Απόσπασμα από το ευαγγέλιο του Ματθαίου 12:43-45 (τα σχόλια μου σε παρένθεση):
Και όταν το ακάθαρτο πνεύμα (μια ψυχή που δεν σώθηκε, δεν πέτυχε την απελευθέρωση) βγει από τον άνθρωπο (το ανθρώπινο σώμα), περνάει μέσα από άνυδρους τόπους (το Λίμπο ή ο Όρχος των αρχαίων, το πρώτο στάδιο της κόλασης), και ζητάει ανάπαυση, και δεν βρίσκει (διαβάστε Το βιβλίο των Νεκρών του Σαμαέλ Αούν Βεόρ για το τι συμβαίνει μετά θάνατον και γιατί η ψυχή δεν βρίσκει ανάπαυση).
Τότε λέει: Ας γυρίσω στο σπίτι μου (το ανθρώπινο σώμα είναι ο οίκος της ψυχής), απ' όπου βγήκα. Και αφού έρθει, το βρίσκει αδειανό, σκουπισμένο και στολισμένο (γιατί δόθηκε στην ψυχή ένα νέο σώμα).
Τότε, πηγαίνει (πορεύεται τα πρώτα χρόνια ως ένα αξιαγάπητο μωρό) και παίρνει μαζί του άλλα επτά πνεύματα (αφού αναπτύξει την προσωπικότητα) πονηρότερα απ' αυτό, και αφού μπουν μέσα, κατοικούν εκεί (γίνονται τα ψυχικά πρόσθετα ή ακόλουθα ή ελαττώματα της ψυχής, το μικρό χαμογελαστό μωράκι έγινε τώρα ένας μεγάλος γεμάτος ελαττώματα άνθρωπος)· και γίνονται τα τελευταία χειρότερα από τα πρώτα (η ψυχή με τα πονηρά πνεύματα με κάθε νέα ύπαρξη ενισχύεται από τις εμπειρίες της ζωής και γίνεται πιο πολύπλοκη). Έτσι θα είναι και σ' αυτή την πονηρή γενεά.