martina

Αυτό μου θυμίζει τα λόγια του Αντισθένη που υποστήριζε πως η διαφωνία είναι αδύνατη?και αυτό γιατί δύο άτομα που συνομιλώντας χρησιμοποιούν την ίδια λέξη, είτε την μεταχειρίζονται με την ίδια έννοια οπότε δεν μπορούν να διαφωνούν, είτε την χρησιμοποιούν με διαφορετική σημασία οπότε και πάλι επειδή επί της ουσίας αναφέρονται σε διαφορετικά πράγματα δεν μπορούν να διαφωνούν? Ο άνθρωπος θέλουμε δεν θέλουμε έχει κάποιες μίνιμουμ βιολογικές ανάγκες?και αυτό είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ?. άλλωστε αναφερόμενη σχετικά σε μια πρώτη φάση μίλησα για κάτι πολύ συγκεκριμένο και ενταγμένο σε ένα εξίσου πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο?η έννοια της ελευθερίας δεν λειτουργεί εκτός αυτών των πλαισίων?αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται κάθε έννοια περί «απόλυτης» ελευθερίας? Τότε δεν είναι ανάγκη?. είναι ακριβώς αυτό που λες? μια φυτευτή τεχνητή επιθυμία που με επιδεξιότητα έχει αναχθεί σε κεκαλυμμένη ανάγκη ? όταν αγοράζουμε ακριβά φιρμάτα ρούχα ξοδεύοντας μισό μισθό δεν ικανοποιούμε καμία ανάγκη αλλά μια - δυστυχώς - κούφια επιθυμία. Όταν οι επιθυμίες μας θα ικανοποιούν πραγματικές ΑΝΑΓΚΕΣ - και δεν αναφέρομαι μόνο στις βιολογικές - τότε θα έχουμε κάνει ένα καλό βήμα προς την ελευθερία Ο απεργός πείνας επιθυμεί να ικανοποιήσει μιά πραγματική ανάγκη ακόμα και αν εξαναγκάζεται?. με αποτέλεσμα να έχει καταστείλει όχι μόνο την επιθυμία του αλλά και την ίδια του την ανάγκη για τροφή? για λόγους που εύχομαι να μην χρειαστεί να ζήσουμε?

Νομίζω πως έφερα και παραδειγματάκι ωστόσο μάλλον δεν ήταν αρκετό?. αλλά μην βιάζεσαι φίλε μου ..θα έρθει η ώρα που θα καταλάβεις τι εννοώ Το ένα δεν αναιρεί το άλλο Η σύγκριση είναι διπλή και ταυτόχρονη ?συγκρίνεις τον σημερινό εαυτό σου σε σχέση με τον χθεσινό?έχοντας υπ΄ όψη το εκάστοτε «ιδανικό» σου Γιατί στην τελική ως προς τι να συγκρίνω τον σημερινό εαυτό μου σε σχέση με τον χθεσινό? άρα πρακτικότατα γίνεται? Πραγματικά δεν ξέρω τι έχεις στο νου σου ως «ιδανικό κορίτσι»?ούτε ως «ιδανικό φίλο» ..ούτε ως «ιδανικό ρούχο»?αλλά έχω την βεβαιότητα πως αν τα έβλεπες ως πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος θα είχες και τις απαντήσεις... Από την στιγμή που δεν δέχεσαι το «απόλυτο» και το αναγάγεις στο «σχετικό»?τότε ούτε χρειάζεται να χάνουμε το χρόνο μας αλλά ούτε και να πελαγοδρομούμε?εκτός κι αν αυτό μας αρέσει?τότε φυσικά και μπορούμε ? Μίλησα για κάτι πολύ πολύ συγκεκριμένο?για την «απόλυτη» ελευθερία και την κατονόμασα?δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής.. οι υπόλοιπες ελευθερίες που μου λες είναι «σχετικές» δηλ επιμέρους?αναφέρθηκα σε αυτές και ήμουν εξίσου σαφής? μπορείς να αισθάνεσαι «επιμέρους» ελεύθερος όπως και εγώ αλλά έχε υπ όψη σου πως η «απόλυτη» ελευθερία όχι απλά περιλαμβάνει τις επιμέρους αλλά και τις ?.«εξαφανίζει». Μην χανόμαστε μέσα στην πολυπλοκότητα των αποτελεσμάτων επειδή αδυνατούμε να συλλάβουμε το παρασκήνιο? η άποψή μας για το σύμπαν μπορεί να είναι «σχετική» ( με τις μέχρι τώρα γνώσεις μας ) αυτό όμως δεν αποκλείει το «απόλυτο» ως προς την γένεσή του?το να λέμε ότι όλα είναι υποκειμενικά, σχετικά και ό,τι άλλο το λέμε μέσα στα γενικότερα πλαίσια της άγνοιάς μας, της αβεβαιότητας μας και συνηθίσαμε να επικαλούμαστε το «σχετικό» λαμβάνοντας υπ όψη το ποσοστό «λάθους» σε αυτό που ξέρουμε ή που ενδεχομένως θα μάθουμε.? Και οι απόψεις μας θα παραμείνουν «σχετικές» και «υποκειμενικές» για όσο χρόνο θα αδυνατούμε να συλλάβουμε την γενικότερη εικόνα του γίγνεσθαι?

Οι πλούσιοι ας δώσουν πρώτα καλύτερους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας και μετά συζητάμε για τυχόν ελεημοσύνες..

Ευχαρίστως.. Χμμ.. διαβάζοντας τα παραπάνω έχω την εντύπωσις πως έχουν παρεξηγηθεί τα γραφόμενά μου αν και νομίζω πως ήμουν ιδιαίτερα σαφής? Κατ? αρχήν δεν υπάρχουν βιολογικές επιθυμίες?υπάρχουν βιολογικές ΑΝΑΓΚΕΣ? που πρέπει να ικανοποιηθούν αν - πολύ απλά - επιθυμούμε να ?συνεχίσουμε να τις έχουμε?. πιστεύω να καταλαβαίνεις τι εννοώ? Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ΑΝΑΓΚΗ και στην ΕΠΙΘΥΜΙΑ?την ανάγκη είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε επιβάλλεται να την ικανοποιήσουμε, το αντίθετο είναι κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας αν και έχω την εντύπωση πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πετύχει να αναστείλουν ακόμα και αυτές ?.οι επιθυμίες όμως, λειτουργούν σε ένα άλλο επίπεδο και εδώ είναι που θα σταθώ? Η επιθυμία ? λέξη που σηκώνει συζήτηση - έπεται της σε πρώτο βαθμό ανάγκης και αποτελεί την μετουσίωση περαιτέρω στόχων αφού έχουν εκπληρωθεί οι βασικές μας ανάγκες? Ένα πρώτο σημαντικό ερώτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσο οι επιθυμίες μας αποτελούν πραγματικά δικό μας προϊόν και κατά πόσο είναι δανεικές ή κοινωνικά φυτευτές? Ένα δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό ερώτημα είναι η ποιότητα των επιθυμιών μας και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτές?αν οι επιθυμίες μας κινούνται μέσα στα πλαίσια της αυτογνωσίας και είναι προϊόν σοβαρής σκέψης τότε αυτές μπορούν να μας απελευθερώσουν , αν όμως κινούνται μέσα σε καθαρά υλιστικά πλαίσια και ικανοποιούν τάσεις επίδειξης τότε μας δεσμεύουν ολοένα και περισσότερο για τον απλό λόγο ότι αυτού του είδους οι επιθυμίες δεν έχουν τέλος ? Πιστεύω πως είναι απόλυτα κατανοητή η διαφορά ανάμεσα στην επιθυμία μας να είμαστε δημιουργικοί και η επιθυμία να κάνουμε καριέρα ? η μία επιθυμία ελευθερώνει η άλλη δεσμεύει? Αυτό είναι μια άποψη αρκετά βολική ?και αν κάποιοι αρέσκονται στα βολέματα εμένα δεν μου πέφτει λόγος? Το ιδανικό λειτουργεί και ως στόχος και ως μέτρο σύγκρισης? ο λόγος είναι απλός και ονομάζεται?ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ? Εχεις δει υπάλληλο σε εταιρεία που θεωρείται ο "καλύτερος" ..μέχρι την στιγμή που εμφανίζεται ο "πολύ καλύτερος" ? δράμα? ?γι αυτό σου λέω?.άσε τι κάνουν οι άλλοι και δες τι κάνεις εσύ ? Αν το θέτεις τόσο γενικά, τότε φίλε μου, δεν χρειάζεται να συζητάμε για ΤΙΠΟΤΑ?

Τουναντίον φίλε μου? το γεγονός ότι η εμπειρία μου έχει αποδείξει την σπανιότητα αυτού του είδους της ελευθερίας (την μία και μόνη που δέχομαι ως άξια να ονομάζεται έτσι) δεν αναιρεί την ύπαρξή της ούτε στην σφαίρα του ιδανικού αλλά ούτε και το ενδεχόμενο να έχει υπάρξει, να υπάρχει ή ακόμα και να υπάρξει στο μέλλον σε μεμονωμένες περιπτώσεις.. Με την έννοια που της αποδίδω μπορεί να αισθανθεί αλλά και να είναι κάποιος ελεύθερος ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΤΙΓΜΗ? Το θέμα δεν είναι να αποποιηθείς τις επιθυμίες σου σε οποιοδήποτε επίπεδο αλλά να μην αφεθείς να γίνεις δέσμιος στο άρμα των επιθυμιών σου.. Η ελευθερία μου αφορά όλους και κυρίως τον καθημερινό άνθρωπο?

Αν δεν ξέρεις, ψάξε ..., πολλά πράγματα δεν τα έχουμε συναντήσει κι όμως ξέρουμε πως υπάρχουν... Μην παραποιείς τα λόγια μου ...αυτό που είπα είναι : ..."Η ελευθερία ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ δεν είναι μέτρο σύγκρισης για την δική μας" Οταν συγκρίνουμε την τιμιότητά μας ..την συγκρίνουμε έχοντας στο νου μας το κατά πόσο τίμιοι είναι ή δεν είναι οι υπόλοιποι? Αν ναι, τότε δεν νομίζω πως έχουμε ιδιαίτερα περιθώρια ανάπτυξης... γιατί για μένα το μέτρο σύγκρισης είναι πάντα το ιδανικό..ακόμα κι αν δεν το φτάσω ποτέ ..θα έχω προχωρήσει Ξέρεις, δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε ... Φυσικά και είναι υποκειμενική - δεν είπα ποτέ το αντίθετο.. αλλά δυστυχώς φίλε μου.. όλα όσα λέω έχουν αποδειχθεί ήδη....

χιχι ..και εγώ θα απαντώ... Γιατί όπως όλα τα απολαυστικά στην ζωή μας δεν διαρκούν πολύ... Γιατί είναι ο μόνος μη καπνιστής της παρέας.. Γιατί αυτό που πήγε στραβά ήταν για να πάει..

Την «ελευθερία» είτε ποσοτικά την αντιμετωπίσεις είτε ποιοτικά , στην απόλυτη μορφής είναι το ένα και το αυτό ? γιατί πολύ απλά την ελευθερία ή την έχεις ή δεν την έχεις? Το να λέμε «ελευθερία πνεύματος», «ελευθερία επιλογής» ή οτιδήποτε άλλο κατεβάσει η κούτρα μας δεν είναι παρά φαιδρά σχήματα λόγου στην προσπάθεια μας να μπούμε πιο βαθιά στην αυτο-ύπνωση περί δήθεν ελευθερίας?και εκεί είναι που ? αναπόφευκτα πλέον ? καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η ελευθερία στην απόλυτη μορφή της δεν αφορά παρά μια ιδέα τόσο ανεφάρμοστη όσο και επίπλαστη. Είθισται να λέμε πως ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος?αφού δεν κουβαλά τίποτα μαζί του και δεν είναι δέσμιος είτε υλικών είτε συναισθηματικών φορτίων? το «περιττό» έπεται να το επωμισθεί ως σιδερένια μπάλα ισοβίτη το οποίο φυσικά θα διανθίσει με διάφορα κοσμητικά επίθετα τύπου "ανειλημμένων υποχρεώσεων" και δεν συμμαζεύεται, εκχωρώντας και εκποιώντας όσο-όσο την ελευθερία του και αντικαθιστώντας αυτήν με μια διαρκή και ακατάπαυστη φοβία περί "κεκτημένων".. Την στιγμή που θα αντιληφθείς και συνειδητοποιήσεις πραγματικά και βαθιά εντός σου πως όπως ήρθες σε αυτόν τον κόσμο έτσι και θα φύγεις.. πως τίποτα και κανείς δεν σου εγγυάται πως ό,τι απέκτησες χθες θα το κατέχεις και αύριο και πως τελικά τίποτα δεν σου ανήκει είτε ζωντανό είτε υλικό, όταν καταφέρεις να αποτινάξεις την φοβία και το άγχος για όλα αυτά ΤΟΤΕ θα μπορέσεις να βιώσεις την κατάσταση της απόλυτης ελευθερίας?γιατί η ελευθερία είναι κατάσταση και όχι ένα ιδεολόγημα αγαθού. Η ελευθερία του άλλου δεν είναι μέτρο σύγκρισης για την δική μας?αυτά είναι ..άλλα λόγια να αγαπιόμαστε?. και ο κήπος αν τον περπατήσεις κάπου θα συναντήσεις τα κάγκελα.. Και εν κατακλείδι ?η ελευθερία είναι μία ? τα ενδιάμεσα είναι καθαρές αυταπάτες? Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ για το παραπάνω είναι πως αν εγώ έχω κατακτήσει την δική μου ελευθερία με όλη την σημασία της λέξης ?τότε ο άλλος μπορεί να είναι ήσυχος πως δεν έχω ανάγκη να σφετεριστώ την δική του?..

Μήπως μπερδεύεις την "Λογική" με το "Λογικό"?

Υποκλίνομαι

Επειδή η πολυπόθητη μέρα των εκλογών πλησιάζει , η μέρα που όλοι περιμένουμε ώστε να δείξουμε πόσο πολιτικά όντα είμαστε εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες μέρες που αποδεικνύουμε περίτρανα το πόσο πολιτικά ζώα είμαστε, αυτή , βρε, που θα αλλάξει επιτέλους τα πολιτικά πράγματα της καθημερινότητάς μας ..αποφάσισα πως ήγικεν η ώρα να καταθέσω την βαρυσήμαντη άποψή μου σκεπτόμενη εντελώς εγωϊστικά ώστε να μην κατηγορηθώ αργότερα ως μιμούμενη την τακτική της ..πάπιας? Και για να μην παρερμηνευτούν τα όσα γράφω, όντας σε κατάσταση παροξυσμού, να δηλώσω εκ των προτέρων πως θεωρητικά , θεωρητικά υμίν λέγω αμήν, δεν είμαι εναντίον των εκλογών?εκεί που είμαι ενάντια είναι στην αναποτελεσματικότητα που τις χαρακτηρίζει αφού οι άμεσα εμπλεκόμενοι επιμένουν να εθελοτυφλούν θεωρώντας αυτές ως πανάκεια και μέγιστο δείγμα ενός άκρως και κατ όνομα δημοκρατικού πολιτεύματος ενώ επί της ουσίας δυναμιτίζουν ασύστολα και άνευ τσίπας τον θεσμό με τις καθημερινές τους φασιστικές πράξεις.. Δεν είναι που φοβάμαι τους πολιτικούς.. αυτούς τους ξέρω?. δεν είναι παρά μια ισχνή μειοψηφία μπροστά στην αγέλη των εκατομμυρίων που αναμένουν ακόμα τον Μεσσία ? καθότι χριστιανικώς γαλουχημένοι και εντός της ευρύτερης φιλοσοφίας τους- τον οποίον αν ποτέ εμφανιστεί θα κατασπαράξουν λυσσαλέα γιατί θα έχει το θράσος να τους επιδείξει τον φαρισαϊσμό τους. Αντιθέτως, σουρεαλιστικά σκεπτόμενη και μοναχικά αυνανιζόμενη θα ήθελα να προχωρήσω σε μια καινοτομία και να ψηφίσω ..πολίτες?Γίνεται? Πολίτες που θα βγουν ευθαρσώς και θα δεσμευτούν πως την επόμενη καθημερινή τους κίνηση θα την σκεφτούν πολύ σοβαρά πριν την κάνουν πράξη?σκεπτόμενοι όχι τον εαυτούλη τους και την μεσοπρόθεσμη καλοπέρασή τους αλλά τον διπλανό τους που ίσως και να θίγεται άμεσα? Επιμένω ξεροκέφαλα, ανεύθυνα και αδικαιολόγητα σε μια αλλαγή εκ των έσω?γιατί αν θέλεις να δεις την αλλαγή πρέπει να ταυτιστείς με αυτήν? Μπορείς?

Το θέμα δεν είναι πως δεν υπάρχει καμία σταθερά αναφοράς...αλλά τουναντίον υπάρχουν πολλές...μία για τον καθένα... Περάστε κόσμε..εδώ οι καλές σταθερές..!!

Διάλογος μεταξύ πρώην ζευγαριού.. -We didn't communicate. -We had sex. -Yes, we had sex, but we never talked. -Sex is better than talk. Ask anyone. -Talk is what you suffer through to get to sex. (από το Παίζοντας στα τυφλά- Γούντι Αλλεν)

καμία αντίρρηση αλλά αυτό δεν απαντά την ερώτησή μου..

διαγράφεται ως ακατάσχετο μπλα μπλα και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια ..την στιγμή που θα ξεριζώσεις από μέσα σου κάθε ίχνος φόβου ...εκείνη την στιγμή θα έχεις κερδίσει την ελευθερία σου ..θεωρητικά και κυρίως πρακτικά..

γιατί όμως υπάρχουν αυτά τα "αγελαία"?

και όχι μόνο..και οι οικογένειες ως κλίκες λειτουργούν στις περισσότερες των περιπτώσεων..

Η κλίκα είναι μιά άτυπη οργάνωση μέσα στο μυαλό των άτυπων μελών της.. με λίγα λόγια πρόκειται για οργανωμένη "φιλία". Δεν έχει συγκεκριμένο καταστατικό πέρα από τον συναισθηματικό καταναγκασμό που ασκεί ο καθένας στον εαυτό του εν αναμονή ανάλογων συναισθημάτων από τους υπόλοιπους. Σε προηγούμενο τόπικ είχε αναφερθεί περίπου το εξής : "πάντα θα συμπαθούμε αυτούς που μας συμπαθούν" εκεί στηρίζεται και η "αλληλοβοήθεια" που χαρακτηρίζει τα μέλη μιάς κλίκας. Η πηγή δημιουργίας της θα παραμένει πάντα η ίδια.. η έλλειψη πίστης στην ατομική μας προσπάθεια. Και συμφεροντολογικά να το πάρεις ...η κλίκα δεν ενδείκνυται...

Πολλές φορές αναρωτήθηκα τι ακριβώς σημαίνει "Λογικό" και η μόνη λέξη που μπόρεσε να το εξισορροπήσει είναι το "Δυνατό" Λογικό τελικά είναι το περισσότερο πιθανό..αυτό που έχει περισσότερες πιθανότητες να συμβεί... λέμε πχ Ο Ουρανός σκοτείνιασε άρα είναι λογικό να βρέξει...θα ήταν λοιπόν συνετό πριν βγω να πάρω και μιά ομπρέλα.. Το "θα ήταν" δεν είναι τυχαίο γιατί μπορεί κάλλιστα να μην βρέξει, αφού εμπειρικά γνωρίζουμε πως δεν είναι καθόλου βέβαιο πως αυτό που είναι λογικό να συμβεί θα συμβεί.. Το "λογικό" λοιπόν είναι μεν αναμενόμενο αλλά δεν είναι και εγγυημένο ... Εχει πολλές φορές αποδειχτεί πως η ζωή μας υπερβαίνει το λογικώς αναμενόμενο και στηρίζεται στην πρωτουβουλία που πρέπει να πάρουμε εμείς οι ίδιοι μόνοι μας κινούμενοι από ένα ιδιαίτερο χάρισμα αυτό του ενστίκτου... Το Λογικό και το 'Ενστικτο δεν είναι αντίπαλοι..είναι συνταξιδιώτες...

Ολες οι έννοιες στο θεωρητικό επίπεδο υφίστανται στην "απόλυτη" μορφή τους. Παρ'όλα αυτά δύναται να υπάρξει "απόλυτη" ελευθερία και σε πρακτική μορφή..., αλλά συνήθως λυπόμαστε αυτούς που την "στερούνται".. και άλλωστε ποιός θέλει να τον "λυπούνται"?

Λείπει η επιλογή : Όχι ακόμη. Παρακαλώ να προστεθεί..

Ματαιότητα ως προς τι? Γιατί αν είχαμε αντιληφθεί την ματαιότητα σε ό,τι αφορά την ύλη τότε πολλά θα ήταν διαφορετικά...

σε μιά κοινωνία/εποχή υπερ-πληροφόρησης δεν δικαιολογείται η άγνοια...υπάρχει μόνο αδιαφορία...

Πολύ σωστά... ας δούμε λοιπόν ποιός έχει βρει το καλύτερο ψέμα....

Οταν θέλεις κάτι πολύ ..η λέξη "θυσία" δεν έχει θέση... Επίσης αν προσβλέπεις σε μιά μελλοντική ...ευτυχία ...πρόσεξε γιατί μπορεί να μην έρθει και ποτέ κατά τον τρόπο που την έχεις σχεδιάσει στο μυαλό σου και τότε η "θυσία" που έκανες θα σου φανεί αβάσταχτη και καθαρό χάσιμο χρόνου...