χώμα να υγραίνω
μα είμαι μια ασήμαντη φωνή
στο άπειρο που αντηχεί για λίγο και σωπαίνω...
Ποιήματα αγάπης??..
in Τα μέλη γράφουν...
Posted
Τη νύχτα που σε φίλησα
τα χρόνια μου ξεφύλλισα
και όλη τη ζωή μου.
Τα μάτια μας μιλήσαμε
με χρώματα γεμίσανε
και όνειρα η ψυχή μας.
Χιλιάδες όρκους δώσαμε,
τον Αύγουστο που νιώσαμε
τον έρωτα και οι δυο μας.
Μα πίσω δεν γυρίσαμε
σαν τα πουλιά σκορπίσαμε,
χωρίς τον εαυτό μας.
:001almostcry: