ΑΡΧΑΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

[AVATARGR]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Με το παρακάτω θέμα γίνεται μια τριλογία σχετικά με την υποβάθμιση
της γυναίκας κατά την διάρκεια των αιώνων..

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ/ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΊΚΑ
ΟΙ 12 ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΎ.....
και το παρόν θέμα συμπληρώνει την τριλογία...
Τα 2 τελευταία θέματα είναι κρυμμένα θέματα που παρά του ότι
είναι υπέρ της γυναίκας αποσιωπούνται..(Ως συνήθως)    
(ΥΓ.Ελπίζω να βρώ και άλλα θέματα που είναι υπέρ των Γυναικών)  

ΑΡΧΑΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ – ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Η ύπαρξη γυναικείων αγώνων στην αρχαία Ολυμπία είναι ένα από τα
καλύτερα κρυμμένα μυστικά της ιστορίας!
Κι όμως, η ύπαρξή τους είναι τεκμηριωμένη πέρα από κάθε αμφιβολία.
Άλλωστε, ο γυναικείος αθλητισμός ήταν διαδεδομένος σε πολλά μέρη της
αρχαίας Ελλάδας: στη «μινωική» Κρήτη, στη Σπάρτη και τους Δελφούς, στη Χίο, ακόμη και στην Αττική.

Παράλληλα, οι Ολυμπιακοί αγώνες νεανίδων ήταν, όπως και οι αντίστοιχοι
ανδρικοί, ένα γεγονός θρησκευτικό, αφού τελούνταν προς τιμήν της θεάς Ήρας.

Hραία: οι γυναικείοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Aυτό όμως που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι τα Hραία, οι
γυναικείοι Oλυμπιακοί, οι οποίοι παραμένουν ως επί το πλείστον άγνωστοι.
Όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας, κάθε τέταρτο έτος τελούνταν αγώνες
δρόμου ανάμεσα σε «παρθένες» (ανύπαντρες κοπέλες) προς τιμήν της Ήρας.
Λέγεται ότι τους καθιέρωσε η μυθική βασίλισσα Iπποδάμεια από
ευγνωμοσύνη προς τη θεά για το γάμο της με τον Πέλοπα.

Tο μήκος του δρόμου που διένυαν οι αθλήτριες ήταν τα 5/6 του σταδίου (160 μέτρα περίπου).
Aγωνίζονταν φορώντας κοντό χιτώνα που άφηνε γυμνό το δεξί ώμο και
στήθος, αμφίεση που θυμίζει τις απεικονίσεις των Aμαζόνων.
Χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με την ηλικία τους.

Tα Hραία περιλάμβαναν πολλά τελετουργικά στοιχεία...

Τα βραβεία που έπαιρναν οι κοπέλες ήταν στεφάνι αγριελιάς (δέντρο
συμβολικό της ευφορίας, της Σελήνης και της Γης) και μέρος από την αγελάδα που θυσιαζόταν.
Το ζώο αυτό ήταν αφιερωμένο στη «βοϊδομάτα» Ήρα, ενώ συνδεόταν επίσης
με τη Mεγάλη Mητέρα, τη Σελήνη και τη Γαία -αντίστοιχα, ο Δίας
σχετιζόταν με τον Tαύρο, έμβλημα της γονιμότητας και του Ήλιου.
Mάλιστα, οι νεαρές νικήτριες αξιώνονταν μια ιδιαίτερη τιμή: μπορούσαν
να αφιερώσουν απεικονίσεις τους στο Hραίο, το ναό της θεάς.

Ο πανεπιστημιακός καθηγητής Φ. M. Kόρνφορντ (F. M. Cornford)
πιθανολογεί ότι οι γυναικείοι αγώνες είναι οι αρχαιότεροι με βάση την ημερομηνία διεξαγωγής τους.
Τα ανδρικά αθλήματα τελούνταν εναλλάξ τον Αύγουστο ή το Σεπτέμβριο
(Απολλώνιο και Παρθένιο κατά το ηλιακό ημερολόγιο), δηλαδή άλλοτε πριν κι άλλοτε μετά τα Hραία.
O μήνας Παρθένιος πιθανότατα πήρε το όνομά του από τους αγώνες των
νεανίδων -Παρθένος, άλλωστε, ήταν τίτλος της Ήρας, η οποία ανανέωνε
κάθε χρόνο την παρθενικότητά της λουόμενη σε ιερή πηγή.

Aν οι αγώνες αυτοί ήταν πράγματι προγενέστεροι των ανδρικών, θα
εξηγούσε γιατί οι δεύτεροι τελούνταν σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες:
στην περίπτωση που οι Ολυμπιακοί προς τιμήν του Δία διεξάγονταν
σταθερά πριν τα Hραία, αυτό θα πρόσβαλλε τη θεά.

Aν πάλι συνέβαινε το αντίθετο, θα μειωνόταν το κύρος του θεού.
H χρονική εναλλαγή αποτελούσε πιθανόν τη λύση στο πρόβλημα αυτό.

Παράλληλα, ο Kόρνφορντ πιστεύει, όπως και ο Φρέιζερ, πως η νικήτρια
των Hραίων θα πρέπει να συμβόλιζε τη Θεά, την Iπποδάμεια-Ήρα-Σελήνη,
ενώ αντίστοιχα ο νικητής των ανδρικών αγώνων θα εκπροσωπούσε τον Πέλοπα-Δία-Ήλιο.
Ίσως, λοιπόν, ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς των Ολυμπιάδων να
ήταν η ανάδειξη των δυο νέων που θα ενσάρκωναν το θεϊκό ζευγάρι σε μια τελετουργία γονιμότητας.
H καρποφορία της Γης και των ανθρώπων αποτελεί την εξασφάλιση της ζωής
και γι” αυτό ο Iερός Γάμος ήταν στοιχείο θεμελιώδες σε πολλές αρχαίες θρησκείες.

H διοργάνωση των Hραίων ήταν έργο γυναικών.

Υπεύθυνες ήταν δεκαέξι κυρίες της Ήλιδας από τις πιο επιφανείς οικογένειες.
Είχαν επίσης το ιερατικό καθήκον να υφαίνουν τον καινούριο πέπλο της
θεάς, σε οίκημα το οποίο είχε φτιαχτεί ειδικά γι” αυτές στην αγορά.

Οι γυναίκες στους ανδρικούς Ολυμπιακούς

Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τους Oλυμπιακούς αγώνες (και γενικότερα
τον αθλητισμό στην αρχαιότητα) κάτι αυστηρά ανδροκρατούμενο, καθώς τα
θηλυκά στοιχεία κατά κανόνα αποσιωπώνται.

Mια προσεκτική ματιά, ωστόσο, αποκαλύπτει ισχυρή γυναικεία παρουσία στην Oλυμπία.
Έτσι, η ιέρεια της Δήμητρας Xαμύνης, είχε τιμητική θέση στους
ανδρικούς αγώνες, τους οποίους παρακολουθούσε καθισμένη πλάι στον
πέτρινο βωμό -το αξίωμα αυτό είχε αναλάβει και η περίφημη Pήγιλλα, σύζυγος του Hρώδη του Aττικού.
Mάλιστα, κατά μία άποψη, οι Oλυμπιακοί ήταν στην αρχή τελετές για την
ευόδωση της βλάστησης και άρα είναι πιθανόν ότι ο αγώνας δρόμου
γίνονταν προς τιμήν της Δήμητρας, της οποίας η ιέρεια τον ευλογούσε και επιστατούσε στη διεξαγωγή του.

Παράλληλα, ακόμη και κατά την πατριαρχική εποχή, η είσοδος δεν ήταν
γενικά απαγορευμένη στις γυναίκες, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά
επιτρεπόταν στις ανύπαντρες κοπέλες, όπως ρητά αναφέρει ο Παυσανίας.

Kαι βέβαια, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι αρκετές Eλληνίδες
στεφανώθηκαν Oλυμπιονίκισσες των ιππικών αγώνων, όπως η Kυνίσκα, η
Eυρυλεωνίς, η Bελιστίχη, η Tιμαρέτα, η Θεοδότα και η Kασία -βέβαια δεν
οδηγούσαν τα άλογα οι ίδιες, τότε όμως βραβεύονταν οι ιδιοκτήτες/τριες των ίππων.

Η γυναικεία παρουσία παρέμεινε ισχυρή μες στους αιώνες στην Oλυμπία.
Η Μεγάλη Μητέρα Φύση δεν έπαψε ποτέ να τιμάται στην αρχαιότητα,
παίρνονας πλήθος μορφές και ονόματα: Γαία, Ήρα, Δήμητρα Xαμύνη, Mητέρα
των Θεών, Eιλείθυια, Iπποδάμεια…
Όπως και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, το τέλος της λατρείας της ήρθε διά της βίας.

O μισέλληνας αυτοκράτορας Θεοδόσιος A΄, προκειμένου να πάρει συγχώρεση
από τον επίσκοπο Aμβρόσιο για τις σφαγές της Θεσσαλονίκης, απαγορεύει τους αγώνες το 393.
Δυο χρόνια αργότερα τα αριστουργήματα της Oλυμπίας λεηλατούνται, ενώ
το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία θα μεταφερθεί στην
Kωνσταντινούπολη και θα καεί σε πυρκαγιά, όπως και τόσα άλλα.
Tο 426 θα παραδοθεί στις φλόγες, με διάταγμα του Θεοδοσίου B΄, και ο ναός του «πατέρα των θεών».

Κατά την προσφιλή τακτική των Χριστιανών, που προσπαθούσαν με κάθε
τρόπο να πάρουν τη θέση της παλιότερης θρησκείας, χτίστηκε τον 5ο
αιώνα εκκλησία πάνω από το εργαστήριο όπου ο Φειδίας κατασκεύασε το φημισμένο γλυπτό του Δία.

Σήμερα, ωστόσο, η Oλυμπία βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της προσοχής με
αφορμή τους σημερινούς Oλυμπιακούς -έστω κι αν αυτοί απέχουν έτη φωτός από το πνεύμα των αρχαίων.
Έχει μια ιδιαίτερη, συμβολική σημασία το γεγονός ότι η αφή τής ιερής
φλόγας γίνεται στο ναό της Ήρας από λευκοντυμένες γυναίκες, σύγχρονες «ιέρειες»…
Χαρίτα Μήνη , ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ
http://maiandros-lykaon.gr

Συνεχίζεται

Ευχαριστώ.

[AVATARGR]

Συνέχεια του θέματος...

Και κάποια άλλα στοιχεία....

Τα Ηραία ήταν αγώνες που τελούνταν κατά την αρχαιότητα προς τιμή της θεάς Ήρας.
Πραγματοποιούνταν κάθε τέσσερα χρόνια στην Ολυμπία και αν και
δευτερεύουσας σημασίας, μετά τους ολυμπιακούς αγώνες, λέγεται ότι προϋπήρχαν.
Διεξάγονταν κατά τον μήνα Παρθένιο. Σύμφωνα με την παράδοση, τους
αγώνες ίδρυσε η Ιπποδάμεια μετά τον γάμο της με τον Πέλοπα, για να τιμήσει τη θεά Ήρα.
Η Ιπποδάμεια του Οινομάου στην ελληνική μυθολογία ήταν η πανέμορφη
κόρη του Οινομάου και της συζύγου του Ευαρέτης (κατ' άλλους σύζυγός
του ήταν η Στερόπη, ή η Ευρυθόη, κόρη του Δαναού).
Ο Οινόμαος όμως κατά βάθος δεν επιθυμούσε να παντρέψει την Ιπποδάμεια,
γιατί κατά μία εκδοχή την είχε ερωμένη του και κατά άλλη εκδοχή είχε
πιστέψει σε ένα χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο ο γαμπρός του θα τον σκότωνε.
 
Διακήρυσσε λοιπόν ότι θα έδινε ως σύζυγο την Ιπποδάμεια σε όποιον τον νικούσε σε αρματοδρομία.
Επειδή όμως τα άλογα του Οινομάου είχαν θεϊκή δύναμη και αντοχή, ο
Οινόμαος νικούσε πάντα τον αντίπαλό του και υποψήφιο μνηστήρα της Ιπποδάμειας.
Στη συνέχεια, του έκοβε το κεφάλι.
Αφού είχε καρφώσει ήδη δώδεκα κεφάλια σε πασσάλους γύρω από το
ανάκτορό του, εμφανίσθηκε μπροστά του ο Πέλοπας και ζήτησε την Ιπποδάμεια για γυναίκα.

Ο Πέλοπας είχε φροντίσει να εξαγοράσει προηγουμένως τον Μυρτίλο, τον
ηνίοχο του Οινομάου, υποσχόμενος ότι θα του έδινε το μισό βασίλειο ή την Ιπποδάμεια για μια νύχτα.
Τότε ο Μυρτίλος αντικατέστησε τα καρφιά στον άξονα του εμπρόσθιου
τροχού στο άρμα του βασιλιά με κέρινα, ή δεν έβαλε καθόλου καρφιά.

Μόλις λοιπόν ξεκίνησε ο αγώνας, το τέθριππο του βασιλιά αναποδογύρισε και ο Οινόμαος σκοτώθηκε.
Σύμφωνα όμως με άλλη εκδοχή του μύθου, ο Πέλοπας νίκησε τον Οινόμαο
χάρη στα άλογα που του είχε χαρίσει ο Ποσειδών και μετά σκότωσε ο ίδιος τον Οινόμαο.
Μετά τη νίκη του ο Πέλοπας διέφυγε στην πατρίδα του με την Ιπποδάμεια και τον Μυρτίλο.
Στην πορεία όμως ο Πέλοπας αθέτησε την υπόσχεσή του προς τον Μυρτίλο,
οπότε ο τελευταίος προσπάθησε να απαγάγει την Ιπποδάμεια.
Τότε ο Πέλοπας τον έριξε στη θάλασσα.

Τελικώς, η Ιπποδάμεια έζησε αρμονικά με τον Πέλοπα, και μαζί του έγινε
μητέρα και γιαγιά ονομαστών μορφών της ελληνικής μυθολογίας: μητέρα
του Ατρέα και του Θυέστη, γιαγιά του Αγαμέμνονα, του Μενελάου και του Ευρυσθέα, κ.ά..

Στα Ηραία συμμετείχαν μόνο παρθένες ( ανύπαντρες γυναίκες ) της Ήλιδας σε αγώνα δρόμου μήκους 160 μέτρων.
Ο Παυσανίας περιγράφει την κόρη - αθλήτρια με μαλλιά λυτά στους ώμους,
κοντό χιτώνα πάνω από το γόνατο, που αφήνει το δεξιό ώμο ακάλυπτο ως το στήθος.
Το έπαθλο ήταν ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς και μέρος από την αγελάδα που θυσιαζόταν στη θεά.
Οι νικήτριες είχαν ακόμα το προνόμιο να αφιερώσουν στη θεά δική τους εικόνα που τοποθετούνταν στο Ηραίον.
 
Ηραίον ήταν το όνομα των ναών προς τιμήν της θεάς Ήρας.
Μεγάλος αριθμός αρχαίων ελληνικών, ελληνιστικών και ελληνορωμαϊκών
ναών, διάσπαρτων γύρω από τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή ήταν αφιερωμένοι στην Ήρα:

Ηραίον Σάμου, στα νότια της Σάμου.
Ηραίον της Ήρας Λιμενίας και Ήρας Ακραίας κοντά στην Περαχώρα Κορινθίας.
Ηραίον Ολυμπίας ή Ναός της Ήρας στην Ολυμπία, στον ιερό χώρο της Άλτεως στην Ολυμπία.
Ηραίον Άργους ή ναός της "Αργείας Ήρας", έξω από την πόλη του Άργους.
Ηραίον της Ποσειδωνίας (550 π.Χ.), αποκαλούμενο και Basilica στην
Ποσειδωνία (Paestum), στην εκβολή του ποταμού Σέλε (Heraion alla foce
del Sele, Paestum), στην περιοχή Σαλέρνο της νότιας Ιταλίας (Μεγάλη Ελλάδα).
Περίπτερος ναός της Ήρας στην Ποσειδωνία περίπου (450 π.Χ.), τον 18
αιώνα το αποκάλεσαν ναό του Ποσειδώνα, στην Ποσειδωνία (Paestum), ο
νεώτερος ναός αφιερωμένος στην Ήρα, δίπλα στον παλαιό, στην εκβολή του
ποταμού Σέλε (Sele), στην περιοχή Σαλέρνο της νότιας Ιταλίας (Μεγάλη Ελλάδα).
Ηραίον της Ήρας Λακινίας (Tempio di Era Lacinia), ακρωτήριο Cappo
Colona στον κόλπο του Τάραντα, κοντά στον Κρότωνα της Ιταλίας.
Ηραίον Σελινούντα, στην Σικελία της Ιταλίας.
Ναός της Ήρας στο Μεταπόντιο, κοντά στον σημερινό Τάραντα της Ιταλίας.

Τη διοργάνωση αναλάμβαναν δεκαέξι γερόντισσες από επιφανείς  
οικογένειες της Ήλιδας που ήταν και οι κριτές.

Βιβλιογραφία

Νικόλαος Καλτσάς, Ολυμπία, Υπουργείο Πολιτισμού, Ταμείο Αρχαιολογικών
Πόρων και Απαλλοτριώσεων, Αθήνα 2005

Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969

Ευχαριστώ.

[AVATARGR]

Συνέχεια του θέματος

Και κάποια άλλα στοιχεία απο άλλες πηγές....

Η ΥΠΑΡΞΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Κι όμως, η ύπαρξή τους είναι τεκμηριωμένη πέρα από κάθε αμφιβολία.
Άλλωστε, ο γυναικείος αθλητισμός ήταν διαδεδομένος σε πολλά μέρη της
αρχαίας Ελλάδας: στη «μινωική» Κρήτη, στη Σπάρτη, στους Δελφούς, στη Χίο, ακόμη και στην Αττική.

Παράλληλα, οι Ολυμπιακοί αγώνες νεανίδων ήταν, όπως και οι αντίστοιχοι
ανδρικοί, ένα γεγονός θρησκευτικό, αφού τελούνταν προς τιμήν της θεάς Ήρας.

Όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας, κάθε τέταρτο έτος τελούνταν αγώνες
δρόμου ανάμεσα σε ανύπαντρες κοπέλες προς τιμήν της Ήρας.
Λέγεται ότι τους καθιέρωσε η μυθική βασίλισσα Ιπποδάμεια από
ευγνωμοσύνη προς τη θεά για το γάμο της με τον Πέλοπα.

Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τους Ολυμπιακούς αγώνες (και γενικότερα τον αθλητισμό στην αρχαιότητα)
κάτι αυστηρά ανδροκρατούμενο, καθώς τα θηλυκά στοιχεία κατά κανόνα αποσιωπώνται.
Mια προσεκτική ματιά, ωστόσο, αποκαλύπτει ισχυρή γυναικεία παρουσία στην Ολυμπία.
Έτσι, η ιέρεια της Δήμητρας Xαμύνης, είχε τιμητική θέση στους
ανδρικούς αγώνες τους οποίους παρακολουθούσε καθισμένη πλάι στον
πέτρινο βωμό -το αξίωμα αυτό είχε αναλάβει και η περίφημη Ρήγιλλα, σύζυγος του Ηρώδη του Αττικού.
Μάλιστα , κατά μία άποψη, οι Ολυμπιακοί ήταν στην αρχή τελετές για την
ευόδωση της βλάστησης και άρα είναι πιθανόν ότι ο αγώνας δρόμου
γίνονταν προς τιμήν της Δήμητρας, της οποίας η ιέρεια τον ευλογούσε
και επιστατούσε στη διεξαγωγή του.

Παράλληλα, ακόμη και κατά την πατριαρχική εποχή, η είσοδος δεν ήταν
γενικά απαγορευμένη στις γυναίκες, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά
επιτρεπόταν στις ανύπαντρες κοπέλες, όπως ρητά αναφέρει ο Παυσανίας.
Kαι βέβαια, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι αρκετές Eλληνίδες
στεφανώθηκαν Oλυμπιονίκισσες των ιππικών αγώνων, όπως η Kυνίσκα, η
Eυρυλεωνίς, η Bελιστίχη, η Tιμαρέτα, η Θεοδότα και η Kασία -βέβαια δεν
οδηγούσαν τα άλογα οι ίδιες, τότε όμως βραβεύονταν οι ιδιοκτήτες/τριες των ίππων.

Αυτό όμως που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι τα Ηραία, οι
γυναικείοι Ολυμπιακοί, οι οποίοι παραμένουν ως επί το πλείστον άγνωστοι.
Όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας, κάθε τέταρτο έτος τελούνταν αγώνες
δρόμου ανάμεσα σε «παρθένες» (ανύπαντρες κοπέλες) προς τιμήν της Ήρας.
Λέγεται ότι τους καθιέρωσε η Ιπποδάμεια από ευγνωμοσύνη προς τη θεά
για το γάμο της με τον Πέλοπα.

Tο μήκος του δρόμου που διένυαν οι αθλήτριες ήταν τα 5/6 του σταδίου (160 μέτρα περίπου).
Αγωνίζονταν φορώντας κοντό χιτώνα που άφηνε γυμνό το δεξί ώμο και
στήθος, αμφίεση που θυμίζει τις απεικονίσεις των Αμαζόνων.
Χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με την ηλικία τους.

Τα Ηραία περιλάμβαναν πολλά τελετουργικά στοιχεία..
Τα βραβεία που έπαιρναν οι κοπέλες ήταν στεφάνι αγριελιάς (δέντρο
συμβολικό της ευφορίας, της Σελήνης και της Γης) και μέρος από την αγελάδα που θυσιαζόταν.
Το ζώο αυτό ήταν αφιερωμένο στη «βοϊδομάτα» Ήρα, ενώ συνδεόταν επίσης
με τη Μεγάλη Μητέρα, τη Σελήνη και τη Γαία -αντίστοιχα, ο Δίας
σχετιζόταν με τον Ταύρο, έμβλημα της γονιμότητας και του Ήλιου.

Mάλιστα, οι νεαρές νικήτριες αξιώνονταν μια ιδιαίτερη τιμή..
Μπορούσαν να αφιερώσουν απεικονίσεις τους στο Ηραίο, το ναό της θεάς.

H διοργάνωση των Ηραίων ήταν έργο γυναικών.
Υπεύθυνες ήταν δεκαέξι γυναίκες της Ήλιδας από τις πιο επιφανείς οικογένειες.
Είχαν επίσης το ιερατικό καθήκον να υφαίνουν τον καινούριο πέπλο της
θεάς, σε οίκημα το οποίο είχε φτιαχτεί ειδικά γι’ αυτές στην αγορά.
Γι’ αυτές υπάρχει μια ιστορία ικανή να σοκάρει εμάς που ανατραφήκαμε
με τις κατεστημένες αντιλήψεις για την αρχαία Ελλάδα:

Λένε πως ο Δημοφώντας, όταν ήταν τύραννος στην Πίσα, είχε προξενήσει πολλά δυσάρεστα στους Ηλείους.
Όταν πέθανε, επειδή οι Πισάτες δεν ήταν διατεθειμένοι να συμμετάσχουν
στα σφάλματα του τυράννου τους και οι Ηλείοι ήθελαν να σταματήσουν οι
κατηγορίες εναντίον τους, διάλεξαν από καθεμιά από τις δεκαέξι πόλεις
που κατοικούνταν ακόμη τότε στην Ηλεία μία γυναίκα, την πιο ηλικιωμένη
και διακρινόμενη για το κύρος και τη γνώμη της ανάμεσα στις άλλες, με
το σκοπό να λύσουν τις διαφορές τους.

Oι γυναίκες, λοιπόν, που προέρχονταν απ’ αυτές τις πόλεις συμφιλίωσαν τους Πισάτες και τους Ηλείους.

H Θεά, λοιπόν, συνέχισε μέσα στους αιώνες να είναι παρούσα στην
Ολυμπία αλλάζοντας μορφές και ονόματα: Γαία, Ήρα, Δήμητρα Xαμύνη,
Mητέρα των Θεών, Άρτεμις, Ειλείθυια, Ιπποδάμεια…

Όπως και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, το τέλος της λατρείας της ήρθε διά της βίας.

O μισέλληνας Θεοδόσιος A’, προκειμένου να πάρει συγχώρεση από τον
επίσκοπο Αμβρόσιο για τις σφαγές της Θεσσαλονίκης, απαγορεύει τους αγώνες το 393.
Δυο χρόνια αργότερα τα αριστουργήματα της Ολυμπίας λεηλατούνται, ενώ
το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία θα μεταφερθεί στην
Κωνσταντινούπολη και θα καεί σε πυρκαγιά, όπως και τόσα άλλα.
Tο 426 θα καεί, με διάταγμα του Θεοδοσίου B’, και ο ναός του «πατέρα των θεών».
Κατά την προσφιλή τακτική των Χριστιανών, που προσπαθούσαν με κάθε
τρόπο να πάρουν τη θέση της παλιότερης θρησκείας, χτίστηκε τον 5ο
αιώνα εκκλησία πάνω από το εργαστήριο όπου ο Φειδίας κατασκεύασε το φημισμένο γλυπτό του Δία.

Σήμερα, ωστόσο, η Ολυμπία βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της προσοχής με
αφορμή τους σύγχρονους Ολυμπιακούς -έστω κι αν αυτοί απέχουν έτη φωτός
από το πνεύμα των αρχαίων-, ενώ η αφή της ιερής φλόγας γίνεται συχνά
από το ναό της Ήρας.

Του Τάκη Κάμπρα

https://truestory.gr/

Ευχαριστώ.