Νεφέλη Posted November 5, 2004 Report Share Posted November 5, 2004 NefelieΔημοσιεύθηκε: 17 Οκτ 2004 01:38 pm Γράφει ο Ησαΐας Κωνσταντινίδης Η σκανδιναβική, γερμανική και γενικότερα βόρεια, μυθολογία, είναι γεγονός πως αποτελεί μία άκρως ενδιαφέρουσα και μαγευτική παράδοση, η οποία σαφώς κατατάσσεται στα πανγήϊνα πολιτιστικά διαμάντια όλων των εποχών της ανθρωπίνου ιστορίας. Πραγματικότητα όμως επίσης αποτελεί και η επίδραση που η ευρύτερη μυθολογία των βορείων λαών εδέχθη υπό του Ελληνισμού και της δικής του πολιτισμικής και θρησκευτικής παραγωγής. Και όντως, είναι γεγονός αναμφισβήτητο τόσο η ομοιότητα μεταξύ ελληνικών αρχετύπων και παραδόσεων του Υπερβορρά, όσο και η αμοιβαία πολλές φορές αλληλεπίδραση ανάμεσα στην αρχαία Ελλάδα και την Θούλη. Αντιπροσωπευτικότερο και αρχαιότερο δείγμα εκ της ευρύτερου βορείου μυθιστορίας αποτελεί η νορβηγική μυθολογία και παράδοση. Άλλωστε, είναι αλήθεια πως ο γεωγραφικός χώρος της σημερινής Νορβηγίας έχει τις περισσότερες πιθανότητες (εάν δεν είναι εντελώς σίγουρο) να είναι το σημείο εκείνο όπου άνθισε και δοξάσθηκε η αρχαία Θούλη, ο ιστορικός Υπερβορράς. Επίσης, έντονη είναι η «υποψία» περί ανθρωπολογικής και φυλετικής συγγένειας του νορβηγικού λαού με τον αντίστοιχο ελληνικό (όσον αφορά τις φιλικές μεταξύ των δύο λαών σχέσεις: οι δύο χώρες υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ήταν πάντα σύμμαχες, βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο). Όλα τα παραπάνω θεωρούνται αρκετά για να νομισθεί η νορβηγική μυθολογία ως η πλέον γνήσια εκ των βορείων και ίσως και γεννήτωρ - φωτοδότης άλλων βορείων και υπερβορείων εθνών (γερμανικό, σουηδικό, ισλανδικό κ.α.). Το αυτό πιστοποιεί και επικυρώνει και η ίδια η λέξη «Νορβηγία» («Norge» στην αντίστοιχο γλώσσα) που μεταφράζεται ως «χώρα του Βορρά», «Βορεία». Είναι, λοιπόν, η σημερινή Νορβηγία ο αυθεντικότερος και γνησιότερος κληρονόμος του πολιτισμού, ηθών και εθίμων της παναρχαιοτάτης Θούλης· κι ετούτο χωρίς να παραγνωρίζεται ο ρόλος και η σημασία των λοιπών βορειοευρωπαϊκών λαών. Οι ομοιότητες μεταξύ ελληνικής και νορβηγικής μυθολογίας είναι πράγματι εντυπωσιακές σα να λάτρευαν οι δύο λαοί τις ίδιες ακριβώς θεότητες με τα ίδια ακριβώς τελετουργικά και λατρευτικά μέσα (με μόνη, και λογική ίσως, διαφοροποίηση, αυτή των ονομασιών, δηλ. της γλώσσας). Τίθεται έτσι η μυθολογία του νορβηγικού λαού στα πλαίσια της πανελληνικής ιδεολογίας της απώτατης αρχαιότητος! Αν και υπάρχει πλήθος θεοτήτων, ουσιαστικά η νορβηγική μυθολογία αποδέχεται κι αυτή ένα είδος δωδεκαθέου, ενός πανθέου κορυφαίων θεών - συμβόλων των δυνάμεων της φύσεως, ακριβώς κατά το ελληνικό πρότυπο. Παρ? όλα αυτά όμως θα είναι, πιστεύω, λάθος να εξετάζεται η αρχαία νορβηγική μυθολογία κατά τον τρόπο αυτό, διότι είναι σίγουρα μη ορθό να «καλουπώνουμε» τις έννοιες αυτές, εγκλωβίζοντάς τις σε αριθμητικά πλαίσια και δεδομένα. Έτσι, ας δούμε καλύτερα μία προς μία τις κορυφαίες νορβηγικές θεότητες, παραλληλίζοντας αυτές με τις αντίστοιχες ελληνικές και εντοπίζοντας τις τυχόν διαφοροποιήσεις (που φυσικό είναι, για αρκετούς λόγους, να υφίστανται). Κορυφαίος θεός στην αρχαία νορβηγική λατρεία θεωρείται ο Οντιν (Odin), λέξη που ομοιάζει και προφανώς προέρχεται από το ελληνικό «Δίας» (εκ του οποίου προκύπτει και το λατινικό deus = θεός). Ο Οντιν είναι αναμφισβήτητος αρχηγός των Νορβηγών Θεών και ίσως και πρωταρχική αιτία του Σύμπαντος: είναι ο λεγόμενος «συμπαντικός πατήρ». Είναι Θεός - προστάτης της ποιήσεως, αλλά και των πολέμων. Πλην αυτών διαθέτει εκπληκτικές μαγικές γνώσεις και ιδιότητες και δύναται να πραγματοποιήσει κάθε τι εξωπραγματικό και υπερφυσικό, το οποίο είναι αδύνατο στους λοιπούς Θεούς. Ο Οντιν μοιάζει βέβαια κατά πολύ με τον Δία, αλλά σε πολλά προσεγγίζει την προσωπικότητα του Ερμή, αφού είναι γρήγορος και χαρακτηρίζεται από οξύτητα νου και πολυτεχνία. Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα του Οντιν εστιάζεται στην εξωτερική του μορφή. Συγκεκριμένα, ο εν λόγω Θεός είναι μονόφθαλμος. Ο μύθος θρυλεί, πως ο Όντιν αντάλλαξε το ένα του μάτι με το να του επιτραπεί να πιει νερό από το πηγάδι της Απολύτου Γνώσεως. Έτσι, θυσίασε με τον ένα του οφθαλμό, αλλά υπήρξε ο μόνος που έφθασε στα άδυτα της αληθινής γνώσεως της ουσίας των πραγμάτων. Δεν είναι δε δυνατόν να του επιστραφεί το χαμένο του μάτι, όχι διότι δεν μπορεί ο Θεός να πράξει κάτι τέτοιο, αλλά διότι εμποδίζεται από μία υπέρτατη, διασυμπαντική Αρχή: ό,τι δίδεται οικειοθελώς, δεν γίνεται να παρθεί πίσω. Εξ? άλλου, αν ο Οντιν επανέπαιρνε τον οφθαλμό του, τότε αυτομάτως θα χάνονταν η σημαντικότητα της θυσίας του. Κεντρικό παλάτι του Οντιν είναι η Βαλχάλα, όπου μετά θάνατον μαζεύονται οι ψυχές των απανταχού ηρώων και γενναίων ανθρώπων. Πάντως, ο Θεός πολλές φορές εμφανίζεται και στον καθ? εαυτό γήϊνο κόσμο, στο επίπεδο της ύλης, για να δοκιμάσει τους ανθρώπους και να τους ψυχολογήσει. Άλλοτε παρουσιάζεται ως σοφός γέροντας και άλλοτε λαμβάνει μορφή νέου και δυνατού άνδρα. Πάντοτε όμως το μοναδικό του μάτι λάμπει, ακτινοβολώντας όλη την παγκόσμια γνώση, το δε άδειο κοιτάζει βαθειά εντός του απείρου... Μεγίστης σημασίας είναι και ο Θεός Θωρ (Thor), ίσως γιος του Όντιν. Θεωρείται θεός της δυνάμεως και του ουρανού. Παριστάνεται πάντοτε φέροντας κεραυνό, κάτι που έντονα παραπέμπει στον Δία. Κατέχει τρία ανεκτίμητα χαρακτηριστικά αντικείμενα, τα οποία ουδείς άλλος μπορεί να αποκτήσει. Το πρώτο είναι το τεράστιο σφυρί Μιόλνιρ (Miolnir), το οποίο και αποτελεί ιερότατο σύμβολο της νορβηγικής παραδόσεως, είναι ένδειξη προστασίας και καθαγιασμού και αποδίδεται στη ζωγραφική ως βασταζόμενο πάντοτε από το δυνατό χέρι του Θωρ. Με το Μιόλνιρ ο Θωρ εξουδετερώνει τις αρνητικές δυνάμεις της φύσεως (τέρατα, γίγαντες κ.α.). Το δεύτερο μεγαλειώδες όπλο που ο Θεός κατέχει είναι η Ζώνη της Δυνάμεως: όταν τη φοράει ο Θωρ γίνεται πράγματι αήττητος, αφού μέσω αυτής διπλασιάζει τη θεϊκή του δύναμη. Το τρίτο πολυσήμαντο αντικείμενο που μόνο ο Θωρ μπορεί να έχει στην κατοχή του είναι τα σιδερένια του γάντια. Ετούτα είναι αναμφισβήτητα μεγάλης αξίας, επειδή ο Θεός πρέπει υποχρεωτικά να τα φοράει, προτού πιάσει το παντοδύναμο σφυρί Μιόλνιρ. Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Θωρ τον αποδίδουν ως πανύψηλο νέο άνδρα με κόκκινα μαλιά και γένεια, μορφή που αυτομάτως εμπνέει ασφάλεια, σιγουριά και δυναμισμό. Υπό αυτή την έννοια ο Θωρ προσεγγίζει τον Έλληνα Θεό του Πολέμου Άρη. Γενικά, ο Θωρ αν και παριστάνεται με «σκληρά» χαρακτηριστικά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας καλοκάγαθος και ευγενικός Θεός, μια «ήρεμη δύναμη», που είναι προστάτης των γεωργών και των ψαράδων, καθώς και απάντων των αδυνάμων, ανυπερασπίστων και φτωχών. Η θρυλική του δύναμη συνίσταται όχι στο να χρησιμοποιεί για αρνητικούς σκοπούς, αλλά για την επιβολή δικαιοσύνης, τάξεως και αρμονίας. Γυναίκα του πατρός-θεού Οντιν είναι η Φρίγγα (Friga), προστάτις του γάμου, της μητρότητος και της οικογενείας. Ως προσωπικότητα προσεγγίζει το αρχέτυπο της Ελληνίδος Ηρας, με τη διαφορά πως δεν χαρακτηρίζεται από ζηλοτυπία όπως η τελευταία. Ομοιάζει όμως και με την Εστία σε πολλά σημεία. Εμφανίζεται ως γυναίκα 40 περίπου ετών με ψηλό κορμί, πανέμορφη, με μαύρα μαλλιά διάσπαρτα με λευκές τρίχες (κάτι που φανερώνει σοφία και ωριμότητα). Είναι πανάξια σύζυγος του Οντιν, πάνσοφη, που πολλές φορές επεμβαίνει με θετικό τρόπο στη ζωή και τις υποθέσεις των θνητών ανθρώπων, βοηθώντας και συμβουλεύοντάς τους κατά την πιο κρίσιμη στιγμή, όταν προκύπτουν μεγάλα προβλήματα. Χαρακτηριστικότατο γνώρισμα της Φρίγγα είναι πως η θεά γνωρίζει εκ των προτέρων τη μοίρα και τη μελλοντική πορεία του κάθε ανθρώπου και θεού. Τέλος, είναι μία έξοχη οικοδέσποινα και εκπληκτική μητέρα νεαρών και όμορφων θεοτήτων. Με δύο λόγια, η Φρίγγα καταλαμβάνει πανάξια την κορυφαία αυτή θέση στο πάνθεο των Νορβηγών Θεών. Ο Τιρ (Tir) είναι ο μεγάλος Θεός της πειθαρχίας και του πολέμου. Η όλη του πορεία παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με τον Θεό Αρη. Ιερή του ημέρα θεωρείται η Τρίτη, οπότε και διαθέτει σχεδόν απόλυτη εξουσία, όντας ανίκητος και παντοδύναμος. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου και του σώματός του είναι τα εξής: ψηλός, ψαρομάλλης με κοντό γένι και επιβλητικά μάτια. Επίσης, μονόχειρ, αφού έχασε το δεξί του χέρι απ? τον καρπό και κάτω, έπειτα από μία τρομερή μάχη με τον φρικιαστικό λύκο Φένριρ (Fenrir), βασική αρνητικής υφής φιγούρα της νορβηγικής μυθολογίας. Ο Τιρ θεωρείται επίσης γιός του Όντιν. Εκπληκτικά μεγάλης σημασίας στα νορβηγικά έπη είναι ο Μπάλντερ (Balder), ο πιο νέος και πιο όμορφος γιος του Οντιν. Ο Μπάλντερ δεν είναι παρά ο ίδιος ο Ηλιος, που σκορπίζει παντού φως, λάμψη και χαρά, είναι δηλαδή ο Θεός σύμβολο της ζωτικότητας, αλλά και της αθωότητας. Κανένας Θεός δεν ξεπερνά στη ρητορική τέχνη του Μπάλντερ, ο οποίος, συν τοις άλλοις, είναι προστάτης των τεχνών γενικότερα και της μουσικής ειδικότερα. Κατά τούτο ταυτίζεται με τον Ελληνα Θεό του πνεύματος Απόλλωνα. Ίσως δε όπισθεν του προσωπείου του πανάρχαιου Υπερβορείου Απόλλωνος δεν βρίσκεται παρά ο ίδιος ο Μπάλντερ. Το νορβηγικό ποιητικό έργο «Balders draumar» («Το όνειρο του Μπάλντερ»), αναφέρει πάμπολλα στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του κατάξανθου θεού του φωτός. Εκεί περιγράφεται η μοναδική λάμψη και η υπέρτατη ακτινοβολία του Μπάλντερ, του οποίου η ομορφιά και η καλοσύνη χαροποιούσαν όλους τους θεούς. Στο έπος αυτό όμως περιγράφεται επίσης και ο άδικος θάνατος του Θεού, εξαιτίας της μοναδικής σκοτεινής θεότητος της νορβηγικής παραδόσεως, Λόκι (Locky). Ο Λόκι, λοιπόν, γεμάτος από κακία και φθόνο προκαλεί τον θάνατο του λαμπρότερου Θεού, προκαλώντας την οργή του Όντιν και των άλλων Θεών και την απέραντη θλίψη της μεγάλης μάνας Φρίγγα, που έχασε το καλύτερο τέκνο της με τον πλέον δόλιο τρόπο. Ο Λόκι μοιάζει πολύ με τον Διάβολο της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ταυτόχρονα πνεύμα του κακού, αλλά και γελωτοποιός, ένας πρώϊμος «jocker» της υπερβορείου λατρευτικής παραδόσεως. Προστάτης της φωτιάς και των απανταχού παρανομιών, είναι η συμβολοποίηση του χάους και της αταξίας. Άλλωστε, εξ? αυτού εκπηγάζουν οι αρνητικές υποχθόνιες δυνάμεις που είναι δυνατόν να υπάρξουν. Αν και ακριβές αντίστοιχό του δεν εντοπίζεται στην ελληνική μυθολογία, εν τούτοις παρουσιάζει κάποια κοινά σημεία με τον κουτσό Έλληνα Θεό της φωτιάς και του σιδήρου Ήφαιστο. Το παράδοξο της αποδοχής του από τους υπόλοιπους Νορβηγούς Θεούς, οφείλεται στο ότι έχει κι αυτός (κατά το ήμισυ) θεϊκή καταγωγή. Οι υπόλοιπες κυρίαρχες θεότητες της αρχαίας νορβηγικής παραδόσεως, παίζουν κι αυτές σημαίνοντα ρόλο στο όλο θέμα και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως κι ομοιότητες με τις αντίστοιχες ελληνικές. Η Θεά Σιφ (Siph), σύζυγος του Θωρ, είναι προστάτις του θερισμού. Εχει μακριά ολόχρυσα μαλλιά, που συμβολίζουν την κατάχρυση γη τον καιρό της συγκομιδής. Είναι καθαρά γήϊνη θεότητα και συμπίπτει με την Ελληνίδα Δήμητρα. Η Φρέγια (Freja) δεν είναι παρά η Αφροδίτη των Ελλήνων. Θεά του έρωτος, παρουσιάζεται ψηλή και κατάξανθη. Διαθέτει τρομερές και ασύλληπτες υπερφυσικές και παραψυχικές ιδιότητες. Αναδύεται κι αυτή εκ του αφρού, όπως και η Αφροδίτη... Ο Φρέϊ (Freji), αδελφός της Φρέγια, είναι προστάτης της χλωρίδος και της πανίδος, των δασών, των βουνών και των πλασμάτων (ζώων και φυτών) που εγκατοικούν σε αυτά. Θεωρείται ως μία εκ των πλέον αγαπητών θείων προσωπικοτήτων της βορείου μυθολογίας. Σ? όλα αυτά τα στοιχεία μας θυμίζει τον αντίστοιχο Ελληνα Πάνα σ? όλα πλην της εξωτερικής του εμφανίσεως: Ο Φρέϊ, αντίθετα απ? τον ευγενή Ελληνα Θεό, εμφανίζεται ως λυγερόκορμος και ωραίος νέος, ενδεδυμένος με ρούχα πρασίνου και καφέ αποχρώσεως, δηλ. με τα χρώματα της γης. Την θεία Γαία θυμίζει η θεά Νέρθους (Nerthus), μία εκ των πρώϊμων νορβηγικών θεοτήτων. Καρποί της θεωρούνται όλα τα πλάσματα της γης. Ο Νιορντ (Nyord) είναι ο απόλυτος άρχων των υδάτων, ο Ποσειδών της νορβηγικής μυθολογίας. Κατοικεί σε πελώριο και υπέρλαμπρο υποβρύχιο παλάτι μαζί με την γυναίκα του Ραν (Rhan). Στο μεγαλειώδες αυτό παλάτι φιλοξενούνται οι ψυχές των πνιγμένων. Οι τρεις Μοίρες της Ελληνικής Μυθολογίας αντικατοπτρίζονται πλήρως στις αντίστοιχες Νορβηγίδες Νόρνες (Nornae). Οι ακριβείς ονομασίες τους είναι: Ούρντ (γραία, αντιπροσωπεύουσα τα παρελθόντα γεγονότα), Βερτάντι (νεαρή κοπέλλα, αντανακλούσα τον παρόντα χρόνο) και Σκουλντ (ώριμη γυναίκα, που προσβεύει το μέλλον). Κατοικία τους η σπηλιά που βρίσκεται στις ρίζες του Γκίγκντραζιλ (κοσμική φλαμουριά), δένδρο στο οποίο θεμελιώνεται άπας ο κόσμος. Πρόκειται σαφώς περί μίας αρχέγονης ελληνικής θρυλογενέσεως, που διατηρείται επακριβώς σε δεκάδες παγκόσμιες παραδόσεις και μυθολογίες. Οι Νόρνες, λοιπόν, απόλυτες εξουσιάστριες του χρόνου, διαθέτουν μοναδική ισχύ στην όλη κοσμική εξέλιξη και φοβερές δυνατότητες στην παγκόσμια εξελικτική πορεία θεών και ανθρώπων. Εξ? όλων των παραπάνω προκύπτει, πως τα θεία αρχέτυπα της ελληνικής μυθοπλασίας της απωτάτου προϊστορίας, βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην πεμπτουσία του υπερβορείου πολιτισμικού γίγνεσθαι, που δεν είναι παρά η νορβηγική μυθολογία. Μία ακόμη μυθολογική παράδοση ευρισκόμενη εντός των πλαισίων της παγκοσμίου ελληνικής πολιτισμικής δημιουργίας, του επιστημονικώς καλουμένου Πανελληνισμού. The Knights Who Say NiΔημοσιεύθηκε: 18 Οκτ 2004 02:12 pm Χμ, και οι Βικιγκ Ελληνες λοιπον? Και αυτο πιστοποιειεται απο τις επιφανειακες ομοιοτητες στη μυθολογια και απο το οτι δεν ηταν ποτε αντιπαλοι σε πολεμο (κατι που δεν ειναι ακριβες) ? Ποτε περναει το επομενο διαστημοπλοιο για τον Σειριο ειπαμε? Καταρχην, ο ορος Νορβηγια που επικαλειται ο συγγραφεας εχει ηλικια μικροτερη απο 500 χρονια. Τοτε οι ιδιοι ξεραν οτι ειναι "βορειοι". Ωστοσο, απο οταν σχηματιζοταν η μυθολογια τους δεν υπαρχουν σωσμενες αναφορες σε λαους πιο νοτια απο τη Γερμανια. Μονο αργοτερα, στα μεταχριστιανικα χρονια, εφτασαν οι Βικιγκ στη Ν. Ευρωπη. Εκει συναντησαν σε διαφορες ευκαιριες τη δυτικη Ρωμαικη Αυτοκρατορια, ενω μεχρι να φτασουν στην ανατολικη ειχαν περασει ακομα δυομησι αιωνες. Ας τα δουμε ενα ενα. Παράθεση: Πραγματικότητα όμως επίσης αποτελεί και η επίδραση που η ευρύτερη μυθολογία των βορείων λαών εδέχθη υπό του Ελληνισμού και της δικής του πολιτισμικής και θρησκευτικής παραγωγής Πως ακριβως επεδρασε ο ελληνισμος σε ενα τοσο απομακρυσμενο λαο, δεδομενου οτι ποτε δεν ειχε αποικιες η κατι τετοιο εκει πανω? Μονο ο Πυθεας ο Μασσαλιωτης ειχε επιχειρησει ταξιδι στην "Υπερβορεια", κατι που κρατησε λιγο και εγινε σε μια εποχη καλα ντοκουμενταρισμενη ιστορικα. Αν υπηρχε επιδραση τοτε, θα ξεραμε το πως και το γιατι. Παράθεση: έντονη είναι η «υποψία» περί ανθρωπολογικής και φυλετικής συγγένειας του νορβηγικού λαού με τον αντίστοιχο ελληνικό Αυτο απλα δεν ισχυει, εχω πλουσιοτατη και εξειδικευμενη βιβλιογραφια που το καταρριπτει. Παράθεση: οι δύο χώρες υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ήταν πάντα σύμμαχες, βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο Η Νορβηγια απεκτησε την ανεξαρτησια της σα χωρα στα τελη του 15ου αιωνα, σε μια εποχη που δεν υπηρχε Ελλαδα. Τη μια και μοναδικη φορα που ετυχε να συμμετεχουν στον ιδιο πολεμο, στον Β' Παγκοσμιο, ηταν αντιπαλοι, καθως η Νορβηγια ειχε συνθηκολογισει με τους Γερμανους και ειχε προσχωρησει στον Αξονα. Παράθεση: Το αυτό πιστοποιεί και επικυρώνει και η ίδια η λέξη «Νορβηγία» («Norge» στην αντίστοιχο γλώσσα) που μεταφράζεται ως «χώρα του Βορρά», «Βορεία». Ονομα που δεν ειναι το αρχαιο ονομα αυτης της περιοχης, υιοθετηθηκε αρχικα ως Δουκατο της Νορβηγιας (οταν η Σκανδιναυια ηταν ενιαιο βασιλειο) και εδειχνε την περιοχη της βορειας Σκανδιναυικης χερσονησου. Το ονομα διαλλεεχτηκε για αντιθεση με το Skane, που ηταν το νοτιο κομματι. Παράθεση: Τίθεται έτσι η μυθολογία του νορβηγικού λαού στα πλαίσια της πανελληνικής ιδεολογίας της απώτατης αρχαιότητος Α, δηλαδη ολοι οι αρχαιοι λαοι ηταν Ελληνες? Χμ, κατι δεν μου κολλαει..... Παράθεση: Αν και υπάρχει πλήθος θεοτήτων, ουσιαστικά η νορβηγική μυθολογία αποδέχεται κι αυτή ένα είδος δωδεκαθέου, ενός πανθέου κορυφαίων θεών - συμβόλων των δυνάμεων της φύσεως, ακριβώς κατά το ελληνικό πρότυπο Αυτο επισης συμβαινει στους Κελτες, τους Ινδουιστες, τους Σιντοιστες καθως και σε πολλες αφρικανικες μυθολογιες. Ολοι Ελληνες ηταν? Ειναι προφανες οτι λατρευοντας τη φυση καποιες δυναμεις αποκτουν μεγαλυτερη προσοχη, καθως εμφανιζονται περισσοτερο στην τοπικη περιοχη. Θα ηταν παραλογο να λατρευουν το Θεο του φωτος με τον ιδιο τροπο στο βορρα και το νοτο. Παράθεση: Κορυφαίος θεός στην αρχαία νορβηγική λατρεία θεωρείται ο Οντιν (Odin), λέξη που ομοιάζει και προφανώς προέρχεται από το ελληνικό «Δίας» Δηλαδη, αν δεχτουμε οτι το δ εγινε ντ, αρκουσαν δυο γραμματα για να δωσουν "προφανως" την ετυμολογια της λεξης? ΕΠισης, σε πολλες μορφες εμφανιζεται και ο τυπος Wotan. ΚΑι αυτο απο το Διας βγαινει? Παράθεση: Ο Οντιν είναι αναμφισβήτητος αρχηγός των Νορβηγών Θεών και ίσως και πρωταρχική αιτία του Σύμπαντος Σε καθε πατριαρχικη κοινωνια ο αρχηγος των Θεων ειναι ενας μεσηλικας Θεος βασιλιας. Παρεμπιπτοντως, ο Οντιν ΔΕΝ θεωρουνταν η πρωταρχικη αιτια του Συμπαντος. Παράθεση: Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα του Οντιν εστιάζεται στην εξωτερική του μορφή. Συγκεκριμένα, ο εν λόγω Θεός είναι μονόφθαλμος. Ο μύθος θρυλεί, πως ο Όντιν αντάλλαξε το ένα του μάτι με το να του επιτραπεί να πιει νερό από το πηγάδι της Απολύτου Γνώσεως. Έτσι, θυσίασε με τον ένα του οφθαλμό, αλλά υπήρξε ο μόνος που έφθασε στα άδυτα της αληθινής γνώσεως της ουσίας των πραγμάτων. Δεν είναι δε δυνατόν να του επιστραφεί το χαμένο του μάτι, όχι διότι δεν μπορεί ο Θεός να πράξει κάτι τέτοιο, αλλά διότι εμποδίζεται από μία υπέρτατη, διασυμπαντική Αρχή: ό,τι δίδεται οικειοθελώς, δεν γίνεται να παρθεί πίσω. Εξ? άλλου, αν ο Οντιν επανέπαιρνε τον οφθαλμό του, τότε αυτομάτως θα χάνονταν η σημαντικότητα της θυσίας του. Κεντρικό παλάτι του Οντιν είναι η Βαλχάλα, όπου μετά θάνατον μαζεύονται οι ψυχές των απανταχού ηρώων και γενναίων ανθρώπων. Πάντως, ο Θεός πολλές φορές εμφανίζεται και στον καθ? εαυτό γήϊνο κόσμο, στο επίπεδο της ύλης, για να δοκιμάσει τους ανθρώπους και να τους ψυχολογήσει. Άλλοτε παρουσιάζεται ως σοφός γέροντας και άλλοτε λαμβάνει μορφή νέου και δυνατού άνδρα. Πάντοτε όμως το μοναδικό του μάτι λάμπει, ακτινοβολώντας όλη την παγκόσμια γνώση, το δε άδειο κοιτάζει βαθειά εντός του απείρου... Ελληνας ο Οντιν? Τοτε πως εξηγειται οτι αντιστοιχοι μυθοι δεν υπαρχουν σην ελληνικη μυθολογια? Παράθεση: Μεγίστης σημασίας είναι και ο Θεός Θωρ (Thor), ίσως γιος του Όντιν. Θεωρείται θεός της δυνάμεως και του ουρανού. Παριστάνεται πάντοτε φέροντας κεραυνό, κάτι που έντονα παραπέμπει στον Δία. Κατέχει τρία ανεκτίμητα χαρακτηριστικά αντικείμενα, τα οποία ουδείς άλλος μπορεί να αποκτήσει. Το πρώτο είναι το τεράστιο σφυρί Μιόλνιρ (Miolnir), το οποίο και αποτελεί ιερότατο σύμβολο της νορβηγικής παραδόσεως, είναι ένδειξη προστασίας και καθαγιασμού και αποδίδεται στη ζωγραφική ως βασταζόμενο πάντοτε από το δυνατό χέρι του Θωρ. Με το Μιόλνιρ ο Θωρ εξουδετερώνει τις αρνητικές δυνάμεις της φύσεως (τέρατα, γίγαντες κ.α.). Το δεύτερο μεγαλειώδες όπλο που ο Θεός κατέχει είναι η Ζώνη της Δυνάμεως: όταν τη φοράει ο Θωρ γίνεται πράγματι αήττητος, αφού μέσω αυτής διπλασιάζει τη θεϊκή του δύναμη. Πρωτα απο ολα, ο Θωρ ειναι οντως γιος του Οντιν. Το οτι κραταει κεραυνο σε μια χωρα τοσο βροχερη δεν πρεπει να προκαλει εκπληξη. Αλλο ενα στοιχειο της διαφορετικοτητας των δυο μυθολογιων ειναι οτι ο Θεος του κεραυνου και της βροχης ειναι δευτερος τη ταξει, οχι πρωτος οπως ο Διας. Προφανως, διαφορετικες κοινωνικες αξιες εμπενομενες απο διαφορες στο περιβαλλον δημιουργησαν διαφορετικες αξιολογησεις. Παράθεση: Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Θωρ τον αποδίδουν ως πανύψηλο νέο άνδρα με κόκκινα μαλιά και γένεια, μορφή που αυτομάτως εμπνέει ασφάλεια, σιγουριά και δυναμισμό. Υπό αυτή την έννοια ο Θωρ προσεγγίζει τον Έλληνα Θεό του Πολέμου Άρη. Βεβαια, το οτι στη Σκανδιναυια υπαρχουν τοσοι πολλοι κοκκινομαληδες δεν επαιξε κανενα απολυτως ρολο... Παράθεση: Εκπληκτικά μεγάλης σημασίας στα νορβηγικά έπη είναι ο Μπάλντερ (Balder)...ταυτίζεται με τον Ελληνα Θεό του πνεύματος Απόλλωνα. Αυτη ειναι η μονη ομοιοτητα που ισως να στεκει, καθως και ο Απολλων αναφερεται οτι επισκεπτοταν καθε χρονο την Υπερβορεια. Ωστοσο, τα επιμερους γνωρισματα ειναι αρκετα διαφορετικα. ΚΑι βεβαια, σε δυο ανιμιστικες κοινωνιες δεν πρεπει να προκαλει εντυπωση οτι λατρευοταν ο Ηλιος. Δεν ειναι απαραιτητο να υπαρχει σχεση συγγενειας μεταξυ τους για κατι τετοιο. Παράθεση: Γκίγκντραζιλ (κοσμική φλαμουριά), δένδρο στο οποίο θεμελιώνεται άπας ο κόσμος. Αυτο απλα δεν υπαρχει στην ελληνικη μυθολογια. Παράθεση: Μία ακόμη μυθολογική παράδοση ευρισκόμενη εντός των πλαισίων της παγκοσμίου ελληνικής πολιτισμικής δημιουργίας, του επιστημονικώς καλουμένου Πανελληνισμού Παγκοσμια ελληνικη πολιτισμικη δημιουργια? Για να υπαρξει κατι τετοιο χρειαζεται παγκοσμιος ελληνικος πολιτισμος. Ποτε υπηρξε κατι τετοιο? Καλα, το σχολιο περι "επιστημονικως καλουμενου Πανελληνισμου" αυτοαναιρειται απο μονο του... Αλκιβιάδης ΧΔημοσιεύθηκε: 19 Οκτ 2004 04:36 pm Dahm... με πρόλαβε άλλος! NefelieΔημοσιεύθηκε: 21 Οκτ 2004 09:45 am Το κείμενο δημοσιεύτηκε εδώ, ακριβώς για να «ξεσηκώσει» συζήτηση... Χαίρομαι που «τσιμπήσατε»!! The Knights Who Say Ni έγραψε: Α, δηλαδη ολοι οι αρχαιοι λαοι ηταν Ελληνες? Χμ, κατι δεν μου κολλαει..... Θα σταθώ σε αυτό, γιατί είναι αρκετά σημαντικό ώστε να μπουν μερικά πράγματα στην θέση τους: Φυσικά και ΔΕΝ ήταν όλοι οι αρχαίοι λαοί Έλληνες! Αυτό είναι επειικώς αφελές να το υποστηρίξει ο οποιοσδήποτε! Δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι δεν «συγγενεύανε» μεταξύ τους οι φυλές, τουλάχιστον αυτές της Ευρώπης. Και λόγω «συγγένειας» οι ομοιότητες είναι μάλλον αναμενόμενες. Στην ιστορία της Σκανδιναβίας αναφέρεται ότι το περίπου 2000 π.Χ. μετανάστευσαν στη περιοχή φυλές από την Νότια Ευρώπη. Φυσικά δεν βρήκανε την περιοχή ακατοίκητη, μιας και υπήρχε ήδη λαός εκεί από το 10000 π.Χ.! Όμως, αυτές οι «νέες» φυλές, έφεραν μαζί τους τα ήθη, τα έθιμα και την θρησκεία τους, τα οποία, όπως ήταν λογικό, προσαρμόστηκαν στον εκεί λαό, και ο εκεί λαός επηρρεάστηκε από αυτά. Η χρονολογία (2000 π.Χ.) συμπίπτει με την κάθοδο των Δωριαίων στον Ελλαδικό χώρο, δηλαδή με την άφιξη φυλών της Ανατολής στην Ευρώπη, που επίσης δεν βρήκαν την περιοχή ακατοίκητη (ο Μυκηναϊκός, ο Μινωϊκός και ο Κυκλαδίτικος πολιτισμός ήταν ήδη σε άνθιση, δηλαδή τους προ-Έλληνες). Άραγε, με βάση τα παραπάνω, πόσο παράλογο θα ήτανε να πούμε ότι οι Έλληνες και οι Νορβηγοί είναι απόγονοι της ίδιας φυλής, δηλαδή αυτής που ήρθε από την Ανατολή και προσμίχθηκε με τους ιθαγενείς λαούς της Ευρώπης...; Κατ΄ επέκταση, πόσο παράλογο είναι να πούμε ότι αυτή η φυλή είχε την θρησκεία της, η οποία με τα χρόνια επηρρεάστηκε από τον εκάστοτε λαό τον οποίο συνάντησε στις περιοχές όπου εγκαταστάθηκε...; Κι επομένως να καταλήξουμε στο ότι η «ρίζα» της Ελληνικής και της Νορβηγικής θρησκείας είναι κοινή κι επομένως οι ομοιότητες αναμενόμενες...; Τράγου ΚέρατοΔημοσιεύθηκε: 21 Οκτ 2004 12:17 pm Να προσθέσω εδώ κάποια στοιχεία: τις ομοιότητες που ούτως ή άλλως υπάρχουν μεταξύ των παραδοσιακών θρησκειών, όχι μόνο του λεγόμενου "Ινδοευρωπαϊκού" χώρου (Έλληνες, Ρωμαίοι, Κέλτες, Βόρειοι, ακόμα και Ινδοί) αλλά ακόμα και στη μεσογειακή λεκάνη και τη μέση Ανατολή. Το οποίο υποδεικνύει μια κοινή καταγωγή όλων αυτών των θρησκειών. Ακόμα, τα στοιχεία που λες Νεφέλη, μου θυμίζουν την εισήγηση ενός Ισπανού συνέδρου από το πρόσφατο Διεθνές Συνέδριο Εθνικών Θρησκειών: ψάχνοντας να βρει ποια είναι η Ιβηρική θρησκευτική παράδοση, είδε πως, πρώτον, η παλαιοιβηρική γραφή μοιάζει (είναι σχεδόν ίδια δηλαδή) με τη ρουνική γραφή και, δεύτερον, πως το αρχαιότερο σωζόμενο κείμενο των Κελτών, το Leobhar Gabbala (βιβλίο των εισβολών) μιλάει για μια "φυλή" που ξεκίνησε από τον Καύκασο, πέρασε όλη τη Μεσόγειο, έκανε μια στάση στην Ιβηρική χερσόνησο, πέρασε από κει πιο βόρεια, στη Μεγ. Βρεττανία κι από κει πήγε ακόμα πιο πάνω, στη Σκανδιναυία. Εν τω μεταξύ, οι ομοιότητες με τον μύθο των Ηρακλειδών (οι οποίοι έφυγαν στη δύση κι επέστρεψαν), ο οποίος μύθος επαληθεύεται από κάποιες πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, είναι σκανδαλιστικές! The Knights Who Say NiΔημοσιεύθηκε: 21 Οκτ 2004 05:56 pm Ενταξει, αλλα αλλο πραγμα η ομοιοτητα, αλλο το ¨καταγονται απο". Το μηλο ειναι ομοιο με το βερυκοκο (Στο σχημα πχ), αλλα δεν καταγονται το ενα απο το αλλο. Καποια στιγμη πριν πολλα πολλα χρονια ΙΣΩΣ ειχαν κοινο προγονο. Μακρινα ξαδερφια δηλαδη και αν. Παράθεση: Στην ιστορία της Σκανδιναβίας αναφέρεται ότι το περίπου 2000 π.Χ. μετανάστευσαν στη περιοχή φυλές από την Νότια Ευρώπη. Αν μου επιτρεπεις, επεσες εξω περιπου 600 χρονια, ενω οι μεταναστες που τους ηρθαν ηταν απο την περιοχη της κεντρικης Ευρωπης, στην περιοχη μεταξυ των πηγων του Ρηνου, του Δουναβη και του Ροδανου. Δηλαδη, της γενετειρας των Κελτων, οχι απο τη Μεσογειο. Παράθεση: Η χρονολογία (2000 π.Χ.) συμπίπτει με την κάθοδο των Δωριαίων στον Ελλαδικό χώρο Νομιζω κι εδω επεσες εξω και αρκετα. Αα ο Τρωικος με τη συμβατικη χρονολογηση θεωρειται οτι εγινε στα πρωτα χρονια του 12ου προχριστιανικου αιωνα (1190κατι πχ), οι Δωριεις ηρθαν τουλαχιστον δυο γενιες αργοτερα, ενδεχομενως και τρεις. Σορρυ που σου την ειπα EirianwenΔημοσιεύθηκε: 21 Οκτ 2004 06:31 pm Ειδικά σχετικά με τους Δωριείς, υπάρχει και η άποψη που λέει ότι δεν κατέβηκαν από το Βορρά στο Νότο, αλλά από τα ορεινά στα πεδινά. Και η έρευνα συνεχίζεται... NefelieΔημοσιεύθηκε: 22 Οκτ 2004 09:51 am The Knights Who Say Ni έγραψε: Παράθεση: Στην ιστορία της Σκανδιναβίας αναφέρεται ότι το περίπου 2000 π.Χ. μετανάστευσαν στη περιοχή φυλές από την Νότια Ευρώπη. Αν μου επιτρεπεις, επεσες εξω περιπου 600 χρονια, ενω οι μεταναστες που τους ηρθαν ηταν απο την περιοχη της κεντρικης Ευρωπης, στην περιοχη μεταξυ των πηγων του Ρηνου, του Δουναβη και του Ροδανου. Δηλαδη, της γενετειρας των Κελτων, οχι απο τη Μεσογειο. Χμ... Είσαι σίγουρος; Γιατί το τσέκαρα πριν το γράψω και αναφέρεται το 2000 π.Χ.! Πάντως για να είμαι σίγουρη, θα το ξανατσεκάρω! Επίσης, δεν κατάλαβα που είναι η αντίρρηση για το εάν ήταν από Κεντρική η Νότια Ευρώπη... Αφού -όπως ανέφερε και ο Τράγου Κέρατο- πρόκειται για την ίδια φυλή, που έκανε την... βολτούλα της και σε κάθε... στάση, μένανε και μερικοί πίσω! (Στην εγκυκλοπαίδεια πάντως αναφέρει "Νότια Ευρώπη", όχι Κεντρική) The Knights Who Say Ni έγραψε: Παράθεση: Η χρονολογία (2000 π.Χ.) συμπίπτει με την κάθοδο των Δωριαίων στον Ελλαδικό χώρο Νομιζω κι εδω επεσες εξω και αρκετα. Αα ο Τρωικος με τη συμβατικη χρονολογηση θεωρειται οτι εγινε στα πρωτα χρονια του 12ου προχριστιανικου αιωνα (1190κατι πχ), οι Δωριεις ηρθαν τουλαχιστον δυο γενιες αργοτερα, ενδεχομενως και τρεις. Η κάθοδος των 4 φυλών από την Ανατολή (Ίωνες, Αιολείς, Αχαιοί και Δωριείς) ξεκινά στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. και ολοκληρώνεται περίπου το 1.100 π.Χ. Τώρα εάν κάνω λάθος στην σειρά που κατέβηκαν και δεν ήταν πρώτοι οι Δωριείς αλλά κάποια από τις άλλες 3 φυλές... ε, μη βαράς καλέ!! The Knights Who Say Ni έγραψε: Σορρυ που σου την ειπα No problem man! Συζήτηση κάνουμε! Eirianwen έγραψε: Ειδικά σχετικά με τους Δωριείς, υπάρχει και η άποψη που λέει ότι δεν κατέβηκαν από το Βορρά στο Νότο, αλλά από τα ορεινά στα πεδινά. Και η έρευνα συνεχίζεται... Πράγματι. Έχω ακουστά αυτήν την εκδοχή, μα -αν δεν κάνω λάθος- τα στοιχεία δεν είναι ακόμα αρκετά για να μπορέσουμε να το υποστηρίξουμε σταθερά... Εάν γνωρίζεις στοιχεία, παρακαλώ ενημέρωσε διότι μ΄ ενδιαφέρει! CyfeillesΔημοσιεύθηκε: 30 Οκτ 2004 04:49 pm Μάλλον ταιριάζει να αρχίσω χαιρετώντας σας όλους σαν νέο μέλος. Το αρχικό κείμενο είναι αρκετά μεγάλο αλλά θέλω να σχολιάσω μερικά κομμάτια που μου έμειναν στο μυαλό μετά απο μια πρώτη ανάγνωση. Παράθεση: Ο Τιρ (Tir) ............. βασική αρνητικής υφής φιγούρα της νορβηγικής μυθολογίας Ο Τίρ (Tyr) ήταν ο θεός του πολέμου (μαζί με τον Όντιν, ο οποίος στην ύστερη εποχή σχεδόν αντικατέστησε εντελώς τον Τίρ). Εκτός αυτού όμως ήταν ο θεός της πειθαρχίας, της σοφίας με την καθημερινή της μορφή, της κοινής λογικής. Επίσης ήταν ο θεός της δικαιοσύνης και της εντιμότητας. Το ονομά του ήταν αυτό που επικαλούνταν η συνέλευση για να εκδικάσει κάτι, ή όταν έπρεπε να αποφασίσουν κάτι σημαντικό για όλη την κοινότητα μια και ο Τίρ, έχοντας θυσιάσει το δεξί του χέρι για να αιχμαλωτιστεί ο λύκος Φένριρ, ξέρει από θυσίες για το κοινό καλό. Δεν καταλαβαίνω καθόλου από που βρέθηκε αρνητική φιγούρα. Παράθεση: Κεντρικό παλάτι του Οντιν είναι η Βαλχάλα, όπου μετά θάνατον μαζεύονται οι ψυχές των απανταχού ηρώων και γενναίων ανθρώπων. Μόνον οι μισοί από τους ήρωες που επέλεγαν οι βαλκύριες κατέληγαν στην Βαλχάλα. Πρίν φτάσουν στο παλάτι επέλεγε η Φρέγια (θεά του πολέμου, της γονιμότητας και της μαγείας) τους μισούς για υπηρεσία στην ίδια. Οι υπόλοιποι μισοί συνέχιζαν και έφταναν στην Βαλχάλα όπου έπιναν, έτρωγαν και προπονούνταν μέχρι να έρθει το ράγναροκ. Παράθεση: Ο Λόκι μοιάζει πολύ με τον Διάβολο της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ταυτόχρονα πνεύμα του κακού, αλλά και γελωτοποιός, ένας πρώϊμος «jocker» της υπερβορείου λατρευτικής παραδόσεως. Προστάτης της φωτιάς και των απανταχού παρανομιών, είναι η συμβολοποίηση του χάους και της αταξίας. Διάβολος.... ίσως... ο Λόκι όμως δεν είναι καθαρά κακός. Είναι από τις πιο αινιγματικές προσωπικότητες του πάνθεου. Μισός θεός μισός γίγαντας, υιοθετημένο παιδί του Όντιν. Δεν είναι καθαρά κακός ή καλός. Η δυο φύσεις του τον κάνουν απρόβλεπτο. Σκανδαλιάρης, εκδικητικός, με κακία μέσα του αλλά και καλοσύνη και θέληση να εξιλεωθεί και να κάνει το σωστό... Ναι είναι η προσωποποίηση του χάους και της αταξίας που χρειάζεται ως ισορροπία. Αυτά τα λίγα από μένα SeiriosΔημοσιεύθηκε: 31 Οκτ 2004 02:21 am Καλώς ήρθες κοντά μας Cyfeilles ...επειδή ο στόχος όλων μας είναι η γνώση, σάς προτείνω τό παρακάτω link http://www.grportal.com/gr/modules.php?nam...&pid=161&page=1 Η Μυθολογία ενός έθνους καί γενικότερα η Συγκριτική Μυθολογία είναι θέματα πού δέν μπορούν νά εξαντληθούν μέσα από τά posts ενός forum. Πιστεύω ότι τό προτεινόμενο link, μπορεί νά αποτελέσει μιά καλή αρχή γιά όσους ενδιαφέρονται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.